Καρδιά μου,
Αυτήν την ώρα ξέρω ότι δουλεύεις και δεν σου τηλεφωνώ για να μη σε διακόψω. Δυστυχώς εμείς είμαστε πάλι ξύπνιες από τη μία και μισή το πρωί. Παρόλο που το παιδί νιώθει κουρασμένο και ζητά να πάει για ύπνο, μόλις ξαπλώσουμε λίγο, ξαφνικά πετάγεται και σηκώνεται όρθια. Αυτό γίνεται έξι με εφτά φορές μέχρι τις 5 το πρωί, οπότε ξυπνά για καλά κι εμείς αρχίζουμε τη διαδικασία της πρωινής ρουτίνας: γάλα, φάρμακα, κέτοκαλ κλπ. Γύρω στις 7 και μισή πέφτει τέζα και κοιμάται για καμιά δυο ώρες. (Πάλι καλά να λες…)
Η αϋπνία της επιδεινώθηκε πολύ τις τελευταίες 3 μέρες που διπλασιάσαμε τη δόση του καινούριου φαρμάκου. Αποτέλεσμα: όλη μέρα ήταν σα ζόμπι, δεν είχε όρεξη να κάνει απολύτως τίποτα και ο τρόμος της ήταν και παραμένει τόσο πολύς, όσο ποτέ. Χτες ενημέρωσα τη γραμματέα του γιατρού, εκείνη αμέσως του τηλεφώνησε και σε μισή ώρα ειδοποιηθήκαμε να επιστρέψουμε στην αρχική δόση του φαρμάκου. Θα δούμε λοιπόν από σήμερα αν υπάρξει διαφορά.
Μπορεί να φταίνε και οι χαμηλές πλέον κετόνες της, αφού κατεβήκαμε ακόμα ένα επίπεδο στη δίαιτα. Αν το σκεφτείς επί 5 σχεδόν χρόνια ο οργανισμός της ζούσε με αυτές, εθίστηκε… Είναι πολλές οι αλλαγές, θα δούμε. Όσο για τους ισχυρούς πονοκεφάλους της, μάλλον ευθύνεται η απότομη πτώση της θερμοκρασίας στο μηδέν. Ακόμα κι εμείς έχουμε έντονο πονοκέφαλο! Δεν μας πιάνει κανένα παυσίπονο! Πόσω μάλλον το παιδί…
Χτες της πήρα καινούριους μαρκαδόρους και κάτι είδη χειροτεχνίας, δοκιμαστικά, να δω αν της αρέσουν- και ασχολήθηκε αρκετή ώρα, παρόλο που το καημένο δεν έσωνε. Την έβλεπα που… αγωνιζόταν να θέλει να παίξει και να χαρεί... Θα της πάρω και άλλα είδη να έχει να φτιάχνει πράγματα εδώ μέσα γιατί δεν μπορώ να τη βγάλω έξω με τόση παγωνιά και ούτε τολμώ να την πάω στο Μολ με τόσα άρρωστα παιδιά εκεί. Άσε που ανακοινώθηκε ότι στο Ρότσεστερ των 100 χιλιάδων πέθαναν 28 άτομα από τη γρίπη των χοίρων! Πανικός! Κανείς δεν διευκρίνισε αν αυτοί ήταν ευάλωτοι ασθενείς του νοσοκομείου ή κάτοικοι τού Ρότσεστερ. Πανικός σου λέω, κρύβεται ο κόσμος (κι εμείς μαζί) από το φόβο του! Τι απρονοησία! Χάθηκε μια διευκρίνιση!
Αυτές τις τρεις μέρες ξόδεψα κάμποσα για χειμωνιάτικα είδη. Πήρα για όλες μας βαριά παλτά, μπότες ζεστές, σκούφους μάλλινους και με γούνα ως τα αφτιά, αδιάβροχα, ένα φτυάρι για το χιόνι, αλυσίδες για το αυτοκίνητο και κάμποσα άλλα μικροπράγματα. Παναγιά μου, τι κρύο είναι αυτό και τι βροχή! Ασταμάτητη! Αμ, αυτός ο βοριάς που έρχεται από την Αλάσκα, μόλις σε χτυπήσει, νομίζεις ότι σε τρυπάνε με σίδερα! Ακόμη και η οι ντόπιοι τον τρέμουν!
Έχεις πολλά φιλιά από την κα Ρίτα, της οποίας, προ ημερών, γιορτάσαμε τα ενενηκοστά γενέθλια. Βγάλαμε κάμποσες αναμνηστικές φωτογραφίες. Τις εμφάνισα, διάλεξα δύο, τις τοποθέτησα σε κάτι κομψές θήκες, που αγόρασα χτες, και τις χάρισα στην κα Ρίτα. Έκλαιγε σα μωρό απ΄ τη χαρά της! Μου είπε πως όταν φύγει από αυτόν τον κόσμο (σύντομα, λέει) η πρώτη της αποστολή είναι να μιλήσει στο Θεό για την μικρή μας και μικρή της πριγκίπισσα που λατρεύει! Κι η κορούλα μας όμως την υπεραγαπάει. Μόλις τη δει, τρέχει πάνω της, την αγκαλιάζει και τη φιλά. (Μια μέρα παραλίγο να την ρίξει κάτω τη φτωχή.)
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ταιριάξανε κι αγαπηθήκανε τόσο τρυφερά, μια γριούλα σχεδόν εκατό χρονών κι ένα παιδάκι πολύ άρρωστο και αρκετά ιδιότροπο! Φαίνεται πως η μια "βρήκε" το παιδί και το εγγονάκι που ποτέ δεν είχε και πάντα ονειρευόταν, κι η άλλη τη γιαγιά που δεν πρόλαβε να γνωρίσει.... Ποιος ξέρει…
Την ακούω που με φωνάζει να κάνουμε ζυμαράκια. Σε φιλώ, ψυχή μου... Τηλεφωνιόμαστε αργότερα…
Μααααα-κιααααα! που λέει κι η κορούλα μας!
29 σχόλια:
Συγκινητικο...
Βαλτε Σκαηπ να βλεπεστε...
2 καμερες των $20 χρειαζεστε & το προγραμμα...
www.skype.com .
Αντε να ...δουμε τι θα γινει
μα, να μη φτάνει η καθημερινή ανησυχία για το κοριτσάκι σας, να 'χετε και τα της γρίππης.
όλα καλά να πάνε!
Φίλε Χάρρυ,
βάλαμε, προ τριών μηνών, το Σκάηπ αλλά δεν βόλευε επειδή το διαμερισματάκι είναι μικροσκοπικό και όταν μιλάς, ακούγεσαι παντού και δεν θέλαμε το παιδί να με ακούει και τα κλαίει από νοσταλγία...
Έτσι, μιλούσαμε στο τηλέφωνο (ένας φίλος από πέρσι μου έβαλε εδώ στη Λευκωσία ένα μόντεμ και μου έδωσε αμερικάνικο αριθμό, οπότε δεν έχω έξοδα) και βλεπόμασταν από το σκάηπ, το οποίο ούτως ή άλλως δεν είχε καλή λήψη, ούτε οπτική ούτε ακουστική.
Για το γράμμα:
Το "Γράμμα από την Αμερική" είναι το τελευταίο μας ποστ. Ο,τι νέα έχουμε, απ εδώ και πέρα θα τα λέμε εδώ μέσα, στα σχόλια.
Το μπλογκ αυτό ξεκίνησε με την κρυφή ελπίδα ότι είχαμε ξεμπλέξει κάπως με την επιληψία και τελικά διαψευστήκαμε με τον χειρότερο τρόπο.
Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, η πικρή αληθεια...
Δεν έχει όμως νόημα να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Για το παιδάκι μας:
Το τελευταίο φάρμακο είναι πολυ αποτελεσματικό, έτσι δείχνει για την ώρα. Ομως δεν λέει να ησυχάσει ο Τρόμο (τρέμουλο) και η αϋπνία του παιδιού είναι εξοντωτική για όλους.
Ο γιατρός λέει ότι μάλλον πρόκειται για τοξικότητα (εξαιτίας των φαρμάκων) στην οποία αντιδρα ο οργανισμός. Να όμως που δεν τολμάμε να κόψουμε κανένα φάρμακο...
Υγεία να έχεις, φίλε Χάρρυ,
Πολλά φιλιά και ευχές, Μαριλένα!
Με εκτίμηση και αγάπη
Κάπα
Κάπα μου,
μπαίνω συχνά στο ιστολόγιο σου και διαβάζω τα νέα της μικρούλα μας, αν και σπάνια αφήνω σχόλιο. Βλέπω ότι έχετε (ως οικογένεια) κουράγιο και χαίρομαι γι' αυτό. Οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες σας ένωσαν πολύ γερά.
Εύχομαι ό,τι καλύτερο για όλους σας.
Αν η γραμμη ειναι υψηλης ταχυτητας,το Σκαηπ ειναι αριστο,οσο για τον ηχο ,βαζεις χεντ-σετ...
Τεσπα,ο.τι σας βολευει...
Το θεμα ειναι η γιατρεια...
Φιλιά & ευχες.
Χαιρετισμούς και ευχές, να πάνε καλά.
Να και κάτι ευχάριστο:
Διέκοψαν την αποτομη απεξάρτηση από την κετογενική δίαιτα η οποιά προέβλεπει 11 κουταλάκια ζάχαρη, τρεις φορες την ημέρα, κατα τη διάρκεια του ροφήματος.
Χτες το βράδυ η μανούλα δεν της έδωσε 11 κουταλάκια, αλλα μόνο τρία.
Το παιδί κοιμήθηκε μια χαρά. Το ίδιο και πριν λίγο.
Που σημαίνει ότι μάλλον βρήκαμε λύση και στον ύπνο, που το παιδί τον είχε χάσει ολότελα και μάλλον θα βρουμε λύση και στο τρέμουλο.
Πολλά φιλιά
Κάπα
Για...ουλα θα βρεθει λυσις,για ουλα...
Εβλεπα το χ φακτορ απο Τσιπρον,ειναι φανερον οτι οι Κυπριοι ειναι ενα αλλο εθνος,συγγενες μεν αλλα διαφορετικο,οπως Γερμανοι & Αυστριακοι...
Φίλε Χάρρυ, Τι καλά, εμείς να είχαμε κάτι από την Αυστρία κι σεις κάτι από τη Γερμανία κι ας μην ήμαστασταν ξανθοί.
Με εκτίμηση
Κάπα
Σιγα τα εθνη,
η Μερκελ μου θυμιζει τη Βουλγαρα καθαριστρια μου,
ο αρχ των Ελ Δημ ειναι αδελφη,
στην Αυστρια ο Χαιντερ τσακιστηκε μετα απο καβγα με τον...εραστη του...
Ασε,εχω απομυθοποιησει τα κωλοεθνη των Ευρωπαιων,τωρα απομυθ & τους Αμερικανους...
Ριξε εθνολογικο σεντονι απο τις εντυπωσεις σου για τους Αμερ,
να αλλεγραρουμε...
Χτες είδαν το γιατρό.
Το νέο φάρμακο δουλεύει.
Οι κρίσεις σταμάτησαν ελέγχονται.
Αν συνεχίσουμε έτσι, επιστρέφουν σε λίγες βδομάδες, το πολύ έως τα μέσα Νοεμβρίου.
Με χαρά και αισιοδοξία
Κάπα
Τα τελευταία νέα είναι πολύ ευχάριστα. Μπράβο!!!
Με το καλό να επιστρέψουν!!!
Με αισιοδοξία από Αθήνα
πραγματικά ευχάριστα νέα μετά απο τόση ταλαιπωρία του παιδιού αλλά και της καλής σας..
τώρα πια μετράτε ανάποδα να περάσουν γρήγορα οι μέρες και να ξανασμίξετε...
Δεν είχα μπει στο ιντερνετ εδώ και καιρό και δεν είχα διαβάσει τα νεα σας καθόλου. Διαβάζοντας τα στην αρχή, στεναχωρήθηκα πολύ με την επειδείνωση της υγείας της κορούλας σας. Διάβασα όμως τα τελευταία σχόλια σας και χάρηκα πολύ που άρχισε να βελτιώνεται! Εύχομαι από εδω και πέρα να τα πάει καλύτερα!
Φίλες και φίλοι μας,
Σας ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές και τη συμπαράστασή σας.
Μετά από εξάμηνη εξάνληση και απογοήτευση, φαίνεται ότι περιορίστηκαν οι κρίσεις. Προφανώς το νέο φάρμακο κάνει δουλειά.
Κοστίζει όμως σε πολύ ισχυρούς πονοκεφάλους. Κάθε πρωί το παιδί κρατάει το κεφάλι του και ζητάει "κρύο νερό" για να γίνει καλά.
Ευγνώμων
Κάπα
Μακάρι να σας πάνε όλα καλά. Δεν έχουμε σχολιάσει ξανά, αλλά σας διαβάζουμε πολύ καιρό (μεταφράζουμε κι όλας για τους μη-ελληνόφωνους) και να ξέρετε οτι σας σκεπτόμαστε με αγάπη.
Να είστε πάντα καλά, σας το ευχόμαστε από την καρδιά μας!
Μια παρέα από την Αγγλία (φοιτητές-εργαζόμενοι-γονείς)
Αργεί η επιστροφή (ευχάριστος πονοκέφαλος)
Μάλλον ο υφιστάμενος συνδυασμός φαρμάκων και μειωμένης δίαιτας αποδίδει για την ώρα και υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να ετοιμάζουν τις βαλίτζες τους.
Δυστυχώς αυτό δεν μπορεί να γίνει. Για να ταξιδεψουν και οι τρεις τους (δίχως να κινδυνεύσει το παιδί) θα πρέπει πρώτα να κάνουν το εμβόλιο για τη γρίπη των χοίρων.
Έχουν κανει το εμβόλιο για την αμερικάνικη γρίπη. Για την γρίπη όμως των χοίρων δεν υπάρχει ακόμη εμβόλιο στις ΗΠΑ. Θα κυκλοφορήσει τέλη Δεκεμβρίου. Αντίθετα, στην Ευρώπη διατίθεται και τώρα πρέπει τρέχουμε, να προμηθετούμε τρεις δόσεις και να τους τις ταχυδρομήσουμε.
Και πάλι όμως η διαδικασία είναι χρονοβόρα, ιδίως για τα παιδιά. Γιατί στα παιδιά το εμβόλιο γίνεται σε δύο δόσεις, με διαφορά τεσσάρων εβδομάδων η πρώτη από τη δεύτερη, και για να αρχίσει να αποδίδει, θέλει ακόμη δυο βδομάδες.
Ακόμη και αν είχαμε αυτήν την στιγμή το εμβόλιο (που δεν το έχουμουμε) η επιστροφή θα καθυστερούσε τουλάχιστον έξι βδομάδες.
Με αισιοδοξία
Κάπα
Γεια σας, Κ. και Α.!
Σας διαβάζω εδώ και χρόνια και ας έχω αφήσει ελάχιστα σχόλια. Είστε μέσα στις προσευχές μου και μπαίνω για νεότερα σχεδόν καθημερινά. Χαίρομαι πολύ για το νέο φάρμακο!!
Σας εύχομαι ολόψυχα να ξανασμίξετε σύντομα και να μην ταλαιπωρηθείτε άλλο.
Φιλάκια στη Μαρία-Φωτεινή!
Γεωργία από Αθήνα
Κώστα το καλό είναι ότι δεν θα καθυστερήσουν λόγω κάποιας επίπτωσης στην υγεία της μικρούλλας, οπόταν ακόμα λίγο καιρό υπομονή :)))
Με τις καλύτερες μου ευχές και όλη μου τη θετική ενέργεια
Άντρη
Φίλες και φίλοι,
σας ευχαριστούμε θερμά όλους σας για τη συμπαράσταση!!!
Συγνώμη για την αφιλόξενη σιωπή μου στα σχόλιά σας.
Σας ευχόμαστε ό,τι το καλύτερα σε όλους σας και πάνω απ΄όλα υγεία και αγάπη!
Ευγνώμων
Κάπα
Υπέροχα νέα, γεμάτα ελπίδα. Για το εμβόλιο της γρίπης των χοίρων ακούς πολλά, δεν ξέρεις τι να πρωτοπιστέψεις. Το σημαντικό είναι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και με το καλό, να είστε πάλι όλοι μαζί.
Η σύζυγος, εξαιρετική - τέτοια τρυφερότητα! Και βέβαια, είμαι σίγουρος ότι παίρνει το ίδιο.
Ολα εξελίσσονται καλώς, για την ώρα.
Σήμερα έγινε η πρώτη δόση του εμβολίου. Το παιδί, είπε ο γιατρός, είναι καλυμμένο κι η δεύτερη δόση μπορεί να γίνει είτε στις ΗΠΑ είτε στην Κύπρο σε τρεις βδομάδες!
Μάλλον πλησιάζει η μέρα της επιστροφής. Οι προετοιμασίες δίνουν και παίρνουν. Νέα εισιτήρια για όλους και για το γιατρό που θα πάει να τις φέρει. Ξανά το χαρτομάνι, υπογραφές από εδώ, υπογραφές από εκεί, βεβαιώσεις και έγγραφα από αλλού, αυτο για το οξυγόνο μέσα στο αεροπλάνο, εκείνο για την ιατρική μονάδα που θα τις παραλάβει στη Μινεάπολη, το παράλλο για τη μονάδα που θα τις αναλάβει κατά την τρίωση στάση στο Αμστερνταμ, άλλο χαρτί με τις εργοστασιακές προδιαγραφές του σάξιον, αίτηση στην KLM, αίτηση και στις Κυπριακές Αερογραμμές και διαβεβαιώσεις ότι ταξιδεύουμε για ιατρικούς λόγους, σε ένα φάιλ όλα τα έγγραφα -διαβατήρια, εισιτήρια, τόπος διαμονής και συμβόλαιο εργασίας- που πιστοποιούν ότι η Ντιάννα είναι νοσοκόμα του παιδιού και δεν πρέπει να μας χωρίσουν οι αεροδιαδρομιούχοι στους ελέγχους,
όπως έγινε το 2007 που την πήρανε για έλεγχο γιατί έπεσε στην ποσόστωση της... τρομοκρατίας και δεν μπορουσε να συνεννοηθεί με καμία και με κανέναν, γιατί φαντάζεται ότι ξέρει αγγλικά κι άλλα τη ρωτουσαν, άλλα απαντούσε και πάντα χαμόγελο. Πάλι καλά που δεν την έπνιξαν οι ανακριτές... Στο τέλος τη φέρανε στο αεροπλανο, λίγο προτού απογειωθεί. Η Ντιάννα ήταν περιχαρής που πέρασε τη... συνέντευξη, οι... ανακριτές αναμαλλιασμένοι από τον εκνευρισμό κι ετυχισμένοι που επιτέλους γλιτώσανε από έναν άνθρωπο αγνώστου προελεύσεως (αρμενοπόντια της Γεωργία, ρωσόφωνη με καταλήξεις ποντιακές) και η μανούλα τριευτυχισμένη που επιτέλους βρέθηκε η αγνοούμενη νοσοκόμα μας! Μεγάλη πλάκα, αλλά και ταλαιπωρία, αφού η μανουλα είναι φοβική και χαπακώνεται για να ταξιδέψει με το αεροπλάνο, οπότε το βάρος πεφτει στην καημένη τη Ντιάνα και δίχως αυτήν ποιος θα φροντίζει το παιδί επί μια μέρα που κρατάει το ταξίδι; Τέλος καλό...
Πολλά φιλιά σε όλους σας και ευχές για υγεία και πάλι υγεία!
Με αισιοδοξία
Καλή σας αντάμωση!!!
Ετοιμασε ταξιδιωτικο σεντονι για Αμερικα,να μας φτιαξεις...
Πριν καμιά ώρα μ΄ έπιασε αφόρητη νύστα. Προσκυνούσα την αγία οθόνη και ενίοτε "εφίλουν" (λέμε στα κυπριακά) το πληκτρολόγιο. Αντι να ξαπλώσω (γιατί έχω πολλή δουλειά ακόμη), προτίμησα, ως συνήθως, λίγο γοργό περπάτημα (ξε-υπνωτικό ανώτερο κι από δέκα καφέδες) με συντροφιά τον τετράποδο φίλο μας.
Περισσότερο όμως ήθελα να επεξεργαστώ με ηρεμία τη νέα φάση στην οποία εισήλθαμε: μια περίοδο δίχως καθημερινές και πυκνές κρίσεις, αλλά όχι και αραιές, ίσως μία κάθε δέκα μέρες, μπορεί και κάθε βδομάδα.
Μας το είπε ο γιατρός και το έχουμε χωνέψει. Μας το θύμισε και το χθεσινοβραδινό δυνατό επεισόδιο. Τους έστελνα μηνύματα κι απάντηση δεν έπαιρνα. Κάτι θα πάθανε, σκέφτηκα, κιόντως έτσι ήταν.
Λέω ότι το έχουμε χωνέψει, μα δεν νομίζω ότι είναι έτσι. Δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη ότι θα πρέπει να ζούμε ακόμη πιο σφιχτά απ ό,τι παλαιότερα... Πολύ πιο απαιτητικά και με περισσότερους συναγερμούς...
Εν τω μεταξύ έχω κάνει στο σπίτι ένα σωρό αλλαγές εν όψει των νέων αναγκών του παιδιού. (Δεν μπορούμε πλέον να πηγαινοερχόμαστε από το ένα πάτωμα στο άλλο. Ολες οι δραστηριότητες του παιδιού θα πρέπει να διεξάγονται σε ένα επίπεδο. Τέρμα οι σκάλες.)
Μετακίνησα... δωμάτια, έφτιαξα ένα μπάνιο δίπλα από το πλέι ρουμ του παιδιού, έβαλα καινούρια ντουλάπια και συρταριέρες, εδώ και τρεις βδομάδες, για κάτι μικρές αλλαγές, το σπίτι έχει μετατραπεί σε γιαπί: μπαινοβγαίνουν χωρίς... διαβατήριο, ο,τι ώρα του καπνίσει μπογιατζήδες, πλακάδες, πελεκάνοι (ξυλουργοί), υδραυλικοί και ξανά υδραυλικοί. Παντού μυρίζει μπετόν εξατμισμένο, πλακάκια τριμμένα, πριονίδι και χρώμα παντός είδους και δυσοσμίας και σκόνη ως και μέσα στα μαχαιροπίρουνα, σκόνη που δεν ξεσκονίζεται με τίποτε!
Κι ακόμη εκκρεμούν τα αξεσουάρ του νέου μπάνιου (έπρεπε να στεγνώσουν τα πλακάκια πρώτα), το νέο σώμα της θέρμανσης που αρνείται να ζεσταθεί για λόγους μεταφυσικούς, η αλλαγή της μίας αντλίας στο μηχανοστάσιο όπου η διαρροή λίγο έλλειψει να βραχυκυκλωσεί τα πάντα, η νέα βιβλιοθήκη στο πρώην υπνοδωμάτιο (που μετατράπηκε σε γραφείο) και τώρα μένει ξαπλωμένη μπρούμυτα στο παρκέ, κι ένα ακόμη κρεβάτι στο κοινό μας νέο υπνοδωμάτιο των τριών όπου δεν θα έχει τίποτε άλλο παρά κρεβάτια, κάμερες για το παιδί και τον εξοπλισμό για την αντιμετώπιση των κρίσεων.
Ας ελπίζουμε τουλάχιστον ότι μέχρι να έρθουν θα έχουμε ζεστό νερό και θέρμανση στο πρώτο πάτωμα, γιατί απ΄ ο,τι λένε τα δελτία καιρού, μάλλον θα χειμωνιάσει ξαφνικά εντός της εβδομάδας.
Με αισιοδοξία
Κάπα
Αφασια ο ...πελεκανος...
Κανονικα,στην Γκρηκ γλωσσα μπορουσε να λεγοταν
...πελεκάς,οπως πλακάς,
ή πελεκατζης,οπως σοβατζης...
Μάθεσον μας Τσιπρεικαν,ενδιαφεροντα ουσιν...
Το 1 φορα/εβδ ακουγεται "θαυμα" ,μπροστα στην απελπισια των καθημερινων...
Γλυκοχαραζει ...
Αμα βρεις χρονο,
αηνε σεντονιεν φυρ Αμερικα μπιττε...μιτ φοτοζ (σικ)...
Με το καλό να γυρίσουν...
Ο γιατρός είναι πολυ σκεφτικός μετά το τελευταίο επεισόδιο.
Ζήτησε να επιστρέψει το παιδί στο αρχικό επίπεδο της Κετογενικής Δίαιτας και πρότεινε να αναβάλουμε την επιστροφή.
Δεν πειράζει. Αφού είναι για καλό, ένα μήνας πάνω ένα κάτω, δε θα μας βλάψει.
* * *
Τηλεφωνηθήκαμε χτες με ένα φίλο και μου είπε ότι χαίρεταιγια την αισιοδοξία μας, που πιστεύουμε ότι το παιδί θα γίνει καλά.
Του εξήγησα ότι το περιεχόμενο της αισιοδοξίας μας έχει (από το 2008 (που μάθαμε για το Ντραβέ) αλλάξει. Δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις.
Τώρα που τα πράγματα χειροτερεύουν, αισιοδοξουμε (και ελπίζουμε) ότι θα καταφέρουμε να είμαστε γονείς για πάντα.
" Ρωσικο τραινακι " οι εντυπωσεις...
Τι να πουμε τι ?
Εκεινη η λυση της εγχειρησης τι λεει ?
Κουραγιο...
Δημοσίευση σχολίου