Η ποίηση στη ζωή και στη διδασκαλία

1.

Η Ποίηση, ως μετάδοση συγκίνησης (ο ορισμός ανήκει στο Σεφέρη) είναι σκέτη καταστροφή όταν μεταφέρεται στην καθημερινή ζωή, η οποία ως γνωστόν απαιτεί ορθολογικές λύσεις ("η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων", έλεγε ο Πόπερ) και όχι ενθουσιασμούς, θυμούς, κλάψες ή βαριά χάχανα και παρατεταμένες εσκεμμένες ή μη υστερίες.

Όμως και αυτή η διαπίστωση (που αποκλείει την "ποίηση" από την καθημερινότητα) ανήκει επίσης στο Σεφέρη - δες τον προ αμνημονεύτων ετών, περίφημο διάλογο του (για την Ποίηση) με τον νεοπλατωνιστή (μπρρρρ...) Κωνσταντίνο Τσάτσο.

2.

Η Ποίηση, τώρα, κατά τη εκπαιδευτική διαδικασία (διδασκαλία) είναι κάτι εντελώς το διαφορετικό. Εκεί, ναι, ο δάσκαλος καλείται να συμμετάσχει στην μετάδοση συγκίνησης. Και πάντως, όχι κατ΄ ανάγκην χοροπηδώντας πάνω στα θρανία ή σχίζοντας τις εισαγωγές των ανθολογίων. (Αυτός ο παιδαγωγικός λαϊκισμός, αργά ή γρήγορα, ξεθυμαίνει από τερτίπια και τεχνάσματα, τα οποία, κατά την ταπεινή μου γνώμη, επιδιώκουν μάλλον να καλύψουν την ουσία με ηχητικά, φραστικά ή και... χορευτικά σοκαριστικά πυροτεχνήματα.)

3.

Πριν καμιά δεκαριά χρόνια, μου τηλεφώνησε ένας πατέρας, φανερά ενοχλημένος, επειδή εντόπισα στο γιο του φλέβα λογοτεχνική και εκθείασα δημοσίως ένα εκπληκτικό και πρωτότυπο κείμενό του για το "Ψαράκι της Γυάλας" του Μάριου Χάκκα.

"Μας έχετε δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα στην οικογένεια", παραπονέθηκε ο ευγενέσταστος αλλά ανάστατος πατήρ: "ο Αντρέας ισχυρίζεται ότι εξαιτίας σας συνειδητοποίησε τώρα, στην Γ΄ Λυκείου, πως κακώς τον ωθήσαμε κατά την Ιατρική και την Κτηνιατρική, αφού μέσα του βαθιά ανέκαθεν τον συνάρπαζε η λογοτεχνία (Ποίηση και Πεζογραφία). 

"Και κάθεται τώρα και απελπίζεται. Άλλο δε σκέπτεται, τον νου του τρώγει αυτή η τύχη", θα συμπληρωνε ο Αλεξανδρινός, . .

5.

Δεν ξέρω αν ενδιαφέρεται κανείς για τη συνέχεια. Θα αφήσω προς ώρας τη φαντασία σας να... καλπάζει.

Με εκτίμηση,

Κάπα

Σχόλιο στο κείμενο του αγαπημένου μας φίλου Νίκου Δήμου "Νo captain!"