Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Ηρωϊσμός

Το ταξίδι της ζωής 1. Αλλού γεννήθηκε, αλλιώς μεγάλωσε, διαφορετικά περίμενε πως θα είναι τα στερνά του. Κι όμως ο γέροντας βρέθηκε στα λιμάνια και τις ασφάλτους της Ελλάδας για να πάει ακόμα μακρύτερα, σε πόλεις που δεν έχει ξαναδεί και γλώσσες που δεν έχει ξανακούσει, έστω και αν τα πόδια δεν βαστούν πια. Σε αυτό το προσφυγικό ποτάμι, προς τιμή των κατατρεγμένων, δεν έμειναν πίσω παράλυτοι, γέροντες και παιδιά. Όλοι, με κόπο των πιο δυνατών, ταξίδεψαν μαζί τιμώντας τους ισχυρούς δεσμούς των οικογενειών τους. Στην φωτογραφία η πορεία των 20.000 περίπου μεταναστών για να βρεθούν στην Ειδομένη. REUTERS/Yannis Behrakis
Πριν χρόνια, κι ενώ ήμουν σε πολύ καλή φυσική κατάσταση, έτσι για πλάκα, κουβαλούσα στους ώμους τη Μαρία-Φωτεινή, από την παιδική χαρά ως το σπίτι, κάπου διακόσια μέτρα. Μωράκι ήτανε - σιγά το βάρος. 

Τα πρώτα μέτρα κυλούσαν διασκεδαστικά. Τα επόμενα κάπως σοβαρά και προσεχτικά. Στα τελευταία όμως, σερνόμουνα... 

Βλέπω τον νέο άντρα στη φωτογραφία. Μάλλον κουβαλάει τον πατέρα του (που δεν δείχνει και τόσο μικρόσωμος).

Κοιτάζω πίσω, τον ατελείωτο δρόμο και αναλογίζομαι τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει.

Φαντάζομαι ότι τον περιμένουν ακόμη πολύ περισσότερα μέχρι τα σύνορα κι αναρωτιέμαι, πόση αγάπη πρέπει να έχει κανείς μέσα του ώστε να βαδίζει έτσι άφοβα, κάτω από τον ήλιο και με τόσο βάρος...

Ή μήπως δεν πρόκειται για βάρος αλλά για καθήκον και ηρωισμό;


Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Ακούσιος και εκούσιος ρατσισμός

Φασουλής, Τσούκας, Λαζόπουλος και μία Κύπρια δασκάλα που διδάσκει... ρατσισμό

Είναι μια παράσταση που θα ήθελα οπωσδήποτε να παρακολουθήσω: «Ο μπαμπάς» του Florian Zeller, σε μετάφραση και Σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή με πρωταγωνιστή τον ίδιο (υποδύεται ένα ηλικιωμένο με Αλτσχάιμερ και πολλά κενά μνήμης). Θα το επιδιώξω, όχι μόνο επειδή (καθώς πληροφορούμαι) η παράσταση και η ερμηνεία τού Φασουλή είναι συγκλονιστικές, αλλά και διότι είμαι ευαίσθητος σε ζητήματα υγείας και… νευρολογίας, αφού η κόρη μας πάσχει από βαριά επιληψία.

Αυτή μου η σχέση… πάθους με τη… νευρολογία μού έχει δημιουργήσει ορισμένες… εμμονικές αλλεργίες εναντίον της γλωσσικής μας παράδοση που κάποτε "δίδασκε" πως «τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς» ή λοιδορούσε τους φαντασμένους με τη χαριτομενιά «τι του λείπει του ψωριάρη, φούντα και μαργαριτάρι», φράση/ατόπημα με την οποία ξεκίνησε ένα (κατά τα άλλα) πολύ εύστοχο άρθρο του ο Σταμάτης Φασουλής, τον περασμένο Αύγουστο και απορώ πώς δεν βρέθηκε κανείς να τον κράξει.

Γιατί, κυρ-Σταμάτη μου, όφειλες να μάθεις, αν δεν ήξερες, ότι «η ψωρίαση είναι ακόμη και σήμερα μία χρόνια, μη μεταδοτική αυτοάνοση ασθένεια που επηρεάζει το δέρμα και τις αρθρώσεις. Προκαλεί συνήθως κοκκινίλες, φολιδωτές κηλίδες που εμφανίζονται στην επιδερμίδα κλπ κλπ. (…)" και ότι υπάρχουν και σήμερα άτομα με ψωρίαση και το λιγότερο που θα περίμεναν από εσένα είναι να μην τους μειώνεις.

Σκέφτηκα να του στείλω ένα μέιλ, αλλά το ανέβαλα, εν αντιθέσει με ό,τι έπραξα προς τον Χαρίδημο Τσούκα, όταν προ πενταετίας μιλούσε για «αυτιστική» ελληνική πολιτική, θυμίζοντάς του ότι ο Αυτισμός είναι το και το και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κοινωνική πολιτική συμπεριφορά. Η δε εκ μέρους του (Τσούκα) αρνητική χροιά που αποδίδει στον αυτισμό, είναι δυνάμει ρατσιστική αφού προβαίνει σε δυσμενή διάκριση σε βάρος των ατόμων με αυτισμό (του τα είπα και δεν νομίζω να κατάλαβε – Κακώς).

Στις περιπτώσεις Φασουλή και Τσούκα ασφαλώς και δεν υπήρχε δόλος, κακία ή μίσος. Απλώς οι άνθρωποι αυτοί αστόχαστα αναπαρήγαγαν γλωσσικά στερεότυπα, κάτι που συμβαίνει σε όλους μας. Ούτε ο Φασουλής διανοήθηκε να προσβάλει τα άτομα που πάσχουν από ψωρίαση ούτε ο Τσούκας τούς ασθενείς που υποφέρουν από αυτισμό.

Με τον Λαζόπουλο όμως το πράγμα έχει αλλιώς: Μισεί τον Σόυπλε (ειλικρινά ή εξ… επαγγέλματος, δεν το γνωρίζω) και γύρεψε να τον μειώσει εστιάζοντας στην αναπηρία του, γι΄ αυτό και ο Λάκης είναι ασυγχώρητος.

Μετά τιμής,
Κάπα

ΥΓ. Μία Κύπρια δασκάλα, η οποία εργάζεται σε Δημοτικό Σχολείο της Λευκωσίας, αρνείται στους μαθητές με αναπηρίες να έλθουν σε επαφή με τους συμμαθητές τους. Θα της δώσω χρόνο να επανορθώσει. Αν δεν συνετιστεί, θα επανέλθω και αλίμονό της.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Η Αντιγόνη με τη... Μαρία-Φωτεινή στο Ευρωκοινοβούλιο



MARIA-FOTEINI’S PHOTO AND STORY IN STRASBOURG FOR CELEBRATING THE INTERNATIONAL EPILEPSY DAY!
As the President of the Cyprus Association of Support for People With Epilepsy and a valid member of the IBE (International Bureau of Epilepsy) I was invited to celebrate the International Epilepsy Day in the European Parliament in Strasbourg, where 800 Members of the European Parliament (MEPs) were able to enjoy the special “Yes I can!” photo exhibition, created from some of the best entries to a photography competition. VERY PROUD mummy to see Maria-Foteini’s Poster and Photo among nine others! The exhibition was launched at a reception on Tuesday 2nd February 2016, creating the opportunity for 800 MEPs from 28 countries, as well as their staff and visitors, parliament staff and press corps to find out more about epilepsy.

Additionally we have 37 personal planned meetings with MEPs in order to raise awareness about epilepsy and increase their interest for the urgent need for improved treatment and care, and greater investment in research, by giving their signature and becoming Advocates For Epilepsy
I personally THANK the Greek and Cypriot MEPs for strongly supporting our effort:
Costas Mavrides, Demetris Papadakis, Lefteris Christoforou, Neoklis Sylikiotis (CYPRUS)
Demitrios Papadimoulis, Eleftherios Synadinos, Kostas Chrysogonos, Lambros Fyntoulis, Maria Spyraki, Sofia Sakorafa, Theodoris Zagorakis (GREECE)

IT WAS A HUGE SUCCESS!

Αντιγόνη Καλλιμάχου, Βοηθός Διευθύντρια Δημοτικής Εκπαίδευσης.,
Εκπρόσωπος του IB (International Bureau of Epilepsy) στην Κύπρο και
Πρόεδρος του Κυπριακού Συνδέσμου Στήριξης Ατόμων με Επιληψία

Antigoni Kokkinou Kallimachou


Κάντε κλικ εδώ για λεπτομέρειες και φωτογραφικό υλικό από τη δράση στο Ευρωκοινοβούλιο της Προέδρου του Κυπριακού Συνδέσμου Στήριξης Ατόμων με επιληψία, Αντιγόνης Καλλιμάχου.