H Ευρώπη, η... ελπίδα και το γούπατο

Για πιο φτηνά, μετακομίσαμε ακόμη πιο έξω, σ΄ ένα κατηφορικό χαλικόδρομο που περισσότερο έμοιαζε με χείμαρρο, αφού το χειμώνα όλα τα νερά της δημοσιάς πέφτανε εκεί μέσα, σμιλεύοντας μικρές χαράδρες και ρυάκια που ξαφνικά σταματούσαν μπροστά σ΄ ένα υπερυψωμένο λιοστάσι για να καταλήξουν αριστερά στο μεγάλο γούπατο, όπου την άνοιξη κωπηλατούσαμε πάνω σε πλαστικές σκαφίδες και το καλοκαίρι παίζαμε πόλεμο και κρυφτό.

Όλα αυτά που σ΄ εμάς τα παιδιά φάνταζαν μαγικά και περιπετειώδη, για τον πολύτεκνο δάσκαλο, που κάποτε είχε αποσπαστεί για καιρό Γερμανία, και τώρα είχε χτίσει απέναντι, ήτανε κακό χωριό εγκαταλειμμένο με δημότες ανίδεους, άχρηστους δημοσίους υπαλλήλους και πονηρούς δημάρχους που άλλα μάς "εδείξανε και άλλα μας εμπήξανε".

Κι εμείς γελούσαμε, επειδή ο... εκρηκτικός δάσκαλος ανάβλυζε σπάνιο αβλωνίτειο χιούμορ. Είχε όμως και γενναιόδωρη καρδιά: στη μνήμη τού αδικοχαμένου μικρού του κοριτσιού, που πέθανε στα χέρια του, ασφαλτόστρωσε με δικά του έξοδα το δρόμο και τού έδωσε το όνομά της: "οδός Ελπίδας"...

Τις προάλλες που ταξίδεψα για να ανανεώσω την ταυτότητά μου, επισκέφτηκα και την παλιά γειτονιά. Η οδός Ελπίδας (και επισήμως τώρα) είναι όπως την άφησα πριν 35 χρόνια ή μάλλον όπως την πρωτόφτιαξε η "μνήμη" τής κόρης τού δασκάλου.

Μονάχα ο δάσκαλος λείπει (πέθανε πριν λίγα χρόνια) και τα παιδιά του, που διέπρεψαν και είναι άλλα στην Αθήνα και άλλα στη Γερμανία "μεγάλοι και τρανοί", μου είπε ο Θόδωρας που τον βρήκα κατά πενήντα κιλά βαρύτερο και με το ένα μάτι κατακόκκινο και πρησμένο, έτοιμο να πεταχτεί (υπερθυρεοειδισμός).

Εκεί που θυμόμασταν τα παλιά, σκύβει (είναι, βλέπετε, και πανύψηλος) και μου λέει συνωμοτικά:

-"Κώστα, είχε δίκιο ο δάσκαλος, κι εμείς μικροί και μεγάλοι τον κοροϊδεύαμε..."

- Σε τι είχε δίκιο, ρε Θόδωρε;

- ...που έλεγε "στο γούπατο μείναμε και γούπατο καταντήσαμε...", αλλά μην το πεις σε κανέναν, γιατί χάθηκα...

- ...και σε ποιον να το πω, ρε Θόδωρε;

Στο Θόδωρο - με αγάπη,

Κάπα

Σχόλιο 53 στο κείμενο του Νικου Δήμου "Αν σπάσει;" - Protagon

Η μάνα μου η... κλέφτρα

- Έλα, μάνα, πώς είσαι; 
- Καλά, μωρέ, έτσι κάνει ο κόσμος; Τόσον καιρό κι ούτε ένα τηλεφώνημα;  
- Εγώ ούτε ένα τηλεφώνημα; Εσύ; Εσύ, πού είσαι τόσον καιρό; 
- Καλά, καλά… Για πες μου, τι κάνει η Μαρία-Φωτεινή; Η Αντιγόνη πώς είναι; Ανάρρωσε; Νιώθει καλύτερα; 
- Καλύτερα.  
- Να τις προσέχεις και τις δυο! Ακούς; Και στείλε, μωρέ, μια φωτογραφία τής Μαρίας-Φωτεινής! Τι σου ζητάω;
- Σου έδωσα ηλεκτρονική κορνίζα με δυο χιλιάδες φωτογραφίες! 
– Εγώ θέλω και μία μεγάλη, κλασική φωτογραφία. 
– Καλά, θα σου στείλω... 
– Πάρε κι ένα τηλέφωνο τη Βίκη να της ευχηθείς για το γάμο της! Δεν έχω άλλον να μ΄ αγαπάει και να μου παραστέκεται. 
– Θα παντρευτεί σε ένα μήνα κι θα την πάρω τηλέφωνο από τώρα να της ευχηθώ; 
- Καλά, παιδάκι μου, καλά.... 
- Τι έγινε με την Αλεξάντρα; Τα βρήκατε ή ακόμα; 
- Μου τηλεφωνάει και της το κλείνω! Ακούς εκεί να με πει κλέφτρα;... Α, έβαλε την Πάτρα να μου τηλεφωνήσει...  
- Την Πάτρα!!! Πώς κι έτσι; 
- Φαίνεται νιώθει ενοχές και ντροπή γι΄ αυτό που μου έκανε. 
- Και την Πάτρα βρήκε να βάλει; Πόσα χρόνια είχατε να μιλήσετε με την Πάτρα;
- Από το 1990, από τότε που σας πήγε ο Χρήστος στα δικαστήρια...
- Δεν μας έκανε καμία απολύτως ζημιά! Τον έβαλε η μάνα του να μας κάνει αγωγή...
– Έτσι όμως έλεγε αυτός, ότι ήθελε να σας καταστρέψει! 
– Κι επειδή το έλεγε; Κι ο Τσίπρας έλεγε ότι θα χορέψει τις αγορές με τα νταούλια...  
– Εγώ πάντως τον παραδέχομαι τον Τίπρα! Θα τον ψηφίσω! 
– Ωραία! Από την Χρυσή Αυγή περάσαμε στον Τσίπρα! Πρόοδος!
– Τι να κάνω; Μόνο ο Τσίπρας και ο Καμμένος μπορούν να καταργήσουν το μνημόνιο και να μας δώσουν λεφτά. Η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί πια... 
- ... η καημένη... 
- Κορόιδευε εσύ, κορόιδευε... 
– Ρε μάνα, πώς θα καταργήσει το μνημόνιο ο Τρίπρας; Τι θα κάνει; Πού θα βρει τα λεφτά; Σε στράβωσε κι εσένα το τσιμπρολόι; Δεν κοιτάς εκεί που σε λίγο δε θα έχουνε λεφτά για μισθούς και συντάξεις; 
- Να σου πω την αλήθεια, κι εγώ δεν ήξερα αν θα πάρω τη σύνταξη τού Μαρτίου... 
– Βλέπεις; Τι μου λες λοιπόν ότι θα καταργήσει το μνημόνιο; Αν το… καταργήσει, δεν θα ξαναδείς λεφτά ούτε στον άλλον κόσμο! 
– Χτύπα ξύλο, παιδάκι μου! 
– Καλά καλά… θα ξαναδείς λεφτά... αλλά θα είναι δραχμές…  
-  Χα χα χα… 
- Και τι σου είπε η Πάτρα;  
- Χτυπάει το τηλέφωνο και μου λέει "Φωτεινή εσύ είσαι;" Δεν την γνώρισα. _"Ποια είσαι, τη ρωτάω;" -"Δεν με κατάλαβες;" _"Όχι δεν σε κατάλαβα; Ποια είσαι;" -"Η αδερφή σου η Πάτρα είμαι!" _"Καλά είμαι, Πάτρα μου", της είπα. "Πώς και μου τηλεφωνάς μετά από τόσα χρόνια; Πού βρήκες το κινητό μου;" -"Η Αλεξάντρα μου το έδωσε;" _"Ααααα! Η Αλεξάντρα σ΄ έβαλε να μου τηλεφωνήσεις; Αααα... πες το λοιπόν! Πάτρα μου, να στο πω κι εσένα: δεν θέλω να ξαναδώ καμία σας! Ακούς! Το κτήνος ο άντρας μου ήταν άγιος μπροστά σας! Όλα τα έκανε, αλλά πουτάνα και κλέφτρα δεν με είπε ποτέ του! Εσείς με είπατε και πουτάνα και κλέφτρα;" Και της το έκλεισα! 
– (...) μα, ποιος σε είπε πουτάνα και ποιος κλέφτρα; Πότε; 
- Πουτάνα με είπε ο Βασίλης, όταν έμενα στο Βύρωνα! 
- Χα χα χα! Δηλαδή σε είπε πουτάνα ένας άνθρωπος με βαριά σχιζοφρένεια κι εσύ το πήρες στα σοβαρά! Ο άνθρωπος ήταν τρελός για δέσιμο... 
- Τρελός ξετρελός, με είπε πουτάνα και οι άλλες δεν αντέδρασαν! 
– Τι ήθελες, δηλαδή, να τα βάλουμε με έναν τρελό και να τις πλακώσει στα χαστούκια; 
- Δεν με νοιάζει! Αδερφές μου ήταν, όφειλαν να με υπερασπιστούν κι όχι να αφήνουν τον ανώμαλο να με λέει πουτάνα μπροστά σε τόσο κόσμο!  
- Δεν θυμάσαι καλά...
– Θυμάμαι πολύ καλά!!!! 
– Θυμάσαι τι έγινε μετά; 
- Πότε μετά; 
- Μετά που σε είπε πουτάνα; 
- Δεν θυμάμαι κι ούτε με νοιάζει!!!
- … μετά λοιπόν γύρισε σε όλον τον κόσμο κι άρχισε να φωνάζει «γαμιέστε όλοι σας πούστηδες και πουτάνες» και τον έπιασε παραλήρημα αισχρολογίας και ήλθε η αστυνομία... Αν λοιπόν δεν γουστάρεις τις αδελφές σου - και δεν σε αδικώ γι΄ αυτό… 
- ... κλέφτρα όμως με είπε η Αλεξάντρα και η Αλεξάντρα τά ΄χει τετρακόσια  
– Πώς και σε είπε κλέφτρα;  
- Πέρυσι το χειμώνα πήγαινα τα απογεύματα σπίτι τους. Μου τηλεφωνούσαν και πήγαινα. Ήθελαν κι αυτοί παρέα, ήθελα κι εγώ λίγη ζέστη (έχουνε ωραίο τζάκι) και πήγαινα. Περνάγαμε καλά. Βέβαια εγώ όπως ξέρεις δεν τρώω κρέατα και κοτόπουλα. Τρώω μονάχα ψάρι και χόρτα. Αυτοί κάθε βράδυ ψήνανε κρεατικά και λουκάνικα. Βρόμαγε το σαλόνι και τα μαλλιά μου, άσε που ώρες-ώρες μου ερχότανε αναγούλα, οπότε αναγκαστικά αραίωσα τις επισκέψεις. Κάποια στιγμή μου τηλεφωνάνε και πάω. Τους βλέπω πολύ  στεναχωρεμένους και σκέφτηκα μην έπαθαν τίποτα ο Μιχάλης και ο Κώστας. "Μια χαρά είναι τα παιδιά ", που είπανε. Τότε; «Να, μάς λείπουν χίλια εννιακόσια ευρώ, όλη η σύνταξη.» Και πού τα είχατε ρε παιδιά τα λεφτά, τους ρωτάω. «Πίσω σου, στο συρτάρι», μου λένε. Ψάξτε, μωρέ, τους λέω. Κι εγώ πολλές φορές ξεχνάω πού τα βάζω και τα βρίσκω την άλλη μέρα ή και την παράλλη. Ελάτε να ψάξουμε μαζί, και ανοίγω το συρτάρι. Δεν βρήκαμε τίποτε. Ούτε στις ντουλάπες ούτε πουθενά! Και τους λέω: χέρι δεν πάρει τόπος δεν ρημάζει. Ποιος άλλος μπαίνει εδώ μέσα; "Η Αλβανίδα και εσύ", μου λένε. Ε, τότε τα πήρε η Αλβανίδα, τους λέω - ο Θεός να με συχωρέσει, κόλασα τη γυναίκα... 
- Και τότε σε είπανε κλέφτρα;
 - Στάσου ντε.. Εκείνον τον καιρό φιλοξενούσα για κανένα μήνα τη Διαμάντω. Είχε έρθει για δουλειές. Είχανε οικονομικές δυσκολίες. Τους είχε κάνει αγωγή η Πάτρα για εκατόν εβδομήντα χιλιάδες ευρώ και ήτανε σε απελπιστική κατάσταση! Ήθελε να πουλήσει το κτήμα... 
- Γιατί της έκανε αγωγή η Πάτρα; Αλλά και σε ποιον δεν έχει κάνει αγωγή η Πάτρα...
- Μπερδεμένες καταστάσεις... Θυμάσαι που είχανε χτίσει μαζί εκείνο το ακίνητο και η Πάτρα είχε από κάτω την ταβέρνα και σκοτωνόντουσαν… 
- Παλιά ιστορία... 
– Τι παλιά; Γι΄ αυτούς ήτανε πάντα καινούργια! Έκανε αγωγή στη Διαμάντω και είχανε πολύ καλό δικηγόρο. Η Διαμάντω δεν είχε λεφτά για καλό δικηγόρο και ήλθε να πουλήσει το κτήμα για να βρει λεφτά, γιατί αν έχανε την αγωγή, θα της παίρνανε το σπίτι και προτίμησε να χάσει το κτήμα και να πληρώσει το δικηγόρο, παρά να χάσει την αγωγή και να μείνουνε στο δρόμο… 
- Πα πα πα πα…και πού κολλάει η Διαμάντω με την Αλεξάνδρα; 
- Η Διαμάντω ήθελε να την πηγαίνω από εδώ και από εκεί με το αυτοκίνητο. Δουλειές, βόλτες, εξόδους και λοιπά. Εντάξει. Τη βοήθησα στις δουλειές της. Αλλά μου ζητούσε να κάνουμε και μεγάλη ζωή τώρα στα γεράματα, να πηγαίνουμε στις ταβέρνες, στις καφετέριες, να ξενυχτάμε κλπ. Και της λέω, εγώ Διαμάντω μου, πλησιάζω τα 75, μια σύνταξη έχω κι αυτήν πετσοκομμένη, δεν περισσεύουν πλέον λεφτά για εξόδους αλλά ούτε και διάθεση. Μείνε εδώ όσο θέλεις, θα σου φτιάχνω ό,τι φαϊ αγαπάς, να πηγαίνουμε και καμιά βολτίτσα με το αυτοκίνητο για κανα καφέ εδώ κοντά, αλλά τα παλιά ξέχασέ τα, άλλαξαν οι καιροί… -"Φτου σου σκύλα!", μου λέει. Παίρνει τα πράγματά της και πάει στην Αλεξάντρα κι εκεί θα με έπιασε στο στόμα της, για το ευχαριστώ, θα είπε αυτή τα παράπονά της και ξεφούρνισε κι η Αλεξάντρα τα δικά της... 
– Τι είπε δηλαδή; 
- Ότι δεν έκλεψε η Αλβανίδα τα 1900 ευρώ αλλά εγώ!!! 
– Ελα, ρε μάνα τώρα, μη κλαις... 
- ... μα να με πει κλέφτρα...  
- Την άκουσες με τ΄ αφτιά σου; 
- Όχι εγώ. Αλλά η Έλενα τηλεφώνησε στη Ζοζετ και της είπε ότι έκλεψα 1900 ευρώ από την Αλεξάντρα; 
- Η Έλενα; Ποια Έλενα;  
- Η Έλενα της Διαμάντως. 
- Τι σχέση έχει η Έλενα με τη Ζοτέτ; Κάνουνε παρέα;
- Όχι.
- Ε, τότε, πώς βρεθήκανε;
- Μετά που αυτοκτόνησε η Διαμάντω. Στην κηδεία της...
– Και πού βρήκε το τηλέφωνο τής Ζοτέτ; 
- Σου είπα, στην κηδεία της μάνας της. 
– Δηλαδή η Ζοζέτ πήγε στην κηδεία και πήρε το τηλέφωνό της η Έλενα και μετά της τηλεφώνησε για να της πει ότι έκλεψες τα λεφτά της Αλεξάντρας!!!  
- Είδες; 
- Και η Ζοζέτ τι έκανε;
 - Της είπε, "αν είναι να λες τέτοιες κουβέντες για την πεθερά μου, να μη μου ξανατηλεφωνήσεις!" 
- Μπράβο στη Ζοζέτ... Ακόμη και η Έλενα; Κρίμα... Τελικά από το σόι σου δεν βγήκε κανένας σόι... 
– Η Μαίρη ήταν καλός άνθρωπος - Θεός σχωρέστην! 
- Ναι, είχε καλή ψυχή... Οι υπόλοιπες όμως...  
- Τα λεφτά τις χάλασαν...
- Πάντα έτσι ήτανε. Απλώς εσύ δεν ήθελες να το παραδεχτείς. Θυμάσαι όταν σε χιλιοπαρακαλούσα να διεκδικήσεις το μερίδιο της περιουσίας που σου αναλογεί, μου απαντούσες ότι εγώ δεν βάζω τα λεφτά πάνω από τις αδελφές μου. Εγώ σου έλεγα ότι εκείνες βάζουν τα λεφτά πάνω από εσένα και από εμάς! Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Αλλά γι΄ αυτό έφταιγε κι η μάνα σου που χάιδευε συνεχώς την Πάτρα και τη Λιλή κι εσένα σε είχε πεταμένη...
– ...μόνο εμένα; 
- Είχε για πέταμα και τη Διαμάντω, ασχέτως αν της έδωσε τριπλάσιο μερίδιο από εσένα... 
– ... γιατί εκείνη έβριζε και φώναζε, ενώ εγώ δεν μπορούσα να βρίζω και να απειλώ τη μάνα μου...
– Πόσο μετά το επεισόδιο αυτό αυτοκτόνησε η Διαμάντω; 
- Ποιο επεισόδιο, καλέ; 
- Που σε είπανε κλέφτρα...  
- Λίγους μήνες μετά… Δεν άντεχε να την πάει στο δικαστήριο η Πάτρα. Πανικοβλήθηκε. Πήδηξε από την μπαλκονόπορτα κι έπεσε με το κεφάλι ακριβώς έξω από την είσοδό της! Θα σκέφτηκε πως αν πεθάνει αυτή, θα γλιτώσουνε τουλάχιστον οι άλλοι το σπίτι... 
- Α, ρε Διαμάντω... κρίμα... 
- Κρίμα μοναχά...
– Και μετά από όλα αυτά η Πάτρα είχε τα μούτρα να σου τηλεφωνήσει! Φαίνεται πως η Αλεξάντρα θα φοβήθηκε μη σε βρει κανένα κακό και.... 
– Η Αλεξάνδρα τώρα λέει ότι δεν με είπε κλέφτρα, ότι εκείνο που είπε στη Διαμάντω είναι πως από τη στιγμή που έβαλα εγώ το χέρι μου στο χερούλι δε μπορούσαν να φωνάξουν την Ασφάλεια, γιατί το χερούλι καλύφτηκε με τα δικά μου αποτυπώματα… 
- Σα να μη μου τα λες καλά, ρε μάνα! Άρα, δεν σε είπε κλέφτρα η Αλεξάντρα! 
- Όχι, είπε ότι από τη στιγμή που έπιασα το χερούλι… 
- Τότε, ποιος σε είπε κλέφτρα; 
– Ίσως η Διαμάντω να τα είπε έτσι και να έβγαλε συμπέρασμα η Έλενα ότι εγώ επίτηδες έπιασα το χερούλι...
- ... πολλά αστυνομικά βλέπει το σόι σου! Σε ποιον τα είπε αυτά; 
- Στη Ζοζέτ, ότι εγώ έπιασα το χερούλι, κι αφού έπιασα το χερούλι, κάλυψα με τα αποτυπώματά μου τα αποτυπώματα του κλέφτη!!! 
– Άρα ούτε η Έλενα σε είπε κλέφτρα! Μήπως σε είπε, η Ζοζέτ; 
- Α πα πα πα! 
– Συνεπώς κανείς δεν σε είπε κλέφτρα! 
– Είδες τι παθαίνω με σένα! Γι΄ αυτό δεν σου τηλεφωνώ, για να μη με τρελαίνεις! 
– Εγώ σε τρελαίνω! Χα χα χα! 
– Χα χα χα! Ναι, εσύ! Με πιάνεις στα δικολαβίστικα και μπερδεύομαι! Άντε, καρδούλα μου, φιλιά στην Μαρία-Φωτεινή και στην Αντιγόνη, να μου στείλεις και μια μεγάλη φωτογραφία και μη ξεχάσεις να τηλεφωνήσεις στη Βίκη! Δεν έχω άλλη από τη Βίκη;  Ακούς; Άντε, καμάρι μου, Καλή Ανάσταση! 
- Καλή Ανάσταση, μάνα...

Για την αντιγραφή,
Κώστας