"Τόσο πολύ χαρούμενη"

.
- Πόσο χρονών είσαι;

- Είμαι εννιά χρονών!

Γενέθλια, λοιπόν! Εννοείται χωρίς τούρτες, γλυκά, αναψυκτικά και τα τοιαύτα. Είχαμε όμως ένα δώρο ανυπολόγιστο: παρέα με τα ξαδελφάκια, τα φιλαράκια και το... ευρηματικό Αλεκάκι.

Η μέρα μας ξεκίνησε όμορφα από το πρωί που της είπαμε ότι στις 12.30 θα... κάνουμε μπάνιο τον Ότζη, το μεγάλο μας λαμπραντορόσκυλο, που η κόρη μας τρελαίνεται να περιποιείται. (Δυστυχώς ο κτηνίατρος δεν μας επιτρέπει να τον πλενουμε καθημερινά, αλλα κάθε 3 με 4 βδομάδες, αλλιώς, το καημένο, θα είχε ξεβάψει από το πολύ πλύσιμο).

Κατά τις δύο, μόλις βγάλαμε τον Ότζη από την μπανιέρα, ήλθε η Ντιάνα και το κοριτσάκι της - νέες χαρές. Στις 5.00 κατεύθασαν σοβαρές ενισχύσεις (τα μεγάλα ξαδελφάκια) και στις 6.00 τα μικρά φιλαράκια με το Αλεκάκι: πλαστελίνες, μπάλα, τένις, φωνές κι αστεία, χαμός και ευτυχία μέχρι τις οχτώ το βράδυ που τους αποχαιρετήσαμε.

Φαίνεται πως η κορούλα μας κουράστηκε και είπε να χαλαρώσει λιγάκι: ξάπλωσε στους μαξιλαρόκυβους κι ερχότανε ο Μπουτς (ένα μωράκι δύο μηνών Yorkshire terrier - το αγοράσαμε στις 7 Απριλίου) κι έπαιζε με τα μαλλιά της. Εκείνη για να τον βοηθήσει περισσότερο, τα ξέπλεξε και τα έβαζε στην άκρη του μαξιλαριού. Άλλο που δεν ήθελε ο Μπουτς: έπαιρνε φόρα και προσπαθούσε να τα δαγκώσει, αλλά γλιστρούσαν από το στόμα του, οπότε η Μαρία-Φωτεινή τον... επέπληττε:

-"Άντε Μπουτς, σταμάτα, σου είπα. Αυτό δεν είναι αστείο, είναι αταξία..."

Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξε ορεξάτα και με τον Μπουτς, μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα... χαράς. (Κακά τα ψέματα, τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει την παρέα με τα παιδάκια).

Μετά το μπάνιο και το "γάλα" της, έκλειναν τα μάτια της από τη νύστα, κι έπεσε απότομα το κεφάλι της κάτω. Ανήσυχα, πολύ:

- "Είσαι καλά, ψυχή μου;"

Ανασήκωσε με κόπο το βλέμμα και μου ψιθύρισε:

- "Μαμπά, είμαι τόσο πολύ χαρούμενη..."