Ο τίτλος είναι κυριολεκτικά κλεμμένος από το ομότιτλο ποστ (Παραμορφωμένες Αφροδίτες) της εκπληκτικής επιστήμονος -επιφανούς διαβητολόγου- και ανθρώπου, κας Μαριάννας. Για να γνωρίσετε το μπλογκ της, αλλά και για να δείτε το εν λόγω ποστ, πηγαίνετε ΕΔΩ
Κυρία Μαριάννα, είστε υπέροχη!
Διαβάζοντας τα κείμενά σας, συνεχώς πιάνω τον εαυτό μου να λέει: "και αυτό είναι σαν να έχει γραφεί για μας"!!! Αυτην την αίσθηση αποπνέει το εδώ έργο σας.
Αυτός ήταν ένας ακόμη λόγος για τον οποίον δεχόμουν έντονες πιέσεις από τον σύντροφό μου, να έλθω εκεί να σας γνωρίσω από κοντά, πριν φύγω για τις ΗΠΑ. Ο άλλος λόγος, προγενέστερος και διακαής, είναι ο πολυαγαπημένος μου Δάσκαλος, ο ΝικόΔημος.
Για την ώρα, όμως, χάθηκε αυτή η ευκαιρία, επειδή η κορούλα μας γνωρίζει νέα δεινά: ένα βαρύ κρυολόγημα (με λίγο πυρετό) της προκαλεί πάλι σπασμούς (σήμερα, πριν τρείς ώρες, είχε και άλλο επεισόδιο, το τρίτο, σε διάστημα τριών εβδομάδων).
Ξύπνησε από το λήθαργο και μας ζητησε. Την πήρα αγκαλιά και ξαπλώσαμε, όπως μου ζήτησε: δίπλα-δίπλα, με τα πρόσωπά μας αντίκρυ. Μου χαμογέλασε κι έκλεισε για λίγο τα πελώρια ματάκια της...
Τότε είδα τα άλλοτε κατάλευκα βλέφαρά να με κοιτούν ολομέλανα, καθώς τα είχε σκεπάσει ένα πυκνό πληθος από μικρές μαύρες φλεβίτσες - μάλλον από το στρες και το βάλιουμ.
Η μικρή μας "αφροδιτούλα" είχε παραμορφωθεί ξανά, όπως και το περπάτημά της και η ομιλία της και οι κινήσεις των χεριών της και τα αντανακλαστικά της. Σε μια βδομάδα, αν δεν έχουμε και άλλο επεισόδιο, θα βρει τον εαυτό της, ο οποίος όμως είναι σταθερά, πάλι, ημι-παραμορφωμένος, δηλαδή ημι-ανάπηρος.
Λέγαμε, λοιπόν, με τον καλό μου, ότι πρέπει να μάθουμε να ζουμε "φυσιολογικά" με τις δυσκολίες μας. Να αποδεχθούμε ως "φυσικό και αναμενόμενο" το γεγονός ότι η κορουλα μας, αν και εξωτερικά δείχνει υγιής και πανέμορφη, στην πραγματικότητα είναι παιδί με ειδικές ανάγκες και με βαριά κινητική ανηπηρία, ίσως και μαθησιακή.
Η δική μας "αφροδίτη", είναι ήδη παραμορφωμένη και δυστυχώς δεν ξερουμε πόσο ακόμα θα προχωρήσει το κακό.
Σε ποιο σχολείο, άραγε, να πάμε, για να λιγοστέψει κάπως αυτή η αγωνία μας;
Σας φιλώ, με απέραντη αγάπη - Α.
41 σχόλια:
Η καλυτερη τυχη μεσα στην ατυχια σας ηταν να εκδηλωθει η επη σε τοσο μικρη ηλικια. Θα εχει θεραπευτει πληρως πριν την εφηβεια,δεν θα το πει σε κανενα & θα θεωρηθει παιδικη ασθενεια που περασε. Don't worry,be happy!
Κε Χάρρυ, η αισιδοξία σας έχει κάτι από το σχολείο που ψάχνω!
Σας ευχαριστουμε
πολλά φιλά και με αγάπη
Α.
@Paragraphos,
Εύχομαι και ελπίζω να διαψευστούν οι φόβοι σου, κι αυτό το λέω όχι μόνον συναισθηματικά, το λέω και γιατί πιστεύω στην πρόοδο της επιστήμης και, επίσης, στο ότι συχνά τα παιδιά εκπλήσσουν όλους μας με τις δυνατότητες που έχουν τα μικροσκοπικά κεφαλάκια τους.
Σχολείο για την αγωνία του σήμερα δεν υπάρχει, τουλάχιστον όχι τέτοιο που να μπορεί να βγάλει από πάνω από ένα γονιό τέτοια στενοχώρια και αγωνία, και μάλιστα γρήγορα.
Ωστόσο, από τη δική μου εμπειρία, δεν είναι καθόλου εύκολο να τα βγάλουν πέρα οι γονείς χωρίς τη βοήθεια ειδικού. Οι αγωνίες και τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα και τόσο οδυνηρά, ώστε πρέπει να βγουν προς τα έξω και να δουλευτούν, με τη βοήθεια ανθρώπου που ξέρει να το κάνει.
Προσωπικά είμαι ευγνώμων στην ειδικό που με βοήθησε πριν από πολλά χρόνια. Κυρίως μάλιστα της είμαι ευγνώμων γιατί δεν στήριξε τη δουλειά που έκανε μαζί μου σε οποιαδήποτε καλή ή κακή πρόγνωση για το παιδί (αν και κράτησε σταθερή επικοινωνία με τον γιατρό και τους άλλους ανθρώπους που δούλευαν με το παιδί). Αντίθετα, στήριξε τη δουλειά της -με μεγάλη τέχνη- στο εκάστοτε σήμερα, χωρίς να προσπαθεί ούτε να με καθησυχάσει με ευχές ούτε να σβήνει ελπίδες.
Της χρωστώ πάρα πολλά και πιστεύω ότι το οικογενειακό μας χαμόγελο (η τιμή και η δύναμη της οικογένειας!) οφείλεται καθοριστικά στη δική της δουλειά. Μετά απ' αυτά, δεν νομίζω ότι υπάρχει "φυσιολογική ζωή", υπάρχουν μόνο ζωντανοί άνθρωποι με στενοχώριες και χαρές, κι αυτό καμιά φορά το μαθαίνουμε με δύσκολο τρόπο.
Κουράγιο και θάρρος!
@ athanasia
Αγαπητή Αθανασία,
το σχόλιό σου είναι ολόκληρο σεμινάριο: σκέψεις νηφάλιες και ευαίσθητες, μετά λόγου γνώσεως.
Που να βρούμε κι εμείς έναν τέτοιο ανθρωπο σαν την φίλη σου!
Αν, πάντως, μπορείς, θα ήθελα να έχω τα στοιχεία της φίλης σου.
Με απέραντη ευγνωμοσύνη και αγάπη
Α.
Aντιγόνη,
Η Έρση είναι περισσότερο από φίλη, μάλλον είναι δασκάλα μου.
Θα σου στείλω email, ωστόσο αν συζητήσεις μαζί της θα θεωρούσα σωστό να ρωτήσεις αν ξέρει κάποιον στην Κύπρο, που θα μπορούσε να βοηθήσει (η Αθήνα είναι μακριά κι όλη αυτή η δουλειά θέλει κάποιον κοντά).
Με αγάπη
Αθανασία
@ athanasia
Καλη μου Αθανασία,
η σκέψη σου είναι μονίμως πενήντα βήματα πιο μπροστά από τη δική μου.
Συμφωνώ, λοιπόν, απολύτως με όλα όσα λές.
Σε φιλώ
με ευγνωμοσύνη και αγάπη
Α.
δεν νομίζω ότι υπάρχει "φυσιολογική ζωή", υπάρχουν μόνο ζωντανοί άνθρωποι με στενοχώριες και χαρές, κι αυτό καμιά φορά το μαθαίνουμε με δύσκολο τρόπο.
Πωπω... ολόκληρο το βλογ σου, ΚΑΙ οι επισκέπτες σου, είναι για μας σεμινάριο ζωής, καλή μου.
Εύχομαι να περάσει γρήγορα η δύσκολη ώρα, σας σκέφτομαι.
lemon said...
δεν νομίζω ότι υπάρχει "φυσιολογική ζωή", υπάρχουν μόνο ζωντανοί άνθρωποι με στενοχώριες και χαρές, κι αυτό καμιά φορά το μαθαίνουμε με δύσκολο τρόπο.
---------------------------
Καλη μου Λέμον,
Δεν φαντάζεσαι, δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα που σε είδα!!! Τι να κάνουμε; Εχω καταντήσει αυτό-ποσυνάγωγη! (Ελπίζω στη κατανόησή σου)
Κατά τ΄άλλα, όντως η "φυσιολογική ζωή" είναι μύθος, τα πράγματα έιναι όπως ακριβώς τα λές: υπάρχουν "ζωνταντοί άνθρωποι με στεναχώριες και χαρές".
Ομως, σε οικογένειες σαν την δική μου, υπάρχει αδιόρατος, ανομολόγητος, βουβός πόνος, που συχνά αγγίζει τα όρια του εγωισμού, σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε να ύποβαθμίζονται οι δυσκολίες των άλλων.
Αυτό είναι που θα θέλαμε να προσπαθούμε να το αποφύγουμε - μα δεν είναι πολυ εύκολο, καθώς η εγωπάθεια, δυστυχώς καραδοκεί ακόμα και στη δυστυχία! Δεν είναι σωστό να βάζω μπροστα τη δική μου δυσκολία και να υποτιμώ τις κατά τη γνώμη μου "καθημερινές" δυσκολίες των άλλων. Εν τέλει ο καθείς έχει το δικό του "σταυρό", το δικό του γογλοθά. Η καρδιά του ξέρει...
σε φιλώ
με απέραντη αγάπη και ευγνωμοσύνη
Α.
Γλυκύτατη Παράγραφε, το κείμενό σου με συγκλόνισε. Σας εύχομαι, σε σένα και στο σύντροφό σου, δύναμη και αντοχή. Στην κορούλα σου, να βρει την υγειά της. Η Αθανασία σου μίλησε με σοφία. Προσωπικά, θα ήθελα να σχολιάσω μόνο μια φράση σου: «…ανομολόγητος, βουβός πόνος, που συχνά αγγίζει τα όρια του εγωισμού». Γλυκιά μου, μη βάζεις ενοχές στην πλάτη σου! Αρκεί το βάσανό σου! Ο πόνος μάς κάνει όλους εγωιστές. Η δυστυχία οδηγεί στην εσωστρέφεια. Είναι τόσο ανθρώπινο. Πολύ ανθρώπινο. Και κάνεις πολύ σοφά που μοιράζεσαι τον πόνο σου, έστω και με ανθρώπους που πιθανότατα δεν θα συναντήσεις ποτέ στη ζωή σου. Σε φιλώ
harrygreco said...
Ξεφευγει απο τη προσοχη,αλλα ο τιτλος εχει...ορθογραφικο λαθος...
07 Μάρτιος, 2007 21:19
----------------------
Κε Χάρρυ, παραμόρφωσα τον τίτλο!
Πάντως, σήμερα, αν και είχαμε λίγο πυρετό, ούτε το κέφι μας χάσαμε ούτε σπασμούς είχαμε. Φυσικά, παρακολουθούμε την θερμοκρασία και δίνουμε τα αντιπυρετικά.
Μακάρι κάθε μέρα να είμαστε έτσι και δεν με νοιάζει η ταχυπαλμία μου.
Σας ευχαριστώ για την επισήμανση
πολλά φιλιά
με αγάπη
Α.
Ουδεν κακον αμιγες καλου,η επη θα τελειωσει σε 2 χρονια & ολη αυτη η δοκιμασια δυναμωσε το γαμο σας & τον εκανε αλεξισφαιρο. Δεν θα χωρισετε ποτέ.
Σήμερα η γιορτή της γυναίκας. Χρονια μας πολλά κορίτσια. Πολλές πολλές ευχές στην κούκλα του μπλογκ, την Μ.Φ.
Χωρίς εμας ο πλανήτης θα είχε τιναχτει στον αέρα.
Εαν όμως είχαμε το πάνω χέρι και κυβερνούσαμε -εστω μονο τον περασμένο αιώνα- θα ήταν επίγειος παράδεισος.
harrygreco said...
Ουδεν κακον αμιγες καλου,η επη θα τελειωσει σε 2 χρονια & ολη αυτη η δοκιμασια δυναμωσε το γαμο σας & τον εκανε αλεξισφαιρο. Δεν θα χωρισετε ποτέ.
08 Μάρτιος, 2007 00:08
---------------------
H αλήθεια είναι οτι οι μεγάλες δυσκολίες σφυρηλατούν τις σχέσεις ενός ζευγαριού, κυρίως από την άποψη ότι το μαθαίνουν να ξεχωρίζει τα μεγάλα και σημαντικα στη ζωή (υγεία και χρήμα - δυστυχώς πάνε μαζί) από τα μικρά και καθημερινά όπως οι γκρίνιες και οι μικροεγωισμοί.
Οσο για την ευχή σας, τι να πω; Την εκφράζετε επί τόσους μήνες και με τόση επιμονή ώστε αρχίζω πλέον και την εμπιστεύομαι!!!
σας φιλώ
με αγάπη
Α.
Πανάσχημη said...
Σήμερα η γιορτή της γυναίκας. Χρονια μας πολλά κορίτσια. Πολλές πολλές ευχές στην κούκλα του μπλογκ, την Μ.Φ.
Χωρίς εμας ο πλανήτης θα είχε τιναχτει στον αέρα.
Εαν όμως είχαμε το πάνω χέρι και κυβερνούσαμε -εστω μονο τον περασμένο αιώνα- θα ήταν επίγειος παράδεισος.
08 Μάρτιος, 2007 16:00
-------------------------
Αν μας ακούσει ο κύριος Χάρρυ...
Υποθέτω όμως ότι ήδη μας έχει ακούσει και είναι αποφασισμένος να μη μας χαλάσει τη γιορτή. Αλλωστε, κατά βάθος ζει για μας τις γυναίκες!
Χρόνια μας πολλά!
Με αγάπη
Α.
Να ευχηθώ πάλι και πάλι να αναρρώσει γρήγορα και χωρίς ταλαιπωρία η μικρούλα μας.
Γράφεις συγκλονιστικά Αντιγόνη. Ανεπιτήδευτος ρεαλισμός αγκαλιά με ανεπιτήδευτο και ειλικρινές συναίσθημα.
Το ζήτημα του σχολείου είναι πράγματι δύσκολο. Και, δυστυχώς, τουλάχιστον από την εμπειρία στη Θεσσαλονίκη, συνήθως το "καλό" σχολείο είναι θέμα συγκυριών... Διευθυντής, δάσκαλοι οι οποίοι στα ειδικά σχολεία αλλάζουν κάθε δύο χρόνια σχεδόν κι όποια προγράμματα απορρυθμίζονται, ψυχολόγος, επόπτης κι άλλοι πολλοί που μπορούν είτε να κάνουν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ δουλειά, είτε να μην κάνουν καθόλου δουλειά, είτε να χειροτερέψουν τα προηγούμενα κεκτημένα.
Είχα την τύχη στην εκπαίδευσή μου να είμαι δίπλα σε λαμπρό Άνθρωπο. Μακάρι η τύχη να τα φέρει να βρέθει ένας τέτοιος στη Μαρία-Φωτεινή και σε σας. Ευχή μέσα από την καρδιά μου.
Καλή συνέχεια με τις ετοιμασίες του ταξιδιού.
Οι σκέψεις και η αγάπη μου μαζί σας,
Φιλομήλα.
Εξαρταται απο την ποιοτητα της γυναικας-κυβερνητη. Αν ειναι σαν τη Θατσερ ή την Εβραια Κορμπελ/ " Ωλλμπράιτ " εχει καλως...Αν μιλαμε για " γυναικες " τυπου Μερκελ,Ρουαγυαλ & Παπαρηγα,προτιμω την...ομ/φιλια...
Οσο για τη Μερα της Γυναικας,σκεφτηκα μια ωραια ιδεα,απο το " Νονο". Εκεινη τη μερα,να μην αρνηθουν κανενα αιτημα του συζυγου τους,στο σαλονι & στο κρεβατι...
Τυπικος άνδρας ο Χαρυ μας. Θυμήθηκε το αίτημα μετά την λήξη της ημερας. Ενω αν μας το έθετε εχθες, θα είχαμε τη χαρά να του απαντήσουμε όπως πρέπει.
Κριμα.....
Οπως το βλεπω πάντως, Γυναικες-Χαρυ, σημειωστε ξανά ΕΝΑ.
Οντως,γυναικες-ενα,Χαρρυ-δυο...Για τη ταμπακερα,τα...αιτηματα,κουβεντα...
Παρτο χαμπαρι Χαρυ.
Δεν υπάρχουν αιτηματα ανδρων πια.
Μόνο αποφασεις γυναικων.
Ο κόσμος άλλαξε baby.... Που ζεις;
Οντως,οι γυναικες πρεπει να παιρνουν αποφασεις που να ικανοποιουν το συμφερον τους,οχι να στερουνται απολαυσεις λογω ξεροκεφαλιας...
Κε Χάρρυ,
Θα πρέπει να σας στείλουμε με υποτροφία σε κάποιο αμερ. σεμινάριο περί φεμινισμού.
ΣΤα ζητήματα των γυναικών, παραείστε... Γραικός!
Με αγάπη
Α.
Φεμινισμος¨= να προσφερεις στη γυναικα οσα εκεινη αδυνατει να εννοησει οτι ειναι προς ωφελος της...Λογω πουριτανισμου,προκαταληψεων,παραλογισμου...
Πέρασε ο πυρετός; Είναι καλύτερα η μικρούλα; (Δεν ξέρω αν είδατε το προηγούμενο σχόλιό μου.) Σας φιλώ, γ.σ.
GEORGIA SANDI said...
Γλυκύτατη Παράγραφε, το κείμενό σου με συγκλόνισε. Σας εύχομαι, σε σένα και στο σύντροφό σου, δύναμη και αντοχή. Στην κορούλα σου, να βρει την υγειά της. Η Αθανασία σου μίλησε με σοφία. Προσωπικά, θα ήθελα να σχολιάσω μόνο μια φράση σου: «…ανομολόγητος, βουβός πόνος, που συχνά αγγίζει τα όρια του εγωισμού». Γλυκιά μου, μη βάζεις ενοχές στην πλάτη σου! Αρκεί το βάσανό σου! Ο πόνος μάς κάνει όλους εγωιστές. Η δυστυχία οδηγεί στην εσωστρέφεια. Είναι τόσο ανθρώπινο. Πολύ ανθρώπινο. Και κάνεις πολύ σοφά που μοιράζεσαι τον πόνο σου, έστω και με ανθρώπους που πιθανότατα δεν θα συναντήσεις ποτέ στη ζωή σου. Σε φιλώ
07 Μάρτιος, 2007 15:01
--------------------
Καλη σας μέρα!
Η μικρή μας αναρρώνει, αλλά τώρα ήλθε πάλι η δική μου σειρά και η σειρά της νταντάς μας! Αυτό το μικρόβιο κάνει βόλτες μέσα στο σπίτι μας. Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο ή μεταλλάσσεται.
Η κορούλα μας συνέρχεται. Κάνουμε "μάσκες" και παίρνει συστηματικά ένα σιρόπι που μας το έδωσαν στις ΗΠΑ, για τα κρυολογήματα. Τίποτε άλλο δεν πρέπει να της δώσουμε, τα άλλα φάρμακα που κυκλοφορούν στην αγορά δεν είναι συμβατά με την Κετογενική Δίαιτα.
Το κρυολόγημα της κορούλας μας ήταν μεγάλο βάσανο. Το δικό μας ειναι κάτι που θα περάσει, απλώς με ενοχλεί ο πολύς βήχας, ο πονόλαιμος και ο πονοκέφαλος. Ευτυχώς δεν έχω πολύ πυρετό.
σας ευχαριστούμε πολυ για την συμπαράσταση
με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Filomila said...
Να ευχηθώ πάλι και πάλι να αναρρώσει γρήγορα και χωρίς ταλαιπωρία η μικρούλα μας.
Γράφεις συγκλονιστικά Αντιγόνη. Ανεπιτήδευτος ρεαλισμός αγκαλιά με ανεπιτήδευτο και ειλικρινές συναίσθημα.
Το ζήτημα του σχολείου είναι πράγματι δύσκολο. Και, δυστυχώς, τουλάχιστον από την εμπειρία στη Θεσσαλονίκη, συνήθως το "καλό" σχολείο είναι θέμα συγκυριών... Διευθυντής, δάσκαλοι οι οποίοι στα ειδικά σχολεία αλλάζουν κάθε δύο χρόνια σχεδόν κι όποια προγράμματα απορρυθμίζονται, ψυχολόγος, επόπτης κι άλλοι πολλοί που μπορούν είτε να κάνουν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ δουλειά, είτε να μην κάνουν καθόλου δουλειά, είτε να χειροτερέψουν τα προηγούμενα κεκτημένα.
Είχα την τύχη στην εκπαίδευσή μου να είμαι δίπλα σε λαμπρό Άνθρωπο. Μακάρι η τύχη να τα φέρει να βρέθει ένας τέτοιος στη Μαρία-Φωτεινή και σε σας. Ευχή μέσα από την καρδιά μου.
Καλή συνέχεια με τις ετοιμασίες του ταξιδιού.
Οι σκέψεις και η αγάπη μου μαζί σας,
Φιλομήλα.
08 Μάρτιος, 2007 20:54
--------------------------
Καλη μας Φιλομήλα,
καλή σου μερά!
Οπως λέω και στο προηγούμενο σχόλιο, η κορούλα μας αναρρώνει κι εμείς ξανακολλήσαμε, οι μεγάλοι εννοώ - ευτυχώς ο πυρετός μας δεν ειναι υψηλός.
Για το σχολείο: δυστυχώς η Νήσος είναι μικρή και δεν έχει ούτε τα μέσα ούτε τους ανθρώπους για ειδικά σχολεία με αξιώσεις. Οταν επιστρέψουμε από τις ΗΠΑ και εφόσον η εξέλιξη είναι καλή, τότε θα δούμε τι θα κανουμε. Ηδη η Αθανασία μας έχει ανοίξει ένα δρόμο.
Τέλος, σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αν αυτά που γράφω έχουν να πουν κάτι, είναι επειδή μιλάνε για υπαρκτά βάσανα. "Γράψε με το αίμα σου και θα νιώσεις ότι το αίμα είναι πνεύμα" έλεγε ο Νιτσε... Αν πάψω να γράφω, σημαίνει ότι γιατρευτήκαμε και ζουμε κι εμείς σαν άνθρωποι.
Σε φιλώ
με πολλή αγάπη
Α.
harrygreco said...
Φεμινισμος¨= να προσφερεις στη γυναικα οσα εκεινη αδυνατει να εννοησει οτι ειναι προς ωφελος της...Λογω πουριτανισμου,προκαταληψεων,παραλογισμου...
11 Μάρτιος, 2007 01:16
-------------------------
Κε Χάρρυ, θα σας το ξαναπώ κι ελπιζω πως δεν θα το πάρετε στραβά: μου αρέσει πολυ ο τρόπος που γράφετε! Κυριολεκτικά, με διασκεδάζετε!
Παλιότερα, όταν διάβαζα τα σχόλιά σας για τις γυναίκες, τσαντιζόμουνα πολυ! Σιγά-σιγά κατάλαβα ότι έχετε καρδιά μάλαμα κι αν προβοκάρετε, το κανετε πάλι με καλή καρδιά.
ΧΑ χα χα!!! Αυτός ο ορισμος σας του "φεμινισμού" σας είναι ό,τι πιο εξωφρεινικά διαστροφικό και αλλοπρόσαλλο μπορεί να γεννήσει αντρικός νους για τις γυναίκες!
Εν τω μεταξύ, η πλάκα είναι πως παραφραζετε τον ορισμό που είχε δώσει ο Καντ για τον Διαφωτισμό: "Διαφωτισμός είναι ο αγώνας για απαλλαγή του ανθρώπου από την άγνοιά, τις προκαταλήψεις και τις δειδιδαιμονίτες του, για τις οποίες είναι ο ίδιος υπέυθυνος".
-------
Κάτι είχατε πει για το κυπριακό, ότι οι απόψεις σας είναι "αντικαθεστωτικές".
Νομίζετε ότι δεν το ξέρουμε; Εξαρτάται βεβαια, τι εννοεί ο καθένας ως... καθεστώς... (Ελπίζω τώρα να σας τσίγκλισα λιγάκι)
Πολλά φιλιά και καλή σας μέρα!
Με πολλή αγάπη
Α.
Τι πεπονοφλουδα ήταν αυτή Χαρυ μου; Εσυ να την πατήσεις έτσι;
Μου θύμισες ένα παλιό τραγούδι...
....
what am I going to do with me
I blew the opportunity
by saying something assinine
I've got to watch this mouth of mine
...
I sure said the wrong thing right then
try to forgive.
I'll never say that again
as long as I live.
Αντε... σε συγχωρούμε παλιόπαιδο...
Κοίτα να μη το ξανακάνεις.
Η εντυπωση μου ειναι οτι δεν πατησα τιποτα & η φαντασια σας τα φταιει...
Είμαι σίγουρη ότι όλες οι δυσκολίες θα έχουν ήδη ξεπεραστέι μέχρι η μικρούλα να πάει στο σχολείο, και η περιπέτεια της δεν είναι σίγουρο ότι θα της αφήσει μαθησιακά προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζονται με τη βοήθεια ειδικού και ξεπερνιούνται με θέληση! Φιλιά!
APOTINEDRA said...
Είμαι σίγουρη ότι όλες οι δυσκολίες θα έχουν ήδη ξεπεραστέι μέχρι η μικρούλα να πάει στο σχολείο, και η περιπέτεια της δεν είναι σίγουρο ότι θα της αφήσει μαθησιακά προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζονται με τη βοήθεια ειδικού και ξεπερνιούνται με θέληση! Φιλιά!
11 Μάρτιος, 2007 21:18
------------------
Οφείλω να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την διακριτική συμπαράστασή σας.
Οσο για την ευχή σας, και η μισή να εκπληρωθεί, θα είμαστε ευτυχείς!
Τα μαθησιακα΄προβληματα, και ανυπερβλητα να είναι, δεν θα σκάσουμε.
Η υγεί είναι το πολυτιμότερο αγαθό.
Σας φιλώ
με αγάπη
Παράγραφος
Εγω δεν τα πολυπιστεύω αυτα τα παραμύθια με τις μαθησιακές δυσκολίες. Απλά κάθε άνθρωπος μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικό ρυθμό. Αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα ευλύγιστο εκπαιδευτικό συστημα, πράγμα που στην Ελλάδα, και μαντεύω και στην Κύπρο, ακούγεται σαν χαζοαμερικανισμός.
Εδω γίνεται μια προσπάθεια να πηγαίνουν όσο το δυνατόν λιγότερα παιδιά σε σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Το καλύτερο λένε είναι να πηγαίνουν σε κανονικά σχολεία αλλά σε μικρότερη τάξη. Την προσπάθεια αυτή (inclusion project) την άρχισαν γονείς παιδιων με το σύνδρομο Ντάουν και πέτυχαν. Πολλα απο αυτα τωρα είναι σε κανονικά σχολεια. Διότι το πρόβλημά τους (σε π[ολλά, όχι σε όλα)δεν είναι ότι δεν μπορουν να μάθουν, αλλά ότι αρχίζουν να μαθαίνουν αργότερα από τα άλλα παιδιά. Ε, ας είναι 23 όταν τελειώσουν το λύκειο, και τι έγινε δηλαδή...
Πολλά μαγαζιά μάλιστα προσλαμβάνουν παιδιά με αυτο το συνδρομο. Στο σουπερμάρκετ που πάω βλέπω δυο. Βάζουν τα τροφιμα σε σακούλες, είναι κάπως αργά στις κινήσεις τους, αλλά υποπτεύομαι ότι το κάνουν επίτηδες για να μη σπάσουν τίποτα. Ολοι οι πελάτες τους δείχνουν σεβασμό. Με τον ένα έπιασα κουβέντα μια μέρα, μου είπε ότι πάει λύκειο και τα Σαββατοκύριακα δουλεύει. Μου ήρθε να τον φιλήσω για την προσπάθεια που καταβάλει.
Και τα θυμάμαι Αθήνα που ζούσα, είχαμε ειδικό σχολείο για αυτά στη Λεωφόρο Πεντέλης, απόλυτος αποκλεισμός από το κανονικό εκπαιδευτικό συστημα και από την όλη κοινωνία. Οι δε γονείς, σχεδόν στιγματισμένοι. Να μη πω δε τι καταλήγουν να κάνουν ορισμένοι γονείς υπό το βάρος του "στίγματος" μόλις γεννιέται το παιδί. Ιστορίες ντροπής.
Αγαπητη φιλη, τυχαια μπηκα στο blog σου .Εχω προσωπικη εμπειρια με τον γιο μου που για χρονια βρισκοταν σε επιληπτικη φαρμακευτικη αγωγη και τωρα που ειναι 9 εχει περιπου 1,5 χρονο που εχει περασει και απο το σταδιο της απεξαρτησης και ειναι ...για την ωρα καλα.Γνωριζω οτι οι επιληπτικες κρισεις που γινονται σιχνα προκαλουν βλαβη στον εγκεφαλο και για αυτο καλο ειναι να αποφευγονται.Ηφαρμακευτικη θεραπεια δεν ξερω ποσο μπορει να σας βοηθησει , παντως δεν νομιζω οτι μια διαιτα ειναι σε θεση να βοηθησει, χωρις να θελω να φανω αρνητικη λεγοντας αυτα.Το παιδι πρεπει σιγουρα να το δουν πολλοι ειδικοι , μεταξυ αλλων και παιδοψυχιατροι γιατι πολλες φορες πισω απο απο μια επιληψια σοβαρης μορφης κρυβονται και αλλα (πχ , μπορει το παιδι να πασχει και απο διαχυτες αναπτυξιακες διαταραχες).
Ριξε μια ματια στο www.noesi.gr , εκει θα βρεις αρκετες πληροφοριες, μπορεις να δημοσιευσεις εκει οτιδηποτε θελεις που αφορα το παιδι σου, μπορεις να παρεις απαντησεις ,και δημιουργωντας το δικο σου blog εκει, να βοηθηθεις.Χρειαζεστε στηριξη ,αυτο ειναι το μονο σιγουρο.
Εκει δημοσιευω με το ονομα:mairipapa
Ευχομαι ολα να πανε καλα και αν χρειαστεις κατι, παντα στη διαθεση σου ( mairipapa5@yahoo.gr)
maria-maria said...
Αγαπητη φιλη, τυχαια μπηκα στο blog σου .Εχω προσωπικη εμπειρια με τον γιο μου που για χρονια βρισκοταν σε επιληπτικη φαρμακευτικη αγωγη και τωρα που ειναι 9 εχει περιπου 1,5 χρονο που εχει περασει και απο το σταδιο της απεξαρτησης και ειναι ...για την ωρα καλα.Γνωριζω οτι οι επιληπτικες κρισεις που γινονται σιχνα προκαλουν βλαβη στον εγκεφαλο και για αυτο καλο ειναι να αποφευγονται.Ηφαρμακευτικη θεραπεια δεν ξερω ποσο μπορει να σας βοηθησει , παντως δεν νομιζω οτι μια διαιτα ειναι σε θεση να βοηθησει, χωρις να θελω να φανω αρνητικη λεγοντας αυτα.Το παιδι πρεπει σιγουρα να το δουν πολλοι ειδικοι , μεταξυ αλλων και παιδοψυχιατροι γιατι πολλες φορες πισω απο απο μια επιληψια σοβαρης μορφης κρυβονται και αλλα (πχ , μπορει το παιδι να πασχει και απο διαχυτες αναπτυξιακες διαταραχες).
Ριξε μια ματια στο www.noesi.gr , εκει θα βρεις αρκετες πληροφοριες, μπορεις να δημοσιευσεις εκει οτιδηποτε θελεις που αφορα το παιδι σου, μπορεις να παρεις απαντησεις ,και δημιουργωντας το δικο σου blog εκει, να βοηθηθεις
----------------
Αγαπητή Μαρία,
δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαίρομαι για την εξέλικη της υγείας του γιου σας! Πάντα τέτοια.
Ερχομαι στην περίπτωση της κόρη μου.
Σχετικά με την Κετογενική Διαιτα και πολλές άλλες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο άλλο μπλογκ που επιμελούμαστε. Για να το δείτε, πηγαίνετε ΕΔΩ
Αξίζει να γνωρίσετε την Κετογενική Δίαιτα, το λέω επειδή στην Ευρώπη είναι σχεδόν άγνωστη (ο Κοβάνης άρχισε να την συστήνει στην Ελλάδα - όμως είναι δώρον άδωρον επειδή δεν υπάρχει υποδομή) και το παιδί μας παρα λίγο να πεθάνει - το είχανε ξεγράψει, αφού τα φάρμακα δεν του εκαναν τίποτε. Μόνο όταν άρχισε, στις ΗΠΑ την Κετογενική Διαιτα, επανήλθε στη ζωή. Αν συμβουλευτείτε το πιο πάνω ενημερωτικού χαρακτήρα μπλόγκ (το ΕΠΙΛΗΨΙΑ) θα καταλάβετε τι εννοώ.
Δεν ξέρω αν είδατε στο προφίλ μου το ιμέιλ μου. Σας το δίνω και από δώ. Σας παρακαλώ, μη διστάσετε να το χρησιμοποιήσετε. Είναι το paragrafos@cytanet.com.cy
Αναφορικά με το "νοησις" που λέτε, πολυ θα ήθελα να περάσω από εκεί να γνωριστουμε. Ειλικρινά!
σας φιλώ
με αγάπη
Παράγραφος
Μόλις έμαθα ότι πέθανε η Κέλλυ. Ελπίζω να βρίσκεται σε ένα καλύτερο μέρος τώρα.... ποιος ξέρει;
Δείτε την να παίζει το πιάνοεδω
Δεν ήταν ταλαντούχο παιδί;
Πανάσχημη said...
Μόλις έμαθα ότι πέθανε η Κέλλυ. Ελπίζω να βρίσκεται σε ένα καλύτερο μέρος τώρα.... ποιος ξέρει;
12 Μάρτιος, 2007 17:47
Πανάσχημη said...
Δείτε την να παίζει το πιάνοεδω
Δεν ήταν ταλαντούχο παιδί;
12 Μάρτιος, 2007 17:51
--------------------------
! ! !
Καλη μου Πανωραία,
Δεν ξέρουμε τίποτε για άλλους καλύτερους κόσμους, δυστυχώς...
Οταν όμως για έναν άρρωστο αυτός ο κόσμος είναι κόλαση, τότε ο θάνατος μοιάζει με λύτρωση...
(Δεν ξέρω αν φταίει η κατάθλιψή μου, τα τελευταία χρόνια κλαίω πολυ εύκολα...)
σε φιλώ
με απέραντη αγάπη
Α.
Ειναι φοβερος ο καρκινος. Αν ξαναγυρνουσα στο χρονο,θα σπουδαζα για ερευνητης εναντιον του. Καλυτερα να μη μαθαιναμε για τη Κελλυ. Δεν υπαρχουν λογια. Την υγεια μας να 'χουμε,ν΄'αφησουμε τα μίση & να πιασουμε το....
Κοριτσάρα μου....από το σχολείο που ζητάς, έχεις ήδη τελειώσει Δημοτικό και Γυμνάσιο...το Λύκειο έμεινε μόνο...
Σας φιλώ,
Αν-Λου
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!
ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗς ΒΛΟΓΟΣΦΑΙΡΑΣ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΛΟΓΟΣΦΑΙΡΙΔΙΩΝ!!!
ΤΟ ΒΡΗΚΑ!!!!
Δεν ήθελα να μπω πριν σου έχω το λινκ για ένα εκπληκτικό κείμενο-μαρτυρία, και δόξω τω Θεώ που τα αγγλικά σου είναι τέλεια και θα το καταλάβεις με τη μία:
The Scar
Ε, και?
Κατάλαβες Παράγραφε?
;)
Πολλά φιλιά στη μικρούλα μας (ταυτόχρονα άρρωστα και τα δικά μου, μα τι γίνεται, κολλάνε μέσω μπλογκ?!)
Δημοσίευση σχολίου