Ο Δεκέμβρης του 2004 μας βρήκε στο δεύτερο σπίτι μας: στην εντατική. Εκεί τής κάνανε την πρώτη αντιβιοτική ένεση για "να αντιμετωπιστεί δραστικά η εμπύρετος γρίπη της". Τότε όμως ήταν μισοναρκωμένη από τα βάλιουμ και τους σπασμούς και δεν ένιωσε τίποτε. Δυο μέρες μετά, που βγήκαμε από το νοσοκομείο, πήγαμε στην παιδίατρό της για την δεύτερη ένεση. Μάτωσε η καρδιά μας. Ούτε στην (χωρίς αναισθητικό) παρακέντηση δεν είχε πονέσει τόσο...
.
Να που έπρεπε να γίνει και η τρίτη ένεση, αλλιώς πήγαιναν στράφι και ο άλλες δυο, χώρια που ο κίνδυνος της υποτροπής ήταν βέβαιος. Ξεκινήσαμε, πάλι, με βαριά καρδιά για την παιδίατρο. Φτάνοντας όμως εκεί, η κατατρομοκρατημένη κορούλας μας κόλλησε πάνω στο μπαμπά της σαν βεντούζα και έκρυψε ουρλιάζοντας το μάγουλό της στο λαιμό του... Εκείνος δεν άντεξε και φύγαμε. Βλέπετε, επί τρία χρόνια την τρυπούσανε σε ολόκληρο τον κορμάκι της και όλοι μας "προσποιούμασταν" ότι αντέχαμε, άσχετα αν ο ένας έκλαιγε κρυφά από τον άλλο...
.
Είχα, αλίμονο, τη φαεινή ιδέα να καλέσω την παιδίατρο σπίτι, για την ένεση... Μέγα σφάλμα με αφάνταστη οδύνη που δεν αντέχω να διηγηθώ. Και καλύτερα. Άλλωστε, μετά από πέντε χρόνια, τώρα, για πρώτη φορά πλησιάζουν χαρούμενα Χριστούγεννα: όχι μόνο χωρίς πόνο αλλά και με μπόλικο χαμόγελο!
.
Χτες, στην παιδική χαρά, παρακολουθώντας τα άλλα παιδάκι έμαθε να μπαινοβγαίνει, μπουσουλώντας, σε κείνο το σκοτεινό και παγερό, μεταλλικό τούνελ. Αλλά και την σκάλα, με τα παραπέτα, της ξύλινης τσουλήθρας, αγωνίζεται να την ανέβει μόνη της!
.
Τέτοιες στιγμές ακόμα κι ένας άπιστος κοιτάζει με συγκίνηση ψηλά: «Σ΄ ευχαριστώ θεέ μου!»
.
Με αγάπη - Παράγραφος
.
17 σχόλια:
Ξέρεις παραγραφούλα... αυτό με τις ενέσεις... Με έχουν τρυπήσει τόσες φορές στο παρελθόν που έχω πάθει ανοσία. Σχεδόν έβλεπα την νοσοκόμα την ώρα που μου έκανε την ένεση. Αυτό το πρωινό ξύπνημα αρκετές φορές, αυτό το πάμε να σου πάρουμε αίμα να δούμε πώς πας, αυτά τα εγκεφαλογραφήματα επίσης, που μου σπάγανε τα νεύρα με το φως να αναβοσβήνει μέσα στα μάτια μου...
Την τελευταία φορά που μου κάνανε ένεση για να μου κάνουν ράμματα, γέλαγα. Φρίκαρε ο γιατρός. Τι να σου πω καλέ μου; Ότι ένα τόσο δα ραμματάκι είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που πέρασα; Εγώ τις ενεσούλες τις τρώω για πρωινό.
Ας είναι καλά αυτοί οι αμερικάνοι που αποδεχτήκανε την δίαιτά μας και γλιτώσαμε τα νοσοκομεία...
Παραγραφε ξεκινησα "προσκυνημα" στον Βαθυ νοτο. Μόλις εφτασα Ατλαντα που εχει και το μεγαλύτερο ενυδρειο στον κοσμο. Θα στειλω στην κόρη σου φωτογραφίες της φαλαινας (killer whale)που πριν μερικούς μηνες ηταν η πρωτη που γεννησε σε ενυδρειο.Κατι τετοιο το ειχαν αποκλεισει πολλοί.
Και ομως....
Ακομα κι ενας άπιστος....
Γλυκιά Παράγραφε,
Διαβάζω την πρόοδρο της μικρής και έχω κάθε φορά ένα χαμογελάκι που μου στραβώνει το στόμα προς τα πάνω. Αναρωτιέμαι γιατί να χρειάστηκε να περάσει τόσα πολλά για να απολαύσει κι εκείνη σαν όλα τα παιδάκια αυτές τις μικρές χαρές ξένοιαστη. Μακάρι όλα τα υπόλοιπα Χριστούγεννα της ζωής σας να κυλήσουν όμορφα και να τα προσμένετε με τόση χαρά και ηρεμία. Αν πιστεύουμε μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα!
Καλές γιορτές.
Με εκτίμηση,
Pegasus
@ Reactor69
Φίλε Γρηγόρη, σου ευχόμαστε κι εμείς υγεία, να περνάς καλά και να βρίσκεις ό,τι αγαπάς και σ΄ ευχαριστεί!
Οσο για την είδηση στην καημένη την Αλβανία, τι να πω; Φαίνεται πως κυριολεκτικά η πείνα βγάζει μάτια.
Με αγάπη και εκτίμηση
Παράγραφος
Nemertes said...
Ξέρεις παραγραφούλα... αυτό με τις ενέσεις... Με έχουν τρυπήσει τόσες φορές στο παρελθόν που έχω πάθει ανοσία. Σχεδόν έβλεπα την νοσοκόμα την ώρα που μου έκανε την ένεση. Αυτό το πρωινό ξύπνημα αρκετές φορές, αυτό το πάμε να σου πάρουμε αίμα να δούμε πώς πας, αυτά τα εγκεφαλογραφήματα επίσης, που μου σπάγανε τα νεύρα με το φως να αναβοσβήνει μέσα στα μάτια μου...
Την τελευταία φορά που μου κάνανε ένεση για να μου κάνουν ράμματα, γέλαγα. Φρίκαρε ο γιατρός. Τι να σου πω καλέ μου; Ότι ένα τόσο δα ραμματάκι είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που πέρασα; Εγώ τις ενεσούλες τις τρώω για πρωινό.
Ας είναι καλά αυτοί οι αμερικάνοι που αποδεχτήκανε την δίαιτά μας και γλιτώσαμε τα νοσοκομεία...
16 Δεκέμβριος, 2006 21:30
------------------------------
Πολυαγαπημένη μου νεράιδα,
με την παληκαριά σου μας δίνεις πολυ κουράγιο, πάρα πολυ!!!
Μακάρι να υπάρξει και για μας "αύριο" και η κορούλα μας να τα λέει με τον δικό σου τον τρόπο, τον περήφανο.
σε φιλώ
με απέραντη αγάπη
Α.
@ Πανάσχημη
Τυχερή Πανωραία μας,
σου ευχόμαστε να χαρείς το ταξίδι σου και σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις, γιατί εν τέλει, κάθε ταξίδι είναι μια διαδρομή προς τα μέσα, βαθιά στην ψυχή μας, κι ό,τι έχουμε εκεί, αυτό βρίσκουμε και στον προορισμό μας. Πανωραία είσαι, την ομορφιά θα βρεις στο προσκύνημά σου.
σε φιλώ με πολλή αγάπη
η φίλη σου - Α.
ΥΓ. ΛΑΒΑΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΨΑΜΕ ΤΟ ΚΟΥΚΛΑΚΙ. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΜΕΙΛ.
@ Pegasus
Οσο κρύο κανει εκεί πάνω στα ψηλά, στον Μοντρεάλ, άλλο τόσο ζεστή είναι φωνή σου, καλή μας φίλη.
Ευχόμαστε κι εμείς ζεστές από αγάγπη να ειναι πάντα οι αγκαλιές που θελεις να έχεις δίπλα σου και κάθε μέρα να είναι γιορτή χριστουγεννιάτικη!
σε φιλούμε
με πολλή αγαπη
Παράγραφος
Παράγραφε... σκούπισε τα δάκρυα. το σήμερα είναι δικό σας. Σ'αγαπούμε όλοι. Παρότι εγώ νοιώθω σαν να έφαγα την ένεση στο μάτι...
anke said...
αγαπημενοι μας η χαρα μας ειναι απεριγραπτη για ολους σας, ετσι απ το καλο στο καλυτερο, μερα με τη μερα, στιγμη με τη στιγμη ολα τα προβληματα της κουκλιτσας -μας- θα γινουν μια κακη αναμνηση.
Εσυ ξερεις: - μη φοβου μονο πιστευε.-
-πιστευω Κυριε, βοηθει στην απιστια μου -
Με Απεραντη χαρα και αγαπη.
17 Δεκέμβριος, 2006 13:23
-------------------------
Μακάρι για όλου μας, μικρούς και μεγάλους, συγγενείς και φίλους οι περιπέτειες της υγείας να γίνουν αναμνήσεις και η πίκρα να φύγει από τα χείλη μας. Μακάρι, για όλους μας!
Σας φιλούμε με αγάπη
Α + Κ
Παράγραφε αρχίζει η κατηφόρα πια, έρχονται καλύτερες ημέρες.
Νιώθω τον εαυτό μου ως τυχερό:
Είμαι 33, δεν έχω κάνει ποτέ μου εγχείριση ή ένεση, δεν έχω κοιμηθεί ποτέ σε νοσοκομείο,
δεν έχω αρρωστήσει ποτέ,
δεν έχω ποτέ πονοκέφαλο, κοιλόπονο, στομαχόπονο κ.λπ.
Αυτό το νιώθω ως ευτυχία μέσα μου και το κατανοώ.
Δεν ονειρεύομαι πισίνες και φεράρι, ονειρεύομαι να ξυπνήσω όπως ήμουν σήμερα και αυτό μου φτάνει...
Δημήτρης
Τωρα εφτασα στο Μπερνμινχαμ της Αλαμπαμα, αφου επισκφθηκα το ενυδρειο της Ατλαντα (απογοήτευση..εναν καρχαρια της προκοπής δεν είχανε... κατι ψοφιμια, ασε, ήθελα τα λεφτα μου πίσω) και μετα πήγαμε και επισκεφθηκαμε το Martin Luther King Center, την εκκλησια που κήρυττε και τον ταφο του.
Εχει πει τρομερες αλήθεις αλλά σημερα που παρακολούθησα και ενα φιλμακι με τη ζωη του, μου έμεινε στο μυαλο το εξης.
"Ενα εθνος ή ενας πολιτισμός που εξακολουθει να παράγει ανθρώπους με "ήρεμο" μυαλο, αγοράζει τον ίδιο του τον πνευματικό θάνατο με δόσεις."
Επίσης ειπε
"Κανεις δεν μπορεί να σου καβαλήσει την πλάτη εκτος κι αν αυτή ειναι καμπούρα."
Οποια κυρία ειναι φτιαγμένη από ατσάλι με καταλαβαίνει.
Φιλιά πολλά, Παράγραφε... Ελπίζω να είναι οι πιο χαλαρές, οι πιο όμορφες, οι πιο ανέφελες γιορτές της οικογένειάς σας...
Γλυκιά μου....έρχονται πραγματικές γιορτές σε λίγο, μόνο για σας!
Δεν κράτησα αντίγραφο και την πάτησα. Πάνε οι απαντήσεις. θα επανέλθω. Ουδέν κακόν...
με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Χρόνια Πολλά,
να την χαίρεστε και να σας χαίρεται!
με αγάπη, δύναμη και κουράγιο όλα θα πάνε όπως πρέπει. παράγραφε, να εστιάζεσαι στο φως!
σας φιλώ και σας στέλνω τις ευχές μου!!! και πολλές μικρές αγκαλίτσες
αλεξάνδρα
Ευχάριστα νέα διαβάζουμε, παλεύει με τούνελ και τσουλήθρες, να της ευχηθούμε πάντα τέτοιους αγώνες να δίνει...
:)
Eleni63 said...
Παράγραφε... σκούπισε τα δάκρυα. το σήμερα είναι δικό σας. Σ'αγαπούμε όλοι. Παρότι εγώ νοιώθω σαν να έφαγα την ένεση στο μάτι...
----------------------
Καλή μου Μαριλένη, σ΄ ευχαριστούμε!!! Σήμερα είχαμε κάλαντα και μεγάλε πλάκες: ανάγκαζε τα παιδάκια να σταματάνε και τους τα έλεγε εκείνη... πάλι καλά που δεν μας δίνανε και... λεφτά.
σε φιλώ - Χρονια πολλά - Με αγάπη - Α.
doctor said...
Παράγραφε αρχίζει η κατηφόρα πια, έρχονται καλύτερες ημέρες.
Νιώθω τον εαυτό μου ως τυχερό:
Είμαι 33, δεν έχω κάνει ποτέ μου εγχείριση ή ένεση, δεν έχω κοιμηθεί ποτέ σε νοσοκομείο,
δεν έχω αρρωστήσει ποτέ,
δεν έχω ποτέ πονοκέφαλο, κοιλόπονο, στομαχόπονο κ.λπ.
Αυτό το νιώθω ως ευτυχία μέσα μου και το κατανοώ.
Δεν ονειρεύομαι πισίνες και φεράρι, ονειρεύομαι να ξυπνήσω όπως ήμουν σήμερα και αυτό μου φτάνει...
Δημήτρης
17 Δεκέμβριος, 2006 23:40
-----------------
Φίλε Δημήτρη, σ΄ ευχαριστούμε και μακάρι η ζωή σου να κυλάει ανέφελα και ανέμελα!
Από μια άποψη είσαι πιο σοφός από εμάς: εμείς όταν τα είχαμε όλα, δεν τα χαιρόμασταν όπως έπρεπε. Υστερα, όμως, από μιας πενταετίας βάσανα, μάθαμε να εκτιμου την... πληξη και ανία, την μισητή ρουτίνα πολλών συναθρώπων μας!!! Τι ωραίο πράγμα να μην έχει έγνοιες ο άνθρωπος και να πληττει!!!
Χρόνια πολλά, Με αγάπη - Α.
Πανάσχημη said...
"(...) Ενα εθνος ή ενας πολιτισμός που εξακολουθει να παράγει ανθρώπους με "ήρεμο" μυαλο, αγοράζει τον ίδιο του τον πνευματικό θάνατο με δόσεις. (...)"
17 Δεκέμβριος, 2006 23:54
-----------------------
Πολυαγαπημένη μας Πανώρια,
τελικά πολυτισμός είναι να πονάμε λιγάκι τον άλλον. Κι εσεί ξέρεις όχι μόνο να πονάς τους άλλους, αλλά να τους φροντίζεις κι όλας, επράκτως.
Σε φιλώ - με πόλλή αγάπη - Α.
synas said...
Φιλιά πολλά, Παράγραφε... Ελπίζω να είναι οι πιο χαλαρές, οι πιο όμορφες, οι πιο ανέφελες γιορτές της οικογένειάς σας...
18 Δεκέμβριος, 2006 12:59
-----------------------
Καλη μου, σ΄ευχαριστούμε. Είθε το όνειρο να κρατήσει!
Με πολλή αγάπη και ευχες για καλές γιορτές - Α.
An-Lu said...
Γλυκιά μου....έρχονται πραγματικές γιορτές σε λίγο, μόνο για σας!
18 Δεκέμβριος, 2006 13:32
----------------------
Και για μας και μακάρι και για όλον τον κόσμο!!!
Σ΄ευχαριστούμε για την ευχετήρια έπληξη!!!
Χρονια πολλά, με πολλή αγαπη - Α.
alexandra said...
Χρόνια Πολλά,
να την χαίρεστε και να σας χαίρεται!
με αγάπη, δύναμη και κουράγιο όλα θα πάνε όπως πρέπει. παράγραφε, να εστιάζεσαι στο φως!
σας φιλώ και σας στέλνω τις ευχές μου!!! και πολλές μικρές αγκαλίτσες
αλεξάνδρα
19 Δεκέμβριος, 2006 19:21
------------------
Σ΄ευχαριστουμε πολυ καλη μας Αλεξάνδρα. Σε ευχαριστούμε και για τις συμβουλές που μας έστειλες με ιμέιλ!!! Τις έχω διαβιβάσει και σε άλλους.
Χρονια πολλά, με πολλή αγάπη - Α.
Zontas said...
Ευχάριστα νέα διαβάζουμε, παλεύει με τούνελ και τσουλήθρες, να της ευχηθούμε πάντα τέτοιους αγώνες να δίνει...
:)
20 Δεκέμβριος, 2006 01:35
--------------------------
Σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων, έγινε ένα μικρό θαύμα. Στα καλά καλούμενα άρχισε να λέω ένα σωρό τραγούδια. Μακαρι, όπως είπα και νωρίτερα, το όνειρο να κρατήσει...
Σας ευχαριστούμε, Χρονια πολλά, με πολλή αγάπη - Α.
Δημοσίευση σχολίου