Η ζωή μας συνεχίζεται, χωρίς κρίσεις εδώ και ένα χρόνο, παρατείνοντας έτσι και την ευτυχίας μας! Οπότε, έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε ένα πολύ ευχάριστο "πονοκέφαλο": προσπαθούμε να φτιάξουμε τις κατάλληλες υποδομές για παιγνίδι και μάθηση εντός του σπιτιού μας, ώστε το παιδί να μη νιώθει εντελώς φυλακισμένο, αφού από εδώ και πέρα σταματούν οι βόλτες στο Μόλλ και τα μαγαζιά, μιας και από χτες έφυγε επιτέλους ο καύσωνας, κρύωσε λίγο ο καιρός και πήραν τα πάνω τους οι πρώτες ιώσεις.
Εκείνο που προέχει τώρα είναι να μην αρρωστήσει το παιδί, να το προστατέψουμε όσο καλύτερα γίνεται, κάτι που μονάχα πέρσι το καταφέραμε με απόλυτη επιτυχία. Κι αφού το παιδί δεν αρρώστησε, δεν ανέβασε πυρετούς, δεν είχε κρίσεις, γλίτωσε την υποτροπή και τα βάσανα...
Βέβαια, ο γιατρός είπε, σε πρόσφατο γράμμα του, ή καλύτερα, μας επανέλαβε, πως είτε αρρωστήσει το παιδί είτε όχι, οι επιληπτικές κρίσεις θα επανέλθουν αργά ή γρήγορα, πώς είναι ζήτημα χρόνου, ότι η νίκη μας είναι προσωρινή και θα διαρκέσει ότι αντέχει το Vimpat, δηλαδή το φάρμακο που μας κρατάει στη ζωή από τον Οκτώβρη του 2009...
.
Εν τω μεταξύ το παιδάκι μας έχει μεγαλώσει και ωριμάσει και συνεχώς μας συγκινεί με τις μικροεπλήξεις του. Πριν λίγο, έβλεπε την Ντόρα στην τηλεόραση και ξαφνικά γυρίζει με παράπονο προς τη μανούλα της: "Μαμά, κρυώνω σήμερα" !
Με αισιοδοξία,
Κάπα
