Κάποτε στην Αθήνα... ή "Περνώντας κόκκινα"

.
"Γιατί χρεοκοπήσαμε; Δεν έχετε παρά να δείτε πώς οδηγούμε στους δρόμους. Η απόλυτη αναρχία, ο εγωισμός, η περιφρόνηση για κάθε κανόνα. Τέσσερα κόκκινα φανάρια πέρασε ο Κίμων* κι άλλα χίλια τέσσερα παραβιάζονται κάθε μέρα. (...)
Ο ΚΟΚ είναι η πιο απλή εφαρμογή της λογικής. Δεν περνάμε με κόκκινο γιατί θα τρακάρουμε. Όπως επίσης: δεν ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα εισπράττουμε γιατί θα χρεοκοπήσουμε. Δεν προσλαμβάνουμε αβέρτα ψηφοφόρους, γιατί δεν θα έχουμε να τους πληρώσουμε. Δεν φοροδιαφεύγουμε, γιατί έτσι θα φαλιρίσουμε όλοι."        Νίκος Δήμου., "ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ"    Πηγή:  http://www.lifo.gr/mag/columns/4528
 

Κάποτε στην Αθήνα...
 

Στο πανεπιστήμιο ήμουνα καλούτσικος (ανάμεσα σε εκατοντάδες αδιάφορους) κι επειδή στους ηθελημένα τυφλούς βασιλεύει ο κατά λάθος... μονόφθαλμος, σύντομα έγινα το δεξί χέρι ενός καθηγητή πολύ γνωστού και καλόψυχου, που σαν κατάλαβε ότι ψωμοζούσα (είχα αρνηθεί μία τρίμηνη υποτροφία στο Στρασβούργο γιατί δεν είχα χρήματα όχι μόνο για εισιτήρια, ούτε καν για... βαλίτζα –αλλά και να έβρισκα, τι ρούχα θα έβαζα μέσα;) –σαν κατάλαβε λοιπόν ότι δεν είχα στον ήλιο μοίρα, γύρεψε να με βοηθήσει.

Μου είπε να ξεροσταλιάζω στο ΙΚΥ και πράγματι άρπαξα κάτι υποτροφιούλες, όχι μόνο και μόνο επειδή δες τις ήξερες κανείς, αλλά και γιατί στις γραπτές εξετάσεις ήμουνα... δίχως ανταγωνιστές, χώρια που οι εξεταστές μού ήτανε ήδη γνωστοί. (Τουτέστιν, Γιάννης έπινε και Γιάννης κέρναγε.)

 

Σε λίγο έπιασα δουλειά και στο ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών), ως βοηθός ερευνητής και μετά έγινα και γραμματέας (με 50 χιλιάδες δραχμές μισθό, το χίλια ενιακόσια ογδόντα κάτι) σε μια Εταιρία Σπουδών, οπότε είχα πρόσβαση στα... ερευνητικά κονδύλια... Ε, ρε φαγοπότι που ρίξαμε... Τα κόλπα μάς τα είχε μάθει ένας άλλος επίκουρος, ο όποιος δεν είχε καν διδακτορικό (απλός δικηγόρος ήτανε με έναν άθλιο δήθεν μεταπτυχιακό τίτλο από κατσικοχώρι της Ιταλίας) και είχε πάρει τη θέση γιατί τάχα έκανε φυλακή επί Χούντας, ως αντιστασιακός...

Να μην τα πολυλογώ, κάναμε... έρευνες της μιας... βραδιάς, στημένες και τσεπώναμε το μερίδιο μας. Βέβαια, αυτά που σουφρώναμε εμείς ήτανε ψίχουλα μπροστά σ΄ εκείνα που παίρνανε οι αρχι...ερευνητές, οι οποίοι γυρνάγανε με τις δεσμίδες τα χιλιάρικα στην τσέπη και μοιράζανε τις ενοχές τους εδώ κι εκεί, χωρίς αποδείξεις είσπραξης ή πληρωμής. Κι έτσι οι συνεργάτες τους γινόμασταν συνένοχοι! Νιώθαμε όμως κι ευγνώμονες που τα παίρναμε εμείς τα φτωχαδάκια κι όχι άλλοι εξυπνάκηδες... (Σπουδαίο πανεπιστήμιο βγάλαμε...) 

Ντρέπομαι και μόνο που τα θυμάμαι. Αλλά πρέπει κάποτε να μιλήσω ανοιχτά, για όλα αυτά που έζησα τότε στο πανεπιστήμιο και στο ΕΚΚΕ και να κατονομάσω πρόσωπα και πράγματα. Αλλά δυσκολεύομαι πάρα πολύ, επειδή αυτοί οι ευεργέτες της ρεμούλας και της σπέκουλας με βοήθησαν στο τέλος-τέλος κι έγινα κι εγώ "κάτι" στη ζωή μου (και βγάζω κάμποσα χρήματα, που είναι πολύτιμα για την επιβίωση της βαριά άρρωστης κόρης μου)...

Μόνο που έγινα αυτό το "κάτι" περνώντας "κόκκινα" κι ίσως να είχα δίπλα μου και Κίμωνες Κουλούρηδες* και να τους εκτιμούσα κι όλας που παραβιάζανε για χάρη μου τέσσερα-τέσσερα "τα κόκκινα". Όπως εκτιμάνε τα σκυλιά το χέρι του αφέντη που τα ταϊζει...

Απόσπασμα απο τις "Αναμνήσεις ενός... σπουδαγμένου"

*Ο 70χρονος πλέον Κίμων Κουλούρης, πρώην "δυναμικός" υπουργός του ΠαΣοΚ, συνελήφθη προ ημερών γιατί το βράδυ που επέστρεφε σπίτι με την 15χρονη κόρη του, φέρεται να παραβίαζε το ένα κόκκινο μετά το άλλο, κι όταν τον σταμάτησαν οι αστυνομικοί, λέγεται ότι αρνήθηκε να συμμορφωθεί, και φεύγοντας, τραυμάτισε έναν αστυνομικό στο πόδι.