Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Προβλέψιμη νεοελληνική βιαιοφιλία


Με αφορμή το πρόσφατο αντιπολεμικό  μανιφέστο του Νίκου Δήμου (Η τελευταία απάντηση για τη βία), έγραψα τις προάλλες:
"Η μη βία προϋποθέτει διάλογο, πολιτισμό αλληλοσεβασμού και αποδοχής τής όποιας ειρηνικής ετερότητας, δηλαδή ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ με πυξίδα τον ορθό λόγο και τον ανθρωπισμό (που ως γνωστόν αποστρέφεται το δογματισμό, το φανατισμό και το λαϊκισμό). Αυτές οι αρετές δεν είναι αυτονόητες στην ελληνική κοινωνία κι ίσως γι΄ αυτό οι Τζιχαντιστές βρήκαν στα ελληνικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόσους και τόσους φλύαρους και ανέξοδους απολογητές."
Ζητώ συγγνώμη αν κάποιος θίχτηκε με το πιο πάνω απόσπασμα. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.
Αλλά δεν μπορώ και να παραβλέψω την παραδοσιακή νεοελληνική πολιτική βιαιολαγνεία, στην οποία προσκρούει τώρα και ο νικοδήμειος φιλειρηνισμός, όπως γενικότερα και ο ουμανιστικός του ορθολογισμός.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Να θυμίσω ότι επί σειρά ετών, μεγάλο μέρος τής ελληνικής κοινής γνώμης επικροτούσε τις δολοφονίες που διέπρατταν οι ξηρο-κουφοντινο-δολοφόνοι;
Να θυμίσω, επίσης, ότι το... 97% τών Ελλήνων (από τους φασίστες μαχαιροβγάλτες μέχρι τους μολοτοφόρους αναρχικούς εμπρηστές) υπερασπίστηκε με πάθος τα... δίκαια τής Σερβίας τού Μιλόσεβιτς; (Τότε, ακόμη και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς είχε επιχειρήσει συμψηφισμούς για τους οποίους δεν νομίζω ότι σήμερα αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανος.)
"Αξέχαστες" όμως δεν έμειναν και οι κραυγές επιδοκιμασίας και αντεκδίκησης τών γηπεδόβιων, άμα τη πτώσει των διδύμων πύργων, που εναρμονίστηκαν πλήρως με τη γενικευμένη καφενόβια νεοελληνική χαιρεκακία καθώς και με τις δοξολογίες τού φανατικού ισλάμ;
Το παράξενο, λοιπόν, δεν είναι που κάποιοι εναντιώνονται (επιθετικά) στην αντιπολεμική διακήρυξη τού Νίκου Δήμου.
Ούτε εκπλήσσει που αρκετοί στο προηγούμενο κείμενό του, δεν ξόδεψαν ούτε μισό δάκρυ για τα θύματα στη Γαλλία, εν αντιθέσει προς τις αναλυτικές/απολογητικές των διαθέσεις για τα... κίνητρα των δολοφόνων.
Πρόκειται για απολύτως προβλέψιμες, τυπικές, μαζικές, νεοελληνικές συμπεριφορές, που θα εξέπλητταν αν ήταν αλλιώτικες!
Μετά τιμής, 
Κάπα