Ήταν κάτασπρη σαν το πανί και ανάπνεε με πολύ κόπο στην ιδιωτική κλινική όπου νοσηλευόταν επί τρεις μέρες με γρίπη. Καλεί τη νοσοκόμα η Αντιγόνη, εκείνη σκοτώθηκε να φέρει οξύμετρο αλλά δεν έβρισκε και πήγε στις Πρώτες Βοήθειες απ΄ όπου επιτέλους επέστρεψε: το οξυγόνο, που φυσιολογικά έπρεπε να βρίσκεται στο 95 με 97, ήταν κάτω από... 70. Χαράματα και το τι επακολούθησε...
Το πρωί μάς βρήκε στην ανήμπορη εντατική τής εν λόγω κλινικής. Κινήσαμε γη και ουρανό να πάμε κάπου ασφαλέστερα και πριν νυχτώσει ήμασταν στην εντατική τού Μακαρείου, όπου σώσανε το παιδί μας! Μισό μήνα κράτησε το μαρτύριο. Δεν ξέραμε πώς θα είναι όταν ξυπνήσει. Η μόνη απώλεια είναι στο αριστερό πόδι: δεν το πατάει πλέον, το σέρνει.
Το πρωί μάς βρήκε στην ανήμπορη εντατική τής εν λόγω κλινικής. Κινήσαμε γη και ουρανό να πάμε κάπου ασφαλέστερα και πριν νυχτώσει ήμασταν στην εντατική τού Μακαρείου, όπου σώσανε το παιδί μας! Μισό μήνα κράτησε το μαρτύριο. Δεν ξέραμε πώς θα είναι όταν ξυπνήσει. Η μόνη απώλεια είναι στο αριστερό πόδι: δεν το πατάει πλέον, το σέρνει.
Τρεις βδομάδες μετά κι ενώ είμαστε σπίτι μας χαρούμενοι και ανέμελοι, σήμερα, στις δέκα το πρωί, εκεί που η Μαρία-Φωτεινή χόρευε (με την Αντιγόνη δίπλα της) έπεσε με ορμή στο πάτωμα.
Από την κάμερα βλέπω την Αντιγόνη που μάταια προσπαθούσε να σηκώσει το παιδί... (Τα χέρια της πλέον δεν πιάνουν. Οι εγχειρισμένοι καρποί της δεν θα συνέλθουν ποτέ.)
Η επιληπτική κρίση ήταν βαριά, αίμα έτρεχε από το δεξί μάγουλο, τα δόντια και τα ούλα, η μισολιπόθυμη Μαρία-Φωτεινή έκλαιγε γοερά και έτρεμε στο πάτωμα... (Μεγάλωσε το παιδάκι μας. Δεν είναι μωρό που το πιάναμε στα χέρια και τρέχαμε.)
Τη σήκωσα με χίλια βάσανα και την κάθισα στη γωνία τού καναπέ ώστε να μη γέρνει. Η Αντιγόνη έσταξε το "επιστάτους" ανάμεσα στα ούλα και τα δόντια τής αριστερής παρειάς και σε λίγο η Μαρία-Φωτεινή χαλάρωσε κάπως.
Η επιληπτική κρίση ήταν βαριά, αίμα έτρεχε από το δεξί μάγουλο, τα δόντια και τα ούλα, η μισολιπόθυμη Μαρία-Φωτεινή έκλαιγε γοερά και έτρεμε στο πάτωμα... (Μεγάλωσε το παιδάκι μας. Δεν είναι μωρό που το πιάναμε στα χέρια και τρέχαμε.)
Τη σήκωσα με χίλια βάσανα και την κάθισα στη γωνία τού καναπέ ώστε να μη γέρνει. Η Αντιγόνη έσταξε το "επιστάτους" ανάμεσα στα ούλα και τα δόντια τής αριστερής παρειάς και σε λίγο η Μαρία-Φωτεινή χαλάρωσε κάπως.
Τώρα, δέκα ώρες μετά, ισορροπήσαμε κάπως. Η οδοντίατρος είπε ότι το μπροστινό δόντι που εξείχε, τώρα σπρώχτηκε στο κόκκαλο και ελπίζει μέχρι αύριο να σταματήσει η αιμορραγία - ο πόνος θα κρατήσει.
"Η Μάριον φοβήθηκε", μου είπε πριν λίγο. (Έχει μία περσόνα, τη Μάριον. Μιλάει για εκείνη, αλλά εννοεί τον εαυτό της.) Και συμπλήρωσε: "Τώρα η Μάριον είναι καλύτερα. Γελάει". (Αυτό συνηθίζει να το λέει περισσότερο ως ευχή, όταν πονάει.)
"Η Μάριον φοβήθηκε", μου είπε πριν λίγο. (Έχει μία περσόνα, τη Μάριον. Μιλάει για εκείνη, αλλά εννοεί τον εαυτό της.) Και συμπλήρωσε: "Τώρα η Μάριον είναι καλύτερα. Γελάει". (Αυτό συνηθίζει να το λέει περισσότερο ως ευχή, όταν πονάει.)
Με αγάπη,
Κώστας
ΥΓ. Μάριον λένε την πρώτη της ξαδέλφη που λατρεύει και θαυμάζει και θα χαιρόταν απίστευτα αν την έβλεπε έστω αραιά και που. Έτσι, βάφτισε τον εαυτό της Μάριον και την έχει συνεχώς μαζί της...
ΥΓ. Μάριον λένε την πρώτη της ξαδέλφη που λατρεύει και θαυμάζει και θα χαιρόταν απίστευτα αν την έβλεπε έστω αραιά και που. Έτσι, βάφτισε τον εαυτό της Μάριον και την έχει συνεχώς μαζί της...
