Φόρτσα Φραντσέσκα!
08/06/2010
της Μαίρης Κιτροέφ
Μια από τις πολλές συγκινητικές στιγμές του τελικού των γυναικών στο Ρολάν Γκαρός ήταν ένα – λίγων δευτερολέπτων – πλάνο της θρυλικής Μαρτίνας Ναβρατίλοβα, καθισμένης στις κερκίδες. Να υποστήριζε άραγε το φαβορί – την 26χρονη Αυστραλέζα και 4η στην παγκόσμια κατάταξη Σαμάνθα Στόουζερ–, ή το αουτσάιντερ, την 30χρονη Ιταλίδα και 17η στον κόσμο Φραντσέσκα Σκιαβόνε;
Μου φάνηκε πως ο σχολιαστής της ΕΡΤ – ο οποίος επέμενε να μας αντιμετωπίζει σαν να βλέπαμε πρώτη φορά τένις και να μας εξηγεί ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια – την αποκάλεσε Νάντια Ναβρατίλοβα, αλλά μπορεί και να παράκουσα. Πάντως συνέχισε λέγοντας πως «αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία της τα τελευταία χρόνια, αλλά φάνηκε δυνατή και τα ξεπέρασε»...
Απ’ όσο γνωρίζω, η Ναβρατίλοβα αντιμετώπισε ένα και μοναδικό πρόβλημα υγείας στις αρχές αυτού του χρόνου. Το Φεβρουάριο διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και το Μάρτιο υποβλήθηκε σε αφαίρεση του όγκου. Όταν της ανήγγειλαν τη διάγνωση, η Ναβρατίλοβα έκλαψε: «Μου ’ρθε κατραπακιά, ειλικρινά. Ένιωθα ότι ελέγχω πλήρως το σώμα και τη ζωή μου, και ξαφνικά ήρθε αυτό και τα πράγματα ξέφυγαν απ’ τα χέρια μου».
Η Ναβρατίλοβα είναι 53 ετών και αποσύρθηκε από το επαγγελματικό τέννις μόλις πριν τρία χρόνια, έχοντας στο ενεργητικό της 18 γκραντ σλαμ νίκες στο μονό, 31 στο διπλό γυναικών και 10 στο μεικτό. Ευτυχώς, ο καρκίνος ήταν σε πρώιμο στάδιο και η πρόγνωσή της είναι πολύ καλή. Μάλιστα κανόνισε να αρχίσει τις ακτινοβολίες στο Παρίσι, ώστε να μπορεί παράλληλα να σχολιάζει το Ρολάν Γκαρός. Οπότε ναι – ήταν και είναι δυνατή, αλλά ήταν και τυχερή. Κυρίως τυχερή, θα έλεγα. Ενώ η Φραντσέσκα Σκιαβόνε, η μικρόσωμη, ταχύτατη και απτόητη νικήτρια του Ρολάν Γκαρός υπήρξε μεν τυχερή (με την αποχώρηση της Ντεμεντίεβα μετά το πρώτο σετ του ημιτελικού λόγω τραυματισμού), αλλά πάνω απ’ όλα φάνηκε δυνατή, παλεύοντας με πείσμα και γενναιότητα, παίζοντας ψύχραιμα και έξυπνα, με μια ανεξάντλητη δύναμη και αντοχή που όλο περίμενες να στερέψουν κι αυτές όλο ανάβλυζαν.
Στη μάχη με τον καρκίνο είμαστε όλες αουτσάιντερ. Αλλά με λίγη απ’ την τύχη της Μαρτίνας και τη δύναμη της Φραντσέσκας, μπορεί και να κερδίσουμε. Όπως έλεγε και το σλόγκαν πάνω στα μπλουζάκια των συγγενών και φίλων της Σκιαβόνε στις κερκίδες: «Nothing Is Impossible».
*Η Μαίρη Κιτροέφ είναι μεταφράστρια
16 σχόλια:
"με λίγη απ’ την τύχη της Μαρτίνας και τη δύναμη της Φραντσέσκας, μπορεί και να κερδίσουμε. Όπως έλεγε και το σλόγκαν πάνω στα μπλουζάκια των συγγενών και φίλων της Σκιαβόνε στις κερκίδες: «Nothing Is Impossible»."
Μια κουβέντα που αγκαλιάζει κόσμο και κοσμάκη...
Σ΄ευχαριστούμε, Μαίρη!
Με ειλικρινή εκτίμηση
Κώστας
Καλώς να δεχτείς τις νικήτριες Κώστα. Πραγματικά τα νέα τον τελευταίο καιρό είναι όλο και πιο ευχάριστα. Μπορεί να μην έγραφα πάντα, αλλά σας διάβαζα και ενθουσιαζόμουν με την εξέλιξη σας. Σας εύχομαι ότι καλύτερο.
Με συγκίνηση, μία καλημέρα από την Αθήνα.
Β.Τ.
Με το καλό να τις δεχτείτε, όλα να πηγαίνουν καλά!
Κώστα μου,
φαντάζομαι τη χαρά σου που περιμένεις τις κούκλες σου! Με το καλό να τις δεχτείς και η διάθεση σας, οικογενειακώς, έτσι να είναι πάντα, με δύναμη και ελπίδα.
Nothing is Impossible indeed!
Να μη χαλασω την ατμοσφαιρα,
αλλα χρειαζεται ενα παραδειγμα καλυτερο απο της κακασχημης ομ/φιλης Ναβρατιλοβα,που ισως να επαθε καρκινο & απο παρανομα αναβολικα.
Καμμια σχεση λοιπον με τη περιπτωση σας.
Πριν πολύ καιρό ψαχνωντας να βρω κάποια στοιχεία για το πρόβλημα υγείας που έχω (επιληψία) έπεσα πάνω στο blog σας. Διάβασα την ιστορία σας κ από τότε σας επισκέπτομαι σχεδόν καθημερινά γιατί μου δίνετε δύναμη για το μέλλον. Εύχομαι κάθε μέρα η Μ.Φ να πηγαίνει όλο και καλύτερα!
Φιλιά από Ελλάδα
Ε.Α.
Αγαπητοί φίλοι, ευχαριστούμε για τις ευχές!
Την τελευταία βδομάδα δεν μπόρεσα να χαρώ την επιστροφή τους επειδή μία σαλμονέλωση με έστειλε για τα καλά στην κλινική. Τώρα επέστρεψα σπίτι και αρχίζω σιγά σιγά να πατάω στα πόδια μου δίχως να ζαλίζομαι.
Αγωνιούσαμε μήπως ήταν γαστρεντερίτιδα και φοβόμασταν μηπως κολλήσει το παιδί. Ευτυχώς η καλλιέργεια έδειξε σαλμονέλα.
Δεν μπορώ να πω, λοιπόν, ότι υποδέχθηκα το παιδί και τη μανούλα όπως θα ήθελα. Δεν πειράζει. Σημασία έχει ότι δεν ήταν γαστρεντερίτιδα, η οποία στην περίπτωση του παιδιού θα ήταν απίστευτα δύσκολη, αφού ένα παιδί σε κετογενική δίαιτα δεν μπορεί να πάρει τα συμβατά φάρμακα.
Σας ευχόμαστε να είστε καλά και καλά να περνάτε στις παραλίες σας
Με εκτίμηση,
Κάπα
Στην εκβαση μιας δηλητηριασης παιζει ρολο βεβαια & η ηλικια αλλα ενταξει...περασμενα ξεχασμενα...
Καλως ηρθατε!!
Σιδερενιος, Κωστα κ δεν πειραζει αν αργησατε λιγο για τους πανηγυρισμους..αυτα ειναι πταισματα.. εξαλλου τωρα εχετε τις 2 μαγικες αγκαλιες που ολα τα κανουν να περνανε..παντα μαζι,δυνατοι κ παντα χαρουμενοι..
Τα φιλια μου στη ΜΦ κ την Αντιγονη..
Ιωαννα
Περαστικά πια, όλα να πάνε καλύτερα. :)
Παμε κανα νεο ποστ,με φωτο απο αφιξη,ζωγραφιες...
σας ευχομαι τα καλυτερα για την μικρουλα:)
παντα καλα και δυνατοι!!
Τα νέα μας: πάμε πάρα πολύ καλά, μέχρι στιγμής. Καμία επιληπτική κρίση και το παιδάκι χαίρεται και τραγουδά, παρά το γεγονός ότι είναι... εσώκλειστη (σπίτι).
Εγώ, χάθηκα, επειδή αναγκάζομαι να εργάζομαι περισσότερο, σε σχέση με πέρσι, για να έχω τουλάχιστον τα περσινά έσοδα, καθώς τα έξοδα τελειωμό δεν έχουν.
Ευχαριστούμε πολύ για τη συμπαράσταση
Από την άλλη βδομάδα ίσως έχω λίγο ελεύθερο χρόνο για να τα πούμε.
Πολλά φιλιά και ευχές για υγεία σε όλους!!!
Με εκτίμηση
Κάπα
1 μηνα εξαφανισμενος...
Ριξε κανα φωτοποστ...
Απάντηση στο φίλο Χάρρυ
Ο/Η harrystocrat είπε:
1 μηνα εξαφανισμενος... Ριξε κανα φωτοποστ...
(15 Σεπ 2010 8:39:00 μ.μ.)
Φίλε Χάρρυ,
μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια αρχοντοπούλα που τη μεγάλωνε η μανούλα της μαζί με μια καλόψυχη, και με απίστευτα αποθέματα αγάπης, νταντά που ήτανε και νοσοκόμα, γιατί το κοριτσάκι έπασχε βαριά...
Μετά από τρικυμίες χρονών, το παιδάκι άρχισε να βρίσκει, τώρα τελευταία, πάλι την υγειά του και οι γονείς του ζούσαν σε πελάγη ευτυχία κι όπως πάντα πολύ πολύ αγαπημένοι.
Μα η παραμάνα της μικρής πριγκίπισσας είχε από καιρό αρχίσει να εκδηλώνει έμμονη προσκόλληση στο παιδάκι κι έφτασε στο σημείο να το θεωρεί "δικό της" και να ζηλεύει όταν εκείνο έδειχνε να θέλει και να αγαπά και τρίτα πρόσωπα, συγγενικά και μη. Συχνά, μάλιστα παραφερότανε σε σημείο που η (όχι και τόσο ανεξήγητη ζήλια της) να είναι και ολοφάνερη και βλαπτική για το παιδάκι (του έκανε μούτρα κι εκείνο έκλαιγε γιατί έτσι κάνει: κλαίει όταν νιώσει πως έγινε αιτία να στεναχωρηθεί κάποιος)..
Επειδή όμως η πάντα ευσυνείδητα και ολόψυχα δοσμένη παραμάνα του παιδιού ήταν θύμα της δουλειάς της, κάτι δηλαδή που συμβαίνει στις τρυφερές παραμάνες (εξάρτηση-εξουσία-ζήλια), γι΄ αυτό και η μαμά και ο μπαμπάς αποφάσισαν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να είναι μαζί της και μαζί με το παιδί τους, για να τη νουθετήσουν με το καλό, να τη μάθουν να διαχειρίζεται τη σχέση της με το παιδί και τα συναισθήματά της για αυτό, και να μην έχουμε δράματα, σαν κι αυτά που, δυστυχώς, είχαμε στις Αμερική πριν λίγους μήνες (κι αντίς να χαιρόμαστε που το παιδάκι πάει καλά, βρήκαμε το διάολό μας...).
Αυτός είναι ο λόγος που χαθήκαμε εντελώς, που δεν είχαμε όρεξη ούτε για φωτογραφίες ούτε για τίποτα. Αυτή είναι τώρα η προτεραιότητά μας, γιατί, κακά τα ψέματα, αυτός ο καλός άνθρωπος που εργοδοτούμε είναι, για μας και το παιδάκι, αναντικατάστατος. Χρειάζεται λοιπόν ψυχολογική και ηθική συμπαράσταση και βοήθεια, υπομονή και ανεκτικότητα και όλα αυτά της τα παρέχουμε πλουσιοπάροχα, γιατί και της αξίζουν και της τα οφείλουμε.
Τώρα, λοιπόν, έχουμε κι άλλο "παιδάκι" να νταντέψουμε. Και το πράττουμε αγόγγυστα.
Με εκτίμηση
Κάπα
Δημοσίευση σχολίου