Τρίτη 26 Απριλίου 2011

"Τόσο πολύ χαρούμενη"

.
- Πόσο χρονών είσαι;

- Είμαι εννιά χρονών!

Γενέθλια, λοιπόν! Εννοείται χωρίς τούρτες, γλυκά, αναψυκτικά και τα τοιαύτα. Είχαμε όμως ένα δώρο ανυπολόγιστο: παρέα με τα ξαδελφάκια, τα φιλαράκια και το... ευρηματικό Αλεκάκι.

Η μέρα μας ξεκίνησε όμορφα από το πρωί που της είπαμε ότι στις 12.30 θα... κάνουμε μπάνιο τον Ότζη, το μεγάλο μας λαμπραντορόσκυλο, που η κόρη μας τρελαίνεται να περιποιείται. (Δυστυχώς ο κτηνίατρος δεν μας επιτρέπει να τον πλενουμε καθημερινά, αλλα κάθε 3 με 4 βδομάδες, αλλιώς, το καημένο, θα είχε ξεβάψει από το πολύ πλύσιμο).

Κατά τις δύο, μόλις βγάλαμε τον Ότζη από την μπανιέρα, ήλθε η Ντιάνα και το κοριτσάκι της - νέες χαρές. Στις 5.00 κατεύθασαν σοβαρές ενισχύσεις (τα μεγάλα ξαδελφάκια) και στις 6.00 τα μικρά φιλαράκια με το Αλεκάκι: πλαστελίνες, μπάλα, τένις, φωνές κι αστεία, χαμός και ευτυχία μέχρι τις οχτώ το βράδυ που τους αποχαιρετήσαμε.

Φαίνεται πως η κορούλα μας κουράστηκε και είπε να χαλαρώσει λιγάκι: ξάπλωσε στους μαξιλαρόκυβους κι ερχότανε ο Μπουτς (ένα μωράκι δύο μηνών Yorkshire terrier - το αγοράσαμε στις 7 Απριλίου) κι έπαιζε με τα μαλλιά της. Εκείνη για να τον βοηθήσει περισσότερο, τα ξέπλεξε και τα έβαζε στην άκρη του μαξιλαριού. Άλλο που δεν ήθελε ο Μπουτς: έπαιρνε φόρα και προσπαθούσε να τα δαγκώσει, αλλά γλιστρούσαν από το στόμα του, οπότε η Μαρία-Φωτεινή τον... επέπληττε:

-"Άντε Μπουτς, σταμάτα, σου είπα. Αυτό δεν είναι αστείο, είναι αταξία..."

Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξε ορεξάτα και με τον Μπουτς, μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα... χαράς. (Κακά τα ψέματα, τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει την παρέα με τα παιδάκια).

Μετά το μπάνιο και το "γάλα" της, έκλειναν τα μάτια της από τη νύστα, κι έπεσε απότομα το κεφάλι της κάτω. Ανήσυχα, πολύ:

- "Είσαι καλά, ψυχή μου;"

Ανασήκωσε με κόπο το βλέμμα και μου ψιθύρισε:

- "Μαμπά, είμαι τόσο πολύ χαρούμενη..."

12 σχόλια:

lemon είπε...

Να τη χαίρεστε, να σας ζήσει!
Χάρηκα τόσο πολύ με το σημερινό σας κείμενο-είναι γεμάτο "κανονική" ζωή.
Μακάρι, εύχομαι, να συνεχίσει έτσι, όσο γίνεται πιο ασυννέφιαστη η ζωή σας, με ευτυχισμένη την Μαρία-Φωτεινή, αλλά και τους δυό σας, που τόσο έχετε παιδευτεί τα τελευταία χρόνια.
Και μεις, από κοντά κι από μακριά, να χαιρόμαστε επίσης με τη χαρά σας :)

Ανώνυμος είπε...

Καλα πατε,φαινεται φως στο τουνελ...

Βρηκα πορταλαδικο αμαγαριστο,αμα θελετε μπητε-σχολιαστε...

www.iefimerida.gr...
Δεν παταει ψυχη & το λυπαμαι.

Χωστε τα.

paragrafos είπε...

Ο/Η lemon είπε...
Να τη χαίρεστε, να σας ζήσει!
Χάρηκα τόσο πολύ με το σημερινό σας κείμενο-είναι γεμάτο "κανονική" ζωή
---------

Αγαπημένη μας lemon,
ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές!
Χτες και σήμερα βιώνουμε τις επιπτώσεις της... ευτυχίας: η κορούλα μας ζητάει συνεχώς παιδάκια για να παίξει... Τελικά την πείσαμε ότι τα ξαδελφάκια της πήγαν μακριά στον παππού και στη γιαγιά κι έτσι ησυχάσαμε λίγο.

Πολλά φιλιά

Με αγάπη
Αντιγόνη και Κώστας

paragrafos είπε...

Ο/Η harrystocrat είπε...
Καλα πατε,φαινεται φως στο τουνελ...

Βρηκα πορταλαδικο αμαγαριστο,αμα θελετε μπητε-σχολιαστε...

-------

Φίλε Χάρρυ,
Στις μιαμιση βδομάδα φεύγουμε για Αμερική, οπότε τρέχουμε και δεν φτάνουμε.

Πολλά φιλιά,

Με αγάπη,
Αντιγόνη και Κωστας

Ανώνυμος είπε...

Σας εύχομαι να βρεθεί ο τρόπος να ελεγχθεί το πρόβλημα του παιδιού και η ζωή σας να γεμίσει από τέτοιες όμορφες και ανθρώπινες στιγμές. Εδώ και τρείς ώρες διαβάζω το blog σας, διάβασα όλες τις αναρτήσεις σας καθώς μου ήταν αδύνατο να σταματήσω, μόλις ξεκίνησα. Δεν αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα αλλά το αγοράκι μου σήμερα 7 ετών έχει αντιμετωπίσει πάμπολλα επεισόδια πυρετικών σπασμών ένα από τα οποία έφτασε και τα 45 λεπτά καθώς τα δύο stesolid που είχα χορηγήσει τότε δε μπόρεσαν να ελέγξουν την συγκεκριμένη κρίση, την οποία ακολούθησε βαριά πνευμονία και 10ήμερη παραμονή στην εντατική μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και που στο τέλος το ξεπεράσαμε χωρίς να μας αφήσει κάποιο κατάλοιπο.Η αγωνία σας με αγγίζει γιατί παρόλο που δεν θέλω να το ομολογήσω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό φοβάμαι για την συνέχεια και το μέλλον γιατί τα επεισόδια παρότι πάντοτε με πυρετό είναι πολλά και επιπλεγμένα. Επίσης αντιμετωπίζουμε προβλήματα με δυσμορφίες στα άκρα και έχουμε ξεκινήσει τις επανορθωτικές επεμβάσεις και παράλληλα έχουμε και υποφυσιογεννή νανισμό και χορηγούμε αυξητική ορμόνη. Η ζωή μας είναι άμεσα συνδεδεμένη με νοσοκομεία και γιατρούς πολλούς γιατρούς και παράλληλα θεραπείες μέχρι τώρα τα πάμε καλά έχουμε καλή εξέλιξη και είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον.Θέλω να σας πω οτι σας θαυμάζω για τον αγώνα που δίνετε και σας εύχομαι από καρδιάς να τα καταφέρετε. Αντωνίου Θεοδοσία

paragrafos είπε...

Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Σας εύχομαι να βρεθεί ο τρόπος να ελεγχθεί το πρόβλημα του παιδιού και η ζωή σας να γεμίσει από τέτοιες όμορφες και ανθρώπινες στιγμές
-----------------------

Αγαπητή Θεοδοσία,

Συμπάσχουμε με όλη μας την ψυχή...

Σας παρακαλούμε, αν δεν σας κάνει κόπο, επικοινωνήστε μαζί μας, όταν μπορέσετε.

Το μέιλ μας είναι paragrafos@cytanet.com.cy

Με αγάπη και αισιοδοξία

Αντιγόνη και Κώστας

vasilis tsiknakos (philosofos) είπε...

Χρόνια Πολλά στην Μαρία-Φωτεινή. Της εύχομαι κάθε μέρα να είναι όπως και την προχθεσινή "Τόσο πολύ χαρούμενη".Το αξίζει και το αξίζετε.

paragrafos είπε...

Φίλε Βασίλη, ευχαριστούμε πάρα πολύ.

Υγεία κι ευτυχία σ΄εσένα και στους αγαπημένους σου και μακάρι αυτή η οικονομική κρίση που προέκυψε να μη σε αγγίξει.

Με αγάπη και εκτίμηση,
Αντιγόνη και Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Τα σκυλια ειναι οντως η καλυτερη συντροφια αλλα...δεν μπορω τη ψυχικη οδυνη να γερνουν γρηγορα & να τα κανεις ευθανασια...

Μελαγχολω...

Σκεφτειτε να της παρετε ενα (αρσενικο) παπαγαλο Μακαο,ομιλουντα. Ακριβο δωρο,500 +,αλλα θα ζησει 50-80 χρονια...

paragrafos είπε...

Ο/Η harrystocrat είπε...
Τα σκυλια ειναι οντως η καλυτερη συντροφια
-------------------

Φίλε Χάρρυ,

εγώ το παίζω σε... τριπλό ταμπλώ: Εχουμε τον γάτο τον Κανελίνο που είναι 13 ετών. Γέρος πια και επιτέλους κάπως συνεργάσιμος. Η κόρη μας του έχει μεγάλη αδυναμία.
Έχουμε τον Ότζη που είναι έξι ετών και τον... Μπουτς που είναι διομιση μηνών.

Για την Αντιγόνη κάθε απώλεια μικρού μας "φίλου" είναι και ένας μεγάλος πόνος. Μπορεί να θυμηθεί το γάτο μας το Σωκράτη και να λυπηθεί. Εγώ τα βλέπω αλλιώς. Θυμάμαι τα καλά και ηρεμώ. Χώρια που έχω και εναλλακτικά σενάρια: μολις φύγει ο Κανελίνος θα πάρω μία ραγκνταλ. Ειναι μια τεράστια γάτα όλο καλοσύνη. Μόλις δεκαπενταρήσει ο Ότζη, θα πάρω άλλο ένα οτζάκι, λαμπραντοράκι κοκ.

Ο αδελφός μου έχει επίσης καμιά δεκαπενταριά γάτες (μπορεί και είκοσι) γιατί τον έμαθαν πια, κι όποιος θέλει να ξεφορτωθεί τα γατιά του, τα αφήνει έξω από το σπίτι του. Εκείνος τα περιποιείται, κάποια τα στειρώνει, όσα μπορεί, τα συνεφέρνει, τα γιατρεύει, τα εξημερώνει και μετα καλά και μετά βάζει αγγελίες και τα χαρίζει και τρέχει ο κόσμος να τα υιοθετήσει - να δεις τα παιδάκια τι χαρά που κάνουν όταν τους δίνεις χαδιάρικα εξημερωμένα γατάκια...). Είχε και δύο σκυλάκια, το ένα το σκότωσε το αυτοκίνητο (δεν το έχουμε πει στη Μαρία-Φωτεινή).

Ζουμε΄λοιπόν σε ζωολογικό κήπο με πολύχρωμη ποικιλία και έτοιμους τους... διαδόχους. Αυτή είναι η ζωή... Τι να κάνουμε; Μπορείς να πεις στον κόσμο μην τρέχει μέσα στα στενά με εκατό χιλιόμετρα; Γιατί οκ αυτή τη φορά ήταν σκυλί. Θα μπορούσε όμως εκείνος ο βλάκας να είχε σκοτώσει παιδάκι...

Χάρρυ, υγεία να έχεις!

Κάπα

Christos είπε...

Χρόνια πολλά στην μικρή.
Να σας ζήσει.
Το κείμενο σας, είναι τόσο αισιόδοξο και χαρούμενο.
Εύχομαι η συνέχεια να είναι γεμάτη μὀνο με ὀμορφες, απλές και αληθινές στιγμές χαράς, όπως αυτή των γενεθλίων.

Ανώνυμος είπε...

Χελωνα Γκαλαπαγκος,ζει 160 χρονια,τοσα χρειαζομαι για
ν' αποφασισω να κανω διαιτα (sic)...