Κυριακή 22 Ιουλίου 2007

Mανιοκατάθλιψη (και κάτι για αντιστάθμισμα)

<< Το ενενήντα, όταν ήμουν στην πρώτη Δημοτικού, ο μπαμπάς μου έπεσε από τη σκαλωσιά και τσακίστηκε. Τον είχανε ξεγραμμένο, όμως η μαμά, που ήταν νοσοκόμα, άφησε τη δουλειά της κι έμεινε δίπλα του. Μέρα νύχτα τον φρόντιζε. Πίστευε ότι θα γινότανε καλά. Το θαύμα έγινε. Έγινε όμως και το κακό. Εμάς μάς έκλεισε το ορφανοτροφείο. Οικοτροφείο το λέγανε, ορφανοτροφείο ήτανε. Μας έκλεισε εκεί μέσα και τα τρία της κορίτσια. Εγώ έγινα άριστη μαθήτρια. Από φόβο. Όταν το βράδυ μάς έλεγχαν και κάναμε λάθος, μας τσάκιζαν στο ξύλο. Πολύ ξύλο. Εμένα με χτυπούσαν στην πλάτη. Κάτω από τον ώμο και μέχρι τη μέση. Με χτυπούσαν και γιατί ήμουνα άτακτη. Πιο πολύ με δέρνανε τα μεγάλα κορίτσια, τα ορφανά που ζούσανε εκεί και κάνανε τις βοηθούς τής ψυχολόγου, μιας γυναίκας που σπάνια βλέπαμε.

>> Εμένα με είχε "αναλάβει" η Ρεβέκκα, μια ψηλή, χοντρή και άσχημη κοπέλα που δεν είχε βγάλει ούτε το Δημοτικό. Την είχανε για όλες τις δουλείες. Έπλενε, μαγείρευε, σφουγγάριζε, μάς μπανιάριζε όσο πιο σαδιστικά μπορούσε και έκανε το χωροφύλακα. Αλίμονο αν έπεφτες στα χέρια της. Κι εγώ ήμουν στα χέρια της μέρα-νύχτα. Παρακαλούσα το θεό να πεθάνω προτού ξημερώσει, γιατί κάθε μέρα το πρωί με ξυπνούσε με ένα άγριο χαστούκι -τόσο δυνατό που ξυπνούσανε και τα άλλα παιδιά. (Και σου λένε μετά γιατί έγινα ψυχασθενής, γιατί είμαι μανιοκαταθλιπτική.) Η Ρεβέκκα μας, λοιπόν, με ρήμαζε στο ξύλο. Τα βράδια, όταν δεν μας επέβλεπε κάποιος άλλος, μου έπαιρνε το φαγητό και το πετούσε στα σκουπίδια. Δεν με άφηνε ούτε νερό να πιω, ούτε στην τουαλέτα να πάω. Και με απειλούσε πως αν πώ τίποτε στους άλλους, θα με βγάλει τρελή και την άλλη μέρα θα με κάνει πάλι μαύρη στο ξύλο. "Ολοι ξέρουνε ότι είσαι τρελή! Εσένα θα πιστέψουνε ή εμένα!", θριαμβολογούσε.

>> Κι εγώ σώπαινα και καταριόμουνα τη μάνα μου, αναθεμάτιζα τον πατέρα μου που τσακίστηκε και δεν σκοτώθηκε. Προσευχόμουνα στο Θεό να πεθάνει εκείνος για να πάμε εμείς στο σπίτι με τη μαμά που μας τώρα μάς είχε εγκαταλείψει ολότελα. Ζούσε μαζί του στο νοσοκομείο. Διάλεγε ασθενείς και έκανε την αποκλειστική νοσοκόμα κοντά στον πατέρα μου για να τον προσέχει κι εκείνον. Οι αδελφούλες μου, τι να σου έκαναν; Η μια δυο και ή άλλη τριών ετών. Που και που τις επισκεπτόνουμα και τις έβρισκα θαμμένες στο σκατό και το κάτουρο. Αν μπορούσα, ακόμα και τώρα, θα πήγαινα να βάλω φωτιά σε κείνο το οικοτροφείο που ήταν όμως οφρανοτροφείο και που κανείς δεν νοιαζότανε για μάς. Από το πολύ το ξύλο έχασα το νου μου. Ανέβηκα μια μέρα στο δεύτερο όροφο και προσπάθησα να ανοίξω το παράθυρο να πέσω κάτω. Το άνοιξα και είδα μια σιδερένια σκάλα. Κατέβηκα και άρχισα να τρέχω μέσα στη νύχτα. Με βρήκανε την άλλη μέρα και με ξαναφέρανε πίσω. Το τι ξύλο έφαγα, δεν περιγράφεται. Ως και η ψυχολόγος με έδειρε! "Πουτάνα, θα χάσουμε τις δουλειες μας εξαιτίας σου! Πάρε και τουτη παρε και την άλλη..."

>> Έγιανε ο μπαμπάς, όταν πατησα στην Τρίτη Γυμνασίου. Τότε πήγαμε στο σπίτι. Εγώ μιλούσα ελάχιστα, έτρεμα πολύ. Κάτι έχει το παιδί, είπε μια θεία μου. "Δεν έχει τίποτε", έλεγε η μαμά, "θα τής περάσει"... Και στην Τρίτη Γυμνασίου ήμουνα άριστη, όμως τα άλλα παιδιά με φωνάζανε βουλγάρα ξεκωλιάρα, να φύγεις. Εμείς όμως ήμαστε έλληνες, και οι γονείς τού μπαμπά μου ήταν Έλληνες και της μαμάς μου. Και από τις δυο μεριές. Οι παππούδες μας είχαν εγκατασταθεί στη Βουλγαρία μετά τον εμφύλιο. Ελληνικά μιλούσαμε στο σπίτι. Δεν άντεχα να με βρίζουνε και τους έβριζα. Έβριζα και τους καθηγητές, που ανεχόντουσαν την κατάσταση, κι έτσι με βάλανε στο μάτι. Ο πατέρας όταν έμαθε ότι βρίζω τους καθηγητές δεν με ρώτησε γιατί, παρά με έκλεισε στην αποθήκη για να μην ακούγονται οι φωνές μου και με ρήμαξε στο ξύλο. "Να μάθεις να μη μας ντροπιάζεις, μωρή μαλακισμένη"! Η μαμά με βρήκε σε κακό χάλι και με πήγε στο νοσοκομείο. Βέβαια, έφταιγα κι εγώ. Τον φώναζα, του έλεγα ότι έπρεπε να είχε πεθάνει, αν είχε πεθάνει δεν θα ήμασταν στο οικοτροφείο, αλλά θα κοιμόμασταν αγκαλιά με τη μαμά. "Χτυπα με, πουστη βούλγαρε", ούρλιαζα. Κι εκείνος χτυπούσε όσο πιο λυσασμένα μπορούσε. Με έκανε μαύρη από το ξύλο.

>> Εγώ, παρόλαυτα, διάβαζα, διάβαζα και ήμουν αρίστη. Ήθελα όμως να ακούω και λίγη μουσική, μου άρεσε πολύ εκείνο το τραγούδι που λέει "δε ζω χωρίς εσένα, ούτε λεπτό". Και άλλα τραγούδια. Αλλά ο πατέρας μου δεν άφηνε να ακούω μουσική. Μου έσπαγε τις κασέτες και τα σιντί. Εγώ αγόραζα άλλα, κρυφά, κι όταν πάλι τα έβρισκε, τα έσπαγε. Και αθλήτρια που ήμουνα, πάλι δεν με άφηνε να γυμνάζομαι, γιατί μου κολλουσαν οι γυμναστές μου που ήθελαν να με πηδήξουν, έλεγε. Και σαν με πηδούσανε, δηλαδή, τι κακό θα πάθαινα; Τι χειρότερο κακό από το κακό που μου κάνανε οι δικοί μου άνθρωποι; Στο κάτω κάτω, ένα πήδημα θα μου έδινε και λίγη ευχαρίστηση. Μου κόψανε με το στανιό και τις προπονήσεις για να μη χάνω ώρα από το διάβασμα. Μέρα νύχτα κλεισμένη σπίτι, χωρίς μουσική, χωρίς φίλους και μονάχα με απειλές πως αν δεν πετύχω, αλίμονό μου... Και αυτό γινόταν συχνά, μέχρι που έδωσα εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και απέτυχα. Απέτυχα, ενώ ήμουνα άριστη. Δεν το συγχωρεσα στον εαυτό μου που έμεινα έξω για λίγα μόρια. Τότε πια οι γονείς μου με απέρριψαν εντελώς. Με είχαν χειρότερη και από σκουπίδι. "Αφού δεν κατάφερες να πετύχεις, τι θέλεις και ζεις;", έλεγε και ξανάλεγε ο πατέρας μου. (Ο καλός μου ο πατερούλης, αχ…)

>> Δεν άντεχα να ζω άλλο εκεί μεσα. Ημουν όμορφη και κάποιος μου είπε ότι θα μπορουσα να δουλέψω ως μοντέλο. Εγώ δε θα σ΄ αφήσω να γίνεις πουτάνα, προτιμώ να σε σκοτώσω καλύτερα, έλεγε ο πατερούλης μου. Πάτησα τα δεκαεννιά και ήθελα να φύγω από τη φυλακή μου. Έφυγα από το σπίτι, όχι μια και δυο, αλλά πολλές φορές και με έφερνε πίσω η αστυνομία. Άλλο ξύλο, και πάλι φυγή, και πάλι η αστυνομία, και πάλι ξύλο. (Ημουν άρρωστη, ρε μπαμπά, κι εσύ με έδερνες... ) Ώσπου μια μέρα σταμάτησα να μιλάω και να τρώω. Εκεί που καθόμουνα, έριχνα κεφαλιά στον τοίχο, να σπάσω το κεφάλι μου. Προσπαθούσα να πέσω πάνω στο διερχόμενα αυτοκίνητα. Μια μέρα έβαλα το χέρι μέσα στο καυτό νερό.

>> Απηύδησαν οι άνθρωποι, με μπαγλάρωσαν και με κλείσανε στο τρελάδικο. Εκεί κάτι απαίσιες νοσοκομες και γκεσταπίτες ψυχίατροι, επί μήνες με δένανε στο κρεβάτι και μου δίναμε με το ζόρι φαϊ και φάρμακα. Πόσο καιρό έμεινα εκεί μέσα; Ούτε που θυμάμαι! Μήνες; ίσως και χρόνο, ίσως και περισσότερο! Δεν θυμάμαι, σας λέω... Κάποια στιγμή συνήλθα. Η θεία μου με λυπήθηκε και με πήρε σπίτι της. Μου βρήκε έναν καλό ψυχίατρο. Διπολική διατραχή, διέγνωσε, κοινώς Μανιοκατάθλιψη. Με τα φάρμακα (λιθιο, ντεκρετόλ και κάμποσα άλλα) ισορρόπησα κάπως... Μπόρεσα να πετύχω στο πανεπιστήμιο και να το τελειώσω. Τώρα όμως ερωτεύτηκα. Τον θέλω. Η θεία μου μού λέει ότι με έπιασε πάλι Μανία, ότι δεν είναι φυσιολογικό να τα φτιάξω με έναν παντρεμένο που με περνάει 17 χρόνια. Με έδιωξε από το σπίτι της και με έστειλε πάλι στους καλούς μου γονείς να με... περιθάλψουν. Χτυπάει το κινητό, να δω μια στιγμή ποιος είναι και τα ξεναλέμε. Φιλιά >>

Για την αντιγραφή

Παράγραφος – με αγάπη

.............................................................................


Για αντιστάθμισμα, φωτογραφίες από ΗΠΑ:

Συγκρότημα του Μέιγιο Κλίνικ στο Ρότσεστερ της Μιννεσότα.

Σε αυτό το Μέιγιο αναστήθηκε, πριν δύο χρόνια, η κόρη μας (τότε ήταν τριών ετών): τρείς μέρες αφότου άρχισε την Κετογενική Δίαιτα, σχεδόν εξαφανίστηκε η επιληψία της που την βασάνιζε μέρα νύχτα επί τρία χρόνια.

Τότε (2005), στην πρώτη μας επίσκεψη δεν είχαμε μυαλό για φωτογραφίες.

Τώρα όμως, δυο χρόνια μετά, η πεντάχρονη πλέον κορούλα μας είχε μπόλικο κέφι για παιγνίδι.

(Εγώ είχα σκάσει από την αγωνία μου, επειδή τα φάρμακα της προκαλέσαν πρόβλημα στα νεφρά, το οποιο τελικώς ξεπεράστηκε εύκολα.)




















































































































59 σχόλια:

Takis Alevantis είπε...

Δυνατό κείμενο, βγαλμένο από την πείρα της ζωής. Καλως μας ήρθες παράγραφε. Νάσαι καλά !

paragrafos είπε...

Καλώς σε βρήκα, ακριβέ μας φίλε!

Με αγάπη

Α.

proinos είπε...

Καλώς ήλθατε!
Και καλή ξεκούραση...

doctor είπε...

Τι επιστροφή!

Τις ευχές μου σε όλη την οικογένεια.

doctor

Κώστας είπε...

Με το καλό η νέα περίοδος στην ζωή της κόρης σας και την δική σας. Πιστεύω εν καιρώ θα μας πείτε και για τις αλλαγές στην φαρμακευτική αγωγή και διατροφή που σας υπέδειξαν.
Η κίνησή της στην φωτογραφία είναι τόσο ανέμελη και ελεύθερη. Φαίνεται ότι είναι ένα ευτυχισμένο παιδάκι. Ένα μεγάλο μπράβο από εμένα.
Μπορείτε να μου πείτε από πού είναι τα αποσπάσματα που παραθέτετε;
Καλό καλοκαίρι!
(Της επιτρέψανε το μπάνιο;)

athanasia είπε...

Kαλώς ήρθατε, καλή ξεκούραση, όχι πια τόσες έγνοιες!

paragrafos είπε...

proinos said...
Καλώς ήλθατε!
Και καλή ξεκούραση...

24 Ιούλιος, 2007 17:47
----------------------------

Καλώς σας βρήκαμε! Οσο για ξεκούραση, μάλλον θα αργήσει λίγο. Δώσαμε άδεια στη νταντά. Την ταλαιπωρήσαμε πολυ δυομιση μήνες μακριά από τους δικούς της

Πολλά φιλιά

Α.

paragrafos είπε...

proinos said...
Καλώς ήλθατε!
Και καλή ξεκούραση...

24 Ιούλιος, 2007 17:47
----------------------------

Καλώς σας βρήκαμε! Οσο για ξεκούραση, μάλλον θα αργήσει λίγο. Δώσαμε άδεια στη νταντά. Την ταλαιπωρήσαμε πολυ δυομιση μήνες μακριά από τους δικούς της

Πολλά φιλιά

Με αγάπη

Α.

paragrafos είπε...

doctor said...
Τι επιστροφή!

Τις ευχές μου σε όλη την οικογένεια.

doctor

24 Ιούλιος, 2007 17:53
-----------------------

Φίλε Δημήτρη, σ΄ευχαριστούμε θερμά κι ευχόμαστε το καλύτερο για σένα και τα αγαπημένα σου πρόσωπα!

Πολλά φιλιά

Με αγάπη

Α.

paragrafos είπε...

athanasia said...
Kαλώς ήρθατε, καλή ξεκούραση, όχι πια τόσες έγνοιες!

25 Ιούλιος, 2007 16:35
---------------

Καλη μου Αθανασία, καλώς σε βρήκαμε. Οσο για έγνοιες, άλλο καλό... Σκεφτόμαστε σοβαρά να φύγουμε από τη Νήσο για Λονδίνο. Εδώ το παιδί είναι αναγκασμένο να βρίσκεται 6 μήνες το χρόνο κλεισμένο στο σπίτι, λόγω της ηλιοφάνειας και της θερμοκρασίας. Θα επανέλθω σε αυτό το ζητήμα.

Σε φιλώ

με πολλή αγάπη

Α.

paragrafos είπε...

Κώστας said...
Με το καλό η νέα περίοδος στην ζωή της κόρης σας και την δική σας. Πιστεύω εν καιρώ θα μας πείτε και για τις αλλαγές στην φαρμακευτική αγωγή και διατροφή που σας υπέδειξαν.
Η κίνησή της στην φωτογραφία είναι τόσο ανέμελη και ελεύθερη. Φαίνεται ότι είναι ένα ευτυχισμένο παιδάκι. Ένα μεγάλο μπράβο από εμένα.
Μπορείτε να μου πείτε από πού είναι τα αποσπάσματα που παραθέτετε;
Καλό καλοκαίρι!
(Της επιτρέψανε το μπάνιο;)

25 Ιούλιος, 2007 15:04
-------------------


Αγαπητέ Κώστα, σας ευχαριστούμε για τις ερωτήσεις σας.

1. Δεν υπάρχει αλλαγή στην θεραπεία. Συνεχίζουμε κανονικότατα την Κετογενική Δίαιτα.

Αυτό που άλλαξε είναι η ποικιλία των φαγητών! Μια υπέροχη και εξειδικευμένη Διαιτολόγος του Μέιγιο, εμπλούτισε το διαιτολογιο του παιδιού (σύντομα θα παρουσιάσω τα νέα γεύματα). Το βασικό όμως σκεύασμα, το Κέτοκαλ, έμεινε ως είχε (είναι το βασικό διατροφικό σκεύμασμα)της Κετογενικής Διατροφής, αρεστό στα παιδιά.

2. Ενα από τα φάρμακα, το Τομαμάξ (το άλλο είναι το Ντεπακίν) προκάλεσε ζημιά στα νεφρά και το μειώσαμε. Είχαμε ήδη ξεκινήσει να μειώνουμε το Ντεπακιν. Αμφότερα μειώθηκαν κατά 1/4. (Βέβαια, είναι λαθος να μειώνεις δυο φάρμακα ταυτόχρονα. Το Ντεπακίν όμως είχαμε επιλέξει αρχικά να μειώσουμε. Μετά προέκυψε το πρόβλημα με τα νεφρά) Η προοπτική είναι να μείνουμε έτσι ένα δυο μήνες και βλέπουμε. Στόχος είναι να μειωθούν τα φάρμακα (ένα-ενα όμως) σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού (του Μέιγιο) με τον οποίο έχουμε ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας.

Η βλάβη στα νεφρά απεκαταστάθη με το... νεράκι του Θεού! Δύο λίτρα την ημέρα, παρακαλώ!

Τα πίνει. Με το καλό, φυσικά. Εκεί (στις ΗΠΑ) έχουν κάτι μικρές αμπούλες, αθώες, που δίνουν γεύση στο νερό. Εμείς το βαφτίσαμ... χυμό! Της λέμε, θέλεις καλή μου χυμό. Ναι, λέει. Και κατεβάζουμε δυο λίτρα την ημέρα, για πλάκα!

3. Ο καλός μου λέει ότι η κορούλα μας έκανε μεγάλη πρόοδο στην κίνηση και στην ομιλία και στην συμπεριφορά. Το αποδίδει στο γεγονός ότι ήταν μαζί μου συνεχως αυτούς τους δυομιση μήνες. Ενώ πριν, λόγω δουλειάς με εβλεπε ελάχιστα. Τις ώρες που ευκαιρούσα εγώ έπρεπε να κοιμάται. Κι όπως ξερετε, για την επιληψία ο ύπνος και η ξεκούραση είναι μέγα φάρμακο.

4. Οσο για το ποστ, είναι αληθινό κείμενο. Θέλω να πω, το έχω ακούσει. Είναι από πρόσωπο κοντινό μας και πολύ αγαπημένο. Με δική του παρότρυνση το έγραψα. (Θα γράψω και άλλα, όταν βρω χρόνο. Μου είπε ότι την βοηθάει να "ξαναακούει" αυτά που λέει.)

5. Οσο για το μπάνιο, η κόρη μας είναι τρελή με το νερό κι επειδη δεν μπορούμε να πάμε στη θάλασσα (φοβόμαστε να μετακινηθούμε δίχως συνοδεία γιατρού - είδατε τι έπαθε η 29χρονη στο καράβι) κολυμπάμε στην μπανιέρα.

Τις πισίνες τις φοβόμαστε για μικρόβια. Ο γιατρός είπε, όσο μπορούμε να την προστατεύουμε από αρρώστιες, ειδικά τώρα που είναι μικρή, μέχρι να δυναμώσει ο εγκέφαλός της.

Σας ευχαριστώ για τις ερωτήσεις σας.

Με αγάπη

Παράγραφος

athanasia είπε...

Ωραία, ήρθε το ρεύμα και δεν χρειάζομαι πια την μπαταρία του φορητού μου!

Χαίρομαι για τα ευχάριστα νέα της οικογένειας και, όσο για το Λονδίνο, ό,τι είναι για καλό (αν μη τι άλλο, δεν έχει τόση ζέστη, η Λευκωσία μου φαίνεται ότι είναι πιό ζεστή κι από την Αθήνα).

Για το κείμενο, καλό και χρήσιμο. Μια γνωστή κι ένας φίλος έχουν το ίδιο πρόβλημα και, καθώς είναι κι οι δύο πολύ έξυπνοι και χαρισματικοί άνθρωποι, άργησαν να διαγνωσθούν και ταλαιπωρήθηκαν μ' ένα σωρό απορρίψεις.

harrygrath είπε...

Τα καλα νεα για τη κορη ευχαριστησαν ολους στο μπλογκ.
Δεν χρειαζεται κακεντρεχεια,αλλα αν γινεται να μηνυθει ο κομπογιαννιτης που εβλαψε τα νεφρα & καποια αποζημιωση να επιδικαστει κατα αιτημα σας για το συλλογο Επι,τοτε σκεφτειτε το.
Νιατα,νιατα,νιατα. Μονο 5 χρονων & τελειωνουν τα βασανα. Μεχρι να παντρευτει,θα χουν ετοιμαστει & στη Πολη τα προικιά της...

An-Lu είπε...

Καλώς μας επιστρέφετε!!!!!!

paragrafos είπε...

harrygreco said...
Τα καλα νεα για τη κορη ευχαριστησαν ολους στο μπλογκ.
Δεν χρειαζεται κακεντρεχεια,αλλα αν γινεται να μηνυθει ο κομπογιαννιτης που εβλαψε τα νεφρα
---------------------

Κε Χάρρυ, χαίρομαι πολύ που τα ξαναλέμε!

Δεν έβλαψε κανείς την κορούλα μας. Αν την έβλαψε κάποιος είμαστε εμείς που την αφήσαμε δυο χρόνια χωρίς ιατρική παρακολούθηση. Τώρα ομως ξέρουμε όλες τις ιατρικές εξετάσεις που πρέπει να γίνονται ανά δίμηνο. Έχουμε και τις επαφές μας με τους γιατρούς (τον Παιδονευρολόγο και τον Παιδονεφρολόγο) και την Διαιτολόγο.

Οσο για τον γιατρό που μας ανάστησε προ διετίας, μας έλειψε πολυ, γιατί εκτός από Γιατρός είναι και σπουδαίος Ανθρωπος. Ομως τότε δεν ξέραμε αν θα ζήσει το παιδί ενώ τώρα το παιδάκι μας ήταν ίσως το πιο υγιές μέσα στο νοσοκομείο. Ισως γι΄αυτό δέθηκα συναισθηματικά με εκείνον, ενώ με το νυν γιατρό έχουμε μια απόσταση, απόσταση που δεν επηρεάζει καθόλου το ποιόν των υπηρεσιών που μας πρόσφερε.

Σας φιλώ

με πολλή αγάπη

Α.

vasilis tsiknakos (philosofos) είπε...

Καλώς ήρθατε. Η μικρούλα φαίνεται στην φωτογραφία πολύ ευτυχισμένη. Εύχομαι όλα να πάνε καλά. Έχετε τις ευχές μου (της γυναίκας μου και της κόρης μου επίσης) για ένα υπέροχο καλοκαίρι.

paragrafos είπε...

Ο/Η An-Lu είπε...
Καλώς μας επιστρέφετε!!!!!!

25 Ιούλιος, 2007 23:33
---------------

Καλώς σας βρήκαμε!

Επιστρέψαμε με ανάμικτα συναισθήματα. Ζήσαμε εκεί ένα μικρό παράδεισο και επιστρέψαμε στο... φούρνο. Τώρα το παιδί είναι μέρα νύχτα μέσα στο σπίτι... Το κλίμα της Κύπρου είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει για τα άτομα με επιληψία.

Πολλά φιλιά

Με αγάπη

Α.

paragrafos είπε...

Ο/Η philosofos είπε...
Καλώς ήρθατε. Η μικρούλα φαίνεται στην φωτογραφία πολύ ευτυχισμένη. Εύχομαι όλα να πάνε καλά. Έχετε τις ευχές μου (της γυναίκας μου και της κόρης μου επίσης) για ένα υπέροχο καλοκαίρι.

26 Ιούλιος, 2007 10:51
------------------------

Πράγματι, η κορούλα μας ξετρελάθηκε από τη χαρά της! Με εξαίρεση την ώρα των γευμάτων και του ύπνου, τις άλλες ώρες κυλιόμασταν στο γρασίδι και ξεφωνίζαμε στις παιδικές χαρές.

Σας ευχαριστουμε για τις ευχές σας. Αντευχόμαστε το καλύτερο και για σας.

Πολλά φιλιά

Με αγάπη

Παράγραφος

An-Lu είπε...

There is no sweetest thing than a child's smile!!!!

P.S. Really you ARE hot here in Cyprus! It is the humidity that adds up I'm afraid...think of the London option seriously. E-mail me if you got time ;-)

λόγια του αέρα είπε...

Καλώς ήρθατε!
Η μικρή φαίνεται τόσο ευτυχισμένη στις φωτογραφίες ώστε αυθόρμητα σκέφτηκα "γιατί να μη ζουν συνέχεια εκεί, έχει ό,τι χρειάζονται, μακάρι να μπορούσαν να μείνουν κάπου εκεί κοντά"

Καλό κουράγιο με τη ζέστη!
Και καλή ξεκούραση!

Υ.Γ. Το κείμενο με την ιστορία της φίλης σας είναι συγκλονιστικό. Μα πόσο υπέφερε αυτό το πλάσμα, πόσα χρόνια χωρίς αγάπη και φροντίδα, πόσα χρόνια χαμένα, για να σωθεί ένας "άνθρωπος"- ο πατέρας της- που δεν έχει στάλα ανθρωπιάς. Τι να πει κανείς.. (πάντως εγώ μπήκα στο πειρασμό να πω ότι η σκαλωσιά ήξερε τι έκανε, γιατί χάλασαν τα σχέδιά της;)

resident είπε...

Kαλώς ήρθατε!

harrygrath είπε...

Θελουμε νεο ποστ με εντυπωσεις απο Αμερικα. Σεντονάτες. Πολιτικα,κοινωνικα,ιδεολογικα. Μυθοι & αληθειες.

paragrafos είπε...

harrygreco είπε...
Θελουμε νεο ποστ με εντυπωσεις απο Αμερικα. Σεντονάτες. Πολιτικα,κοινωνικα,ιδεολογικα. Μυθοι & αληθειες.

27 Ιούλιος, 2007 02:18
--------------

Κε Χάρρυ, το Ρότσεστερ όπου ζήσαμε δυο μήνες (σε ξενοδοχείο) δεν είναι οι ΗΠΑ, αλλά ένα από τα ευγενέστερα μέρη των ΗΠΑ. Οσο πιο κάτω πηγαίνεις, τόσο πιο άγριος γίνεται ο κόσμος.

Το ίδιο άγριος είναι και στις μεγαλουπόλεις. Στο Ρότσεστερ όμως, μια πόλις των 100 χιλιάδων, ο κόσμος είναι Εγκάρδιος, ευγνενέστατος και ευαισθητοποιημένος απέναντι στους διαφορετικούς, ίσως και λόγω νοσοκομείου.

Ο,τι πρόκειται, λοιπόν, να πω, είναι σαφώς προκατειλημμένο: θέλω να πω, το Ρότσεστερ το αγαπήσαμε και μονο καλά λόγια έχω. Ετοιμαστείτε λοιπόν για εγκώμια.

Πριν όμως από τα εγκώμια προέχουν ορισμένες μικρές περιπέτειες που πρόκειται να διηγηθώ. Οπως για παράδειγμα, όταν μας πετάξανε έξω από το νοσοκομείο επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία έστειλε... "ακάλυπτη" επιταγή!!!

(Που σημαίνει: πληρώνεις; σε φροντίζουν! Δεν έχεις; σε πετάνε έξω να πεθάνεις.)

Οπως και νά ΄χει, ως οικογένεια αισθανόμαστε βαθύτατα υποχρεωμένοι. Είναι καθήκον μας να μιλησουμε για τον Ναό Της Σύγχρονης Ιατρικής (Μέιγιο Κλινικ) που προκαλεί ρίγη συγκίνησης σε όλους τους έντιμους και ακομπλεξάριστους γιατρούς ανά τη οικουμένη.

Θα επανέλθω, όχι όμως συντομα, ούτε τακτικά, καθώς η νταντά μας πήρε την άδειά της.


Με αγάπη

Α.

paragrafos είπε...

Είναι περίεργο που κανείς δεν μίλησε ακόμα για τη Μανιοκατάθλιψη της φίλης μας (φαίνεται πως το αντιστάθμισμα της χαράς, έπνιξε τη θλίψη του παραληρήματος).

Αρχικός τίτλος του ποστ ήταν "αληθινά ψέματα", καθώς στο παραλήρημα τους, τα άτομα με βαριά Διπολική Διαταραχή (Μανιοκατάθλιψη), παρασύρονται από τις σκέψεις τους που "τρέχουν" και που συχνά τις εμπλουτίζουν με υπερβολές και αυθαίρετα συμπεράσματα.

Γιατί επιμένω στο ζήτημα; Επειδή υποψιάζομαι ότι και ο πατέρας μου έπασχε από παρόμοια διαταραχή. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος. Ισως ψάχνω να βρω τρόπο να τον συγχωρέσω κάποτε...

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

An-Lu said...
There is no sweetest thing than a child's smile!!!!

P.S. Really you ARE hot here in Cyprus! It is the humidity that adds up I'm afraid...think of the London option seriously. E-mail me if you got time ;-)

26 Ιούλιος, 2007 15:28
------------------

Καλή μου An-Lu, δυστυχώς το κλίμα της Κύπρος αντεδείκνυται για την επιληψία. Ο βασικός λόγος είναι ότι το ένα φάρμακο, το Τοπαμάξ, δεν επιτρέπει στο παιδί να ιδρώνει, δηλαδή να δροσίζεται, έτσι εύκολα μπορεί να υπερθερμανθεί και να έχουμε παρατράγουδα.

Για το Λονδινο: έχουμε αποαφασίσει να δοκιμάσουμε την τύχη μας εκεί. Εγώ και το παιδί θα πάμε να ζήσουμε, τουλάχιστον δοκιμαστικά ένα χρόνο και βλέπουμε. Στόχος μας είναι εγώ και το παιδί να ζήσουμε εκεί, ο καλός μας μπαμπάς να μείνει στην πατρίδα γιατί εδώ είναι η δουλειά τους και τα έσοδά του. Εγώ μπορώ να αποσπαστώ στην παροικία του Λονδίνου. Το πρόβλημα είναι ότι το ιδιωτικό νοσοκομείο που μας ενδιαφέρει (Το Κρόμγουελ) βρίσκεται σε πολυ ακριβή περιοχή, τα ενοίκια είναι δυσθεώρητα (το φτηνότερο δυο χιλιάδες λίρες - αν και δεν το έχουμε ψάξει ακόμα πολυ). Ακούσαμε μάλιστα ότι συμφέρει να αγοράσουμε ένα διαμέρισμα, παρά να πληρώνουμε ενοίκιο. Και πάλι όμως τα χρήματα είναι πολλά. Με τη σωστή, ωστόσο, έρευνα, πιστεύουμε ότι θα βρούμε τις κατάλληλες συνθήκες, δηλαδή καλό νοσοκομείο με το σχολείο και το διαμέρισμά μας εκεί κοντά, για ευνόητους λόγους. Αυτός είναι ο πρώτος περιορισμός και όλα αυτά, βέβαια, να ταιριάζουν στους προυπολογισμούς μας.

Για την ώρα, είπαμε, οι πληροφορίες μας για τα έξοδα ειναι απογοητευτικές. Ισως πρέπει να δοκιμάσουμε την τύχη μας στο Μάτζεστερ. Αισιοδοξουμε ότι θα βρεθεί λύση. Οποιος ζητάει του ανοίγουνε και όποιος ψάχνει, βρίσκει, που λέει και η παροιμία.

Είχε δίκιο ο ΝικόΔημος όταν μου έλεγε πως η κούραση κάνει τον άνθρωπος να τα βλέπει όλα μαύρα. Οταν όμως ξεκουραστεί, ανανανεώνονται τα αποθέματα αισιοδοξίας του.

Πολλά φιλιά

Με πολλή αγάπη

Α.

paragrafos είπε...

resident said...
Kαλώς ήρθατε!

26 Ιούλιος, 2007 17:05
-------------------

Καλώς σας βρήκαμε φίλτατε rezident !!!

Τελικά, ο γνώσεις σας στην Κετογενική Δίαιτα αποδείχθηκαν πολυ πιο χρήσιμες από τις γνώσεις κάμποσων διαιτολογων εδώ και στην Ελλάδα.

Με ευγνωμοσύνη και αγάπη

Α.

paragrafos είπε...

λόγια του αέρα said...
Καλώς ήρθατε!
Η μικρή φαίνεται τόσο ευτυχισμένη στις φωτογραφίες ώστε αυθόρμητα σκέφτηκα "γιατί να μη ζουν συνέχεια εκεί, έχει ό,τι χρειάζονται, μακάρι να μπορούσαν να μείνουν κάπου εκεί κοντά"

Καλό κουράγιο με τη ζέστη!
Και καλή ξεκούραση!

Υ.Γ. Το κείμενο με την ιστορία της φίλης σας είναι συγκλονιστικό. Μα πόσο υπέφερε αυτό το πλάσμα, πόσα χρόνια χωρίς αγάπη και φροντίδα, πόσα χρόνια χαμένα, για να σωθεί ένας "άνθρωπος"- ο πατέρας της- που δεν έχει στάλα ανθρωπιάς. Τι να πει κανείς.. (πάντως εγώ μπήκα στο πειρασμό να πω ότι η σκαλωσιά ήξερε τι έκανε, γιατί χάλασαν τα σχέδιά της;)

26 Ιούλιος, 2007 16:26
--------------------------

Καλώς σας βήκαμε!

Πολύ θα θέλα να ζήσουμε εκεί. Αν είχαμε χρήματα θα ήταν η πρώτη μας επιλόγή. Άν πάμε στο Ρότσεστερ εγώ θα πρέπει να παραιτηθώ, δηλαδή να χάσω τη θέση που έχω στο δημόσιο και όλα τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από αυτή, συμπεριλαμβανομένης και της δωρεάν περίθλαψης του παιδιού, του 13ου μισθού, των επιδομάτων κοκ.

Εκεί, στις ΗΠΑ, αν πάμε εγώ και το παιδί θα ζήσουμε ζωή με ποιότητα για το παιδί και για μένα: το νοσοκομείο δίπλα μας και ο κόσμος, ο καλύτερος κόσμος που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Εκεί κατέρρευσαν και οι τελευταίοι μύθοι για την ευγένεια των εγγλέζων. Για τους Γάλλους, καλύτερα να μη μιλήσω.

Το Λονδίνο, λοιπόν είναι για μάς λύση ανάγκης και όχι πρώτη επιλογή. Σκεφτόμαστε να πάμε εκεί επειδή δεν θα χάσω τη δουλειά μου (θα πάρω απόσπαση) και το παιδί θα πάει σε σχολείο όπου θα το σέβονται, ενώ το κλίμα είναι ιδεώδες για βόλτες στα πάρκα και στους δρόμους (η βροχή, καλό μας κάνει - η ζέστη μας σκοτώνει).

Τα πλεονεχτήματα του Ρότσεστερ είναι: φτηνή κατοικία, πάμφτηνα τα πάντα, αποδοχή και εγκαρδιότητα από τον ήδη ευαισθητοποιημένο κόσμο, λιτή και απροσποίητη συμπεριφορά και αγάπη από γνήσια χαμόγελα όλο στοργή ακόμα και από τους πλέον άσχετους ανθρώπους.

Τα μειονεκτήματα: είναι μακριά, δεν θα βλεπόμαστε δηλ συχνά με τον καλο μου. Δεν είναι εύκολο να βρω δουλειά, αφού θα είμαι επισκέπτρια. Θα χάσω τη δουλειά μου που ήδη έχω στην Κύπρο.

Τελικώς, τείνω να πιστεύω ότι το Χρήμα όταν το έχεις και ξέρεις να το χρησιμοποιείς (εμείς ζούμε λιτά) εγγυάται ποιότητα ζωής. Δεν αρκεί όμως να ξέρεις τι θέλεις από αυτό, πρέπει και να το έχεις!!!

Δεν παραπονιόμαστε όμως. Δεν είμαστε αχάριστοι. Μπορεί η ατυχία να χτύπησε το παιδί μας, δεν μας βρήκε όμως εντελώς απροετοίμαστους ψυχικά και οικονομικά.

Πολλά φιλιά

με αγάπη

Παράγραφος

Finteias είπε...

Καλώς ήρθατε! Τα νέα από ας είναι μόνο καλά από δω και πέρα.

An-Lu είπε...

Αγαπημένη μου Παράγραφε,
Για τη διπολική διαταραχή επιφυλάσσομαι να σου πω περισσότερα σε μέηλ.
Για το θέμα του Λονδίνου, λάβε υπ' όψιν ότι οι συγκοινωνίες είναι τόσο καλές, που δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεστε στην ίδια γειοτνιά με το νοσοκομείο που σας ενδιαφέρει.
Σε φιλώ με αισιοδοξία ;-)

APOTINEDRA είπε...

Χαίρομαι τόσο πολύ που πήγαν όλα καλά για τη μικρή. Στις φωτο φαίνεται να σφύζει από ζωή........είμαι σίγουρη ότι το μέλλον είναι πολύ αισιόδοξο!

harrygrath είπε...

Ριξτε σεντονι κοινωνικοψυχολογικα για λαους & εθνη ...
Ο τομεας της Υγειας φανερωνει την αληθινη μαζοψυχη.
Σε επιπεδο τουριστικο-καταναλωτικο & οι πλουσιογειτονιες της Ινδιας φανταζομαι θα εχουν σχετικη ποιοτητα.
Στο χοσπιταλι φαινονται ολα.

harrygrath είπε...

Στο μπλογκ Δημου αντι για πισιΝα γραψατε πισιΣα. Ειναι κυπρεικη εκφραση ή λαθος ?
Περιμενουμε σεντονι.

paragrafos είπε...

Ο/Η harrygreco είπε...
Στο μπλογκ Δημου αντι για πισιΝα γραψατε πισιΣα. Ειναι κυπρεικη εκφραση ή λαθος ?
Περιμενουμε σεντονι.
------------------

Το είδα κι εγώ. Λάθος είναι. Τι περιμένε, έτσι όπως γράφω βιαστικά.

Οπως γράφω κι εκεί, πισινά είναι ό,τι χτίζεται στο πίσω μέρος ενός οικοπέδου.

Εκεί προσπάθησα να κάνω λίγο χιούμορ με τις πισίνες και τα... πισινά.

Ξέρετε, οι ευκατάστατοι κύπριοι, στα πισινά τους (με τη παραπάνω σημασία) έχουνε πισίνα!

Πολλά φιλιά

Με αγάπη

Α.

ΥΓ. Οσο για τα σεντόνια. Μη περιμένετε σπουδαία πράγματα. Στους δυομιση μήνες που ήμασταν στο Ρότσεστερ, έχασα 10 κιλά. Και ξέρετε, δεν μου περισσεύανε... Τώρα απουσιάζει με άδεια και η νταντά μας, οπότε θα χρειαστώ μήνες για να συνέλθω, κι αν συνέλθω.

harrygrath είπε...

Η εντυπωση μου ειναι οτι οι Κυπριοι,λογω αγγλικης παιδειας,μιλουν καλυτερη τη γραικικη γλωσσσα απο τους Γκρεκους.
Η προφορα & οι ιδιωματισμοι δεν συνιστουν διαφορετικη γλωσσα.
10 κιλα για σας πρεπει να ειναι το αντιστοιχο των...80 για Παγκαλο...

mtryfo είπε...

Καλωσορίσατε, καλη ξεκούραση και ότι καλό απο δω και μπρος για τη μικρουλα και για σας.
Ας είναι καλά ο σύντροφός σας που μας ενημέρωνε.
Στις φωτογραφίες λάμπει η κουκλίτσα.
Οσο για την Αγγλία, εύχομαι να βρεθεί γρήγορα διαμέρισμα σε προσιτή τιμή για ενοίκιο ή αγορά (είναι προτιμώτερη, διερευνήστε το με προσοχή) και να συνεχίσετε τη ζωή σας σε περιβάλλον που θα βοηθάει τη μικρή περισσότερο.

Το κείμενο σας, ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένας θυμός ...

Artanis είπε...

Καλώς ήρθατε, γλυκιά μου!!!
Μας λείψατε!
Να δώσεις αμέτρητα φιλιά στην ζουζούνα σου και πολλές αγκαλιές σε σένα και τον "Κάπα" σου, που μας έγραφε τα νέα σας!
Φαντάζομαι ότι η ζουζούνα καταφχαριστήθηκε τις βόλτες στα γρασίδια και τα πάρκα, ε;

paragrafos είπε...

Finteias said...
Καλώς ήρθατε! Τα νέα από ας είναι μόνο καλά από δω και πέρα.

27 Ιούλιος, 2007 13:32
-----------------------
Φίλτατε Φιντεία, καλώς σας βρήκαμε. Μακάρι τα νέα από, από εδώ και πέρα, να είναι όπως τα λές.
Με αγαπη - Α.




An-Lu said...
Αγαπημένη μου Παράγραφε,
Για τη διπολική διαταραχή επιφυλάσσομαι να σου πω περισσότερα σε μέηλ.
Για το θέμα του Λονδίνου, λάβε υπ' όψιν ότι οι συγκοινωνίες είναι τόσο καλές, που δεν είναι απαραίτητο να βρίσκεστε στην ίδια γειοτνιά με το νοσοκομείο που σας ενδιαφέρει.
Σε φιλώ με αισιοδοξία ;-)

27 Ιούλιος, 2007 20:40
--------------------------
Καλη μας An-Lu, πολυ σωστά μιλάς για τις συγκοινωνίες του Λονδίνου.

Υπάρχει όπως σοβαρός λόγος που θέλουμε ένα καλό νοσοκομείο (ιδιωτικό με Πρώτες Βοήθειες) κοντά στο σπίτι μας και στο σχολείο του παιδού.

Αν ξεσπάσει (όπως έχει συμβεί δεκάδες φορές στο παρελθόν) μία ΑΝΕΞΕΛΓΚΤΗ κρίση (επιληπτικό status) εμεί θα πρέπει να διακόψουμε τους σπασμούς εντός 15 με 20 λεπτών το πολυ. Διαφορετικά, οι ζημιές που έχει υποσστεί ο εγκέφαλος από τις περασμένες και παρατεταμένες κρίσεις, θα επιδεινωνθούν. Αυτό είναι το μέγα άγχρος: πώς θα έχουμε όλα αυτά που χρειάζεται το παιδι, αλλά να είμαστε κοντά στις Πρώτες Βοήθειες.

Σε φιλώ, με αγάπη Α.





APOTINEDRA said...
Χαίρομαι τόσο πολύ που πήγαν όλα καλά για τη μικρή. Στις φωτο φαίνεται να σφύζει από ζωή........είμαι σίγουρη ότι το μέλλον είναι πολύ αισιόδοξο!

27 Ιούλιος, 2007 20:55
-----------------------
Εχετε απόλυτο δικιο. Το μωρό μας πλέει σε πελάγη ευτυχία. Εμείς έχουμε τώρα ένα γλυκό πονοκέφαλο: πώς θα εξασφαλίσουμε ποιότητα ζωής στο παιδί, αφου, καθώς γνωρίζετε, στη Νήσο δεν υπάρχουν Ειδικά Σχολεία και μάλιστα ολιγομελή.

Σας φιλώ, με αγάπη - Παράγραφος







harrygreco said...
Ριξτε σεντονι κοινωνικοψυχολογικα για λαους & εθνη ...
Ο τομεας της Υγειας φανερωνει την αληθινη μαζοψυχη.
Σε επιπεδο τουριστικο-καταναλωτικο & οι πλουσιογειτονιες της Ινδιας φανταζομαι θα εχουν σχετικη ποιοτητα.
Στο χοσπιταλι φαινονται ολα.

28 Ιούλιος, 2007 02:21
----------------------
Κε Χάρρυ, η Αμερική που γνώρισα (Ρότσεστερ) ειναι ό,τι καλύτερο διαθέτουν οι ΗΠΑ. Το λέει και ο κόσμος στη Μινελάπολη. Εν γένει, οι αμερικανοί του βορρά είναι ανθρωπάκια του θεού μπροστα στους αμερικανούς του νότου και των μεγάλων πόλεων. Θα μου πείτε, τώρα, αν δεν παινέψουν το σπίτι τους...
Πολλά φιλιά, με αγάπη - Α.




harrygreco said...
Η εντυπωση μου ειναι οτι οι Κυπριοι,λογω αγγλικης παιδειας,μιλουν καλυτερη τη γραικικη γλωσσσα απο τους Γκρεκους.
Η προφορα & οι ιδιωματισμοι δεν συνιστουν διαφορετικη γλωσσα.
10 κιλα για σας πρεπει να ειναι το αντιστοιχο των...80 για Παγκαλο...

29 Ιούλιος, 2007 22:33
------------------------
Κε Χάρρυ, δεν υπάρχει "αγγλική παιδεία" στη νήσο. Υπάρχει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μοιάζει το αυτό της Ελλάδας. Από άποψη εγκαταστάσεων, δείχνει καλύτερο. Ο συντηρητισμός του όμως είναι... καλυτερα να μη συνεχίσω.
Με αγάπη - Α.



mtryfo said...
Καλωσορίσατε, καλη ξεκούραση και ότι καλό απο δω και μπρος για τη μικρουλα και για σας.
Ας είναι καλά ο σύντροφός σας που μας ενημέρωνε.
Στις φωτογραφίες λάμπει η κουκλίτσα.
Οσο για την Αγγλία, εύχομαι να βρεθεί γρήγορα διαμέρισμα σε προσιτή τιμή για ενοίκιο ή αγορά (είναι προτιμώτερη, διερευνήστε το με προσοχή) και να συνεχίσετε τη ζωή σας σε περιβάλλον που θα βοηθάει τη μικρή περισσότερο.

Το κείμενο σας, ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένας θυμός ...

29 Ιούλιος, 2007 23:00
--------------------------
Σας ευχαριστουμε για το καλωσόρισμα!
Η κορούλα μας εξακολουθεί και λάμπει από χαρά και ετυχία. Τώρα την πηγαίνουμε σε μια κλειστή πισίνα δυο φορές την ημέρα. (Ο ήλιος δεν μας επιτρέπει τις ανοιχτές πισίνες.)
Ξέρω οτι ο καλός μου σας ενημέρωνε όσο μπορουσε, αν και ο ίδιος δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος από την συνέπειά του, όπως λέει. Δεν ήταν μονο η δουλεία που τον εμπόδιζε, όσο η συγκίνηση...
Σας φιλώ - με αγάπη - Παράγραφος


Artanis said...
Καλώς ήρθατε, γλυκιά μου!!!
Μας λείψατε!
Να δώσεις αμέτρητα φιλιά στην ζουζούνα σου και πολλές αγκαλιές σε σένα και τον "Κάπα" σου, που μας έγραφε τα νέα σας!
Φαντάζομαι ότι η ζουζούνα καταφχαριστήθηκε τις βόλτες στα γρασίδια και τα πάρκα, ε;

03 Αύγουστος, 2007 23:38
-----------------------
Γεια σου καρδούλα μου!!! Τι κάνετε πώς το περνάτε! Μαθαίνω ότι πρωτοστατείς σε πολιτικούς αγώνες και σε καμαρώνω! Φιλιά στον Γ.
Απειρα φιιλά με απέραντη αγάπη και ευγνωμοσύνη - Α.

Aphrodite είπε...

Θα συνέλθεις Παράγραφε, θα συνέλθεις...

Η τελευταία φωτο, με τη μικρή να τρέχει στα γρασσίδια αξίζει βραβείο. Οχι πες μου, το περίμενες?

Τώρα που σου γράφω είμαι πολύ συγκινημένη και θα την βλέπω και ξαναβλέπω. Ηδη πεταρίζει στα μάτια μου, και περιμένω να την δείξω και στις δικές μου. Ολο ρωτούσαν τι κάνει η μικρή τους φιλενάδα κι αν μας ακούει που λέμε τις 11-τιάτικες καληνύχτες μας... Ξέρεις εσύ...

Πολλά ευχαριστώ στον Κ. που μας έγραφε τα νέα σας και πολλά ζουπήγματα κι αγκαλιές και φιλιά και χάδια στο μικρό αγγελουδάκι!

Και σε σένα, είπαμε, φιλιά πολλά και να θυμάσαι: ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ!

Με πολλή αγάπη,

Αφροδίτη.

mtryfo είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στη Μαρία-Φωτεινή. Πέρυσι θυμάμαι ο αγαπητός μας don της αφιέρωσε τη μέρα.
Νάναι γερή να τη χαίρεστε και να την καμαρώνετε σαν τα ψηλά βουνά

Filomila είπε...

Χρόνια πολλά, ευτυχισμένα και ξέγνοιαστα στη μικρούλα μας.

Να είσαι κι εσύ γερή, Παράγραφε, να την χαίρεσαι και να σε χαίρεται.

Κι οι δυο να χαίρεστε τη ζωή.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Φιλιά, Παράγραφε. Ειλικρινά σε θαυμάζω.

Eleni63 είπε...

Καλώς ήρθες Παράγραφε!

Agori Santou είπε...

Maniokatathlipsh...allh mia apo tis efeureseis tou psyxiatrikou oloklhrotismou.
Xereis pia einai h plaka..oti me ena tetarto synedria mporoun na sou fwrtosoun olo to psyxiatriko egxeirhdio, sta dhmosia nosokomei o psyxoatros kaleitai na vlepei kai 20 peristatika thn hmera me xrono synedrias apo 10 mexri 20 lepta. Farmako na dei to mati sou.. Stn psyxiatrikh bibliografeia den yparxei xekatharh organikh syndedh metaxy fysiologias kai psyxopathologias, yparxoun mono 3 me 4 ypotheseis gia thn kathe mia!!
Xamos..exw pathos me thn kakh psyxiatrikh kai psyxotherapeia giati pisteuw se pio romantikh proseggish!!
Sou euxomai ta kalytera apo kardias..

filika..

Kαπα είπε...

Ο/Η Agori Santou είπε...
Maniokatathlipsh...allh mia apo tis efeureseis tou psyxiatrikou oloklhrotismou.
Xereis pia einai h plaka..oti me ena tetarto synedria mporoun na sou fwrtosoun olo to psyxiatriko egxeirhdio, sta dhmosia nosokomei o psyxoatros kaleitai na vlepei kai 20 peristatika thn hmera me xrono synedrias apo 10 mexri 20 lepta. Farmako na dei to mati sou.. Stn psyxiatrikh bibliografeia den yparxei xekatharh organikh syndedh metaxy fysiologias kai psyxopathologias, yparxoun mono 3 me 4 ypotheseis gia thn kathe mia!!
Xamos..exw pathos me thn kakh psyxiatrikh kai psyxotherapeia giati pisteuw se pio romantikh proseggish!!
Sou euxomai ta kalytera apo kardias..

filika..

25 Αύγουστος, 2007 22:18
-----------------

Αγαπητή φίλε,

Πρώτα-πρώτα σας ευχαριστούμε για το σχόλιο.

Επιτρέψτες μου τώρα να σας συστήσω το διαλογικό έργο (διαλογικό) της Μαργαρίτας Καραπάνου και της Φωτεινής Τσαλικογλου. Εκεί θα σας δοθεί η ευκαιρία να διαπίστώσετε ότι η Μανιοκατάθλιψη ή Διπολική Διαταραχή, όπως σωστότερα αποδίδεται, δεν είναι επινόηση των Ψυχιάτρων αλλά εναι όντως μια διαταραχή που χρήζει φαρμακευτικής αγωγής. Βέβαια, τα φάρμακα από μονα τους είναι αναποτελεσματικά. Χρειάζεται και υποστήριξη (Σωστή) τόσο από επιστήμονες Ψυχολόγους όσο και από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.

Ειλικρινά, αξίζει τον κόπο να κουβεντιασουμε το ζήτημα, φτάνει να συναινέσετε.


Με εκτίμηση

Κάπα

Agori Santou είπε...

Αγαπητέ/η Κάπα

Σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση και τον σχολιασμό, θα χαρώ πολύ να απαντήσω και να ρωτήσω οτιδήποτε μένει μετέωρο. Ελπίζω επίσης το Κάπα να είναι Καφκικο, θα ήταν μια καλή αρχή για κουβέντα.
Στο θέμα μας τώρα, το ζήτημα της ψυχικής νόσου είναι φλέγον καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεωρείων που εντάσσονται στον τομέα της αντί-ψυχιατρικής. Παραπέμπω όλους στην τεράστια βιβλιογραφία του Τόμας Σαζ και του δικού μας Κλεάνθη Γρίβα για μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση.
Όπως και εσύ είπες η μανιο-κατάθλιψη αποτελεί ψυχική ασθένεια και όντως εντάσσεται στο εγχειρίδιο της ψυχιατρικής(DSM IV) στην κατηγορία των mood disorders. Η βασική μου διαφωνία βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο ορίζεται η ψυχική ασθένεια. Ο χαρακτηρισμός ασθένεια, νόσος, διαταραχή είναι μια κατάσταση που προϋποθέτει κάποιες σταθερές.
Κάτι το οποίο νοσεί πρέπει να έχει οργανική βάση, ας πάρουμε σαν παράδειγμα την νόσο του Alzheimer η οποία είναι μια νευρολογική πάθηση που χαρακτηρίζεται ως επί το πληστον από την σταδιακή απώλεια μνήμης. Παρά το βιολογικό κομμάτι της νόσου υπάρχει και το ψυχολογικό εμφανίζοντας αλλαγή συμπεριφοράς που μπορεί εκφραστεί με κατάθλιψη. Η απώλεια μνήμης ξεκινά από μια οργανική δομή εντός του εγκεφάλου που ακούει στο όνομα Hippocampus στην συνεχεία εξαπλώνεται σε άλλα τμήματα προκαλώντας καθολική κατάρρευση μιας πλειάδας λειτουργιών. Η συγκεκριμένη νόσος έχει αρχή και τέλος, ξεκινάει από την οργανική δομή και καταλήγει στην συμπεριφορά, η λειτουργιά της έχει καταγραφή εμπειρικά και δεν αλλάζει.
Το παράδειγμα δεν είναι άστοχο καθώς εκφράζει πλήρως την βασική μου διαφωνία με τον κλάδο της ψυχιατρικής. Η μανιο-κατάθλιψη (διπολική διαταραχή) είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας που περιλαμβάνει την αμφιταλάντευση της διάθεσης μεταξύ μανίας και κατάθλιψης. Η δουλειά του ψυχιάτρου και του εκάστοτε κλινικού ψυχολόγου είναι να φέρει τον πελάτη(ακούγετε καλύτερο από το ασθενής)σε μια κατάσταση ισορροπίας μεταξύ δυο αντίθετων άκρων. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι η φαρμακοθεραπεία με ληθιο για την μανία και SSRI’S (αντικαταθλιπτικά) για την κατάθλιψη καθώς και υποστηρικτική ψυχοθεραπεία.
Η βασική μου ένσταση είναι το γεγονός ότι πολλές από της ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές που οι ψυχιατρική καλείται να θεραπεύσει δεν έχουν ξεκάθαρη σύνδεση με κάποια οργανική δομή εντός του εγκεφάλου. Δεν μπορεί κάτι να ονομάζεται νόσημα, ασθένεια η οτιδήποτε σχετικό αν δεν πλήρη της προϋποθέσεις του ορισμού.
Η μανία βάση βιβλιογραφίας και απ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω,δεν έχει ξεκάθαρο οργανικό σύνδεσμο, μια από της υποθέσεις είναι ότι προκαλείται από δυσλειτουργία του μεσολιμβικου συστήματος, μια άλλη είναι η απώλεια grey και white matter στον εγκέφαλο χωρίς κάποια από της δυο απόψεις να επικρατεί. Η φαρμακευτική θεραπεία συνιστά το λιθιο, ένα από τα 3 πρώτα συστατικά που δημιουργήθηκαν στον πλανήτη μετά το Big Bang Neucleosynthesis. Παρά την υψηλή του τοξικότητα που εγκυμονεί σοβαρούς κίνδυνους για τους εμπλεκόμενους το ληθιο βοηθάει, τώρα πως ακριβώς βοηθάει είναι ένα αναπάντητο ερώτημα για το οποίο μόνο θεωρίες έχουν διατυπωθεί.
Από την άλλη πλευρά τώρα, η κατάθλιψη ίσως η ποιο διαδεδομένη ψυχική «νόσος» δεν έχει ακόμα συνδεθεί με ξεκάθαρα οργανικά αίτια. Η βασική υπόθεση είναι η έλλειψη μονοαμινων που δεν έχει ολοκληρωτικά επιβεβαιωθεί.
Αν δεν πιστικατε σχετικά με την ψευδό επιστημονική πραμάτεια της ψυχιατρικής συνεχίζουμε αναφέροντας το παράδειγμα της ομοφυλοφιλίας. Ως γνωστό η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ως ψυχική διαταραχή και εντασσόταν στο εγχειρίδιο ψυχιατρικής τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 80΄. Η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε από τα ψυχιατρικά εγχειρίδια χωρίς η συγκεκριμένη ενέργεια να βασίζεται σε αποδείξεις μελετών. Ακούγεται μυστήριο αλλά η λύση του βρίσκεται στο γεγονός ότι στην ψυχιατρική οι ασθένειες διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς καμία εμπειρική στήριξη.
Μπορείτε να ψάξετε το όνομα Benjamin Rush, πρώτος πρόεδρος της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής ένωσης και εισηγητής ασθενειών όπως είναι «νεγριτιδα» και η «δραπετοφρενεια».
Οι ψυχικά ασθενείς αποτελούν των σύγχρονο αποδιοπομπαίο τράγο λόγο φανερής αδυναμίας να αρνηθούν την ταμπέλα της ασθενείας που υφίστανται. Οι ψυχικά ασθενείς εκπροσωπούν την μειονότητα, μια κοινωνική ομάδα που πρεσβεύει το ανεξήγητο, αυτό που δεν μπαίνει σε καλούπια συμπεριφοράς. Η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ώρα άλλα η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι πως εξάντλησα κάθε απόθεμα υπομονής των συνάδελφων bloggers. Απολογούμαι για την ποσότητα του κείμενου, θα χαρώ πολύ να συζητήσω για ανάλογα θέματα.
Κλείνω με μια φράση του Άλντους Χάξλεϊ

«Όσο δύσκολη και ταπεινή είναι η συλλογή στοιχείων και πληροφοριών για τα φαινόμενα πρέπει να γίνει αν πραγματικά θέλουμε να προβούμε στην δημιουργία κατηγόριων και θεραπευτικών τεχνικών».

Kαπα είπε...

@ Agori Santou

Αγαπητέ φίλε,

Ειλικρινά σας ευχαριστώ πολυ για την απόκρισή σας! (Αυτό δεν είναι σχόλιο αλλά διατριβή! Οπότε χρήζει ανάλογου σεβασμού, δηλαδή προσεχτικής μελέτης)

Θα το μελετήσω, λοιπόν, και θα επανέλθω. Δεν θα βιαστώ επειδή δεν θα ήθελα να διαφωνήσω με κατι που δεν είπατε ή να επιμείνω σε ζητήματα που μας βρίσκουν και τους δυο σύμφωνους. Ούτε, φυσικά, θα επιδιώξω να παραβιάσω ανοιχτές θύρες.

Με εκτίμηση

Κάπα (από το Κώστας)

viewokto είπε...

Να ειστε καλα να χαιρεστε το κουκλακι σας!
Δεν μου’ρχονται αλλα λογια περα απο το να την καμαρωνετε ευτυχισμενη.

Το κειμενο ειναι πολυ δυνατο -μου θυμισε μια μοναχικη γυναικα που ηξερα με την ιδια νοσο. Ηταν τοσο ενδιαφερον και δυνατος ανθρωπος.

Kαπα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Kαπα είπε...

@ Agori Santou

1.

"Σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση και τον σχολιασμό, θα χαρώ πολύ να απαντήσω και να ρωτήσω οτιδήποτε μένει μετέωρο."


- Εγώ σας ευχαριστώ που κάνατε υπομονή τόσες μέρες!

2.

"Στο θέμα μας τώρα, το ζήτημα της ψυχικής νόσου είναι φλέγον καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεωρείων που εντάσσονται στον τομέα της αντί-ψυχιατρικής. Παραπέμπω όλους στην τεράστια βιβλιογραφία του Τόμας Σαζ και του δικού μας Κλεάνθη Γρίβα για μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση."


- Δεν αναφέρθηκα γενικώς στην Ψυχιατρική ή την Αντι-Ψυχιατρική, αλλά σε μια συγκεκριμένη περίπτωση, αυτήν την "διπολικής Διαταραχής" η οποία είναι αναγνωρίσιμη από τα συμπτώματά της.

3.

"Όπως και εσύ είπες η μανιο-κατάθλιψη αποτελεί ψυχική ασθένεια και όντως εντάσσεται στο εγχειρίδιο της ψυχιατρικής(DSM IV) στην κατηγορία των mood disorders. Η βασική μου διαφωνία βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο ορίζεται η ψυχική ασθένεια. Ο χαρακτηρισμός ασθένεια, νόσος, διαταραχή είναι μια κατάσταση που προϋποθέτει κάποιες σταθερές."


- Η μανιοκατάθλιψη είναι εύκολο να διαγνωσθεί, αρκεί κάποιος να έχει λίγη γνώση, κάποια πείρα και φυσικά να ζει με ένα άτομο που πάσχει από Μανιοκατάθλιψη. Αυτά για τους εκλεπτυσμένους και διακριτικού φίλους και συγγενείς που παραστέκονται στο δικό τους άνθρωπος.

Αλλά και για τον ευσυνείδητο Ψυχιάτρο είναι εύκολο να διαγνώσει την Μανιοκατάθλιψη, υπό την προϋπόθεση ότι έχει στα χέρια του τόσο την συναίνεση του ασθενούς όσο και πληροφορίες από νηφάλια άτομα του συγγενικού και φιλικού περιβάλλοντος.

4.

"Κάτι το οποίο νοσεί πρέπει να έχει οργανική βάση, ας πάρουμε σαν παράδειγμα την νόσο του Alzheimer η οποία είναι μια νευρολογική πάθηση που χαρακτηρίζεται ως επί το πλείστον από την σταδιακή απώλεια μνήμης. Παρά το βιολογικό κομμάτι της νόσου υπάρχει και το ψυχολογικό εμφανίζοντας αλλαγή συμπεριφοράς που μπορεί εκφραστεί με κατάθλιψη. Η απώλεια μνήμης ξεκινά από μια οργανική δομή εντός του εγκεφάλου που ακούει στο όνομα Hippocampus στην συνεχεία εξαπλώνεται σε άλλα τμήματα προκαλώντας καθολική κατάρρευση μιας πλειάδας λειτουργιών. Η συγκεκριμένη νόσος έχει αρχή και τέλος, ξεκινάει από την οργανική δομή και καταλήγει στην συμπεριφορά, η λειτουργία της έχει καταγραφή εμπειρικά και δεν αλλάζει."


- Αγαπητέ μου φίλε, συγχωρήστε μου την ένσταση: υπάρχει πλέον πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην Νευρολογία και την Ψυχιατρική. Τον παλαιό καιρό αυτές οι ειδικότητες ήταν (εξ ανάγκης – ελλείψει τεχνολογίας) συγκερασμένες.. Ευτυχώς η τεχνολογία βοήθησε να ξεχωρίσουμε τους δυο τομείς.

Όπως γνωρίζετε, η Νευρολογία ασχολείται με "οργανικές βλάβες" (πχ επιληψία), ενώ η Ψυχιατρική με παθολογικές συμπεριφορές ή συναισθήματα (πχ ψευδαισθήσεις οι οποίες λογίζονται από τον ασθενή ως "πραγματικές"). Αν τα μπλέκουμε αυτά τα δύο, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα καταλήξουμε πουθενά.

5.

"Το παράδειγμα δεν είναι άστοχο καθώς εκφράζει πλήρως την βασική μου διαφωνία με τον κλάδο της ψυχιατρικής. Η μανιο-κατάθλιψη (διπολική διαταραχή) είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας που περιλαμβάνει την αμφιταλάντευση της διάθεσης μεταξύ μανίας και κατάθλιψης. Η δουλειά του ψυχιάτρου και του εκάστοτε κλινικού ψυχολόγου είναι να φέρει τον πελάτη(ακούγετε καλύτερο από το ασθενής)σε μια κατάσταση ισορροπίας μεταξύ δυο αντίθετων άκρων. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι η φαρμακοθεραπεία με ληθιο για την μανία και SSRI’S (αντικαταθλιπτικά) για την κατάθλιψη καθώς και υποστηρικτική ψυχοθεραπεία.
Η βασική μου ένσταση είναι το γεγονός ότι πολλές από της ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές που οι ψυχιατρική καλείται να θεραπεύσει δεν έχουν ξεκάθαρη σύνδεση με κάποια οργανική δομή εντός του εγκεφάλου. Δεν μπορεί κάτι να ονομάζεται νόσημα, ασθένεια η οτιδήποτε σχετικό αν δεν πλήρη της προϋποθέσεις του ορισμού.
Η μανία βάση βιβλιογραφίας και απ όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω,δεν έχει ξεκάθαρο οργανικό σύνδεσμο, μια από της υποθέσεις είναι ότι προκαλείται από δυσλειτουργία του μεσολιμβικου συστήματος, μια άλλη είναι η απώλεια grey και white matter στον εγκέφαλο χωρίς κάποια από της δυο απόψεις να επικρατεί. Η φαρμακευτική θεραπεία συνιστά το λιθιο, ένα από τα 3 πρώτα συστατικά που δημιουργήθηκαν στον πλανήτη μετά το Big Bang Neucleosynthesis. Παρά την υψηλή του τοξικότητα που εγκυμονεί σοβαρούς κίνδυνους για τους εμπλεκόμενους το ληθιο βοηθάει, τώρα πως ακριβώς βοηθάει είναι ένα αναπάντητο ερώτημα για το οποίο μόνο θεωρίες έχουν διατυπωθεί.
Από την άλλη πλευρά τώρα, η κατάθλιψη ίσως η ποιο διαδεδομένη ψυχική «νόσος» δεν έχει ακόμα συνδεθεί με ξεκάθαρα οργανικά αίτια. Η βασική υπόθεση είναι η έλλειψη μονοαμινων που δεν έχει ολοκληρωτικά επιβεβαιωθεί."


- Αγαπητέ φίλε, δυστυχώς το παράδειγμα (Αλτσχάιμερ) είναι απρόσφορο, τη στιγμή μάλιστα που το χρησιμοποιείτε ως εφαλτήριο για να μεταβείτε στην Μανιοκατάθλιψη. Εξήγησα νωρίτερα τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ειδικότητες. Η κόρη μας έχει επιληψία και έχει βοηθηθεί από τους αμερικανούς παιδονευρολόγους με την Κετογενική Δίαιτα, της οποίας ουδείς μέχρι τώρα ξέρει τον ακριβή μηχανισμό της θεραπευτικής της επίδρασης.

Η φίλη μας (του ποστ) πάσχει από μανιοκατάθλιψη και άρχισε να πατάει στα πόδια της μόνον μετά την φαρμακευτική αγωγή.

Πάντως, όλα όσα λέτε και ξέρετε για την Μανιοκατάθλιψη είναι σωστά. Το γεγονός, ωστόσο, ότι δεν υπάρχει ακόμα σαφής γνώση του μηχανισμού που παράγει την διπολική διαταραχή, δεν σημαίνει ότι η Διπολική Διαταραχή είναι ανύπαρκτη, τη στιγμή που η ίδια μας η παρατήρηση το επιβεβαιώνει.

6.

"Αν δεν πειστήκατε σχετικά με την ψευδό επιστημονική πραμάτεια της ψυχιατρικής συνεχίζουμε αναφέροντας το παράδειγμα της ομοφυλοφιλίας. Ως γνωστό η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ως ψυχική διαταραχή και εντασσόταν στο εγχειρίδιο ψυχιατρικής τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 80΄. Η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε από τα ψυχιατρικά εγχειρίδια χωρίς η συγκεκριμένη ενέργεια να βασίζεται σε αποδείξεις μελετών. Ακούγεται μυστήριο αλλά η λύση του βρίσκεται στο γεγονός ότι στην ψυχιατρική οι ασθένειες διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς καμία εμπειρική στήριξη.
Μπορείτε να ψάξετε το όνομα Benjamin Rush, πρώτος πρόεδρος της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής ένωσης και εισηγητής ασθενειών όπως είναι «νεγριτιδα» και η «δραπετοφρενεια».


- Το γεγονός ότι κάποιοι Ψυχίατροι του παρελθόντος διέπραξαν αυτές τις διανοητικές θηριωδίες, δεν αναιρεί την αξία της σύγχρονης Ψυχιατρικής.

Αυτό που βλέπετε εσείς στου Ψυχιάτρους του παρελθόντος, ίσχυε και για τους Ανθρωπολόγους και εγκληματολόγους του παρελθόντος, οι οποίοι απέδιδαν την εγκληματική συμπεριφορά σε... συγκεκριμένα γνωρίσματα του... κρανίου των εγκληματιών.

Επειδή, λοιπόν, κάποτε βιολόγοι, ανθρωπολόγοι, ψυχίατροι, κοινωνιολόγοι και άλλοι επιστήμονες παραλογίζονταν ή ναζιστόφερναν, δεν πάει να πει ότι η σύγχρονη Βιολογία, Ανθωπολογία, Ψυχιατρική, Κοινωνιολόγία κλπ, είναι ως επιστήμες κατάπτυστες.


7.

"Οι ψυχικά ασθενείς αποτελούν των σύγχρονο αποδιοπομπαίο τράγο λόγο φανερής αδυναμίας να αρνηθούν την ταμπέλα της ασθενείας που υφίστανται. Οι ψυχικά ασθενείς εκπροσωπούν την μειονότητα, μια κοινωνική ομάδα που πρεσβεύει το ανεξήγητο, αυτό που δεν μπαίνει σε καλούπια συμπεριφοράς."

- Καλέ μου συνομιλητή, ουδείς αμφιβάλλει ότι ακόμα και σήμερα υπάρχει το στίγμα και ο κοινωνικός αποκλεισμός σε βάρος των "διαφορετικών" ατόμων πάσης φύσεως.

Μη γενικεύετε, όμως. Το άτομο που περιγράφει στο ποστ η Παράγραφος, είναι γνωστό μας. Ξέρουμε ότι ζει χάρη στα φάρμακα. Οτι χάρη στα φάρμακα σταμάτησαν τα μεγάλα σκαμπανεβάσματα και μπόρεσε αυτός ο άνθρωπος να βγάλει πανεπιστήμιο. Ζήσαμε από κοντά το δράμα του. Και, πιστεψτε μας, ναι, υπάρχει παθολογική συμπεριφορά. Το ότι η κόρη μας είναι πεντέμιση χρονών και δεν μπορεί να περπατήσει, ούτε να μιλήσει, αυτό σημαίνει ότι αποκλίνει από τα άλλα παιδιά της ηλικίας της τα οποία δεν έχουν τέτοιες δυσκολίες. Υπ΄αυτό το πρίσμα, η κόρη μας βιώνει μια «παθολογία» σε αντίθεση με την «φυσιολογία» των άλλων συνομιληκων της παιδιών
Να ένα ζήτημα που αξίζει περαιτέρω συζήτηση. Τα όρια του φυσιολογικού και της παθολογίας. Εννοείται ότι μια τέτοια διάκριση πρέπει να έχει χαρακτήρα ακραιφνώς «εργαλειακό».

Ειλικρινά σας ευχαριστώ για συμμετοχή σας στο διάλογο και δηλώνω πρόθυμος να τον συνεχίσουμε.

Μετά τιμής

Κάπα

Agori Santou είπε...

Kyrie Kwsta (Kapa)

Όταν κάνουμε αναφορά στην Ψυχή-ιατρική μιλάμε για έναν ιατρικό κλάδο που ασχολείται με τις αποκλίνουσες ψυχικές εκφράσεις χρησιμοποιώντας έναν κώδικα συμπεριφοράς που αρκούμαστε να ορίσουμε ως normal. Η εκάστοτε κοινωνική δομή ορίζει το αποκλίνον από τον κανόνα γι αυτό και η «ψυχικές» ασθένειες μεταλλάσσονται σαν τις αμοιβάδες. Η διπολική διαταραχή προφανώς είναι μια συγκεκριμένη μορφή συμπεριφοράς που ταλαιπωρεί και το ίδιο το άτομο αλλά και το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Είναι μια κατάληξη συμπεριφοράς επιζήμιας για όλους τους εμπλεκόμενους. Το φάρμακο η η εκάστοτε ψυχοθεραπεία επαναφέρει το άτομο σε μια λειτουργικότητα. Σας πληροφορώ ότι βάση εμπειρίας και στατιστικής συγκλίσεις βασικός παράγοντας θεραπείας είναι η στήριξη, δεν έχω συναντήσει περιστατικό που να θεραπευτεί αποκλειστικά και μόνο με φαρμακευτική η ψυχοθεραπευτική αγωγή χωρίς να έχει τροποποιηθεί το περιβάλλον στο οποίο ζει. Το περιβάλλον τροποποιείται από το ίδιο το άτομο πράγμα που απαιτεί διπλό θάρρος και γενναιότητα η από την οικογένεια και τους φίλους(αυτό για του τυχερούς).
Για να μην αρκούμαστε λοιπόν να χαρακτηρίζουμε ένα άτομο ως απλά λειτουργικό προσβάλλοντας τις προσδοκίες και τις δυνατότητες του, καλό είναι να αποφεύγουμε ορισμούς και κατηγοριοποιήσεις χωρίς στοιχεία που συγκλίνουν στην ονομασία της αρρώστιας.
Με το να σε χαρακτηρίζω ως μα νιο-καταθλιπτικό το μοναδικό που κάνω είναι να δίνω μια αόριστη ερμηνεία αγνοώντας πλήρως την ιδιαιτερότητα του πάσχοντα. Είναι σαν να αντιμετωπίζουμε απλά ταμπέλες και όχι πολύπλοκες ψυχικές συνθέσεις με διαφορές και ιδιαιτερότητες. Θα ήταν φρόνιμο λοιπόν για την ψυχιατρική να ασχοληθεί περισσότερο με μεθόδους βοηθείας(φάρμακα, ψυχοθεραπεία) ατόμων που την έχουν ανάγκη και να αφήσει τις κατηγοριοποιήσεις και τις επιβολές ορθόδοξων σχημάτων συμπεριφοράς.
Όταν μια ψυχική πάθηση για παράδειγμα η σχιζοφρένεια, που γίνεται και λόγος για γενετική σύνδεση, συνδεθεί πλήρως με την οργανική πάθηση(ελάττωση της μάζας του εγκεφάλου στα 3ventricles) τότε αυτόματα περνάει στο μικροσκόπιο της νευρολογίας.
Ποιος ο λόγος ύπαρξης της ψυχιατρικής λοιπόν? Η άποψη μου είναι ότι μόνο η θεραπεία στηριζομένη σε νευρολογικά μοντέλα και όχι η αόριστη κατηγοριοποίηση συμπεριφορών με βάση ατελείς μελέτες μπορεί να κριθεί από την βάση της.



Κάνετε σοβαρό λάθος με το να διαφοροποιείτε την νευρολογία και την Ψυχιατρική τουλάχιστον όσον αφορά το πεδίο ερευνών.
Η ερευνητική δουλειά της νευρολογίας έχει σίγουρα εξελιχθεί και αυτό χάρη σε όργανα καταγραφής του εγκεφάλου όπως το f MRI, EEG(εγκεφαλογράφημα) και τα Pet Scans. Η ερευνητική διαδικασία μας έχει αποδείξει ότι η νευρολογία αποτελεί την βάση των ισχυρισμών της ψυχιατρικής, είναι κάτι σαν τους μαθηματικούς και του φυσικούς, οι μεν ανακαλύπτουν μοντέλα με βάση τους αριθμούς η δε απλά τα εφαρμόζουν. Η νευρολογία ασχολείται με την ύπαρξη της βλάβης, την τοπογραφία καθώς και τρόπους εξαλείψεις της. Οι περισσότερες μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχιατρική και την ψυχολογία εμπεριέχουν το συνθετικό neuro(cognitive neuropsychology, neuropsychoanalysis) νομίζω ότι αποτελεί μια ένδειξη για το προς τα που κινούνται τα πράγματα.
Ακόμα,αποτελεί ένα σήμαντρο αλλαγής. Αν η ψυχολογία και η ψυχιατρική δεν αλλάξουν την σύσταση τους είναι αναγκασμένες να ξεπεραστούν.
Αν η σχιζοφρένεια εκτός από την πλειάδα συμπεριφοριστικών ενδείξεων αποδειχθεί ότι έχει ξεκάθαρη σύνδεση με οργανική δομή εντός του εγκέφαλου τότε αποτελεί νευρολογική πάθηση. Το Alzheimer που προανέφερα είναι ένα τρανό παράδειγμα συμπεριφοριστικών ενδείξεων και ξεκάθαρης νευρικής εγκεφαλικής δομής, φυσικά υπάγεται στον τομέα της νευρολογίας και για την ψυχολογική υποστήριξη των ασθενών αναλαμβάνουν καλά εκπαιδευόμενοι νευροψυχολογοι και όχι τυχάρπαστοι ψευδό-ψυχολόγοι όπως γίνεται με τις περισσότερες από της ψυχιατρικές παθήσεις.

Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι στην νευρολογία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, υπάρχει οργανική σύνδεση με οποιοδήποτε τομέα της συμπεριφοράς, η επιστήμη αρχίζει από το Α και καταλήγει στο Β, δεν ξεκινά από ένα φανταστικό Α καταλήγοντας σε ένα υποθετικό και προσδοκώμενο Β. Έτσι και το Alzheimer είναι το Β, η οργανική δομή που περιέγραψα στο προηγούμενο σχόλιο το Α και η θεραπεία ένα Γ που θέλει δουλειά για να τελειοποιηθεί. Η κατάθλιψη βάση της ψυχιατρικής θεωρείται σοβαρή ψυχική νόσος, δεν υπάρχει φυσικά σύνδεση με το οργανικό. Ξεκινάμε δηλαδή από το Β που είναι ο ορισμός, κατευθυνόμαστε στο Α που είναι η υποθετική οργανική δομή ενώ πριν από όλα τα γράμματα τις αλφάβητου(ελπίζω να γίνεται κατανοητό καθώς είναι μια προσπάθεια απλής απεικονίσεις) έχουμε ήδη εφεύρει εντελώς υποθετικά και τυχαία το Γ.
Η κατάθλιψη η μελαγχολία, προέρχεται από το ελληνικό μελανός-χολή και είναι προνόμιο της σκέψης του Ιπποκράτη ο οποίος πίστευε ότι είναι ένα από τα 3 υγρά που κατευθύνουν την ανθρωπινή βιολογική λειτουργιά. Σας πληροφορώ ότι η κατάθλιψη έχει περάσει από πολλές αλλαγές. Στην αρχαία ελλαδα θεωρούνταν η νόσος των φιλοσόφων, αρκετά κολακευτικό δεν βρίσκεται? Στον μεσαίωνα παρομοιαζόταν με δαιμονισμού και τις σχετικές θρησκευτικές δοξασίες φτάνοντας στον 20ο αιώνα οποί θεωρείται αρρώστια. Όλοι αυτή η αλλαγή δεν σας προβληματίζει σχετικά με την κοινωνική προέκταση τέτοιων φαινομένων?

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως ισχυρίζεστε ότι «η Νευρολογία ασχολείται με "οργανικές βλάβες" (πχ επιληψία), ενώ η Ψυχιατρική με παθολογικές συμπεριφορές ή συναισθήματα (πχ ψευδαισθήσεις οι οποίες λογίζονται από τον ασθενή ως "πραγματικές")». Είναι ποτέ δυνατόν να χαρακτηρίζεται μια συμπεριφορά παθολογική? Παθολογικό συναίσθημα?? Ποιος ορίζει το παθολογικό και το μη παθολογικό? Ποιος είναι αυτός που χαρακτηρίζει κάτι ως ασθένεια την στιγμή που ο όρος ασθένεια είναι ξεκάθαρος ?
Το παθολογικό και το μη παθολογικό αλλάζει ανά δεκαετίες και ανάλογα με τις κοινωνικές δομές. Αν είστε σκλάβος στην εποχή του Benjamin Rush που ανέφερα στην προηγούμενη απάντηση μου, θα κινδυνεύατε να χαρακτηριστείτε ως δραπετοφρενης. Είναι ο ορισμός της ψυχικής πάθησης κατά τον πρώτο πρόεδρο της αμερικάνικης ψυχιατρικής ένωσης για τους σκλάβους που δραπέτευαν από τα χωράφια που δούλευαν υπό άθλιες συνθήκες. Θα μπορούσατε να χαρακτηρίσετε εσείς μια τέτοια συμπεριφορά ως ψυχοπαθολογική?? Σας διαβεβαιώ ότι αντιμετωπίζονταν με εγκλεισμό του παθόντα και μύρια αλλά πολύπλοκα «θεραπευτικά μοντέλα» που στην ουσία ήταν βασανισμοί.
Ο ίδιος λαμπρός επιστήμονας ασχολούνταν με την νεγριτιδα, δαπανώντας χρηματικά ποσά στην ερεύνα της λεγόμενης λέπρας του δέρματος που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απόχρωση του δέρματος των συμπαθέστατων κατοίκων της μαύρης ηπείρου.
Μια άλλη συνεισφορά της ψυχιατρικής είναι η ανακήρυξη του αυνανισμού ως ψυχοπαθολογία και βασικό αίτιο της τυφλώσεις!!! Ακούγετε αστείο αλλά αυτά έχουν λάβει τόπο στην λαμπρή ιστορία του ανθρωπίνου πολιτισμού.
Αν είστε άνθρωπος με αισιοδοξία πραγματικά οφείλω να σας συγχαρώ καθώς η ιστορία μπορεί να υποστηρίζεται ότι διδάσκει αλλά στην ουσία μεταμορφώνετε και επαναλαμβάνεται. Οι διανοητικές θηριωδίες που συνέβησαν κατά το παρελθόν να είστε σίγουρος ότι αντιμετωπίζονταν σαν νομοί άσχετα αν και τότε υπήρχαν φωνές αντίδρασης. Είναι σαν να μου λέτε ας παραλείψουμε μερικά γεγονότα σκοτεινών εποχών με τον χαρακτηρισμό της θηριωδίας και ας δούμε μπροστά. Τέτοιου είδους γεγονότα είναι τρανταχτές ενδείξεις ανθρωπινής δράσεις και καλό είναι να τα λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας, Ποιος μου λέει έμενα ότι «ασθένειες» που σήμερα θεραπεύονται κατά κόρον δεν θα αφαιρεθούν από τα ψυχιατρικά εγχειρίδια γιατί απλούστατα το επιτάσσουν οι ηθικοί κώδικες κάθε κοινωνίας? Ποιος θα με διαβεβαιώσει ότι πολλές από τις «ασθένειες» που σήμερα θεραπεύονται κατά κόρον δεν θα αφαιρεθούν από τα ψυχιατρικά εγχειρίδια ακολουθώντας το παράδειγμα της ομοφυλοφιλίας??
Όσα ανέφερα είναι τρανταχτά παραδείγματα διεισδύσεις της ψυχιατρικής σε μηχανισμούς κοινωνικής καταστολής και ένας από τους βασικούς λόγους που καταδικάζω την συγκεκριμένη επιστήμη. Η σύγχρονη βιολογία, ανθρωπολογία και κοινωνιολογία αγαπητέ μου δεν είναι κατάπτυστες καθώς δεν συνδέονται με κανένα τρόπο με την επιβολή εξουσίας. Είναι επιστήμες καταγραφής και όχι παρεμβάσεις. Η ψυχιατρική συντηρείτε από τον σύγχρονο πνευματικό κανιβαλισμό που είμαι σίγουρος ότι έχετε αντιληφθεί, είμαστε όλοι μάρτυρες μια προσπάθειας επιβολής μοντέλων συμπεριφοράς βάση κωδίκων και κανόνων . Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος ψυχικά ασθενείς διαθέτει το σθένος να αντισταθεί σε κάτι ανάλογο? Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος ψυχικά ασθενής που μέσα στην αδυναμία κατανοήσεις του ίδιου του εαυτού, μέσα στο επικριτικό κλίμα του στιγματισμού από τους «κοινωνικά ευπρεπείς» δεν θα αρκεστεί σε ένα ορισμό, σε μια ταμπέλα του μα νιο-καταθλιπτικού για να καταλήξει και αυτός επιτέλους σε μια ερμηνεία?
Καθώς από την αρχή προσπάθησα να θίξω τα όρια μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού συγχωρείστε με αν σε πολλά σημεία δεν γίνομαι κατανοητός, θα μπορούσατε να ρίξετε το φταίξιμο στο νεαρό της ηλικίας μου αλλά και στην αδυναμία συγκερασμού της σκέψεις και των δάχτυλων. Προσπαθώ να επιβιώσω σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον εργασίας που πλήττεται από στενόμυαλους επιστήμονες με πλήρη άγνοια της υπευθυνότητας της θέσεις του. Είμαι και ο ίδιος μάρτυρας οικογενειακής «ψυχοπαθολογίας» και μάλιστα διπολικής διαταραχής και πιστεύω ότι έχω την διάθεση αλλά και την ταπεινή γνώση να αναζητώ λύσεις σε όσο πιο βαθιά νερά μου είναι δυνατόν. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν μπορεί να γίνει χωρίς την δίκη σας συνεισφορά...

Φιλικά...

Kαπα είπε...

@ Agori Santou

Εκλεκτέ συνομιλητή,

Ειλικρινά, με τιμά το γεγονός ότι συζητώ για την Ψυχ-ιατρική και τη Μανιοκατάθλιψη με ένα άτομο καταρτισμένο, όπως εσείς.

Σεβόμενος, λοιπόν, το κείμενό σας, σκέφτηκα πως θα βοηθούσε τη συζήτηση αν απαριθμούσα τις ενότητές και τις υποπαραγράφους του. Με αυτόν το τρόπο μπορώ να παραπέμπω σε αριθμούς και όχι σε τεράστια κείμενα των οποιων η επανάληψη ενδεχομένως θα κούραζε τον αναγνώστη.

Η δομή του κειμένους σας έχει ως εξής:

----------------------------
---------------------------


1.1 Όταν κάνουμε αναφορά στην Ψυχή-ιατρική μιλάμε για έναν ιατρικό κλάδο που ασχολείται με τις αποκλίνουσες ψυχικές εκφράσεις χρησιμοποιώντας έναν κώδικα συμπεριφοράς που αρκούμαστε να ορίσουμε ως normal. Η εκάστοτε κοινωνική δομή ορίζει το αποκλίνον από τον κανόνα γι αυτό και η «ψυχικές» ασθένειες μεταλλάσσονται σαν τις αμοιβάδες. Η διπολική διαταραχή προφανώς είναι μια συγκεκριμένη μορφή συμπεριφοράς που ταλαιπωρεί και το ίδιο το άτομο αλλά και το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Είναι μια κατάληξη συμπεριφοράς επιζήμιας για όλους τους εμπλεκόμενους. Το φάρμακο η η εκάστοτε ψυχοθεραπεία επαναφέρει το άτομο σε μια λειτουργικότητα. Σας πληροφορώ ότι βάση εμπειρίας και στατιστικής συγκλίσεις βασικός παράγοντας θεραπείας είναι η στήριξη, δεν έχω συναντήσει περιστατικό που να θεραπευτεί αποκλειστικά και μόνο με φαρμακευτική η ψυχοθεραπευτική αγωγή χωρίς να έχει τροποποιηθεί το περιβάλλον στο οποίο ζει. Το περιβάλλον τροποποιείται από το ίδιο το άτομο πράγμα που απαιτεί διπλό θάρρος και γενναιότητα η από την οικογένεια και τους φίλους(αυτό για του τυχερούς).

1.2 Για να μην αρκούμαστε λοιπόν να χαρακτηρίζουμε ένα άτομο ως απλά λειτουργικό προσβάλλοντας τις προσδοκίες και τις δυνατότητες του, καλό είναι να αποφεύγουμε ορισμούς και κατηγοριοποιήσεις χωρίς στοιχεία που συγκλίνουν στην ονομασία της αρρώστιας.

1.3 Με το να σε χαρακτηρίζω ως μα νιο-καταθλιπτικό το μοναδικό που κάνω είναι να δίνω μια αόριστη ερμηνεία αγνοώντας πλήρως την ιδιαιτερότητα του πάσχοντα. Είναι σαν να αντιμετωπίζουμε απλά ταμπέλες και όχι πολύπλοκες ψυχικές συνθέσεις με διαφορές και ιδιαιτερότητες. Θα ήταν φρόνιμο λοιπόν για την ψυχιατρική να ασχοληθεί περισσότερο με μεθόδους βοηθείας(φάρμακα, ψυχοθεραπεία) ατόμων που την έχουν ανάγκη και να αφήσει τις κατηγοριοποιήσεις και τις επιβολές ορθόδοξων σχημάτων συμπεριφοράς.

1.4 Όταν μια ψυχική πάθηση για παράδειγμα η σχιζοφρένεια, που γίνεται και λόγος για γενετική σύνδεση, συνδεθεί πλήρως με την οργανική πάθηση(ελάττωση της μάζας του εγκεφάλου στα 3ventricles) τότε αυτόματα περνάει στο μικροσκόπιο της νευρολογίας.
Ποιος ο λόγος ύπαρξης της ψυχιατρικής λοιπόν? Η άποψη μου είναι ότι μόνο η θεραπεία στηριζομένη σε νευρολογικά μοντέλα και όχι η αόριστη κατηγοριοποίηση συμπεριφορών με βάση ατελείς μελέτες μπορεί να κριθεί από την βάση της.


2.1 Κάνετε σοβαρό λάθος με το να διαφοροποιείτε την νευρολογία και την Ψυχιατρική τουλάχιστον όσον αφορά το πεδίο ερευνών.

2.2 Η ερευνητική δουλειά της νευρολογίας έχει σίγουρα εξελιχθεί και αυτό χάρη σε όργανα καταγραφής του εγκεφάλου όπως το f MRI, EEG(εγκεφαλογράφημα) και τα Pet Scans. Η ερευνητική διαδικασία μας έχει αποδείξει ότι η νευρολογία αποτελεί την βάση των ισχυρισμών της ψυχιατρικής, είναι κάτι σαν τους μαθηματικούς και του φυσικούς, οι μεν ανακαλύπτουν μοντέλα με βάση τους αριθμούς η δε απλά τα εφαρμόζουν. Η νευρολογία ασχολείται με την ύπαρξη της βλάβης, την τοπογραφία καθώς και τρόπους εξαλείψεις της. Οι περισσότερες μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχιατρική και την ψυχολογία εμπεριέχουν το συνθετικό neuro(cognitive neuropsychology, neuropsychoanalysis) νομίζω ότι αποτελεί μια ένδειξη για το προς τα που κινούνται τα πράγματα.
Ακόμα,αποτελεί ένα σήμαντρο αλλαγής. Αν η ψυχολογία και η ψυχιατρική δεν αλλάξουν την σύσταση τους είναι αναγκασμένες να ξεπεραστούν.

2.3 Αν η σχιζοφρένεια εκτός από την πλειάδα συμπεριφοριστικών ενδείξεων αποδειχθεί ότι έχει ξεκάθαρη σύνδεση με οργανική δομή εντός του εγκέφαλου τότε αποτελεί νευρολογική πάθηση. Το Alzheimer που προανέφερα είναι ένα τρανό παράδειγμα συμπεριφοριστικών ενδείξεων και ξεκάθαρης νευρικής εγκεφαλικής δομής, φυσικά υπάγεται στον τομέα της νευρολογίας και για την ψυχολογική υποστήριξη των ασθενών αναλαμβάνουν καλά εκπαιδευόμενοι νευροψυχολογοι και όχι τυχάρπαστοι ψευδό-ψυχολόγοι όπως γίνεται με τις περισσότερες από της ψυχιατρικές παθήσεις.

3.1 Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι στην νευρολογία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα, υπάρχει οργανική σύνδεση με οποιοδήποτε τομέα της συμπεριφοράς, η επιστήμη αρχίζει από το Α και καταλήγει στο Β, δεν ξεκινά από ένα φανταστικό Α καταλήγοντας σε ένα υποθετικό και προσδοκώμενο Β. Έτσι και το Alzheimer είναι το Β, η οργανική δομή που περιέγραψα στο προηγούμενο σχόλιο το Α και η θεραπεία ένα Γ που θέλει δουλειά για να τελειοποιηθεί. Η κατάθλιψη βάση της ψυχιατρικής θεωρείται σοβαρή ψυχική νόσος, δεν υπάρχει φυσικά σύνδεση με το οργανικό. Ξεκινάμε δηλαδή από το Β που είναι ο ορισμός, κατευθυνόμαστε στο Α που είναι η υποθετική οργανική δομή ενώ πριν από όλα τα γράμματα τις αλφάβητου(ελπίζω να γίνεται κατανοητό καθώς είναι μια προσπάθεια απλής απεικονίσεις) έχουμε ήδη εφεύρει εντελώς υποθετικά και τυχαία το Γ.

3.2 Η κατάθλιψη η μελαγχολία, προέρχεται από το ελληνικό μελανός-χολή και είναι προνόμιο της σκέψης του Ιπποκράτη ο οποίος πίστευε ότι είναι ένα από τα 3 υγρά που κατευθύνουν την ανθρωπινή βιολογική λειτουργιά. Σας πληροφορώ ότι η κατάθλιψη έχει περάσει από πολλές αλλαγές. Στην αρχαία ελλαδα θεωρούνταν η νόσος των φιλοσόφων, αρκετά κολακευτικό δεν βρίσκεται? Στον μεσαίωνα παρομοιαζόταν με δαιμονισμού και τις σχετικές θρησκευτικές δοξασίες φτάνοντας στον 20ο αιώνα οποί θεωρείται αρρώστια. Όλοι αυτή η αλλαγή δεν σας προβληματίζει σχετικά με την κοινωνική προέκταση τέτοιων φαινομένων?

4.1 Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως ισχυρίζεστε ότι «η Νευρολογία ασχολείται με "οργανικές βλάβες" (πχ επιληψία), ενώ η Ψυχιατρική με παθολογικές συμπεριφορές ή συναισθήματα (πχ ψευδαισθήσεις οι οποίες λογίζονται από τον ασθενή ως "πραγματικές")». Είναι ποτέ δυνατόν να χαρακτηρίζεται μια συμπεριφορά παθολογική? Παθολογικό συναίσθημα?? Ποιος ορίζει το παθολογικό και το μη παθολογικό? Ποιος είναι αυτός που χαρακτηρίζει κάτι ως ασθένεια την στιγμή που ο όρος ασθένεια είναι ξεκάθαρος ?

4.2 Το παθολογικό και το μη παθολογικό αλλάζει ανά δεκαετίες και ανάλογα με τις κοινωνικές δομές. Αν είστε σκλάβος στην εποχή του Benjamin Rush που ανέφερα στην προηγούμενη απάντηση μου, θα κινδυνεύατε να χαρακτηριστείτε ως δραπετοφρενης. Είναι ο ορισμός της ψυχικής πάθησης κατά τον πρώτο πρόεδρο της αμερικάνικης ψυχιατρικής ένωσης για τους σκλάβους που δραπέτευαν από τα χωράφια που δούλευαν υπό άθλιες συνθήκες. Θα μπορούσατε να χαρακτηρίσετε εσείς μια τέτοια συμπεριφορά ως ψυχοπαθολογική?? Σας διαβεβαιώ ότι αντιμετωπίζονταν με εγκλεισμό του παθόντα και μύρια αλλά πολύπλοκα «θεραπευτικά μοντέλα» που στην ουσία ήταν βασανισμοί.

4.3 Ο ίδιος λαμπρός επιστήμονας ασχολούνταν με την νεγριτιδα, δαπανώντας χρηματικά ποσά στην ερεύνα της λεγόμενης λέπρας του δέρματος που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απόχρωση του δέρματος των συμπαθέστατων κατοίκων της μαύρης ηπείρου.

4.4 Μια άλλη συνεισφορά της ψυχιατρικής είναι η ανακήρυξη του αυνανισμού ως ψυχοπαθολογία και βασικό αίτιο της τυφλώσεις!!! Ακούγετε αστείο αλλά αυτά έχουν λάβει τόπο στην λαμπρή ιστορία του ανθρωπίνου πολιτισμού.

4.5 Αν είστε άνθρωπος με αισιοδοξία πραγματικά οφείλω να σας συγχαρώ καθώς η ιστορία μπορεί να υποστηρίζεται ότι διδάσκει αλλά στην ουσία μεταμορφώνετε και επαναλαμβάνεται. Οι διανοητικές θηριωδίες που συνέβησαν κατά το παρελθόν να είστε σίγουρος ότι αντιμετωπίζονταν σαν νομοί άσχετα αν και τότε υπήρχαν φωνές αντίδρασης. Είναι σαν να μου λέτε ας παραλείψουμε μερικά γεγονότα σκοτεινών εποχών με τον χαρακτηρισμό της θηριωδίας και ας δούμε μπροστά. Τέτοιου είδους γεγονότα είναι τρανταχτές ενδείξεις ανθρωπινής δράσεις και καλό είναι να τα λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας, Ποιος μου λέει έμενα ότι «ασθένειες» που σήμερα θεραπεύονται κατά κόρον δεν θα αφαιρεθούν από τα ψυχιατρικά εγχειρίδια γιατί απλούστατα το επιτάσσουν οι ηθικοί κώδικες κάθε κοινωνίας? Ποιος θα με διαβεβαιώσει ότι πολλές από τις «ασθένειες» που σήμερα θεραπεύονται κατά κόρον δεν θα αφαιρεθούν από τα ψυχιατρικά εγχειρίδια ακολουθώντας το παράδειγμα της ομοφυλοφιλίας??

4.6 Όσα ανέφερα είναι τρανταχτά παραδείγματα διεισδύσεις της ψυχιατρικής σε μηχανισμούς κοινωνικής καταστολής και ένας από τους βασικούς λόγους που καταδικάζω την συγκεκριμένη επιστήμη. Η σύγχρονη βιολογία, ανθρωπολογία και κοινωνιολογία αγαπητέ μου δεν είναι κατάπτυστες καθώς δεν συνδέονται με κανένα τρόπο με την επιβολή εξουσίας. Είναι επιστήμες καταγραφής και όχι παρεμβάσεις. Η ψυχιατρική συντηρείτε από τον σύγχρονο πνευματικό κανιβαλισμό που είμαι σίγουρος ότι έχετε αντιληφθεί, είμαστε όλοι μάρτυρες μια προσπάθειας επιβολής μοντέλων συμπεριφοράς βάση κωδίκων και κανόνων . Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος ψυχικά ασθενείς διαθέτει το σθένος να αντισταθεί σε κάτι ανάλογο? Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος ψυχικά ασθενής που μέσα στην αδυναμία κατανοήσεις του ίδιου του εαυτού, μέσα στο επικριτικό κλίμα του στιγματισμού από τους «κοινωνικά ευπρεπείς» δεν θα αρκεστεί σε ένα ορισμό, σε μια ταμπέλα του μα νιο-καταθλιπτικού για να καταλήξει και αυτός επιτέλους σε μια ερμηνεία?

4.7 Καθώς από την αρχή προσπάθησα να θίξω τα όρια μεταξύ φυσιολογικού και παθολογικού συγχωρείστε με αν σε πολλά σημεία δεν γίνομαι κατανοητός, θα μπορούσατε να ρίξετε το φταίξιμο στο νεαρό της ηλικίας μου αλλά και στην αδυναμία συγκερασμού της σκέψεις και των δάχτυλων. Προσπαθώ να επιβιώσω σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον εργασίας που πλήττεται από στενόμυαλους επιστήμονες με πλήρη άγνοια της υπευθυνότητας της θέσεις του.

4.8 Είμαι και ο ίδιος μάρτυρας οικογενειακής «ψυχοπαθολογίας» και μάλιστα διπολικής διαταραχής και πιστεύω ότι έχω την διάθεση αλλά και την ταπεινή γνώση να αναζητώ λύσεις σε όσο πιο βαθιά νερά μου είναι δυνατόν. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν μπορεί να γίνει χωρίς την δίκη σας συνεισφορά...

Φιλικά...

31 Αύγουστος, 2007 16:06

-------------------------------
-------------------------------

Αγαπητέ φίλε, θα δώσω τις αποκρίσεις μου τμηματικά (με παραμπομπές στο κείμενό σας).

Είστε άνθρωπος με γνώσεις και ευγενείς προθέσεις και σας αξίζει ενας τίμιος (δηλαδή προσεκτικός) αντίλογος.

Με ειλικρινή σεβασμό και εκτίμηση

Κάπα

Agori Santou είπε...

Poly endiaferon paremvash auth me tous arithmous..tha to kanoume etsi apo dw k pera na einai pio eukolo!
:)
Anemenontas ton Kapa...

Kαπα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Kαπα είπε...

Αγαπητέ φίλε,

συγγνώμη για την ασυνέπεια. Θα ήθελα να σας απαντήσω αφού διαβάσω προσεκτικά όλα όσα λέτε, κάτι που δεν ήταν εύκολο λόγω σοβαρών ενδοοικογενειακών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα τον τελευταίο καιρό, καθώς αγωνιζόμαστε να βρούμε λύση για το μέλλον του παιδιού (ειδικό νηπιαγωγείο και δημοτικό δεν υπάρχει στην Κύπρο).

Έρχομαι, τώρα, στα δικά μας


Για την παραγρ 1.1

Δεν διαφωνούμε σε τίποτε. Πράγματι, μονάχα τα φάρμακα δεν κάνουν τίποτε. Πρέπει να υπάρχει στήριξη από το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον. Προσέξτε όμως: αυτή η στήριξη καλόν είναι να βασίζεται στην αγάπη, αφενός, αλλά και στη γνώση, που σημαίνει ότι το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον υποχρεούται να βρίσκεται σε μια εγκάρδια και δημιουργική επικοινωνία με κάποιον εξειδικευμένο επιστήμονα (π.χ κλινικό ψυχολόγο) με πείρα στα της Διπολικής Διαταραχής.

Για την παραγρ 1.2

Εδώ τίθεται το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού, του στίγματος και του ρατσισμού. Κοιτάξτε, κανένας σοβαρός επιστήμονας δεν κάνει κάτι τέτοιο. Όταν λέει μιλάει στον ασθενή για την διπολική διαταραχή του, δεν τον στιγματίζει, δεν έχει τέτοιο στόχο. Απεναντίας, βασική επιδίωξή του είναι και πρέπει να είναι ο ψυχικός και συναισθηματικός απογαλακτισμός του ασθενούς από τους άλλους, η μέριμνα να ενημερωθεί ο ασθενής ούτως ώστε να αποκτήσει δεξιότητες αυτοβοήθειας. (Σπουδαίο κατόρθωμα για τον κλινικό επιστήμονα που θα τα καταφέρει, αλλά και για τον ασθενή που θα φτάσει σε αυτό το επίτευγμα του εν εγρηγόρσει ενσυνείδητου αυτοελέγχου.

Για την παράγρ 1.3

Ο σωστός επιστήμονας δεν "χαρακτηρίζει" τα άτομα. Αυτοί που τα στιγματίζουνε (ηθελημένα ή όχι) είναι είτε κακοπροαίρετοι, είτε αμαθείς. Βέβαια, χρειάζεται μεγάλη μαεστρία προκειμένου ένας επιστήμονας (ψυχίατρος ή κλινικός ψυχολόγος) να παρασταθεί αποτελεσματικά στο άτομο που πάσχει από διπολική διαταραχή. Εδώ ο μεγάλος εχθρός ή και ο μεγάλος σύμμαχος είναι ο χαρακτήρας: τόσο ο χαρακτήρας του ασθενούς όσο και εκείνος του θεραπευτή.

Για την παραγρ 1.4

Όπως σας εξήγησα, παντού στον κόσμο υπάρχει σαφής διαφοροποίηση ανάμεσα στην Ψυχιατρική και στην Νευρολογία. Η πρωτογενείς μορφές σχιζοφρένειας ή και διπολικής διαταραχής υπάγονται, για τους λόγους που σας εξήγησα σε προηγούμενο σχόλιο, στην Ψυχιατρική. Από την άλλη, η επιληψία και η γεροντική άνοια ή η πάρκινσον είναι κατεχοξήν οργανικές ασθένειες που έχουν υπαχθεί στην Νευρολογία, καθώς η αιτίες τους ανάγονται σε συγκριμένες βλάβες του εγκεφάλου.

Κάποτε συμβαίνει άτομα με επιληψία να εκδηλώνουν και ψυχωτική συμπεριφορά, οπότε θα πρέπει να αποταθούν και σε ψυχίατρο.

Τέλος, ουδείς αμφιβάλλει ότι οι περισσότερες συμπεριφορικές διαταραχές έχουν οργανικές αιτίες, οι οποίες, ωστόσο, δεν είναι εντελώς εξακριβωμένες. Για παράδειγμα, η Διπολική Διαταραχή (Μανιοκατάθλιψη) είναι πασίγνωστο ότι προέρχεται από κάποια "οργανική διαταραχή" (κάποιες συνάψεις του εγκεφάλου είναι προβληματικές) οι οποίες εντός του ατόμου μεταφράζονται πότε σε συναισθηματικό τυφώνα (μανία) και πότε σε συναισθηματική άπνοια, κενό (κατάθλιψη)΄.

Για την παραγρ 2.1

Τη διαφοροποίηση Ψυχιατρικής και Νευρολογίας (σε ειδικότητες) δεν την έχω κάνει εγώ. Ζητείστε από έναν ψυχίατρο να μπει στα χωρικά ύδατα ενός νευρολόγου και μετά συζητάμε. Από την άλλη, εννοείται πως η διεπιστημονική συνεργασία είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση των περισσοτέρων ασθενειών, πόσω μάλλον της Ψυχ και τη Νευρ, οι οποίες συγγενεύουν αρκετά.

Για τη παραγρ 2.2

Στην Αμερική υπάρχει και εφαρμόζεται η συστηματική, διεπιστημονική συνεργασία. Την κόρη μας (πάσχει από επιληψία) την ανέλαβε μεν ο παιδονευρολόγος, εκείνος όμως μας παρέπεμψε σε άλλες δέκα διαφορετικές ειδικότητες (σε παιδοψυχολόγο, παιδονεΦρολόγο, οφθαλμίατρο, κινησιολόγο, λογοθεραπευτή, φυσιοθεραπευτή, μουσικοθεραπευτή κοκ.

Αν η κόρη μου έπασχε από σχιζοφρένεια, θα την αναλάμβανε πρωτίστως ένας παιδοψυχίατρος, ο οποίος θα μας παρέπεμπε, επίσης, και σε παιδονευρολόγο κλπ κλπ.

Για την παραγρ 2.3

Έχει αποδειχθεί επανειλημμένα (και έμμεσα) ότι τόσο η σχιζοφρένεια, την οποία αναφέρετε, όσο και Μανιοκατάθλιψη (διπολική διαταραχή) έχουν οργανικές αφετηρίες. Αν δεν είχαν οργανικές αφετηρίες, τότε η "χημεία" (δλδ τα φάρμακα) δεν θα έκαναν τίποτα. Το γεγονός ότι δεν ξέρουν ακόμα οι επιστήμονες τον ακριβή μηχανισμό (πχ ελλειμματικές συνάψεις) που παράγει αυτές τις ασθένειες, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν οργανική βλάβη. Και εννοείται ότι παντού στον κόσμο γίνονται έρευνες. Όνειρο κάθε Νευρολόγου είναι εντοπίσει την ακριβή χημική διαδικασία που παράγει αυτές τις διαταραχές (τότε θα βρεθεί και φάρμακο ακριβείας – μιλάμε για Νόμπελ στη Μοριακή Βιολογία).

Σε ερευνητικό επίπεδο, δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές. Οι διαχωριστικές γραμμές υπάρχουν σε θεραπευτικό επίπεδο, σε αυτό των ειδικοτήτων. Οσο περισσότερο ειδικεύεται ένας γιατρός, τόσο αποτελεσματικότερος γίνεται. Εμείς το ζήσαμε αυτό στις ΗΠΑ και όχι στην Ευρώπη.

Θα επανέλθω

Με εκτίμηση

Κάπα

Kαπα είπε...

η συνέχεια:

Για την παράγρ 3.1:

με καλύπτουν όσα είπα νωρίτερα και δεν ήθελα να σας κουράσω επαναλαμβανοντάς τα.

Για τις παραγρ 3.2 και 3.3

Αλλο πράγμα το τι θεωρούσαν κάποτε οι αρχαίοι και άλλο ο τεράστιος βιβλιογραφικός όγκος σήμερα για την Κατάθλιψη με τι χίλια δυο ανυπόφορα συμπτώμα που κάποτε οδηγουν τον ασθενής στην αυτοκτονία.

Για τις παραγρ 4.1 και 4.2

Αναρωτιέστε για το εάν υπάρχει παθολογική συμπεριφορά. Ασφαλώς και υπάρχει: μπορεί να κυμαίνεται από τη μυθομανία έως στο έγκλημα. Παθολογική είναι κάθε συμπεριφορά που βλάπτει είτε εμάς είτε και τους άλλους, εκεμμένα ή μη. Ο σύζυγος που συμπεριφέρεται βάναυσα στη γυναίκα και το παιδί του, πώς συμπεριφέρεται; Φυσιολογικά;

Για τις παραγρ 4.2, 4.3 και 4.4:

σας απάντησα σε προηγούμενο σχόλιο. Είναι λάθος συλλογισμός σας. Και ο Μέγκελε ήταν γιατρός στην υπηρεσία των ναζί. Αυτό σημαίνει ότι φταίει η ιατρική επιστήμη;

Για την παραγρ 4.5,

επίσης σας απάντησα. Αναμφίβολα, στα αυταρχικά καθεστώτα ή και σε περιόδους ιδεολογικού αυταρχισμου και πουριτανισμού, εξυπηρετούσε τις ιδεοληψίες της κοινωνίας. Μήπως όμως το ίδιο δεν έκανε η Αστυνομία και τα δικαστήρια. Τι σημαίνει αυτό; Οτι πρέπει εδώ και τώρα να καταργήσουμε την αστυνομία και τα δικαστήρια, τη στιγμή που οι περισσότερες αναπτυγμένες κοινωνίες τείνουν προς τον διαρκή εκδημοκρατισμό;

Λέτε στην παραγρ 4.6:

"Η σύγχρονη βιολογία, ανθρωπολογία και κοινωνιολογία αγαπητέ μου δεν είναι κατάπτυστες καθώς δεν συνδέονται με κανένα τρόπο με την επιβολή εξουσίας. Είναι επιστήμες καταγραφής και όχι παρεμβάσεις"

- Κι όμως ουκ ολίγοι κοινωνιολόγοι και ανθρωπολόγοι αλλά και βιολόγοι ευθύνονται για ιδεολογικά τερατουργήματα σε βάρος αντοφρονούντων (στα άλλοτε κομμουνιστικά κράτη) σε βάρος Εβραίων, Τσιγγάνων, ομοφυλοφύλων και ΑΜΕΑ στη ναζιστική Γερμανία και σε βάρος των αφροαμερικανών στις προπολεμικες και μεταπολεμικές ΗΠΑ.

Για την παραγρ 4.7

υπάρχει, όπως εξήγησα πρωτύτερα, παθολογική συμπεριφορά.

Για την παραγρ. 4.8

Οταν ήμουν μικρότερος, υπερασπιζόμουνα την "διαφορετιότητα" και χάριν αυτής ισχυριζόμουνα ότι δεν υπάρχει παθολογική συμποεριφορά, ώσπου...

Κι ομως, υπάρχει.

Θα κλείσω λέγοντας ότι το ρίξαμε στη θεωρία. Σας προτείνω να εξετάσουμε τη συμπεριφορά των γνωστών μας ατόμων που πάσχουν από Διπολική Διαταραχή. Ως γνωστόν, δεν υάρχουν ασθένειες, αλλά ασθενείς. Εδώ καθοριστικός είναι ο ρόλος του χαρακτήρα του ασθενούς.

Αν θέλετε συνεχίζουμε μιλώντα για συγκεκριμένα πράγματα. Ισως αυτό να έχουν περισσότερη αναγκη τα άτομα που πάσχουν από διπολική διαταραχή.

Σας ευχαριστώ θερμά

με εκτίμηση

Κάπα

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση....: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,.....
URL : www.siopi.gr
Γεια.....

Ανώνυμος είπε...

Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.

Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).

Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):

- Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).

- Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;

- Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).

- Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.

- Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
- (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.

- Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.

Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.

Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!

Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...

Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.

Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".

Ανώνυμος είπε...

Γνωσιακές-συμπεριφοριστικές μέθοδοι τραιναρίσματος επεξεργασίας αρνητικών σκέψεων, πεποιθήσεων και ενδιάμεσων πεποιθήσεων (προέλευσης Α. Beck)

1. Εντοπισμός αρνητικής σκέψης (π.χ. μήπως δεν είναι γνωσιακή θεραπεία, αλλά θεραπεία της κυράς μας της μαμμής). Καταγραφή της. Σε περίπτωση μη εντοπισμού συγκεκριμένης αρνητικής σκέψης, γίνεται συζήτηση για αρνητικές σκέψεις των παχύσαρκων, έστω και αν ο θεραπευόμενος είναι πετσί και κόκαλο.

2. Παρουσίαση στον θεραπευόμενο ενός φύλλου χαρτιού με παιδαριώδη σχηματική απεικόνιση και επεξήγηση αρνητικών σκέψεων, με τίτλους που δεν βγάζουν κανένα νόημα. Συζήτηση αδυναμίας του θεραπευόμενου να καταλάβει τι διάολο σημαίνουν αυτά. Διαβεβαίωση του θεραπευτή ότι 99 στους 100 ασθενείς του (SIC) καταλαβαίνουν με την πρώτη περί τίνος πρόκειται και συνεργάζονται καταγράφοντας σκέψεις τους. Επίκληση του επιχειρήματος ότι και στο Ινστιτούτο χρησιμοποιούν την ίδια σελίδα.

3. Πρόταση για βιβλιοθεραπεία. Υπόδειξη βιβλίων, που μιλούν όμως για γνωσιακή θεραπεία και όχι εκείνη της κυράς μας της μαμμής. Συνειδητοποίηση από τον θεραπευόμενο ότι έχει μπόλικες αρνητικές σκέψεις. Καταγραφή τους. Παρουσίασή τους στο θεραπευτή. Αμηχανία του θεραπευτή («Μα εγώ μετά βίας βγάζω μία αρνητική σκέψη από τους πελάτες μου και εσείς μου φέρατε τόσες!»–Θα κάνει πως ξέχασε τι έλεγε προηγουμένως για τους 99 στους 100).

4. Υπόδειξη στο θεραπευόμενο να βάλει σε διαφορετικές στήλες τις αρνητικές σκέψεις και να συμπληρώσει όλες τις στήλες (Assumptions, ενδιάμεσες αρνητικές σκέψεις, πεποιθήσεις, ενισχυτικά γεγονότα για την εμπέδωση των πεποιθήσεων, αμφισβήτηση, εναλλακτική πρόταση, πως αισθάνεσαι μετά την πρόταση που έκανες εσύ ο ίδιος). Αφιέρωση ειδικής συνεδρίας για την διευκρίνιση ότι core beliefs ερμηνεύεται στα ελληνικά «πυρηνικές πεποιθήσεις» και όχι «κεντρικές πεποιθήσεις». Επεξήγηση ότι έτσι το ερμηνεύουν στο Αιγινήτειο και επομένως έτσι είναι η ελληνική γλώσσα. Παράθεση επιχειρήματος ότι core ερμηνεύεται μόνο πυρήνας, πυρηνικό, στο αγγλοελληνικό λεξικό Divry’s (=Γεωργίου Κωνσταντοπούλου εκ Δίβρης).

5. Χωρίς να εξεταστούν οι ήδη εντοπισθείσες αρνητικές σκέψεις, ψάχνουμε και για άλλες. Αναπομπή της λίστας στο θεραπευόμενο με υπόδειξη για πιο γεωμετρικά καλαίσθητη σχεδίαση των στηλών των βαθμών επεξεργασίας κάθε αρνητικής σκέψης. Επανυποβολή στο θεραπευτή σε επόμενη συνεδρία.

6. Self disclosures του θεραπευτή προς το θεραπευόμενο, ώστε ο τελευταίος να καταλάβει τι λάθη κάνει και να τα γράψει. Να γράψει και τις αμφισβητήσεις που θα κάνει ο ίδιος στις δικές του αρνητικές σκέψεις, καθώς και πόσο ωραία νιώθει τώρα που έκανε τη δουλειά όλη μόνος του.

7. Συζήτηση, κατόπιν απορίας του θεραπευόμενου για την Judith Beck και το Βιβλίο της Εισαγωγή στη Γνωσιακή Θεραπεία-Cognitive Therapy, Basics and Beyond, ως προς ανάγκη δόμησης της συνεδρίας, εξαγωγή συμπερασμάτων, σύνδεση με την προηγούμενη συνεδρία, ανάγκη να συνοψίσει ο θεραπευόμενος στο τέλος της θεραπείας τι κατάλαβε και τι δεν κατάλαβε, διαδικασία με οποία οδηγούμαστε από την αρνητική σκέψη στην ενδιάμεση πεποίθηση και μετά στην πεποίθηση. Θα πρέπει να εξηγηθεί στο θεραπευόμενο (αφού συμπληρωθούν τουλάχιστο 65 ώρες συνεδριών) ότι αυτά δεν είναι απόλυτα («Ναι, υπάρχουν ορισμένοι άκαμπτοι συνάδελφοί μου που ακολουθούν αυτή τη δομημένη τεχνική. Όμως έχει γραφτεί – πού; στον Τηλεθεατή;- ότι αυτό κουράζει τους ασθενείς, και πράγματι όλοι οι ασθενείς μου, μου έχουν έρθει παρακαλώντας με, ικετεύοντάς με να μιλάμε ελεύθερα γιατί δεν αντέχουν αυτή τη δόμηση. Εγώ επειδή ενδιαφέρομαι πραγματικά για αυτούς και τους αγαπάω, δεν κάνω δόμηση, για το καλό τους»)

8. Συζήτηση για άλλο είδος θεραπείας που έμαθε ο θεραπευτής ότι κάνουν στο εξωτερικό, και το οποίο έχει σχέση με τη γνωσιακή θεραπεία επειδή δίνει απαντήσεις π.χ. γιατί ο ασθενής νιώθει κατώτερος, ή ότι τον δουλεύουν.

9. Ανακάλυψη ότι υπάρχουν στο φάκελο του θεραπευτή πολλές δεκάδες αρνητικών σκέψεων που λιμνάζουν επί μήνες, χωρίς να έχουν συζητηθεί. Επιχειρήματα για ανατροπή των ισχυρισμών του θεραπευόμενου («Μα εσείς φταίτε για τη διαχείριση του χρόνου, εγώ απλώς συζητάω αυτά που φέρνετε εσείς στη συνεδρία! Κοιτάξτε πως χαμογελάω σαν αυθόρμητο παιδί!»).

10. Ο θεραπευόμενος θα μπορούσε να επικοινωνήσει με με e-mail με άλλο γνωσιακό συμπεριφοριστικό θεραπευτή, πρώην μπάτσο, και να λάβει την απάντηση («Στη γνωσιακή θεραπεία υπάρχει πάντα δομή, επαγγελματικότητα και πάντοτε σαφής χρονικός ορίζοντας»). Η φράση «σαφής χρονικός ορίζοντας», μπορεί να χτυπήσει σαν καμπάνα στο μυαλό του θεραπευόμενου. Επικοινωνία με το θεραπευτή του.

11. Ο θεραπευτής μπορεί να στείλει μήνυμα SMS στο θεραπευόμενο, να μη ζητάει σαφή χρονικό ορίζοντα, επειδή «έχει διαταραχή προσωπικότητας» (πρώτη φορά να του το πει με SMS) και επομένως έχει «πολλή, πολλή, πολλή δουλειά ακόμα!»

12. Ο θεραπευτής, χωρίς να ακολουθήσει τη μέθοδο που περιγράφει η Judith Beck, για μετάβαση από αρνητικές σκέψεις σε ενδιάμεσες πεποιθήσεις, πρέπει να πετάξει στη μούρη του θεραπευόμενου ό,τι «πυρηνικές» πεποιθήσεις πρέπει να έχει (προσέξτε –όχι «έχει») ο θεραπευόμενος, αφού του έχει διαγνώσει τη συγκεκριμένη διαταραχή (ίσως να είναι η συγκεκριμένη διαταραχή που έχει αναλάβει σαν εργασία να παρουσιάσει σε ομήγυρη εκλεκτών θεραπευτών, οπότε ο πελάτης γίνεται guinea pig). Έτσι, θέλει δεν θέλει, ο θεραπευόμενος έχει δύο επιλογές ή να κάνει το θύμα, αποδεχόμενος πεποιθήσεις που δεν του πάνε, ή να πάει αλλού. Μπορεί ο θεραπευόμενος να ρωτήσει με e-mail μια άλλη θεραπεύτρια τι να κάνει. Σε μια τέτοια περίπτωση, εκείνη θα πρέπει να του απαντήσει, μεταξύ άλλων, ότι «πρέπει να συζητήσετε το θέμα με το θεραπευτή σας. Αν πάτε σε άλλο θεραπευτή μην παραλείψετε να του αναφέρετε το λόγο διαφωνίας σας με τον προηγούμενο».

13. Ο λόγος του προηγούμενου είναι προφανής. Για την περίπτωση που ο θεραπευόμενος το κρύψει από το νέο θεραπευτή του, θα πρέπει να ζητηθεί εκ των προτέρων από τους συναδέλφους να δείξουν συναδελφική αλληλεγγύη. Κανένας δεν πρέπει να δέχεται άνθρωπο που υποτίμησε τη διάγνωση και διαδικασία –καλή ή κακή- άλλου συναδέλφου.

14. Μπορεί να γίνει δεκτό αίτημα του θεραπευόμενου για γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία μέσω μερικών e-mails, επι αμοιβή. Φυσικά στην αμοιβή περιλαμβάνονται 40 λεπτά για τη λήψη του μηνύματος και άλλα 40 λεπτά για την αποστολή της απάντησης, επειδή το computer του θεραπευτή είναι αργό και καθυστερεί στην πρόσβαση στο Ιντερνέτ και θα το αλλάξει ….. το Μάιο. Το περιεχόμενο των απαντητικών μηνυμάτων πρέπει να περιέχει μόνο διευκρινιστικές ερωτήσεις, χωρίς να οδηγεί σε κάποιο γνωσιακό συμπέρασμα. Παράλληλα να του μαθαίνει μερικά κόλπα για να θυμάται ονόματα (π.χ. για να θυμάσαι τον Γαβριήλ Γαβριηλίδη, να έχεις στο μυαλό σου το ΓΑΒ-ΓΑΒ του σκύλου).

15. Θα πρέπει να καταγγελθεί σαν απαράδεκτη η άποψη της Judith Beck, σύμφωνα με την οποία «είναι δυνατόν να υπάρχει και αρνητική σκέψη που να είναι αληθινή και στην περίπτωση αυτή ο θεραπευτής αντί να την αμφισβητεί, βοηθάει τον θεραπευόμενο να επιλύσει το βασικό του πρόβλημα». Αυτό φέρνει σε δύσκολη θέση το γνωσιακό θεραπευτή που έχει σαν στόχο του να δουλεύει μόνο από τα συγκεκριμένα γνωστικά λάθη, τα οποία έχουμε μάθει απέξω κι ανακατωτά. Διαφορετικά ανοίγει το κουτί της Πανδώρας και ….. Δεν είναι δουλειά του γνωσιακού θεραπευτή να ασχολείται με άλλο πρόβλημα (π.χ. αν έχασε τη δουλειά του ο θεραπευόμενος) εκτός από το να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει τις στάνταρντ αρνητικές σκέψεις που κάνει.

16. Μπορεί τέλος να ανακαλύψει ο θεραπευτής (με καθυστέρηση 3 μηνών) ότι έχει ξεχάσει συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο είχε υποσχεθεί να διορθώσει ως προς τη διαδικασία των αρνητικών σκέψεων. Τότε του λέγει «α νόμιζα ότι τα κάνατε με άλλο θεραπευτή το καλοκαίρι!».

17. Τελευταίο επιχείρημα, μετά από 70 ώρες συνεδριών, ο θεραπευτής μπορεί να πει «ε, αν τελικά δεν είστε ευχαριστημένος από την προσέγγισή μου, μπορείτε να πάτε σε άλλο θεραπευτή» (έχοντας βέβαια φροντίσει να σαμποτάρει επιτυχώς μια παρόμοια προσπάθεια προσέγγισης άλλου θεραπευτή). Αν ο θεραπευόμενος ζητήσει από το θεραπευτή του να του συστήσει κάποιον άλλον, εκείνος πρέπει να κάνει πως δεν ξέρει κανέναν. Μπορεί να προσποιηθεί μόλις γύρισε από σπουδές που έκανε στη Μαδαγασκάρη και δεν ξέρει ούτε έναν.

18. Οι θεραπευτές δεν πρέπει να νιώθουν άσχημα όταν διαχειρίζονται αρνητικές σκέψεις με αυτό τον τρόπο. Με τη διαδικασία αυτή ο θεραπευόμενος θα ξεχάσει την αρχική αιτία που τον ενοχλούσε και θα έχει αγανακτήσει με το θεραπευτή του (=θα μπορούσε να αποτελέσει κάποια βερσιόν ομοιοπαθητικής!) Επίσης, όταν ο θεραπευόμενος πάψει να αγανακτεί κατά του θεραπευτή (που δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα και δεν νιώθει ποτέ άσχημα για το «έργο» του), σημαίνει ότι είναι κοντά στο τέλος της θεραπείας.

19. Γενικά ο Γνωσιακός θεραπευτής πρέπει να είναι ένα αυθόρμητο παιδί, απαλλαγμένο από οποιοδήποτε αίσθημα ενοχής, ευχάριστο στην παρέα του, που θα αντιμετωπίζει τα πάντα με ένα χαμόγελο και δεν θα κρατάει άσχημες σκέψεις στο κεφάλι του.


ergrearg ggrr στις 11/5/2006, 10:29
Κοιταξε από ότι καταλαβαινω το προβλημα σου είναι ο θεραπευτης και αυτό συμπαρασυρει και τη μεθοδο.

Η γνωσιακη είναι η Νο1 μεθοδος τα τελευταια χρονια αλλα μαλλον επεσες σε μ****α ψυχολογο που βαριεται η περασε τα μαθηματα με σκονακι.

Μην κολλας σε αυτό και αν δεν θες να τον δεις παλι τον θεραπευτη η πηγαινε σε αλλον η καντο μονος σου αφου μετα από 70 ωρες κατι θα καταλαβες

Εγω σου προτεινω το βιβλιο «ανακαλυπτοντας ξανα τη ζωη» του YOUNG εκδοδεις πατακη αυτος είναι μαθητης του ΜΠΕΚ και μιλαει για δεκα προβλημα συμπεριφορας καπου θα βρεις και το δικο σου αλλα το μεγαλο μυστικό είναι να ακολουθεις κατά γραμμα αυτά που λει και τα βηματα που σου λεει να κανεις θα τα κανεις ώστε να εχουν μια συνεχεια όχι ένα τωρα το άλλο σε ένα μηνα αυτά που σου λενε να γραφεις θα τα γραφεις συνεχεια για το κάθε προβλημα την κάθε αρνητικη σκεψη θα προσπαθεις να την ανατρεψεις πολλες φορες και αυτό θα περασει στον εγκεφαλο σου

Η γνωσιακη διδασκετε στα πανεπιστημια παντου δεν είναι μ*****ς ολοι αυτοι οσο γελοια και να σου φαινεται λειτουγρει

Δεν ειμαι ψυχολογος αλλα αντιμετωπισα προβλημα το οποιο το λυνω και το εξαφανιζω καθημερινα με κοπο και επιμονη αλλα αξιζει.
Αν θες κατι άλλο εδώ ειμαι
kostas_athens στις 11/5/2006, 01:04
Κατ αρχήν να εξηγήσω και να ξεκαθαρίσω οτι δεν ειμαι ψυχολόγος και επιπλεον δεν ξερω το συστημα αυτο καθολου.
Αρα σου λεω προσωπικες μου γνωμες και μιλαω σαν ασχετος.

Στο προφίλ μου όμως θα δεις οτι δεν ειμαι και τοσο άσχετος. Απλα δεν εχω σπουδασει.


Εγω προσωπικά πιστευω οτι το βασικοχαρακτηριστικο του θεραπευτει που σου "παει " ειναι το να μην κανει καμμια απολυτως εκτίμηση. Θετική η αρνητική.

Αν κανει τότε είτε ειναι πολυ στις κακες του είτε δεν ξερει πως να αντιμετωπισει το προβημα σου είτε το έχει ο ίδιος και δεν τα εχει καταφερει με αυτο.

Οποτε με αυτο το πραγμα γνώμονα, παιρνεις δρόμο

Σε εμενα θα μου εφτανε για να φύγω η
...διαβεβαιωση θεραπευτή ότι 99 στους 100 ασθενείς του (SIC) καταλαβαίνουν με την πρώτη περί τίνος πρόκειται και συνεργάζονται καταγράφοντας σκέψεις τους...

Γιατι σε συγκρινει με αλλους και αυτο ειναι εκτίμηση.

και το πιο κατω ειναι εκτίμηση:
...εγώ μετά βίας βγάζω μία αρνητική σκέψη από τους πελάτες μου και εσείς μου φέρατε τόσες...

Μου κακοφαιενται το να ανοιγει καποιος πληγες στον ενδιαφερομενο και να ανοιγει και να ανοιγει χωρις να κλεινει και καποια.
Προτιμαω να πιανει ενα θεμα και να το ξεμπερδευει. Αλλα δεν ειμαι απολυτος σε αυτο.

...Μα εσείς φταίτε για τη διαχείριση του χρόνου... = εκτίμηση

«έχει διαταραχή προσωπικότητας»
= εκτιμηση
έχει «πολλή, πολλή, πολλή δουλειά ακόμα!»
= εκτίμηση

«πυρηνικές» πεποιθήσεις πρέπει να έχει ο θεραπευόμενος, =εκτιμηση

αφού του έχει διαγνώσει τη συγκεκριμένη διαταραχή (απο την στιγμη που το ανακοινωνει στον ενδιαφερομενο οτι εχει την ταδε διαταραχή ειναι εκτίμηση).

Το αν σε αμφισβητει ειναι εκτιμηση αλλα ειναι καπως σχετικο εδω γιατι μπορει να ειναι θεμα της τεχνκης. Δεν ξερω και δεν επιμενω. απλα αν ποτε εκανα κατι τετοιο θα το εκανα σαν τελικό τεστ για να δω οτι ολα πανε καλα.


Εγω πιστευω βαθεια οτι το κλειδι στο να βοηθησεις καποιον ειναι να μην κρίνεις καθολου τον άλλο με κανενα απολυτως τροπο (Αρα και να μην τον συμβουλέψεις). Απο εκει και περα αν δεν βρεις κατι καλυτερο για να κρινεις θεραπευτές χρησιμοποίησε αυτο.

nikos είπε...

Boithia ti prepei na kano ?? Exo ena filo (kolitos) poy exei maniokatathlipsi.Ti prepei na kano gia na voithiso?.Pos prepei na fertho?. Apo poy proerxete ayto?.
Xirotereyi oso pernaei okairos ??.