Φασουλής, Τσούκας, Λαζόπουλος και μία Κύπρια δασκάλα που διδάσκει... ρατσισμό
Είναι μια παράσταση που θα ήθελα οπωσδήποτε να παρακολουθήσω: «Ο μπαμπάς» του Florian Zeller, σε μετάφραση και Σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή με πρωταγωνιστή τον ίδιο (υποδύεται ένα ηλικιωμένο με Αλτσχάιμερ και πολλά κενά μνήμης). Θα το επιδιώξω, όχι μόνο επειδή (καθώς πληροφορούμαι) η παράσταση και η ερμηνεία τού Φασουλή είναι συγκλονιστικές, αλλά και διότι είμαι ευαίσθητος σε ζητήματα υγείας και… νευρολογίας, αφού η κόρη μας πάσχει από βαριά επιληψία.
Αυτή μου η σχέση… πάθους με τη… νευρολογία μού έχει
δημιουργήσει ορισμένες… εμμονικές αλλεργίες εναντίον της γλωσσικής μας παράδοση
που κάποτε "δίδασκε" πως «τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς» ή
λοιδορούσε τους φαντασμένους με τη χαριτομενιά «τι του λείπει του ψωριάρη,
φούντα και μαργαριτάρι», φράση/ατόπημα με την οποία ξεκίνησε ένα (κατά τα άλλα)
πολύ εύστοχο άρθρο του ο Σταμάτης Φασουλής, τον περασμένο Αύγουστο και απορώ
πώς δεν βρέθηκε κανείς να τον κράξει.
Γιατί, κυρ-Σταμάτη μου, όφειλες να μάθεις, αν δεν ήξερες,
ότι «η ψωρίαση είναι ακόμη και σήμερα μία χρόνια, μη μεταδοτική αυτοάνοση
ασθένεια που επηρεάζει το δέρμα και τις αρθρώσεις. Προκαλεί συνήθως κοκκινίλες,
φολιδωτές κηλίδες που εμφανίζονται στην επιδερμίδα κλπ κλπ. (…)" και ότι
υπάρχουν και σήμερα άτομα με ψωρίαση και το λιγότερο που θα περίμεναν από εσένα
είναι να μην τους μειώνεις.
Σκέφτηκα να του στείλω ένα μέιλ, αλλά το ανέβαλα, εν
αντιθέσει με ό,τι έπραξα προς τον Χαρίδημο Τσούκα, όταν προ πενταετίας μιλούσε για «αυτιστική»
ελληνική πολιτική, θυμίζοντάς του ότι ο Αυτισμός είναι το και το και δεν
έχει καμία απολύτως σχέση με την κοινωνική πολιτική συμπεριφορά. Η δε εκ μέρους του (Τσούκα) αρνητική χροιά που αποδίδει στον αυτισμό, είναι δυνάμει ρατσιστική αφού
προβαίνει σε δυσμενή διάκριση σε βάρος των ατόμων με αυτισμό (του τα είπα και
δεν νομίζω να κατάλαβε – Κακώς).
Στις περιπτώσεις Φασουλή και Τσούκα ασφαλώς και δεν υπήρχε
δόλος, κακία ή μίσος. Απλώς οι άνθρωποι αυτοί αστόχαστα αναπαρήγαγαν γλωσσικά
στερεότυπα, κάτι που συμβαίνει σε όλους μας. Ούτε ο Φασουλής διανοήθηκε να προσβάλει τα άτομα που πάσχουν από
ψωρίαση ούτε ο Τσούκας τούς ασθενείς που υποφέρουν από αυτισμό.
Με τον Λαζόπουλο όμως το πράγμα έχει αλλιώς: Μισεί τον Σόυπλε (ειλικρινά ή εξ… επαγγέλματος, δεν το
γνωρίζω) και γύρεψε να τον μειώσει εστιάζοντας στην αναπηρία του, γι΄ αυτό και
ο Λάκης είναι ασυγχώρητος.
Μετά τιμής,
Κάπα
ΥΓ. Μία Κύπρια δασκάλα, η οποία εργάζεται σε Δημοτικό Σχολείο της Λευκωσίας, αρνείται στους μαθητές με αναπηρίες να έλθουν σε επαφή με τους συμμαθητές τους. Θα της δώσω χρόνο να επανορθώσει. Αν δεν συνετιστεί, θα επανέλθω και αλίμονό της.
