Ηλεκτρονική διάθεση του "Επιληψία, Αγάπη μου" στα ελληνικά και στα αγγλικά

From: info@eanagnosis.com [mailto:info@eanagnosis.com]
Sent: 30 July 2012 16:06
To: antigonι@cytanet.com.cy

Cc: paragrafos@cytanet.com.cy
Subject: Επιληψία Αγάπη Μου - Ηλεκτρονική Διάθεση

Καλημέρα,

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως τα βιβλία Επιληψία, Αγάπη Μου και Scorn Not Her Complexity διατίθενται στο εξής προς πώληση από τα διαδικτυακά βιβλιοπωλεία της Ηλεκτρονικής Ανάγνωσης σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μπορείτε να τα βρείτε στα URLs http://eanagnosis.gr/gr/Shop.php και http://www.eanagnosis.com/en/Content/11/Ebooks.html αντίστοιχα. Η αγορά προϋποθέτει την ύπαρξη λογαριασμού χρήστη (δωρεάν εγγραφή).

Στο εγγύς μέλλον οι τίτλοι θα διατίθενται και από μεγάλα διαδικτυακά βιβλιοπωλεία προς 8 Ευρώ/4 Δολλάρια ΗΠΑ.

Με εκτίμηση,

Ηλεκτρονική Ανάγνωση ΕΠΕ

Τμήμα Πωλήσεων και After-sales support

Το βασικό φάρμακο προκάλεσε τοξικότητα στο αίμα

Καλημέρα, καρδούλα μου!!!

Πώς είσαι;

Μιλούσα με το Νίκο [είναι φίλος μας γιατρός που διαπρέπει στις ΗΠΑ] στο τηλέφωνο και μπήκα online [έχουμε πρόσβαση στα Ιατρικά αρχεία της Μέγιο που μας αφορούν] και του διάβασα τα αποτελέσματα από τις αναλύσεις του παιδιού.

Μου είπε: «Έχουμε θέμα, το φάρμακο δημιούργησε τοξικότητα στο αίμα και πρέπει να δούμε εάν συνεχίσουν να πέφτουν οι τιμές". Αυτό που πιστεύει πως πρέπει να γίνει είναι να μειώσουμε το Ντεπακότ και να γίνουν πάλι αναλύσεις σε μία βδομάδα. Ο ίδιος θα πρότεινε και άλλο αιματολογικό έλεγχο, που φαίνεται πως δεν κάναμε, αλλά πιστεύει θα τον ζητήσει ο γιατρός μας. Πάντως ενδεχόμενο λευχαιμίας μου είπε δεν υπάρχει, να μην ανησυχούμε για αυτό. Στην παρούσα φάση όμως μου είπε, η ΜΦ κινδυνεύει από λοιμώξεις (μου είπε να αποφεύγουμε μολ και γενικά κλειστούς χώρους) και αιμορραγίες (εσωτερικές-μώλωπες και εξωτερικές από τυχόν χτυπήματα αλλά και από εγκεφαλική αιμορραγία σε περίπτωση κρίσης ακόμα και σε πετίτ μαλ, δηλαδή τα χεντ ντροπς!!!). Πολύ ωραία!!! Έμεινα άναυδη. Μου είπε ακόμα, πως, αν η κατάσταση τεθεί υπό έλεγχο τώρα εδώ στην Αμερική, τον αιματολογικό αυτό έλεγχο θα πρέπει να τον συνεχίσουμε και στην Κύπρο, όταν επιστρέψουμε, σε τακτή βάση. Θα περιμένει σήμερα να τον πάρω τηλέφωνο μόλις επιστρέψουμε από το γιατρό για να του πω τι και πώς.

Κώστα μου, με αυτά τα δεδομένα, ίσως δεν θα πρέπει να φύγω για το συνέδριο [στις 15 Αυγούστου είναι το παγκόσμιο συνέδριο για το  Ντραβέ στη Μινεάπολη και έχει δηλώσει συμμετοχή και η Αντιγόνη, ως πρόεδρος του Κυπριακού Συνδέσμου για την Επιληψία]. Τι λες κι εσύ; Να περιμένουμε να δούμε τι θα μας πει κι ο γιατρός μας και βλέπουμε; Αν, πάντως, μειώσουμε το Ντεπακότ, ίσως το παιδί αρχίσει πάλι τις κρίσεις και αυτό, μου είπε ο Νίκος, θα είναι πάλι πολύ ανησυχητικό. Γιατί αν μειώσουμε το Ντεπακότ και αρχίσουνε οι κρίσεις και δεν έχει μειωθεί η τοξικότητα στο αίμα, τότε το παιδί κινδυνεύει από εγκεφαλική αιμορραγία…

Αχ, πάμε να ελέγξουμε το ένα και χαλούμε το άλλο. Κώστα μου, ήξερα πως σε κάποια χρονική στιγμή οι παρενέργειες των φαρμάκων θα δυσκόλευαν την κατάσταση. Δεν είναι δυνατό, ένα παιδί, επί μια δεκαετία, να παίρνει τόσα χημικά από μωρό, χωρίς επιπτώσεις… Ήταν θέμα χρόνου… 

Μακάρι να σε είχα εδώ, ψυχή μου...

Άντε, πάω να ξαπλώσω, γιατί η Μαρία-Φωτεινή ίσως  ξυπνήσει πάλι τα άγρια χαράματα και  πρέπει να έχω το μυαλό μου καθαρό.

Σε φιλώ, αγαπούλα μου, ψυχή μου!

Η Αντιγόνη σου

----------------------------------

  

Αντιγόνη μου, καρδούλα μου. Και να κλάψουμε και να μην κλάψουμε, δεν ωφελείται το παιδί μας. Αν κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και την αισιοδοξία μας, θα το ωφελήσουμε. Εχουμε καλό γιατρό και μας καθοδηγεί σωστά. Επί τόσα χρόνια βρίσκει λύσεις για πολύ χειρότερα. Κάτι θα σκεφτεί και για την τοξικότητα του αίματος. Να δούμε τι θα σου πει σήμερα.

Για το συνέδριο. Ρώτα το γιατρό, ζήτα τη γνώμη του.  Η δική μου γνώμη είναι πως δεν πρέπει να το χάσεις.

Τα λέμε σε λίγες ώρες τηλεφωνικώς.

σε λατρεύω - ο Κώστας  σου

Παραμύθι με... ονόματα

Το κακό με την... επωνυμία (ναι μεν έχουμε νικ, ωστόσο κάποιοι ήδη μας γνωρίζουν) το κακό, λοιπόν, με αυτή την οιονεί επωνυμία είναι ότι δεν μπορείς να μιλήσεις ωμά για πράγματα που έζησες, γιατί φοβάσαι ότι θα εκθέσεις άλλους και δεν το θέλεις, αφού δεν είναι σωστό να μιλάς σε βάρος άλλων, ερήμην τους, μιας και δεν έχουν την ευκαιρία να φέρουν αντίλογο. Οπότε αναγκάζεσαι και μιλάς μεταμφιεσμένα, όπως στα... παραμύθια...

Το λοιπόν, μια φορά κι έναν καιρό (όπως λεν στα παραμύθια...), στα γραφεία του πανεπιστημίου, της Ομήρου, στον πέμπτο όροφο, ήταν ένας εικοσάχρονος φοιτητής που γούσταρε το διάβασμα και κόλλησε δίπλα σε έναν καθηγητή και του έκανε θελήματα. Μην φανταστείτε καφέδες και τέτοια (βιβιογραφική αποδελτίωσης κάναμε, αφού βαριότανε ο άρχοντας). 

Παραδίπλα, λοιπόν, στον Καζάκο, ήταν ένας άλλος "βοηθός", μόνο που εκείνος ήτανε πολυ μεγαλύτερος και μεταπτυχιακός, και ως συνήθως, ακολουθούσε και αυτός την πεπατημένη: 

κολλουσε στο γραφείο τού... "προστάτη", του έκανε το βοηθό επί δυο τρία χρόνια, καλλιεργούσε τις επαφές με τους συναδέλφους τού προστάτη (μην πάθουμε... προστάτη με τόσους προστάτηδες....), τους έκανε και τα κέφια και ξαφνικά, προκηρυσσόταν μία θέση κομμένη και ραμμένη στα μετρα τού... κάλφα, κι αφού δεν υπήρχε ανταγωνιστής, κυλούσαν όλα μέλι-γάλα, όπως κύλησαν και για τον προστατευόμενο του Καζάκου: στον Τομέα όλοι ήξερα οτι ο Σ.....λης ήτανε καλό παιδί κλπ κλπ κλπ... (Ξέρετε πως χτίστηκαν τα μπορδελοπανεπιστήμιά μας, να μην τα πολυλογώ...)

Που λέτε, δυο χρόνια μετά, ο τύπος τα είχε καταφέρει μια χαρά και ξεκίνησε ως Λέκτορας (όταν πια τα κουκιά ήτανε σίγουρα και τον ψηφίσανε στον Τομέα -γιατί κι ο Καζάκος, προφανώς, θα ψήφιζε κάποιους άλλους προστατευόμένους κοκ. 

Δυστυχώς για μένα, τότε, είχα κάτι κοινό με τον ανερχόμενο κάλφα του Καζάκου: κάπνιζα. Κι ο δικό σας με είχε ρημάξει στην τράκα. Μια φορά, όμως το παρακάκανε: έχεις ένα χιλιάρικο, μου λέει ο άχρηστος. Εγώ ένα χιλιάρικο είχα όλο κι όλο για να βγάλω το μισό μήνα (το ογδόντα κάτι, το χιλιάρικο είπε μεγάλη πέραση) και μου το ζήτησε γιατί είχε... ξεχάσει (λέει) να πάρει λεφτά μαζί του (ενώ εγώ ο... πλούσιος, δεν ήξερα τι να τα κάνω και παραγέμιζα τις τσέπες μου -άει στο διάολο...). 

Την άλλη μέρα, τίποτα. Έπαιζε πελλό, όπως λέμε στην Κύπρο. Εγώ ντρεπόμουνα να του το ζητήσω. Τι να του έλεγα και μάλιστα μπροστά στον κόσμο. Δώς μου το χιλιάρικο; Δεν τολμούσα. Αλλωστε, ο λεγάμενος, τώρα πια φρόντιζε να εμφανίζεται μπροστά μου (απόφευγε το τετ α τετ) με... παρέα. Κι εγώ ζούσα με τα φαγιά και τ΄αποφάγια που είχε ο καημένος ο Βαγγέλης, ο συγκάτοικός μου, στο ψυγείο. (Να σαι καλά ρε Βαγγελη, εκεί στην Τρίπολή που βρίσκεσαι!)

Έτσι κι έτσι ο Σ.....λης, ρε Βαγγέλη. Τι λες, ρε Κάπα; (Κι Βαγγέλης φτωχαδάκι ήτανε). Να του τα ζητήσεις, μωρέ! Μισή ντροπή δική του και μισή δική σου! Να μη του το χαρίσεις! -Ντρέπομαι, ρε γαμώ το... και είναι συνέχεια με κόσμο. Τι κάνω; Οκ. θα στηθώ εκεί κοντά και θα περιμένω πότε να μείνει μόνος του.

Όμως, από τη μέρα που μου πήρε το χιλιάρικο, ο Μ. Σ...λης, έκανε πως δεν με έβλεπε. Μια φορά πήγα μπροστά του και πετάχτηκε από... έκπληξη για να με γνωρίσει σε κάποιον άσχετο που έκανε διδακτορικό στη Συνθήκη της Ρώμης... (Εγώ τότε ψιλοπεινούσα και είχα χεστεί για τη Συνθήκη της Ρώμης...)

Μ΄ αυτά και με τα άλλα, μου τόφαγε το χιλιάριο ο μπαγάσας. Και να σκεφτείτε, ήτανε κι ευκατάστατος, γαμώ το του! Αλλά δεν είχε πάνω του ούτε ντροπή ούτε τσίπα: (Κι αυτό το ζουλάπι, μαθαίνω, ότι τώρα κοντεύει να γίνει και πρύτανης!!!)

Θα μου πείτε, είμαι μνησίκακος. Έχετε δίκιο: είμαι πολύ μνησίκακος, όχι τόσο γιατί μου έφαγε το χιλάρικο, αλλά για την υποκρισία, την απατεωνιά και την παγαποντιά του Σ.......λη, που τον προστάτευε ο νυν ομότιμος Καζάκος, ο οποίος τότε ήτανε καραπασόκος με βούλα, κι ενώ τότε ήξερε, από μέσα, τα καμώματα των.. .αντρέηδων, τώρα τον πήρε ο πονος να μας φωτίσει για το πώς θα βγούμε από την κρίση και πώς θα ξεφύγουμε από τα δάνεια που έκανε το συνάφι του.

Άσε μας, ρε Καζάκο! Να χαρείς! 

ΥΓ. Είπα ν΄αποφύγω τα ονόματα και να γράψω παραμύθι, αλλά μας βγήκε παραμύθι με σχεδόν... ονόματα.

[To εν λόγω κείμενο γράφτηκε ως σχόλιο, αντιστοικτικά προς το άρθρο του αγαπημένου φίλου Νίκου Δήμου http://www.lifo.gr/mag/columns/5053 ]

Νέα από την αιματολόγο (Είχαμε ενδείξεις για λευχαιμία)

[Είχαμε ενδείξεις για λευχαιμία και ο γιατρός μας, ο Δρ Κόταγκαλ, μας παρέπεμψε σε αιματολόγο http://issuu.com/paragrafos/docs/pediatrcic_hematology-oncology_mayo_clinic_5-_jul_/1 ]

Στις 2:30 το απόγευμα μας είδε η αιματολόγος. Ευγενέστατη, τέλεια προφορά και γιατρός που στο δευτερόλεπτο σου εμπνέει εμπιστοσύνη: ήξερε τι έλεγε. Α, σου είπα πως είναι Ινδή, ήμουν που ήμουν fan των Ινδών, τώρα έγινα ακόμα απαραπάνω!

Αφού λοιπόν μου συστήθηκε και μας χαιρέτησε με ρώτησε ευθαίως ποιες είναι οι ανησυχίες μου. Κάπως κόμπιασα, γιατί δεν περίμενα αυτή να ρωτήσει εμένα, αλλά να αρχίσει αυτή να λέει ό,τι είχε να λέει και μετά να ρωτήσω - έτσι γίνεται συνήθως.. Αμέσως όμως συνήλθα και της είπα ότι ανησυχήσαμε από τις τελευταίες αναλύσεις για την hemoglobin F.

Α, ωραία μου λέει, ανησυχείς γιατί η τιμή είναι ψηλή, ενώ δεν θα έπρεπε να συμβάινει αυτό. Συμφώνησα και συνέχισε λέγοντας πως προτού το εξηγήσουμε αυτό, ας κάνουμε μια αναδρομή στα φάρμακα της. Κι εκεί, έγινα κατακόκκινη γιατί συνειδητοποίησα πως άφησα το ημερολόγιο των φαρμάκων στο σπίτι... μα πώς το έκανα αυτό, δεν μπορώ να καταλάβω, πάντα τα έχω μαζί μου, αλλά ως δια μαγείας μου ήρθαν όλα στο μαυλό μου, με ημερομηνίες...τα πάντα! Η αιματολόγος έγραφε σε μια κόλλα και έκανε κάτι σχεδιαγραμμάτα με ημερομηνίες, ονομασίες φαρμάκων, τόξα, καμπύλες και άλλα ακαταλαβίστικα. Οχι όμως και τόσο ακαταλαβίστικα τελικά... Πίστεψέ με, Κώστα μου, όλοι μα όλοι οι γιατροί που έχω δει εδώ, ακόμα και οι ειδικευόμενοι, κάνουν το ίδιο πράμα όταν είναι να γράψουν το ιστορικό, ακολουθούν μία μέθοδο που θυμίζει ιερογλυφικά, στενεγραφία και... κινέζικα - ούτε συνεννοημένοι να ήταν!

Επιστρέφω: μετά από αυτό μου εξήγησε τι κοιτάει αυτή ως αιματολόγος σε ένα παιδί: τρία πράγματα, τα οποία ο Δρ. Κότακαλ τα έλεγξε ήδη. Μου είπε πως τέτοιος έλεγχος δεν είναι ρουτίνα και με ρώτησε αν ξέρω γιατί ο γιατρός μας "διέταξε" κάτι τέτοιο. Ανάφερα το "τεστ ύπνου", τη δραστηρίοτητα στο σύνδρομο restless feet, στο ότι κάτι τέτοιο ίσως να οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου, οι εξετάσεις δεν έδειξαν αυτό επομένως πήγαμε ένα βήμα παρακάτω και κάναμε αυτά που κάναμε. Φυσικά, τόνισα ότι ο γιατρός μας δεν αφήνει τίποτα στην τύχη κι αυτή πρόσθεσε πως ο δρ Κότακαλ κατανοεί πόσο περίπλοκη και δύσκολη είναι η περίπτωση της ΜΦ και αφού ζούμε και μακριά εννοείται πως θα ελέγξει ό,τι είναι δυνατό ώστε δίνοντάς μας το ΟΚ να επιστρέψουμε στην Κύπρο να είναι όντως ΟΚ!   

Να μην τα πολυλογώ, μετά το ιστορικό, μου είπε πως η ίδια πιστεύει πως αυτή η ανωμαλία οφείλεται στο Ντεπακότ και στη Λεβοκαρνιτίνη, τα οποία ελαττώνουν το αίμα στο νωτιαίο μυελό κι έτσι αυτός αμύνεται και αναγκάζεται να δημιουργήσει μια άλλη μορφή αιμοσφαιρίνης, την hemoglobin F, την οποία έχουν μόνο τα βρέφη. Αυτός είναι από τους λόγους που ένα παιδί ή ένας ενήλικας αναπτύσσει hemoglobin F.

Τη ρώτησα τι γίνεται με την παιδική λευχαιμία και τότε κτυπά με δύναμη το χέρι στο γόνατό της και λέει δυνατά και με γέλια: I knew IT! I knew you were gonna ask me about that, Dr Kotagal told me about you and how you read and find everything! Ναι, μου είπε η παιδική λευχαιμία κάνει αυτό, αλλά οι υπόλοιπες αιμοσφαιρίνες της ΜΦ δεν συνάδουν με κάτι τέτοιο, επίσης η κλινική εικόνα της δείχνει καλή (την εξέτασε λεπτομερώς) και αφού δεν κάνει πυρετούς χωρίς λόγους τότε είναι σχεδόν βέβαιη πως είναι τα φάρμακα η αιτία.

Αλλά, για να είμαστε εκατό τα εκατό βέβαιοι και επειδή, μου είπε, ξέρω πως θες αποδεικτικά στοιχεία να έχεις, θα κάνουμε και ανάλυση αίματος για να αποκλεισουμε τη λευχαιμία. (Είδες πώς διαβάζουνε αυτοί οι άνθρωποι τις σκέψεις μας πριν από εμάς!)

Αργά το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε βγήκαν-κιόλας-τα αποτελέσματα και δεν είναι τίποτα το ανησυχητικό, δεν είναι λευχαιμία. Πέταξα στα ουράνια!!!

Πάει κι αυτή η αγωνία, καρδιά μου, δεν σου κρύβω πως τα έπαιξα λιγάκι αυτές τις μέρες. Το είχα συνέχεια στην σκέψη μου, ό,τι κι αν έκανα. Το μόνο που έλειπε είναι να πάθαινε και λευχαιμία η ψυχούλας μας... Δόξα τω Θεώ! Μου είπε όμως, οι τιμές των λευκοκυτάρων είναι ακόμα χαμηλότερες σε σύγκριση με αυτά που κάναμε το Μάη και θα πρέπει να το δούμε με το γιατρό μας, ίσως κάνει κάτι στις δόσεις των φαρμάκων. Αλλά, όπως είναι κι αν μείνουμε, δεν ανησυχεί.

Ξέχασα να σου πω πως φεύγοντας απ' εκεί μου έδωσε το τηλέφωνο τής γραμματέας της και μου είπε οποιαδήποτε ώρα μπορώ να την πάρω τηλέφωνο και να τη ζητήσω για ό,τιδήποτε και να χρειαστώ, είτε εδώ είτε Κύπρο. (Πώς να μην τους αγαπήσεις αυτούς τους ανθρώπους!)

Αυτά Κώστα μου! Θα μιλήσουμε σε λίγες ώρες στο τηλέφωνο! Σε φιλώ, ψυχή μου!