Για καλή μου τύχη, η νηπιαγωγός όρισε το ποίημα "Ας γίνει φάτνη η καρδιά αυτό το βράδυ // κι ας αντικρίσουνε τα μάτια μου, το φως /// της αγάπης Του, να νιώσουμε το χάδι // το θείο βράδυ που γεννιέται ο Χριστός" να το απαγγείλουμε εναλλάξ με ένα προνομιούχο γειτονόπουλο, το Γιωργάκη, δείχνοντας το χριστουγεννιάτικο δέντρο που στεκότανε ανάμεσά μας, αγέρωχο με τα στολίδια του και τον πελώριο αριθμό 1968 στην κορυφή, που ακόμα και σήμερα βγάζει μάτι.
Μια φωτογραφία που απαθανάτισε αυτό το σκηνικό (και την έχω ακόμα) μας έκανε δώρο, λίγες μέρες μετά, ο πατέρας του Γιωργή. Πρέπει να ήτανε η πρώτη φωτογραφία που μπήκε σπίτι μας, γιατί ακόμα και σήμερα θυμάμαι τη δόλια την μάνα που τον χιλιοευχαριστούσε και τον ξαναευχαριστούσε, λάμποντας χαρά κι ευγνωμοσύνη.
Βέβαια, ο Γιωργής ήτανε σκέτο μοντελάκι με ρούχα πολύχρωμα και πρόσωπο κατάφωτο, ενώ εγώ έστεκα αντίκρυ του, ρακένδυτος, καταμπαλωμένος, μ΄ ένα παλτό βγαλμένο από τη Αριάγνη του Τσίρκα, κι ένα πρόσωπο θλιμμένο, μάλλον από τον υποσιτισμό ή μήπως από την μόνιμη απουσία του πατέρα - μπορεί κι από τα δυο...
Μα δε θα με πείραζε αν σήμερα στη θέση μου ήτανε η εννιάχρονη κορούλα μας, ούτε αν η νηπιαγωγός την... ζευγάρωνε μ΄ ένα πάμπλουτο κοριτσάκι, ούτε αν αργότερα μάς χάριζαν μια φωτογραφία με τα άθλια ρούχα της από μεριά μας.
Μακάρι, σήμερα να ήμασταν κι εμείς το ίδιο φτωχοί σαν την εγκαταλειμμένη μάνα μου τού 1968, το ίδιο πεινασμένοι, σαν τα σουρωμένα μάγουλα που είχα στα τέσσερά μου, φτάνει να είχε υγεία η κορούλα μας, που υποφέρει από βρέφος...
Γι΄ αυτό σας λέω με όλη μου την καρδιά:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΜΕ ΥΓΕΙΑ!
Αλληλεγγύη στα κακοποιημένα παιδιά!!! http://www.tovima.gr/society/article/?aid=436284
Αλληλεγγύη στα κακοποιημένα παιδιά!!! http://www.tovima.gr/society/article/?aid=436284
