Kou Kou
Ηρθα σπίτι. Η ώρα είναι μία το μεσημέρι, δηλαδή 9 το βράδυ ώρα... Τζύπρου. Άντε, τέτοια ώρα την παράλλη Δευτέρα θα είμαστε αγκαλίτσα!!!
Τώρα είμαι με τη Μ-Φ στα κομπιούτερ. Εγώ σου γράφω κι αυτή δίπλα μου βλέπει τα ζουζούνια.
Που λες, ο Κότακάλ μας, όπως πάντα, εγκάρδιος! (...)
Πριν ακόμα τον ρωτήσω αν είναι ΟΚ να φύγουμε, μου είπε πως αν θέλουμε μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι.
Τι άλλο είπε:
1. Για τον ύπνο: είναι τόσο πολύπλοκη η κατάσταση της υγείας της που θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ' αυτό! Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για τις διαταρχές του ύπνου της.
2. Για τον τρόμο: επίσης δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, για τους ίδιους λόγους.
3. Η δίαιτα, τα φάρμακα μένουν όπως είναι.
4. Θα τον ενημερώνω για την πορεία της υγείας της.
5. Θα μας δει ξανά το Μάη του 2011, εκτός κι αν αρχίσουν οι κρίσεις και χρειαστεί να έρθουμε νωρίτερα.
6. Για τη Γερμανία: να πάω και να κάνω έρευνα: έχουν εφαρμόσει τη θεραπεία με βλαστοκύτταρα σε παιδιά με επιληψία; Τι είδους επιληψία, γενικευμένη ή απλή; Ποια αποτελέσματα είχαν; Τι παρενέργειες; Κάθε πόσο χρειάστηκε να κάνουν την εμφύτευση; Τι εγγύηση δίνουν για τις παρενέργειες - κυρίως για καρκίνο;
Ο,τι πληροφορίες και στοιχεία πάρω, μου είπε να του τα προωθήσω με εμαιλ.
7. Με αγκάλιασε και με φίλησε - πρώτη φορά – ενώ στο παρελθλόν πάντα ήταν πολύ διστακτικός το ίδιο κι εγώ!
8. Η Μ-Φ πάει καλύτερα απ' όσο φανταζόταν πως θα πήγαινε και είπε αυτό το οφείλεται σε μένα ... τάχα μου! εγώ απάντησα πως οφείλεται στον ίδιο που είναι ο γιατρός μας!!!
Μάκια, πάω να φάω γιατί πεινάω σαν λύκος!
