Ενα ιμέιλ που με προβλημάτισε...

Προχτές έλαβα ένα ιμέιλ (από μια κυρία) που όχι μόνο με ξάφνιασε, επιπλέον με προβλημάτισε έντονα.

Έλεγε, πάνω-κάτω, ότι δεν συμμερίζεται καθόλου τις προσωπικές μου δυσκολίες. Αντιμετωπίζει, όσα διαβάζει εδώ μέσα (με εξαίρεση τα πληροφορικά και ενημερωτικά ποστ) ως "κείμενα", που έχουν όμως την δική τους αυτόνομη αλήθεια και ποσώς ενδιαφέρεται αν έχουν συμβεί σε μένα ή όχι.

Αλλά ακόμα κι όταν βλέπει εμένα μέσα σε αυτά τα "αυτοβιογραφικά" κείμενα, προτιμά να με φαντάζεται ως επινοημένο πρόσωπο, ως "ηρωίδα" τού ενός ή τού άλλου αφηγήματος, ως "ρόλο" μιας μυθοπλασίας και όχι ως αληθινό πρόσωπο που διαθέτει μια πραγματική ζωή και έχει βιώσει στο πετσί του όλα τούτα. Σημειώνει μάλιστα: <<κατά την γνώμη μου, αυτά που γράφετε θα μπορούσε να τα γράψει κι ένας καλός άντρας συγγραφέας ή ακόμα και μια γυναίκα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το δράμα της "ηρωίδα" σας>>.

Και καταλήγει: <<Δεν είστε εσείς, κυρία μου, ο αληθινός πρωταγωνιστής στις ιστορίες που διεκτραγωδούνται εδώ μέσα. Είναι ο τρόπος που τα λέτε, το ύφος σας ή μάλλον η τέχνη σας, η οποία μερικούς μάς κερδίζει ως αναγνώστες και τελικά μας "αναγκάζει" να ταυτιστούμε με την "ηρωίδα" σας, άσχετα από το εάν αυτή είστε όντως εσείς>>.

Η εν λόγω ευγενέστατη κυρία δεν αρκέστηκε μόνο σε μια ουδέτερη "προσέγγιση": εκθείασε μέρικά κείμενά μου όπως επίσης επεσήμανε και τις δομικές ατέλειες ορισμένων άλλων - ένα δυο μάλιστα τα απέρριψε ως τερατουργήματα που με εκθέτουν ως συγγραφέα και με ευγένεια με προέτρεψε να τα αποσύρω, εδώ και τώρα... Μίλησε για "αρετές" όπως και για "ελαττώματα" και μου υπέδειξε τρόπους και τεχνάσματα για να αποφεύγω τις "κακοτοπιές".

Τέλος, με παρέπεμψε στις σελ. 49 και 50 του μυθιστορήματος του Αμος Οζ "Ιστορία αγάπης και σκότους", θυμίζοντάς μου ότι ο μεγάλος ισραηλινός συγγραφέας ζητάει από τον αναγνώστη κάτι παρόμοιο με εκείνο που κάνει και η ίδια ως αναγνώστριά μου: <<να μην ενδιαφέρεται γι΄ αυτόν που γράφει αλλά για εκείνα που γράφει, αν δηλαδή τα γραφόμενά του έχουν μια δική τους υπόσταση, αν ζουν σε έναν δικό τους πραγματικό χώρο...>>

Επειδή το ιμέιλ, της εν λόγω επιστολογράφου, είναι τεράστιο, αναγκάστηκα να το αποδώσω περιληπτικά. Αν η ίδια όμως αισθάνεται ότι την αδικώ, την παρακαλώ να μου στείλει (αφού επιμένει στην ανωνυμία της) ιμέιλ με τις παρατηρήσεις της κι εγώ θα προβώ πάραυτα στις όποιες "διορθρώσεις".

Είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι η ΚΡΙΤΙΚΗ της είναι καλόπιστη - δεν σας κρύβω ότι σε μεγάλο βαθμό τη βρήκα αρκούντως κολακευτική.

Δεν θα τοποθετηθώ κι ούτε θα αποκαλύψω την απαντητική μου επιστολή, σεβόμενη, αφενός το απόρρητο τής αλληλογραφίας και αφετέρου την επιθυμία τού άλλου να μην συναινέσει σε έναν "δημόσιο" διάλογο.

Το λόγο έχεις εσύ, φίλε επισκέπτη - χωρίς φόβο και πάθος. Κάθε καλόπιστη σκέψη σου, ευπρόσδεκτη. Και η σιωπή σου φυσικά, είναι ευπρόσδεκτη, καθότι ένα τέτοιο ζήτημα δεν συνάδει με τη χαρά του καλοκαιριού, τη θάλασσα, τις ακρογιαλές και τη γλύκα τής βραδυνής παρέας σ΄ ένα παραλιακό κεντράκι με σιγανή μουσική, εγκάρδια ατμόσφαιρα, κρασάκι και ανέμελη κουβέντα (όλα, δηλαδή, αυτά που μου λείπουν).

Με αγάπη - Παράγραφος

[Ενδέχεται, την ερχόμενη Πέμπτη, στις 13 Ιουλίου, ο αγαπημένος μου Νίκος Δήμου να φιλοξενήσει στο μλόγκ του ένα ακόμα διήγημά μου, "επετειακό" αυτή τη φορά. Αυτοαναφορικό, αυτοβιογραφικό ή μυθοπλαστικό; Εσείς θα κρίνετε. Εκτός εάν τελικώς η επιστολογράφος έχει δίκιο, οπότε το ερώτημα δεν έχει νόημα.]

* * *

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Η ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ DVDs (που αναφέρω στο προηγούμενο ποστ) ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ. Ήδη λάβαμε δώδεκα νέες διευθύνσεις. Αναμένουμε κι άλλες! Σπεύσατε! Παρακαλώ, στείλτε τώρα με ιμέιλ τη διεύθυνσή σας ή την ταχ. θυρίδα σας. Αφήστε τις ντροπές. Χάρη μάς κάνετε! Αναμένουμε!