Ξεθαρρέψαμε και βγήκαμε για ένα καφέ. Το τηλέφωνο χτύπησε και σε πέντε λεπτά ήμασταν πίσω.
Δυο γενικευμένα απανωτά, μικρά επεισόδια, (δύο λεπτών έκαστο) ξύπνησαν παλιές πληγές και φόβους για το μέλλον.
Η αλήθεια είναι ότι στους επόμενους μήνες θα δυναμώνουμε τα φάρμακα (μάξιμουν δόσεις). Ετσι όταν φτάσουμε, τέλη Απριλίου, στις ΗΠΑ, ανάλογα με την εξέλιξη, θα ξέρουμε ότι δεν πρέπει να πειράξουμε τα φάρμακα. Ισως ούτε τη Δίαιατα.
Τα γράφω αυτά,κ λίγες ώρες μετά το κακό. Τώρα, δηλαδή, που συνήλθα λιγάκι. Δεν πρόκειθται όμως να παρουσιάσω αμέσως αυτό το ενημερωτικό πόστ. Θα αφήσω να περάσουν καμιά δεκαριά μέρες και βλέπουμε.
Μια φορά κοψοχόλιασα τον κόσμο και δεν τον ξανακάνω.
Να μην τα πολυλογούμε, αυτή είναι η επιληψία: εκεί που νομίζεις οτι τη νίκησες...
Με αγάπη - Παράγραφος
