Ενα κείμενο από τα παλιά - Λευκανσία

Λευκανσία Στην ιστοσελίδα τής Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχει ένας χάρτης τού νησιού, εξαιρετικής ποιότητας και ακρίβειας. (Ακόμα και τη γειτονιά μου μπόρεσα να διακρίνω!) Εκείνο, όμως, που με συγκίνησε είναι ότι οι αρμόδιοι, για πρώτη φορά μετά το ΄63, συμπεριέλαβαν και το άλλοτε ακμάζον νησάκι (ξερονήσι σήμερα), τη Λευκανσία, που βρίσκεται στα ανοιχτά τής Πάφου και δεν έχει καμία σχέση με τη... Λευκωσία. Κατά τον Ηρόδοτο, ονομάστηκε Λευκανσία, επειδή προμήθευε τον Πέρση βασιλιά (στην Ασία) με λευκή πέτρα. Γι΄ αυτό, ακόμα και σήμερα, με λίγη φαντασία, βλέπεις παντού, κάτω από τα λιγοστά, ξεψυχισμένα πεύκα, να αναδύονται προαιώνια νταμάρια, που θυμίζουν σακατεμένα αμφιθέατρα. Επί Αγγλοκρατίας καταμετρήθηκαν 23 μουσουλμάνοι και 85 χριστιανοί, όλοι τους ντόπιοι ψαράδες, που είχαν υποστεί μία πρωτόγνωρη, διττή ώσμωση: γλωσσική (οι χριστιανοί μιλούσανε μια παράξενη ελληνοτουρκίζουσα διάλεκτο, ενώ οι μουσουλμάνοι ένα ασυνήθιστο τουρκοελληνίζον ιδίωμα) και θρησκευτική (αμφότεροι πηγαίνανε στο τζαμί και την εκκλησία). Μετά την Ανεξαρτησία, οι Λευκανσιάτες απαίτησαν να αναγνωρισθούν ως ξεχωριστή εθνότητα, κάτι που εξόργισε τις επίσημες κοινότητες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίες, επιτέλους, συμφώνησαν σε κάτι: να απορροφήσουν με το στανιό τούς ομοθρήσκους τους Λευκανσιάτες. Κανείς πια δεν θυμάται τη Λευκανσία. Και στον χάρτη, όταν τη δείτε, σας παρακαλώ, μην την μπερδέψετε με τη Λευκωσία. (4 Ιανουαρίου 2007)

Lefkansia On the website of the Republic of Cyprus, there is a precise, high quality map of the island. (I could even see my neighborhood!) What however touched me was that it is the first time since ’63 that the small island of Lefkansia has been included in the map; a once prosperous island (today just a barren island) just off Pafos which is not at all related to… Nicosia (Lefkosia). According to Herodotus, it was named Lefkansia, because it was a supplier of white stone to the Persian king (in Asia). That is why, even today, if one uses a little bit of imagination, one can see pieces of ancient marble lying around everywhere under the few and almost dying pine trees, reminding one of rumbled amphitheaters. During British rule, there were 23 muslims and 85 christians living on the island, all of them local fishermen who had undergone a dual, unique amalgamation: in terms of their language (the Christian population used to speak an unusual Greek dialect with Turkish elements, while the Turkish population an unusual Turkish dialect with Greek elements) and in terms of religion (both would go to the mosque and the church). After Independence, the people of Lefkansia asked for the recognition of their distinct national identity, infuriating the official Greek-turkish and Turkish-greek communities who agreed, at last, over one thing: to enforce an assimilation of the Lefkαsian people to their own religion. No one remembers Lefkansia any more. When you see it on the map, please do not take it for Lefkosia. (4 January, 2007) Translated into English on 25 May 2009