Φιλοξενια ασθενών και συγγενών τους στις ΗΠΑ

Μια φωτό της κορούλας μας που ζωγραφίζει

Ακολουθεί το σημερινό ποστ που έγινε με αφορμή τις πληροφορίες που κατά καιρούς μας ζητούν φίλοι επισκέπτες του μπλογκ από την Ελλάδα και την Κύπρο.

1. Το θαυματουργό Μέιγιο Κλινικ, που γιάτρεψε την επιληψία της κόρης μας με την Κετογενική Δίαιτα, βρίσκεται στο Ρότσεστερ των ΗΠΑ, 100 χλμ από την Μινεάπολη, κοντά στα σύνορα με τον Καναδά. Είναι κορυφαίο στα νευρολογικά, στα ορθοπεδικά και στην θεραπεία καρκίνων.

Το πρωτοεπισκεφτήκαμε την άνοιξη του 2005 (τότε άρχισε η θεραπεία του παιδιού μας που έπασχε από βαριά φαρμακοανθεκτική επιληψία). Δεύτερη φορά πήγαμε την άνοιξη του 2007. Τώρα ετοιμαζόμαστε να ξαναπάμε την ερχόμενη άνοιξη (2008). Κανονικά θα έπρεπε να πηγαίνουμε, για εξετάσεις, τουλάχιστον κάθε έξι μήνες...

2. Τα νοσήλια μάς τα κάλυψε το κράτος, όχι όμως και τα έξοδα διαμονής που για μας ήταν τεράστια. Λόγω της κατάστασης του παιδιού μέναμε σε ένα ακριβό ξενοδοχείο δίπλα από το νοσοκομείο, ούτως ώστε σε περίπτωση ανάγκης να μη χρονοτριβήσουμε. Για τον ίδιο λόγο μέναμε στο ισόγειο, σε ένα μεγαλούτσικο δωμάτιο που είχε και κουζίνα, αφού έπρεπε να παρασκευάζουμε τα ειδικά γεύματα του παιδιού καθώς και το Κέτοκαλ.

Ο μήνας κόστιζε περίπου περίπου έξι χιλιάδες δολλάρια. Σκεφτείτε τώρα, πόσο μας κόστισε η τρίμηνη παραμονή μας πέρυσι το καλοκαίρι. Στα συνολικά έξοδα θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εισιτήρια, του παιδιού, της νταντάς, τα δικά μου, και δυο γιατρών (ένας που μας συνόδεψε προς στις ΗΠΑ και επέστρεψε, και ο άλλος ήλθε από την πατρίδα, μας παράλαβε με μας συνόδεψε κατά την επιστροφή).

3. Από καιρό η Ελληνορθόδοξη Κοινόητα του Ρότσεστερ φιλοξενεί στο Σπίτι της Εκκλησίας, εντελώς δωρεάν, οικογένειες από την Ελλάδα και την Κύπρο, (αλλά και από τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο) που μεταβαίνουν εκεί για ιατρικούς λόγους.

Αν λοιπόν, σκέφτεστε να πάτε για νοσηλεία στο Ρότσεστερ, σας παρακαλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας προκειμένου να σας εξασφαλισθεί δωρεάν διαμονή στο Σπίτι Της Εκκλησίας. Μη διστάσετε!!!

Σας ευχαριστούμε πολυ

Με αγάπη

Παράγραφος - paragrafos@cytanet.com.cy

Αφιέρωμα στον Σαλτάρω

1. Στο μπλογκ του Νίκου Δήμου σύχναζε, από τον πρώτο καιρό, ένα άτομο που επικράτησε να τον λέμε "Σαλτάρω" (το νικ του ήταν "Σαλτάρω στο κενό").

Κάποια στιγμή (στα μέσα του 2006) επεσήμανα στον ΝΔ ότι ο Σαλτάρω χυδαιολογεί σε βάρος ορισμένων γυναικών τού μπλογκ. (Τότε το θέμα ήταν "τα όρια της σάτιρας".) "Αλλο σάτιρα κι άλλο κακοήθεια", αποφάνθηκε ο ΝικόΔημος και έδιωξε τον Σαλτάρω από την παρέα.

2. Στην συνέχεια ο Σαλταρω επιχείρησε να με... εκδικηθεί. Αφού είχε χυδαιολογήσει σε βάρος του νεκρού πατέρα μιας κοπέλας, θα δίσταζε να χυδαιολογήσει σε βάρος της επιληψίας του παιδού μου; Εννοείται ότι εκείνη την εποχή οργίστηκα και πικράθηκα πολυ...

Μετά όμως από λίγους μήνες και η οργή και το παράπονο υποχώρησαν μέσα μου και άρχισα να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με αυτήν την ψυχή...

3. Συνέπεσε, εκείνη την περίοδο, η κορούλα μας (ιδίως κατά το καλοκαίρι του 2006) να απαιτεί την αυτονομία της με πολυ άγριο τρόπο: μονίμως ήταν πνεύμα αντιλογίας, ενώ όταν δεν της κάναμε τα χατίρια, φώναζε, γρατσουνούσε, δάγκωνε και κλωτσούσε! Τα χέρια μας ήταν καταγρατσουνισμένα από τις νυχιές και τις δαγκωνιές! (Σωστά ειπώθηκε ότι η βία είναι "χαμηλή" μορφή επικοινωνίας.)

Βλέπετε, επί τρία χρόνια η κορούλα μας ήταν σχεδόν φυτό, με βαριά κατασταλτικά φάρμακα και πάμπολλα παρατεταμένα επιληπτικά επεισόδια, που της προκάλεσαν αρκετές ζημιές στο λόγο και την κίνηση. Οταν μετά την Ανοιξη του 2005 άρχισε το παιδί να πατάει στα πόδια του (χάρη στην Κετογενική Δίαιτα), να μιλάει να και να ζητάει βόλτα και ζωή, όταν δηλαδή άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο, τα άλλα παιδάκια και το παιγνίδι, τότε άρχισε σταδιακά να δυναμώνει μέσα της επιτακτικά το αίτημα τα θέλω όλα εδώ και τώρα!

3. Ειδικά το καλοκαίρι του 2006, συναισθάνθηκα για πρώτη φορά τον "Σαλτάρω". Είδα πίσω από την οργισμένη και αναιτίως χυδαιολόγο, επιθετική συμπεριφορά του, ένα παιδάκι που στερήθηκε για χρόνια, όχι απραιτήτως την αγάπη, αλλά το παιγνίδι, δηλαδή την ίδια τη ζωή και τη χαρά, τις συντροφές, τα αστεία, τις πλάκες και τη ξεγνοισια. Ήταν να μη νιώσω άσχημα που έγινα η αιτία να εκδιωχθεί από τον ΝΔ; (Ασχέτως εάν είχα δίκιο. Το δίκιο δεν σημαίνει τίποτε όταν δεν συνοδεύεται από ανθρωπιά και κατανόηση - τίποτε απολυτως!)

4. Η κορούλα μας έπαψε να γρατσουνάει, να δαγκώνει και να κλωτσάει κατά την τριμήνη παραμονή μας στις ΗΠΑ, το περασμένο καλοκαίρι (του 2007). Η επιθετικότητά της εκτονωθηκε με τρέξιμο και παιγνίδι σε ήρεμο περιβάλλον, μέσα στο πράσινο και στην αγκαλιά τη δική μας και της κοινωνίας που μας αποδέχτηκε σαν έτοιμη από καιρό!

5. Αφιερώνουμε το σημερινό ποστ στον Σαλτάρω και σε όλα τα παιδιά, που δεν μπορέσαμε να τα διδάξουμε τη γλώσσα της αγάπης, όχι γιατί ήταν ανεπίδεκτα μαθήσεως, αλλά επειδή εμείς δεν βρήκαμε τον σωστό και αποτελεσματικό τρόπο.

Εδώ μέσα ο Σαλτάρω είναι απολύτως ελεύθερος να γράψει και να γράφει όσα σχόλια θέλει και ό,τι γουστάρει, ανάλογα με τον κέφι του. Όχι όμως σε βάρος τρίτων.

Με αγάπη

Παράγραφος

αποσύρεται

Αυτή η αγωνία δεν συνηθίζεται...

Χτες, το βραδάκι η κουκλίτσα μας είχε λίγο συνάχι. Αμέσως χτύπησε συναγερμός: ξεσκουριάσαμε τις Πρώτες Βοήθειες. Πριν μία ώρα είχαμε μυοκλονικούς σπασμούς. Δάγκωσε τη γλώσσα της και μαζί με τα σάλια έβγαινε και κάμποσο αίμα.

Εκείνος ήταν, υποτίθεται, ψύχραιμος, ενώ εγώ και να θέλω δεν μπορώ. Τρέμουν τα χέρια μου. Έτσι τη δουλειά όλη την έκανε η νταντά μας. Της χορήγησε από το ορθό στεζολίντ (βάλιουμ).

Οι σπασμοί δεν κράτησαν πάνω από τρία λεπτά και μάλλον σταμάτησαν από μόνοι τους, αφού το στεζολίντ επιδρά μετά από πέντε -δέκα λεπτά κι όχι αμέσως. Εμείς όμως το χορηγούμε καλού-κακού, γιατί προλαμβάνει τα μεγάλα επεισόδια που συνήθως έπονται του υψηλού πυρετού. Για να τον προλάβουμε κι αυτόν χορηγήσαμε αντιπυρετικό.

Αχ, αυτή η αγωνία! Αυτή η αγωνία δεν συνηθίζεται με τίποτε...

Με αγάπη - Παράγραφος