Τον περασμένο Νοέμβρη, δυο βδομάδες μετά την ανάρρωση τής κορούλας μας (από εμπύρετη ίωση με σπασμούς), είχαμε και το πρώτο γενικευμένο επεισόδιο σε δημόσιο χώρο. (Πάντα όταν αναρρώνει το παιδί, για τις επόμενες δυο-τρεις βδομάδες είναι επιρρεπές στην επιληψία του.)
Ήταν με τη μανούλα και την παραμάνα στο παιδικό κατάστημα «Early Learning» του Μολλ. Εκεί τυχαία συναντήθηκαν με μία αγαπημένη θεία και το δωδεκάχρονο εγγονάκι της που αμέσως λάτρεψε τη δική μας κι αρχίσανε ένα θεότρελο παιγνίδι με γέλιο και φωνή όλο χαρά και ενθουσιασμό.
Χτυπάει το τηλέφωνο, "τρέξε", μου λέει κλαίγοντας η μανούλα, "το παιδί έπαθε κρίση, τώρα βγήκα στο πάρκιν να πάρω από το αυτοκίνητο το οξυγόνο και τον αναροφητήρα, τρέξε…" Εν τω μεταξύ το ξαδελφάκι και η αγαπημένη μας θεία πάθανε την πλάκα τους…
Κατέφθασα και βρέθηκα μπροστά σε μια κωμικοτραγική κατάσταση: δυο πολύ σοβαροί, ένστολοι υπάλληλοι της ασφάλειας του Μολλ προσπαθούσαν να μπουν στο κατάστημα κουβαλώντας ένα δίμετρο φορείο που προοριζόταν για το… παιδάκι. Όμως οι διάδρομοι του καταστήματος ήταν στενοί και δεν τους έπαιρνε η στροφή. Έτσι το σηκώσανε ψηλά και το φέρανε δίπλα στο παιδί. Εκεί μέσα στο τεράστιο φορείο αποθέσαμε ευλαβικά τη λιπόθυμη κορούλα μας.
Οπότε αρχίζει το γέλιο, κι ας μην είχαν στεγνώσει τα δάκρυα και το χτυποκάρδι της ταραχής: πάνε να πάρουνε στροφή, αλλά δεν στρίβανε. Να σηκώσουνε πάνω το φορείο; θα έπεφτε το παιδί. Τότε πώς θα βγαίναμε από το μαγαζί; Γιατί εκτός των άλλων, τώρα το παιδί ήταν και ελαφρώς δεμένο με ιμάντες -έτσι λένε οι κανονισμοί του Μόλλ...
Η λύση βρέθηκε: αδειάσαμε όλοι εκεί μέσα τα... γωνιακά ράφια και βγήκαμε επιτέλους από το κατάστημα αφήνοντας πίσω μας μία... αποθήκη. Πάμε να μπούμε στο ασανσέρ, δεν χωρούσαμε! Ούτε ίσια, ούτε πλάγια, και φυσικά ούτε... όρθια. Τότε ανακαλύψαμε ότι δεν υπάρχουν κανονικές σκάλες, παρά μονάχα ηλεκτρικές! Και πώς κατεβαίνεις από τις ηλεκτρικές με ένα φορείο; Τους είπαμε να τις σταματήσουνε αλλά δεν ήξεραν πώς!
Δεν μας φτάνανε τα βάσανα και τα νευρικά γέλια, τώρα προστέθηκε και η αγωνία πώς θα βγούμε από το Μολλ!!! Περιττό να σας πω ότι πλέον είχαμε γίνει θέαμα: τουλάχιστον τριακόσια άτομα μας είχαν περικυκλώσει με την… διακριτικότητά τους.
Είπα στον μπροστινό να προχωρήσει αυτός στα σκαλιά κι εγώ θα προσπαθήσω σκυφτός να τον ακολουθήσω συγχρονισμένα, όπως και έγινε κακήν κακώς και κάτω από το έντρομο βλέμμα της μανούλας…
Όσο για την θεία και το ξαδελφάκι, αγνοούνται εδώ και μήνες.
Με εκτίμηση
Κάπα
21 σχόλια:
Για γέλια και για κλάματα μαζί...
Ελπίζω τα κορίτσια σου να είναι καλά. Να μου τις φιλήσεις, να είστε καλά και οι τρεις σας :)
1 Σχόλιο - Show Original Post
Ο/Η lemon είπε...
Για γέλια και για κλάματα μαζί...
Ελπίζω τα κορίτσια σου να είναι καλά. Να μου τις φιλήσεις, να είστε καλά και οι τρεις σας :)
04 Μάρτιος, 2008 20:01
-------------
Για να είμαι ειλικρινής, όταν έφτασα εγώ, τα δύσκολα είχα περάσει, αφού το παιδί ήταν πια στο στάδιο της ανάνηψης. Η κρίση δεν είχε διαρκέσει πολυ. Αυτό ήταν το ευχάριστο. Έτσι μας δόθηκε η δυνατότητα πίσω από το τραγικό που ζήσαμε να γελάσουμε με την σοβαροφανή και κωμική πλευρά της ταλαιπωρίας μας.
Στο παρελθόν έχουμε ζήσει κι άλλες κωμικοτραγικές στιγμές. Ομως εκείνον τον καιρό ήταν τόσο ασχήμα το παιδί που δεν τολμάμε να τις επαναφέρουμε στη μνήμη ούτε καν τα ευτράπελα...
Σας ευχαριστούμε για τα φιλιά σας!
Σας ανταποδίδουμε την αγάπη
Με εκτίμηση
Κάπα
Kαι μετά λένε γιατί οι άνθρωποι με πρόβλημα δεν κυκλοφορούν αρκετά... Γιατί οι δημόσιοι χώροι είναι ακατάλληλοι.
Κι αφού όσοι έχουν πρόβλημα δεν κυκλοφορούν αρκετά, κάθε ασυνήθιστο περιστατικό προκαλεί ένα πλήθος από περίεργους...
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχει πολλές φορές και το φαινόμενο να εξαφανίζονται, μετά το σοκ, κι οι "δικοί" (η συμπάθεια που το βάζει στα πόδια).
Για γέλια και για κλάματα, καλά λέει η lemon.
Kαλησπέρα και καληνύχτα - μακάρι να μη συμβαίνουν τέτοιες κρίσεις αλλά, όταν συμβαίνουν, καλή δύναμη... :)
Ο/Η athanasia είπε...
Kαι μετά λένε γιατί οι άνθρωποι με πρόβλημα δεν κυκλοφορούν αρκετά... Γιατί οι δημόσιοι χώροι είναι ακατάλληλοι.
Κι αφού όσοι έχουν πρόβλημα δεν κυκλοφορούν αρκετά, κάθε ασυνήθιστο περιστατικό προκαλεί ένα πλήθος από περίεργους...
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχει πολλές φορές και το φαινόμενο να εξαφανίζονται, μετά το σοκ, κι οι "δικοί" (η συμπάθεια που το βάζει στα πόδια).
------------------
Εδωσαν εκατομμύρια για να φτιάξουν το μεγάλο Μολλ της Λευκωσίας (υπάρχουν δύο) και δεν σκέφτηκαν πώς, σε περίπτωση ατυχήματος, θα κατεβάσουν τραυματίες με φορεία!!!
Το άλλο που σκέφτηκα είναι τι θα γινει εκεί μέσα σε περίπτωση πυρκαγιάς! Από που θα βγούν έξω οι άνθρωποι. Από τις στενές ηλεκρικές σκάλες ή από το ασανσερ; Μας βλέπω να απογειωνόμαστε από τα παράθυρα. Μα ούτε παράθυρα υπάρχουν. Κάτι φεγγίτες μονάχα στην πίσω μεριά των καταστημάτων.
Οσο για την "συμπάθεια που του βάζει στα πόδια", δυστυχώς Αθανασία μου είναι μια θλιβερή πραγματικότητα. Και τι εισπράττουν οι ασθενείς και οι συγγενείς τους; Απόρριψη, απόρριψη αντίστοιχη με εκείνη που ειπράττουν εξαιτίας του στίγματος και του κοινωνικού ρατσισμού.
Την καλημέρα και την αγάπη μας
Με εκτίμηση
Κάπα
Είναι φοβερό το πώς όμως μπορεί κάποιος με τόσα προβλήματα να βλέπει και την αστεία πλευρά ενός τέτοιου περιστατικού.Αυτό θα πει αισιοδοξία.Συγχαρητήρια.
Ελπίζω να είστε όλοι καλά τώρα.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Είναι φοβερό το πώς όμως μπορεί κάποιος με τόσα προβλήματα να βλέπει και την αστεία πλευρά ενός τέτοιου περιστατικού.Αυτό θα πει αισιοδοξία.Συγχαρητήρια.
Ελπίζω να είστε όλοι καλά τώρα.
05 Μάρτιος, 2008 13:47
-------------
Σας ευχαριστούμε για την ενθάρρυνση και την ευγένειά σας.
Πράγματι είμαστε αισιόδοξοι. Οι δυσκολίες και η απελπισία που βιώσαμε μέχρι να κλείσει το παιδί τα τρία του χρόνια, είναι απερίγραπτες...
Αντίθετα, τα τελευταία τρία χρόνια, το παιδί παθαίνει κρίσεις μονάχα όταν αρρωσταίνει με πυρετό.
Είναι να μην είμαστε αισιόδοξοι;
Σας ευχαριστούμε και πάλι
Με εκτίμηση
Κάπα
Eνός πολύ αγαπημένου μου φίλου η μαμά έχει κινητικό πρόβλημα. Όταν οι υπηρεσιακές υποχρεώσεις του συζύγου τους οδήγησαν στην Ολλανδία όπου έβλεπε ανθρώπους με αναπηρικά αμαξίδια να ψωνίζουν ανεβαίνοντας τις ειδικές ράμπες, να αγοράζουν ό, τι χρειάζονται από το σούπερ μάρκετ των οποίων το ταμείο ήταν πολύ χαμηλό προκειμένου να βρίσκεται στο ύψος του αναπηρικού αμαξιδίου, να κάνουν βόλτες και να χαζεύουν τις βιτρίνες, κ.λπ. αναφώνησε: "Πολλοί άνθρωποι με κινητικά προβλήματα υπάρχουν στην Ολλανδία! Μήπως μου κάνει και μένα κακό το κλίμα?":))))
Φιλιά στη φίλη μας και όχι στενοχώριες. Άσε που πλησιάζουν και τα γενέθλιά μας και μεγαλώνουμε!
Ο/Η miaarkoudapouthneleganbetty είπε...
Eνός πολύ αγαπημένου μου φίλου η μαμά έχει κινητικό πρόβλημα. Όταν οι υπηρεσιακές υποχρεώσεις του συζύγου τους οδήγησαν στην Ολλανδία όπου έβλεπε ανθρώπους με αναπηρικά αμαξίδια να ψωνίζουν ανεβαίνοντας τις ειδικές
-----------
Αυτήν την εντύπωση είχα κι εγώ όταν πήγα πρώτη φορά στον Καναδά! Άλλος κόσμος κι εκεί. Εμείς εδώ τους αναπήρους, τους τυφλούς και τους κωφούς τους έχουμε κλειδωμένους στο... κατώι...
Φιλιά σε όλη την οικογένεια! Και τα πιο πολλά στην μικρούλα!
Κάπα
ΥΓ. Πολλά φιλιά και πολλή αγάπη από την Αλφα.
Γράφετε στην εισαγωγή του ιστολογίου σας το εξής:
"Όλοι οι εθελοντές είναι ευπρόσδεκτοι."
Τι είδους εθελοντές ? Πώς ακριβώς μπορεί κάποιος να βοηθήσει?
Πραγματικά ενδιαφέρομαι.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Γράφετε στην εισαγωγή του ιστολογίου σας το εξής:
"Όλοι οι εθελοντές είναι ευπρόσδεκτοι."
Τι είδους εθελοντές ? Πώς ακριβώς μπορεί κάποιος να βοηθήσει?
Πραγματικά ενδιαφέρομαι.
05 Μάρτιος, 2008 20:49
-----------
Σας ευχαριστούμε πολυ, πάρα πολυ.
Σε κάποια στιγμή, θα υπάρξει η ανακοίνωση/παρουσίαση της Ιστοσελίδας μας. Από εκεί, μέσα δηλαδή από ένα πιο επίσημο φορέα, ελπίζουμε να επιστρετεύσουμε τον κόσμο που μας αγαπά, υπέρ των ατόμων με επιληψία και κατά του κοινωνικού ρατσισμού.
Αναμείνατε.
Και πάλι ευχαριστουμε πολύ
Με εκτίμηση
Κάπα
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Γράφετε στην εισαγωγή του ιστολογίου σας το εξής:
"Όλοι οι εθελοντές είναι ευπρόσδεκτοι."
Τι είδους εθελοντές ? Πώς ακριβώς μπορεί κάποιος να βοηθήσει?
Πραγματικά ενδιαφέρομαι.
05 Μάρτιος, 2008 20:49
----------------
Ανώνυμε,
Σ΄ευχαριστούμε θερμά που μας γνώρισε τη μαχόμενη Λύδια. Συντομα θα της κάνουμε ένα αφιέρωμα αγάπης.
Με εκτίμηση
Κάπα
Αναφέρεστε στην Λυδία του http://lydia-tigria.blogspot.com?
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Αναφέρεστε στην Λυδία του http://lydia-tigria.blogspot.com?
10 Μάρτιος, 2008 10:57
-----------------
Μάλιστα, στην μαχόμενη μικρή Λυδία με τη μεγάλη καρδιά. Εχουμε ήδη γνωριστεί με τον καλό της πατερούλη, το Ναυτίλο. Επικοινωνούμε μέσω ιμέιλ.
Και πάλι σας ευχαριστούμε
Με εκτίμηση
Κάπα
Χαίρομαι πάρα πολύ που επικοινωνείτε μαζί του.Η Λυδία είναι ένα τιγράκι πραγματικά!
Κάνατε ένα σχόλιο που με παραξένεψε λίγο:" Ανώνυμε,
Σ΄ευχαριστούμε θερμά που μας γνώρισε τη μαχόμενη Λύδια. Συντομα θα της κάνουμε ένα αφιέρωμα αγάπης."
Αν μπορείτε εξεγήστε μου.
Ευχαριστώ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Χαίρομαι πάρα πολύ που επικοινωνείτε μαζί του.Η Λυδία είναι ένα τιγράκι πραγματικά!
Κάνατε ένα σχόλιο που με παραξένεψε λίγο:" Ανώνυμε,
Σ΄ευχαριστούμε θερμά που μας γνώρισε τη μαχόμενη Λύδια. Συντομα θα της κάνουμε ένα αφιέρωμα αγάπης."
Αν μπορείτε εξεγήστε μου.
Ευχαριστώ.
10 Μάρτιος, 2008 15:29
----------------------------
Αγαπητέ Ανώνυμε σχολιαστή και εκλεκτέ μας επισκέπτη, μάλλον θα πρέπει να εξηγήσω:
Ταυτόχρονα με το εδώ πρώτο (και ευγενέστατο) σχόλιό σας, έλαβα και ένα μήνυμα (προσωπικό) από έναν Ανώνυμο επιστολογράφο ο οποίος, μεταξύ άλλων με ενημέρωσε και για την καλη μας Λυδία και τα βάσανά της, την οποία αγνοούσαμε μέχρι τότε.
Υπέθεσα λοιπόν ότι εσείς ο Ανώνυμος σχολιαστής είστε το ίδιο πρόσωπο με τον Ανώνυμο επιστολογράφο και ότι εσείς είστε εκείνος που μας ενημέρωσε για την Λυδία.
Οπότε ένιωσα την ανάγκη να σας ευχαριστήσω και να σας πω ότι εκίκειται ένα αφιέρωμα στη μικρή Λυδία και τον μεγάλο αγώνα της.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Κάπα
Δυστυχώς, δεν σας ενημέρωσα εγώ για την Λυδία όμως γνωρίζω την περίπτωσή της.
Χαίρομαι όμως που θα κάνετε αφιέρωμα σ'εκείνη και γενικά που ενδιαφέρεστε.
Ευχαριστώ.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Δυστυχώς, δεν σας ενημέρωσα εγώ για την Λυδία όμως γνωρίζω την περίπτωσή της.
Χαίρομαι όμως που θα κάνετε αφιέρωμα σ'εκείνη και γενικά που ενδιαφέρεστε.
Ευχαριστώ.
10 Μάρτιος, 2008 16:52
--------------------------
Εγώ χαίρομαι που σας ταύτσισα (δηλαδή σε μπέρδεψα) με τον άλλον τον Ανώνυμο.
Είναι ωραίο να βλέπει κανείς γύρω του ανθρωπιά και ευαισθησία.
Γιατί με τον άλλον ανώνυμο δεν είχατε κοινή μόνον την ανωνυμία, είχατε και έχετε κοινή και την ευαισθησία.
Με εκτίμηση
Κάπα
Όποτε μπαίνω σε αυτό το μπλογκ παίρνω μια τεράστια δόση ανθρωπιάς και αγάπης που νομίζω πως μου δίνει δύναμη.
Έχετε τεράστια δύναμη ψυχής και αυτό φαίνεται σε κάθε σας κείμενο.
Όσο για τα ΑΜΕΑ είναι πραγματικά λυπηρό και εγκληματικό το πώς μπορούν οι κοινωνίες μας, Κύπρου και Ελλάδας να αγνοούν και να περιφρονούν μια μερίδα του λαού τους.
Κάπα, καλή συνέχεια και εύχομαι όλα να πάνε καλά με το ταξίδι σας τον Απρίλη.
Ο/Η etherovamon είπε...
Όποτε μπαίνω σε αυτό το μπλογκ
-----------
Αγαπητέ φίλε,
Ολοι μας παίρνουμε από κάπου δύναμη. Εγώ από την αγάπη που έχει η Αντιγόνη στο παιδάκι αλλά και από τη θέληση για ζωή που βλέπω κάθε μέρα στο πρόσωπο της κόρης μας.
Μακάρι ο άνθρωπος να μη χρειαστεί να ανακαλύψει πόση δύναμη έχει μέσα του...
Σας ευχαριστούμε θερμά για την ενθάρρυνση.
Με εκτίμηση
Κάπα
Σηκώνει αγωγή!!! αλλά ποιός νοιάζεται.
Παιδιά ας είναι να είναι και το τελευταίο.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Σας βρήκα από τη δασκάλα από την έδρα.Εύχομαι να πάνε όλα καλά για το κοριτσάκι σας. Μπράβο σας που με τον τρόπο σας βοηθάτε και άλλους ανθρώπους.
Δημοσίευση σχολίου