Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Σε μια στιγμή αδυναμίας...

Η φτωχούλα

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ώρες-ώρες με πληγώνει αφάνταστα:
που βλέπω το παιδί να υποφέρει
ή τη μανούλα του να θλίβεται βαθιά.

Ο μόνος τρόπος να ξεφεύγω
είναι η φριχτή ανάμνηση της μικρής Αλίκης
που κάποιος φίλος γλίτωσε, όχι από την επιληψία της
μα από τη μάνα της που της είχε στρίψει εντελώς

και κάθε Κυριακή, μετά τη λειτουργία, το σίδερο άφηνε να κάψει
κι ύστερα ξάπλωνε την μικρή Αλίκη μπρούμυτα
κι άχνιζε την πλατούλα της "να φύγουν τα δαιμόνια"...

Δεν ξέρω αν εκείνο που φέρνει δάκρυ είναι η πίκρα μας
ή μήπως που κρύβω την πληγή μου
πίσω από τα εγκαύματα
της φτωχούλας της Αλίκης...


Σε μια στιγμή αδυναμίας
Κάπα


------------------------------------------------------------------------------

ΑΠΟΛΟΓΙΑ

Προ ημερών  απέσυρα αυτό το πόστ που τώρα ξαναπαρουσιάζω. Σωστά ο φίλος ο Χάρρυ το βρήκε αποκρουστικό. Δεν είναι όμως αυτή η κακή μας διάθεση ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση. Κάποιες φορές λυγίζουμε, όχι για πολύ. (Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα.) θα ήταν ψέμα να πούμε ότι δεν έχουμε απελπιστεί ποτέ. Το περασμένο καλοκαίρι, για παράδειγμα, νομίσαμε ότι...

Παρά ταύτα, η υπομονή μας ανταμείφθηκε. Το παιδί, μετά τη νέα θεραπεία (θα παρουσιάσω τα φάρμακά του στο επόμενο ποστ) ξανάνιωσε. Οι κρίσεις ελέχθηκαν για άλλη μια φορά. Κατά το τρίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου-Νοεμβρίου τα επιληπτικά επεισοδια σταδιακά εξαφανίστηκαν. Όλα βαίνουν καλώς!

Νικήσαμε, ξανά! Όμως, όταν δείτε τα φάρμακα, θα καταλάβετε ότι πρόκειται για πύρρειο νίκη. Δεν μας πειράζει. Έστω και με αυτόν τον τρόπο κερδίζουμε χρόνο. Η επιστημη προχωράει.

Αυτή είναι η ελπίδα μας!

Με αισιοδοξία., 
Κάπα 

21 σχόλια:

Maria Nefeli D είπε...

YPOKLINOMAI STHN YPOMONH SAS KAI STO 8ARROS SAS GIA TON GLYKO SAS AGGELO, TO OMORFO KORITSAKI SAS.. DEN MPAINW SYXNA STO BLOG SAS, DHLADH GENIKWS DEN ASXOLOUME SYXNA ME TON YPOLOGISTH LOGW EPIPLOKWN TOU EGKEFALOU MOU... OMWS SHMERA POU MPORESA LIGAKI KAI MPHKA GELASA, DAKRYSA, EIDA TIS FWTOGRAFIES..... 3EREIS OTAN VLEPW MIKRA PAIDAKIA NA PALEUOUN ME ENA OPOIODHPOTE TERAS OPWS KAI TO GLYKO KORITSAKI SAS KAI OPWS THN MIKRH LYDIA POU NOMIZW THN GNWRIZETE... DEN PERIGRAFETE TO PWS NIW8W... GIATI POLY APLA EINAI MIKRA PAIDIA.... A8WA MATAKIA POU OTAN PONOUN VLEPEIS ZVGRAFISMENO STA MATAKIA TOUS ENA MEGALO GIATI??? EMEIS TOULAXISTON MEGALWSAME... OSO GIA AUTO TO POST... OLOI MAS LYGIZOUME.. OPWS KAI EGW OMWS SHMASIA EXEI NA
3ANASHKW8OUME ME OPOIA KATASTASH KAI NA VRISKOMASTE...

SAS XERETW KAI SAS FILW!!
SYGNWMH AN SAS ZALHSA.

MARIA

paragrafos είπε...

Αγαπημένο μας Μαράκι,

σου ευχόμαστε μέσα από τα βάθη της καρδιά μας να κάνεις υπομονή.

Η επιστήμη συνεχώς προχωράει και υπόσχεται απίστευτα επιτεύγματα. Δεν μπορούμε να σου περιγράψουμε τι μικρά και μεγάλα θαύματα έχουμε δει να συμβαίνουν στο Μέιγιο.

Και αυτά τα είδαμε να συμβαίνουν από ανθρώπινα χέρια (επιστημόνων) σε ασθενείς που όμως δεν εγκατέλειψαν τον αγών, που δεν έπαψαν να αγωνίζονται, να επιμένουν, να ελπίζουν, να ελπίζουν και να ελπίζουν και να ελπίζουν...

Σου ευχόμαστε καλή νίκη!!!

Με αγάπη και αισιοδοξία,

Αντιγόνη, Κώστας και Μαρία-Φωτεινή

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή οικογένεια,
ειλικρινά χαίρομαι που ακούω επιτέλους κάτι καλό για τη ''μάχη'' σας,για τη ΄΄μάχη''μας.
Θα ήταν χρήσιμο και όταν και αν εσείς το κρίνεται σκόπιμο για όλους εμάς που χρόνια τώρα πολεμάμε την επιληψία να μας πείτε είτε αναρτώντας κάτι, είτε με προσωπικό email ,τι καινούριο υπάρχει από φάρμακα ,από θεραπείες από .... για την φαρμακοανθεκτική επιληψία..
Ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

Καλα εκανες & ανεβασες ξανα το ποστ,μόνο που ειναι για γερα νευρα...

Ο καθενας πρεπει να μικραινει τον κυκλο των ατομων για τα οποια ενδιαφερεται,αλλιως...θα γινει κουρελι...

Για μας τους απ' εξω,το παρηγορο για τη μικρη ειναι οτι θα γιατρευτει. Ειναι θεμα χρονου...

Αρα,ουτε πυρρειος ,ουτε απυρρος ( sic). Απλα,λιγη ταλαιπωρια ακομα...

Καντε επαφη με Αξελροντ,που εχει κορη με επι,να συνδραμει στην αυξηση κονδυλιων...Ετσι γινεται η πολιτικη στο Αμερικα...Χωρις πλακα...

Εκανα εμβολιο νεας γριππης. Καμμια παρενεργεια σε μενα...(εκτός απο πριαπισμό) ... Ψαξτε το,μαλλον ειναι ασφαλες & ο καθε κινδυνολογος αμολαει τη μπαρουφα του.

Υ. Γ Πλακα κανω...

Ανώνυμος είπε...

Τα δικα μου... μπαινουσιν κανονικαν,ιδιως μετα το εμβολιον...

Kαπα είπε...

Blogger Ο/Η marionikos είπε...

Αγαπητή οικογένεια,
ειλικρινά χαίρομαι που ακούω επιτέλους κάτι καλό για τη ''μάχη'' σας,για τη ΄΄
--------------

Αγαπητέ φίλε, επιτέλους συνδέθηκα με τα σχόλια. Ωστόσο την απάντησή μου στο σχόλιό σας θα το βρείτε εδώ:

http://epilhpsia.blogspot.com/2009/12/marionikos.html

Με εκτίμηση

Κάπα

paragrafos είπε...

Φίλε Χάρρυ,

κάναμε τα εμβόλια. Έπρεπε, γιατί περιορίζουμε την πιθανότητα να αρρωστήσουμε και να μεταδώσουμε αυτή τη γρίπη στο παιδί.

Το παιδί έχει κάνει την πρώτη δόση του εμβολίου, όπως έχουμε ξαναπεί και αυτό της προκάλεσε πολλά προβλήματα, πολύ μικρά όμως σε σχέση με αυτά που θα αντιμετώπιζε εάν αρρωστούσε με αυτήν την γρίπη.

Το εμβόλιο εμένα μου προκάλεσε τριήμερη ζαλάδα και μαστούρα.

Στην Αντιγόνη όμως και στη Ντιάννα προκάλεσε πυρετό και όλα τα συμπτώματα της γρίπης: πόνους στα κόκαλα, ζαλάδες κλπ.

Δεν πειράζει. Μακάρι πάντα στη ζωή μας να έχουμε τέτοιες χαζοδυσκολίες.

Πολλά φιλιά

Κάπα

Ανώνυμος είπε...

Παντως,σε μενα περασε γρηγορα ο πριαπισμος & εμεινε μια μονιμη αυξηση μεγεθους...

Αμα βγει νεα γριππη & νεο εμβολιο,κανω καριερα πορνοσταρ...


Υ.Γ ...Αντε,να γελασει λιγο το χειλι μας...

Kαπα είπε...

Το πιο ενθαρρυντικό με το παιδί μας είναι ότι αρχίζει να συμπεριφέρεται πολύ ώριμα. Της λείπει ασφλαλώς το παιγνίδι με τα άλλα παιδιά. Ειδικά τώρα το χειμώνα που πρέπει να ζουμε περιορισμένοι και λόγω της επιδημίας. Δεν της είπαμε ότι μένει μέσα λόγω επιδημίας, αλλά γιατί το χειμώνα τα καταστήματα... κλείνουν... Ψέματα της λέμε. Προσθέτουμε όμως και την αλήθεια: ότι τώρα το χειμώνα τα παιδιά αρρωσταίνουν και γι αυτό πρέπει να αποφεύγουμε τους... κλειστους χώρους.

Το άλλο που εφαρμόζουμε και αποδίδει είναι η κατάργηση της... πολυφωνίας: ένας πρέπει να κάνει κουμάντο και οι άλλοι να υπακουμε. Αυτός πρέπει να είναι εκείνος που έχει πείρα, εκείνος που γνωρίζει όλες τις ανάγκες του παιδιου και αυτός δεν είμαι εγώ.

Το παιδί ξέρει ότι μπορεί να με κάνει ό,τι θέλει, αν αρχίσει την κλάψα και το νάζι. Εγώ τότε απαντώ ότι δεν ξέρω τι πρόγραμμα έχει η μαμά, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, ότι πρέπει να ρωτάμε τη μαμά. Πάμε λοιπόν μαζί, ρωτάμε τη μαμά κι εγώ υποστηρίζω πάντα τη θέση της, η οποία είναι πάντα ζυγισμένη και ορθή.

Αυτό το εφαρμόζουμε από φέτος, και λόγω των ειδικών συνθηκών της γρίπης. Γιατί παλαιότερα, όπως σήμερα για παράδειγμα, εγώ μπορουσε να πάρω το παιδί μια βόλτα με το αυτοκίνητο μέχρι το μόλλ. Τώρα δεν τολμάμε με τη γρίπη να πάμε πουθενά. Αρα, τέρμα ο πρωτοβουλίες. Το μόνο αίτημα που αποδέχομαι είναι η βόλτα μας έξω στη γειτονιά με το σκυλάκι, ή και το παιγνίδι στην αυλή μαζί του.

Μμμ, θα πρέπει να παρουσιάσω επιτέλους και καμιά φωτογραφία του.

Μεγάλη ιστορία το σκυλάκι μας. Μόλις βλέπει το παιδί, παίρνει φόρα και τρέχει πάνω του. Το παιδί κάνει πως... φοβάται και ο σκύλος... φρενάρει πάνω στα πλακάκια... Αυτό το σκυλί, από πέντε μηνών ήξερε ότι δεν πρέπει να παίζει δυνατά με το παιδί, ότι πρέπει να το προσέχει να μη χάσει την ισορροπία του. Τα Λαμπραντόρ, ώρες ώρες σε κάνουν να τα θαυμάζεις, γιατί πολλές φορές συμπεριφέρονται όπως θα ήθελες, χωρίς καν να τους το πεις, πόσω μάλλον να τους το επιβάλεις!

Πολλά φιλιά

Κάπα

ΥΓ. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το μήνυμα θα εμφανιστεί.

Ανώνυμος είπε...

Διαβασα αρθρο για σκυλια τοσο ευαισθητα που " μυριζονται" καποιες μορφες καρκινου...

Τα χρησιμοποιουν σε μερικα ν/μεια στο Αμερικα για τσεκαρισμα...

Kαπα είπε...

Το ίδιο και την επιληψία. Τα σκυλιά τα εκπαιδεύουν σε ΗΠΑ και Βρετανία. Δεν τα δίνουν για εκτός των χωρών τους.

Μαριλένα είπε...

μπράβο! επιτέλους νέα ευχαριστα, ε;
άντε με το καλό, ολα τα άσχημα να γινουν συντομα παρελθον.

να μου τις φιλησεις

(το προηγουμενο ποστ, ασχολίαστο. ακομα εφιαλτώ..)

Ανώνυμος είπε...

Θυμήθηκα το περιστατικό της Σπυριδούλας το 1955,και ανατριχιάζω...

Συγχωρέστε με για το λινκ,αλλά είναι αλήθεια...

Kαπα είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε,

τελικά έχει δίκιο ο Χάρρυ: ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο.

Νομίζα ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να το κάνει μονάχα μία διαταραγμένη προσωπικότητα...

Νόμιζα...

Ανώνυμος είπε...

Ωστε...γυναικοκρατια στο...Φωτεινέικο ( σικ)...

Μηπως ετσι δεν γινεται...παντου ?

Καιρος να γραψει ο Δημου την...
" Δυστυχια να εισαι ανδρας "...

Ανώνυμος είπε...

Κ.Κάπα !
Δέν..τόπιασα αυτό με τον λύκο,τον άνθρωπο, και τον χάρρυ..
Αν εννοείτε τους αδελφούς Γκρήμ,ο λύκος αρέσκεται σε.. κοκκινοσκουφίτσες,και γιαγιάδες..
Μήπως τρώει και... κυνηγούς;; (έχει και.. πριαπισμό κιόλας..)

χα,χα,χα..

Kαπα είπε...

Φίλε Χάρρυ,

Ο ΝικόΔημος έχει γράψει το Καθημερινό Ξύρισμα:

http://nikosdimou.blogspot.com/2006/01/blog-post_14.html

Οσο για το "Φωτεινέικο", από την πλευρά μου, πολλά άλλαξαν, ειδικά μετά το τελευταίο εφτάμηνο. Η πολύμηνη απουσία τους με έκανε να σκεφτώ πολύ, να κάνω έναν προσωπικό απολογισμό λαθών και να δω πώς να αλλάξω για να βοηθήσω περισσότερο μάνα και κόρη.

Έψαξα, λοιπόν, με το χέρι στην καρδιά, και βρήκα πληθος μεγάλων και μικρών σφαλμάτων. Τα ιεράχρησα και σε ανύποπτο χρόνο, πριν λίγες μέρες της είπα ότι ξέρεις, έκανα λάθος εδώ κι εκεί (ξεκίνησα από τα μεγάλα λαθη, πρόσφατα και παλαιά) και της ζήτησα συγγνώμη.

Βέβαια, αν ζητήσεις ειλικρινή συγγνώμη σε σοβαρό τόνο (για κάτι κακό που έκανες) από έναν απείρως ευαίσθητο άνθρωπο, τον αναγκάζεις να βάλει τα κλάματα από τις ενοχές που του προκαλεί η συντριβή σου!

Οπότε, πάλι χαμένος είσαι!

Άντε και καλό απόγευμα!

Με εκτίμηση

Κάπα

Kαπα είπε...

Φίλε μας Ανώνυμε,

Η αλήθεια είναι ότι σοκαρίστηκα πολύ από το λινκ σας και σοβαρολογούσα όταν επανέλαβα τη σκέψη του Χόμπς που μας θύμισε ο αειθαλής και πλακατζής φίλος μας ο Χάρρυ (homo homini lupus - ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος).


Ευτυχώς όμως το ρίξαμε στο χιούμορ, να σπάσει λίγο αυτή η αηδία της απανθρωπιάς των σαδιστών.

Από ένα σημείο και μετά, το χιούμορ είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος να αντιστεκόμαστε σε ορισμένες καταθλιπτικές όψεις της ζωής (αρρώστιες και θηριωδίες).


Με πολλή εκτίμηση


Κάπα

athanasia είπε...

Με το καλό! :)

Ανώνυμος είπε...

κ.Κάπα!

Λατινικά ήταν λοιπόν..
Ευχαριστώ για το μικρό μάθημα...
Ξεσκόνισα τα λατινικά μου απο το ράφι:
Profecto deliramus interdum senes.

Anna είπε...

Καλημέρα σε όλους σας!!!
Από μικρό παιδί πάντα με φόβιζαν με το κακό. Το αναφέρω για να καταλάβετε τα παρακάτω.
Πριν 10 χρόνια είχα πάει σε ένα μοναστήρι και άκουσα μια κοπέλα να ουρλιάζει, δεν έδωσα σημασία.
Μετά από καιρό είδα ένα όνειρο σαν αυτό που είχα ζήσει εκεί. Από εκείνο το βράδυ η ζωή μου άλλαξε. Τι εννοοώ φόβος, πανικός, τρόμος μην πάθω και εγώ το ίδιο. Τότε δεν έψαξα να μάθω τι είναι αυτό. Αυτό πέρασε μόνο του, αλλά με ξαναέπιασε σε βαριά μορφή, πριν έξι μήνες.
Πάλι τα ίδια στο ίδιο μοναστήρι. Αποφάσισα με πολύ πολύ δύναμη να μάθω, να ψάξω και να ξυπνήσω τι παθαίνουν αυτά τα άτομα. Και κατάλαβα ότι είναι επιληψία και διάφορες μορφές ψυχικών παθήσεων.
Σήμερα είμαι εδώ για να βοήθησω και να αγκαλιάσω τους επιληπτικούς.
Σας ευχαριστώ για τις πληροφορίες.
Είμαι πάντα στην διάθεση σας.