Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Για την Ελένη, τον Κωστή και τα κοριτσάκια τους με τη χρυσή καρδιά, που μας αγκαλιάζουν κι ας μην φοράμε αρκουδο...προβιά...


Για να δείτε το βίντεο, κάντε κλικ εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=ocBh9bgph_g


Η Ελένη και ο Κωστής είναι από την Ελλάδα και αποσπασμένοι στην Κύπρο (δυστυχώς μόνο για δύο χρόνια).

Τους γνωρισαμε τυχαία και αμέσως αγάπησαν οικογενειακώς τη Μαρία-Φωτεινή και μας επισκέπτονται σταθερά και συστηματικά, συνήθως τις Κυριακές ή και άλλες αργίες -κάνοντας μάλιστα μία ώρα δρόμο να ρθουν και μία να γυρίσουν σπίτι τους.

Τα παιδάκια τους, που χαίρουν άκρας υγείας, είναι τα μόνα υγιή παιδάκια που μέχρι σήμερα, επιμένουν να επισκέπτονται αδιάκοπα και επί μήνες τη Μαρία-Φωτεινή, και να παίζουν μαζί της, στο σπίτι μας, εδώ στην Κύπρο, προσφέροντας κάτι μοναδικό σε ένα παιδί που ζει φυλακισμένο: παρεϊτσα και παιγνίδι, δηλαδή  ε υ τ υ χ ί α !

Αυτό το τόσο σπάνιο δώρο για την οικογένειά μας, το ζούμε μονάχα στην Αμερική, και πάλι από άγνωστους ανθρώπους, από παιδάκια της γειτονιάς μας στο Ρότσεστερ και μανούλες του μόχθου.

Τι παράξενη που είναι η ζωή! Άνθρωποι με τους οποίους έζησες δίπλα για χρόνια και χρόνια, να σε διαγράφουν σε μια νύχτα, γιατί προφανώς δεν... αντέχουν να σε βλέπουν δίπλα στο άρρωστο παιδί σου! Και άνθρωποι που γνώρισαν κι εσένα και το παιδί σου τυχαία για μια στιγμή, να του κρατάνε το χεράκι στοργικά επί μήνες...

Έχει ή δεν έχει εκπληξεις η ζωή;

Με ευγνωμοσύνη,
Κάπα

16 σχόλια:

harrysmatic είπε...

Το βιντεο ειναι κανονι...
Ολοι χρειαζομαστε μια αρκουδισια αγκαλια...

harrysmatic είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
paragrafos είπε...

Φίλε Χάρρυ, σ΄ ευχαριστώ! Μου το επεσήμανε κι η Αντιγόνη και τώρα βλέπω ότι το εντόπισες κι εσύ. Τα μεγάλα πνεύματα...

Meropi είπε...

Τι τρυφερή ανάρτηση! Ναι είναι αλήθεια ότι η καλοσύνη μας έρχεται, συχνά, από κει που δεν το περιμένουμε.

lemon είπε...

Κώστα και Αντιγόνη και Μαρία-Φωτεινή, σας στέλνω τους χαιρετισμούς μου.
Όντως γλυκύτατο το βίντεο, κι ακόμη περισσότερο το κείμενό σου, Κώστα :)
Μου φαίνεται ανόητο να σας στείλω διαδικτυακές αγκαλιές, αλλά άλλος τρόπος δεν υπάρχει...
Να είστε όσο γίνεται καλύτερα, και οι τρεις σας, εύχομαι. Κι όποτε έχετε διάθεση, να μας γράφετε τα νέα σας. Εδώ είμαστε.
Δέσποινα.

paragrafos είπε...

Ετοιμαζόμαστε ξανά για τη νέα εξόρμηση στο Μέιγιο και όλα δείχνουν πολύ μα πάρα πολύ δύσκολα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά...

Και να σκεφτεί κανείς ότι οι ενδείξεις που είχαμε αρχικά ήταν απίστευτα ευνοϊκές και αισιόδοξες.

Τωρα θα πρέπει να πείσουμε εκ νέου τους ιθύνοντες ότι το παιδί μας είναι... άρρωστο! Ο Φάκελος που έχει στο Υπουργείο Υγείας και αριθμεί εκατοντάδες σελίδες (το έχω δει) δεν του αρκεί.

Το χειρότερο όμως είναι η αποφασιστικότητά που δείχνουν ως προς το να μην πειστούν. Η αδιαφορία τους να ακούσουν, να εξατάσουν την υπόθεση.

Βέβαια, αν έχουμε το νου μας, κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και εργαστούμε πάλι μεθοδικά, μάλλον δεν θα στερηθεί το παιδί μας τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη...

Και να σκεφτεί κανείς ότι ο νέος μας υπουργός είναι γενετιστής με ειδικότητα τα σπάνια νοσήματα!

Πολύ θα ήθελα να τον δω προσωπικά και να τον ρωτήσω αν υπάρχει πιο σπανιο νόσημα απο το Συνδρομο Ντραβαί (ένα περιστατικό στα έξι εκατομμύρια ανθρώπους). Για να δω τι θα μου πει.

Γιατί, αυτός, γενετιστής είναι. Μπορεί και να ξέρει κάποιο άλλο νόσημα, πολύ πιο σπάνιο.

harrysmatic είπε...

Νυν υπερ παντων ο αγων...( αλα μου...)

harrysmatic είπε...

Βρηκα ενα πορταλ οπου σχολιαζεις χωρις λογοκρισια...
Ζηροκομμενταδικο αλλα θα φτιαξει...

Μπατε να σχολιασετε...

www.iefimerida.gr

harrysmatic είπε...

Οπως μπηκα στο ιφημεριδα,βγηκα...
Νεκρο σαητ. Φωνη βοωντως εν τη ερημω...

Πλακωνει χιονιας & μελαγχολησα.
Τι καιρον κανει ες Κυπρον..?
Συχαθηκα τους χειμωνες.
Ευχηθηκα του χρονου τετοιο καιρο να ειμαι Μαιαμι...

Maria Nefeli D είπε...

Mou leipete...
8elw na er8w na dw th Maria Fwteinh kai esas... mporeite kapoia mera? i sas einai adynaton? an oxi den exei pare3ighsh.. sas katalavainw..

dwste filakia polla stin prigkipissa mou

sas agapaw

Maraki1985

paragrafos είπε...

Μαράκι μου, αρρώστησε πάλι η Μαρία-Φωτεινή και ξενυχτάμε... Αν και το προστεύουμε το παιδί όσο μπορούμε, φέτος δεν ηρέμησε από τις ισώσεις ούτε στιγμή... Ας ευχηθούμε ότι θα αναρρώσει σύντομα και χωρίς εντατικές...

Πολλά φιλιά,
Κώστας

Maria Nefeli D είπε...

EUXOMAI TO KALYTERO GIA THN PRIGKIPISSA MAS... AUTO MOU ARKEI...

ETSI KAI ALLIWS ARRWSTHSA KAI EGW.. EKANA KAI CHEMO KAI EIMAI XALIA..

ASTE EMENA..MAKARI TO PAIDI NA PAEI KALA KAI EUXOMAI NA FYGEI KANONIKA GIA TH MAYO OPWS EINAI EPITAKTIKO

FILIA POLLA

Maraki1985

harrygrath είπε...

Ωχ,αμαν...
Περαστικα...

harrysmatic είπε...

Αμα ειστε καλυτερα,ριξτε νεο ποστ αισιοδοξο...
Δεν μπορω τη μιζερια...

paragrafos είπε...

Φίλε Χάρρυ, δεν ανεβάσαμε πυρετό και η φλεγμονή στο λαιμό υποχώρησε λιγάκι. Σήμερα, μάλιστα, ήτανε ημέρα ευτυχίας, γιατί ήλθανε τα φιλαράκια της. Όσο μπορουμε την προστατεύουμε από ιώσεις και πυρετούς. Δεν είναι εύκολο, ούτε όμως και θα πρέπει το παιδάκι ν΄ αποκοπεί εντελώς από τα τρία παιδιάκια που την αγαπούν.

Παράλληλα, ψάχνουμε να βρούμε άκρη για τη νέα μας μετάβαση στις ΗΠΑ. Από πουθενά δεν υπάρχει φως. Καλού κακού γυρίσαμε (κάναμε μία πολύ σχολαστική έρευνα) όλη την Ευρώπη ανάποδα και εστιασαμε σε δυο γερμανικές παιδονευρολογικές κλινικές με ειδικότητα στο Ντραβέ.

Όμως, μας είπαν ότι δεν έχουν τα φάρμακά μας, οπότε δεν μπορουν να αναλάβουν την περαιτέρω διαχείριση της υφιστάμενης πετυχημένης θεραπείας που επί δυομισι χρόνια απάλλαξε το παιδί από μεγάλες κρίσεις.

Υπάρχει και κάτι ακόμη, πολύ πολύ πιο ανησυχητικό: η κυπριακή οικονομία πήρε άγριο κατήφορο, οι επιδοτήσεις έχουνε εξαφανιστεί και όντας μέσα σε τέτοιο ορυμαγδό και εν όψει μεγάλης επικείμενης λιτότητας, ποιος θα καθίσει ν΄ασχοληθεί με το εάν η Μαρία-Φωτεινή θα έχει φάρμακα ή όχι, για το εάν θα της επιτρέψουν να πάει στις ΗΠΑ με επιδότηση του κράτους ή όχι.

Βέβαια, για εμάς δεν άλλάζει τίποτε. Πορεύομαστε όπως πρέπει. Δεν θα αφήσουμε τη θεραπεία του παιδιού στη μέση. Θα πάμε κι εφέτος στη Μέιγιο. Εν ανάγκη και με οτοστόπ!

Πολλά φιλιά!
Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο στα παιδάκια και στους γονείς τους.

Κουράγιο!