Νέα από την αιματολόγο (Είχαμε ενδείξεις για λευχαιμία)

[Είχαμε ενδείξεις για λευχαιμία και ο γιατρός μας, ο Δρ Κόταγκαλ, μας παρέπεμψε σε αιματολόγο http://issuu.com/paragrafos/docs/pediatrcic_hematology-oncology_mayo_clinic_5-_jul_/1 ]

Στις 2:30 το απόγευμα μας είδε η αιματολόγος. Ευγενέστατη, τέλεια προφορά και γιατρός που στο δευτερόλεπτο σου εμπνέει εμπιστοσύνη: ήξερε τι έλεγε. Α, σου είπα πως είναι Ινδή, ήμουν που ήμουν fan των Ινδών, τώρα έγινα ακόμα απαραπάνω!

Αφού λοιπόν μου συστήθηκε και μας χαιρέτησε με ρώτησε ευθαίως ποιες είναι οι ανησυχίες μου. Κάπως κόμπιασα, γιατί δεν περίμενα αυτή να ρωτήσει εμένα, αλλά να αρχίσει αυτή να λέει ό,τι είχε να λέει και μετά να ρωτήσω - έτσι γίνεται συνήθως.. Αμέσως όμως συνήλθα και της είπα ότι ανησυχήσαμε από τις τελευταίες αναλύσεις για την hemoglobin F.

Α, ωραία μου λέει, ανησυχείς γιατί η τιμή είναι ψηλή, ενώ δεν θα έπρεπε να συμβάινει αυτό. Συμφώνησα και συνέχισε λέγοντας πως προτού το εξηγήσουμε αυτό, ας κάνουμε μια αναδρομή στα φάρμακα της. Κι εκεί, έγινα κατακόκκινη γιατί συνειδητοποίησα πως άφησα το ημερολόγιο των φαρμάκων στο σπίτι... μα πώς το έκανα αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω, πάντα τα έχω μαζί μου, αλλά ως δια μαγείας μου ήρθαν όλα στο μαυλό μου, με ημερομηνίες...τα πάντα! Η αιματολόγος έγραφε σε μια κόλλα και έκανε κάτι σχεδιαγραμμάτα με ημερομηνίες, ονομασίες φαρμάκων, τόξα, καμπύλες και άλλα ακαταλαβίστικα. Οχι όμως και τόσο ακαταλαβίστικα τελικά... Πίστεψέ με, Κώστα μου, όλοι μα όλοι οι γιατροί που έχω δει εδώ, ακόμα και οι ειδικευόμενοι, κάνουν το ίδιο πράμα όταν είναι να γράψουν το ιστορικό, ακολουθούν μία μέθοδο που θυμίζει ιερογλυφικά, στενεγραφία και... κινέζικα - ούτε συνεννοημένοι να ήταν!

Επιστρέφω: μετά από αυτό μου εξήγησε τι κοιτάει αυτή ως αιματολόγος σε ένα παιδί: τρία πράγματα, τα οποία ο Δρ. Κότακαλ τα έλεγξε ήδη. Μου είπε πως τέτοιος έλεγχος δεν είναι ρουτίνα και με ρώτησε αν ξέρω γιατί ο γιατρός μας "διέταξε" κάτι τέτοιο. Ανάφερα το "τεστ ύπνου", τη δραστηρίοτητα στο σύνδρομο restless feet, στο ότι κάτι τέτοιο ίσως να οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου, οι εξετάσεις δεν έδειξαν αυτό επομένως πήγαμε ένα βήμα παρακάτω και κάναμε αυτά που κάναμε. Φυσικά, τόνισα ότι ο γιατρός μας δεν αφήνει τίποτα στην τύχη κι αυτή πρόσθεσε πως ο δρ Κότακαλ κατανοεί πόσο περίπλοκη και δύσκολη είναι η περίπτωση της ΜΦ και αφού ζούμε και μακριά εννοείται πως θα ελέγξει ό,τι είναι δυνατό ώστε δίνοντάς μας το ΟΚ να επιστρέψουμε στην Κύπρο να είναι όντως ΟΚ!   

Να μην τα πολυλογώ, μετά το ιστορικό, μου είπε πως η ίδια πιστεύει πως αυτή η ανωμαλία οφείλεται στο Ντεπακότ και στη Λεβοκαρνιτίνη, τα οποία ελαττώνουν το αίμα στο νωτιαίο μυελό κι έτσι αυτός αμύνεται και αναγκάζεται να δημιουργήσει μια άλλη μορφή αιμοσφαιρίνης, την hemoglobin F, την οποία έχουν μόνο τα βρέφη. Αυτός είναι από τους λόγους που ένα παιδί ή ένας ενήλικας αναπτύσσει hemoglobin F.

Τη ρώτησα τι γίνεται με την παιδική λευχαιμία και τότε κτυπά με δύναμη το χέρι στο γόνατό της και λέει δυνατά και με γέλια: I knew IT! I knew you were gonna ask me about that, Dr Kotagal told me about you and how you read and find everything! Ναι, μου είπε η παιδική λευχαιμία κάνει αυτό, αλλά οι υπόλοιπες αιμοσφαιρίνες της ΜΦ δεν συνάδουν με κάτι τέτοιο, επίσης η κλινική εικόνα της δείχνει καλή (την εξέτασε λεπτομερώς) και αφού δεν κάνει πυρετούς χωρίς λόγους τότε είναι σχεδόν βέβαιη πως είναι τα φάρμακα η αιτία.

Αλλά, για να είμαστε εκατό τα εκατό βέβαιοι και επειδή, μου είπε, ξέρω πως θες αποδεικτικά στοιχεία να έχεις, θα κάνουμε και ανάλυση αίματος για να αποκλεισουμε τη λευχαιμία. (Είδες πώς διαβάζουνε αυτοί οι άνθρωποι τις σκέψεις μας πριν από εμάς!)

Αργά το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε βγήκαν-κιόλας-τα αποτελέσματα και δεν είναι τίποτα το ανησυχητικό, δεν είναι λευχαιμία. Πέταξα στα ουράνια!!!

Πάει κι αυτή η αγωνία, καρδιά μου, δεν σου κρύβω πως τα έπαιξα λιγάκι αυτές τις μέρες. Το είχα συνέχεια στην σκέψη μου, ό,τι κι αν έκανα. Το μόνο που έλειπε είναι να πάθαινε και λευχαιμία η ψυχούλας μας... Δόξα τω Θεώ! Μου είπε όμως, οι τιμές των λευκοκυτάρων είναι ακόμα χαμηλότερες σε σύγκριση με αυτά που κάναμε το Μάη και θα πρέπει να το δούμε με το γιατρό μας, ίσως κάνει κάτι στις δόσεις των φαρμάκων. Αλλά, όπως είναι κι αν μείνουμε, δεν ανησυχεί.

Ξέχασα να σου πω πως φεύγοντας απ' εκεί μου έδωσε το τηλέφωνο τής γραμματέας της και μου είπε οποιαδήποτε ώρα μπορώ να την πάρω τηλέφωνο και να τη ζητήσω για ό,τιδήποτε και να χρειαστώ, είτε εδώ είτε Κύπρο. (Πώς να μην τους αγαπήσεις αυτούς τους ανθρώπους!)

Αυτά Κώστα μου! Θα μιλήσουμε σε λίγες ώρες στο τηλέφωνο! Σε φιλώ, ψυχή μου!