tag:blogger.com,1999:blog-230609372024-03-18T04:59:48.444+02:00keimeno - paragrafos Το βιωματικό μπλογκ τού Κώστα ΚαλλίμαχουΑγαπητέ επισκέπτη, το μπλογκ το ξεκίνησε το 2006 η Paragrafos αλλά τώρα το συνεχίζει ο Κάπα (περσόνες και οι δύο τού Κ. Καλλίμαχου).
Ο Κ. Καλλίμαχος είναι συγγραφέας-εκπαιδευτικός και Εκπρόσωπος του Κυπριακού Συνδέσμου για την Επιληψία. Εδώ μπορεί να πάρεις μια ιδέα για το έργο του (αφηγήματα, δοκίμια, άρθρα, διαλέξεις, βιβλία κοκ).paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comBlogger353125tag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-10342972327075606152022-06-16T12:38:00.008+02:002023-09-28T16:46:11.879+03:00<p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space-collapse: preserve;">Φίλες και φίλοι, </span></p><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Μπορείτε τώρα <span style="font-family: inherit;">(κάνοντας κλικ στο λινκ που είναι στο τέλος) να παρακολουθήσετε μαγνητοσκοπημένη την παρουσίαση αποσπασμάτων από το λογοτεχνικό έργο τού Κωνσταντίνου Καλλίμαχου. </span></div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Οι ηθοποιοί, απόφοιτοι τής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, Αντιγόνη Σταυροπούλου, Γιάννης Δερβενιώτης και Χριστίνα-Άρτεμις Παπατριανταφύλλου, ο Πολυχώρος "Πόλις" και ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης μου επιφύλαξαν μία μεγάλη έκπληξη και ύψιστη τιμή! </div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Επιτρέψτε μου να την μοιραστώ μαζί σας!</div></div><div class="x11i5rnm xat24cr x1mh8g0r x1vvkbs xtlvy1s x126k92a" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space-collapse: preserve;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Ευγνώμων,</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Κώστας Καλλίμαχος </div></div><p> <a href="https://vimeo.com/563562638?fbclid=IwAR1o09N1ZhihhggzXTiABrIu84xR2jQkqFDK1nCgbF5KajG-hi9jog3Xd0k">ΕΠΙΛΗΨΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ! on Vimeo</a></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-54623412586201003332021-05-06T00:46:00.015+02:002021-11-28T18:32:48.158+02:00Είναι καλή ψυχή ο Μάριος<p class="MsoNormal">- Ζήτησες να με δεις, κύριε Κώστα<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ναι, Μάριε μου...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Σε τι μπορώ να βοηθήσω; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ξέρεις, Μάριέ μου, όλοι οι εντός τού σπιτιού μου, οι κοντινοί
τής Μαρίας-Φωτεινής, έχουμε εμβολιαστεί. Έμεινες εσύ.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Κύριε Κώστα, είμαι απολύτως βέβαιος ότι όλα αυτά με την
επιδημία είναι ένα μεγάλο ψέμα, ένα πολύ μεγάλο ψέμα. Πιστεύω ότι ο κορωνοϊός δεν διαφέρει από μία απλή γρίπη
και το πιο σημαντικό, η Θεία Κοινωνία δεν επιτρέπει τη μετάδοση ιώσεων. Ο
Χριστός μάς προστατεύει. Γι΄ αυτό είμαι κατά τών εμβολίων. Τα θεωρώ ένα μεγάλο
ψέμα. Οι μεγάλες εταιρίες, οι κυβερνήσεις και τα συμφέροντα θέλουν να μας
κλέψουν τις ελευθερίες μας. Μας τρομοκρατούν με ψέματα και μάς εκβιάζουν. Εγώ δεν δέχομαι εκβιασμούς από κανέναν! Αυτά πιστεύω εγώ και αν θέλετε μπορούμε να τα
συζητήσουμε όσο θέλετε. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Φίλε Μάριε, αν εσύ πιστεύεις ότι όλα
όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι ψέματα, για ποιο λόγο να κουβεντιάσουμε; Δύο
άνθρωποι μπορούν να συζητήσουν και να πείσουν ο ένας τον άλλον, μόνο εάν
ξεκινάνε από κοινές αρχές και παραδοχές. Εσύ ξεκινάς με δόγματα ενώ εγώ
βασίζομαι στη λογική και στην επιστήμη. Μας χωρίζει τεράστιο χάσμα, άβυσσος. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ναι, εγώ πιστεύω, κύριε Κώστα, στην Ορθοδοξία και η Ορθοδοξία είναι Δόγμα, το λέει και το
"Πιστεύω... </p><p class="MsoNormal">- ... Μάριε, το
"Πιστεύω" δεν αναφέρει τίποτε απολύτως για εμβόλια και πανδημίες...</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Αυτοί όμως που πιστεύουν στα εμβόλια και στις πανδημίες,
τα βάζουν όμως με τη θρησκεία και λένε ότι μπορείς να κολλήσεις κορωνοϊό με τη
Θεία Κοινωνία...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Δηλαδή, Μάριέ μου, αν κάποιος βάλει κρυφά ποντικοφάρμακο
μέσα στη θεία Κοινωνία και το πιεις, νομίζεις ότι θα γλιτώσεις;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Άλλο το ποντικοφάρμακο, κύριε Κώστα, κι άλλο ο κορωνοϊός. Αν κολλήσεις κορωνοϊό, δεν είναι τίποτε... Περνάει αμέσως. Όλα αυτά που λένε για νεκρούς είναι ψέματα... Δεν υπάρχουν νεκροί.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Εδώ διαφωνούμε, φίλε Μάριε. Αλλά δεν έχει νόημα η
συζήτηση, αφού εσύ τα θεωρείς όλα ψέματα και απάτες.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Την αλήθεια λέω, κύριε Κώστα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ποια είναι η αλήθεια, Μάριέ μου; ότι συνωμοτούν όλοι
εναντίον της Ορθοδοξίας;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ακριβώς! Θέλουν να μας καταστρέψουν και να μας ελέγχουν...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Καλά, Μάριέ μου, ας αφήσουμε καλύτερα την κουβέντα αυτή. Κάτι άλλο
θέλω να σε ρωτήσω.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ορίστε, κύριε Κώστα...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Πόσα χρόνια μάς γνωρίζεις; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Σχεδόν δέκα χρόνια. Από τότε που άρχισε η Άννα να
φροντίζει τη Μαρία-Φωτεινή, έξι μέρες τη βδομάδα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Σωστά! Τώρα, πες μου, σε παρακαλώ, θυμάσαι τι έγινε το ΄18; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Τι εννοείτε, κύριε Κώστα; Τι έγινε ΄18;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Θυμάσαι όταν κολλήσαμε όλοι γρίπη και εγώ και η Αντιγόνη
και η Μαρία-Φωτεινή και μετά κόλλησε και η Αννα και μετά...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... ναι, ναι, το θυμάμαι. Εγώ έφερνα την Αννα στο νοσοκομείο.</p><p class="MsoNormal">- Άρα, θυμάσαι και ότι παραλίγο να πεθάνει η Μαρία-Φωτεινή από
τη γρίπη...</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... ξεχνιέται αυτό κύριε Κώστα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Και τον επόμενο χρόνο, θυμάσαι, Μάριέ μου, που αρρώστησε πάλι η
Μαρία-Φωτεινή με απλή ίωση μέσα στο κατακαλόκαιρο - ήταν το 2019 - και πήγαμε πάλι στην
Εντατική και παραλίγο να τη χάσουμε από μία απλή γαστρεντερίτιδα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Θυμάμαι, κύριε Κώστα. Η Άννα έκλαιγε πολύ και ανησυχούσε... επί μέρες δεν κλείσαμε μάτι... νομίζαμε... <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Επομένως, Μάριέ μου,, συμφωνείς ότι η Μαρία-Φωτεινή κινδυνεύει να πεθάνει
ακόμη και από μια απλή ίωση; Συμφωνείς ότι δεν λέω ψέματα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ναι, κύριε Κώστα, συμφωνώ! Για όνομα τού θεού!!! Τα έχω
δει με τα μάτια μου...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Τώρα θα σου πω και κάτι ακόμη: ξέρεις ότι σχεδόν όλα τα
παιδάκια σαν την Μαρία-Φωτεινή (με σύνδρομο Ντραβέ), που νόσησαν με κορωνοϊό, έχουν πεθάνει; Με πιστεύεις; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Σε πιστεύω, κύριε, Κώστα. Ζω τον αγώνα σας τόσα χρόνια και εδώ στην Κύπρο και στην Ευρώπη και στην Αμερική...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Σ΄ ευχαριστώ πολύ! Πες μου, λοιπον, τώρα, πράξαμε σωστά η Αντιγόνη, εγώ,
η Αννα και η άλλη η κοπέλα που εμβολιαστήκαμε ώστε να προστατεύσουμε την
Μαρία-Φωτεινή, όπως είχαμε εμβολιαστεί και κατά της γρίπης και κατά του
πνευμονόκοκκου; Τι λες; Πράξαμε σωστά; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Για την γρίπη καλά κάνατε. Για τον κορωνοϊό, δεν ξέρω.
Αφού μας δουλεύουν όλοι, κύριε Κώστα...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Δηλαδή, Μάριέ μου, εσύ σπούδασες Φαρμακολογία, Μοριακή
Βιολογία, Ιατρική, Παθολογία και τα συναφή, έχεις πηγές και πρόσβαση σε όλες
τις πανεπιστημιακές κλινικές και τα ερευνητικά κέντρα τού κόσμου και έβγαλες το
συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Δεν είπα αυτό, κύριε Κώστα. Είπα ότι δεν είναι
επικίνδυνος, ότι είναι μία απλή γρίπη και κακώς ανησυχεί ο κόσμος.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ας πούμε, φίλε Μάριε, ότι έχεις δίκαιο, ότι ο κορωνοϊός
είναι μία απλή γρίπη...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Αυτό πιστεύω εγώ...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... θα το δεχθώ κι εγώ, Μάριέ μου, ότι είναι μία απλή γρίπη
και ότι κακώς ανησυχεί ο κόσμος. Σε ρωτάω όμως, εσένα που μάς ζεις επί τόσα χρόνια από κοντά: η Αντιγόνη κι εγώ έχουμε δίκαιο να
ανησυχούμε για τη Μαρία-Φωτεινή; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Νομίζω, καλά κάνετε και ανησυχείτε επειδή η Μαρία-Φωτεινή
τα τελευταία χρόνια παραλίγο να πεθάνει από μια απλή γρίπη κι από μία απλή ίωση...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ορθώς, λοιπόν, εμβολιαστήκαμε και οι τέσσερις μας που
φροντίζουμε τη Μαρία-Φωτεινή, δηλαδή η Αντιγόνη, εγώ, η Αννα και η το άλλο
κορίτσι...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... πολύ σωστά κάνατε...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Τότε, φίλε Μάριε, θέλω μία χάρη. Επειδή ζεις με την Αννα και
η Αννα φροντίζει τη Μαρία-Φωτεινή, προτείνω να εμβολιαστείς κι εσύ, είτε το πιστεύεις είτε όχι.
Αλλιώς, κινδυνεύεις να νοσήσεις, να κολλήσεις την Άννα και εκείνη να το
μεταφέρει στη Μαρία-Φωτεινή.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Τι λες; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Θα το σκεφτώ, κύριε Κώστα...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Μάριε, εγώ δεν σου λέω να πάψεις να πιστεύεις ότι όλα αυτά
είναι ψέματα. Δεν σου ζητώ να αρνηθείς τις ιδέες σου, τις πεποιθήσεις σου. Συνέχισε να πιστεύεις ότι
μάς εξαπατούν οι κυβερνήσεις των ισχυρών και οι φαρμακοβιομηχανίες και τα μεγάλα
συμφέροντα. Συνέχισε να πιστεύεις ό,τι θέλεις. Δεν έχω σκοπώ να σε μεταπείσω.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Δεν μεταπείθομαι, κύριε Κώστα! Είμαι απολύτως βέβαιος ότι...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... μπράβο, κι εγώ μαζί σου. Δεν θέλω να αλλάξεις πεποιθήσεις!<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Μου λες όμως να κάνω εμβόλιο...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ναι, σου το ζητώ σα χάρη. Σου ζητώ να κάνεις εμβόλιο
επειδή υπάρχει μία πιθανότητα στις εκατό, να κολλήσεις εσύ την Αννα και εκείνη
τη Μαρία-Φωτεινή και η Μαρία-Φωτεινή, όπως ξέρεις, δεν μπορεί να κάνει εμβόλια λόγω τής
κατάστασής τής, έχει αλλεργίες.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Θα το σκεφτώ, κύριε Κώστα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Το ξαναλέω, Μάριε. Δεν σου ζητώ να αλλαξοπιστήσεις. Παράκληση είναι... να δείξεις αλληλεγγύη στη Μαρία-Φωτεινή. Έμπρακτη αλληλεγγύη σου ζητώ
και όχι δήλωση κοινωνικών φρονημάτων... <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Τι να κάνω δηλαδή; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Να κάνεις το εμβόλιο επειδή μονάχα από εσένα πλέον κινδυνεύει να κολλήσει...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... μα, κύριε Κώστα...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... Μάριέ μου, να σου το πω αλλιώς: μπορείς εσύ να με
διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να νοσήσεις και να κολλήσεις την Άννα; <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Δεν μπορώ, κύριε Κώστα. Ψέματα δεν μπορώ να σου πω. ΄Έχω
ένα σωρό γνωστούς και συγγενείς που έχουν νοσήσει. Αλλά εγώ κάνω τα τεστ και
είμαι συνέχεια αρνητικός. Προσέχω. Το απαιτεί και η δουλειά μου... έχω και
μάνα μου που είναι γριά...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Τότε, φίλε Μάριε, σου ζητώ να κάνεις πέρα τις απόψεις σου.
Δεν με νοιάζουν οι απόψεις σου. Κράτησέ τες για εσένα. Εκείνο που με νοιάζει η πράξη σου. Θυσίασε κάτι
ελάχιστο για εσένα και χάρισε κάτι μέγιστο στην κόρη μου, στη<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Μαρία-Φωτεινή που τής αρέσει και η παρέα σου
και η παρέα τής Αννας.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... εντάξει, κύριε Κώστα, θα πάω να το κάνω. Για χάρη τής
Μαρίας-Φωτεινής. Να ξέρεις όμως ότι όλα αυτά είναι ψευτιές. Αλλά για χάρη τής
Μαρίας-Φωτεινής δέχομαι...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- σ΄ ευχαριστώ, αδελφέ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Μη μ΄ ευχαριστείς, κύριε Κώστα. Έχεις κάνει τόσα για
εμάς...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Ειλικρινά σ΄ ευχαριστώ, Μάριε. Με συγκινείς που θα κάνεις το εμβόλιο για να
προστατεύσεις τη Μαρία-Φωτεινή, αν και δεν πιστεύεις στα εμβόλια. Σε τιμά αυτή
η υπέρβαση.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Εντάξει, κύριε Κώστα, δεν είναι και τίποτε σπουδαίο! Στο κάτω κάτω, δεν έχω τίποτε να χάσω. Εγώ δεν
χάνω τίποτε... <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- ... όμως κερδίζει η Μαρία-Φωτεινή, ίσως κερδίσει ακόμη
λίγο χρόνο... όπως και να έχει, σ΄ ευχαριστώ πάλι μέσα από την καρδιά μου. Ούτε ο
αδελφός μου δεν θα το έκανε αυτό... <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Πάνω απ΄ όλα η Μαρία-Φωτεινή, κύριε Κώστα. Το λέει και το
τραγούδι: υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα... <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Σ΄ ευχαριστώ, αδελφέ! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Τίποτε, κύριε Κώστα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Καλή σου νύχτα!<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Καληνύχτα και χαιρετισμούς στην κυρία Αντιγόνη! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">---------------<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Τι σου είπε, Κώστα μου; Δέχτηκε;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">- Δέχτηκε, Αντιγόνη μου. Είναι καλή ψυχή ο Μάριος.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">---------------------</p><p class="MsoNormal">(Υστερόγραφο: Αν και ο Μάριος είναι υπαρκτό πρόσωπο, ωστόσο ο διάλογος είναι πλαστός. Η μόνη κουβέντα που μου είπε είναι: "Διαφωνώ, κύριε Κώστα. Όμως, καλού κακού εγώ θα εμβολιαστώ".) </p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-7867533659404386782021-04-27T21:51:00.016+02:002021-05-06T08:35:06.535+02:00Γιόρτασε μαζί μας...<div style="background-color: white; text-align: left;"><div class="pybr56ya dati1w0a hv4rvrfc n851cfcs btwxx1t3 j83agx80 ll8tlv6m" style="align-items: flex-start; display: flex; flex-direction: row; margin-bottom: 12px; padding-left: 16px; padding-right: 16px; padding-top: 12px;"><div class="buofh1pr" style="flex-grow: 1;"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg" style="display: flex; flex-direction: column; margin-bottom: -5px; margin-top: -5px;"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d" style="margin-bottom: 5px; margin-top: 5px;"><br /><p style="color: #1c1e21; font-family: inherit; white-space: pre-wrap;"><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl gmql0nx0 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou/posts/4063469333719721?__cft__[0]=AZV_1huMH9WPnzXEKFdrIvefiR7VI_GzJbfLWAalRpDXghaT4KtxF6V6kUsBUqhzoKblvP4BFg7n4ZAwCpb3_R9zaO6EZocpinYSVkKjm53WtdI6Jp8QY0D1YLLVlqqIxGqr91Nuj0notZG4Mc0iluNF&__tn__=%2CO%2CP-R" role="link" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; font-weight: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: inherit; text-decoration-line: none; touch-action: manipulation;" tabindex="0"><span style="font-family: inherit;"><span aria-labelledby="jsc_c_s4" class="j1lvzwm4 stjgntxs ni8dbmo4 q9uorilb gpro0wi8" style="display: inline-block; font-family: inherit; overflow: hidden; vertical-align: top;"><span class="b6zbclly myohyog2 l9j0dhe7 aenfhxwr l94mrbxd ihxqhq3m nc684nl6 t5a262vz sdhka5h4" style="cursor: inherit; display: inline; font-family: inherit; font-weight: 600; line-height: inherit; position: relative; text-decoration: inherit; vertical-align: inherit;"><span class="b6zbclly myohyog2 l9j0dhe7 aenfhxwr l94mrbxd ihxqhq3m nc684nl6 t5a262vz sdhka5h4" style="cursor: inherit; display: inline; font-family: inherit; line-height: inherit; position: relative; text-decoration: inherit; vertical-align: inherit;">Χθες Γιορτάστε μαζί μας τα 19χρονα τής κόρης μας Μαρίας-Φωτεινής</span></span></span></span></a></p><p style="color: #1c1e21; font-family: inherit; white-space: pre-wrap;"><a class="oajrlxb2 g5ia77u1 qu0x051f esr5mh6w e9989ue4 r7d6kgcz rq0escxv nhd2j8a9 nc684nl6 p7hjln8o kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x jb3vyjys rz4wbd8a qt6c0cv9 a8nywdso i1ao9s8h esuyzwwr f1sip0of lzcic4wl gmql0nx0 gpro0wi8 b1v8xokw" href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou/posts/4063469333719721?__cft__[0]=AZV_1huMH9WPnzXEKFdrIvefiR7VI_GzJbfLWAalRpDXghaT4KtxF6V6kUsBUqhzoKblvP4BFg7n4ZAwCpb3_R9zaO6EZocpinYSVkKjm53WtdI6Jp8QY0D1YLLVlqqIxGqr91Nuj0notZG4Mc0iluNF&__tn__=%2CO%2CP-R" role="link" style="-webkit-tap-highlight-color: transparent; background-color: transparent; border-color: initial; border-style: initial; border-width: 0px; box-sizing: border-box; cursor: pointer; display: inline; font-family: inherit; font-weight: inherit; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-align: inherit; text-decoration-line: none; touch-action: manipulation;" tabindex="0"><span style="font-family: inherit;"><span aria-labelledby="jsc_c_s4" class="j1lvzwm4 stjgntxs ni8dbmo4 q9uorilb gpro0wi8" style="display: inline-block; font-family: inherit; overflow: hidden; vertical-align: top;"><span class="b6zbclly myohyog2 l9j0dhe7 aenfhxwr l94mrbxd ihxqhq3m nc684nl6 t5a262vz sdhka5h4" style="cursor: inherit; display: inline; font-family: inherit; font-weight: 600; line-height: inherit; position: relative; text-decoration: inherit; vertical-align: inherit;"><span class="b6zbclly myohyog2 l9j0dhe7 aenfhxwr l94mrbxd ihxqhq3m nc684nl6 t5a262vz sdhka5h4" style="cursor: inherit; display: inline; font-family: inherit; line-height: inherit; position: relative; text-decoration: inherit; vertical-align: inherit;">Κάντε κλικ εδώ και παρακολουθήστε τον αγώνα της και τις αγωνίες μας δέκα εννέα ετών </span></span></span></span></a></p></div></div></div></div></div>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-31303206433017684152021-01-29T16:58:00.008+02:002021-04-27T22:22:23.733+02:00Καλέ μου φίλε<p><br /></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Καλέ μου φίλε, χθες βράδυ<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">με ρώτησες πως τα περνώ <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">αυτές τις δύσκολες ημέρες<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">του αναγκαστικού περιορισμού <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">και υποχρεωτικού μας πλέον εγκλεισμού <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">και παραξενεύτηκες που γέλασα.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Επέμενες, μάλιστα, ότι δεν αστειεύεσαι!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Πως ήθελες, δηλαδή, να μάθεις! Είχες έγνοια!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Το ξέρω, φίλε μου ακριβέ, το ξέρω...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μα ήτανε εκείνη μια αμήχανη στιγμή για εμένα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μόλις είχε συνέλθει το παιδί από μία κρίση<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">και γελούσε, ως συνήθως, όταν πρόκειται να δείξει <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">πως είναι μια χαρά και δεν φοβάται.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: large;">Πάλεψε το καημένο όσο μπορούσε,</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">τραβώντας τα χείλη με τα μάγουλα,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">μα ηττήθηκε απ΄ τα μάτια της <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">που τρέχαν άθελά τους.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Κι εσύ, καλέ μου φίλε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">επέμενες να μάθεις, με ένα σωρό φατσούλες<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">πιέζοντάς με να πληκτρολογήσω κάτι...<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μα ήταν εκείνη μια πολύ οδυνηρή στιγμή για εμάς<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η Αντιγόνη μόλις είχε αγκαλιάσει το παιδί μας <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">κι εκείνο τώρα σπάραζε με φριχτούς λυγμούς<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">που τσάκισαν κάθε εγκαρτέρησή μου.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Γιατί το καημένο όντως είχε παλέψει όσο μπορούσε</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Απελπισμένα τα χείλη με τα μάγουλα τραβώντας<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μα από τα μεγάλα μάτια της προδόθηκε<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span><span style="font-size: medium;">που πάντα τρέχουν μοναχά τους... </span><span style="font-size: large;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1404536269730613">Δημοσιεύτηκε στο ΦΒ στις 24 Μαρτίου 2020 | Facebook</a></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-76208892896742512992021-01-29T16:47:00.009+02:002021-04-27T22:24:34.547+02:0025 Απριλίου 2050. (Αισιόδοξο αφήγημα τού Κώστα Καλλίμαχου)<p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif"><span style="font-size: xx-small;">[Στις 25 Απριλίου του 2050 η Μαρία-Φωτεινή θα γιορτάσει τα 48α γενέθλιά της. Τώρα είναι 18 ετών.]</span><o:p style="font-size: 12pt;"></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Αν και κοντεύω πια τα ογδόντα, θυμάμαι πολύ
καθαρά πως πριν φύγουμε και οι τρεις για το σκολειό κι αφού είχαμε πιει
μονορούφι το κακάο ή το γάλα, "ελάτε να σας νίψω", μάς έλεγε η
γιαγιά, "αλλιώς θα έχετε μουστάκια" (άσπρα ή μαύρα ανάλογα με το
ρόφημα ή κίντρινα απ΄ το αβγό) και τρέχαμε, ακουμπούσαμε το πηγούνι στην άκρη
τού νεροχύτη, αναμένοντας τη ζεστή παλάμη με τη δροσιά που κατέβαιναν
χαιδευτικά από το μέτωπο, κάμποσες αργές φορές, αναζωογονώντας την επιδερμίδα
και τα χείλη (δροσίζοντας όμως και τη γλώσσα που συχνά εξείχε επίτηδες από το
ανοιχτό στόμα). <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Τελειώνοντας το σφούγγισμα με την πετσέτα,
έστριβε το κεφάλι, το κεντράριζε κοιτώντας με στα μάτια, έφτυνε τούς αντίχειρες
και έσπρωχνε τα φρύδια μου αργά και με πίεση προς τα αφτιά, δυο και τρεις
φορές. "Κοίτα, τι όμορφο αγόρι είναι αυτό", είχε πει μια νηπιαγωγός
δείχνοντάς με στη μαμά τής Πόπης (ήταν το γειτονάκι που αγαπούσα). "Ναι,
τα φρύδια του είναι σα ζωγραφιστά", συμφώνησε εκείνη, και αμέσως στην
υπόληψή μου το νίψιμο τής γιαγιάς έφτασε ως τον ουρανό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Τώρα πια ήξερα ότι το πρόσωπό μου είχε κάτι το
μαγικό χάρη σ΄ εκείνο το πρωινό τελετουργικό που κρατούσε λίγα απολαυστικά
λεπτά τής ώρας και τα οποία, όμως, πολλαπλασιαζόμενα επί τρία, έδιναν την
δυνατότητα στη γιαγιά να ξεθάβει πράματα και θάματα από το χτες, όπως τότε, που
αφηγήθηκε "τούς πεθαμούς στο χωριό από την ισπανική γρίπη τού 1918, μια
γρίπη που ξεκίνησε από τα κοτέτσια τής Άπω Ανατολής και ξεπάστρεψε εκατομμύρια
κόσμο σε όλη τη γη, ξεπάτωσε και το μισό χωριό μας τότε (σαν ήλθαν οι
στρατιώτες με άδεια από το μέτωπο) αλλά όχι τα παιδιά γιατί εμείς είχαμε εκεί
κοντά την εκκλησία τής Αγίας Μαρίνας, τής προστάτιδας τών παιδιών και τα
φύλαξε. Θα μου πεις τώρα, γλιτώσανε από τη γρίπη εκείνη και μεγαλώσαν για να τα
κατασπαράξουν αργότερα ο χιονιάς και τα ηρωικά κρυοπαγήματα τής Πίνδου, η πείνα
και οι σφαγές τής κατοχής και του εμφυλίου τα εκτελεστικά αποσπάσματα..."<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Την αγαπούσα πολύ τη γιαγιά μου - ήτανε η μάνα
τού αχαΐρευτου τού πατέρα μου, ήτανε μάνα και πατέρας για μας η γιαγιά, γιατί
πατέρα δεν είχαμε (είτε ήταν εξαφανισμένος είτε επέστρεφε για να μας βασανίζει)
και η μάνα μας έκανε δυο τρεις δουλειές για να ζήσουμε - τη νύχτα ερχότανε
σπίτι, σκοτωμένη από την κούραση κι όπως έπεφτε, κοιμόταν σα νεκρή ώς το πρωί,
για να φύγει τα χαράματα πριν καλά-καλά ξυπνήσουμε. Μονάχα τις Κυριακές τη
βλέπαμε και στις αργίες, γι΄ αυτό είπα πως η γιαγιά ήτανε μάνα και πατέρας, και
σπουδαία παιδαγωγός, απολύτως αυτοδίδακτη, με βαθιά χριστιανική παιδεία τής
αγάπης, πολύ ευσεβής αλλά ουδέποτε θρησκόληπτη. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Πότε με τη μία ιστοριούλα και πότε με την άλλη,
φτάναμε στο σκολειό, μάς φιλούσε έναν έναν, νωχελικά, έξω από την πόρτα και μας
ξαπόλαγε σαν πυραύλους μέσα στο παιδομάνι... <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Τώρα που γέρασα κι εγώ, διαπιστώνω πως έχω την
ίδια συνήθεια τής γιαγιάς να κοιτάω κατά το χτες και να θυμάμαι πράματα και
θάματα, όπως τότε που ξέσπασε ο Καιρός του Μεγάλου Φόβου και της απελπισίας
όλων μας, μικρών και μεγάλων, πλουσίων και φτωχών, σπουδαίων και αφανών,
πανίσχυρων και αδυνάμων... <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Η Μαρία-Φωτεινή είχε πλησιάσει τα 18 και
νομίζαμε ότι τίποτε πια δεν ήταν σε θέση να μας νικήσει, ότι μπορούσαμε να τη
φροντίζουμε, να φέρνουμε τα φάρμακά της από το εξωτερικό, κυρίως από την
Αμερική, αλλά ξαφνικά χτύπησε η πανδημία που όμοιά της δεν είχε ξαναζήσει
κανείς από τους συγκαιρινούς μου και ούτε φανταζότανε κανείς πως θα συμβεί κάτι
τέτοιο και άξαφνα η μία χώρα μετά την άλλη σφραγίσανε τα σύνορα. Και πώς θα
ερχόντουσαν τα φάρμακα τού παιδιού μας; Άντε και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βρίσκαμε τα φάρμακα που στέλνονταν από την
Ευρώπη (άλλο από τη Γαλλία, άλλο από τη Γερμανία και άλλο από την Ελβετία). Από
την Αμερική, πώς στην ευχή θα έφερνε η Αντιγόνη το βασικότερο των φαρμάκων τού
παιδιού, αφού τώρα έκλεισαν τα σύνορα με την Ευρώπη; Μέχρι πριν τον Καιρό του
Μεγάλου Φόβου, είχαμε συναντήσει τεράστιες δυσκολίες, και τις ξεπερνούσαμε με
πολύ κόπο και απελπισμένη αγάπη. Αυτό όμως το νέο εμπόδιο φάνταζε πλέον
εφιαλτικό και ακατανίκητο ακόμη και για εμάς που είχαμε περάσει από σαράντα και
κύματα και περνιόμασταν αποφασισμένοι για όλα...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Ήτανε, θυμάμαι, μέσα Μαρτίου τού ΄20 και η
Αντιγόνη είχε βγάλει εισιτήριο για τα τέλη Μαΐου ή Ιουνίου, νομίζω, και τότε
ανακοινώθηκε πως οι ΗΠΑ δεν δέχονται επισκέπτες από τις χώρες τής Ευρώπης. (Το
φάρμακο αυτό μόνο ασθενείς και συγγενείς τους μπορούν αν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>το βγάλουν από τις ΗΠΑ - δεν αποστέλλεται
αλλιώς). Εν τω μεταξύ η Ελλάδα είχε μπει σε καραντίνα και η Κύπρος επίσης, όπως
και η Ισπανία που είχε αρχίσει να μετράει τα θύματα σε εκατοντάδες, ενώ η
Ιταλία τα μετρούσε σε χιλιάδες και οι ΗΠΑ είχαν αρχίσει να έχουν τους πρώτους
νεκρούς. Στο Ρότσεστερ, εκεί όπου είναι το νοσοκομείο μας, η Μέιγιο Κλίνικ,
είχε ήδη θύμα και πολλά κρούσματα, εξαιτίας ενός γκρουπ ορθοδόξων πιστών που είχαν
επιστρέψει από τους Αγίους Τόπους... Χαμός, δηλαδή... Το εκπληκτικό ήταν ότι η
Αγία Μαρίνα, όπως θα έλεγε η γιαγιά, έκανε πάλι το... θαύμα της: τα παιδιά δεν
νοσούσαν, αλλά γινόντουσαν όμως φορείς και σπέρνανε το θάνατο στους γονείς και
στους παππούδες! Φαίνεται πως κάποτε τα θαύματα και ο κατάρες αντικριστά
χορεύουν, κατά πως λέει η ποιητής...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Τι χρονιά κι εκείνη! Μα ο Θεός τής γιαγιάς
έκανε ξανά το θαύμα του. Με το που άνοιξε ο καιρός, ο κορωνοϊός λιποψύχησε από
τους αυτοπεριορισμούς τών ανθρώπων και πήρε να φθίνει, οι αρρώστοι νοσούσαν
ελαφρύτερα, τα κρούσματα λιγόστευαν εντελώς ανεξήγητα, και όπως ήλθε αυτή η
καταιγίδα τού θανάτου μόνη της, επίσης μόνη της έφυγε για πάντα στα τέλη τού
Απρίλη, οπότε τα σύνορα ανοίξαν, η δουλειά στα νεκροταφεία επανήλθε όπως και σε
καιρούς ειρήνης με τη Φύση, και η Αντιγόνη μπόρεσε επιτέλους να ταξιδέψει στην
Αμερική και να φέρει εκείνο το πολυπόθητο φάρμακο που ακόμη και τώρα κρατάει
στη ζωή την κορούλα μας, τώρα που πλησιάζει τα πενήντα της και λέμε να τα
γιορτάσουμε επαναφέροντας εκείνη την παράσταση που δεν λέει να ξεχαστεί, ίσως
οι πιο παλαιοί τη θυμούνται ακόμη σαν το βαγγέλιο των λαϊκών: ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΙΟ ΠΑΙΔΙ
τού αγαπημένου μας Θανάση Τριαρίδη...<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Ένα τέτοιο παιδί ήταν το παιδί μας και λέγανε
πως δεν θα φτάσει στην εφηβεία και έφτασε. Και λέγανε πως δεν θα γλιτώσει από
τον κορωνοίό και γλίτωσε. Και λέγανε πως θα είναι λιγόζωη κι όμως τώρα αισίως
κλείνει τα πενήντα της. Γι΄ αυτό και τώρα από το μέλλον θέλω ψυχώσω όλους
εκείνους τους τρομαγμένους συγκαιρινούς τού χτες: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 16pt;"><span face=""Arial",sans-serif" style="font-size: 12pt;">Ψηλά το κεφάλι, κόσμε! Όπως ζήσατε εσείς
κλεισμένοι στα σπίτια σας για δύο μήνες στον Καιρό τού Μεγάλου Φόβου, έτσι
ζούμε κι εμείς (Η Αντιγόνη, εγώ και το παιδί μας) επί μισόν αιώνα! Αλλά με
αγάπη, γιατί τίποτε άλλο δεν αξίζει στον κόσμο, πάρεξ αγάπη και αλληλεγγύη,
γιατί, ακόμη και "Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων,
αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. (...) Νυνί δε μένει
πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη." <o:p></o:p></span></p><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1396893397161567">Κωνσταντίνος Καλλίμαχος., συγγραφέας-εκπαιδευτικός - Δημοσιεύσεις | Facebook</a><p></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-80134537474119645242021-01-29T16:18:00.008+02:002021-01-29T16:33:04.878+02:00Κείμενό τής Αντιγόνης που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο "Εμείς ζούμε την... πανδημία επί 18 χρόνια"<p><span style="font-size: x-small;">11 Μαρτίου 2020</span></p><p><span style="font-size: medium;">Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συμπολίτες, Όπως ζείτε εσείς τώρα,
υπό την απειλή τού κορωνοϊού, και προσέχετε για να έχετε την υγεία σας, έτσι
ζούμε κι εμείς επί 18 χρόνια! Διαβάστε τι λέει η Αντιγόνη μου για τη
Μαρία-Φωτεινή μας και το πώς ζούμε και την προστατεύουμε καθημερινά.</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Antigoni Kokkinou Kallimachou: <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μπορεί ένα άτομο να δείχνει και να φαίνεται "μια
χαρά", δεν σημαίνει όμως ότι το ανοσοποιητικό του σύστημα είναι κι αυτό
"μια χαρά". Η κόρη μας, η Μαρία-Φωτεινή, ΚΙΝΔΥΝΕΨΕ πριν 2 χρόνια ΝΑ
ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ από γρίπη Β’, πνευμονία και σηψαιμία, αλλά και πιο πρόσφατα
ΚΙΝΔΥΝΕΨΕ από πιο συνηθισμένες και ήπιες ασθένειες, όπως η γαστρεντερίτιδα και
η ανεμοβλογιά. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Η οικογένειά μας, για 18 σχεδόν χρόνια, ζει έναν πολύ
απομονωμένο τρόπο ζωής. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Δεν κάνουμε τίποτα που να εκθέτει την κόρη μας σε πιθανές
εστίες μικροβίων: δεν κάνουμε οικογενειακές συνάξεις ποτέ, δεν πηγαίνουμε ποτέ
σε πάρτι γενεθλίων ή χριστουγεννιάτικα τραπέζια. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Αποφεύγουμε πάντα τούς δημόσιους χώρους, πλην νοσοκομείων!
Την κόρη μας δεν την στέλνουμε ούτε σχολείο. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Απολυμαίνουμε τα χέρια μας κάθε λεπτό της ώρας. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Όταν μπαίνουμε στο σπίτι μετά τη δουλειά, αμέσως κάνουμε
μπάνιο κι αλλάζουμε ρούχα. (Τα παπούτσια τα αφήνουμε πάντα στην είσοδο.)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Ακόμη, αποφεύγουμε να την αγκαλιάσουμε ή να την φιλήσουμε,
εάν στον χώρο εργασίας μας συναντήσαμε άρρωστα άτομα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Διατηρούμε καθημερινά τούς χώρους τού σπιτιού μας καθαρούς
και όσο μπορούμε πιο αποστειρωμένους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Είναι απαράβατος κανόνας στο σπίτι μας, να μπαίνουμε σε
απομόνωση εάν αρρωστήσουμε ο Κώστας ή εγώ, ακόμα και με μια απλή ίωση. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Γιατί; Επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά τι μπορεί να κάνει έστω
κι ένα απλό κρυολόγημα σε κάποιον με σύνδρομο Dravet, όπως τη Μαρία-Φωτεινή.
Μπορεί να την σκοτώσει. Και αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή!<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Με υπομονή και αισιοδοξία και προπαντός με όσο το δυνατόν
καλύτερη πρόληψη, για μέρες χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις εν όψει κορωνοϊού...</span><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">11 Μαρτίου 2020</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1393654774152096">Κωνσταντίνος Καλλίμαχος., συγγραφέας-εκπαιδευτικός - Δημοσιεύσεις | Facebook</a></span></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou"><span style="font-size: large;">Antigoni Kokkinou Kallimachou | Facebook</span></a></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-29054764591936877472021-01-29T16:12:00.005+02:002021-01-29T16:16:28.098+02:00 Τι δεν μάς είπαν για τα 152 δείγματα που βγήκαν αρνητικά:<p> (10 Μαρτίου2020)</p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Τι δεν μάς είπαν για
τα 152 δείγματα που βγήκαν αρνητικά:<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Δεν μας είπαν ότι ο κορονοϊός ανιχνεύεται μετά από δύο και
τρία τεστ. Το ένα δεν είναι αρκετό. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Δεν μας είπαν ότι κάποτε πρέπει να περάσουν πέντε και έξι
ημέρες και να ξαναγίνει τέστ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Δεν μας είπαν ότι ο φορέας είναι μεταδοτικός ακόμη και χωρίς
συμπτώματα! Ακόμη και χωρίς θετικό τέστ!!! Γι΄ αυτό χρειάζεται η 14ημερη
καραντίνα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Το ξέρουν φυσικά, αλλιώς δεν θα κλείναν τα σχολεία... <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Απλώς πρέπει να το πούνε στον κόσμο ώστε να φυλάγεται.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Με αισιοδοξία,<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Κώστας<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">ΥΓ. Η κόρη μας Μαρία-Φωτεινή ανήκει στους ευάλωτους
ασθενείς. Ακόμη και η πιο ήπια ίωση, την στέλνει στην Εντατική... Φανταστείτε
λοιπόν τι μας περιμένει εάν αρπάξει κορονοϊό. Ή μάλλον, ας μην φανταστείτε. Θα
σας το πω ωμά: εάν η Μαρία-Φωτεινή κολλήσει κορονοϊό, θα πεθάνει. Να το θυμάστε.
Γιατί μόνο αν το θυμάστε συνεχώς, θα προστατεύετε τον εαυτό σας και ίσως έτσι
προστατεύσετε και πλήθος άλλα παιδάκια σαν την Μαρία-Φωτεινή, αλλά και τους
καρκινοπαθείς όπως και όλους και τους ηλικιωμένους. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Με αγάπη, <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Κώστας, Αντιγόνη και Μαρία-Φωτεινή</span><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1392915014226072">Δημοσιεύτηκε στις 10 Μαρτίου 2020 στο Facebook</a></span></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-54094409327398299322021-01-29T15:45:00.007+02:002021-01-29T15:48:03.103+02:00Απελπισμένη βάρκα<span style="font-size: medium;">Γιατί διασχίζεις τα κρύα κύματα</span><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">τής παγωμένης μας καρδιάς<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">ψάχνοντας στη ματιά μας<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">λίγη στεριά ανθρωπιάς;<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Δε βλέπεις τα σωσίβιά σου;<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Είναι φθαρμένα, βρόμικα και τρύπια!<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Μια νεκρή φωτογραφία είσαι<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">που βρίσκεται κι όλας στο βυθό, <o:p></o:p></span></p><p>
</p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">στής σκέψης μας τα βράχια.<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1391401454377428"><span style="font-size: x-small;">Κωνσταντίνος Καλλίμαχος., συγγραφέας-εκπαιδευτικός</span></a></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: x-small;"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1391401454377428"> - Δημοσιεύσηκσε στο Facebook</a> στις 9 Μαρτίου 2020</span></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-14138228251622385872021-01-29T15:34:00.010+02:002021-01-29T15:40:48.600+02:00Πώς μπορώ να βοηθήσω ένα φίλο που υποφέρει δίπλα στην καρκινοπαθή κορούλα του; (Οδηγίες ετεροβοήθειας προς καλοθελητές)<p>Λένε πως την ώρα τού πόνου και της αγωνίας, άσε τον άλλονε
στην ησυχία του... Είναι ζήτημα ιδιωτικότητας. Υποτίθεται, το διατρανώνουν και
οι διαβασμένοι που απλώς έριξαν μια ματιά στον τίτλο τού μυθιστορήματος
"Μια Προσωπική Υπόθεση" τού νομπελίστα Κenzaburo Oe.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Δεν τους φτάνει το βάσανό τους, να έχουνε κι εμάς πάνω από
το κεφάλι τους; Χρειάζονται χρόνο να σκεφτούνε οι άνθρωποι. Να πάρουνε
αποφάσεις. Ας μην τους ζαλίζουμε κι εμείς με τις επισκέψεις μας. Ας μην τους
ταλαιπωρούμε με το κουβεντολόι μας. Δεν τους βλέπεις που λιώνουνε στο ξενύχτι
και στην αγωνία; Δεν τους λυπάσαι; Παράτα τους λοιπόν!!! Αντέχουνε αυτοί...<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ώστε έτσι, ε; Αντέχουνε αυτοί... Μείνατε χρόνια στα
νοσοκομεία, τραβώντας το παιδί σας από τα πόδια για να μην το πάρει ο χάρος και
βγάλατε το συμπέρασμα πως αντέχουνε αυτοί και ότι θέλουνε την ηρεμία τους και
πως η παρέα σας τούς κουράζει. Αυτό συμπεράνατε, ε; Σωστά! Λογικοί άνθρωποι
είστε!!! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Επί χρόνια συμμεριζόμουν τούς λόγους τής απουσίας σας και
αυτό κράτησε ως το περασμένο καλοκαίρι, όταν για μια φορά ακόμη, καρτεράγαμε το
μοιραίο έξω από την εντατική... Μόνοι μας, βέβαια. Εντελώς μόνοι... (στην αρχή,
ξέρετε, τρέχουνε όλοι από αλληλεγγύη και... περιέργεια - με τον καιρό, και κυρίως,
με τα χρόνια, ... συνηθίζουνε οι άνθρωποι, βρε αδελφέ, και βαριούνται: "μα
πάλι στην Εντατική... νισάφι πια..."<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Και ξαφνικά, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, την νεκρική ησυχία
έξω από την εντατική και τις καταβεβλημένες νοσοκόμες, βλέπω ουρανοκατέβατο το
Νίκο Καραγέωργο, τoν παιδικό μου φίλο, που έτυχε να έλθει στην Κύπρο για
δουλειές. Και έμαθε... Και με το που κατέβηκε από το αεροπλάνο, ήλθε έξω από
την Εντατική τού Παιδιατρικού Μακαρείου Νοσοκομείου. Και τι μου λέει ο
αθεόφοβος; Τι μου λέει;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Ρε, Κώστα, ήλθα να μου πεις πώς μπορώ να σε βοηθήσω. Να πάω
να σου φέρω κάτι να φας; Να μείνω εγώ έξω να περιμένω, να πας στο σπίτι σου για
λίγο... Ή έστω να πάτε κάπου μια βόλτα με την Αντιγόνη να ανασάνετε;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Α, ρε Νίκο! Γιατί μου το έκανες αυτό; Έπρεπε να έλθεις μετά
από τόσα χρόνια στη Λευκωσία, να ταξιδέψεις από το Αγρίνιο στην Αθήνα και από
την Αθήνα στη Λευκωσία και να με ρωτήσεις αν χρειάζομαι κάτι, γαμώ το! <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Δεν ξέρεις, ρε Νίκο, ότι εμείς οι γονείς που έχουμε βαριά
άρρωστα παιδιά, δεν θέλουμε επισκέψεις και βοήθεια; Δεν ξέρεις ότι είμαστε
υπεράνθρωποι; Δεν ξέρεις ότι δεν μας αγγίζει κανένας κόπος και καμία θλίψη και
πως κάθε προσπάθεια να μας απαλύνει κάποιος τον πόνο είναι... ανεπιθύμητη; Δεν
το ξέρεις πως μας αρκεί απλώς η... προσευχή σας, η... ευχή σας και η... σκέψη
σας;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Αφιερωμένο στον Ηλία Μαγκλίνη και την Αλεξία
Γιαννουζάκου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Με αγάπη, <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Κώστας<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">ΥΓ.1<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η Αλεξία τής
οποίας ο γιος υποφέρει από τότε που γεννήθηκε (και το "υποφέρει" δεν
είναι σχήμα λόγου), η πολυβασανισμένη Αλεξία, λοιπόν, έγραψε προ καιρού: Όταν
σου λένε "Έχεις δυνάμεις εσύ! Αντέχεις!", ουσιαστικά σου λένε,
"βγάλ΄ τα πέρα μόνος σου" [Λίγους μήνες μετά, θα χτυπήσει ο κεραυνός... Εκεί, στο θάνατο, τα χάνουμε όλοι...]<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">ΥΓ.2<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Γνωστή ενός
φίλου, προσφέρθηκε λέγοντάς του "ζήτα μας βοήθεια, γιατί κι εμείς είμαστε
σοκαρισμένοι και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε". (Από μία άποψη δεν έχει
άδικο). Την ενημέρωσα, λοιπόν, ότι κανένας ταλαίπωρος γονιός με άρρωστο παιδί
δεν θα ζητήσει κάτι από τους άλλους. Οι άλλοι, οι απέξω, θα πρέπει να νοιαστούν
για το πώς να συνδράμουν τούς άτυχους γονείς. Αν θέλουνε να μάθουν πώς, ας
ρωτήσουνε άλλους γονείς, παλαίμαχους τού πόνου και τής θλίψης ή ας ζητήσουν και
τη γνώμη ψυχολόγων, αν όντως επιθυμούν να δείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη. Τα
υπόλοιπα είναι φλυαρίες.<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1381506932033547">Κωνσταντίνος Καλλίμαχος., συγγραφέας-εκπαιδευτικός </a></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1381506932033547">Δημοσιεύτηκε στο Facebook στις 25 Φεβρουαρίου 2020</a></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-23198644413957148512021-01-29T15:25:00.006+02:002021-01-29T15:29:58.430+02:00Κάτι σαν ευχή για ένα φίλο που δοκιμάζεται σκληρά...<p></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Όταν επανειλημμένα και επί χρόνια ξενυχτάς έξω από την
Εντατική<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Δίχως να ξέρεις εάν το παιδί σου θα ξαναδεί το φως τού ήλιου</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Όταν οι εφιάλτες σου πλέον είναι αυτές και μόνο αυτές οι
νύχτες τής αγωνίας και του σπαραγμού</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Κάποτε συμβαίνει να πετάγεσαι φωνάζοντας μέσα στη νύχτα
κάθιδρος</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Και να ψάχνεις μες στο σπίτι σου γιατρούς και νοσοκόμες</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Να τους ρωτήσεις αν το παιδί σου αναπνέει</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Αν επί τέλους άνοιξε τα μάτια του</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Και ξάφνου το φως ανάβει και είναι η αγαπημένη σου</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Σε αγκαλιάζει τρυφερά</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Και ήρεμα σού ψιθυρίζει:</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">είναι καλά, είναι καλά</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Εφιάλτη βλέπεις</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: medium;">Πέρασε...</span></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">-------------------------------------------</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Κάτι Σαν Ευχή για τον Ηλία Μαγκλίνη που αυτές τις μέρες
δοκιμάζεται σκληρά...</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">ΥΓ. Τον Ηλία Μαγκλίνη τον θαυμάζω πρώτα ως άνθρωπο. Τον
νιώθω πολύ δικό μου για αρκετούς λόγους, προσωπικούς, που δεν είναι τού παρόντος.
ίσως μου δοθεί κάποτε η ευκαιρία να επεκταθώ σε αυτούς με αφορμή το βιβλίο του
ΕΙΜΑΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ, αργότερα όμως.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Έναν λόγο θα αναφέρω τώρα: το ότι έχουμε κοινή και μεγάλη
αγάπη για τον ίδιο άνθρωπο, για τον Θανάση Τριαρίδη.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Και ξέρετε, συνήθως οι φίλοι των φίλων μας γίνονται και
δικοί μας αγαπημένοι μόνον όταν ξεχειλίζουν από ήθος και ανθρωπιά. Διαβάστε τα
βιβλία τού Ηλία και θα καταλάβετε τι εννοώ.</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Με αγάπη,</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Κώστας</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1376291482555092">Δημοσιεύτηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2020 στο Facebook</a></p><br /><p></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-62726357917630365002021-01-29T15:03:00.007+02:002021-01-29T15:20:19.069+02:00Μία συγχώρεση <p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: xx-small;">Στη μνήμη του μικρού Στυλιανού που αυτοκτόνησε μην αντέχοντας την κακοποίηση από τον πατέρα του</span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: xx-small;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal">Αν εξαιρέσω τον πατέρα μου, σε όλους τούς άλλους οφείλω
κάτι. Σε όλους τούς άλλους, πλην εκείνου. Σε όλους τούς άλλους!</p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Αν όμως, ντε και καλά, πρέπει κάτι να οφείλω και σε κείνον,
αυτό είναι μια συγχώρεση. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Κάποτε πρέπει να τον συγχωρέσω που εκείνο το πρωί, έτσι
χωρίς λόγο, έπιασε τη μανούλα από τα μαλλιά και της χτυπούσε το κεφάλι στη
γωνία του τοίχου·<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">να τον συγχωρέσω που ένα απόγευμα έδερνε επί μία ώρα τον
αδερφό μου κι αν δεν ερχόντουσαν οι γείτονες, θα τον είχε σκοτώσει·<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">να τον συγχωρέσω για τα αισχρά και τα βρισίδια με τα οποία
μάς περιέλουζε μέρα-νύχτα και που τα ξεστόμιζε με μεγαλύτερη αυταρέσκεια και
περισσή ευφράδεια κυρίως μπροστά σε καλεσμένους και αγνώστους,
κατεξευτελίζοντάς μας·<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">να τον συγχωρέσω που ένα βράδυ ήρθε μεθυσμένος ζητώντας
διαζύγιο από τη μανούλα. Κι όταν μπήκε στη μέση η γιαγιά (και μάνα του), την
άρπαξε απ’ τα μαλλιά και την τραβούσε έξω στην αυλή και την άλλη μέρα λέγαμε:
«Κι άλλη τούφα εδώ, κι άλλη εκεί…»·<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">να τον συγχωρέσω που, και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του
ή της άγριας φωνής του, πάθαινα ταχυπαλμία και μ’ έλουζε κρύος ιδρώτας… <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Αυτό το κτήνος θα πρέπει κάποτε να το συγχωρέσω, γιατί, όπως
έλεγε η γιαγιά, το ποτό έφταιγε κι όχι εκείνος… <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Το μόνο που οφείλω σ’ αυτό το κτήνος είναι μια συγχώρεση <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">και δεν θα τη δώσω ποτέ!<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Κώστας<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1300230486827859">Δημοσιεύτηκε στο ΦΒ στις 28 Νοεμβρίου 2019 </a></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.facebook.com/KONSTANTINOSKALLIMACHOS/posts/1300230486827859"> Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το κείμενο και τα σχόλια στο | Facebook</a></p>paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-60820439430480995502019-10-29T22:41:00.000+02:002020-05-07T22:36:48.589+02:00Πόσο αξίζει η ζωή ενός παιδιού;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #90949c; font-family: "inherit" , serif; font-size: 16pt;"><a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1266101406907434&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARCR1ZvrJTnTWwEmBrdYTtfpbHRkIL2BuhuUCd-tj3wx2yJEmSaFR2wLglagSYIPJgd7bPXG6mL0PxTbhl5KdZjPEeLLAS_N2rSKkteebdzuNc_ZU4PtMwer4tY5L4X9r-OX4OZAPq_D5YVdbSHddVjodPOSLwgJUCdotn2YVDCctGme1WuJ_mOzVmMiJzyRm63kwLBqen-hTDNH2Cd0Xe7YttMXeMnGJqiXqrtbtPwPXzUXg03ygvsuBsjIFtJTBofRqcN-wPVYjY4HRrtrGKBbW6hGKR-KTIG_SyRiOpwYErGhGt54swLpCVW4vDImzXor8FmQAF-0Z-ZsQYmeXA&__tn__=-R"><span style="color: #616770; text-decoration-line: none;">Πόσο αξίζει η ζωή ενός παιδιού;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></a></span><span style="background-color: white; color: #616770; font-family: "inherit" , serif; font-size: 16pt;"> </span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"><span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"> </span><span class="k_775negeur" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"><span class="fsm fwn fcg" style="color: #90949c; font-family: inherit;"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1266101406907434&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARDL2xDOqAKZ2qF-2ARJPwFSOOAHq5-oHERJBpoi8sO6m4bE5W9hMhyH_jUAiD3pgtLlLUKFOhvHyRDQXMJUC_l-SJcBKc-QognLIwRCc3wYclEafyHFo9hNXNkVR26ZbQQrFtec4rFhe5mdpSGNn_ENzdjdsAj_qGvjmO2blGoWseOBcOjlAqsmYdyIYt0k4a_JqlJ5UYS-unA0E-wmrmbAc6LS0QgvwUNL6SnTI4OsXlz7LQZGSzA-dlFLfQA3s9iipZ463hnhMVDPCVrodFP681IlvndYiHyzg8U3apBPfrYrdGq9aTQmcwAxvOPO1DU2hNFb6rD7WYgBHzdSfQ&__tn__=-R" style="color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit; text-decoration-line: none;" target=""><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1571736059" style="border-bottom: none; text-decoration-line: none; text-decoration-style: initial;" title="22/10/19, 12:20 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_6" style="font-family: inherit;">Δημοσιεύτηκε στο FB στις 22 Οκτωβρίου στις 12:20 μ.μ.</span></abbr></a></span></span><span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"> · </span><a class="uiHelpLink mls" data-hover="tooltip" data-tooltip-alignh="center" data-tooltip-content="Μόνο τα άτομα που διαχειρίζονται αυτή τη Σελίδα μπορούν να δουν ποιος δημοσιεύει" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1266101406907434&id=145603398957246&__tn__=-R#" id="js_4n" role="button" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/y6/r/Ky6paUs4-HC.png"); background-position: -275px -217px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; color: #4267b2; cursor: pointer; display: inline-block; font-family: inherit; height: 11px; margin-left: 5px; position: relative; text-decoration-line: none; top: 1px; width: 12px;"></a></span><a aria-label="Δημόσια" class="uiStreamPrivacy inlineBlock fbStreamPrivacy fbPrivacyAudienceIndicator _5pcq" data-hover="tooltip" data-tooltip-content="Δημόσια" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1266101406907434&id=145603398957246&__tn__=-R#" id="js_2w" role="button" style="background-color: white; color: #616770; cursor: pointer; display: inline-block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-decoration-line: none; vertical-align: middle; zoom: 1;"><i class="lock img sp_iqgwEW25rq4 sx_eeabe3" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/yX/r/n0YxBrthsxp.png"); background-position: -38px -277px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; bottom: -1px; display: inline-block; height: 12px; margin-bottom: -5px; position: relative; vertical-align: top; width: 12px;"></i></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Τελικά ο μικρούλης Παναγιώτης-Ραφαήλ (18 μηνών) θα ταξιδέψει
για τη Βοστώνη. Λίγες μέρες νωρίτερα, το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο τής
Ελλάδας αρνήθηκε την κρατική επιχορήγηση τών δύο εκατομμυρίων δολαρίων,
δίνοντας έμφαση στο αμφίβολο και πολυέξοδο τής θεραπείας, αντιμετωπίζοντας
δηλαδή με καχυποψία τον εξεζητημένο και πρωτοποριακό της χαρακτήρα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εάν οι γονείς τού μικρούλη Παναγιώτη-Ραφαήλ δεν είχαν
καταφύγει στην κοινωνία τών πολιτών, το νήπιο θα πέθαινε μια ώρα αρχύτερα. Τώρα
όμως μπορεί να ελπίζει. Όλοι μας μπορούμε να ελπίζουμε επειδή δεκάδες χιλιάδες
Έλληνες και Ελληνοκύπριοι πολίτες κατέθεσαν τον οβολόν τους υπέρ τής ζωής και
της ελπίδας, δηλαδή υπέρ τής πανάκριβης θεραπείας τού Παναγιώτη-Ραφαήλ,
αγνοώντας τις εισηγήσεις του ανωτάτου κρατικού επιστημονικού Συμβουλίου, το
οποίο ενδεχομένως δεσμεύεται από το νόμο ως προς το ποιες θεραπείες είναι σε
θέση να εγκρίνει και ποιες όχι, υποτίθεται...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Βρέθηκαν και ορισμένοι συμπολίτες μας, κάποιοι μάλιστα είναι
επιστήμονες, οι οποίοι διατύπωσαν την άποψη πως εάν το παιδί τους επέπρωτο να
είναι θνησιγενές λόγω μιας κάποιας γενετικής ασθένειας ή μετάλλαξης, θα
προτιμούσαν να το αφήσουν να πεθάνει, παρά να επιβαρύνουν το κράτος με δύο ή τρία
εκατομμύρια δολάρια ή να αποταθούν στους συμπολίτες τους για οικονομική
στήριξη. Προσέθεσαν, μάλιστα ότι αυτό δεν είναι ηθικό, από τη στιγμή που
υπάρχουν τόσα παιδιά στον κόσμο, τα οποία πεθαίνουν από ασιτία...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Βρίσκομαι σε δύσκολη θέση, επειδή παρόμοια άποψη εξέφρασαν
και δύο προσφιλή μου πρόσωπα και μάλιστα διακεκριμένοι επιστήμονες. Οπότε, έχω
ένα λόγο παραπάνω, να προσεγγίσω το ζήτημα όσο πιο ψύχραιμα γίνεται και κυρίως,
μιλώντας από πείρα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Θυμίζω, λοιπόν, την περίπτωση τής κόρης μου Μαρίας-Φωτεινής,
η οποία, το 2005 είχε φτάσει να έχει 100, σωστά διαβάσατε, εκατό επιληπτικές
κρίσεις την ημέρα, με αποτέλεσμα οι γιατροί στη Λευκωσία, στην Αθήνα, στο
Λονδίνο και στο Παρίσι (δεν θέλω να αναφέρω ονόματα - είναι όλοι τους γνωστοί
επιστήμονες παιδονευρολόγοι) μάς συμβούλευαν φιλικά να κάνουμε άλλο παιδί
επειδή η Μαρία-Φωτεινή σύντομα θα πεθάνει λόγω τών αλλεπάλληλων και
ανεξέλεγκτων επιληπτικών της κρίσεων. Εξάλλου, το σύνδρομο Νταβέ είναι μία
γονιδιακή μετάλλαξη που δεν επιτρέπει στα μισά από τα άρρωστα παιδιά να φτάσουν
στην εφηβεία τους...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ως ορθολογικά και επιστημονικά στοχαζόμενος, είχα πεισθεί
ότι οι μέρες τής Μαρίας-Φωτεινής είναι μετρημένες, αφού μας το διαβεβαίωνε η
αυθεντία τής ευρωπαϊκής παιδονευρολογίας στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Έτσι, όταν
η Αντιγόνη βρήκε μία σπάνια και πειραματική ΔΙΑΙΤΑ, την κετογόνο δίαιτα, ως
αντίπαλο στις επιληπτικές κρίσεις τού παιδιού μας, οι Ευρωπαίοι γιατροί
γελάσανε πικρά (μαζί τους κι εγώ), με το σκεπτικό, αφού δεν κάνουν τίποτε τα
φάρμακα πώς είναι δυνατόν μία δίαιτα να σταματήσει τις κρίσεις του παιδιού;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Αντιγόνη όμως είχε δει, προ ετών, την ταινία του Τζιμ
Άμπραχαμς με τη Μέριλ Στριπ και θυμόταν ότι εκεί, μία οικογένεια είχε καταφέρει
να ελέγξει τις επιληπτικές κρίσεις τού παιδιού της μέσω μιας πρωτοποριακής
θεραπείας, της Κετογονικής Δίαιτας, η οποία εφαρμοζόταν στο Τζων Χόπκινς.
(Μάλιστα, η ταινία συνοδευόταν από σχετικό ντοκιμαντέρ με πρόσωπα και
πράγματα.)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αποταθήκαμε, λοιπόν, στο Τζών Χοπκινς και μας απέρριψαν,
αφού πρώτα διάβασαν το φάκελο τού παιδιού - φαίνεται το θεώρησαν χαμένη
υπόθεση...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η Αντιγόνη συνέχισε μόνη της να ψάχνει και να ψάχνει και να
ψάχνει ώσπου βρήκε ένα άλλο νοσοκομείο, πάνω ψηλά, κοντά στη Μινεάπολη, το
νοσοκομείο Μέιγιο Κλίνικ που δέχτηκε τη Μαρία-Φωτεινή ως ασθενή, αλλά ζήτησε
διακόσιες χιλιάδες δολάρια ως εγγύηση...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εμείς είχαμε ήδη ξοδέψει πολύ περισσότερα (μας είχε βοηθήσει
και η ΠΟΕΔ με εράνους), γυρνώντας όλη την Ευρώπη, αναζητώντας θεραπείες και
φάρμακα που όμως χειροτέρευσαν την κατάσταση και επιδείνωσαν τις επιληπτικές
κρίσεις τής Μαρίας-Φωτεινής ή οποία ήταν κοντά στην ηλικία τού
Παναγιώτη-Ραφαήλ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και πού να βρούμε 200 χιλιάδες δολάρια, εδώ και τώρα;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ευτυχώς, δεν αποταθήκαμε στο Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο
τής Ελλάδας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ευτυχώς, η Αντιγόνη δεν άκουσε κανένα από τους συγγενείς,
φίλους και γνωστούς γιατρούς που μας συμβούλευαν να αποδεχτούμε και να
αναμένουμε το μοιραίο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ευτυχώς, η ταπεινή και σεμνή Αντιγόνη μάς έγραψε όλους στα
παλαιότερα τών υποδημάτων της.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καλή τύχη, Παναγιώτη-Ραφαήλ!!!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΥΓ. Βέβαια, ο αγώνας τής Αντιγόνης δεν σταμάτησε το 2005.
Συνεχίζεται αδιάκοπα. Νυχθημερόν. Τώρα που σας μιλάω, είναι στη Μινεάπολη.
Προσπαθεί να προμηθευτεί το βασικό φάρμακο τού παιδιού για έξι μήνες. Εν τω
μεταξύ, η Μαρία-Φωτεινή τον ερχόμενο Απρίλη γίνεται 18.<o:p></o:p><br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"><span class="k_775negeur" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"><span class="fsm fwn fcg" style="color: #90949c; font-family: inherit;"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1266101406907434&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARDL2xDOqAKZ2qF-2ARJPwFSOOAHq5-oHERJBpoi8sO6m4bE5W9hMhyH_jUAiD3pgtLlLUKFOhvHyRDQXMJUC_l-SJcBKc-QognLIwRCc3wYclEafyHFo9hNXNkVR26ZbQQrFtec4rFhe5mdpSGNn_ENzdjdsAj_qGvjmO2blGoWseOBcOjlAqsmYdyIYt0k4a_JqlJ5UYS-unA0E-wmrmbAc6LS0QgvwUNL6SnTI4OsXlz7LQZGSzA-dlFLfQA3s9iipZ463hnhMVDPCVrodFP681IlvndYiHyzg8U3apBPfrYrdGq9aTQmcwAxvOPO1DU2hNFb6rD7WYgBHzdSfQ&__tn__=-R" style="color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit; outline: none !important;" target=""><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1571736059" style="border-bottom: none; text-decoration-line: none; text-decoration-style: initial;" title="22/10/19, 12:20 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_6" style="font-family: inherit;">Για να δεις τα σχόλια, κάνε κλικ εδώ .</span></abbr></a></span></span><span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"> · </span><a class="uiHelpLink mls" data-hover="tooltip" data-tooltip-alignh="center" data-tooltip-content="Μόνο τα άτομα που διαχειρίζονται αυτή τη Σελίδα μπορούν να δουν ποιος δημοσιεύει" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1266101406907434&id=145603398957246&__tn__=-R#" id="js_4n" role="button" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/y6/r/Ky6paUs4-HC.png"); background-position: -275px -217px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; color: #4267b2; cursor: pointer; display: inline-block; font-family: inherit; height: 11px; margin-left: 5px; position: relative; text-decoration-line: none; top: 1px; width: 12px;"></a></span><a aria-label="Δημόσια" class="uiStreamPrivacy inlineBlock fbStreamPrivacy fbPrivacyAudienceIndicator _5pcq" data-hover="tooltip" data-tooltip-content="Δημόσια" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1266101406907434&id=145603398957246&__tn__=-R#" id="js_2w" role="button" style="background-color: white; color: #616770; cursor: pointer; display: inline-block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; text-decoration-line: none; vertical-align: middle; zoom: 1;"><i class="lock img sp_iqgwEW25rq4 sx_eeabe3" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/yX/r/n0YxBrthsxp.png"); background-position: -38px -277px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; bottom: -1px; display: inline-block; height: 12px; margin-bottom: -5px; position: relative; vertical-align: top; width: 12px;"></i></a><br />
<br />
<br /></div>
<br /></div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-28248993197125506112019-08-22T17:41:00.004+02:002019-08-25T21:51:36.812+02:00Το υπόγειο της αφθονίας (απόσπασμα από το ΕΠΙΛΗΨΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1211849495665959&id=145603398957246&__tn__=K-R">https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1211849495665959&id=145603398957246&__tn__=K-R</a><br />
<div class="MsoNormal">
<br />
«Αύριο θα έχουμε καύσωνα», μου είπε μια συμφοιτήτρια, «τι θα
κάνεις;» Περίμενα κι εγώ να δω τι είναι αυτός ο περιβόητος «καύσωνας» της
Αθήνας. Μετά κατάλαβα ότι εμείς στη Λευκωσία έχουμε καύσωνα όλο το καλοκαίρι!</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες μείναμε τότε για δυο-τρεις μέρες,
κάτω από τον ήλιο, σε μια προσφυγική σκηνή, κι αφού η γιαγιά έπαθε ελαφρά
ημιπληγία, μετακομίσαμε στο υπόγειο μιας φίλης της, της θείας Γιαννούλας, δίπλα
από τον Πεδιαίο ποταμό –ούτε ρυάκι δεν είναι πια.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το σπίτι τής θείας Γιαννούλας ήταν στο ύψος ενός ήσυχου
δρομίσκου, που σε αλλοτινούς καιρούς ίσως αποτελούσε την ένδοξη όχθη ενός
αληθινού ποταμού. Από την αριστερή πλευρά τού σπιτιού κατέβαινες καμιά
εικοσαριά σκαλιά, προχωρούσες λίγα βήματα και στην πίσω μεριά έβρισκες μια
χαμηλή σιδερένια πόρτα. Αν κατάφερνες να την ανοίξεις, έμπαινες σ’ ένα μεγάλο
σκοτεινό δωμάτιο με μια σκέτη λάμπα στο ταβάνι. Στο βάθος αριστερά ήταν η
τουαλέτα, απέναντί της μια υποτυπώδης κουζίνα και στη μέση κάτι προπολεμικά
στρώματα και παλιατζούρες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εν συγκρίσει με τη ζωή στη σκηνή του Ερυθρού Σταυρού (με την
τροπική ζέστη, την αποπνικτική σκόνη, το σπάνιο τρεχούμενο νερό και τις χημικές
τουαλέτες με τις μόνιμες ουρές), το δροσερό υπόγειο ήταν σωστό παλάτι, αν
εξαιρούσες τη λίγη μούχλα και τα πολλά ποντίκια.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έξω από την πόρτα ήταν ο βόθρος τού κυρίως σπιτιού, όμως
πολύ καλά σκεπασμένος με τσιμέντο ώστε να σχηματίζει μια αρκετά συμπαθητική
αυλίτσα με θέα στην πράσινη ρεματιά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εκεί κάτω, στο υπόγειο, μείναμε για ένα σύντομο διάστημα: η
γιαγιά, η μανούλα, ο αδελφούλης μου κι εγώ. Εκεί πρωτολατρέψαμε τις γάτες, όχι
μόνο διότι μας έσωσαν από τους αρουραίους, αλλά κυρίως επειδή μάς γλύκαιναν με
τη συντροφιά τους, αφού τα παιδιά τής προσωρινής μας γειτονιάς είχαν πολλούς
λόγους να είναι άφαντα…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εκεί περάσαμε, για δυο-τρεις εβδομάδες, ζωή χαρισάμενη. Δε
μας έλειψε απολύτως τίποτε! Αν και η πούγκα μας ήταν άδεια, είχαμε απ’ όλα τα
καλά του Θεού! Μέρα παρά μέρα ερχότανε η θεία Γιαννούλα με τα χέρια γεμάτα. Και
τι δε μας έφερνε! Ρούχα, παπούτσια, φαγώσιμα, γάλα, ως κι ένα μικρό ψυγειάκι
και ψωμιέρα! Χώρια τα σεντόνια, τα δυο διπλά κρεβάτια, τα καθαρά στρώματα, το
μικρό καναπεδάκι και χίλια δυο άλλα χρήσιμα μικροπράγματα. Έφερε κι έναν
μάστορα που πέρασε σωλήνες, έβαλε λάμπες, δυο μικρά χωρίσματα, πέταξε τη
μεταλλική πόρτα και στη θέση της τοποθέτησε μια πανέμορφη ξύλινη με φωτεινό
γυαλί κι έκαμε ένα σωρό κουτσοδούλια. Τα απογεύματα έμενε ώρες μαζί μας και
θυμόντουσαν με τη γιαγιά (ήταν παιδικές φίλες) τα παλιά, «τότε που η Λευκωσία
είχε ακόμα καλά πλάσματα», ανθρώπους δηλαδή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μια μέρα εξαφανίστηκε. Μάθαμε ότι είχε ένα ατύχημα και
νοσηλεύεται. Πήγαμε απρόσκλητοι στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, που ήταν φίσκα
από τραυματισμένους στρατιώτες και αμάχους –ό,τι χειρότερο για τα μάτια μιας
παιδούλας. Μετά από απίστευτη και πολύωρη ταλαιπωρία, ρώτα εδώ, ρώτα εκεί, τη
βρήκαμε γεμάτη επιδέσμους και μώλωπες. Μόλις μάς είδε ξαφνιάστηκε, όμως αμέσως
χαμογέλασε. Τρέξαμε, την αγκαλιάσαμε και μας φιλούσε όλο στοργή. «Τι έπαθες,
θεία Γιαννούλα, τι έγινε, πώς και κατασκοτώθηκες; Και στο πρόσωπο πώς χτύπησες;
Και τα δάχτυλα πώς τα έσπασες; Και τα πλευρά σου γιατί είναι δεμένα;» Η μαμά,
μέσα στην αφέλειά της, της έκανε ένα σωρό ερωτήσεις (αργότερα το μετάνιωσε) και
εισέπραττε μισόλογα αντί για απαντήσεις, που θα βάζανε σε υποψίες ακόμα κι ένα
πεντάχρονο κορίτσι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κάναμε χώρο κι η γιαγιά, που ήταν να την κλαις, έκαστε στην
άκρη του κρεβατιού, της χάιδευε το χέρι και μονολογούσε σα να μοιρολογούσε:
«Αχ, Γιαννούλα μου, αχ… δεν έπρεπε, δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό…»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όταν γυρίσαμε πίσω, η γιαγιά ήταν άλλος άνθρωπος:
«Φεύγουμε», διέταξε με αυστηρότητα. Δεν είχαμε και τίποτε δικό μας για να το
πάρουμε μαζί μας… και το ίδιο απόγευμα επιστρέψαμε στο βουνό, σ’ εκείνο το
σπίτι με τις πολλές προσφυγικές οικογένειες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν κι εκεί περνούσαμε καλούτσικα, ωστόσο το υπόγειο της
αιφνίδιας και ακαριαίας αφθονίας δεν έλεγε να φύγει από το νου και συνεχώς
ρωτούσα τη μανούλα: «Γιατί ήρθαμε εδώ πάνω στο βουνό ξανά, αφού εκεί κάτω
είχαμε τα πάντα;» Αντί γι’ απάντηση, κοιταζόντουσαν ένοχα με τη γιαγιά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το μικρό εμπορικό κατάστημα που είχε τότε ο άντρας της, τώρα
είναι ένα τεράστιο σούπερ-μάρκετ και το διευθύνουν τα παιδιά τους. Βέβαια, η
θεία Γιαννούλα έχει «φύγει» από χρόνια, όμως ποτέ δεν έπαψα να τη μνημονεύω με
ευγνωμοσύνη και κάμποσες ενοχές, αφού όλη εκείνη η αναπάντεχη αφθονία που
ζήσαμε στο υπόγειό της, έστω για λίγο, ερχότανε κρυφά από τα ράφια του άντρα
της, που σαν το έμαθε…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Τι να έκανε κι εκείνος ο φτωχός;» μου εκμυστηρεύτηκε κάποτε
η μανούλα. «Ήταν λίγο μετά την καταστροφή… τόσα στόματα είχε να θρέψει…»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">--------------------------------------------<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">The
basement of plenty (and the cost) (Flashback)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“Tomorrow
we’re going to have a heatwave,” one of my fellow students told me, “What are
you going to do?” I too was waiting to see what this notorious Athenian
“heatwave” was like. Afterwards, I understood that in Nicosia we have that
heatwave all summer long!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">We remained
in circumstances like these for two or three days, under the sun, in a tent,
and then, since grandma was suffering slightly from hemiplegia, we moved into
the basement of one of her friends’ houses, Aunt Yiannoula, next to the Pedieos
River – which wasn’t even a trickle at the time. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Aunt
Yiannoula's house was on a quiet lane which, in days of yore, may have been the
glorious bank of a real river. If you went down the twenty or so steps on the
left-hand side on the house, a couple of metres further on you would find a low
iron door at the back of the building. If you managed to open that, you entered
a large, dark room with a single bulb hanging from the ceiling. In the back on
the left was a toilet, opposite a very primitive cooker and, in the middle of
the room, some pre-war mattresses and a pile of junk.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Compared to
life in the tent at the Red Cross (in the tropical heat, the suffocating dust,
the scarce running water and chemical toilets with permanent queues), this cool
basement was a true palace, with the exception of a little mould and the
multitude of mice.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Outside the
door was the cesspit for the main house, but it was very well covered with
cement, making a fairly appealing little yard with a view of the green ravine.
We lived down there in the basement for only a short time: Grandma, mother, my
brother and myself. There we first fell in love with the cats, not only because
they saved us from the nifitses (as we call rats in Cyprus), but mainly because
they soothed us with their company, since the children of our temporary
neighbourhood had many reasons to be absent.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">We spent
two or three weeks there, a blissful life. We lacked absolutely nothing! Even
though our purse was empty, we had all the gifts of God! Every other day, Aunt
Yiannoula would visit with her arms full. What didn’t she bring us? Clothes,
shoes, food, milk, even a tiny fridge and a bread basket! And sheets, two
double beds, clean mattresses, a small sofa and a thousand and one other useful
things. She even brought in a workman in who sorted out the pipes, fixed the
lights, put in two small dividing screens, threw away the metal door and
replaced it with a beautiful wooden one with glass, and she had a huge number
of menial jobs and minor repairs done. She would stay with us for hours in the
evenings, reminiscing with Grandma (they were childhood friends) about the old
times “when Nicosia still had good creatures," – as they referred to the
people.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">One day she
vanished. We discovered that she’d had an accident. We went, uninvited, to
Nicosia General Hospital, which was full to bursting with wounded soldiers and
civilians – the worst thing for the eyes of a young child. After an
unbelievable amount of hassle, asking here and asking there, we found her
covered in bandages and bruises. She was startled when she saw us, but
immediately smiled warmly. We ran to embrace her, and she kissed us, full of
affection. “What happened, Aunt Yiannoula, what happened? How did you get so
badly hurt? How did you hit yourself in the face? How did you break your
fingers? Why is your side bandaged?” Mother, in her naivety, asked her dozens
of questions (she regretted them later) and got half-truths in return rather
than answers, which would have made even a five-year-old child suspicious. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Grandma
didn’t say a word. She stroked Aunt Yiannoula’s hand and hair with sadness and
gratitude, and said to her, very quietly: “Dear Yiannoula, you shouldn’t have
done that, it wasn't necessary...” When we got back to the house, Grandma was a
different person: “We're leaving,” she ordered sternly. We had nothing of our
own to take with us... and that same evening we returned to the mountain, to
the house with its many families.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Even though
we passed our time there tolerably, the basement of sudden and brief abundance
hadn't left my mind, and I kept on asking mother: “Why have we come back here
to the mountain when down there we had everything?” Instead of answering, she
and Grandma looked at each other guiltily.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">The small
trade shop Aunt Yiannoula owned back then with her husband is now an enormous
supermarket, run by their children. Even though she "left” us years ago, I
never stopped remembering her with gratitude, and a touch of guilt, because all
that boundless plenty we had in her basement – even if just for a little while
– had come sneakily from her husband’s shelves, and when he found out...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">“What could
he do, the poor man?” mother revealed to me once. “It was just after the
disaster... he had so many mouths to feed...”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για τη μετάφραση συνεργάστηκαν: Νίκος Δήμου, Αντιγόνη
Καλλιμάχου, Παναγιώτα Μανόλη, Μαίρη Κιτρόεφ, Loura Bodger και Mary Coran<o:p></o:p><br />
<br />
<a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1211849495665959&id=145603398957246&__tn__=K-R">https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1211849495665959&id=145603398957246&__tn__=K-R</a></div>
<br /></div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-6652661936863045632019-08-21T10:59:00.002+02:002019-08-22T10:52:45.800+02:00Όταν πέσαμε στον γκρεμό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ήμουνα αυτό που λένε μυαλωμένο παιδί: ο μόνος που απέφευγε
καβγάδες και έβρισκε λύσεις με την κουβέντα.<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μια νύχτα όμως παραφερθήκαμε σε ένα κακόφημο μπαρ. Η παρέα
μας ήτανε τύφλα στο μεθύσι και στα... λοιπά. Εγώ, όντας νηφάλιος (αφού το ποτό
με ενοχλεί στο στομάχι) άκουσα τον μπάρμαν που ζήτησε από τούς μπράβους να
κλειδώσουν την πόρτα για να μας τουλουμιάσουν.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ορμάω λοιπόν στον μπράβο να τον εμποδίσω (του πήρα τα
κλειδιά) και άρχισα να... τρώω της χρονιάς μου. Όταν η παρέα είδε επιτέλους τη
φάση, του την πέσανε άγρια, με σώσανε και βγήκαμε έξω όλοι σώοι, σπάζοντας στο
διάβα μας τις τζαμαρίες και κραδαίνοντας γυαλιά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δίπλα από την έξοδο τού μπαρ ήτανε ένα νεόκτιστο με κάμποσα
πλακάκια που εμείς τα κάναμε... αεροπλανάκια και... βομβαρδίζαμε το μαγαζί και
τους μπράβους που δεν τολμούσανε ούτε να ξεμυτίσουν και... κάλεσαν την
αστυνομία.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με το που ακούμε τη σειρήνα, σκορπίσαμε. Εγώ, ο αδελφός μου
κι άλλο ένα παιδί που ήτανε αγρίως μαστουρωμένο, μπήκαμε σ΄ ένα σοκάκι
θεοσκότεινο που δυστυχώς κατέληγε σε ένα γκρεμό ρεματιάς. Εκεί πέσαμε,
κουτρουβαλώντας, πρώτα ο αδελφός μου, μετά εγώ και στη συνέχεια το φιλαράκι το
χασισωμένο που προσγειώθηκε στο χέρι μου και μου το έκανε κομμάτια...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στα μάτια τού αδελφού μου είχανε μπει φύλλα και κλαδιά, αλλά
εμείς βλέπαμε μόνο δάκρυα και αίμα - νομίζαμε ότι τυφλώθηκε...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν Αύγουστος και το φεγγάρι βοήθησε να εντοπίσουμε μία
ανηφορούλα προς τον κεντρικό δρόμο, αλλά εκεί μας πέτυχε το περιπολικό που πήγε
τον αδελφό μου στο νοσοκομείο κι εμένα στο κρατητήριο, μαζί με το χασισωμένο,
που ούτε μιλούσε ούτε λαλούσε, κάτι που ο αξιωματικός υπηρεσίας εξέλαβε ως...
ειλικρινή μεταμέλεια και συστολή και τα έβαλε μαζί μου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με ανέκρινε όλη τη νύχτα και δώσε ξανά και ξανά κατάθεση,
πες κι εκείνο, πες και το άλλο... Πρέπει να ήτανε σαδιστής ο άνθρωπος. Του
έλεγα ότι δεν αντέχω άλλο και του έδειχνα το δεξί χέρι που κρεμότανε στρεβλό
και τουμπανισμένο (τέσσερα κατάγματα έδειξε η ακτινογραφία το πρωί). Αλλά το
γαϊδούρι αρνιότανε να με στείλουν στο νοσοκομείο...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κατά το ξημέρωμα, άκουσα απ΄ έξω γυναικείες φωνές. Ήταν η
μάνα μου, που μπήκε στο γραφείο τού αξιωματικού υπηρεσίας με το ζόρι, κι όταν
είδε το χέρι μου... πάρτηνε κάτω και... σώθηκα εγώ!!!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτή ήταν η τελευταία μου τρέλα. Μετά επανεξέτασα τις παρέες
μου και φρόντισα να μη ξανασυναναστραφώ ούτε με εριστικούς αλκοολικούς ούτε με
ναρκομανείς μπούφους, καθώς ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούνε, άθελά τους, να σε
μπλέξουν και να μην πάρεις χαμπάρι...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο αδελφός μου ξαναβρήκε το φως του ύστερα από μήνες
βασανιστικής ανάρρωσης κι εγώ το χέρι μου μετά από κάμποσες βδομάδες στο γύψο.
Βγήκανε και τα αποτελέσματα, είχα περάσει στο πανεπιστήμιο, οπότε άλλαξα ζωή για
τα καλά (με βοήθησε ο Βαγγέλης) γιατί το πανεπιστήμιο, που μού υποσχέθηκε
επαγγελματική κατάρτιση και προκοπή, κράτησε το λόγο του.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από την παρέα εκείνης τής βραδιάς, οι περισσότεροι συνέχισαν
το ίδιο βιολί. Μονάχα ο Φώτης πρόκοψε κάπως. Ο Γιώργος και ο Παναγιώτης πέθαναν
από ναρκωτικά. ο Βασίλης και ο Αποστόλης είναι αλκοολικοί του θανατά, ο Πάνος
και Γιώργος χρόνιοι άνεργοι και ο Θανάσης ο ανάρχας, αν ζει, θα ρίχνει ακόμη
ακόμη μολότοφ στο Πολυτεχνείο...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν χρόνια με επισκέφτηκε ο Φώτης: "Α, ρε Κώστα,
τυχερέ, καλά τα πας..." (Τώρα, πόσο τυχερός είναι ένας πατέρας που το
παιδί του γεννήθηκε με την πιο σπάνια και επιθετική μορφή επιληψίας, αυτό είναι
άλλο ζήτημα...)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΥΓ. Η μάνα μου ποτέ δεν μου είπε κουβέντα. Ήξερε ότι απλώς
έτυχε και θα φρόντιζα να μη μου ξανασυμβεί. Το διάβαζα στα μάτια της κι εγώ με
τα μάτια μου συγκατάνευα...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
(Αφιερώνεται στο φίλο και συμφοιτητή Βαγγέλη Τσαμπαλά που με
βοήθησε να βρω το δρόμο μου)<br />
<br />
<span class="k_775negeur" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"><span class="fsm fwn fcg" style="color: #90949c; font-family: inherit;"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1208780835972825&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARAweqOd7d6ewt-EUzDVsbd-l0buWkNuqtAzSRg1shqySf4el12435OEE-MgcCSj41LblPTWKM6R-28_oKj3GrqQfL4cLqrcufBcjv7f6BXcvxgJm7-VwrqYs9kSCAR-nCBNtGq1YsWLCh1mEmqgEAmaba_JZFgtU6Y3vM_T4sWPqVMMi7NrKJP3JrNVfSTAo28KXu1iJTHFC_RIDCaoIxM1JomvfTA6XKEOnWjWnpNOJn7mCOC91YBn4Z7XXMCZfVXRgwLg2OdCuNEaEG6GZOL7Bhdy-6hn81M1DUpsfj82ROsi6BuaFlPnkKtaxebtNTeZOZGbfh_Asc_LOwpCgQ&__tn__=-R" style="color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit; outline: none !important;" target=""><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1565379036" style="border-bottom: none; text-decoration-line: none; text-decoration-style: initial;" title="9/8/19, 10:30 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_a" style="font-family: inherit;">Αναδημοσιεύτηκε στο FB στις 9 Αυγούστου 2019 - Κάντε εδώ κλικ για να δείτε πολλά σχόλια.</span></abbr></a></span></span><span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"> </span><br />
<br /></div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-43149905449137664502019-08-21T10:57:00.001+02:002019-08-22T10:52:23.332+02:00Ο Θύμιος - Ματωμένη Άνοιξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Από καιρό είχε αφήσει το σχολείο<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
τον διώξανε τα ήθη τα σεμνά<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
κανείς δεν ήξερε που έμενε στ΄ αλήθεια<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
κι όσοι γνωρίζαμε, το λέγαμε κλεφτά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Είχε συνήθειο του να δίνει μαργαρίτες<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
σε όλα μας τα παιδιά τής γειτονιάς<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
κι ανάμεσά μας έτρεχε με χάρη<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
στα χέρια του έχοντας ανθούς πορτοκαλιάς<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μες στα χωράφια ολημερίς και στις αλάνες<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
μπάλες κλωτσούσαμε, φωνάζοντας τρελά<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
μαζί κι ο Θύμιος μας που τόσο λαχταρούσε<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
να τραγουδά, να χαίρεται, να παίζει, να γελά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κανείς ποτέ δεν πρόσεξε πού χάθηκε ο δόλιος<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
οι άνοιξες κυλήσανε νωρθά και σιωπηρά<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
ώσπου μια μέρα φάνηκε, ερείπιο και μόνος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Φαρμάκια τον ποτίζανε και καταθλιπτικά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν, θυμάμαι, μια άνοιξη περήφανη, γενναία<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
τα χρώματα κι οι μυρωδιές πονούσαν τη ματιά<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
τόση ζωή, τόση ομορφιά, τόση γιορτή ωραία<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
κυνηγώντας πλησιάσαμε, στον Αϊ-Γιάννη Ριγανά<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
κι ομοβροντίες ρίχναμε, στις ράχες, στο νερό<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«δώστε να ρίξω, ρε παιδιά, κι εγώ στον ουρανό",<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
μάτια, μυαλά κι αίμα πηχτό, στα ρούχα μας, στα χείλη<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
στα χείλη που τον φώναζαν «πούστη», κρυφά παντού<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
το Θύμιο που μας έραινε μ΄ ανθούς πορτοκαλιού.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με ενοχές,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
(Στη μνήμη τού Θύμιου Ραμόπουλου που αυτοκτόνησε μπροστά
μας, στον Αϊ-Γιάννη Ριγανά, πριν τριάντα χρόνια)<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span class="k_775negeur" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"><span class="fsm fwn fcg" style="color: #90949c; font-family: inherit;"><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1564674021" style="border-bottom: none; color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit;" title="1/8/19, 6:40 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_1hv" style="font-family: inherit;">Αναδ<a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1203302833187292&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARBmLr3_-UbTJPd2CZpmDHpSgBdHKcMGqjU1qaJQ7yynx6hVL2XNNgFBaa_42LuDyM3QLuufABIMUngGigR6iymKUDz_XIC0nOOcdp2dKU5dQTxM4IS-1b7KTKd_8N5UHbEQAIHZB45jzrN8Mp3ZLxmUe5aWrHSokTectpJ2oN-ius3HRJyisFf6d8oS1fePB7m4Kwxi4M3xnXDZrgsSmWBVHTygx0b6_KiyqXBrbqpPvlRK_Y1zXv9qs8n_hcPm-_AWUU-IZy3esWmdXnquDRS7mU8qe5HVp85bx6AyPb5IB5kBeuIQvno_gj1pQa0t3hUO8_OaUbkBO0RC5Xotow&__tn__=-R" style="color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit; text-decoration-line: none;" target="">ημοσιεύτηκε στο FB την 1η Αυγούστου τού 2019 - Κάντε εδώ κλικ και θα δείτε αρκετά σχόλια.</a></span></abbr></span></span><span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"> · </span></div>
.</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-59588020590448562682019-08-21T10:54:00.004+02:002020-08-18T16:37:18.408+02:00Ενός λεπτού κραυγή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Εσείς, οι τυχεροί γονείς<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Με τα παιδιά που σφύζουνε από ζωή, <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
με τα παιδιά που δρέπουνε διακρίσεις και πτυχία<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εσείς οι γονείς οι ευλογημένοι, <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
με τα πλατιά χαμόγελα και τις ωραίες στιγμές <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
στις διακοπές και στα φατσοβιβλία<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
"Κοκκινίσατε άραγε ποτέ με την τόση ευτυχία; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σκεφτήκατε ποτέ να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή" <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
για τα παιδιά που λιώνουνε μες στα νοσοκομεία;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κώστας Καλλίμαχος <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Μακάρειο Νοσοκομείο Παιδιατρικής<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Χαράματα 28ης Ιουλίου 2019</div><div class="MsoNormal"><o:p></o:p><br />
<span aria-hidden="true" class="_6spk" face="" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px;">· </span><span class="k_775negeur" face="" style="background-color: white; color: #616770; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px;"><span class="fsm fwn fcg" style="color: #90949c; font-family: inherit;"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1200434606807448&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARAGKkyV2phzebSDo0Knq3QOGnyLE_A5JdFr_h0LDDJfY-tT7BdqVredMgYHxDLebKarZJNg0Hvee0M74MOp4gT6SzEgqTMV7qHHNp8pLx5VNU12yJjJc2Q9J9ogI3MA2I08YCBAjP10g1XWwxllzl07JX4uDjNeCLQULhG58jx_-eCvqhUlugGXEG_8wtyhCrmuDLB48fY_ZjcwZBZwyJOlMVSGycmcVyaMv4w7qaG1I7GoZnZHPev4my_kHmLXYRVqtifZGJtqG3IZAMN5cJQCt5KruIrUf2U9Yxyg3IK_gQ3dvQ1BwPP0sEbjVYgJtmLOCXx-yzyrl9sKAu9LCg&__tn__=-R" style="color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit; outline: none;" target=""><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1564311819" style="border-bottom: none; text-decoration-line: none; text-decoration-style: initial;" title="28/7/19, 2:03 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_h0" style="font-family: inherit;">Δημοσιεύτηκε πρώτα στο FB στις 8 Ιουλίου 2019. Κάντε εδώ κλικ για να δείτε τα σχόλια.</span></abbr></a></span></span><span aria-hidden="true" class="_6spk" face="" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px;"> ·</span></div><div class="MsoNormal"><span aria-hidden="true" class="_6spk" face="" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px;"><br /></span></div><div class="MsoNormal"><span aria-hidden="true" class="_6spk" face="" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px;">(Παραφράζοντας το ποίημα του Χριστιανόπουλου ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ)</span></div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-86573284672657005402019-08-21T10:47:00.006+02:002019-08-22T10:53:24.593+02:00Οφειλη στον άνθρωπο Δημήτρη Χριστόφια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η ανοιχτή επιστολή μου (21/2/2008) προς τον Δημήτρη
Χριστόφια, όταν εξελέγη Πρόεδρος τής Κυπριακής Δημοκρατίας.<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τίτλος: «Ήλθε πράγματι η ώρα τής κοινωνικής δικαιοσύνης;»<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κύριε Πρόεδρε,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
1. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, τώρα που αναλάβατε το ύπατο
αξίωμα και νυχθημερόν θα περιδιαβαίνετε τους διαδρόμους της εξουσίας, δεν θα
δικαιώσετε τον Κορνήλιο Καστοριάδη που υποστήριζε ότι μονάχα δύο κοινωνικές
τάξεις υπάρχουν: οι προνομιούχοι που κυβερνούν και οι μη προνομιούχοι που
κυβερνώνται.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ειλικρινά, κύριε Πρόεδρε, ελπίζουμε ότι η προεδρική σας
περιβολή και το νυν φωτεινό και γεμάτο ευθύνες και μεγαλεία αξίωμά σας («Τα
μεγαλεία να φοβάσαι ω ψυχή», έλεγε ο Αλεξανδρινός) δεν θα αμβλύνουν τις έσω
λαϊκές σας καταβολές, τις ιδεολογικές σας αρχές αλλά και τους στόχους της
Αριστεράς που ουδέποτε έπαψε να διατρανώνει την αφοσίωσή της στο αίτημα για
κοινωνική δικαιοσύνη, που διαρκώς αγωνίζεται υπέρ των αδύναμων κοινωνικών
στρωμάτων, που είχε και έχει πάντοτε ως έμβλημά της το ιδεώδες της κοινωνικής
αλληλεγγύης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
2. Όλοι θυμόμαστε ότι κατά την προεκλογική σας περίοδο,
μιλούσατε τόσο για την επανένωση της πατρίδας μας όσο και για μία «δίκαιη
κοινωνία».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και ενώ το όραμα για επανένωση της Κύπρου είναι πολύπλοκο και
δυσπρόσιτο, καθώς δεν εξαρτάται μόνον από εσάς και από εμάς τους πολίτες, αλλά
και από άλλους εξωγενείς παράγοντες, από την άλλη μεριά το όραμα της Κοινωνικής
Δικαιοσύνης βρίσκεται, κύριε Πρόεδρε, εξ ολοκλήρου στα χέρια σας!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, κύριε Πρόεδρε, στην κοινωνία μας
υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, άντρες, γυναίκες και
παιδιά που έχουν ανάγκη την στήριξη της πολιτείας. Πίσω από τις επίσημες
αισιόδοξες στατιστικές κρύβεται δυστυχώς πολύς κόσμος φτωχός που έχει την πενία
του για ντροπή, με αποτέλεσμα να ζει στο περιθώριο, στον ίσκιο και στη σιωπή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και μακάρι ένας φτωχός να έχει τη σωματική και ψυχική του
υγεία, γιατί, αν έχει υγεία κάποιος, μπορεί να αγωνιστεί για να ανατρέψει το
πεπρωμένο του. Αν δεν έχει υγεία όμως, τι γίνεται;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
3. Εμείς, κύριε Πρόεδρε, ζούμε σχεδόν καθημερινά ανάμεσα σε
κόσμο ταλαίπωρο και άρρωστο. Όσο μας επιτρέπουν οι πενιχρές μας δυνάμεις,
έχουμε στρατευθεί εθελοντικά στο αγώνα υπέρ των Ατόμων με Επιληψία και κυρίως
υπέρ των αδύναμων οικογενειών. Το τι δυστυχία βλέπουν καθημερινά τα μάτια μας,
δεν μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους! Ξέρω ενήλικες που έχουν συχνά επιληπτικά
επεισόδια εξαιτίας κάποιου όγκου στον εγκέφαλο, ανθρώπους δηλαδή με εκατό τοις
εκατό αναπηρία, και οι οποίοι καλούνται να ζήσουν ; με ένα ξεροκόμματο 350 ευρώ
που τους δίνει το Γραφείο Ευημερίας!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ξέρω μητέρες διαζευγμένες που για να πάρουν ένα νυχτοκάματο
τής πείνας αναγκάζονται να αφήνουν το ημιανάπηρο παιδί τους μόνο του στο σπίτι,
χωρίς επίβλεψη (θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή του), αφού το βοήθημα των 600
ευρώ που παίρνουν δεν επαρκεί καλά-καλά για ενοίκιο και διατροφή, πόσω μάλλον
για ειδικούς φροντιστές, φυσιοθεραπευτές, λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
4. Κύριε Πρόεδρε, δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Πάνω στην
ώρα όμως θυμήθηκα τον Λυσία που έλεγε ότι «η μοίρα στερεί από αρκετούς
ανθρώπους την υγεία και την ευδαιμονία και πως επειδή η τύχη των ανθρώπων είναι
κοινή, γι΄ αυτό η πολιτεία οφείλει να βρίσκεται στο πλευρό των αδυνάμων».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αναμφίβολα και η δική μας πολιτεία, κύριε Πρόεδρε, μέχρι
σήμερα έδινε στους ανήμπορους συνανθρώπους μας κάποιο βοήθημα, που όμως, κατά
κοινήν ομολογία, δεν τους εξασφαλίζει ούτε στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε καλύτερα από όλους μας ότι δικαίωμα
στην αξιοπρέπεια, όπως έλεγε ο γενάρχης της ανιδιοτελούς ευρωπαϊκής
φιλανθρωπίας, ο Άλμπερτ Σβάιτσερ, δεν έχουν μόνο οι υγιείς! Αν είναι, λοιπόν,
να σημάνει για την Κύπρο μας η ώρα της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα το μάθουμε
μόλις αποφασίσετε, εδώ και τώρα, να διπλασιαστούν τα βοηθήματα που ήδη
δίδονται, όχι μόνο στα άτομα με επιληψία, αλλά σε όλα τα άτομα με κινητικά,
νευρολογικά, ψυχιατρικά και άλλα προβλήματα υγείας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!!!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μετά τιμής<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κωνσταντίνος Καλλίμαχος, συγγραφέας-εκπαιδευτικός &
Εκπρόσωπος του Κυπριακού Συνδέσμου Στήριξης Ατόμων με Επιληψία<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ – 28 Φεβρουαρίου 2008<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
-------------------------------------------------------------------------------------------------<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Υστερόγραφο 25ης Ιουνίου 2019: <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
1) Λίγες μέρες μετά την επιστολή μου, μάλλον από σύμπτωση,
ανακοινώθηκε μια σημαντική αύξηση στα εν λόγω επιδόματα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
2) Το 2008, και με προσωπική παρέμβαση τού Δημήτρη
Χριστόφια, η κόρη μας Μαρία-Φωτεινή νοσηλεύτηκε στη Μέιγιο Κλίνικ με έξοδα τού
κράτους και σταμάτησαν οι επιληπτικές της κρίσεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
3) Το φθινόπωρο του 2011, με προσωπική παρέμβαση τού Δημήτρη
Χριστόφια και τής συζύγου του, εξοφλήθηκαν τα αμερικάνικα φάρμακα τής
Μαρίας-Φωτεινής. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
4) Και κάτι τελευταίο: όλες οι πιο πάνω παρεμβάσεις έγιναν
υπέρ της Μαρίας-Φωτεινής ενώ είναι γνωστόν ότι η Αντιγόνη δεν ανήκει στην
αριστερά και εγώ είμαι απλώς ένας ανέντακτος πολίτης, φιλελεύθερα σκεπτόμενος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καλό Ταξίδι, Δημήτρη Χριστόφια! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κουράγιο στους αγαπημένους σου!<o:p></o:p><br />
<br />
<abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1561477603" title="25/6/19, 6:46 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_d"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1177374712446771&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARARKaqITbqXmAG0gVCjguzML_jKJk0QJqYB69oftPtj5NdN3_zhLc7NWgLfd2s0rsj6iL483XlSQ2sjB6Y75G-Xp75VfBeoWJ8ggAw_DfF8HEZUVwZ3x3LohE-vXBmU6SsLy0HmLtRIca0Zw_6ZGmOkA-rAQvGJJAFyhriCQYpNHaarKSdzGzH3xKxshD1pLZgXtLARTGMDMg86QlOuu66Om6_hZ3wPkRDYpqcN7T-yzn1hMOBqTGsnbYTSqDK3bngeevkoxnot7ApVactHLM0FtMNKgUNe3e5XSMDZOeRPSFj6hqsv7VJdaFjW9auyAHHMyKuBna1ugdL7m2g2SA&__tn__=-R" target="">Δημοσιεύτηκε στο ΦΒ στις 25 Ιουνίου 2019. Κάντε κλικ για να πάτε εκεί και να δείτε τα σχόλια</a></span></abbr></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-82170485730593993412019-06-10T17:06:00.001+02:002019-08-22T10:54:29.401+02:00Γράμμα στην άλλη μας κόρη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Βικτώρια μου, σπλάχνο μου, κορούλα μου, ψυχή μου, δεν σε
κακίζω που έφυγες μακριά μας για σπουδές κι έπαψες να ρωτάς πώς είναι η μικρή
σου άρρωστη αδελφούλα.<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λες ότι, επιτέλους, βρήκες την ευτυχία, ότι ανακάλυψες τι
σημαίνει ηρεμία, χαρούμενη ζωή, ή, έστω, ζωή χωρίς σκοτούρες, φόβο κι αγωνία!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λες ότι επιτέλους γλίτωσες από εκείνο το χτυποκάρδι που σού
προκαλούσε η διαρκής απειλή τού επικείμενου θανάτου τής βαριά άρρωστης
αδελφούλας σου με τις τόσες και τόσες αιφνίδιες, τραυματικές και παρατεταμένες
κρίσεις επιληψίας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν σε αδικώ, ζωή μου, Βικτώριά μου!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και όταν δάκρυσα, δεν ήταν για αυτά που μού είπες, αλλά
επειδή συνειδητοποίησα πόσο μεγάλωσες, ότι είσαι πια γυναίκα πεντάμορφη σαν τη
μανούλα σου και ότι έχεις κι εσύ δικαίωμα να χαράξεις το δικό σου ταξίδι στον
κόσμο, να γνωρίσεις φίλους και φίλες που στερήθηκες στα μικράτα σου, να
φλερτάρεις με το πέταγμα τών χελιδονιών, να ερωτευτείς στο φλοίσβο τών κυμάτων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γι΄ αυτό δάκρυσα. Επειδή όλα αυτά σού τα στερήσαμε όταν
ήσουνα μαζί μας, καθώς μάς έβλεπες μονίμως να αντιστεκόμαστε στο χάρο που
ξημεροβράδιαζε πάνω από το προσκεφάλι τής αδελφούλα σου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αχ, Βικτώριά μου, φως μου και πνοή μου, δεν σού θυμώνω!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Θυμώνει η έρημος με τη βροχή και η άνοιξη με τα λουλούδια;
Θυμώνουν τα παιδιά με τη γιορτή και ο έρωτας με τα τραγούδια; Θυμώνει με το
ψωμί ο πεινασμένος, με τη δροσιά ο διψασμένος, με τη χαρά ο λυπημένος, με τον
αέρα ο πνιγμένος, με τη στεριά ο ναυαγός;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Όχι, καρδιά μου. Δεν σού θυμώνω.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Με ρωτάς τί κάνει η Μαρία-Φωτεινή, πώς νιώθει τώρα που είσαι
μακριά της, αν τής λείπεις...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα, ψυχούλα μου, πώς να σού απαντήσω δίχως να σε
στεναχωρήσω; Θα σού πω. Αλλά μη μαραζώσεις. Σ΄ αγαπάει πολύ και η αγάπη της δεν
πρέπει να είναι λόγος για να λυπηθείς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Λίγους μήνες μετά που έφυγες, η Μαρία-Φωτεινή απαρνήθηκε το
όνομά της.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πρώτα θυμήθηκε ότι έχεις κι εσύ δύο ονόματα, ότι σε λένε
Βικτώρια-Άντρεα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Και μετά άρχισε να μας ρωτάει επίμονα, πώς τη λένε την
αδελφούλα σου; για να την ρωτήσουμε κι εμείς, πώς τη λένε την αδελφούλα σου; Κι
απαντούσε: τη λένε Μαρία-Φωτεινή!!!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κι εσένα, πώς σε λένε, τη ρωτούσαμε. Και μας απαντούσε: με
λένε Βικτώρια-Άντρεα!!!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα πια δεν ακούει όταν την λέμε Μαρία-Φωτεινή. Αντιδράει
άσχημα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να πιει νερό, πρέπει να την παρακαλέσουμε:
Βικτώρια-Άντρεα, πιες νερό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να φάει το φαγητό της, πρέπει να την ικετεύσουμε:
Βικτώρια-Άντρεα, φάε το φαγητό σου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να πιει τα δέκα οχτώ της φάρμακα και σκευάσματα, πρέπει
να την καλοπιάσουμε: Σε παρακαλώ, Βικτώρια-Άντρεα, πιες τις βιταμίνες σου.
Βικτώρια-Άντρεα, πιες και την καρνιτίνη σου. Πιες κι αυτό το φάρμακό σου,
Βικτώρια-Άντρεα...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Α, συνέβη και το άλλο: από τότε που έφυγες, ζήτησε να την
πηγαίνουμε συχνά στο σούπερ-μάρκετ, στο Μετρό τής γειτονιάς μας, όπου πηγαίνατε
μαζί.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εκεί, από το προσωπικό, λάτρεψε τέσσερις υπαλλήλους τις
οποίες συνεχώς αποζητά και όταν τις πετυχαίνει, τις αγκαλιάζει θερμά και τις
φιλάει με πάθος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πρόκειται για την Αρετή, τη Μαργαρίτα, την Ειρήνη και τη
Μαρία. Ξέρει τα ονόματά τους, αλλά αρνείται να τα πει. Τις βάφτισε κι αυτές...
Βικτώριες και... Άντρεες... Χα χα χα!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έτσι σε θέλω, καρδούλα μου, Βικτώριά μου, να γελάς!!!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Σ΄ αγαπώ μέχρι τον ουρανό, όπως σάς λέει και η μανούλα σου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γεια σου, αγαπούλα μου!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΥΓ.1 Δεν έχουμε άλλη κόρη. Η Μαρία-Φωτεινή είναι το
μοναχοπαίδι και μοναχοκόρη μας. Ωστόσο αληθεύει η μισή ιστορία, ότι η
Μαρία-Φωτεινή αυτοαποκαλείται πλέον Μάριον, Βικτώρια και Άντρεα. Η Μάριον και η
Άντρεα είναι ξαδελφούλες της. Η Βικτώρια, παιδική της φίλη. Πραγματικά είναι
επίσης και τα πρόσωπα της Αρετής, της Μαργαρίτας, της Ειρήνης και της Μαρίας
που εργάζονται στο Μετρό (στο Πλατύ Αγλαντζιάς). Πραγματική και η... αναβάπτισή
τους σε Βικτώριες και Άντρεες. (Όλο το προσωπικό τού Μετρό έχει αγκαλιάσει τη
Μαρία-Φωτεινή με απέραντη στοργή και τους ευγνωμονούμε!)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
ΥΓ.2 Η φανταστική αυτή επιστολή αφιερώνεται στα αδέλφια τών παιδιών
με ειδικές ανάγκες και βαριά νοσήματα.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1163958453788397&id=145603398957246&__tn__=K-R"><span style="font-size: xx-small;">Πρωτοδημοσιεύτηκε στο FB. Κάντε κλικ για να μεταφερθείτε εκεί και να δείτε τα σχόλια - Κωνσταντίνος Καλλίμαχος., συγγραφέας-εκπαιδευτικός</span></a></div>
<br /></div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-80475988996362953902019-05-01T16:49:00.001+02:002019-08-22T10:54:04.385+02:00Τέρας, ήξερες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τέρας,<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Να ξέρεις<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Δεν φταις εσύ<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Ούτε κι εμείς <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
εδώ που ζούμε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
Τέρας, <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Φταίνε οι νεκρές<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Ήτανε ξένες <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
και ήξερες<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
πως δεν θα τις νοιαστούμε.</div>
<br />
<span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"> </span><span class="k_775negeur" style="background-color: white; color: #616770; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 12px;"><span class="fsm fwn fcg" style="color: #90949c; font-family: inherit;"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1134875696696673&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARAPA-g6BO5nyTAJL9btZmkQIjtJI1BDXbR9GlaNFkcST7_JXakv2tSSWBs84h6WM9eOjrBIchoEDIZQfItjzko9nmvU9wqU_ceFrnuUB9mRRUbll3rcxjpMzouCfyt9NhbLpbkhAICY9qBjxEXBNrnL_7N5IXQzH723Gsmh-7-1mAwC179CrwuWPojcAGYisEme0qtn3TvCfr0z3a8T8wBNDa5eCqmSK8tlws-cEbWRRo7t_zTyvBt3TrtGZNV9sx6yn3VWQjK1BojKTj6lB_qZMTVbZYmGIhnlzsw5j6PHLgnmWr3obYKVkX-9rmK7zdoiZUS_4fDlOl4wvVu3lA&__tn__=-R" style="color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit; text-decoration-line: none;" target=""><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1556211408" style="border-bottom: none; text-decoration-line: none; text-decoration-style: initial;" title="25/4/19, 7:56 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_10w" style="font-family: inherit;">Πρωτοδημοσιεύτηκε στο ΦΒ στις 25 Απριλίου - Κάντε κλικ για να πάτε εκεί και να δείτε τα σχόλια</span></abbr></a></span></span></div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-36511778657474779862019-05-01T16:41:00.001+02:002019-08-22T11:08:10.227+02:00Εμείς είμαστε όλοι μας αθώοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Εμείς είμαστε όλοι μας αθώοι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Μη μας φορτώνεις τέτοια απαίσια εγκλήματα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Ακούς τι σου λέω; <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Δεν τις παρασύραμε εμείς στα δίχτυα του. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Δεν τις βιάσαμε εμείς. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Δεν τις βασανίσαμε εμείς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Δεν τις δέσαμε εμείς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Δεν τις σαβανώσαμε εμείς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Δεν τις πετάξαμε εμείς στα βρομερά νερά τού πηγαδιού!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Ακούς τι σου λέω;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Και μη μου ξαναπείς ότι δεν αρκεί η αθωότητα για να είμαστε εμείς αθώοι!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Εμείς έχουμε τη συνείδησή μας πεντακάθαρη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Την ξεπλύναμε σε κείνο το πηγάδι<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Που τώρα ξεχειλίζει θάνατο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Γεια σου.<o:p></o:p><br />
<br />
<a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1131833510334225&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARD1qIYFMSFz1UKj-nNYZHp6LMvxmhESQ-1WGnLet24b7uXJNNyznBv0W4UnUnhojZbvE5mv1xi-U2j0s8gLUM5xMSgTH9iB2nEECiKkpolXQsqs1Z3XhUjPdzxR-6R983gHRRkoAFOIpcA2MgWniw1QNi5QdAgGCYyK1xxRzONyiqXvtbB_o7AGGSIhFDSKvupNxKkd6BZL3g1edPPpSUNk8jKvpTj-ToO8K-EdbssaBMJqzEuZlRE0dxoU2hM31aol4x4TuazuGfcjFkD695AcSoI-ZzUSAvAhh6ysp55rmDRslOlOxsf14xDnaRqaX6UXPVqik6wD-VKBXGEGcQ&__tn__=-R" target=""><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1555788013" title="20/4/19, 10:20 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_115">Δημοσιεύτηκε στο ΦΒ στις 20 Απριλίο. Κάντε κλικ για να πάτε εκεί και να δείτε τα σχόλια</span></abbr></a><br />
<br /></div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-27764464560142909782019-04-15T20:34:00.001+02:002019-08-25T21:52:26.271+02:00ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
Ακόμη δεν σωριάστηκες<br />
<span style="font-family: inherit;">κι ο κόσμος θρηνεί το χαμό σου.</span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<span style="font-family: inherit;">Μα κάποιοι τρέχουν και μας παρηγορούν</span><br />
<span style="font-family: inherit;">ότι δεν ήσουν απλώς μία εκκλησία</span><br />
<span style="font-family: inherit;">"ένα θριαμβικό κατόρθωμα τής Τέχνης" είσαι</span><br />
<span style="font-family: inherit;">μια ιδέα παντοτινή που δεν θα σβήσει ποτέ της</span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
το φως της θα καίει ες αεί<br />
<span style="font-family: inherit;">εις τους αιώνας των αιώνων</span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
και τα λοιπά και τα λοιπά...</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Να ξέρεις όμως<br />
<span style="font-family: inherit;">πως πρώτοι εκείνοι, σαν μείνουνε μόνοι</span><br />
<span style="font-family: inherit;">φριχτά θα θρηνήσουν</span><br />
<span style="font-family: inherit;">που σε είδαν να λιώνεις μπροστά μας</span><br />
<span style="font-family: inherit;">για πάντα.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1555354852" title="15/4/19, 10:00 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_112"><a class="_5pcq" href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1128642863986623&id=145603398957246&__xts__%5B0%5D=68.ARBmxs5d79FKZKzSBmZDxqlN3UbCRGxPDfcpHcjjmDCSi4FRCwxxrKVslt33eKUnMrWGfdONeMxewc7HEKrUqBPj1KtxIk_lTROqIKm9tfl58B1410VxbjA--PDr2avtp1F-a7-GESzmhXodEahPwjYb5qu4-e9SntJZzD-Kl72rLR6AtojhV4e_7HQA5KoYrGt2bANA4s3_tI8FrY5kNxMKT_4NPkiPJITElpC6Pbb6VGj3Fg9pSc1Xbl2ETAlXNyKUJMBahScDmsZfxEIkXj8OA5sAQ1GJOgG0IEpqDDjTfqr8U-9hy-ji3Pk1riGOk90132vfF_B2Z_amKd-Vog&__tn__=-R" target="">Δημοσιεύτηκε στις 15 Απριλίο του 2019</a> στο ΦΒ</span></abbr></span></div>
</div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-44537766401991691302019-02-14T21:29:00.001+02:002019-02-18T22:12:15.271+02:00Κάντε κλικ πιο κάτω στη λέξη Facebook για να σας πάει σε ένα βίντεο γνωριμίας που ετοίμασε η Αντιγόνη για τη Μαρία-Φωτεινή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div data-referrer="timeline_story_container_100001700827636" id="timeline_story_container_100001700827636" style="background-color: #e9ebee;">
<div class="_5pcb _4b0l _2q8l" data-store="{"timestamp":1549912326}" id="jumper_1549912326_S:_I100001700827636:2220656138001059" style="clear: left; margin-left: 0px;">
<div aria-describedby="js_1o js_1p" aria-labelledby="js_1n" class="_4-u2 mbm _4mrt _5jmm _5pat _5v3q _7cqq _4-u8" data-fte="1" data-ftr="1" data-insertion-position="0" data-time="1549912326" id="tl_unit_7288355019628624989" role="article" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(221, 223, 226); margin-bottom: 10px; overflow-wrap: break-word; position: relative;">
<div class="_3ccb" data-ft="{"tn":"-R"}" data-gt="{"type":"click2canvas","fbsource":703,"ref":"nf_generic"}" id="u_0_2g">
<div class="_5pcr userContentWrapper" data-ft="{"tn":"-R"}">
<div class="_1dwg _1w_m _q7o" style="padding: 12px 12px 0px;">
<div>
<div class="j_775nefjdg p_775nek-nx clearfix" style="margin-bottom: -1px; zoom: 1;">
<div class="clearfix h_775nefidt" style="margin-bottom: -6px; zoom: 1;">
<br />
<div style="color: #1d2129; font-family: inherit; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="color: #1d2129; font-family: inherit;">
<a href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou/videos/2220653871334619/?__tn__=%2CdC-R-R&eid=ARBM1NfO_UAzPPpMKdfWCbDuxj05Ib1dqvblmZ6_mHc8XUO_9LPzVkR2FsS2a3maTakBjPiADKxJLT7H&hc_ref=ARQuVmcO1OI6n1PDirwS4dA1XIou9JNGeNeGHwtOdbPRiWmG1fcnwGZoONZ14-cwlEI&fref=nf"><span style="font-size: x-large;">Facebook</span></a></div>
<div style="color: #1d2129; font-family: inherit; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div class="_38vo" style="color: #1d2129; font-family: inherit; font-size: 12px; position: relative;">
<div style="font-family: inherit;">
<a aria-hidden="true" class="_5pb8 a_775nek-ny _8o _8s lfloat _ohe" data-ft="{"tn":"m"}" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100001700827636&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2Cdm-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARAYC8QYkpvUkm3GcIuK5yXQuaw7K1ltJz4q51F3wZyV1OZugKlbA1QuKrm3bd-WWOWsNC--cVMXOTuK%22%7D" href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou?fref=nf&__tn__=%2Cdm-R-R&eid=ARAYC8QYkpvUkm3GcIuK5yXQuaw7K1ltJz4q51F3wZyV1OZugKlbA1QuKrm3bd-WWOWsNC--cVMXOTuK" style="color: #365899; cursor: pointer; display: block; float: left; font-family: inherit; margin-right: 8px; padding-bottom: 3px; text-decoration-line: none;" tabindex="-1" target=""><img alt="" aria-label="Antigoni Kokkinou Kallimachou" class="_s0 _4ooo _5xib _5sq7 _44ma _rw img" role="img" src="https://scontent.fnic2-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-1/p50x50/46507455_2101968143203193_824798712000675840_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_ht=scontent.fnic2-1.fna&oh=e9cbc7c8dd0e760588eab7d99b44c84a&oe=5CE1FD79" style="border-radius: 50%; border: 0px; display: block; height: 40px; overflow: hidden; width: 40px;" /></a></div>
</div>
<div style="color: #1d2129; font-family: inherit; font-size: 12px;">
<a aria-hidden="true" class="_5pb8 a_775nek-ny _8o _8s lfloat _ohe" data-ft="{"tn":"m"}" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100001700827636&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2Cdm-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARAYC8QYkpvUkm3GcIuK5yXQuaw7K1ltJz4q51F3wZyV1OZugKlbA1QuKrm3bd-WWOWsNC--cVMXOTuK%22%7D" href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou?fref=nf&__tn__=%2Cdm-R-R&eid=ARAYC8QYkpvUkm3GcIuK5yXQuaw7K1ltJz4q51F3wZyV1OZugKlbA1QuKrm3bd-WWOWsNC--cVMXOTuK" style="color: #365899; cursor: pointer; display: block; float: left; font-family: inherit; margin-right: 8px; padding-bottom: 3px; text-decoration-line: none;" tabindex="-1" target="">
</a>
</div>
<div class="clearfix _42ef" style="color: #1d2129; font-family: inherit; font-size: 12px; overflow: hidden; zoom: 1;">
<div class="rfloat _ohf" style="float: right; font-family: inherit;">
</div>
<div class="j_775nefidu" style="font-family: inherit; padding-bottom: 6px;">
<div style="font-family: inherit;">
<div class="_6a _5u5j" style="display: inline-block; font-family: inherit; width: 442px;">
<div class="_6a _6b" style="display: inline-block; font-family: inherit; height: 40px; vertical-align: middle;">
</div>
<div class="_6a _5u5j _6b" style="display: inline-block; font-family: inherit; vertical-align: middle; width: 442px;">
<h5 class="_14f3 _14f5 _5pbw _5vra" data-ft="{"tn":"C"}" id="js_1n" style="font-family: inherit; font-size: 14px; font-weight: normal; line-height: 1.38; margin: 0px 0px 2px; padding: 0px 22px 0px 0px;">
<span class="fwn fcg" style="color: #616770; font-family: inherit;"><span class="fwb fcg" data-ft="{"tn":";"}" style="font-family: inherit; font-weight: 600;"><a data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard-referer="ARQuVmcO1OI6n1PDirwS4dA1XIou9JNGeNeGHwtOdbPRiWmG1fcnwGZoONZ14-cwlEI" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=100001700827636&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2CdC-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARBM1NfO_UAzPPpMKdfWCbDuxj05Ib1dqvblmZ6_mHc8XUO_9LPzVkR2FsS2a3maTakBjPiADKxJLT7H%22%2C%22hc_ref%22%3A%22ARQuVmcO1OI6n1PDirwS4dA1XIou9JNGeNeGHwtOdbPRiWmG1fcnwGZoONZ14-cwlEI%22%2C%22fref%22%3A%22nf%22%7D" href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou?__tn__=%2CdC-R-R&eid=ARBM1NfO_UAzPPpMKdfWCbDuxj05Ib1dqvblmZ6_mHc8XUO_9LPzVkR2FsS2a3maTakBjPiADKxJLT7H&hc_ref=ARQuVmcO1OI6n1PDirwS4dA1XIou9JNGeNeGHwtOdbPRiWmG1fcnwGZoONZ14-cwlEI&fref=nf" style="color: #365899; cursor: pointer; font-family: inherit; text-decoration-line: none;">Antigoni Kokkinou Kallimachou</a></span></span></h5>
<div class="_5pcp _5lel _2jyu _232_" data-testid="story-subtitle" id="feed_subtitle_100001700827636:7288355019628624989" style="color: #616770; font-family: inherit; position: relative;">
<span class="k_775negeur" style="font-family: inherit;"><span class="fsm fwn fcg" style="color: #90949c; font-family: inherit;"><a ajaxify="#" aria-label="Βίντεο, , διάρκεια: 5 λεπτά, 21 δευτερόλεπτα" class="async_saving _400z _2-40 _5pcq" data-channel-caller="channel_view_from_user_timeline" data-onclick="[["TahoeController","openFromVideoLinkHelper",{"__elem":1},"user_timeline","unknown",null,10]]" data-video-channel-id="100001700827636" href="https://www.facebook.com/antigoni.kallimachou/videos/2220653871334619/" rel="async" style="color: #616770; cursor: pointer; font-family: inherit; text-decoration-line: none;" target=""><abbr class="_5ptz" data-shorten="1" data-utime="1549948326" style="border-bottom: none; text-decoration-line: none; text-decoration-style: initial;" title="11/2/19, 9:12 μ.μ."><span class="timestampContent" id="js_1o" style="font-family: inherit;">11 Φεβρουαρίου στις 9:12 μ.μ.</span></abbr></a></span></span><span aria-hidden="true" class="_6spk" role="presentation" style="font-family: inherit;"> · </span><br />
<div aria-label="Κοινοποίηση σε: Δημόσια" class="_6a _29ee _4f-9 _43_1" data-hover="tooltip" data-tooltip-content="Κοινοποίηση σε: Δημόσια" role="img" style="display: inline-block; font-family: inherit; padding: 3px 0px; position: relative; vertical-align: middle;">
<span style="font-family: inherit;"><i class="_1lbg img sp__EFZWPnvn_g sx_ad2fb3" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/y3/r/tP5qPHw-EVK.png"); background-position: -382px -270px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; display: block; height: 12px; margin-top: -1px; width: 12px;"></i></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="_5pbx userContent _3576" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_1p" style="color: #1d2129; font-family: inherit; font-size: 14px; line-height: 1.38; margin-top: 6px;">
<div style="display: inline; font-family: inherit;">
International Epilepsy Day<br />
Meet Maria-Foteini.<br />
Αφιερωμένο...</div>
</div>
</div>
</div>
<div style="color: #1d2129; font-family: inherit; font-size: 12px;">
<form action="https://www.facebook.com/ajax/ufi/modify.php" class="commentable_item" data-ft="{"tn":"]"}" id="u_0_2m" method="post" rel="async" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<div class="_4299" style="border-radius: 0px 0px 3px 3px; color: #1c1e21; display: flex; flex-direction: column; font-family: inherit; font-size: 13px; width: 514px;">
<div class="_3w53" data-testid="UFI2CommentsList/root_depth_0" style="border-top: 1px solid rgb(218, 221, 225); font-family: inherit;">
<div class="_3tz_ _7790" style="display: flex; font-family: inherit; justify-content: space-between; margin: 0px 12px;">
<div class="_4swz _293g" style="display: flex; flex: 1 1 auto; font-family: inherit; padding-bottom: 4px; padding-top: 12px;">
</div>
</div>
</div>
</div>
</form>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-26737966030365793842019-02-04T10:59:00.000+02:002019-03-16T16:53:20.802+02:00Κακή Γρίπη – Πέρσι, τέτοιον καιρό, παραλίγο να χάσουμε τη Μαρία-Φωτεινή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; text-align: left;">Την Πέμπτη, 1η</span><sup style="font-family: "zurich win95bt", sans-serif;"> </sup><span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; text-align: left;">Φεβρουαρίου, η
Μαρία-Φωτεινή ξύπνησε με 39.2 πυρετό αλλά χωρίς επιληπτικές κρίσεις! Δεν
προλάβαμε να χαρούμε και ως το μεσημέρι τη μιμήθηκε και η Αντιγόνη. Εγώ είχα τα
μαύρα μου χάλια από την προηγούμενη βδομάδα και ψιλοσυνερχόμουνα, αλλά και πάλι
δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω, αφού η Αντιγόνη κατέχει τα της φροντίδας τού παιδιού
(φάρμακα, κετογενικά γεύματα, σκευάσματα κλπ). Της δίνουμε αντιπυρετικά, πέφτει
λίγο ο πυρετός αλλά και την Παρασκευή το πρωί και το Σάββατο πιάσαμε πάλι
τριανταεννιάρια με τη διαφορά ότι τώρα το παιδί έφθινε, οπότε, το Σάββατο (τρεις Φεβρουαρίου) το μεσημέρι καλούμε το γιατρό στο σπίτι: «αφού δεν πίνει υγρά,
κινδυνεύει να αφυδατωθεί, χρειάζεται ορό». Τηλεφωνάει στο Αρεταίειο,
συνεννοείται με την παιδίατρο και το απόγευμα εγκατασταθήκαμε εκεί σε ένα
δωμάτιο μόνοι μας, αλλά η Μαρία-Φωτεινή άρχισε πλέον να «αποσύρεται» και να «απουσιάζει»
όλο και περισσότερο… (Πέθαινε κι εμείς ούτε που το πήραμε χαμπάρι…)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Η γιατρός, αν και της είπαμε ότι το παιδί είναι
ευάλωτη ασθενής και πολλά παιδιά με Ντραβέ πεθαίνουν εξαιτίας της γρίπης (η
οποία πυροδοτεί ανεξέλεγκτες κρίσεις), δεν έδρασε άμεσα και αποφασιστικά (ακτινογραφίες, λοιπές
αιματολογικές διαγνωστικές εξετάσεις και φάρμακα). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έτσι η Μαρία-Φωτεινή παρέμενε στην κλινική με
υψηλούς πυρετούς, εντελώς αβοήθητη επί τρεις ημέρες, με μοναδική βοήθεια εμάς
συνεχώς δίπλα της και έναν… ορό. </span><br />
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span>
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Τη Δευτέρα, αργά το βράδυ, διαπίστωσε η
Αντιγόνη ότι το παιδί έχασε εντελώς το χρώμα του και μόλις που ανάπνεε. Φωνάζουμε
τη νοσοκόμα, ζητάμε οξύμετρο και δεν είχαν! Φέρνουν από τις Πρώτες Βοήθειες (το
δωμάτιό μας ήταν στην από εδώ πλευρά του δευτέρου ορόφου και οι Πρώτες βοήθειες
στου διαόλου τη μάνα, στην άλλη πλευρά τού ισογείου) και βλέπουμε ότι το
οξυγόνο είχε πέσει κάτω από 70 (το φυσιολογικό είναι γύρω στο 95 με 97).
Πανικός…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Αμέσως, χαράματα τής Τρίτης, η<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αντιγόνη απαιτεί τώρα αμέσως να κάνουν
ακτινογραφία στη Μαρία-Φωτεινή, η οποία έδειξε ότι μόνο ο μισός πνεύμονας είναι
ανοιχτός! Φτάνει και η γιατρός έντρομη, της δίνει κορτιζόνη, αντιβίωση και συνεχή
παροχή οξυγόνου στο φουλ, αλλά ξαναπήγαν το… οξύμετρο στις Πρώτες Βοήθειες! Πετάχτηκε
η Αντιγόνη σπίτι και έφερε ένα (προ ετών είχε αγοράσει δύο στην Αμερική) κι
εκεί μείναμε κολλημένοι να κοιτάμε τις διακυμάνσεις τού οξυγόνου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Λίγο πριν φέξει η Τρίτη, βλέπω ότι παρά το οξυγόνο
που δίναμε στο παιδί, το οξύμετρο έδειχνε πως το οξυγόνο τού οργανισμού έπεφτε
συνεχώς… </span><br />
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span>
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Βάζουμε το παιδί στην Εντατική του Αρεταίειου (όπου μία τουαλέτα εντός
της ήταν φουλ περιττώματα) στις δέκα το πρωί, οπότε άρχισαν οι εντατικολόγοι να
το κατατρυπούν εναλλάξ, δίχως προφανή λόγο, πότε στο ένα χέρι και πότε στο
άλλο, αδυνατώντας να βρουν φλέβα – μού ήλθε να τους πνίξω. (Η αρχι-νοσοκόμα που
είχαμε κάτω, έβρισκε φλέβα με την πρώτη). </span><br />
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif;">Κατά το μεσημέρι φτάνει κι ένας
γνωστός πνευμονολόγος ο οποίος βλέποντας την ακτινογραφία και την κατάσταση του
παιδιού (βρισκόταν σε συνεχή λήθαργο) έφριξε: «το παιδί πρέπει επειγόντως να
φύγει αμέσως για την Εντατική του Μακαρείου» – ήταν σα να έλεγε, εγώ νίπτω τας
χείρας μου, ή φεύγετε και ζείτε ή μένετε και πεθαίνετε…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Εμείς βέβαια, από τις εφτά το πρωί είχαμε
επιστρατεύσει Θεούς και Δαίμονες, προσπαθώντας να διακομιστεί το παιδί στο
Μακάρειο, αλλά δεν τη δεχόντουσαν επειδή είναι πάνω από 15 (16 παρά δύο μηνών).
Παράλληλα, οι δικοί μας, καλού κακού, τηλεφωνούσαν και στο Γενικό Νοσοκομείο που
απαντούσε ότι, ναι μεν της έχουμε κρεβάτι, αλλά σε μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση
θα ήταν καλύτερα για το παιδί να πάει στο Μακάρειο αφού ο σωματότυπός του είναι
παιδικός… (Το παιδί πέθαινε κι αυτοί παίζανε πινγκ-πονγκ…)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Η Αντιγόνη, αν και βαριά άρρωστη με υψηλό πυρετό,
τηλεφωνούσε και πίεζε εχθρούς και φίλους, αλλά μάταια, όπως κι εγώ. Έτσι ανέλαβε
η μάνα της η οποία είχε δραστήριο ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία του
Αναστασιάδη. Στέλνει απειλητικό </span><span lang="EN-US" style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial;">sms</span><span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">
στον Αβέρωφ Νεοφύτου (ήταν και κι εκείνος με γρίπη και σαράντα πυρετό) και του
λέει έτσι κι έτσι κι αν δεν μπει στο Μακάρειο θα βγω στα κανάλια κι όποιον
πάρει ο χάρος! Τηλεφώνησε και στη Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας η
οποία αμέσως κάλεσε το Διευθυντή τής Παιδιατρικής τού Μακαρείου να δεχθεί τη
Μαρία-Φωτεινή αλλά εκείνος αρνούνταν με το πρόσχημα ότι δεν έχει κρεβάτι, οπότε
παρενέβη ο διευθυντής της παιδοχειρουργικής (ξάδελφος της Αντιγόνης) και
συμφώνησαν να βγάλουν ένα παιδάκι από την Εντατική και να το μεταφέρουν στο παιδοχειρουργικό
ώστε να βρεθεί κρεβάτι για τη Μαρία-Φωτεινή η οποία εν τω μεταξύ κατέφθασε με
ασθενοφόρο στο Μακάρειο σχεδόν σε κώμα, αφού πρώτα ο διευθυντής του Μακαρείου μάς
ανάγκασε να κάνουμε μία… αξονική στο Αρεταίειο όπου ήταν το παιδί (ώστε να φαίνεται σε τι κατάσταση ήταν όταν έφυγε από εκεί και να μην μπλέξουν οι γιατροί στο Μακάρειο, εάν έλθει το μοιραίο), το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: Arial;">cd</span><span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;"> της οποίας όμως δεν μπόρεσαν να ανοίξουν στο
Μακάρειο, επειδή τα μηχανήματά τους δεν είναι… συμβατά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Στο Μακάρειο, την Τρίτη, στις έξι το απόγευμα,
επιτέλους πέσανε οι γιατροί με τα μούτρα: αντιβιώσεις, διουρητικά, οξυγόνα,
φάρμακα, μάσκες κλπ. Ψάχνουνε για μία συσκευή εξωτερικού αναπνευστήρα αλλά δεν είχαν
και στείλανε τον… Κλεάνθη, τον αδελφό της Αντιγόνης, να φέρει από το Γενικό
Νοσοκομείο,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>κι άρχισε το παιδί να
αναπνέει… Αυτά το βραδάκι στις 6 Φεβρουαρίου, ανήμερα των γενεθλίων μου... <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Και το πρωινό της Τετάρτης μάς βρίσκει και τους δύο
ξάγρυπνους και απελπισμένους (η Αντιγόνη έκλαιγε κι εγώ της κρατούσα το χέρι)
αυτή τη φορά έξω από την εντατική του Μακαρείου. Ξάφνου, βγαίνει μία νοσοκόμα,
φωνάζει το όνομά μας και την ακολουθούμε στο γραφείο των γιατρών αλαφιασμένοι.
Εκείνοι, αντί να μας ενημερώσουν για την υγεία τού παιδιού (που εξακολουθούσε
να βρίσκεται ένας Θεός ξέρει σε ποια κατάσταση) προστάζουν αυστηρά να φύγει η
Μαρία-Φωτεινή από το Μακάρειο, να μεταφερθεί στο Γενικό Νοσοκομείο, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γιατί έρχονται δύο παιδάκια μισοπεθαμένα και
δεν υπάρχει χώρος… Η Αντιγόνη σωριάστηκε στην καρέκλα, η μάνα της πήγε να πάθει
συγκοπή κι εγώ δεν πίστευα στ΄ αφτιά μου! Ο διευθυντής και μία άλλη διευθύντρια
νομίζω (δεν ξέρω από ποιο τμήμα) μας είδαν αποσβολωμένους, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πήρανε θάρρος και άρχισαν να φωνάζουν και να προκαλούν:
«κύριε Καλλίμαχε, δεν θα μας βάλετε εσείς σε ηθικά διλήμματα», πολύ εριστικά και
σχεδόν ακαταλαβίστικα. (Δεν ξέρω αν το έκαναν επίτηδες, αλλά μου έδωσαν στην
εντύπωση ότι ήθελαν να με προκαλέσουν, να παραφερθώ, να έλθει η Αστυνομία και να
γίνει το δικό τους). Η πεθερά μου κινήθηκε εναντίον τους απειλητικά αλλά εγώ της
ένευσα πολύ αυστηρά να κάνε μείνει στην άκρη. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Πολύ ήρεμα και ευγενικά ζήτησα διευκρινίσεις από το
διευθυντή. (Την άλλη γιατρό ή και
διευθύντρια (;) που δεν την ήξερα, αλλά κάτι μού θύμιζε η φάτσα της, και η
οποία ήταν ανεξήγητα επιθετική ενάντια στην απελπιστικά καταβεβλημένη Αντιγόνη,
την αγνόησα εντελώς και επιδεικτικότατα.) Κοιτούσα μόνο το διευθυντή, ο οποίος
είχε πλέον καλμάρει. Του λέω, δεν έχω αντίρρηση να φύγει η Μαρία-Φωτεινή από το
Μακάρειο, φτάνει να μου εγγυηθείτε γραπτώς ότι δεν θα πεθάνει στο Γενικό. Και
μου απαντάει «Δεν σας το εγγυώμαι». Κι εγώ τους λέω, δεν συναινώ. «Μα θα πεθάνουν
δύο άλλα παιδάκια πιο μικρά», άρχισαν πάλι να φωνάζουν: «Κύριε Καλλίμαχε, το όριο
είναι τα δεκαπέντε. Η κόρη σας είναι σχεδόν δεκαέξι». Συμφωνώ, τους λέω, όμως ο
σωματότυπος τού παιδιού είναι δωδεκάχρονου, γι΄ αυτό στο Αρεταίειο δεν ξέραν τι
να κάνουν. «Μα ο νόμος είναι ξεκάθαρος», μου λένε. «Αν με πάνε στον Εισαγγελέα...». – Ο δικαστής θα συνεκτιμήσει και άλλους παράγοντες, του απαντώ, και
κυρίως το γεγονός ότι η 16χρονη, μικρόσωμη Μαρία-Φωτεινή βρίσκεται σχεδόν σε
κώμα. Είδαν κι απόειδαν: «εσείς τι θα κάνατε στη θέση μας;» με ρωτούν. Και τους
είπα έχω λύση: βρείτε μας εδώ μέσα ένα μικρό χώρο κοντά στην Εντατική, να τον
μετατρέψουμε σε αποκλειστική εντατική για τη Μαρία-Φωτεινή κι εκεί θα είμαστε
εμείς μέρα-νύχτα να παρακολουθούμε τα μόνιτορς και αναλόγως θα καλούμε πότε τη
νοσοκόμα και πότε τον εντατικολόγο. Έτσι θα απελευθερωθεί ο χώρος για τα άλλα
παιδάκια, τα οποία εν τω μεταξύ κατέφθασαν με ασθενοφόρα σε αθλία κατάσταση κι
αυτά και οι κατακαημένοι οι γονείς τους...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Σκεφτείτε το, τους είπα και κατεβήκαμε να ενημερώσουμε
τον παιδονευρολόγο, ο οποίος μας πληροφορεί ότι το πρωί, όταν εξέτασε τη
Μαρία-Φωτεινή διαπίστωσε πως αν και ανέπνεε, ωστόσο δεν ανταποκρινόταν στα
εξωτερικά ερεθίσματα, γι΄ αυτό και εξεπλάγην με όσα του είπαμε, αλλά δεν
διανοήθηκε να συγκρουστεί με τον προϊστάμενο του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Επιστρέφοντας, πήγα κατευθείαν έξω από το
παραθυράκι τής Εντατικής και φύλαγα σκοπιά να μην αγγίξει κανείς τη
Μαρία-Φωτεινή. Κατάλαβαν ότι δεν κάνουμε πίσω και μας ξανακάλεσαν, αυτή τη φορά
ήσυχα και πολιτισμένα και τα βρήκαμε. Μετέφεραν κάπου αλλού ένα παιδάκι (με
νεφρική ανεπάρκεια, νομίζω) που είχαν σε αποκλειστικό θάλαμο δίπλα από την Εντατική,
και σε αυτήν την καμαρούλα θα στριμώχνανε τη Μαρία-Φωτεινή και εμάς με όλα τα
χρειώδη: οξυγόνα, ορούς, μόνιτορς, οξύμετρα, αισθητήρες κλπ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Εν τω μεταξύ, κοιτώντας από το παράθυρο τής
Εντατικής, διαπιστώνω ότι η Μαρία-Φωτεινή άνοιξε τα μάτια! Της κάνω νόημα, με
βλέπει, τη χαιρετώ, σηκώνει ψηλά τα τρεμάμενα χέρια με τους ορούς και με
χαιρετάει. Έτρεξα, το είπα στην Αντιγόνη και παραλίγο να εκραγούν τα μάτια της…
Επέστρεψα πάλι στο παράθυρο και την ξαναχαιρετώ και μου κάνει νόημα να μπω
μέσα, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αλλά απαγορεύεται, οπότε τής ψιθύρισα
«κοιμήσου, αγαπούλα, να ξεκουραστείς» και υπάκουσε! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Ξαναπάμε στο διευθυντή: «Εντάξει, θα μεταφέρουμε σε
λίγο τη Μαρία στο μικρό θάλαμο που είναι δίπλα στην Εντατική, θα είστε κι εσείς
εκεί μέσα συνέχεια και εγώ θα δώσω εντολή στις νοσοκόμες να σας εξυπηρετούν».
Πράγματι, τής εξασφάλισαν τα πάντα: συνεχή παροχή οξυγόνου, φάρμακα και
διουρητικά με σωληνάκι που κατέβαινε από τη μύτη στο στομάχι (από εκεί αρχίσαμε
να της δίνουμε σιγά-σιγά και το διατροφικό της σκεύασμα), και αντιβιοτικά και
αντιπυρετικά από τον ενδοφλέβιο ορό κι αρχίσαμε κάθε μέρα να πηγαίνουμε όλο και
καλύτερα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Τη Δευτέρα, 12 Φεβρουαρίου ήλθε ο ένας εντατικολόγος
(που μας αγάπησε πολύ – ο άλλος μας κρατούσε μούτρα) και μας λέει «έχουμε θεαματική
βελτίωση! Ο ένας πνεύμονας καθάρισε εντελώς και ο άλλος έχει λίγα στίγματα».
Την Τρίτη βγάλανε το σωληνάκι και την Τετάρτη το μεσημέρι (στις 14 Φεβρουαρίου)
τον ορό και φύγαμε. Πέμπτη πρωί ξυπνήσαμε στο σπίτι μας αισιόδοξοι, αν και
λιγάκι κουρασμένοι… Σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, σχεδόν είκοσι μέρες μετά τον πρώτο
πυρετό, η Μαρία-Φωτεινή παίζει, χορεύει και τραγουδά στο σπίτι. Είναι όμως αρκετά
αδύναμη - αραιά και που παραπατάει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Α, προχτές την Παρασκευή ήλθε ταχυδρομικώς και ο
λογαριασμός από την κλινική που πήγε να μας πεθάνει το παιδί: 2245 ευρώ. Δεν
πειράζει. Τέλος καλό, όλα καλά! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Με αγάπη, Κώστας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">ΥΓ. Το εκπληκτικό ήταν ότι παρά τους υψηλούς
πυρετούς, δεν είχαμε επιληπτικές κρίσεις – παλιά, μόλις ανέβαινε στο 37 πάθαινε
γενικευμένους σπασμούς. Η Αντιγόνη έψαξε και βρήκε ότι αυτό συνέβη και σε ένα
παιδί με Σύνδρομο Ντραβέ, του οποίου όμως άρχισαν οι κρίσεις μόλις πέρασε η
γρίπη… Ίδωμεν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 13pt; margin: 6pt 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "zurich win95bt" , sans-serif; mso-bidi-font-family: Arial;">Καθαρά Δευτέρα τού 2018<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-33868837926641241562019-01-26T19:01:00.000+02:002019-08-22T17:33:47.222+02:00Κυπριακό Δίκαιο και Δικαιοσύνη: Η Διαφθορά, το Νόμιμο και το Ηθικό, το Περί Δικαίου Αίσθημα και η Αμεροληψία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div style="text-align: left;">
<a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1074712722712971&id=145603398957246&__tn__=K-R">Πρωτοδημοσιεύτηκε στο FB</a></div>
<br /></div>
<div>
<div class="MsoNormal">
Θυμάμαι, στις αρχές τής δεκαετίας του ΄80 (αρχίζοντας τις
σπουδές μου στη Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών), όλους τούς
πρωτοετείς, που δεν είχαμε δικηγόρους γονείς και δικαστές, μάς περίμενε μία
φριχτή απογοήτευση, όταν, εν χορώ, οι Αριστόβουλος Μάνεσης και Δημήτρης
Τσάτσος, (αμφότεροι επιφανείς καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου) στην κατάμεστη
Αίθουσα Σβώλου, νέτα σκέτα και σταράτα, μάς ξεκαθάρισαν ότι, ακόμη και στα
πλαίσια τής Φιλοσοφίας τού σύγχρονου Δικαίου, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη. Υπάρχουν
απλώς δικαστικές αποφάσεις.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Καθώς συνειδητοποίησα τι εννοούσαν, μου ήρθε να βάλω τα
κλάματα. Εν τω μεταξύ, πάγωσε και το αμφιθέατρο. Το κατάλαβαν και γύρεψαν να
μας παρηγορήσουν λέγοντας ότι, παρά ταύτα, μπορούμε να μιλάμε για "το περί
δικαίου αίσθημα" που όμως είναι κάτι το απολύτως θεωρητικό και ενδεχομένως
εντελώς κουτό στα μάτια τής νομικής γραφειοκρατίας, το οποίο, ωστόσο, όταν
πληγώνεται, δικαστές και δικαστήρια ευτελίζονται στα μάτια τών πολιτών,
παρασύροντας και το κύρος τών δημοκρατικών θεσμών συλλήβδην. Εν πάση
περιπτώσει, Δικαιοσύνη, ως κάτι το ορατό και χειροπιαστό, δεν υφίσταται, ούτε
παράγει έννομες συνέπειες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
(Τότες άκουσα για πρώτη φορά τα εφηβικά μου οράματα να
σωριάζονται με πάταγο.)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν και αποφοίτησα πρώτος από τη Σχολή μου, με βαθμό πτυχίου
8,93 (συγχωρέστε μου αυτήν την περηφάνια: είναι για να δικαιώσω τη μάνα μου που
με σπούδασε στερούμενη τα πάντα), το λοιπόν, επαναλαμβάνω, αν και τα πήγα
περίφημα, είχα παραμείνει μία πληγωμένη, μελαγχολική ψυχή και γι΄ αυτό ουδείς
εξεπλάγην όταν άλλαξα κλάδο και αφοσιώθηκα στις Νεοελληνικές Σπουδές.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πού να ήξερα ότι όλα εκείνα τα νομικά και τα νομικίστικα πού
κάποτε έπαιζα στα δάχτυλα, θα μου γινόντουσαν πολύτιμοι σύντροφοι, ειδικά τα
τελευταία 16 χρόνια, αφ΄ ότου γεννήθηκε η κόρη μου και αρρώστησε βαριά! Γιατί,
έκτοτε, δίνουμε μία άνιση μάχη με τη γραφειοκρατία, αρχικώς τού Υπουργείου
Υγείας, κατόπιν με τη γραφειοκρατία τού Υπουργείου Παιδείας και εσχάτως με τη
γραφειοκρατία τού Διοικητικού Δικαστηρίου όπου η υπόθεση τής Μαρίας-Φωτεινής
(για τα φάρμακα που τής στερήσανε το 2013) παραμένει ακόμη σε εκκρεμότητα,
μάλλον αναμένοντας την ετυμηγορία τού Δικαστή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πολλοί νομίζουν ότι Διαφθορά σημαίνει ωμή συναλλαγή με απτά
οικονομικά οφέλη. Ναι, αυτή είναι η ακραία της μορφή. Υπάρχει όμως και η
μικροκλίματα τής διαφθοράς: εάν είμαι καθηγητής και το παιδί μου αρρωστήσει
βαριά και κάνει πάρα πολλές απουσίες, είναι βέβαιο ότι δεν τρέχει τίποτε, εν
αντιθέσει προς την κόρη τής Ελευθερίας, την Αναστασία, η οποία πέρσι, αν και
αρρώστησε βαριά με πνευμονία και έμεινε στο Νοσοκομείο για τρεις βδομάδες, λίγο
έλειψε να την αφήσουν στην ίδια τάξη! Μονάχα με απειλές ότι θα δημοσιοποιήσουμε
τις ενδοσχολικές ανισότητες, αναγκάστηκαν οι ιθύνοντες να μας κάνουνε τη χάρη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Το να μου εκδοθεί άδεια οικοδομής σε χρόνο ρεκόρ, επειδή ο
προϊστάμενος είναι θείος μου είτε γιατί μού είναι υπόχρεος είτε επειδή
προσέφερα στην κόρη του και στην αδελφή του από ένα βαρύτιμο σαλονάκι αντί πινακίου
φακής, ναι, αυτό αποτελεί άλλη μία πολύ συνηθισμένη όψη τής διαφθοράς. Ωστόσο
ελάχιστη κοινωνική βαρύτητα έχει εν σχέσει με τις "χαλαρώσεις" που
προσφέρθηκαν στον τάδε μεγαλοεργολάβο ή στον δείνα μεγαλέμπορο οι οποίοι
θησαυρίζουν σε βάρος τού δημοσίου κορβανά, εξαγοράζοντας κόσμο και κοσμάκη με
ψίχουλα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η διαφθορά είναι συνηθισμένη και στο Δικαστικό Σώμα, όπου,
όταν δεν είναι ωμή και απροκάλυπτη, συνήθως κινείται με αόρατα νήματα, κατά
τρόπο μαγικό, καβουρδίζεται με βαρύγδουπα επιχειρήματα, αλατίζεται με πλήθος
παραπομπών που ελάχιστα σχετίζονται με την υπόθεση και τέλος περιτυλίγεται με
χρυσοποίκιλτες υπογραφές αδέκαστων δικαστών. Εκτός εάν οι δικαστές είναι στ΄
αλήθεια ευφυέστατοι και δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν, οπότε καταφεύγουν στις
εξωδικαστικές συναλλαγές, σαν και αυτήν που προσφάτως ήλθε στο φως τής
δημοσιότητας και εμπλέκει τον Εντιμότατο Πρόεδρο τού Ανωτάτου Δικαστηρίου, την
κόρη του, την αδελφή του, τα αξιόγραφά τους και την αποζημίωσή που ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΙ
ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΤΡΑΚΟΣΙΑ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ έλαβαν (ΣΤΑ ΜΟΥΛΩΧΤΑ) από την
Τράπεζα Κύπρου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό δεν είναι Διαφθορά. Είναι πρωτίστως σκάνδαλο! Σκάνδαλο
μεγατόνων το οποίο όμως (φευ!) σύντομα θα περάσει απαρατήρητο, αφού πρώτα
υπονομεύσει ανεπανόρθωτα το κύρος τού κυπριακού Δικαστικού Σώματος στα μάτια
τών πολιτών οι οποίοι, ύστερα από τόσα χρόνια, επιπλέον πληροφορηθήκαμε, πως ο
τάδε δικηγόρος υποστήριζε υποθέσεις του στο Ανώτατο όπου προήδρευε ο... πατέρας
του, παρακαλώ! Μάλιστα, ο υιός, είχε εθιστεί τόσο πολύ στην πρακτική αυτή ώστε
να την θεωρεί αυτονόητα νομότυπη και να ζητά τώρα την κεφαλή τού καταγγέλλοντος
επί πίνακι! Εδώ όμως σταματάμε να θρηνούμε και αρχίζουμε να γελάμε, πικρά,
βέβαια...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κυρίες και Κύριοι Δικαστές, είστε σοφοί άνθρωποι και
γνωρίζετε καλύτερα από όλους μας ότι το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό. Το να
διευθετήσω την αποζημίωση τής αδελφής μου και τής κόρης μου μέσα από
φαινομενικά σύννομες διαδικασίες (αναφέρομαι την περίπτωση τών αξιογράφων και
της Τράπεζας Κύπρου), δεν σημαίνει ότι ενήργησα και ηθικά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κυρίες και Κύριοι Δικαστές, εμείς ως οικογένεια, βάλαμε τις
οικονομίες μιας ζωής στην Λαϊκή (την Παρασκευή) για να τις στείλουμε στην
Αμερική (τη Δευτέρα) για να πληρωθεί το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν το παιδί
μας, και το Σάββατο μας τις κούρεψαν. Κατέθεσα στην Τράπεζα ένα τεράστιο φάκελο
αποδεικτικών στοιχείων και μας απέρριψαν.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εσείς Εντιμότατε Πρόεδρε τού Ανωτάτου Δικαστηρίου, με τι
επιχείρημα πείσατε την Τράπεζα να σας επιστρέψει τα χρήματα; Φυσικά και δεν θα
απαντήσετε. Γιατί η απάντησή σας θα ήταν πολύ πιο λυπηρή και από τη σιωπή σας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ερχόμαστε τώρα στην υπόθεση τής Μαρίας-Φωτεινής που εδώ και
χρόνια εκκρεμεί στο Διοικητικό Δικαστήριο επειδή η τότε δικηγόρος τής Δημοκρατίας
(και, προσέξτε, νυν δικαστής τού Διοικητικού Δικαστηρίου) παραπονιόταν πως είχε
πολύ φόρτο εργασίας. Τελικά ολοκλήρωσε την αγόρευσή της και συμπτωματικά, ένα
μήνα μετά προσελήφθην δικαστής στο Διοικητικό.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τώρα, ο Δικαστής που έχει την υπόθεσή μας (αναμένεται η
απόφασή του) ίσως βρεθεί σε εξαιρετικά δυσχερή θέση μόλις κληθεί να αξιολογήσει
τα επιχειρήματα τής τότε δικηγόρου τής Δημοκρατίας η οποία όμως τώρα είναι
συνάδελφός του! Σημειώστε ότι πέντε είναι όλοι κι όλοι οι δικαστές τού
Διοικητικού, οπότε ούτε ψύλλος στον κόρφο του, που λέει κι ο λαός.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Να λοιπόν, που η αμεροληψία μπορεί να αμφιβάλλεται, καθώς
έλεγε ο Δημήτρης Μαρωνίτης, και για λόγους απολύτως προσωπικούς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μετά τιμής,</div>
<div class="MsoNormal">
Κώστας<o:p></o:p><br />
<br />
<a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1074712722712971&id=145603398957246&__tn__=K-R">Κυπριακό Δίκαιο και Δικαιοσύνη: Η Διαφθορά, το...</a><br />
<a href="https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1074712722712971&id=145603398957246&__tn__=K-R">Κωνσταντίνος Καλλίμαχος., συγγραφέας-εκπαιδευτικός</a></div>
</div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23060937.post-7259741606882737632018-12-09T17:55:00.003+02:002019-01-20T22:49:22.407+02:00Αρχείο ιστολογίου 2018-2010<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Ορισμένα από τα κείμενα της περιόδου 2010-2118</b><br />
<b><br /></b>
<span style="font-size: x-small;">(Σημείωση: Μερικά από τα κείμενα 2006-2010 βρίσκονται στο βιβλίο μας ΕΠΙΛΗΨΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ)</span><br />
<ul style="text-align: left;">
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #ff3300;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/11/blog-post.html">Στο εξής, να μην το αποκαλείτε Σχολείο Ειδικής Αγω...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/09/29.html">Η ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΑ
του Ι.Μ Παναγιωτόπουλου σε 24 σελίδε...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/08/blog-post.html">Λόγια σιωπής</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/05/blog-post.html">Περί κατάθλιψης
και εξουθένωσης (άρτιο και εξομολο...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/04/17.html">17 μέρες χωρίς
κρίσεις</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/04/blog-post.html">Πάλι, πάλι και
ξανά πάλι...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/03/blog-post_20.html">Πάλι</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2018/03/blog-post.html">Παραλίγο</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2017/11/blog-post_10.html">Η νομική
Υπηρεσία (υποτίθεται) θέλει, αλλά το Υπου...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2017/10/30.html">Χτες δηλητηρίασαν
το μοναδικό της φίλο, 30 μέτρα έ...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/12/blog-post_30.html">Η Αγάπη μπορεί
να περιμένει ως την Πρωτοχρονιά (Αν...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/12/blog-post_16.html">Απρόσμενο χριστουγεννιάτικο
δώρο</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/12/blog-post_8.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Μια φάτνη για
τους πρόσφυγες</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/12/blog-post.html">Ένα ασθενοφόρο,
ρε παιδιά...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/10/2026.html">Πώς φαντάζομαι
την Ελλάδα του... 2026</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/07/blog-post_30.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Δυο χαρές και
μια λύπη για το καλοκαίρι</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/07/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Έργα Θεού ή
Ανθρώπων;</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/06/blog-post_19.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Αυτές είναι
διακοπές!</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/04/1944.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η Ανάσταση της
Φωτεινής</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/04/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Το
"θαύμα" τής Ανάστασης</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/03/blog-post_21.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ματωμένη άνοιξη</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/03/blog-post_14.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ουράνιος
χαρταετός</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/03/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Αφιερωμένο στους
μετανάστες και στους πρόσφυγες κι...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/02/blog-post_26.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ηρωϊσμός</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/02/blog-post_18.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ακούσιος και
εκούσιος ρατσισμός</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/02/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η Αντιγόνη με
τη... Μαρία-Φωτεινή στο Ευρωκοινοβού...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/01/blog-post_25.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Αρρώστια, ζωή,
θάνατος και αιωνιότητα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/01/blog-post_9.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η ρουτίνα της
ευτυχίας - Καλή Χρονιά!</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2016/01/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Στο βιβλίο τής
Μαρίας Δημητρίου ΤΑΓΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡ-Κ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/12/blog-post_18.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ο ελληνικός λαός
σε κώμα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/12/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Οικογενειακός μεγαλοϊδεατισμός</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/11/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Προβλέψιμη
νεοελληνική βιαιοφιλία</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/09/blog-post_21.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Όταν ο
Διαμαντούρος ζήτησε συγγνώμη</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/09/blog-post_11.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η κρυφή γοητεία
της ελληνικής εφορίας και γραφειοκ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/08/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Τρία σχόλια για
τη βία</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/07/blog-post_28.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Αν δεν μπορείς
να επικοινωνήσεις με έναν εκλεπτυσμ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/07/blog-post_5.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Στην ουρά και η
μάνα μου η... πλούσια</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/06/blog-post_28.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Οι ίδιοι
άνθρωποι - ίδια νοοτροπία...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/06/blog-post_12.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Δέκα λεπτά
αγωνίας (πέντε χρόνια μετά)</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/06/blog-post_6.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Οχτώ χιλιάδες
λόγοι</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/05/blog-post_30.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ολονύχτια
"διαπραγμάτευση"</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/05/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ζηλέψαμε την ανοησία
και αγνοήσαμε την ουσία</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/04/blog-post_25.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">H Ευρώπη, η...
ελπίδα και το γούπατο</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/04/blog-post_8.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η μάνα μου η...
κλέφτρα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/03/blog-post_30.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η, προ καιρού,
συμπαράσταση στο Νίκο Ρωμανό</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/03/school-bullying.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Έγκλημα στο
σχολείο: Μαρτυρία από κυπριακό σχολείο...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/03/blog-post_7.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η Ευρώπη και το
μέλλον μας (Γράμμα από μία φίλη)</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/03/17-11-80.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η καταστροφή της
Ελλάδας και η ευθύνη των "καθεστω...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/03/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">"Βίαιη"
χειραφέτηση</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/02/blog-post_26.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Καμία πατρίδα
για τους ευεργετηθέντες! (αυτοκριτικ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/02/1-2-3.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Τρεις
απογοητεύσεις: Προκόπης Παυλόπουλος - Κωνστα...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/02/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Πηγαίνετε, κυρία
μου! (Καημένη πατρίδα!)</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/01/blog-post_81.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Σχόλιο για τη
Νίκη του Τσίπρα και του ΣύΡιΖα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2015/01/blog-post.html"><span lang="EN-US" style="color: #993322; text-decoration-line: none;">DravetData.com: Dravet Syndrome Statistics </span><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κάτω</span><span lang="EN-US" style="color: #993322; text-decoration-line: none;">...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/08/blog-post_31.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ο ήρωας που
έγινε αρχαιοκάπηλος</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/08/2014.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Διακοπές στην Λευκωσία
(του 2014) με τους... τριχω...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/06/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η άλλη....
υστεροφημία</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/05/2013-2014.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Διεκδικώντας ΚΑΙ
τα φάρμακα για το 2013-2014</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/05/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η δέσμευση του
Υπουργείου Υγείας ότι θα εξασφαλίσε...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/04/thumbnail_30.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Διεκδικώντας τα
φάρμακα της Μαρίας-Φωτεινής (Συνέν...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/04/thumbnail.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κατ΄ οίκον
εκπαίδευση για παιδιά με αναπηρίες - Δι...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/03/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η μαγεία ως
θλίψη</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/03/10-2014.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κατ΄ οίκον
Εκπαίδευση στην Κύπρο (Για παιδιά με πρ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2014/02/blog-post_20.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">"Κατ΄ οίκον
εκπαίδευση: προκλήσεις και προβλήματα"...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/12/2013_17.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Δεκέμβριος 2013
- Αντίσταση στο Σύνδρομο Ντραβέ</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/10/blog-post_25.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Φαρμακευτική
κάνναβη: ελπίδα για τα παιδιά με βαρι...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/10/blog-post_9390.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Για τη
Μαρία-Νεφέλη που υποφέρει</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/09/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Τέσσερις μήνες
στις ΗΠΑ - πολύ καλά πάει η Μαρία-Φ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/05/blog-post_30.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ο ρατσισμός έξω
και μέσα μας (η αλήθεια να λέγεται...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/03/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κα-ρα-μανλής!
Κα-ρα-μανλής !</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/02/blog-post_20.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">"Μεγαλώνοντας
ένα παιδί με βαριά επιληψία" (και άλ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/02/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">"Μεγαλώνοντας
ένα παιδί με βαριά επιληψία" (Διάλε...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/02/16.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Το ερχόμενο
Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου, ραντεβού στη ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/02/19.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Στην ανάκριση με
σπασμένο χέρι (ετών 19)</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2013/01/28.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Παρουσίαση του
"Επιληψία, Αγάπη Μου" από τον καθηγ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/11/4.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ
ΕΝΙΑΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ - Τέσσερις εισηγήσει...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/11/blog-post_25.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ενας τρόπος να
μνημονεύεις...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/11/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ο ρόλος της
οικογένειας στη στήριξη ατόμων με εγκε...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/11/13.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Διάλεξη τού Κ.
Καλλίμαχου στο Ζηνώνειο την ερχόμεν...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/11/ladies-circle.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Εισαγωγή κι
ευχαριστίες μου, που προηγήθηκαν της π...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/10/blog-post_27.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ο μόνος λόγος...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/10/blog-post_12.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">To ΕΠΙΛΗΨΙΑ,
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ στα ελληνικά και στα αγγλικ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/09/blog-post_28.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">"Σ΄ αγαπάει,
μαμά, σ΄ αγαπάει..."</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/08/dr-charlotte-dravet.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η Αντιγόνη με τη
Dr. Charlotte Dravet στη Μινεάπολ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/08/blog-post_15.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
- ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ ΚΑΙ ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/08/blog-post_14.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ο Ζήνων ο
Ελεάτης και τα... μνημόνια</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/07/blog-post_30.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ηλεκτρονική
διάθεση του "Επιληψία, Αγάπη μου" στα ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/07/blog-post_26.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Το βασικό
φάρμακο προκάλεσε τοξικότητα στο αίμα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/07/blog-post_11.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Παραμύθι με...
ονόματα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/07/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Νέα από την
αιματολόγο (Είχαμε ενδείξεις για λευχα...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/06/blog-post_20.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Τα φάρμακα θα τα
καλύψει η πρεσβεία</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/06/blog-post_14.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κύριε Υπουργέ,
τι θα γίνει με τα φάρμακα του παιδι...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/06/dravet.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Το Σύνδομο
Ντραβέ είναι και σπάνιο και επικίνδυνο</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/04/blog-post_29.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ο... φίλος μου
διασωληνωμένος στην εντατική</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/04/blog-post_23.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ετοιμασίες και
νέες αγάπες...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/04/blog-post_21.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Πότε είναι ηθικά
αμφιλεγόμενη η όσμωση ιδιωτικής Π...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/04/blog-post_09.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">... ευχαριστήρια
επιστολή προς το Υπουργό Υγείας</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/04/blog-post_8.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Επιστολή που εστάλη
προς την Επίτροπο Προστασίας Τ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/04/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Υπόμνημα προς
τον Υπουργό Υγείας (Γιατί το παιδί μ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/03/blog-post_26.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Άτυχη
ανοιξιάτικη βόλτα (Πάει το πόδι...)</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/03/blog-post_15.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Δεν μας κάνει το
γερμανικό αντιεπιληπτικό κέντρο π...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/03/blog-post_4421.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κοίτα να δεις
που θα του πούμε και ευχαριστώ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/03/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Με αφορμή μία
διάλεξη του Χαρίδημου Τσούκα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/02/2011-2012.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κετογενική
διατροφή (γεύματα) και αντιεπιληπτική φ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/02/httpwww.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">"Δε φταίω
εγώ, μπαμπά..."</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/02/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Πείνα - Πείνα
και των γονέων...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/01/letter-to-cyprus-health-minister.html"><span lang="EN-US" style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Letter to Cyprus Health Minister - </span><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Επιστολή</span><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"> </span><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">προς</span><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"> </span><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">τ</span><span lang="EN-US" style="color: #993322; text-decoration-line: none;">...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2012/01/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Κάποτε στην
Αθήνα... ή "Περνώντας κόκκινα"</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/12/1968.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ
1968</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/11/blog-post_30.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Φάρμακα και Γεύματα
- ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/11/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Τα φιλαράκια της</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/11/clinical-doc.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Η πολύπλοκη
φαρμακευτική αγωγή του παιδιού</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/10/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Δυο χρονια
ευτυχίας - χωρίς κρίσεις</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/07/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Έτσι τρώνε οι
άνθρωποι...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/07/2011.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">3 φωτογραφιες κ
μία ζωγραφιά, από το Ρότσεστερ, με...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/05/blog-post_28.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Από Θανάση
Τριαρίδη - ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/05/blog-post_17.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Μια τρύπα στο
νερό...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/05/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Διάλογος με τον
Υπουργό Υγείας</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/04/blog-post_26.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">"Τόσο πολύ
χαρούμενη"</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/04/blog-post_21.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Λουλουδάκι απλωμένο</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/04/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΒΡΑΔΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/03/anangnostria.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Παρουσίαση του βιβλίου
ΕΠΙΛΗΨΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ από την...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/03/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Επιληψία, Αγάπη
μου - ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ ΚΑΙ ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/02/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Φιλανθρωπική
βραδιά υπέρ των παιδιών με φαρμακοανθ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2011/01/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Δεκατέσσερις
μήνες ευτυχίας και ένα δάκρυ</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/12/2011.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">2011 χαρές με
υγεία και ευτυχία σε όλους σας !</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/12/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Έφυγε ξαφνικά
ένας καλός φίλος και συμπαραστάτης, ...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/10/blog-post_2923.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Γλυκό παπαγαλάκι</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/10/blog-post_10.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">- Μαμά, κρυώνω
σήμερα...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/09/blog-post_28.html">Μέχρι στιγμής,
όλα καλά ! - Οσοι... ιατρο-γερμαν...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/08/nothing-is-impossiple.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Επιστρέφουν
σήμερα και νικηφόρα ! (Υποδοχή με ένα...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/07/blog-post_26.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Γράμμα βιαστικό
μα χαρμόσυνο</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/07/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Γράμμα σε μια
φίλη που ζει στα ξένα</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/06/2009-2010.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Πολύμηνο
διάλειμμα ευτυχίας (Νοεμ. 2009 - Ιουν. 20...</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/06/2010.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Ανοιξη του 2010
- Από το Ρότσεστερ, Με αγάπη</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/06/1-2010.html">1η Ιουνίου 2010
- Γράμμα από την Αμερική</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/04/blog-post.html">Ενα κοριτσάκι
σαν το δικό μας, δηλαδή με Συνδρομο ...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/02/blog-post.html"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;">Δωρεά ενός
σπάνιου φίλου</span></a></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/01/blog-post_31.html">Πυκνό σχόλιο -
κατάθεση ψυχής</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/01/blog-post_28.html">Ντοκιμαντέρ για
ένα παιδάκι με σύνδρομο Ντραβαί σα...</a></span></span></b></li>
<li><b style="text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #333333; font-family: "arial" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: -11.25pt;"><span style="color: #993322; text-decoration-line: none;"><a href="http://parakeimena.blogspot.com/2010/01/blog-post_18.html">Φωτο...ταυρομαχίες
επί χάρτου (και ένα αληθινό π...</a></span></span></b></li>
</ul>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 6.0pt; mso-outline-level: 2;">
<br />
<div style="text-align: left;">
<b><br /></b>
</div>
</div>
</div>
paragrafoshttp://www.blogger.com/profile/03555854234064072354noreply@blogger.com0