Ο γιατρός μας, ο Δρ Κόταγκαλ -εξαιρετικός άνθρωπος, επιφανής επιστήμονας και συνεπής ινδουιστής- αναλογιζόμενος το ρίσκο τής σταδιακής μείωσης τών υφισταμένων φαρμάκων (που κάποτε ήταν αποτελεσματικά) και της βαθμιαίας μετάβασης στο νέο (υπό δοκιμασίαν και με αμφίβολα αποτελέσματα) φάρμακο, αποφάσισε να παίξει το τελευταίο του χαρτί:
ανέβασε στη φουλ δόση το φάρμακο τής καταπληξίας (για τα χεντ ντροπς) και τα άλλα φάρμακα που έπαιρνε το παιδί στο παρελθόν (το ντεπακότ και το τοπαμαξ) ενώ ταυτόχρονα πρότεινε να ξεκινήσουμε μια πανίσχυρη και πανάκριβη βιταμίνη (δεν θυμάμαι το όνομά της) που συνήθως δίνεται προς ενίσχυση τού οργανισμού και ιδίως τού εγκεφάλου τών καρκινοπαθών εν μέσω χημειοθεραπείας.
"Μετά από αυτόν το συνδυασμό, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε, μα τίποτε άλλο! Ειλικρινά, προσεύχομαι, προσεύχομαι να πετύχει η νέα μας προσπάθεια", είπε με θέρμη στη μανούλα και πρόσθεσε: "Για όλα τα άρρωστα παιδάκια μου προσεύχομαι. Ποτέ όμως στη ζωή μου δεν προσευχήθηκα τόσο πολύ, όπως τώρα για τη Μαρία!"
Ασφαλώς, η μανούλα συγκινήθηκε, όχι μόνο από την αγωνία για το τι μας περιμένει (μαθημένα τα βουνά στα χιόνια), αλλά κυρίως από το γνήσιο ενδιαφέρον που διάβασε στα ανθρώπινα μάτια τού γιατρού μας, στον οποίο διαβίβασε και τους χαιρετισμούς μου:
"Γιατρέ, ο Κώστας μου σας στέλνει τους θερμούς του χαιρετισμούς, την εμπιστοσύνη του και τη βαθύτατη εκτίμησή του. Μου είπε πως, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στο τέλος, να ξέρετε ότι εμείς θα σας αγαπάμε και θα σας ευγνωμονούμε παντοτινά"
Εν τω μεταξύ, η κορούλα μας, παρά τα βάσανά της (και φέτος είναι πάρα πολλά), δεν το βάζει κάτω: αμέσως μόλις κάπως συνέλθει από μια κρίση, παίρνει την κιθάρα της (ανάποδα) και τραγουδάει: "Απόψε την κιθάρα μου / τη στόλισα κορδέλλες..."
Είναι να μην αισιοδοξείς;
Με συγκίνηση και αισιοδοξία
Κάπα
26 σχόλια:
Με συγκίνηση κι αισιοδοξία κι εμείς, μαζί σας.
Θα δώσετε τους χαιρετισμούς μου στα κορίτσια σας?
:)
Ομορφες φωτογραφίες της Μαρίας Φωτεινής...
μια χαρά κρατάει την κιθάρα της και μοιάζει να τη χαίρεται και να την απολαμβάνει...
Ευχές πολλές ευχές για το καλύτερο αποτέλεσμα στη καινούργια προσπάθεια....
Η κιθάρα μας (εκεί την αγοράσανε) έχει τις χορδές της περασμένες με τη σειρά που βολεύει τους δεξιόχειρες.
Η κορούλα μας όμως είναι αριστερόχειρας κι όταν κρατάει την (για δεξιόχειρους) κιθάρα, αυτή είναι ανάποδα, δηλ με τις μπάσες χορδές κάτω. Και σιγά που μας νοιάζει. Ούτως ή άλλως, την χρησιμοποιεί περισσότερο ως... έγχορδο τύμπανο ή σαν αφορμή για να συνοδεύει τα τραγούδια της με ρυθμικά γρατσουνίσματα της τύχης.
Ευχαριστούμε πολύ για στις ευχές σας Lemon & mtryfo
Με εκτίμηση και αγάπη
Κάπα
Πώς θα γιατρευτει,γυναικα,το παιδι,
πώς θα γιατρευτει,βρε Αντυ,η μικρη?
- Ειναι σοι ο γιατρος,
Ινδος κι Αμερικανος
& προσευχεται σαν εις καλος πιστος...
Ο ενας θελει το δικο του φαρμακο,
ο αλλος λεει για ενα νεο πρωτοκωλο
κι η δικια μας,
η γλυκεια κοράρα,
με μια ροζ κιθαρα
βρηκε γιατρειά...
Αισιόδοξες ευχές και σκέψεις και από μένα...σας χαιρετώ όλους με αγάπη.
Νίνα
Μπορεί άραγε να γίνει κανείς μεγάλος γιατρός αν δεν είναι και Άνθρωπος;
Άντε, και αφιερωμένο:
"...και στα καντούνια τραγουδώ
για τσι όμορφες κοπέλες....
Χαιρετισμούς με ευχές! :)
Παρατήρησαν ότι οι κρίσεις του τελευταίου μήνα (μπορει και οι αρκετές από τις προγενέστερες) γινόντουσαν κατά τη διάρκεια της ζωγραφικής με τα χέρια και τα πόδια.
Ενημέρωσαν το γιατρό κι εκείνος, μέσω του νοσοκομείου, αποτάθηκε στην εταιρία που εμπορεύεται αυτές τις μη τοξικές, υποτίθεται, μπογιές για παιδιά, οι οποίες όμως έχουν πολύ έντονη και κάπως δυσάρεστη οσμή (καμία σχέση με τις παιδικές νερομπογιές που έχουμε στην Κύπρο, τις εγγλέζικες).
Παρά την επιμονή του γιατρού και του νοσοκομείου, η εν λόγω εταιρία επικαλέσθηκε την πατέντα της και δεν έδωσε στοιχεία. Έτσι, καλού κακού, αποφασίστηκε να τεθεί τέλος στη... χειροπόδαρη ζωγραφική. Με κλάματα και οδυρμούς, αποδέχθηκε η κόρη μας να ζωγραφίζει μόνο με πινέλα. Αλλά και οι, προ ημερών, δύο τελευταίες κρίσεις έγιναν, πάλι την ώρα της ζωγραφικής με πινέλα, οπότε τέρμα και η ζωγραφική με πινέλα και χωρίς πινέλα.
Αναπόφευκτα, λοιπόν, προέκυψαν νέα κλάματα, καθιστικές απεργίες, δυναμικές διεκδικήσεις, νεύρα και παράπονα που της κόπηκε εντελώς πια η ζωγραφική της... Βλέπετε η ζωγραφική ήταν το μονο πράγμα από το οποιο έπαιρνε χαρά, γιατί ένιωθε ότι εκεί δημιουργούσε κι αυτή κάτι, ανακάτευε χρώματα, τα άπλωνε, τα ξάπλωνε, τα αραίωνε, τα στρογγύλευε και στο τέλος τα αποτύπωνε στη χαρτί με μια ικανοποίηση οφθαλμοφανέστατη.
Από τότε που σταμάτησαν οι ζωγραφιές, σταμάτησαν και οι απανωτές κρίσεις και ο λιποθυμίες. Βέβαια συνέπεσε και η ανίσχυση των φαρμάκων και ο διπλασιασμός της δόσης της βιταμίνης.
Εγώ πάντως σήμερα ταχυδρόμησα σήμερα ένα εικοσάκιλο δέμα με 12 κέτοκαλ, ένα σωρό φάρμακα και κάμποσες εγγλέζικες μπογιές με όσα χρώματα είχε το έρλυ λέρνινγκ: άσπρο, πορτοκαλί, κόκκινο, μαύρο, κίντρινο και μπλε. Το έστιλα εξπρές. σε μια βδομάδα ελπίζω να το έχουν, μπας και ηρεμήσουν λιγάκι.
Σας ευχαριστούμε για τη συμπαράσταση
Με εκτίμηση και αγάπη
Κάπα
Εύχομαι να πάνε όλα καλά! Προφανώς και οι μπογιές παιζανε το ρόλο τους στις κρίσεις. Ευτυχώς που το καταλάβατε. Καταλαβαίνω όμως την κορούλα σας, της στερείται η δίοδος της έκφρασης και δημιουργικότητας. Ελπίζω να φτάσει σύντομα το δέμα με τις εγγλέζικες μπογιές!
Σας εύχομαι καλή δύναμη και ακόμα καλύτερη συνέχεια.
Ισμήνη
Η κορούλα μας ζωγραφίζει με τις ώρες, επόμενο ήταν να συμπίπτουν αρκετές κρίσεις με την ώρα της ζωγραφικής, της οποίας τα χρώματα τα ενοχοποιήσαμε μάλλον άδικα.
Πριν λίγο με ειδοποίησαν ότι είχε ένα νέο τρίλεπτο και πολυ δυνατό επεισόδιο.
Δύσκολα τα πράγματα.
Με αισιοδοξία αλλά και κατήφεια
Κάπα
Σκεφτειτε σοβαρα την εγχειρηση στον εγκεφαλο...
Η καθημερινη αγωνια ειναι μεγαλος καυμος...
Αν οι πιθανοτητες επιτυχιας ειναι μεγαλες,δρομολογηστε την...
Η Μαρία-Φωτεινή λάμπει στις φωτογραφίες. Παρά τις δύσκολες εξελίξεις που περιγράφεις αγαπητέ Κ οι φωτογραφίες από μόνες τους είναι πηγή αισιοδοξίας και δύναμης.
Την καλημέρα μου και τις θερμότερες ευχές μου.
Ανησυχούμε γι΄αυτήν την προειδοποίηση που υπάρχει κάτω δεξιά στην κλειδαριά. Μας είχαν πει ότι θα μπει εκεί για έναν μήνα κι αν δεν τους στείλουμε ιμέιλ (που τους το έχουμε στείλει) θα διαγράψουν το μπλογκ. Δεν ξέρω αν την βλέπετε εσεί αυτή την κλειδαριά με το κόκκινο θαυμαστικό.
Αγαπητοί φίλοι, αν ξέρετε κάτι, ενημερώστε μας.
Ευχαριστούμε πολυ
Με εκτίμηση
Κάπα
Αρχικά έστειλε ένα μήνυμα λέγοντας ότι είναι πολύ απογοητευμένη από την δυσάρεστη εξέλιξη, ότι πίστευε πως αυτή η φαρμακοβιταμίνη θα κάνει κάτι και πως τέλη Οκτωβρίου, το πολυ, θα επέστρεφαν. Τώρα, λέει "μας βλέπω να μένουμε εδώ όλο το χειμώνα".
Ύστερα από μία ώρα έστειλε άλλο μήνυμα, σε άλλο τόνο, αισιόδοξο. Θυμήθηκε τα παιδιά δυο οικογενειών (μίας από τη Λάρισσα και μιας από την ΑΘήνα) με τις οποίες γνωρίστηκε προ μηνός στο Ρότσεστερ:
"Η μια κοπέλα με καρκίνο οστεοσάρκωμα, πολυ σοβαρό, θα μείνει όλο το χειμώνα στο Μέιγιο για εγχείριση και θεραπεία. Το άλλο παιδί ήταν ετοιμοθάνατο και ύστερα από 14 μήνες στο Μέιγιο, τώρα ετοιμάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εκεί τους είχαν πει ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε και ότι το παιδί θα πέθαινε. Τώρα όμως το παιδί είναι καλά και μόλις πάει στην Ελλάδα θα συνεχίσει το πανεπιστήμιο".
Κι εμείς, λοιπόν, τώρα δεν νοιαζόμαστε για το πόσο καιρό θα μείνουν στο Ρότσεστερ. Βάλαμε τους συναισθηματισμούς στην άκρη και είπαμε ότι δεν μας νοίαζει ο παράγοντας χρόνος! Θα μείνουν εκεί για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί. Όχι πέντε μήνες που πέρασαν, ούτε δεκαπέντε, αλλά και πενήντα πέντε μήνες αν χρειαστεί, θα μείνουν εκεί μέχρι να γίνει καλά το παιδάκι μας!
Κι ούτε μας νοίαζει η απόφαση του υπουργείου ότι στις 10 οκτωβρίου διακόπτεται οριστικά η επιδότηση και ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην Κύπρο.
Τους είπα: "Το τι θα κάνουμε είναι δική μας δουλειά. Οσο για τα νοσήλια, θα τα πούμε στο δικαστήριο, μόλις επιστρέψουμε νικητές!"
Με αποφασιστική αισιοδοξία
Κάπα
Σε τέτοιες καταστάσεις φαίνεται το κουράγιο που μπορεί να κουβαλά ο άνθρωπος...
Αστείρευτο!
Πριν λίγο συναντήθηκαν με το γιατρό με τον οποιο έχουν πάρα πολύ καλή επικοινωνία και μιλούν ανοιχτά. Του επανέλαβε την αποφασιστικότητά μας να μείνουν εκεί όσο χρειαστεί.
Εκείνος αποκρίθηκε ότι μας εκτιμά πάρα πολύ για το σθένος μας, επειδή έχει δει αρκετούς γονείς να μην αντέχουν την πολλή ταλαιπωρία και να παραιτούνται, ενώ εμείς εξακολουθουμε να νοιζόμαστε με το ίδιο πείσμα επί εφτά χρόνια.
Την ίδια στιγμή όμως της ξεκαθάρισε ότι
"αν και δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το παιδί μας, ωστόο πάντα θα υπάρχει ένα τελευταίο χαρτί και πάντα θα πρέπει να ελπίζουμε. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η κόρη σας η κόρη μας είναι ζωντανή!!! Ας δοκιμάσουμε λοιπόν κι αυτό το νέο φάρμακο και βλέπουμε".
Με αισιδοξία
Κάπα
Να ευχηθουμε το νεο φαρμακο να δουλεψει...
Σημερα επιασα για πρωτη φορα 3αρι στο Λοττο ( η επιτυχια μετραει...).
Θα σας φερω γουρι...
Κουράγιο... Δεν ξέρω τί άλλο να πώ...
Σας διαβάζω καιρό...
Ξέρω...
Καταλαβαίνω...
Διακόψαμε τη φαρμακοβιταμίνη και από προχτές αρχίσαμε το νέο φάρμακο.
Το καλό είναι ότι από προχτές η κορούλα μας άρχισε να κοιμάται αρκετά, ενώ πριν ο ύπνος της ήταν ελάχιστος (γι΄ αυτό της δίναμε την μελατονίνη, την ουσία που της λείπει και είναι αυτή που ρυθμίζει τον ύπνο) και ο ελάχιστος ύπνος είναι ο υπ΄ αριθμόν ένας εκλυτικός παράγοντας επιληπτικών κρίσεων.
Το κακό είναι ότι στον ύπνο της συχνά βογκάει, ενώ όταν ξυπνάει δεν έχει κέφι, παίζει ελάχιστα και κάποτε σκύβει το κεφάλι κάτω και το κρατάει με τα δυο χέρια.
Οι ισχυροί πονοκέφαλοι είναι μία από τις παρενέργειες αυτού τού φαρμάκου, που ξεχνάω πως το λένε.
Η κόρη μας όμως κανει πως δεν καταλαβαίνει από πόνο, ή... αξιοποιεί την ταλαιπωρία της για να ζητάει αυτά που αγαπάει.
Πριν λίγο τα είπανε με τη μανούλα:
- Σε πονάει το κεφάλι σου, καλή μου;
- Οχι, δεν με πονάει (λέει κατεβάζοντας απότομα τα χέρια).
- Συμβαίνει κάτι; θέλεις κάτι, καρδούλα μου;
- Ναι, θέλω τον μπαμπά να με παρει αγκαλίτσα!
.....
Είναι γλυκό παιδί... :)
Ο πονος ειναι το πιο ανυποφορο...
Εχουμε σπαστει...
Στειλε καλα μαντατα...
Ο γιατρός είναι ενήμερος για τον πονοκέφαλο. Είπε ότι μακάρι να δουλέψει το φάρμακο και να μας μείνει ο πονοκέφαλος. Αυτός αντιμετωπίζεται εύκολα. Οι επιληπτικές κρίσειs είναι το δύσκολο.
Με αισιοδοξία,
Κ.
καλό μήνα!
να είναι καλός για το κοριτσάκι μας
κι όλα καλά να πάνε.
πάντα με αισιοδοξία
Αγαπητή Μαριλένα,
σ΄ ευχαριστούμε θερμά για την πολυτιμη βοήθεια και την τεχνική υποστήριξη που μας πρόσφερες και μας προσφέρεις!
Με ευγνωμοσύνη και εκτίμηση
Κάπα
Δημοσίευση σχολίου