Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Η επίμονα εξοντωτική αγάπη (αφιερωμένο στον ΝικόΔημο)

Ήμουνα δεκαπεντάχρονο παλικαράκι όταν φιλοξενήθηκα, ψηλά στην ορεινή Ευρυτανία, σε μια φιλοχουντική, χριστιανική κατασκήνωση. Για να φτάσεις εκεί πάνω, δεν υπήρχε δρόμος αμαξωτός. Λίγο μετά τον Αη-Βλάση και πολύ πριν τα Καραμανέικα, σε άφηνε το λεωφορείο στη μέση της δημοσιάς, σε ένα σημείο απ΄ όπου ξεκινούσε ένας κατσικόδρομος που μετά βίας τον κατάφερναν τα φορτωμένα ζωντανά.

Ακολουθώντας τον, μετά από μια ή και δύο ώρες σκληρής ανάβασης, έφτανες σε ένα πλάτωμα περικυκλωμένο από πανέμορφα, θεόρατα έλατα. Δεξιά έβλεπες, παράλληλα, τον έναν μετά τον άλλον, μια σειρά από εφτά-οχτώ μακρόστενους, τσιμεντοπλινθόκτιστους κοιτώνες με κόκκινα ελενίτ και ασοβάτιστους τοίχους, αριστερά ένα μεγάλο κίτρινο από τη σκόνη γήπεδο και στο βάθος, ανάμεσά τους, τη στεγασμένη τραπεζαρία που χρησίμευε για αναγνωστήριο το πρωί, άλλα και για χώρος υποδοχής τών επισκεπτών τής Κυριακής.

Το μονοπάτι συνέχιζε την ανηφοριά, σύντομα περνούσε μπροστά από τη «Βρύση του Παπαγιώργη» και σε μισή ώρα κατέληγε στ΄ "Αλώνια". Για να σκαρφαλώσεις όμως προς τα "Ταμπούρια του Καραϊσκάκη", έπρεπε να έχεις φτερά στα πόδια, γιατί η διαδρομή ήταν κατατεμαχισμένη από τους όλμους τού
εμφυλίου και ανά πάσα ώρα και στιγμή κινδύνευες να βρεθείς στο κενό ή, στην καλύτερη περίπτωση, με τσακισμένα χέρια και πόδια (και πώς να σε κατεβάσουνε από εκεί πάνω σακατεμένο…).

"Παραπάνω", δεν υπήρχε. Από εκείνη την κορυφή, κοιτώντας δυτικά, έβλεπες σε... αεροφωτογραφία τον κάμπο πλημμυρισμένο από τα νερά τού Αχελώου και του Αγραφιώτη (Τεχνητή Λίμνη των Κρεμαστών), και σε... μικρογραφία την τεράστια Γέφυρα τής Τατάρνας, της οποίας, λέγανε με καμάρι οι ντόπιοι, το μοναδικό τόξο είχε μήκος σχεδόν 200 μέτρα -αλήθεια, ψέματα, θα σας γελάσω.

Μια Κυριακή, αφού είδε και απόειδε η καημένη η μάνα μου, έφτασε μέχρι την… τραπεζαρία, όπου και έγειρε στο πάγκο εξουθενωμένη. Με το που με είδε από μακριά, δίχως να σηκωθεί, ύψωσε τα χέρια της και περίμενε, όπως περιμένουν ή καλύτερα, όπως ικετεύουν αγκαλίτσα τα εγκαταλειμμένα μωράκια τού ορφανοτροφείου από τους σπάνιους επισκέπτες τών θαλάμων...


Κι εγώ με το πολύ μυαλό, θέλοντας να την… ευχαριστήσω, της πρότεινα να πάμε… ψηλότερα για να… χαρεί τη θέα. Είδε τον ενθουσιασμό μου, δάγκωσε τα χείλη και συγκατάνευσε.

Στη «Βρύση του Παπαγιώργη» σωριάστηκε για πρώτη φορά.

«Δεν μπορώ άλλο, ψυχή μου. Απόστασα...»
-"Λίγο ακόμα, μαμά».

Και ήταν τόση η αγάπη της, που συνέχισε μέχρι τα «Αλώνια», όπου και κατέρρευσε ολοκληρωτικά. Ο τυφλός ενθουσιασμός μου όμως επέμεινε: "πάμε μέχρι τα Ταμπούρια!».

Έριξε μια ματιά κατά την ξεκοιλιασμένη από το χρόνο και τις οβίδες (του εμφυλίου) αετοράχη, που στεκότανε στα ουράνια σαν από θαύμα, και με ένα βλέμμα γελαστό, αλλά απίστευτα καταβεβλημένο και πονεμένο, αναστέναξε σχεδόν δακρυσμένα: «Αχ, αγόρι μου, γλυκό μου αγόρι, δεν με πάνε άλλο τα πόδια μου…».

Τρυφερά

Κάπα

ΥΓ. Αφιερωμένο στον αγαπημένο μας ΝικόΔημο – με αγάπη

25 σχόλια:

athanasia είπε...

Kαλημέρα!

Απολύτως κατανοητή η αφιέρωση...

etherovamon είπε...

Καλησπέρα,
Πολύ καλό και ... έξυπνη η αφιέρωση.

Καλό Σαββατοκύριακο.

harrygrath είπε...

Ειναι γεγονος οτι οι οργανωσεις Γραικων-Κυπριων ειτε ειναι σε βαση φασιστικη ειτε σε κομμουνιστικη.Καποια απο τις 2...κυριαρχες ιδεολογιες τους φερνουν κοντα.
Η ουσια ειναι η εθνικη ταυτοτητα των 2 λαων. Αν οι Κυπριοι θεωρουν τον εαυτο τους Γραικο ( Greek ) ή Κυπριο & αν οι Γκρηκς θεωρουν τους Κυπριους ομοεθνεις τους.
Αν ειναι το ιδιο εθνος,τοτε πρεπει η νοτια Κυπρος να ενωθει με τη GR. Μονο δια της βιας χωριζεται ενα εθνος,οπως Γερμανια -παλια & Κορεα -τωρα.
Αν ειναι διαφορετικο εθνος,αλλαζει το σκεπτικο & η πολιτικη.

Kαπα είπε...

@ Ο/Η athanasia

@ /Η etherovamon


Καλησπέρα σας, με υγεία!

Να σας πω την αλήθεια, το αφήγημα γράφτηκε για χάρη της αφιέρωσης.

Ηθελα να στείλω ένα γράμμα στο ΝικόΔημο. Εγραφα, εσβηνα, ξανάγραφα και ξαναέσβηνα. Ηθελα να του ζητήσω να επιμείνει, την ίδια στιγμή όμως δεν μπορουσα να παραβλέψω τα λόγια του στα Επίκαιρα.

Εμείς πιέζουμε το ΝικόΔήμο, με αγάπη, και δεν θέλουμε να πιστέψουμε αυτά που λέει: ότι κουράστηκε πια! Τον βλεπουμε που θέλει να διατηρηθεί αυτή η καλή παρέα, αλλά δεν βρίσκεται για εκείνον δρόμος πιο ξεκούραστος, συντόμι...

Με εκτίμηση

Κάπα

Kαπα είπε...

@ Ο/Η harrygreco

Καλησπερα σας, κυριε Χάρρυ.

Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά όσο το λέτε. Να το πω καλύτερα: επειδή κάποτε νομίζουμε ότι είναι τόσο απλά, γι΄αυτό μπλέκουμε (μπλέξαμε) τόσο άσχημα!

Τον τελευταίο καιρό μελέτησα δυο εξαιρετικά βιβλια: την Ιστορία της Κύπρου (1878-1949) του Χ. Α. Ρίχτερ και το Κυπριακό Πρόβλημα 1947-2004 του Αλέξη Ηρακλείδη.

Το πρώτο είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ό,τι καλύτερο έχει γραφεί για την ιστορία της Κύπρου. Μοναδικό μελανό σημείο, ο πρόλογος από τον Ιακώβου. Γιατί ο κος Ρίχτε επέτρεψε αυτό το αδικαιολόγητο καπέλωμα; Κρίμα για το βιβλίο.

Το δεύτερο δεν χρειάζεται συστάσεις.

Με εκτίμηση

Κάπα

harrygrath είπε...

Στη σκεψη μου,υπαρχουν 2 κατηγοριες Κυπριων.

Οι "ελληνες ",που ειναι μεσα στη κοσμοθεωρια του ελληνισμου,3000 ετων,Αφροδιτη,Κιμων κλπ,λεγομενοι & ενωτικοι & οι Κυπριοι,με εθνικοτητα Κυπριος,οι ανθενωτικοι.

Υποκατηγορια των Κυπριων ειναι οι ελληνιστες,οσοι νομιζουν οτι ειναι αρχαιοι.

Ελαχιστοι εκεινοι που δεν θεωρουν τον εαυτο τους αρχαιο & μηδενικοι οσοι θεωρουν τους Τουρκους αδελφια τους.

Ολες οι κατηγοριες Κυπριων ειναι τουρκοφαγοι. Πιστευουν οτι το νησι ειναι ιδιοκτησια τους,οτι ειναι γηγενεις,ενω οι Τουρκοι ειναι μειονοτητα,εποικοι & κατωτεροι τους.

Γι' αυτο δεν δεχονται το σχεδιο ΟΗΕ που εξισωνει πλειονοτητα με μειονοτητα. Ο ανωτεριστης ( supremacist ) θελει να εχει τον " κατωτερο " απο κατω.

Nikos Dimou είπε...

Κρίμαι που ξέφυγε το θέμα στα "εθνικά".

Ναι, Καπα, είναι κυρίως θέμα αντοχής...

Σήμερα μάλιστα στην κούραση προστέθηκε και μία ύπουλη ίωση.

Σε αυτές τις στιγμές νιώθεις πόσο ελάχιστα περιθώρια έχει ένα ταλιπωρημένος οργανισμός...

Ευχαριστώ για το κείμενο και την αφιέρωση.

harrygrath είπε...

Τα θεματα ανοιγουν,δεν "φευγουν ". Οποια σκεψη βοηθαει την επιλυση ενος προβληματος,ειναι θετικη.

Kαπα είπε...

@ Ο/Η Nikos Dimou

Αγαπημένε μας ΝικόΔημε,

Σας ευχόμαστε, ολόψυχα, περαστικά και καλή ξεκούραση!

Επί είκοσι μήνες αφοσιωθήκατε, ψυχή τε και σώματι, σε έναν δημιουργικό αλλά και επίπονο άθλο που εν τέλει μας χάρισε μία πλούσια (σε όγκο, ποιότητα και ποικιλία) πνεύματική συγκομιδή, μοναδικής σπουδαιότητας.

Μας καλομάθατε και τώρα μας λείπετε. Πολύ, πάρα πολυ. Σε όλους μας.

Ευτυχως που γράφετε στα Επίκαιρα και σας νιώθουμε κάπως.

Και πάλι ευχαριστίες, περαστικά και καλή ξεκούραση

Με ευγνωμοσύνη και αγάπη

Κάπα και Άλφα

Kαπα είπε...

Εν τω μεταξύ, αρρώστησε και η κορούλα μας. Σήμερα ξύπνησε μπουκωμένη. Της δώσαμε το σιροπάκι που είναι συμβατό με την Κετογενική Δίαιτα, που δεν της αρέσει καθόλου μας καθόλου. Το δοκίμασα και μου θυμισε... απορρυπαντικό.

Μέχρι πριν λίγο, δεν είχε πυρετό. Τώρα ανέβασε 37. Παλαιότερα, ενα 37 ήταν αρκετό για να φέρει σπασμούς. Για να δουμε τι θα μας ξημερώσει.

Πάντως είμαστε ετοιμοπόλεμοι. Ετοιμάσαμε όλα τα εργαλεία και τα εντός του σπιτιού και τα εντός του αυτοκινήτου που τώρα μοιάζει με ασθενοφόρο.

Με ψυχραιμία και αισιοδοξία

Κάπα

harrygrath είπε...

Στο καθε τι μποει να υπαρξει βελτιωση,αρκει να γινει προσπαθεια.

Δεν πιστευω οτι η επιστημη αδυνατει να βελτιωσει τη γευση φαρμακων ή τον πονο ενεσεων.

Αν υπαρξει πιεση απο τους καταναλωτες,θα αφιερωσουν χρονο & χρημα στη βελτιωση των φαρμακων.

Ενα ημεηλ στο κατασκευαστη του σιροπιου μπορει να φερει αποτελεσμα.

Kαπα είπε...

@ harrygreco

Με το σιρόπι είχαμε και την πρώτη πρόταση στα ελληνικά: "δε θέλω σιρόπι"

Την περασμένη άνοιξη, στην Αμερική, είχαμε και την πρώτη προστακτική:

Εκεί που παίζανε, η κόρη μας (πάνω στον ενθουασμό της) γρατσούνισε στο χέρι τη νταντά της που φώναξε: "αχ, με πόνεσε το χερι!"

- "Πιές σιρόπι!", τη απάντησε και σκάσανε στα γέλια.

Σπουδαίος άνθρωπος και η νταντά της, με απέραντα αποθέματα αγάπης για την κορούλα μας. Να και σε κατι που σταθήκαμε τυχεροί.

(Μακάρι να μπορουσαμε να της δίνουμε όχι έναν αλλά δυο μισθούς το μήνα.)

Με εκτίμηση

Κάπα

harrygrath είπε...

Ενω η βιομηχανια τροφιμων σκιζεται για βελτιωση γευσης εστω & αμελητεας,η βιομ. φαρμακων υστερει σε καταναλωτικοφιλία.
Μεσα απο τη δοκιμασια σας μπορει να υπαρξει βελτιωση.

Kαπα είπε...

Δεν κλείσαμε μάτι. Τελικά ο πυρετός μας ξέφυγε λίγο, πήγε 37.3 και αυτό έφερε στις 8 το πρωί σπασμούς πέντε δέκα λεπτών.

Επειδή οι πρώτες βοήθειες βρίσκονται στον πρώτο οροφίσκο, έπρεπε να την κουβαλήσω στα χέρια. Πολύ δύσκολο να μεταφέρεις στα χέρια ένα παιδί 20 κιλών με σπασμούς. Και επικίνδυνο. Ευτυχώς οι σπασμοί ήταν μυοκλονικοί, οπότε δεν είχαμε μεγάλα τραντάγματα, παρά μόνο ένα μικρό τρέμουλο και μελάνιασμα στα χείλη και τα άκρα.

Με το σάξιον καθαρίσαμε τις βλένες από τη μυτούλα για να μη δυσκολεύεται η αναπνοη της. Αμέσως βάλαμε υπόθετο στεζολίντ (υγρό βάλιουμ από το ορθό) και μετά από λίγο της δώσαμε ένα αντιπυρετικό υπόθετο.

Τρομάξαμε καμπόσο επειδή μετά τους σπασμούς άρχισε το ρίγος. Έτρεμε ολοκληρη και δεν ξέραμε αν είναι από τους σπασμούς ή επειδή ανέβαινε κι άλλο ο πυρετός. Φέραμε κι άλλες κουβερτούλες. Παρατηρώ ότι πάλι άρχισε να μελανιάζει και της έδωσα οξυγόνο και ω του θαύματα, ηρέμησε. Βρήκε το χρώμα της και τώρα κοιμάται σαν πουλάκι.

Ασφαλώς, τα δύσκολα τα ανέλαβε η μανούλα. Εγώ προσπαθούσα να εκτελώ εντολές. Και δεν τα κατάφερνα πάντα επειδή έτρεμαν λίγο τα χέρια μου.

Τέλος καλο, όλα καλά.

Οπως καταλαβαίνετε, μετά από αυτό, τέρμα το νηπιαγωγείο.

Καλη σας μέρα, με υγεία

Κάπα

ΥΓ. Εχετε θερμούς χαιρετισμούς από την Άλφα.

Kαπα είπε...

Ήρθε και η νταντά μας, είδε την κατάσταση και παραπονέθηκε που δεν της τηλεφωνήσαμε να έλθει νωρίτερα. Τώρα την ανέλαβε εξ ολοκλήρου. (Στη Ρωσία ήταν νοσοκομα για παιδιά με νευρολογικές παθήσεις.)

Αμέσως διαπίστωσε ότι ο πυρετός ανέβηκε κι άλλο, 38.1. Φώναξε την αγαπημένη μας και βάλανε κι άλλο αντιπυρετικό υπόθετο, αφού πρώτα συμβουλευτήκανε τη γιατρό μας.

Οι σπασμοί κατά τον πυρετό είναι κάπως πολυπλοκοι. Πρέπει να βάλεις υγρό υπόθετο βάλιουμ (με κάτι σαν ενεσούλα) στο ορθό. Αυτό συνήθως προκαλεί στο παιδί διάρροια, οπότε δεν ξέρεις αν πρόλαβε ο οργανισμός να απορροφησει το βάλιουμ. Στη συνέχεια βάζεις αντιπυρετικό υπόθετο, που ενδεχομένως να επιδεινώσει τη διάρροια. Και τώρα, πάλι δεν ξέρεις να το αντιπυρετικό αφομοιώθηκε. Περιμένεις, μετράς με της αγωνίας το χρονόμετρο, τα λεπτά που μοιάζουν βδομάδες. Αν δεν αρχίσουν ξανά οι σπασμοί και δεν ανέβει άλλο ο πυρετός, πάει καλά. Αν όμως συμβεί το αντίθετο, τότε βάζουμε πάλι στεζολιντ (κάτι σαν βάλιουμ) και μετά από λίγο πάλι αντιπυρετικό.

[Εμείς τώρα (πριν πέντε λεπτά) ειχαμε μόνο άνοδο του πυρετού.]

Παράλληλα ταλαιπωρείς το παιδί με το καθάρισμα. Να του αλλαξεις ρούχα, να το πλύνεις, να το μετακινήσεις από το λερωμένο κρεβατάκι στον καναπέ και μετά ξανά στο κρεβατάκι των Πρώτων Βοηθειών.

Εδώ θα πρέπει να πουμε ότι η χορήγηση στεζολίντ και υποθέτων είναι τραυματική εμπειρία για το παιδί. Του εξηγείς όμως, τι κάνεις και γιατί, και το καημένο δείχνει κατανόηση, όση μπορεί.

Καλημέρα σας, ξανά, με υγεία

Κάπα

athanasia είπε...

Περαστικά θα είναι, αλλά εύχομαι γρήγορα! Κι είστε τυχεροί μέσα στις ατυχίες, που έχετε έναν ωραίο άνθρωπο για βοήθεια.

Kαπα είπε...

Ο/Η athanasia είπε...
Περαστικά θα είναι, αλλά εύχομαι γρήγορα! Κι είστε τυχεροί μέσα στις ατυχίες, που έχετε έναν ωραίο άνθρωπο για βοήθεια.

22 Σεπτέμβριος, 2007 10:55
---------------

Σας ευχαριστούμε πολυ.

Πράγματι, είμαστε τυχεροί. Οπου κι αν έχουμε πάει, όσοι μας έχουν γνωρίσει από κοντά, επαινούν την Νταντά μας.

Με εκτίμηση

Κάπα

Kαπα είπε...

Ο πυρετός έπεσε, η κορούλα μας συνήλθε και τώρα χορεύει μπροστά στην τηλεόραση μαζί με τα παιδάκια του Μπάρνυ.

doctor είπε...

Ο/Η Kαπα είπε...
Ο πυρετός έπεσε, η κορούλα μας συνήλθε και τώρα χορεύει μπροστά στην τηλεόραση μαζί με τα παιδάκια του Μπάρνυ.

22 Σεπτέμβριος, 2007 13:47

***********

Περαστικά!

Περαστικά και στο μεγάλο μας παιδί, τον αιώνιο έφηβο, τον γάτο!

Μήπως η ίωση προέρχεται από σύνδρομο μπλογκοστέρησης;

doctor

athanasia είπε...

Ωραία!

Τώρα αναμένουμε να δούμε αν πιάνουν οι ευχές για γρήγορα περαστικά και για την ύπουλη ίωση Γάτου...

[Δεν νομίζω ότι φταίει η μπλογκοστέρηση που λέει ο Doctor, μάλλον μου φαίνεται ότι ξεσπάει η κούραση απ' όσα προηγήθηκαν της μπλογκοστέρησης...]

:-)

harrygrath είπε...

Τωρα που βλεπω ποσο ευθραυστη ειναι η υγεια του παιδιου,θα κανω τα δεοντα σχολια.

Kαπα είπε...

Πριν δυομισι χρόνια ο γιατρός μας είπε να αποφύγουμε παση θυσία ιώσεις που θα προκαλέσουν ανεξέλεγκτους σπασμούς.

Τώρα ξεθαρρέψαμε και πήγαμε νηπιαγωγείο. Με την πρώτη ελαφρά ίσωση είχαμε πυρετό και σπασμούς - ευτυχώς ολιγόλεπτους και ελεγχόμενους.

ΈΤσι και για φέτος το νηπιαγωγείο αναβάλλεται.

Σας ευχαριστουμε

Καλησπέρα σας και καλό Σαββατοκύριακο

Με εκτίμηση

Κάπα

Kαπα είπε...

Αν και δεν κλείσαμε μάτι όλη νύχτα, ήταν μια ήρεμη βραδιά χωρίς πυρετούς και αγωνία. Η κορουλα μας ξύπνησε κεφάτη.

Eμείς σερνόμαστε, αλλά είμαστε ευτυχείς.

Καλη σας μέρα

Με εκτίμηση

Κάπα

Kαπα είπε...

@ athanasia

Έχετε δίκιο. Περι συσσωρευμένης κόπωσης πρόκειται! Αλλά οι γάτοι είναι εφτάψυχοι!!!

Καλή σας μέρα

Με εκτίμηση

Κάπα

Ανώνυμος είπε...

Για τη Λιμνη των Κρεμαστών:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=5563&subid=2&pubid=139321

Για την Γέφυρα της Ταράρνας:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AD%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B1_%CE%A4%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B1%CF%82