.
Επιπλέον της προσφέραμε δωρεάν αυτοκίνητο, βενζίνες, σέρβις, ασφάλειες, πληρώναμε τυχόν τρακαρίσματα (και είχε αρκετά), δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (πέραν των όσων της κάλυπτε η ιδιωτική ασφάλειά που επίσης της πληρώναμε - όπως οδοντιατρική φροντίδα, φυσιοθεραπείες κλπ, δωρεάν) έξτρα εκπαίδευση στο παιδάκι της (αγγλικά, γαλλικά, χορό, ιδιαίτερα Ελληνικών και Μαθηματικών, καλοκαιρινά σχολεία) και πολλά μα πάρα πολλά δώρα και επιπλέον χρήματα.
.
Υπό κανονικές συνθήκες, ο μέσος μηνιαίος μισθός της (σε μετρητά, όχι σε υπηρεσίες) ξεπερνούσε άνετα τα 1500 ευρώ (με 1000 ευρώ καθαρό, βασικό μισθό). Και 3000 ευρώ το μήνα να της δίναμε, πάλι θα τα άξιζε, γιατί ήταν ένας πλήρως αφοσιωμένος, πολυτάλαντος και της απολύτου εμπιστοσύνης μας άνθρωπος.
Η καλή μας όμως νταντά είναι κι αυτή μητέρα και σύζυγος, έχει οικογένεια. Είναι ήδη τρεις μήνες στις ΗΠΑ. Κουράστηκε, πεθύμησε τον άντρα και το παιδάκι της, θέλει να ξεκουραστεί. Ειδικά τώρα που έμαθε ότι το παιδί μας πάσχει από το Συνδρομο Ντραβέ, απελπίστηκε. Να μην σας τα πολυλογώ, θέλει να σταματήσει τη συνεργασία. Δεν θέλει απλώς να φύγει από τις ΗΠΑ για λίγο και να ξαναγυρίσει. Ούτε δέχτηκε αυτό που της πρότεινα: να επιστρέψει στην Κύπρο και να αρχίσει πάλι δουλειά όταν και εάν επιστρέψουν η μανούλα και η κόρη μας. Και μέχρι τότε θα της δίνω κανονικά το μισθό της. Ούτε και αυτό το δέχτηκε. «Κουράστηκα, δεν μπορώ άλλο», ήταν η απάντηση.
Δεν είμαστε άνθρωποι αχάριστοι. Αναγνωρίζουμε την προσφορά της και την αξία της. Κατανοούμε ότι ως άνθρωπος έφτασε στα όριά του. Εμείς όμως τώρα μένουμε ξεκρέμαστοι. Στις ΗΠΑ βάλαμε αγγελία, λέμε ότι πληρώνουμε όσα-όσα, και ουδείς ενδιαφέρθηκε – ούτε καν ένα τηλεφώνημα! Κι εδώ το ίδιο. (Νομίζαμε ότι αν έχεις λίγα χρήματα, βρίσκεις λύσεις. Αμ δε.) Μάθαμε, εκ των υστέρων, ότι οι νοσοκόμες προτιμούν ηλικιωμένους και όχι μικρά παιδιά. Μάλλον, ούτε κι αυτές δεν αντέχουν την συναισθηματική πίεση…
Μη με βλέπετε τώρα που μιλάω ψύχραιμα. Όταν μας το είπε ταράχτηκα πολύ. Ο θυμός, ωστόσο, είτε δίκαιος είναι είτε άδικος, δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Απεναντίας, θολώνει το νου και οδηγεί σε παρορμητικές αντιδράσεις πολύ επιβλαβείς για όλους. Παραμερίσαμε λοιπόν την θλίψη που συχνά προκαλεί το αίσθημα της εγκατάλειψης, κάναμε στην νταντά μας και κάμποσα άλλα δώρα, θα της δώσουμε και έξτρα χρήματα κι ας πάει στην ευχή του θεού.
