Η υγεία του παιδιού μας σταθεροποιήθηκε. Οι επιληπτικές κρίσεις υποχώρησαν, επειδή ο παιδονευρολόγος, καθοδηγώντας ευφυώς την εξειδικευμενη (στην Κετογενική Δίαιτα) διαιτολόγο, συντόνισαν τον μεταβολισμό του παιδιού, δηλαδή τον προσάρμοσαν στα νέα του δεδομένα (ηλικία, ύψος, βάρος κλπ).
Παράλληλα, αυτός ο υπέροχος, ευγενέστατος και ευαίσθητος άνθρωπος, με την σπάνια κατάρτιση (είναι η αυθεντία της αμερικάνικης παιδονευρολογίας) και τη σοφά σχολαστική και αποτελεσματικότατη προσέγγιση της αρρώστιας τής κόρης μας (Σύνδρομο Ντραβαί) ρύθμισε και την φαρμακευτική αγωγή: τόσο Τοπαμάξ, τόσο Ντεπακότ (Ντεπακίν), φάρμακο για την προστασία του συκωτιού, άλλο για τα χεντ ντροπς, αντικαταθλιπτικό για την "Καταπληξία", βιταμίνες, ασβέστιο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο για την τρεμούλα κοκ.
Ολα αυτά δεν τακτοποιήθηκαν με μιας, αλλά σταδιακά, μεθοδικά και υπομονετικά. Πρώτα τα σοβαρά (οι επιληπτικές κρίσεις) και ύστερα τα καλοήθη Κάθε Δευτερά ήταν το προγραμματισμένο ραντεβού. Εκεί ο γιατρός έβλεπε την κατάσταση του παιδιού και μελετούσε τις σχολαστικότατες σημειώσεις της μανούλας που περιέγραφαν λεπτομερώς την κλινική κατάσταση του παιδιου και πώς αυτή ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου