Η ανοιχτή επιστολή μου (21/2/2008) προς τον Δημήτρη
Χριστόφια, όταν εξελέγη Πρόεδρος τής Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τίτλος: «Ήλθε πράγματι η ώρα τής κοινωνικής δικαιοσύνης;»
Κύριε Πρόεδρε,
1. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι, τώρα που αναλάβατε το ύπατο
αξίωμα και νυχθημερόν θα περιδιαβαίνετε τους διαδρόμους της εξουσίας, δεν θα
δικαιώσετε τον Κορνήλιο Καστοριάδη που υποστήριζε ότι μονάχα δύο κοινωνικές
τάξεις υπάρχουν: οι προνομιούχοι που κυβερνούν και οι μη προνομιούχοι που
κυβερνώνται.
Ειλικρινά, κύριε Πρόεδρε, ελπίζουμε ότι η προεδρική σας
περιβολή και το νυν φωτεινό και γεμάτο ευθύνες και μεγαλεία αξίωμά σας («Τα
μεγαλεία να φοβάσαι ω ψυχή», έλεγε ο Αλεξανδρινός) δεν θα αμβλύνουν τις έσω
λαϊκές σας καταβολές, τις ιδεολογικές σας αρχές αλλά και τους στόχους της
Αριστεράς που ουδέποτε έπαψε να διατρανώνει την αφοσίωσή της στο αίτημα για
κοινωνική δικαιοσύνη, που διαρκώς αγωνίζεται υπέρ των αδύναμων κοινωνικών
στρωμάτων, που είχε και έχει πάντοτε ως έμβλημά της το ιδεώδες της κοινωνικής
αλληλεγγύης.
2. Όλοι θυμόμαστε ότι κατά την προεκλογική σας περίοδο,
μιλούσατε τόσο για την επανένωση της πατρίδας μας όσο και για μία «δίκαιη
κοινωνία».
Και ενώ το όραμα για επανένωση της Κύπρου είναι πολύπλοκο και
δυσπρόσιτο, καθώς δεν εξαρτάται μόνον από εσάς και από εμάς τους πολίτες, αλλά
και από άλλους εξωγενείς παράγοντες, από την άλλη μεριά το όραμα της Κοινωνικής
Δικαιοσύνης βρίσκεται, κύριε Πρόεδρε, εξ ολοκλήρου στα χέρια σας!
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, κύριε Πρόεδρε, στην κοινωνία μας
υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, άντρες, γυναίκες και
παιδιά που έχουν ανάγκη την στήριξη της πολιτείας. Πίσω από τις επίσημες
αισιόδοξες στατιστικές κρύβεται δυστυχώς πολύς κόσμος φτωχός που έχει την πενία
του για ντροπή, με αποτέλεσμα να ζει στο περιθώριο, στον ίσκιο και στη σιωπή.
Και μακάρι ένας φτωχός να έχει τη σωματική και ψυχική του
υγεία, γιατί, αν έχει υγεία κάποιος, μπορεί να αγωνιστεί για να ανατρέψει το
πεπρωμένο του. Αν δεν έχει υγεία όμως, τι γίνεται;
3. Εμείς, κύριε Πρόεδρε, ζούμε σχεδόν καθημερινά ανάμεσα σε
κόσμο ταλαίπωρο και άρρωστο. Όσο μας επιτρέπουν οι πενιχρές μας δυνάμεις,
έχουμε στρατευθεί εθελοντικά στο αγώνα υπέρ των Ατόμων με Επιληψία και κυρίως
υπέρ των αδύναμων οικογενειών. Το τι δυστυχία βλέπουν καθημερινά τα μάτια μας,
δεν μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους! Ξέρω ενήλικες που έχουν συχνά επιληπτικά
επεισόδια εξαιτίας κάποιου όγκου στον εγκέφαλο, ανθρώπους δηλαδή με εκατό τοις
εκατό αναπηρία, και οι οποίοι καλούνται να ζήσουν ; με ένα ξεροκόμματο 350 ευρώ
που τους δίνει το Γραφείο Ευημερίας!
Ξέρω μητέρες διαζευγμένες που για να πάρουν ένα νυχτοκάματο
τής πείνας αναγκάζονται να αφήνουν το ημιανάπηρο παιδί τους μόνο του στο σπίτι,
χωρίς επίβλεψη (θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη ζωή του), αφού το βοήθημα των 600
ευρώ που παίρνουν δεν επαρκεί καλά-καλά για ενοίκιο και διατροφή, πόσω μάλλον
για ειδικούς φροντιστές, φυσιοθεραπευτές, λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές!
4. Κύριε Πρόεδρε, δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Πάνω στην
ώρα όμως θυμήθηκα τον Λυσία που έλεγε ότι «η μοίρα στερεί από αρκετούς
ανθρώπους την υγεία και την ευδαιμονία και πως επειδή η τύχη των ανθρώπων είναι
κοινή, γι΄ αυτό η πολιτεία οφείλει να βρίσκεται στο πλευρό των αδυνάμων».
Αναμφίβολα και η δική μας πολιτεία, κύριε Πρόεδρε, μέχρι
σήμερα έδινε στους ανήμπορους συνανθρώπους μας κάποιο βοήθημα, που όμως, κατά
κοινήν ομολογία, δεν τους εξασφαλίζει ούτε στοιχειωδώς αξιοπρεπή ζωή.
Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε καλύτερα από όλους μας ότι δικαίωμα
στην αξιοπρέπεια, όπως έλεγε ο γενάρχης της ανιδιοτελούς ευρωπαϊκής
φιλανθρωπίας, ο Άλμπερτ Σβάιτσερ, δεν έχουν μόνο οι υγιείς! Αν είναι, λοιπόν,
να σημάνει για την Κύπρο μας η ώρα της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα το μάθουμε
μόλις αποφασίσετε, εδώ και τώρα, να διπλασιαστούν τα βοηθήματα που ήδη
δίδονται, όχι μόνο στα άτομα με επιληψία, αλλά σε όλα τα άτομα με κινητικά,
νευρολογικά, ψυχιατρικά και άλλα προβλήματα υγείας.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!!!
Μετά τιμής
Κωνσταντίνος Καλλίμαχος, συγγραφέας-εκπαιδευτικός &
Εκπρόσωπος του Κυπριακού Συνδέσμου Στήριξης Ατόμων με Επιληψία
Εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ – 28 Φεβρουαρίου 2008
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Υστερόγραφο 25ης Ιουνίου 2019:
1) Λίγες μέρες μετά την επιστολή μου, μάλλον από σύμπτωση,
ανακοινώθηκε μια σημαντική αύξηση στα εν λόγω επιδόματα.
2) Το 2008, και με προσωπική παρέμβαση τού Δημήτρη
Χριστόφια, η κόρη μας Μαρία-Φωτεινή νοσηλεύτηκε στη Μέιγιο Κλίνικ με έξοδα τού
κράτους και σταμάτησαν οι επιληπτικές της κρίσεις.
3) Το φθινόπωρο του 2011, με προσωπική παρέμβαση τού Δημήτρη
Χριστόφια και τής συζύγου του, εξοφλήθηκαν τα αμερικάνικα φάρμακα τής
Μαρίας-Φωτεινής.
4) Και κάτι τελευταίο: όλες οι πιο πάνω παρεμβάσεις έγιναν
υπέρ της Μαρίας-Φωτεινής ενώ είναι γνωστόν ότι η Αντιγόνη δεν ανήκει στην
αριστερά και εγώ είμαι απλώς ένας ανέντακτος πολίτης, φιλελεύθερα σκεπτόμενος.
Καλό Ταξίδι, Δημήτρη Χριστόφια!
Κουράγιο στους αγαπημένους σου!
