Όταν κατόπιν ήρθε [ ο Χριστός] κοντά στους υπόλοιπους μαθητές, είδε γύρω τους πολύ κόσμο και νομοδιδάσκαλους να συζητούν μαζί τους. Kι όλος ο κόσμος, αμέσως μόλις είδαν τον Iησού θαμπώθηκαν και τρέχοντας κοντά του τον χαιρετούσαν. Pώτησε τότε τους νομοδιδάσκαλους: "Tι συζητάτε μαζί τους;" Kι αποκρίθηκε ένας μέσα από το πλήθος:
"Δάσκαλε, σου έφερα το γιο μου που έχει μέσα του δαιμονικό πνεύμα που τον κάνει άλαλο, κι όπου τον κυριεύσει, του προκαλεί σπασμούς και βγάζει αφρούς και τρίζει τα δόντια του και παραλύει τελείως. Kι είπα στους μαθητές σου να το βγάλουν, αλλά δεν μπόρεσαν. "
Tου λέει τότε ο Iησούς: "Ω, άπιστη γενιά! Mέχρι πότε θα είμαι μαζί σας; Mέχρι πότε θα σας υπομείνω; Φέρτε τον σε μένα. Tον έφεραν λοιπόν σ΄ αυτόν, και όταν το πνεύμα είδε τον Iησού τράνταξε αμέσως το παιδί, κι αυτό έπεσε καταγής και κυλιόταν βγάζοντας αφρούς.
Pώτησε τότε τον πατέρα του: Πόσος καιρός είναι από τότε που του έχει συμβεί αυτό; Kι εκείνος απάντησε: Aπό παιδάκι. Kαι πολλές φορές τον έριξε και στη φωτιά και στα νερά για να τον εξοντώσει. Mα αν μπορείς να κάνεις κάτι, βοήθησέ μας δείχνοντάς μας συμπόνια.
Kι ο Iησούς του είπε εκείνο το: Aν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά γι΄ αυτόν που πιστεύει. Aμέσως τότε ο πατέρας του παιδιού φώναξε δυνατά και με δάκρυα έλεγε: Πιστεύω, Kύριε, βοήθα με στην απιστία μου! Kαι σαν είδε ο Iησούς ότι συγκεντρώνεται κόσμος, επιτίμησε το δαιμονικό πνεύμα λέγοντάς του: Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, βγες απ΄ αυτόν και μην ξαναμπείς πια σ΄ αυτόν.
Kαι το πνεύμα, αφού έβγαλε μια δυνατή κραυγή και τον κατατάραξε, βγήκε, ενώ το παιδί έγινε σαν νεκρό, έτσι που πολλοί έλεγαν ότι πέθανε. O Iησούς όμως κρατώντας τον από το χέρι τον ανασήκωσε και στάθηκε όρθιος.
Όταν, κατόπιν, μπήκε ο Iησούς σ΄ ένα σπίτι, τον ρωτούσαν ιδιαιτέρως οι μαθητές του: Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να το βγάλουμε; Kι εκείνος τους απάντησε: Tο γένος αυτό με τίποτε δεν μπορεί να βγει παρά μόνο με προσευχή και νηστεία.
* * *
Θεραπεία δαιμονιζόμενου παιδιού (Μάρκου)
Όταν, λοιπόν, την άλλη μέρα κατέβηκαν από το βουνό, τους συνάντησε πολύς κόσμος. Eμφανίστηκε τότε κάποιος μέσα από το πλήθος και είπε φωναχτά: Δάσκαλε, σε ικετεύω ρίξε μια ματιά στο γιο μου, που είναι το μοναχοπαίδι μου, γιατί τον κυριεύει κάποιο πνεύμα και τον κάνει ξαφνικά να φωνάζει και να σπαρταράει βγάζοντας αφρούς και πολύ δύσκολα τον εγκαταλείπει, με αποτέλεσμα να τον εξαντλεί τελείως. Kαι τους μαθητές σου τους ικέτεψα να το βγάλουν αλλά δεν μπόρεσαν.
Aποκρίθηκε τότε ο Iησούς και είπε: Άπιστη γενιά και διεστραμμένη! Ως πότε θα βρίσκομαι ανάμεσά σας και θα σας υπομένω; Φέρε εδώ το γιο σου. Και καθώς ακόμα αυτός προχωρούσε για να πλησιάσει τον Iησού, τον έριξε κάτω το δαιμόνιο κάνοντάς τον να σπαρταράει ολόκληρος. Tότε ο Iησούς επιτίμησε το δαιμονικό πνεύμα και γιάτρεψε το παιδί και τον παρέδωσε στον πατέρα του. Kι όλοι έμεναν κατάπληκτοι μπρος στο μεγαλείο του Θεού!
Με πολλή αγάπη - Παράγραφος
ΥΓ. Το μόνο θετικό στην υπόθεση είναι η... νηστεία. Εδώ βασίζεται η κετογενική δίαιτα: είναι ειδική δίαιτα χωρίς υδατάνθρακες.
85 σχόλια:
Σύμφωνα με τη θεολογίκη-χριστιανική άποψη θέμα υπάρχει και οι αναφορές στα ευαγγέλια όσο και στη Βίβλο ποικίλλουν... Το θέμα είναι βαθιά θρησκευτικό και νομίζω πως κάθε χριστιανός που πιστεύει πραγματικά θα μπορούσε να πει πολλά πάνω σε αυτό και είναι η πίστη του που τον καθοδηγεί στο να θέλει να προστατευτεί από κάθε είδους δαιμόνιο ή σατανά. Άλλωστε αν είσαι πιστός και θεωρείς την ύπαρξη του Θεού αλήθεια τότε και η ύπαρξη του σατανά είναι αυτονόητη...
Από εκεί και πέρα, το να παρουσιάζονται κάποια κείμενα έτσι ασύνδετα σίγουρα τα κάνει να φαίνονται σα κακόγουστα παραμυθάκια. Άλλωστε νομίζω πάντως πως τα κείμενα αυτά δε προκαλούν τόσο όσο οι καθημερινές-κατινίστικες ιστορίες που εμφανίζονται στα διάφορα παράθυρα μεσημεριανών εκπομπών όπου τα δαιμόνια και οι εξορκισμοί δίνου και παίρνουν κατά καιρούς... Πρόσφατα μάλιστα σχετικό θέμα είχε και η ΝΕΤ στην εκπομπή της κα Δρούζα. Άρα το θέμα δεν είναι μόνο τη λέει η Βίβλος ή τα Ευαγγέλια αλλά πως αυτά ερμηνεύονται και πως περνάνε στον κόσμο και φυσικά με ποιο κίνητρο...
Ο Ιησούς πάντα μιλούσε παραβολικά. Και φυσικά αυτά που είπε δεν έχουν καμία σχέση με την ερμηνεία που τους δίνει η εκκλησία.
Ας χρησιμοποιει καθής τα λόγια του όπως τα καταλαβαίνει.
Debby said...
Ο Ιησούς πάντα μιλούσε παραβολικά. Και φυσικά αυτά που είπε δεν έχουν καμία σχέση με την ερμηνεία που τους δίνει η εκκλησία.
Ας χρησιμοποιει καθής τα λόγια του όπως τα καταλαβαίνει.
---------------------------
Αγαπημένη Debby,
εδώ έχουμε μια συγκεκριμένη ευαγγελική περικοπή αφηγηματικού χαρακτήρα και όχι μια παραβολή. Εδώ δεν μιλάει μεταφορικά ο Ιησους για να μας διδάξει. Εδώ ο ευαγγελιστής Μάρκος και ο Ματθαιος (όχι οι άλλοι δύο) κάνουν σαφη περιγραφική αναφορά στο "δαιμονισμένο παιδί" και ποια είναι τα γνωρίσματά του κατά τον πατέρα του παιδιού; Ξαναδίνω το απόσπασμα:
"(...) σου έφερα το γιο μου [λέει ο πατέρας του παιδιού στον Χριστό] που έχει πνεύμα άλαλο [δηλαδή δεν μιλάει], κι όπου τον κυριεύσει [εννοεί ο διάβολος], του προκαλεί σπασμούς και βγάζει αφρούς και τρίζει τα δόντια του και παραλύει τελείως [κλασικά συμπτώματα επιληπτικής κρίσης] . Kι είπα [λέει ο πατέρας του παιδιού] στους μαθητές σου να το βγάλουν [εννοεί το διάολο], αλλά δεν μπόρεσαν.
Tου λέει τότε ο Iησούς: (...) Φέρτε τον σε μένα [εδώ ο διάβολος ταυτίζεται με το παιδί]. Tον έφεραν λοιπόν σ΄ αυτόν, και όταν το πνεύμα είδε τον Iησού τράνταξε αμέσως το παιδί, κι αυτό έπεσε καταγής και κυλιόταν βγάζοντας αφρούς [η επιληπτική κρίση του παιδιού αποδίδεται στο διάβολο. Τέτοιες κρίσεις, είχε εκατοντάδες η κόρη μου, σχεδόν επί τρία χρόνια. Ο διάβολος της τις προκαλούσε;].
Pώτησε τότε [ο Ιησούς] τον πατέρα του [παιδιου]: Πόσος καιρός είναι από τότε που του έχει συμβεί αυτό [πότε άρχισαν οι επιληπτικές κρίσεις];
Kι εκείνος απάντησε: Aπό παιδάκι [βρεφίκή επιληψία]. Kαι πολλές φορές τον έριξε και στη φωτιά και στα νερά για να τον εξοντώσει." [Εδώ μπερδεύτηκα: ποιος έριξε ποιον; Ο διάβολος του παιδί, μάλλον αυτό εννοεί]
Αυτό είναι το απόσπασμα, αγαπημένη Ντέμπυ, και παρενέβαλα τις αγκλυλες για να σου πω τι καταλαβαίνω εγω από αυτά που διαβάζω και τι καταλαβαίνει και ένας πιστός χριστιανός που δέχεται τη αληθεια του ευαγγελίου.
Δεν θέλω να σε στεναχωρέσω. Συμφωνώ ότι ο Ιησούς είναι σύμβολο αγάπης, όμως αυτά που του χρεώνουν οι δύο μονο ευαγγελιστές (νομίζω) για τα δαιμόνια, μάλλον απηχούν τις δικές τους δεισιδαιμονίες περί της "ιεράς νόσου", δηλ της επιληψίας.
Άλλωστε και η επιληψία κυριολεκτικά αυτό σημαίνει (κατά την αρχαιοελληκή αντιληψη και ετυμολογία της λέξης) ότι δηλ παρά οτι οι θεοι καταλαβμάνουν ένανάνθρωπο.
Μόνο που για τους αρχαίους έλληνες η επιληψία ήταν ευλογία (ιερά νόσος), ενώ για τους χριστιανιούς ήταν και ειναι δαιμονισμός.
Ασφαλώς, θα ζητήσω τη γνώμη των ιεραρχών. Κάποιος πρέπει να κάνει. Περιμένω και τις αρχιεπισκοπικές εκλογές εδώ στην Κύπρο.
Μη νομίζεις, καλή μου Ντέμπυ. Κι εγώ όταν είδα πρώτη φορά τους σπασμούς του παιδιού μου, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τα... δαιμόνια... Δυστυχώς. Γιατί να μην τα σκεφτούν και να μη το σκέφτοντια οι άλλοι;
Με συγχωρείς που θιγω το ζήτημα. Ομως ζω σε μια έντονα θρησκευόμενη κοινωνία, την κυπριακή. Δεν ζω στην Αγγλια ή στη Γερμανία ή ακόμα και στην Αθήνα των 5 εκατομμυρίων...
Πρέπει να αγωνιστώ ώστε η εκκλησία, η φωτισμένη ιεραρχία να πάρει θέση επίσημη, να αποκαταστήσει μια αδικία δύο χιλιάδων ετών που υφέρπει στους πλείστους χριστιανούς ή απλώς λανθάνει, τόσο ώστε να εκληδώνεται και με το στίγμα.
Αν δε το καταφέρουμε αυτό, αν δεν πάρουμε μια διαβεβαίωση απο τον Αρχιεπίσκοπο ότι η επιληψία δεν ισουται με τον δαιμονισμό, εμείς ως οικογένεια, θα αναγκαστουμε να μεταναστεύσουμε.
σε φιλώ πολη και να ξέρει ότι θα σε ευγνωμονώ γιατί χάρη σε σένα γνώρισα τον Τζιμ Αμπράχαμς,
χάρη σε σένα, Ντέμπυ μου, σώθηκε το παιδί μου με την κετογενική δίαιτα,
λυπάμαι αν σε στεναχωρώ και αν θίγω τα ιερά και τα όσια της πίστης σου.
Αν η εκκλησία κάνει ένα λάθος, οφείλει να μην διασύρει άλλο τον Χριστό, να αποκαταστήσει το όνομά Του, αφου είναι ο θεός της Αγάπης και του Ελέους και όχι ο θεός του στίγματος και του κοινωνικου αποκλεισμού.
σε φιλώ ξανά
με απέραντη ευγνωμοσύνη και αγάπη
Α.
Αγαπητή Παράγραφε καλησπέρα,
επειδή βλέπω ότι σας απασχολεί πολύ έντονα το θέμα επιληψία-δαιμονισμός-Εκκλησία, και επειδή τυχαίνει να έχω ασχοληθεί κάπως με το θέμα - ως θεολόγος εκπαιδευτικός - και έτυχε επίσης να διαβάσω και κάποια πράγματα σχετικά με το θέμα, γι' αυτό θα ήθελα αν είναι δυνατόν την ταχυδρομική σας διεύθυνση προκειμένου να σας στείλω ένα βιβλίο ενός γνωστού μου παιδοψυχιάτρου, που τυγχάνει να είναι και ιερομόναχος, και ο οποίος έχει γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον και διαφωτιστικό, κατ' εμέ βιβλίο, με τον τίτλο "Δαιμονιζομένων θεραπείες". Πιστεύω πως θα απαντήσει πολλά από τα ερωτήματα σας σχετικά με την επιληψία και το δαιμονισμό στα Ευαγγέλια.
Υ.Γ
αν θέλετε την ταχυδρομική σας διεύθυνση σας μπορείτε να την στείλετε στο giannikis@in.gr
Επίσης ξέχασα να το αναφέρω, ότι μπορείτε να επικοινωνήσετε με το συγγραφέα του βιβλίου, όποτε θέλετε μαζί του με email και να τον ρωτήσετε ό,τι θελήσετε, και πνευματικής φύσεως και από άποψη παιδοψυχιατρικής. Είναι και πνευματικός - εξομολογεί - αλλά ταυτόχρονα είναι και ενεργός παιδοψυχίατρος με ιατρείο στη Θεσσαλονίκη. Απαντά σε όλα τα emails. Το email του είναι styliant@otenet.gr
Άσχετος said...
Αγαπητή Παράγραφε καλησπέρα,
επειδή βλέπω ότι σας απασχολεί πολύ έντονα το θέμα επιληψία-δαιμονισμός-Εκκλησία,
---------------------------
Αγαπητέ φίλε, Ασχετε,
1. ως θεολόγος που είστε, γιατί δεν δοκιμάζετε να συζητήσουμε εδώ και να διαλευκάνουμε το ζήτημα.
2. Θα ήθελα να μου στειλετε σας παρακαλώ κι εσείς μια διεύθυνση (το ιμέιλ μου είναι στη διάθεσή σας) προκειμένου να σας ταχυδρομήσω την ταινία του Αμπράχαμς (εκει θα δείτε ένα "δαιμονισμένο" παιδί με τα συμπτώματα που περιγράφει το ευαγγέλιο.
3. Σας παρακαλώ, επισης, να κοινοποιήσετε και από εδώ το εν λόγω βιβλίο προκειμένου να διαφωτίσουμε τον κόσμο που πιστεύει στο Χριστό, να διαβάσει να μάθει.
4. Στέλνω τώρα αμέσως τι διεύθυνση που μου είπατε
5. Αφου είστε θεολόγος, το ξαναλέω, γιατί δεν κάνουμε εδώ ή στο δικό σας μπλογκ μια συζήτηση περί "δαιμονίων".
6. Σας εγγυώμαι ότι δεν θα επιτρέψω σε κανέναν απόλυτως να σας χλευάσει ή να σας υποτιμήσει.
Με αγάπη
Α.
Άσχετος said...
Επίσης ξέχασα να το αναφέρω, ότι μπορείτε να επικοινωνήσετε με το συγγραφέα του βιβλίου, όποτε θέλετε μαζί του με email και να τον ρωτήσετε ό,τι θελήσετε, και πνευματικής φύσεως και από άποψη παιδοψυχιατρικής. Είναι και πνευματικός - εξομολογεί - αλλά ταυτόχρονα είναι και ενεργός παιδοψυχίατρος με ιατρείο στη Θεσσαλονίκη. Απαντά σε όλα τα emails. Το email του είναι styliant@otenet.gr
-----------------------
Αμέσως κι όλας!!!
με αγάπη
Α.
Αγαπητή Παράγραφε,
το βιβλίο στο οποίο αναφέρομαι έχει τον τίτλο "Δαιμονιζομένων θεραπείες", Αναφορά στις σύγχρονες απόψεις Ιατρικής, Ψυχολογίας και Θεολογίας με αφετηρία τα Ευαγγέλια, π. Αντώνιος Στυλιανάκης
MD., MTh. παιδοψυχιάτρου - ψυχοθεραπευτή, εκδόσεις Σταμούλη Α.Ε., Θεσσαλονίκη 2004. Αύριο κιόλας θα σας το στείλω.
Τώρα, το να εμπλακώ σε μια συζήτηση σχετικά περί δαιμονίων και άλλων θεμάτων τέτοιων, πιστεύω ακράδαντα πως δεν θα οδηγήσει απολύτως πουθενά. Δεν υπάρχει κοινή βάση συνεννόησης. Πώς μπορώ εγώ για παράδειγμα, να πείσω κάποιον για τον δαιμονισμό ή για την αγιότητα κάποιου, όταν αυτός δεν πιστεύει πως υπάρχει ο διάβολος ή ο Θεός ή οι Άγιοι. Απλά δεν γίνεται. Αυτό όμως που μπορώ να κάνω, είναι όταν βλέπω πως απλά υπάρχει μια λάθος πληροφόρηση για κάτι, και μπορώ να συμβάλλω και εγώ σε μια πιο σωστή πληροφόρηση να το κάνω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια πιστεύω πως υπάρχουν πολύ πιο ειδικοί από εμένα, οπότε καλό είναι να μιλήσουν αυτοί μέσα από τα βιβλία τους και όχι εγώ κάνοντας το σπασμένο τηλέφωνο.
Όσον αφορά την ταινία, την έχω δει ήδη δυο φορές αν δεν κάνω λάθος, την μία μάλιστα ξενύχτησα για να την δω. Είναι όντως συγκλονιστική.
Με εκτίμηση και αγάπη
Πώς μπορώ εγώ για παράδειγμα, να πείσω κάποιον για τον δαιμονισμό ή για την αγιότητα κάποιου, όταν αυτός δεν πιστεύει πως υπάρχει ο διάβολος ή ο Θεός ή οι Άγιοι.
-------------------------------
Αγαπητέ Φίλε,
δεν σου ζήτησα να μας πείσεις ότι αυτός ή εκείνος είναι δαιμονισμένος ή άγιος.
Πολύ θα ήθελα όμως να μάθω τι εστί δαιμονισμένος. Πώς δηλαδή καταλαβαίνουμε, κατά την γνώμη σου ότι κάποιος είναι δαιμονισμένος, ή αν ξέρεις να μας πεις με ποια κριτήρια ορίζεται κάποιος δαιμονισμένος- πληροφοριακά εντελώς.
Αυτό είναι ζήτημα πίστης; Δηλαδή εγώ που δεν πιστεύω στα δαιμόνια, δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω τη συλλογιστική βάσει της οποίας κάποιος ορίζει κάποιον (κατά το σκεπτικό του) δαιμονισμένο ή άγιο;
Άλλο το "αντιλαμβάνομαι το πώς σκέπτεται και αισθάνεται κάποιος" και άλλο το "συμμερίζομαι τις θέσεις και τα συναισθήματά του".
Δηλαδή, για να καταλάβω τι λέει το Κοράνι, θα πρέπει να είμαι Μουσουλμάνος ή για να νιώσω τον Υμνο της Αγάπης (αυτό ειναι το δικό μου Ευαγγέλιο) θα πρέπει να είμαι πιστός χριστιανός;
Με αγάπη και εκτίμηση
και όρεξη για συζήτηση, αν προκύψει
Α.
Georgios said...
(...)
Άλλωστε νομίζω πάντως πως τα κείμενα αυτά δε προκαλούν τόσο όσο οι καθημερινές-κατινίστικες ιστορίες που εμφανίζονται στα διάφορα παράθυρα μεσημεριανών εκπομπών όπου τα δαιμόνια και οι εξορκισμοί δίνου και παίρνουν κατά καιρούς... Πρόσφατα μάλιστα σχετικό θέμα είχε και η ΝΕΤ στην εκπομπή της κα Δρούζα. Άρα το θέμα δεν είναι μόνο τη λέει η Βίβλος ή τα Ευαγγέλια αλλά πως αυτά ερμηνεύονται και πως περνάνε στον κόσμο και φυσικά με ποιο κίνητρο...
---------------------------
1. Το ερώτημα είναι απλό: όταν τα "δαιμονια" εκδηλώνονται, κατά το ευαγγέλιο, με τα συμπτώμτα τάχα των επιληπτικών σπασμών, τότε τι θα σκεφτεί ο κοσμάκης όπως και ο παπάδες; Δεν θα ταυτίσουν (όπως συχνά γίνεται) την επιληψία με το δαιμονισμό;
2. Πάντως, ειλικρινά πολύ θα ήθελα τη γνώμη κάποιου "ειδικού" της εκκλησίας μας. Να μας εξηγήσει γιατί το ευαγγέλιο ταύτισε τους επιληπτικούς σπασμούς με τον "δαιμονισμό".
3. Αλλη παρατήρηση: από που συνάγεται, κατά το ευαγγέλιο ότι "θεραπεύτηκε" το παιδάκι; Επειδή έπαθε άλλη μια επιληπτική κρίση και μετά συνήλθε (γιατί τάχα επιτίμησε ο Χριστός το δαιμόνιο); Αφου το πιο συνηθισμένο φαινόμενο είναι κάποιος να συνέρχεται λιγάκι, μετά από μια συντομη επιληπτική κρίση (αυτό προφανώς δεν το ξέρει ο ευαγγελιστής).
4. Και στα δυο αποσπάσματα, φαίνεται ολοκάθαρα οτι ο πατέρας του παιδιου, όντας πιστός στη διαδεδομένη δεισιδαιμονία της εποχής, θεωρεί ότι το παιδί του, επειδή έχει αυτά τα (επιληπτικά συμπτώματα) είναι δαιμονισμενο!!!
Ομως την ίδια δεισιδαιμονία αποδέχονται έμμεσα ο Χριστός και οι μαθητές του: και ο μεν και οι δε αρκούνται στη... διάγνωση του πατέρα του παιδιού.
5. Δεν πρόκειται λοιπόν, καθόλου για ασύνδετη ιστορία. Ο ευαγγελιστής ξέρει πολυ καλά τι... λέει (ή μάλλον, δεν ξέρει τι του γίνεται) αφου αναπαράγει το στερεότυπο επιληπτικοί σπασμοί ίσον δαιμονισμός!
Εδώ, στην παιδική επιληψία, ο ευαγγελιστής δεν ταυτίζει τα δαιμόνια με κακές πράξεις. Εκείνο που κάνει ειναι να ενοχοποιεί την παιδική επιληψία και τους σπασμούς μολύνοντας έτσι εις το διηνεκές τη σκέψη των χριστιανών με αυτήν την δεισιδαιμονία.
6. Στην αρχαιοελληνική παράδοση, υπάρχει η αντιστροφη δεισιδαιμονία, η οποία όμως ήταν σωτήρια για τους επιληπτικούς της εποχής.
Οι αρχαίοι έλληνες πίστευαν ότι επόκειτο για την "ιερά νόσο", ότι δηλαδή οι θεοί ευλογουν τον άνθρωπο με τον δικό τους τρόπο και ότι η ασθένειά τους θεόπεμπτη, άρα όφειλαν να τα σέβονται και να τα φροντίζουν.
Με αγάπη
Παράγραφος
Georgios said...
" Άρα το θέμα δεν είναι μόνο τη λέει η Βίβλος ή τα Ευαγγέλια αλλά πως αυτά ερμηνεύονται και πως περνάνε στον κόσμο και φυσικά με ποιο κίνητρο... "
-----------------------
Το κινητρό μου είναι πολυ απλό: επιθυμώ κάποτε η εκκλησία να πάρει σαφή θέση στο ζήτημα, και όταν λέω θέση, εννοώ να διακηρύξει ότι η επιληψία δεν έχει καμία σχέση με το δαιμονισμό. Έτσι σιγά-σιγά θα αρχίσει ο κοσμος να σκέφτεται την επιληψία, θα αναγκαστει να αναθεωρήσει τις λανθάσουσες φοβίες τους για τους επιληπτικούς σπασμούς.
Αυτό είναι το κινητρό μας.
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Με συντομία μπορώ να πω πως όταν μιλάμε για δαιμονισμό αναφερόμαστε στις περιπτώσεις εκείνες όπου έχουμε ψυχοσωματική κατάληψη του ανθρώπου από ένα ή περισσότερα πονηρά πνεύματα(δαίμονες). Έχουμε τότε ολική ή μερική κατοχή του ανθρώπου, ανάλογα με το αν ο διάβολος ελέγχει και την συνείδηση του και τον κατευθύνει όπου θέλει ή ελέγχει ένα μέρος μόνον των αισθήσεων ή λειτουργιών του σώματος.
Τώρα ποιες είναι οι διαφορές δαιμονισμού από μία απλή ψυχική ή νευροβιολογική ασθένεια, αυτές αναλύονται στο βιβλίο που θα στείλω. Εκεί αναλύεται και ο τρόπος αντιμετώπισης του δαιμονισμού στα ευαγγέλια και γίνεται ξεκάθαρο πως άλλο πράγμα ο ‘σεληνιασμός’-δαιμονισμός και άλλο ο ‘σεληνιασμός-ασθένεια, αν και χρησιμοποιείται ο όρος ‘σεληνιασμός’ από το Ματθαίο. Αυτό γίνεται απλά και μόνο λόγω της φαινομενολογίας.
Σε πολύ γενικές γραμμές, στην περίπτωση του δαιμονισμού στα ευαγγέλια υπάρχει τις περισσότερες φορές εκδήλωση έντονων αυτοκαταστροφικών τάσεων (να πηδάει για παράδειγμα ο νεαρός στη φωτιά ή στο νερό μόνος του και όχι να τον ρίχνει ο πατέρας του όπως είπες) κάτι όμως που σαφέστατα δεν συμβαίνει στις απλές ασθένειες.
Επίσης υπάρχει επικοινωνία μεταξύ του πάσχοντος και του Χριστού. Στην επιληψία δεν νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Υπάρχει εκδήλωση υπερφυσικών γεγονότων, πχ ο πάσχων να έχει τρομερή ανεξήγητη δύναμη, ή να μιλάει με εντελώς διαφορετική φωνή ξαφνικά π.χ γυναίκα να μιλάει ξαφνικά σαν άντρας και να αποκτά τρομερή δύναμη.
Υπάρχουν και άλλες διαφορές οι οποίες τονίζονται στο βιβλίο.
Θα μου πεις τώρα ΤΙ γίνεται; Πως εγώ μπορώ να ξεχωρίσω ή τι λέει η Εκκλησία; Έχει πάρει επίσημη θέση; Δεν το γνωρίζω αν η Ιερά Σύνοδος έχει βγάλει μια ερμηνευτική εγκύκλιο. Να μια καλή ευκαιρία τώρα που έχετε αρχιεπισκοπικές εκλογές να το λήξετε το ζήτημα.
Σίγουρα αναγνωρίζω ότι υπάρχει δεισιδαιμονία σε πάρα πολλούς ανθρώπους πιστούς και μη και ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα προκατάληψης. Μια εγκύκλιος σίγουρα θα βοηθούσε.
Αν και για εμένα το θέμα ήταν λυμένο πολύ προτού διαβάσω για επιληψία και άλλα σχετικά. Θα σου πω λοιπόν για την διάγνωση του Γέροντος Παϊσίου με τη μέθοδο των λουκουμιών!!!
Είπε κάποτε ο αείμνηστος Γέροντας το εξής:
-Βρε παιδί μου έρχεται τόσος κόσμος στο καλύβι και μου φέρνουν δικούς τους και ζητάνε να διαβάσω κάποια ευχή ή να προσευχηθώ για αυτούς γιατί λέει είναι δαιμονισμένοι. Πολύς κόσμος.
- Καλά Γέροντα υπάρχουν τόσο πολλοί δαιμονισμένοι;
- Όχι βρε παιδί. Οι περισσότεροι έχουν ψυχολογικά προβλήματα, λίγοι είναι δαιμονισμένοι.
- Και εσείς πώς τους ξεχωρίζετε;
- Ά είναι πολύ απλό. Όταν μου φέρνουν μια τέτοια περίπτωση του κερνάω λουκούμι. Μόλις το φάει του ξαναδίνω και άλλο. Μετά του δίνω και άλλο κι άλλο, τον πιέζω όσο μπορώ να φάει λουκούμια. Όταν φάει αρκετά, σίγουρα θα διψάσει και θα θέλει να πιει νερό. Πηγαίνω και εγώ στην κουζίνα βάζω ένα ποτήρι νερό, αλλά μέσα ρίχνω και λίγο αγιασμό που έχω κρατημένο. Αν δω ότι το πίνει τότε ξέρω πως ο άνθρωπος πρέπει να πάει στο γιατρό, άλλο είναι το πρόβλημα του. Αν όμως αρχίσει να φωνάζει και να ουρλιάζει και να λέει πως τον έκαψε αυτό το νερό και διάφορα άλλα σχετικά με το νερό, τότε ξέρω πως ο άνθρωπος αυτός έχει δαιμόνιο και τον στέλνω στον ιερέα να του διαβάσει τις σχετικές ευχές της Εκκλησίας.
Άρα, όπως ίσως κατάλαβες τα πράγματα είναι ΠΑΡΑ πολύ απλά για να μπερδευτούν.
Πηγαίνουμε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο γιατρό πρώτα, και αν υποψιαζόμαστε για τίποτα χειρότερο (μπορούμε χωρίς να τρέχουμε από την αρχή στους ιερείς και ενδεχομένως να τρομάξουμε τον πάσχοντα και να δημιουργούμε υστερικά επεισόδια) να κάνουμε το τεστ του Γέροντα.
Ξέρω πως αυτά σε πολλούς θα φαίνονται παραμυθάκια για παιδάκια, αλλά επιτρέψτε μου να διατηρώ εντελώς αντίθετη άποψη, η οποία μάλιστα βασίζεται σε περιπτώσεις γνωστών μου.
Και κλείνοντας, μιας και μίλησα θα ήθελα να ρωτήσω κάτι.
Αν γνωστός σου γιατρός με την γυναίκα του οποίου είστε συνάδελφοι, ογκολόγος με εξειδίκευση στην ογκολογία στο Λονδίνο, πήγαινε σε κάποιον Γέροντα που δεν τον είχε ξαναδεί στη ζωή του και ο Γέροντας όντας τυφλός και κατάκοιτος και αγράμματος, τον προσφωνούσε με το μικρό του όνομα ενώ δεν του το είπε κανένας, του ανέφερε λεπτομέρειες για τα παιδιά του και την οικογενειακή του ζωή ενώ τον έβλεπε για πρώτη φορά, του διέλυε με πλήρως ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ τρόπο όλες τις αμφιβολίες για μια συγκεκριμένη μεθοδολογία στις εγχειρίσεις καρκίνου του μαστού που έμαθε στο Λονδίνο, τότε τι θα έλεγες για αυτόν τον Γέροντα; Εγώ προσωπικά θα έλεγα ότι είναι άγιος. Αυτός ο Γέροντας λοιπόν ήταν ο Γέροντας Πορφύριος!!!
Τώρα αν στην συγκεκριμένη περίπτωση σου φάνηκε από την πλευρά του Γέροντα μια ηλίθια αντιμετώπιση μιας επιληψίας δικαίωμα σου. Αλλά επίτρεψε μου και εγώ να έχω μια διαφορετική άποψη και εμπιστοσύνη στα χαρίσματα του Γέροντα που βασίζεται σε μαρτυρίες γνωστών μου ανθρώπων.
Με αγάπη και εκτίμηση
Γιώργος
Υ.Γ
Αύριο πρωί πρωί το στέλνω το βιβλίο, εκεί αναλύονται διεξοδικά τα θέματα αυτά
Άσχετος said...
(...)Σε πολύ γενικές γραμμές, στην περίπτωση του δαιμονισμού στα ευαγγέλια υπάρχει τις περισσότερες φορές εκδήλωση έντονων αυτοκαταστροφικών τάσεων (να πηδάει για παράδειγμα ο νεαρός στη φωτιά ή στο νερό μόνος του και όχι να τον ρίχνει ο πατέρας του όπως είπες) κάτι όμως που σαφέστατα δεν συμβαίνει στις απλές ασθένειες.
Επίσης υπάρχει επικοινωνία μεταξύ του πάσχοντος και του Χριστού. Στην επιληψία δεν νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Υπάρχει εκδήλωση υπερφυσικών γεγονότων, πχ ο πάσχων να έχει τρομερή ανεξήγητη δύναμη, ή να μιλάει με εντελώς διαφορετική φωνή ξαφνικά π.χ γυναίκα να μιλάει ξαφνικά σαν άντρας και να αποκτά τρομερή δύναμη.
---------------------------
Καλέ μου φίλε, καλησπέρα
Σήμερα η μέρα μου ξεκίνησε πανέμορφα, εξελίχτηκε σε εφιάλτη και τώρα ήλθε παλι ο παράδεισος:
η κορουλα μου σήμερα ήταν στα καλύτερα της,
όμως προς το απόγευμα, βγαίνοντας από το αυτοκίνητο, δεν πρόσεξα και της έκλεισα το χέρι στην πόρτα... ευτυχώς ο κατασκευαστής έχει προβλέψει και τη γλυτώσαμε πολυ φτηνά.
Τώρα το βράδυ μάθαμε ότι η καθυστέρηση στην ανάπτυξη που ενδεχομένως παρουσιάζει λόγω τηςκ κετογενικής δίαιτας, αποκαθίσταται (κανείς δεν ξέρει γιατί) όταν δικοπεί η διαιτα!!!
Ερχομαι τώρα στα δικά μας.
Α.
Είναι ολοφάνερο, αγαπητέ μου φίλε, ότι ενώ ξέρεις αρκετά για το δαιμονισμό, δεν έχεις την ανάλογη ενδελεχή ενημερώση (ευτυχώς που δεν σου έτυχε) για την επιληψία.Αν την είχες θα ήξερε οτι η πιο ήπια και συνηθισμένη μορφή επιληψίας κατά την εφηβεία είναι η φωτοεαυαίσθητη επιληψία ή φωτοευαισθησία
Η κόρη μου έχει όλες τις μορφές επιληψίας! Και την φωτοευαισθησία!
Εκείνον τον καιρό λοιπόν, το πιο φυσιολογικό για ένα άτομο με τέτοια επιληψία ήταν να πέφτει στη... φωτιά.
Για το νερό:
Απαγορεύεται ρητά να αφήνονται τα άτομα με επιληψία δίπλα σε πισίνες και φυσικά, απαγοερεύται ρητά το κολύμπι! Η παραμικρή κρίση θα τους ρίξει στο... νερό και θα πνιγούν!!!
Αν σού πω πόσες φορές έπεσε η κορούλα μας κάτω... Αν αυτο το "κατω" ήταν νερό, θα είχε πνιγεί.
Β. Λες επίσης, καλέ μου φίλε, ότι
"Σε πολύ γενικές γραμμές, στην περίπτωση του δαιμονισμού στα ευαγγέλια υπάρχει τις περισσότερες φορές εκδήλωση έντονων αυτοκαταστροφικών τάσεων"
Ο νεαρός που τρέχει με τη μηχανή, ο άλλος που τρώει καθημερινά μέχρι σκασμού (ενώ είναι παχύσαρκος), ο εξαρτημενος απο τα πάσης φύσεως δηλητήρια (αλκοόλ, ναρκωτικά κλπ) και τέλος τα άτομα με βαριά κατάθλιψη, όλα αυτά τα άτομα, έχουν ή δεν έχουν αυτοκαστροφικές τάσεις. Είναι δαιμονισμένοι;
Β.
Πιο κάτω, προσθέτεις:
"Επίσης υπάρχει επικοινωνία μεταξύ του πάσχοντος και του Χριστού. Στην επιληψία δεν νομίζω να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Υπάρχει εκδήλωση υπερφυσικών γεγονότων, πχ ο πάσχων να έχει τρομερή ανεξήγητη δύναμη, ή να μιλάει με εντελώς διαφορετική φωνή ξαφνικά π.χ γυναίκα να μιλάει ξαφνικά σαν άντρας και να αποκτά τρομερή δύναμη."
Δεν είδα ποτέ μου δαιμονισμενο για να δω τι επαφή έχει με το Χριστό. Ούτε ανεξήγη δυναμη είδα να έχει κανείς, εκτος αν είναι γυμνασμενος.
Είδα όμως και ξέρω τι σημαίνει "γλωσσολαλία", αυτό δηλ που συχνά είναι ο φόβος και το τρόμος πολλων παραδοσιακών πιστών αλλά και αγραμμάτων ιερέων. Είναι ευκολο να μιλάμε για πράγματα που μας είπαν άλλοι ότι είδαν. Εγώ προτιμάω τις επιστημονικές προσεγγίσεις όπως και τις δικές μου προσωπικές, απτές, νωπές εμπειρίες και βιώματα.
Ισως αξίζει τον κοπο, έστω για λίγο, εκλεκτέ μου φίλε, να ρίξεις μια ουδέτερη, απροκατάληπτη ματιά στα περί της έκστασης, καταληψίας και γλωσσολαλίας τουΘανάση Τζαβάρα
Γ.
Κλείνω λέγοντας ότι οι Γέροντες Παϊσιος και Πορφύριος είναι άνθρωποι κι ίσως ως άνθρωποι να είναι θυματα των δεισιδαιμονιών τους. Γιατί θα πρέπει να αποκλεισθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Αν αποδειχθεί κάτι τέτοιο ή ακόμα κι αν υποθέσεις κάτι τέτοιο, αυτό σε κανει χειρότερο πιστό, χριστιανό και άνθρωπο;
Γιατί δεν επισκέπτεσαι το Δημήτρη Μαρωνίτη που είναι και ψάλτης και χριστιανός να τον ρωτήσεις για τους δαιμονισμένους να δουμε τι θα σου πει. Μη ρωτάς εμένα που πάω στην εκκλησία Πασχα και Χριστουγεννα και γενικώς δεν εμπιστεύομαι τους ιεροκηρυκες. Ρωτα φωτισμένους πιστούς να δουμε τι θα σου πουν.
Πολύ θα ήθελα να μιλησω με τον Φιντεία και τον Αντώνη το Λιολιο, που και πιστοί χριστιανοί είναι και επιστήμονες.
Δ.
Προσωπικά, αν δεν δω με τα μάτια μου κάτι κι αν δεν το λέει η επιστήμη (δηλαδή ο συγκερασμός εμπειρίας + λόγου) δεν το ενστερνίζομαι.
Τι βλέπω με τα μάτια μου εδώ που ζω; Βλέπω μια "παραδοσιακή" ορθοδοξη κοινωνία, να ταυτίζει ακόμα και σήμερα (μάλλον ασύνειδα, ανεπίγνωστα) την επιληψία με το δαιμονισμό και αυτό με βρίσκει αντίθετη.
Με αγάπη
Α.
Αγαπητή Παράγραφε,
καταρχήν χαίρομαι που όλα πάνε καλά με την μικρή.
Σχετικά τώρα με τα θέματα που έθιξες.
Ο νεαρός που εμφανίζει αυτοκαταστροφικές τάσεις τρέχοντας, δεν λέμε ότι είναι δαιμονισμένος, αλλά ότι κατά πάσα πιθανότητα δέχεται επιρροές από τον 'κακό' του άγγελο το λέμε.
Στην περίπτωση εκδηλώσεων υπερφυσικών γεγονότων, υπάρχει σχετική περιγραφή στα Ευαγγέλια, περί σπασίματος αλυσίδων κ.λ.π.
Σχετικά με την επικοινωνία με το Χριστό, εννοούσα πως την στιγμή εκδήλωσης της κρίσης, ο πάσχων συνομιλούσε με τον Χριστό ή στην προκειμένη περίπτωση με τον ιερέα που κάνει τον εξορκισμό. Στην κρίση επιληψίας μάλλον δεν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο.
Με το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς δεν κατάλαβα. Αναφέρεσαι στην γλωσσολαλιά των Πεντηκοστιανών; Γιατί αν αναφέρεσαι σε αυτούς έχω αρκετούς φίλους πρώην Πεντηκοστιανούς που μπορούν να μας εξηγήσουν πολύ αναλυτικά και με στοιχεία(κασσέτες κ.λ.π) για το 'φαινόμενο'.
Τώρα όσον αφορά τους Γέροντες, το ότι είναι άνθρωποι και σφάλματα μπορούν να κάνουν, φυσικά ουδείς αλάνθαστος.
Αλλά θύματα των δεισιδαιμονιών τους; Και μαζί με αυτούς και όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας που έχουν τα ίδια πιστεύω με αυτούς; Και αυτοί θύματα δεισιδαιμονιών; Στην προκειμένη βέβαια περίπτωση του Γέροντα Παϊσίου, επειδή τον γνώρισα προσωπικά, και είδα τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε η αγάπη του και τα χαρίσματα του σε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ κόσμο, έχω να πω πως μακάρι και εγώ να ήμουν ένα τέτοιο θύμα σαν και αυτόν.
Και κλείνοντας, να ξεκαθαρίσω πως σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ η Εκκλησία, η Χριστιανική πίστη, είναι αντίθετη με την επιστήμη. Αδαείς και προκατειλλημένοι σε όλους τους χώρους ασφαλώς και υπάρχουν.
Δεν σημαίνει όμως πως εγώ που πάσχω θα πρέπει να θεραπευτώ με την προσευχή και δεν θα τρέξω στους γιατρούς.
Ναι είπε ο Χριστός μην μεριμνάτε για το τι θα φάτε αύριο και μας παρέμπεμψε στη φυσική ζωή των πουλιών. Πολύς κόσμος βέβαια το παρερμήνευσε αυτό θεωρώντας πως ο σωστός Χριστιανός δεν πρέπει να εργάζεται και να περιμένει να τον θρέψει ο Θεός. Μέγα λάθος. Τα πουλάκια μπορεί να μην αγωνιούν τι θα φάνε αύριο, αλλά από την άλλη δεν περιμένουν στη φωλιά τους με ανοικτό το στόμα προκειμένου να πέσουν τα σκουλήκια για να τα φάνε. Όλη μέρα εργάζονται γι΄αυτό.
Επίσης ξέχασα για την φωτοευαισθησία και την ρίψη στο νερό να πω πως, από όσο καταλαβαίνω δεν συνάγω το συμπέρασμα από την ανάγνωση του Ευαγγελίου πως αυτό γινόταν ακούσια από τον νεαρό, αλλά γίνεται λόγος για κάτι το εκούσιο.
Καλησπέρα αγαπητή παράγραφος.Να ρωτήσω κάτι άσχετο με το ποστ μια και είχαμε κάποια κουβέντα σχετικά με την κετογενη δίαιτα και την ανάπτυξη του παιδιού: μήπως μάθατε γιατί η δίαιτα αυτή καθυστερεί την ανάπτυξη? Διάβασα πιο πάνω ότι είχατε κάποιες πληροφορίες.
Ευχαριστώ.
Υγ Σήμερα έπεσε το μάτι μου σε μια εφημερίδα που έγραφε ότι στην Αμερική υπάρχουν σκύλοι που είναι ειδικά εκπαιδευμένοι για άτομα που έχουν επιληψία. Κάνουν σχεδόν τα πάντα!
he resident said...
Καλησπέρα αγαπητή παράγραφος.Να ρωτήσω κάτι άσχετο με το ποστ μια και είχαμε κάποια κουβέντα σχετικά με την κετογενη δίαιτα και την ανάπτυξη του παιδιού: μήπως μάθατε γιατί η δίαιτα αυτή καθυστερεί την ανάπτυξη? Διάβασα πιο πάνω ότι είχατε κάποιες πληροφορίες.
Ευχαριστώ.
Υγ Σήμερα έπεσε το μάτι μου σε μια εφημερίδα που έγραφε ότι στην Αμερική υπάρχουν σκύλοι που είναι ειδικά εκπαιδευμένοι για άτομα που έχουν επιληψία. Κάνουν σχεδόν τα πάντα!
-------------------------
Αγαπημένε Φίλε,
Κανείς δεν ξέρει γιατί η κετογενική δίαιτα (ειδικά όταν δεν ρυθμίζεται σωστα) καθυστερεί την ανάπτυξη των παιδιών
Οπως κανείς δεν ξέρει ακόμα γιατί η κετογενική δίαιτα και οι κετονες κάποτε εξαφανίζουν την επιληψία.
Κανείς δεν ξέρει επίσης γιατί μετά την διακοπή της κετογενικής δίαιτας ο οργανισμός "καλυπτει την όποια καθυστέρηση στην ανάπτυξη".
Σήμερα είχαμε μια επαφή με μία εκλεκτή διαιτολόγο που έκανε 10 χρονια στην βρετανία, σε νοσοκομείου οπου εφαρμοζοταν λιγάκι η κετογενική δίαιτα. Από εκεί προέρχονται οι πληροφορίες μας. Ησυχασαμε λιγάκι. Μας είχε τρομοκρατήσει η "καθυστέρηση" στην ανάπτυξη λογω της διαιτας, που μας είπε κάποιος, ο οποιος ομως δεν ήξερε πως αντιδρά ΄"μετά" ο οργανισμός.
Για τα σκυλάκια: έχουμε κι εμείς ένα σκυλαλι εκπληκτικό (λαμπραντορ ριτρίβερ). Οταν κλαίει το παιδι, κλαίει και το... σκυλι!
Και στην βρετανία υπάρχουν σκλυλιά που "διασθάνονται" την επιληψία και προειδοποιούν τα αφεντικά του. Υπάρχει μάλιστα και ειδικό τιμ που εκπαιδεύει αυτά τα σκυλιά.
με πολλή αγάπη και εκτιμηση
Α.
Άσχετος said...
Επίσης ξέχασα για την φωτοευαισθησία και την ρίψη στο νερό να πω πως, από όσο καταλαβαίνω δεν συνάγω το συμπέρασμα από την ανάγνωση του Ευαγγελίου πως αυτό γινόταν ακούσια από τον νεαρό, αλλά γίνεται λόγος για κάτι το εκούσιο.
-----------------------
Καλε μου φίλε,
το ζήτημα παραμένει: Επι αιώνες ολες οι χριστιανικές εκκλησίες θεωρούσαν δαιμονισμένους τους επιληπτικούς, η κοινωνία μάλιστα τους έκλεινε στα άσυλα αφου και τους έδενε με αλυσίδες!
Αυτή η "θρησκευτική" κληρονομιά επιβιώνει ακόμα και στις... άθρησκες ευρωπαικές χώρες με τη μορφλη του στιγματος. Το στίγμα υπάρχει παντου. Και πως να μην υπάρχει όταν επί δυο χιλιάδες χρονια οι επιληπτικές κρίσεις ταυτίζονταν με την επιληψία.
Στη δική μας όμως παράδοση, το στιγμα παραμένει "θρησκευτικό". Νομίζω, ήλθε η ώρα η Εκκλησία να κάνει το μεγάλο βήμα: να σταθεί στο πλευρό των ατόμων με επιληψία, να ενημερώσει το πήμνιο ότι η επιληψία δεν είναι δαιμονισμός και ότι πρώτο καθήκον των γονιών είναι να πηγαίνουν τα παιδιά με επιληψία στους γιατρους κι όχι στους παπάδες για εξορκισμούς!!!
Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν "δαιμόνια", κακά πνεύματα που μπορουν να μπουν σε ένα παιδάκι ή σε έναν ενήλικα.
Αν υπάρχουν δαιμόνια σε καποιον, αυτό φαίνεται απο τις... πράξεις του:
αν αγαπάει τον συνάνθρωπο, αν του συμπαραστέκεται, αν τον βάζει πάνω από τον ευατό του, τότε είναι άγγελος.
Αν όμως μισεί, φθονεί, βιαιοπραγεί ή και καταδικάζει τους συνανθρώπους του στον αποκλεισμο, τότε είναι... διάβολος.
Με αγάπη
Α.
θρησκοληπτοι που
Αγαπητή Παράγραφε,
δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για το 'στίγμα' της επιληψίας. Στο βιβλίο μάλιστα που θα σου στείλω, τονίζει ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως άλλο πράγμα η επιληψία ή ψυχολογικές παθήσεις, τα οποία είναι ασθένειες όπως όλες οι άλλες και άλλο πράγμα ο δαιμονισμός. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Και σαφέστατα, δυστυχώς υπάρχει πολύ μεγάλη προκατάληψη με αυτό το θέμα από πολλούς και μέσα στον κλήρο (Από αμάθεια κυρίως, θέλω να πιστεύω). Πιστεύω δε, πως θα βοηθούσε πολύ μια τοποθέτηση της Εκκλησίας. Είναι καιρός να πάψουν αυτά τα 'κατινίστικα' όπως προανέφερε ο φίλος μας πιο πάνω με τους εξορκισμούς στα ΜΜΕ.
Δεν ξέρω αν μίλησες και με τον παιδοψυχίατρο, πιστεύω πως και λόγω της θέσης του αλλά και λόγω της ειδικότητας του να μπορέσει να προσφέρει τα μέγιστα, δίνοντας κάποιες διαλέξεις, ή επικοινωνόντας με ανθρώπους της εκεί Εκκλησίας ή οτιδήποτε άλλο.
Αν μπορώ να φανώ σε κάτι χρήσιμος, πολύ ευχαρίστως, είμαι στη διάθεση όλων σας.
Τώρα, για την ύπαρξη δαιμονίων ή μη, σαφώς και είναι θέμα πίστης όπως είχα πει από την αρχή της κουβέντας, οπότε δεν μπορούμε να πούμε κάτι παραπάνω.
Με αγάπη Γιώργος
Άσχετος said...
Αγαπητή Παράγραφε,
δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για το 'στίγμα' της επιληψίας. Στο βιβλίο μάλιστα που θα σου στείλω, τονίζει ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως άλλο πράγμα η επιληψία ή ψυχολογικές παθήσεις, τα οποία είναι ασθένειες όπως όλες οι άλλες και άλλο πράγμα ο δαιμονισμός. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Και σαφέστατα, δυστυχώς υπάρχει πολύ μεγάλη προκατάληψη με αυτό το θέμα από πολλούς και μέσα στον κλήρο (Από αμάθεια κυρίως, θέλω να πιστεύω). Πιστεύω δε, πως θα βοηθούσε πολύ μια τοποθέτηση της Εκκλησίας.
--------------------------
Ειλικρινά χαίρομαι που συμφωνούμε σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα για μένα ως μητέρα και την οικογένειά μου.
Φιλε Γιώργο, μέσω του Συνδέσμου υπέρ των ατόμων με επιληψία, θα επιδιώξουμε μια ξεκάθαρη τοποθέτηση εκ μέρους της Εκκλησίας της Κύπρου υπερ των ατόμων με επιληψία. Ας ελπίσουμε ότι θα προσεγγισουμε τους αρμόδιους κατά τρόπον αποτελεσματικό
ειλικρινά σ΄ ευχαριστώ για την κουβέντα μας
Με πολλή αγάπη και εκτίμηση
Α.
ΥΓ. Ο παιδοψυχιάτρος δεν έχει επικοιωνήσει ακόμη μαζί μου. Αναμέω. Και πάλι σ΄ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολυ!
Θα ξεκινήσω με μια προσωπική τοποθέτηση με χαρακτήρα απορροίας.
Δεν καταλαβαίνω τους λόγους που τίθεται ένα τέτοιο ζήτημα στην εποχή που ζούμε τόσο για την επιστήμη όσο και για την εκκλησία. Προσωπικά δεν συνάντησα εκπρόσωπο της εκκλησίας που να υποστηρίζει την ενέργεια δαιμόνων στο θέμα της επιληψίας. Για την επιστήμη, ούτε συζήτηση εξ' ορισμού.
Ας πούμε ότι δεν είμαι επαρκώς πληροφορημένος στα θέματα της εκκλησίας. Δεκτό.
Στη συγκεκριμένη Ευαγγελική περικοπή γίνεται λόγος περί δαιμονίων. Πιστεύω ότι οποιασδήποτε εκτάσεως κι αν είναι η ερασιτεχνική δαιμονολογία που θα αναπτυχθεί από όλους τους σχολιαστές, εμού συμπεριλαμβανομένου, θα πρέπει να έχουμε υπ'όψιν μας ένα πράγμα. Καμία κατάκριση δεν υπάρχει προς το πάσχον παιδί. Αντιμετωπίζεται αρνητικά το δαιμόνιο, αλλά όχι το παιδί που κυριεύεται από αυτό. Σαν να λέμε ότι απεχθανόμασται την επιληψία, αλλά όχι τον επιληπτικό.
Η προτροπή περί νηστείας, όπως γίνεται φανερό, αφορά το γένος και όχι το παιδί.
Αγαπητή φίλη, είναι η πρώτη φορά που θα σου κάνω μια κριτική που ίσως θα έχει έναν διορθωτικό χαρακτήρα.
Γράφεις "Κι εγώ όταν είδα πρώτη φορά τους σπασμούς του παιδιού μου, το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τα... δαιμόνια..."
Θα πρέπει να αναζητήσεις δικές σου προκαταλήψεις, τις οποίες δεν θα πρέπει να τις αποδίδεις αλλού, ακόμα κι αν κάποτε οι άνθρωποι (χριστιανοί και μη) χρησιμοποιούσαν ορολογία δαιμόνων και πνευμάτων για να ερμηνεύσουν τα πράγματα.
Η προκατάληψη, από τη φύση της δεν επιδέχεται καμία τεκμηρίωση και γι' αυτό είναι ένα αυστηρώς προσωπικό μου ζήτημα και προσωπική μου υπόθεση το να την αποβάλλω.
Στον ορισμό του δαιμονίου αδυνατώ να δώσω ορισμό.
Αισθάνομαι, πάντως, άβολα όταν βρίσκομαι σε θέση να πρέπει να τεκμηριώσω το ότι ο επιληπτικός δεν αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνία.
Ουδέποτε άκουσα μια άποψη που να το υποστηρίζει από γιατρό ή ιερωμένο.
Είναι κάτι τόσο δεδομένο που δεν καταλαβαίνω το πώς μπορούν να διατυπωθούν έστω και υποθέσεις για το αντίθετο.
Ο όρος "δαιμονισμένος" είναι κάτι που προκαλεί τον τρόμο με την έννοια της απειλής για τα άτομα που τολμούν έστω και να πλησιάσουν έναν τέτοιο άνθρωπο.
Εδώ όμως πρέπει να σταματήσω λόγω άγνοιας.
Ομολογώ την έκπληξή μου για το ότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που να θεωρούν τους επιληπτικούς "επικίνδυνους" και άλλοι άνθρωποι που να παίρνουν τους πρώτους στα σοβαρά.
Φιντείας said...
Θα ξεκινήσω με μια προσωπική τοποθέτηση με χαρακτήρα απορροίας.
Δεν καταλαβαίνω τους λόγους που τίθεται
-----------------------
Αγαπημένε Φίλε Φιντεία,
1. Οσο ήμουν κλεισμένη στο σπίτι μου και στον πόνο μου, ήμουνα ευτυχης.
Ολα ξεκίνησαν από τότε που άρχισα, ως ενεργό μέλος του "Συνδεσμου υπερ των ατόμων με επιληψία", να έρχομαι σε επαφή με οικογένειες των οποίων τα παιδιά πάσχουν από επιληψία. (Αν ρίξεις μια ματια στα τελευταία ποστς, θα το καταλάβεις.)
Τι είδα, λοιπόν, βγαίνοντας "έξω";
Είδα φοβισμένους γονείς που φέρουν βαρέως την ασθένεια του παιδιού τους. Γιατί ντρέπονται για την ασθένεια του παιδιού τους; Επειδή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, επί δυο χιλιάδες χρονια η μεν εκκλησία ταύτιζε τον "σεληνιασμό" (δηλ την επιληψία) με τον διαμονισμό, η δε κοινωνία, ακολούθως, θεωρούσε τα άτομα με επιληψία, ως ανθρώπους ιδιαίτερα επικίνδυνους και τους έκλεινε στα άσυλα όπου τους κρατούσε δένοντάς τους με αλυσίδες.
2. Μπορεί σήμερα, στην Κύπρο, να μη έχουμε άσυλα και αλυσίδες, έχουμε όμως περίπου 5000 άτομα με επιληψία που κρύβονται, που φοβούνται να μιλησουν για την ασθένειά τους.
3. Πάλι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η κυρια αιτία της κοινωνικής απαξίωσης σε βάρους των ατόμων με επιληψία, βρίσκονται στις ρίζες της θρησκοληψίας μας. Ασφαλώς ουδείς θα βγει σήμερα στα φανερά να μας πεί οτι επιληπτικός=αδιμονισμένος.
Ομως θα πρέπει να λαβουμε υπόψη μας ότι μέχρι πριν τρεις δεκαετίες, αυτή η ισότητα ήταν στην Κύπρο πολυ "φυσιολογική" για τους ανθρώπους της "παράδοσης".
4. Με το φτωχό μου το μυαλό, έψαξα λίγο τό πράγμα. Αναζήτησα τις σκετικές ευαγγελικές περικοπές ύστερα από μια τραυματική εμπειρία που είχα στην εκκλησία, όταν αναμένοντας το μνημόσυνο του αδελφού μου, βρηκε ο ιεροκήρυκας και περιγράφοντας τα συμπτώματα της επιλήψίας (τα λέω σε άλλο ποστ) τα απέδιδε στον δαιμονισμό.
5. Αγαπημένε φίλε Φιντεία,
ο λόγος που εκτίθεμαι είναι η αγάπη που έχω για την κόρη μου και τα παιδάκια του φτωχόκοσμου. Ποτέ δεν μιλούσα εδώ μέσα για να γίνω αρεστή. Εδώ μέσα εξέφραζα ειλικρινά ό,τι ένιωθα και νιώθω και ότι σκεπτόμουνα και σκέπτομαι. Κίνητρό μου δεν είναι ο πόλεμος κατά της εκκλησίας, αλλά ο αγώνας να φέρουμε την εκκλησία (που στην Κύπρο έχει τεράστια πνευματική δύναμη) στο πλευρό των ατόμων με επιληψία.
Είσαι επιστημόνας, φίλε Φιντεία. Είσαι όμως και εχέφρων χριστιανός, σαν τους χριστιανούς που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Ομως εσύ δεν είσαι ο κανόνας. Και για σένα δεν τίθεται θέμα για το εαν η επιληψία πηγάζει από τον "δαιμονισμό"
Ο κοσμάκης όμως που ακουει στην εκκλησία για το "δαιμονισμένο" παιδί του ευαγγελίου του οποιου τα συμπτώματα είναι ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ, τι θα νιώσει ενσυνείδηστα και υποσυνείδητα;
Οταν ο κοσμάκης ακούει το Ευαγγέλιο να λέει:
" σου έφερα το γιο μου που έχει μέσα του δαιμονικό πνεύμα που τον κάνει άλαλο, κι όπου τον κυριεύσει, του προκαλεί σπασμούς και βγάζει αφρούς και τρίζει τα δόντια του και παραλύει τελείως", όταν δηλαδη ο πιστος επί δεκαετίες εθίζεται στα... συμπτώματα της "δαιμονοληψίας", φταίει να υπαγάγει α-σύνειδα, ενδόμυχα, ακούσια, αυτόματα, τους επιληπτικούς στους δαιμονισμένους;
6. Τέλος, φίλε Φιντεία, η πιο συνηθισμένη προσλαμβάνουσα παράσταση που έχουν οι περισσότεροι πιστοι που πηγαίνουν στα προσκυνήματα είναι η εικόνα φτωχών ηλικιωμένων γονιών με επιληπτικά ("δαιμονισμένα") παιδιά που κυλιούνται κάτω από τις εικόνες για να φύγουν τα δαιμόνια.
Πότε η εκκλησία κατήχησε σωστά αυτούς τους ταλαίπωρους γονείς; Πότε η εκκλησία ανακοίνωσε δημοσίως οτι τα συμπτώματα της επιληψίας δεν θα πρέπει να λογαριάζονται ως "δαιμονισμός"; Πότε η εκκλησία μας, με το χέρι στην καρδιά, προσπάθησε να καταπολεμήσει την ευεξήγητη ροπή των θρησκοληπτων πιστών προς την ισότητα "επιληπτικοί σπασμοι ίσιο διαμονισμός";
Αγαπημένε φίλε Φιντεία, ρίξε μια ματιά και στο προηγουμενο ποστ που παραθέτω, για τον Ιερομόναχο Γέροντα Πορφύριο, να δεις πώς αντιμετωπίζει την επιληψία ενος κοριτσιου. Και ο Γέροντας Προφύριος δεν είναι τυχαίος χριστιανός που ανήκει στον κοσμάκη, είναι επιφανής ιερομόναχος που όσο ζουσε είχε και τη φήμη του "ιαματικού".
Οταν ο εν λόγω Ιερομόναχος αντιμετωπίζει τοσο φριχτά, απαίσια και αντιεπιστημονικά την επιληψία ενός κοριτσιου, τι περιμένουμε τότε από τον μέσο πιστό χριστιανό;
7. Αιτημά μας ειναι η Εκκλησία της Κύπρου να διακηρύξει
πρώτον, ότι η Επιληψία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον "δαιμονισμό"
δεύτερον, να ζητήσει από τους πιστούς να καταπολεμήσουν τυχόν τέτοια προκατάληψη σε βάρος των επιληπτικών και
τέλος, να ζητήσει από τους πιστούς να σταθούν στο πλευρό των ατομων με επιληψία επειδή η επιληψία είναι μια συνηθισμένη ασθένεια όπως όλες οι άλλες.
Αυτός είναι ο στόχος μας.
Σ΄ ευχαριστώ πάρα πολυ για τον διάλογο και προπαντός για τις ενστάσεις σου,
αναμένω κι άλλες αντιρρήσεις σου,
Με πολλή αγάπη και εκτίμηση
Α.
Η επιληψία δεν είναι δαιμονισμός:
http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=272778
Paragarafos said...
Το κινητρό μου είναι πολυ απλό: επιθυμώ κάποτε η εκκλησία να πάρει σαφή θέση στο ζήτημα, και όταν λέω θέση, εννοώ να διακηρύξει ότι η επιληψία δεν έχει καμία σχέση με το δαιμονισμό. Έτσι σιγά-σιγά θα αρχίσει ο κοσμος να σκέφτεται την επιληψία, θα αναγκαστει να αναθεωρήσει τις λανθάσουσες φοβίες τους για τους επιληπτικούς σπασμούς.
--------------------------------------
Αγαπητή παράγραφος,
Εκτιμώ πολύ το blog σας, παρακολουθώ από καιρό και τα σχόλια σας στο άλλο blog που συχνάζουμε (του τρομερού Γάτου) και σαφώς δεν είχα καμία διάθεση να υπονοήσω το κίνητρο σας.
Εγώ ως πιστός χριστιανός, αλλά πάντα με τα ερωτηματικά κολλημένα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ήθελα απλά να δώσω και τη διάσταση του πώς μπορεί να ερμηνεύονται αυτά από τον κόσμο με έλλειψη παιδείας. Επιπλέον με τα κίνητρα αναφέρομαι σαφώς σε ορισμένους ιερείς, έχω προσωπική εμπειρία, που κάθε άλλο παρά παίρνουν στα σοβαρά το ρόλο τους...
Αξέχαστο θα μου μείνει το σκηνικό στο λύκειο που ο ιερέας που μας έκανε θρησκευτικά μας διηγούταν ιστορία που συνάντησε τον Όφη και πως τον έδιωξε.. Κομικοτραγικές καταστάσεις ΑΠΕΙΡΟΥ κάλλους και φυσικά απείρου γέλιου...
Προς θεού (lol) δεν αμφισβήτησα ποτέ τα δικά σας κίνητρα...
Με πραγματική εκτίμηση
Γιώργος
Αγαπητή φίλη Α.
Διαπιστώνω ότι εμείς οι δύο δεν διαφωνούμε σε τίποτα σε ό,τι αφορά το θέμα της επιληψίας. Το ζήτημα που προκύπτει είναι το αν η εκκλησία θεωρεί τους επιληπτικούς δαιμονισμένους και με τι τρόπο.
Δεν ξέρω με τι τρόπο ο εν λόγω Ιερομόναχος έφτασε στο σημείο να πει αυτά που είπε.
Ξέρω όμως ότι στην ιατρική πράξη τίθεται πάντοτε θέμα διαφορικής διαγνώσεως μεταξύ μιας αληθούς επιληπτικής κρίσεως και μιας ψυχογενούς. Αυτό που κάποτε ονομάζαμε υστερική κρίση (ο όρος έχει εγκαταλειφθεί και δικαίως) ήταν κάτι που ο γιατρός το είχε υπ' όψιν του.
Κοντολογίς υπάρχουν οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες ένα άτομο μπορεί σχεδόν να μιμηθεί μια επιληπτική κρίση χωρίς να είναι επιληπτικό.
Επαναλαμβάνω ότι δεν μπορώ να εκφέρω τον παραμικρό λόγο για το παιδί που είδε ο Ιερομόναχος. Δεν γνωρίζω την περίπτωση του παιδιού ούτε έχω χαρίσματα όπως αυτά του Πορφυρίου.
Ποιά ήταν η ηλικία του παιδιού;
Δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο για να αναπτύξω περισσότερο το σχόλιό μου. Θα γράψω αργότερα κάτι, ίσως σε ένα post.
Αυτό πάντως που έχω να επισημάνω σε ό,τι αφορά την..."επιστημονική" τεκμηρίωση του κάθε ρατσισμού είναι κάτι μάλλον καινούριο. Ο ρατσισμός μπορεί να βρει υπόβαθρο και θιασώτες από πολλές πλευρές, από την κακή και εκλαϊκευμένη ερμηνεία των συμπερασμάτων της γενετικής.
Για την ώρα πρέπει να αποχωρήσω από τον υπολογιστή.
Θα τα πούμε εκτενέστερα μια άλλη φορά.
Τα χαιρετίσματά μου στον σύζυγο και στην κόρη σου.
Γ.
Φιντείας said...
Αγαπητή φίλη Α.
(...)
Ποιά ήταν η ηλικία του παιδιού;
Δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο για να αναπτύξω περισσότερο το σχόλιό μου. Θα γράψω αργότερα κάτι, ίσως σε ένα post.
Αυτό πάντως που έχω να επισημάνω σε ό,τι αφορά την..."επιστημονική" τεκμηρίωση του κάθε ρατσισμού είναι κάτι μάλλον καινούριο. Ο ρατσισμός μπορεί να βρει υπόβαθρο και θιασώτες από πολλές πλευρές, από την κακή και εκλαϊκευμένη ερμηνεία των συμπερασμάτων της γενετικής.
------------------------
Αγαπημένε φίλε Φιντεία,
πολυ θα ήθελα, όταν γράψεις το εν λόγω ποστ, να το φιλοξενήσω κι εγώ ως ποστ, αυτούσιο, αν δεν σε πειράζει.
Σ΄ευχαριστώ πολυ για τους χαιρετισμους.
Με πολλή αγάπη και πολλή εκτιμηση
Α.
Πηροφορίες για τις ΕΠΙΛΗΠΤΟΜΟΡΦΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ή ψευδοκρίσεις ή μη επιληπτικής αιτιολογίας κρίσεις , έχω σχετική παραπομπή και στο άλλο μου μπλογκ.
Με αγάπη
Παράγραφος
Φιντείας said...
Αγαπητή φίλη Α.
Διαπιστώνω ότι εμείς οι δύο δεν διαφωνούμε σε τίποτα σε ό,τι αφορά το θέμα της επιληψίας. Το ζήτημα που προκύπτει είναι το αν η εκκλησία θεωρεί τους επιληπτικούς δαιμονισμένους και με τι τρόπο.
Δεν ξέρω με τι τρόπο ο εν λόγω Ιερομόναχος έφτασε στο σημείο να πει αυτά που είπε.
Ξέρω όμως ότι στην ιατρική πράξη τίθεται πάντοτε θέμα διαφορικής διαγνώσεως μεταξύ μιας αληθούς επιληπτικής κρίσεως και μιας ψυχογενούς. Αυτό που κάποτε ονομάζαμε υστερική κρίση (ο όρος έχει εγκαταλειφθεί και δικαίως) ήταν κάτι που ο γιατρός το είχε υπ' όψιν του.
Κοντολογίς υπάρχουν οι περιπτώσεις εκείνες στις οποίες ένα άτομο μπορεί σχεδόν να μιμηθεί μια επιληπτική κρίση χωρίς να είναι επιληπτικό.
---------------------
Εδώ ακριβώς, φίλε Φιντεία, βασίζεται και μία διαδεδομένη προκατάληψη για της "ψευδοεπιληψία".
Θέλω να πω, ότι ορισμένοι πιστοί ή και ιερείς, ταυτίζουν την ψευδοεπιληψία, δηλαδή τις επιληπτόμορφρες κρίσεις, με τον δαιμονισμό.
Δεν ξέρω τίποτε για τα χαρίσματα του ενός ή του άλλου Γέροντα και ουτε τα αμφισβητώ. Στο ζήτημα όμως της "διάγνωσής τους (επιληψία-δαιμονισμός) δεν υπάρχει η πιθανότητα και ο ένας Γέροντας και ο άλλος να σφάλλουν; Με ποια επιστημονικά κριτήρια ανάγουν μια επιληπτική ή επιληπτόμορφη κριση στα "δαιμόνια";
Τέλος, φίλε Φίντεία, δεν σου κρύβω ότι τον τελευταίο καιρό ενοχλήθηκαν αρκετοί φίλο επισκέπτες απο αυτά που λέω για τη θέση της εκκλησίας.
Ομως, εγώ είμαι μάνα, το παιδί μου έχει επιληψία, τα συμπτώματα της επιληψίας έχουν ταυτιστεί (τα λέει και το ευαγγέλιο) με τον δαιμονισμό, επί αιώνες οι επιληπτικοί συγκαταλέγονταν στους διαμονισμένους, ακόμα και τώρα υπάρχει το στίγμα της επιληψίας ως θλιβερό κληροδότημα της χριστιανικής θρησκοληψίας στο ζήτημα της επιληψίας.
Ως μάνα, λοιπον, ενος παιδιού του οποίου η ασθένεια συκοφαντήθηκε συστηματικά και επί αιώνες από φανατικούς ή και θρησκόληπτους, διεξάγω έναν αγώνα. Δεν μπορώ να κρύψω από τα μάτια μου αυτα που βλέπω. Δεν μπορώ να κάνω ότι δεν βλέπω, ότι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει το στιγμα (θρησκευτικής κυρίως προέλευσης) για την επιληψία.
Ειλικρινά, απευθυνόμενη σε σένα, φίλε Φιντεία, που ξέρω και τη επιστημοσύνη σου και την πίστη σου στο θεό του ελέους και της αγάπης, απευθυνομενη λοιπον σε σένα και κοιτώντας τους πιστούς επικριτές μου (συχνά σκληρους επικριτές) θέτω ένα ερώτημα και αναμένω την απαντησή σου με ενδιαφέρον, επειδή σέβομαι πολυ τη σκέψη και την ανθρωπιά σου:
μήπως υπερβάλλω;
μήπως αυτό που κάνω, αυτό που ζητάμε, δλδ ως Σύνδεσμος υπερ των ατόμων με επιληψία", να πάρει δηλ ξεκάθαρη θέση η εκκλησία της κύπρου, είναι μαξιμαλισμός, είναι παράλογο;
Ακομα και σήμερα έλαβα ένα ιμέιλ από κάποιον που με αποκαλεί αντίχριστη!!!
Δηλαδή είμαι "αντίχριστη" επειδή αφμισβητώ τις "διαγνωσεις" των Γερόντων και θέλω να αποκατασταθεί στην συνείδηση του κόσμου η ασθένεια της κόρης μου;
Δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα. Στην κύπρο όμως το ζήτημα υπάρχει, εξ ου και η έκκληση γνωστου κύπριου νευρολόγου που προσπαθεί να πείσει τον κοσμο, εδώ στην Κύπρο, ότι η Επιληψία δεν είναι δαιμονισμός!!!
Καλέ μας φίλε Φιντεία, Θα με ενδιέφερε η κριτική από μέρους σου επειδή ξέρω οτι είναι καλόπιστη.
Με πολλή αγάπη και εκτίμηση
Α.
Αγαπητή Παράγραφε,
βλέποντας την έκκληση που κάνεις στον Φιντεία, επίτρεψε μου να παρέμβω κι εγώ, έχοντας την ιδιότητα του 'πιστού΄και να σου πως ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ έχεις δίκιο ότι πρέπει να εξαλειφθεί αυτή η προκατάληψη. Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι επιληψία = δαιμονισμός. Σε καμία περίπτωση. Και αυτό δεν το λέω έτσι για να υπερασπιστώ την πίστη μου, ή τις 'φανατικές' μου θέσεις. Το λέω μετά λόγου γνώσεως, και έχοντας τις γνώμες ειδικών και των δύο χώρων. Νεότερα θα δεις στο βιβλίο που είπαμε.
Βλέπω όμως πως προβληματίζεσαι από την αντίδραση ορισμένων. Απλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το σημείο που προκαλείται τριβή στις σχέσεις σου με ορισμένους πιστούς είναι η από μέρους σου απόρριψη κάθε τι του υπερβατικού στη ζωή. Για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ, θα αναφερθώ στον Γέροντα Πορφύριο, στον οποίο αναφέρθηκες στο προηγούμενο post.
Είναι πάρα πολύ λογικό να θεωρείς εντελώς λάθος την αντίδραση του Γέροντα, γιατί από τη μία είσαι πεπεισμένη ότι το παιδί είχε επιληψία, ενώ μπορεί κάλλιστα να είχε π.χ υστερική λιποθυμία, και από την άλλη είσαι εντελώς σίγουρη πως ο Γέροντας σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να έχει το χάρισμα το ιαματικό, ή το προφητικό ή ένα σωρό άλλα και η αντιμετώπιση του παιδιού να ήταν η πλέον ενδεδειγμένη. Έχοντας λοιπόν αυτές τις προϋποθέσεις, λογικό είναι να θεωρείς την αντίδραση του Γέροντα τσαρλατανισμό. Σίγουρα δικαίωμα σου να διατηρείς τις απόψεις σου, και είναι απολύτως σεβαστές.
Από την άλλη όμως φαντάζομαι, πως καταλαβαίνεις ότι δημιουργείται έντονη αντίδραση σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν γνωρίσει προσωπικά το Γέροντα και έχουν συγκλονιστεί μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής τους από τα χαρίσματα του Γέροντα. Και εδώ δεν αναφέρομαι στον απλό λαό που πολύ εύκολα μπορεί να θεωρηθεί θρησκόληπτος και ευκολόπιστος. Εδώ αναφέρομαι σε ανθρώπους μορφωμένους και για να γίνω και πιο συγκεκριμένος π.χ σε καθηγητή πανεπιστημίου στην έδρα της καρδιολογίας, τον μακαρίτη Παπαζάχο, ο οποίος για πολύ καιρό ήταν ο προσωπικός του γιατρός και μαρτυρούσε και ο ίδιος για τα χαρίσματα του Γέροντα, συμπεριλαμβανομένου του ιαματικού. Και για την ιστορία, ο Γέροντας όπως προείπα, τον είχε προσωπικό του ιατρό. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούσε τους γιατρούς περιττούς ή άχρηστους σε σχέση με την πίστη. Αν θέλεις να πάρεις μία γεύση και από την ‘άλλη’ άποψη, μπορείς να ακούσεις τη μαρτυρία του καθηγητή, η οποία φυσικά κυκλοφορεί και σε βιβλία
ΕΔΩ!
και ΕΔΩ!
και ΕΔΩ!
Άκουσε αν μπορείς τις ομιλίες του καθηγητή, είναι λίαν αποκαλυπτικές.
Με αγάπη και εκτίμηση
Γιώργος
Αγαπητή Α.
Κατ' αρχήν ποτέ μου δεν υποστήριξα την νοοτροπία της θρησκοληψίας για πολλούς λόγους. Δεν συμμερίζομαι καθόλου την οποιαδήποτε προσβολή που δέχθηκες από διάφορα άτομα. Τον χαρακτηρισμό "αντίχριστη" ή "αντίχριστος" είναι κάτι που δεν έδωσα σε κανέναν άνθρωπο.
Το άρθρο στο οποίο παραπέμπεις στο προηγούμενο σχόλιό σου το γνωρίζω (και την συγγραφέα). Έχεις προχωρήσει σε βάθος, από ό,τι βλέπω στο θέμα και σε συγχαίρω. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πώς ιερείς και λαϊκοί μπορούν να επικαλεσθούν ένα τέτοιο άρθρο για να υποστηρίξουν θέσεις περί δαιμονίων.
Στις "διαγνώσεις" των Γερόντων, όπως έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιό μου δεν μπορώ να πάρω θέση, που σημαίνει ότι μπορεί και να διαφωνήσω.
Ο όρος "δαιμόνιο" δεν συγκαταλέγεται στην ιατρική ορολογία. Όσοι τον χρησιμοποιούν, αυτοί είναι που πρέπει να εξηγήσουν το τι εννοούν κι αναλόγως να ληφθούν οι θέσεις επ' αυτού. Δεν βιάζομαι.
Δεν γνωρίζω το τι συμβαίνει στην Κύπρο. Αν όμως υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ένα επιληπτικό άτομο ως κίνδυνο για την κοινωνία, λόγω δαιμόνων ή ό,τι άλλο, σίγουρα δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Σας χαιρετώ όλους.
Γ.
Καλή μου Παράγραφος,
Νομίζω πως γνωρίζεις την απάντηση στα ερωτήματά σου, αλλά η διάχυτη ευγένειά σου δε σε αφήνει να το δείξεις.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ λοιπόν, πως υπάρχουν "επιληπτικοί" και "δαιμονισμένοι". Ακόμα και αν έχουν ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ συμπτώματα, ΥΠΟΘΕΤΟΥΜΕ πως έχουμε έναν "μηχανισμό" (από το "χάρισμα" ενός "γέροντα" μέχρι μια άκρως προηγμένη "συσκευή εντοπισμού δαιμονισμένων" - ή "διαχωρισμού" τους από τους ...απλά "επιληπτικούς").
Το ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ερώτημά μου είναι το εξής:
Ποιος Θεός ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ την "κατάληψη" ενός πλάσματος "κατ' εικόνα και ομοίωσίν Του" από ένα ή περισσότερα "δαιμόνια" με τις προφανείς αρνητικές συνέπειες για το ίδιο το "δαιμονισμένο" πλάσμα, την οικογένειά του και τον κοινωνικό του περίγυρο; ΤΙ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει ένας άνθρωπος για να αξίζει τέτοια "τιμωρία" και να ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ τόσο βάναυσα;
Και μη μου πει κάποιος "θεολόγος" πως ο ίδιος ο "δαιμονισμένος" ...προκάλεσε την κατάληψή του (γνωστή "δικαιολογία"). Πώς είναι δυνατόν να "δαιμονίζεται" ένα μικρό παιδάκι ή έστω ένας απλός πολίτης (που η μεγαλύτερη "αμαρτία" του μπορεί να είναι πως έκλεψε ή βλαστήμησε) και ΔΕΝ ήταν "δαιμονισμένος" (με τα γνωστά "συμπτώματα") ο ...Χίτλερ π.χ. - ή πάλι θα το ρίξουμε στις "άγνωστες βουλές του Κυρίου";
Επαναλαμβάνω, γνωρίζεις την απάντηση:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ
(παρά μόνο στην αφελή, ζωηρή και ενίοτε απάνθρωπη φαντασία ορισμένων)
Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι δυσάρεστος σε σένα ή τους καλεσμένους σου, αλλά ούτε εμένα μου αρέσει να γίνομαι απλά "αρεστός" - προτιμώ το δρόμο της αλήθειας...
Φιντείας said...
Αγαπητή Α.
(...)Ο όρος "δαιμόνιο" δεν συγκαταλέγεται στην ιατρική ορολογία. Όσοι τον χρησιμοποιούν, αυτοί είναι που πρέπει να εξηγήσουν το τι εννοούν κι αναλόγως να ληφθούν οι θέσεις επ' αυτού. Δεν βιάζομαι.
------------------------
Φίλε Φιντεία,
νομίζω πως άγγιξες τηςν καρδιά του θέματος. Αναμένω κι εγώ να μας απαντήσουν εκείνοι που γνωρίζουν τι εστί "δαιμόνιο" και πώς σχετίζεται με τις επιληπτομορφες κρίσεις.
Ειλικρινά σ΄ ευχαριστώ πολυ για την συμμετοχή σου στη συζητηση.
Πολύ θα ήθελα. με την πρώτη ευκαιρία να φιλοξενήσω ένα δικό σου ποστ για την επιληψία ή τη σχιζοφρένεια ή ακόμα και για τα όρια ανάμεσα στην επιστήμη της Νευρολογίας.
Με πολλή αγάπη
Α.
ΥΓ. Αναγκάστηκα να βάλω την παραπομπή για τις επιληπτόμορφες κρίσεις, προς διευκόλυνση των απαιτητικών μας αναγνωστών.
Άσχετος said...
Αγαπητή Παράγραφε,
Βλέπω όμως πως προβληματίζεσαι από την αντίδραση ορισμένων. Απλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το σημείο που προκαλείται τριβή στις σχέσεις σου με ορισμένους πιστούς είναι η από μέρους σου απόρριψη κάθε τι του υπερβατικού στη ζωή. Για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ, θα αναφερθώ στον Γέροντα Πορφύριο, στον οποίο αναφέρθηκες στο προηγούμενο post.
Είναι πάρα πολύ λογικό να θεωρείς εντελώς λάθος την αντίδραση του Γέροντα, γιατί από τη μία είσαι πεπεισμένη ότι το παιδί είχε επιληψία, ενώ μπορεί κάλλιστα να είχε π.χ υστερική λιποθυμία, και από την άλλη είσαι εντελώς σίγουρη πως ο Γέροντας σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να έχει το χάρισμα το ιαματικό, ή το προφητικό ή ένα σωρό άλλα και η αντιμετώπιση του παιδιού να ήταν η πλέον ενδεδειγμένη. (...)
---------------------------
Αγαπητέ Γιώργο,
δεν θέλω να θίξω την πιστη σου. Και να ξέρεις ότι καθε φορά που μιλώ κκριτικά, λογικά και αυστηρά για την θρησκευτική μας παράδοση, με πονάει η καρδια μου, γιατί οι άνθρωποι που αγάπησα περισσότερο στον κόσμο (οι γιαγιά και μανούλα μου) ήταν αφοσιωμένες στην εκκλησία μας, όχι θρησκόληπτες, αλλά πιστες μέχρι το κοκκαλο.
Τα λέω αυτά για να καταλάβει, ή ακόμα καλύτερα, για να νιωσεις ότι δεν χαίρομαι που θίξω την εκκλησία μας και την παράδοσή μας. Η αγάπη μου όμως για το παιδί μου και άλλα 5000 χιλιάδες παιδιά στην Κύρπο, είναι πιο ισχυρή από το σεβασμό μου προς την παράδοση ή τους Γέροντες.
Φίλε Γιώργο, δεν αποστρέφομαι κάθε τι το υπερβατικό όπως λές.
Απλως αρνουναι να πιστέψω ότι αυτό το "υπερβατικό" έχει σχέση με την επιληψία (εδώ συμφωνείς) αλλά και με τις επιληπτομορφες κρίσεις που είναι ψυχογενείς.
Σε ένα "κρίσιμο" σημείο, λές αγαπητέ Γιώργο:
"Είναι πάρα πολύ λογικό να θεωρείς εντελώς λάθος την αντίδραση του Γέροντα, γιατί από τη μία είσαι πεπεισμένη ότι το παιδί είχε επιληψία, ενώ μπορεί κάλλιστα να είχε π.χ υστερική λιποθυμία"
Ακόμα, φίλε Γιώργο, κι αν το παιδί δεν είχε επιληψία και είχε "υστερική λιποθυμία", είχε δηλαδη με ψυχογενους χαρακτήρα επιληπτόμορφη κρίση, τι σημαίνει αυτό; Επειδη δεν είναι επιληψία, πάει να πεί ότι είναι ΔΑΙΜΟΝΙΟ όπως λέει ο Γέροντας;
Αν ο Γέροντας ήταν όντως ιαματικός και θεράπευε καρδιοπαθείς, διαβητικους, καρκινοπαθείς, κάθε φορά έλεγε ότι έβγαζε δαιμονια; Έλεγε ότι θεράπευσε τον έναν ή τον άλλον άρρωστο.
Γιατί στην περίπτωση της επιληπτόμορφης κρίσης μιλάει δια "δαιμονα";
Εσυ που καταλαβαίνεις καλύτερα από μενα την δυσπιστη, ή εσύ που πιστεύσεις και ξέρεις αρκετά λόγω ειδικότητας (θεολόγος) μπορείς να εξηγήσεις και σε μένα και σε τόσα άτομα που μας παρακολουθουν τι είναι τα "δαιμόνια" και γιατί στην προκειμένη περίπτωση (και όχι μονον) ταυτίζονται με τα συμπτώματα της επιληψίας;
Με πολλή αγάπη
Α.
mickey said...
Νομίζω πως γνωρίζεις την απάντηση στα ερωτήματά σου, αλλά η διάχυτη ευγένειά σου δε σε αφήνει να το δείξεις.
...............................
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ
(παρά μόνο στην αφελή, ζωηρή και ενίοτε απάνθρωπη φαντασία ορισμένων)
...................................
Ουφ! Ανασανα. Γεια στο στομα σου (μαλλον στο πληκτολογιο σου) mickey, γιατι διαβαζω τοση ωρα τα posts και ....ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΑΙ!!!!!
Paragrafe εισαι ηρωιδα!!! Χαρα στην υπομονη σου!!! Λυπαμαι αν ακουγομαι "ρηχη" αλλα δεν αντεχω να προσπαθω να αποδειξω το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!!
Με πραγματικα πολλη αγαπη(γιατι την χρειαζεστε για να παιρνετε δυναμη)
tolitsa
mickey said...
Καλή μου Παράγραφος,
Νομίζω πως γνωρίζεις την απάντηση στα ερωτήματά σου, αλλά η διάχυτη ευγένειά σου δε σε αφήνει να το δείξεις.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ λοιπόν, πως υπάρχουν "επιληπτικοί" και "δαιμονισμένοι". Ακόμα και αν έχουν ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ συμπτώματα, ΥΠΟΘΕΤΟΥΜΕ πως έχουμε έναν "μηχανισμό" (από το "χάρισμα" ενός "γέροντα" μέχρι μια άκρως προηγμένη "συσκευή εντοπισμού δαιμονισμένων" - ή "διαχωρισμού" τους από τους ...απλά "επιληπτικούς").
Το ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ερώτημά μου είναι το εξής:
Ποιος Θεός ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ την "κατάληψη" ενός πλάσματος "κατ' εικόνα και ομοίωσίν Του" από ένα ή περισσότερα "δαιμόνια" με τις προφανείς αρνητικές συνέπειες για το ίδιο το "δαιμονισμένο" πλάσμα, την οικογένειά του και τον κοινωνικό του περίγυρο; ΤΙ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει ένας άνθρωπος για να αξίζει τέτοια "τιμωρία" και να ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ τόσο βάναυσα;
Και μη μου πει κάποιος "θεολόγος" πως ο ίδιος ο "δαιμονισμένος" ...προκάλεσε την κατάληψή του (γνωστή "δικαιολογία"). Πώς είναι δυνατόν να "δαιμονίζεται" ένα μικρό παιδάκι ή έστω ένας απλός πολίτης (που η μεγαλύτερη "αμαρτία" του μπορεί να είναι πως έκλεψε ή βλαστήμησε) και ΔΕΝ ήταν "δαιμονισμένος" (με τα γνωστά "συμπτώματα") ο ...Χίτλερ π.χ. - ή πάλι θα το ρίξουμε στις "άγνωστες βουλές του Κυρίου";
Επαναλαμβάνω, γνωρίζεις την απάντηση:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ
(παρά μόνο στην αφελή, ζωηρή και ενίοτε απάνθρωπη φαντασία ορισμένων)
Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη αν γίνομαι δυσάρεστος σε σένα ή τους καλεσμένους σου, αλλά ούτε εμένα μου αρέσει να γίνομαι απλά "αρεστός" - προτιμώ το δρόμο της αλήθειας...
--------------------
Αγαπημένε φίλε Μιχάλη,
σε ανύποπτο χρόνο, μελετώντας με προσοχή τα σχόλιά σου, διαπίστωσα ότι έχεις μια σοβαρή θεολογική παιδεία (εκτός εαν κάνω λάθος), με την ευρύτερη έννοια του ορου, κάτι που προσωπικά δεν διαθέτω. Ποτέ δεν μελέτησα σχετικα ζητήματα, δεν κατέχω. Η ανάγκη με έκανε να ψάξω τα άκρως απαραίτητα όταν διαπίστωσα πως αρκετοι οικογενειάρχες (με πτυχία) γυροφέρνουν τις εκκλησιες και τα μοναστήρια ελπίζοντας, οι ταλαίπωροι, να γιατρευτει η επιληψία τους παιδιου τους...
Δεν κατέχω λοιπον από αυτά. Ομως και πριν μπω στα βάσανα και τώρα, ουδέποτε πιστεψα ότι υπαρχουν δαιμόνια και δαιμονισμένοι. Συμφωνώ απολυτως μαζί σου. Εδώ έρχεται ο φίλος μας ο Φιντείας να βοηθήσει: "ας μας εξηγήσουν εκείνοι που μιλανε για δαιμονια, τι εννούν".
Τέλος, φίλε Μιχάλη, δεν σου κρύβω ότι ώρες-ώρες μετανιώνω που ξεκίνησα αυτο το ζητημα. Ανθρωποι που απο την αρχή ήταν δίπλα στον αγώνα μας, μόλις είδαν το αίτημά μας προς την Εκκλησία, εξαφανίστηκαν. Κάποιοι ίσως να μας μίσησαν.
Μήπως άραγε δεν επέλεξα τη σωστή οδό; Μήπως έπρεπε να μιλησω πιο ήπια; Μήπως δεν ήταν ο κατάλληλος χρονος; Μήπως με αυτόν το τρόπο αποδυναμώνουμε εντελώς τον αγώνα μας;
Δεν σου κρύβω, φίλε Μιχάλη, ότι συχνά με κατατρύχουν αυτα ερωτήματα...
σε φιλω
με ευγνωμοσύνη για ό,τι έχεις κάνει για μένα και την οικογένειά μου
και φυσικά με πολλή αγάπη
Α.
Αγαπητή μου Παράγραφε,
ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ!!!!
Όχι σε καμιά περίπτωση δεν εννοεί σε αυτή την περίπτωση το δαιμονισμό. Όχι προς Θεού!!! Φυσικά και δεν απέδωσε σε δαιμονισμό με την έννοια που ξέρουμε,την επιληπτόμορφη κρίση. Ο Γέροντας αναφέρεται σε επιρροή από πονηρά πνεύματα, όπως στην περίπτωση του Αδάμ και της Εύας, που κατόπιν παρότρυνσης του διαβόλου επαναστάτησαν εναντίον του Θεού, όπως στην περίπτωση που αμαρτάνουμε καθημερινά κάνοντας και το χατήρι του διαβόλου μαζί με το δικό μας. Αυτό δε, που λέω δεν είναι αυθαίρετη ερμηνεία δική μου, αν διαβάσετε βιβλία σχετικά με το Γέροντα θα καταλάβετε πολύ καλά τι εννοώ.
Αυτά βέβαια που λέω εννοείται, ότι ισχύουν για αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και πνευματικός κόσμος. Για αυτούς που ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ πως δεν υπάρχει Θεός και πνευματικός κόσμος είναι απλά παραμυθάκια, οπότε κάθε περαιτέρω κουβέντα καταντά μόνο γραφική και δεν συνεισφέρει τίποτα στο θέμα μας.
Με αγάπη και εκτίμηση
Γιώργος
Άσχετος said...
Αγαπητή μου Παράγραφε,
ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ!!!!
Όχι σε καμιά περίπτωση δεν εννοεί σε αυτή την περίπτωση το δαιμονισμό. Όχι προς Θεού!!! Φυσικά και δεν απέδωσε σε δαιμονισμό με την έννοια που ξέρουμε,την επιληπτόμορφη κρίση.
-----------------------
Αγαπητέ Γιώργο,
μεταφέρω ενα απόσπασμα από το προηγουμενο ποστ. Εκεί ο Γέροντας λεει στη κοπέλα που πάσχει από επιληψία:
"ανοίγεις και σε κυριευει ο δαίμονας και από κει και πέρα τα χάνεις. Πέφτεις κάτω, αφρίζεις, χτυπιέσαι, δαγκάνεις τα χείλη σου"
Εσύ πώς το ερμηνεύει αυτό; Πρόκειται για σχήμα λόγου;
Με πολλη αγάπη
Α.
Έβλεπα ότι το κάνεις μόνη σου αυτό το πράγμα. Όχι, μου λέει, δεν το κάνω. Δεν το κάνω, μου λέει. Της λέω, το κάνεις μόνη σου. Όχι δεν το κάνω, μου λέει.
----------------------------------
ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ!!!!
Όχι σε καμιά περίπτωση δεν εννοεί σε αυτή την περίπτωση το δαιμονισμό. Όχι προς Θεού!!! Φυσικά και δεν απέδωσε σε δαιμονισμό με την έννοια που ξέρουμε την επιληπτόμορφη κρίση.
---------------------
Δεν νομίζω ότι εδώ ο Γέροντας αναφέρεται στην κλασσική μορφή δαιμονισμού που λέγαμε παραπάνω. Αν είχαμε την κλασσική μορφή δεν θα έκανε κουβέντα μαζί της και θα προσπαθούσε να της υποδείξει ότι το προκαλούσε η ίδια. Θα της διάβαζε εξορκισμούς.Άλλο βέβαια αν οι συνέπειες ήταν ιδιαίτερα δυσάρεστες με σοβαρότατη ανάμειξη πονηρού πνεύματος.
Για τον διάβολο...
------------------------
"Ό αρχέκακος διάβολος, ως θα είπωμεν λεπτομερέστερων εις την συνέχεια, δεν διακρίνεται ευκόλως, όταν εισέλθη εις τον άνθρωπο. Εμφανίζεται κατ' αρχάς ως μία μικρά ασθένεια, ή οποία συν τω χρόνο αυξάνεται και παραμένει απροσδιόριστος. Ολίγον δε κατ' ολίγον από φυσιολογική ασθένεια, που εθεωρείτο κατ' αρχάς, εμφανίζεται ετέρα δύναμις εντός του οργανισμού του ανθρώπου, που τον κατευθύνει εις πράξεις αποστροφής και αφανισμού. Είναι δε ικανά τα πονηρά πνεύματα να κάνουν τοιαύτην κατοχή εις τον ανθρώπινο οργανισμό και να ενισχύονται με περισσότερος δυνάμεις καταλήψεως του ανθρώπου με χιλιάδας δαιμόνων. Ή λεγεώνα, που κατοικούσε εις τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών, είναι ενδεικτική. Έχομε περιπτώσεις, που αντί της μιας λεγεώνας υπάρχουν δύο και τρεις λεγεώνες δαιμονίων εντός του ανθρώπου.
Ολόκληρος ό οργανισμός του ανθρώπου καταλαμβάνεται υπό των δαιμόνων. Άπτονται τότε του νευρικού συστήματος. Του αίματος, των σπονδύλων, των φλεβών, των αρθρώσεων, των οφθαλμών, των αρτηριών, των ονύχων, των τριχών της κεφαλής.
Ίσως πάσα νευρική διαταραχή να είναι έργο επιδράσεως του διαβόλου επί του ανθρωπίνου οργανισμού. Είναι «ό απτόμενος των νεύρων και των αρτηριών» ως επισημαίνεται χαρακτηριστικώς υπό των ευχών της Εκκλησίας.
Παρατηρούνται περιπτώσεις ασθενών, που εκδηλώνουν παντελή άρνηση οιασδήποτε κινήσεως. Αρνούνται να αναπτύξουν και την παραμικρά πρωτοβουλία. Τονίζομε ιδιαιτέρως εκ πείρας, ότι αι περιπτώσεις δαιμονισμού, ως επί το πλείστον, έχουν ως αίτια την αμαρτία. Ή αμαρτία συνοδεύεται πάντοτε από την πλάνη, το ψεύδος και την εν γένει απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεόν.
Δεν είναι εύκολος ή απελευθέρωση από τους όνυχας ενός τοιούτου ασπόνδου εχθρού, ως είναι ό διάβολος. όταν λαβή έξουσίαν διότι άνευ της αδείας του Θεού ούτε εισέρχεται εις τον άνθρωπο ούτε εξέρχεται από αυτόν, και εισέλθει εις τον ανθρώπινο οργανισμό ό διάβολος λόγω της αμαρτίας, δεν είναι εύκολος ή εκδίωξης αυτού. Τα βάσανα της κολάσεως, το πυρ το αιώνιο, το σκότος το εξώτερον και το ψηλαφητό δεν υπάρχουν εις την γη. Δια τον σκοπό τούτον επαναπαύεται ό διάβολος εις τον άνθρωπο. Τον κατατρώγει ολίγον κατ' ολίγον έως να καταλάβει την ψυχή του. Παραχωρείται δε ή αδεία εις τον διάβολο να εισέλθει εις τον άνθρωπο δια παιδαγωγικούς κυρίως λόγους. Δια της δοκιμασίας αυτής ό άνθρωπος πλησιάζει τον Θεόν. Αναγκάζεται δια της δοκιμασίας να κατασπασθή την προσευχήν, την νηστεία, τον εκκλησιασμό, την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Ιερών βιβλίων. Έργον το όποιον ουδέποτε θα επιχειρούσε εάν ό διάβολος δεν καταπίεζε την ζωή του.
http://www.pigizois.gr/pneumatikoi_logoi/mageia_demonismos_apolitrosi.htm
Για την αντιγραφή
Παράγραφος - με αγάπη
Νομίζω πως "σωστός δρόμος", "ήπιος τρόπος" και "κατάλληλος χρόνος" δεν υπάρχει. Κάποια πράγματα είναι απλές και (δυστυχώς πικρές) αλήθειες.
Αν ΟΛΟΙ περιμένουν να βρουν τον "σωστό δρόμο", τον "ήπιο τρόπο" και τον "κατάλληλο χρόνο", πολύ φοβάμαι πως δε θα ακουστούν ποτέ. Κάποιοι πρέπει να κάνουν την αρχή. Γενναίοι ή "αφελείς", masters της "επικοινωνιακής τέχνης" ή "άβγαλτοι", ευγενικοί ή "αλαζόνες", θα πρέπει να τραβήξουν τον δύσκολο δρόμο.
Κατανοώ πως δε θα θέλατε να δυσχεράνετε περισσότερο τον ήδη δύσκολο αγώνα σας και να προσθέσετε ένα επιπλέον βάρος στους ώμους σας. Όμως, το ΔΙΚΟ ΣΑΣ παράδειγμα είναι εκείνο που μετράει - οι υπόλοιποι μπορούμε απλά να "φιλοσοφούμε" εκ του ασφαλούς. Και αυτό ακριβώς, η ειλικρινής σας στάση, σε συνδυασμό με την προσωπική σας "κατάθεση ψυχής" είναι που θα δώσει κουράγιο σε σας να συνεχίσετε, αλλά και σε άλλους να τολμήσουν. Όχι τα "επικοινωνιακά τρικ" ούτε οι "πολιτικές".
Αν μη τι άλλο, ούτε προσβάλλετε κανέναν προσωπικά (ίσως είστε και υπέρ του δέοντος ευγενικοί) ούτε έχετε επιθετικό (ή έστω αγανακτισμένο) ύφος - κι αν το δείχνατε, πάλι δίκιο θα είχατε ;)
Θα επαναλάβω δυο πράγματα που έχω αναφέρει στο παρελθόν:
1) Ο ορθολογισμός χίλιων ΝΔ, Mickey και δεν ξέρω εγώ ποιων άλλων δε συγκρίνεται με εκείνον ενός ανθρώπου που πάνω στον μεγαλύτερο πόνο του, τολμά να αψηφά "θεούς και δαίμονες".
2) Να ξέρετε πως στον αγώνα σας δεν είστε μόνοι.
Είναι χρυσή ευκαιρία, τώρα που επιτέλους έχει αρχίσει πλέον να γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου γύρω από αυτά τα θέματα-ταμπού, να μιλήσουν οι ίδιοι οι γονείς, χωρίς φόβο (όσο για πάθος, ευπρόσδεκτο στο βαθμό που επιθυμεί ο καθένας).
Και ίσως είναι η μεγάλη ευκαιρία της Εκκλησίας να "αποτάξει" επιτέλους τον ...δαιμονισμό όπως "απαιτεί" από τους "νεοφώτιστούς" της να αποτάξουν τον Σατανά. Αν και η όποια "θεολογική" μου κατάρτιση μού υπενθυμίζει πως κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο και μάλλον αδύνατο (απαιτούνται ουσιαστικές αλλαγές στη δογματική της διδασκαλία). Τουλάχιστον όμως, ο κόσμος θα περιορίσει τις "επισκέψεις" του σε "εξορκιστές" και "χαρισματικούς γέροντες" προς ...θεραπείαν ;)
Η προσωπική μου γνώμη πάντως (και χωρίς καμιά διάθεση κολακείας) είναι πως και ο δρόμος που διαλέξατε είναι σωστός και ο τρόπος που εκφράζεστε ήπιος (δε νομίζω πως γίνεται ...ηπιότερα) και ο χρόνος είναι πλέον κατάλληλος (δε γνωρίζω φυσικά τις όποιες ιδιαιτερότητες μπορεί να έχει η Κυπριακή κοινωνία, αλλά το ζήτημα είναι ...οικουμενικό).
Και θαρρώ πως ο αγώνας σας κάθε άλλο παρά αποδυναμώνεται όταν κάνετε τέτοιες "θλιβερές" διαπιστώσεις (την αλήθεια γράφετε άλλωστε). Απεναντίας, ενισχύετε και άλλες οικογένειες να βγουν και να αποτινάξουν το "στίγμα".
Αν μη τι άλλο, χρωστάτε στην ίδια την κορούλα σας έναν καλύτερο κόσμο, που θα την αποδέχεται ως ισότιμο μέλος της και δε θα της επιφυλάσσει μια ζωή στο περιθώριο...
Με αγάπη και συμπαράσταση,
Μιχάλης
mickey said...
Νομίζω πως "σωστός δρόμος", "ήπιος τρόπος" και "κατάλληλος χρόνος" δεν υπάρχει. Κάποια πράγματα είναι απλές και (δυστυχώς πικρές) αλήθειες.
Αν ΟΛΟΙ περιμένουν να βρουν τον "σωστό δρόμο", τον "ήπιο τρόπο" και τον "κατάλληλο χρόνο", πολύ φοβάμαι πως δε θα ακουστούν ποτέ. Κάποιοι πρέπει να κάνουν την αρχή. Γενναίοι ή "αφελείς", masters της "επικοινωνιακής τέχνης" ή "άβγαλτοι", ευγενικοί ή "αλαζόνες", θα πρέπει να τραβήξουν τον δύσκολο δρόμο.
-----------------------------
Αγαπημένε φίλε Μιχάλη,
τα λόγια σου είναι βάλσαμο. Μας έδωσες πολυ κουράγιο.
Αν και στεναχωρεθήκαμε που "έφυγαν" ορισμένοι πιστοί χριστιανοί (με άρρωστα παιδιά) απο δίπλα μας (και τους αγαπουσαμε πολύ) ίσως επειδή ένιωσαν ότι τους προσβάλλουν τα λόγια μας, ωστόσο εμείς θα συνεχίσουμε.
Και μακάρι για κάθε εκατό "κουρασμένους" φίλους που χάνουμε, να βρίσκουμε έναν Μιχάλη!!!
Με ευγνωμοσύνη και αγάπη
Α + Κ + Μ-Φ
γεια σας
διάβασα το post κ όλα τα comments.δεν νομιζω πως έχω να προσθέσω κάτι, απλά θα ήθελα να ρωτήσω κάτι,το οποίο διαβάσα στα σχόλια αλλά εμποδίζω τον εαυτό μου να το πιστέψει,ίσως να σας φανεί και αφελές (με συγχωρείτε αλλά είμαι παντελώς άσχετος με το θέμα):
Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν κρίσεις επιλήψίας στην Κύπρο και γενικότερα στις χριστιανικές κοινωνίες θεωρούνται δαιμονισμένα ή εν πάση περιπτώσει στιγματισμένα και τγχάνουν διαφορετικής συμπεριφοράς από την υπόλοιπη κοινωνία;
Μου φαίνεται ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ αν ισχύει ακόμη.Δεν μπορεί όταν τα περισσότερα εξηγούνται απ'την επιστήμη να συνεχίζει η εκκλησία (γιατί όλα αυτά είναι "κουσούρια" που μόνο απ την παράδοση διατηρούνται,άρα απ την εκκλησία που είναι ο κατ εξοχήν φύλακας των παραδόσεων αλλα κ υπεύθυνος διαπαιδαγώγησης του ποίμνιου) να διατηρεί τετοιες προκαταλήψεις.Ίσως γιατί βλέπει ένα ένα τα κάστρα της να γκρεμίζονται,όμως τα κίνητρά της θα έπρεπε να είναι η αυθεντική αγάπη προς τον άνθρωπο κ όχι η προστασία των κεκτημένων της υποβιβάζοντας τις ζωές ανθρώπων με προβλήματα όπως η επιλήψία.
Πού είναι η αγάπη για τον άνθρωπο σ'αυτήν την περίπτωση;Ξανά λοιπόν κοινωνικός ρατσισμός;Εμείς που είμαστε νέοι κ διαβάζουμε κ ενημερωνόμαστε κ μπορούμε να κρίνουμε ένα δυο πράματα ποιός ο λόγος να συνενωθούμε με την εκκλησία όταν διαπιστώνουμε τέτοιες καταστάσεις;
nahames nakanamoko said...
γεια σας
διάβασα το post κ όλα τα comments.δεν νομιζω πως έχω να προσθέσω κάτι, απλά θα ήθελα να ρωτήσω κάτι,το οποίο διαβάσα στα σχόλια
-----------------------------
Να σας πω,
το μόνο θετικό στην Εκκλησία της Ελλαδος (για εδώ την Κύπρο, δεν ξέρω ακόμα αν υπάρχει σχετική εγκλυκλιος) είναι ότι εξέδωσε εγκύκλιο προκειμένου να περιοριστούν οι ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ !!!
Οι οποιοι όμως εξορκισμοί, καλά κρατούν:
http://www.alphatv.gr/index.asp?a_id=90&news_id=12409
Με αγάπη
Παράγραφος
"καταγεγραμμένοι" εξορκισμοι...
http://209.85.135.104/custom?q=cache:034uzsAslk0J:www.myriobiblos.gr/texts/greek/monasticism/tsalikis8.htm+%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF&hl=el&ct=clnk&cd=3&lr=lang_el
@ harrygreco
Διάβασα, στο μεγάλο μαγαζί, ότι περάσατε την εβδομάδα των παθών!!! Γιατί; Συνέβη κάτι κακό; Είστε καλά; (συγγνώμη για την αδιακρισία)
Με γνήσιο ενδιαφέρον και αγάπη
Α.
ΥΓ. Πάντως, ό,τι και να περάσατε, ήλθατε με ανανεωμένη διάθεση και χιουμορ!
harrygreco said...
Ξαναδιαβαστε...προσεκτικα.
---------------------------
Ξαναδιάβασα!
Πάντα τέτοια!
Καλη σας μέρα!
Με αγάπη
Α.
harrygreco said...
Παμε γι' αλλο θεμα,μιας & στο Μωλλ μπηκε κουλτουρα βαρια...
-----------------------
Από εκεί τα "καινά διαμονια", από εδώ τα παλιά, πανδαιμονιο!
Με αγάπη
Α.
ΥΓ. Η δική μου εβδομάδα, ήταν εβδομάδα των παθών. (Εκρινα εξ ιδίων τα αλλότρια και βάφτισα και τη δική σας εβδομάδα έτσι). Το θετικό είναι η υγεία μας, που πάει μιας χαρά
Το αρνητικό είναι η απογοήτευση που δίνω εγώ σε (θρησκευόμενο) κόσμο που μας αγάπησε και η απογοήτευση που παίρνω από τα εμπόδια της γραφεικρατίας σε βάρος άλλων παιδιών (φτωχών οικογενειών) με επιληψία.
harrygreco said...
Δεν καταλαβαινω πώς μπορει να απογοητεψετε θρησκευομενους,ακολουθωντας το πνευμα του Ευαγγελιου...Οσοι ειναι χριστιανοφασιστες/ορθοδοξιστες
--------------------------
Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι-χριστιανοί, οι οποιοι άπλώς έχουν ταυτίσει το είναι τους με την πίστη του (χωρις να μισουν, απλώς πληγώνονται). Πίστεύω ότι κάποτε θα με νιώσουν.
Με αγάπη
Α.
Όταν το πρωτοέπαθα η μάνα μου θεώρησε καλό να με τάξει στην Τήνο. Αν γίνεις καλά θα πάμε έλεγε στην παναγιά που σε έχω τάξει. Έχε πίστη. Τι εκκλησίες, τι παπάδες, τι να αισθάνομαι και άσχημα γιατί δεν είχα μάλλον όση πίστη χρειαζόταν για να γίνω καλά, τελικά δεν ήμουν καλή χριστιανή.
Όταν άφησα πίσω μου τον χριστιανισμό (άσχετη κίνηση με την ιδιαιτερότητα μου), άφησα πίσω μου και την μοιρολατρεία. Τελικά ο Δίας έχει κατασκηνώσει στο κεφάλι μου λέω αστειευόμενη και στέλνει τους κεραυνούς του όταν δεν προσέχω τον εαυτό μου. Το προτιμώ πολύ καλύτερα σαν εξήγηση... :)
Αγαπητή Παράγραφε,
απλά ενημερώνω πως η Μαρίνα έχει εμφανιστεί...
Nemertes said...
Όταν το πρωτοέπαθα η μάνα μου θεώρησε καλό να με τάξει στην Τήνο. Αν γίνεις καλά θα πάμε έλεγε στην παναγιά που σε έχω τάξει. Έχε πίστη. Τι εκκλησίες, τι παπάδες, τι να αισθάνομαι και άσχημα γιατί δεν είχα μάλλον όση πίστη χρειαζόταν για να γίνω καλά, τελικά δεν ήμουν καλή χριστιανή.
Όταν άφησα πίσω μου τον χριστιανισμό (άσχετη κίνηση με την ιδιαιτερότητα μου), άφησα πίσω μου και την μοιρολατρεία. Τελικά ο Δίας έχει κατασκηνώσει στο κεφάλι μου λέω αστειευόμενη και στέλνει τους κεραυνούς του όταν δεν προσέχω τον εαυτό μου. Το προτιμώ πολύ καλύτερα σαν εξήγηση... :)
21 Οκτώβριος, 2006 18:57
------------------------------
Αγαπημένη μου Nemertes,
μακάρι "αύριο" κι η κόρη μου να σκέφτεται και να νιώθει έτσι όπως τα λές.
σε φιλώ
με πολλή αγάπη και εκτίμηση
Α.
harrygreco said...
Μα η...ορθη πιστη ειναι υπερ των πασχοντων. Οσοι ειναι αντιεπη. ειναι αντιχριστοι ρατσιστες,δεισιδαιμονες,σκοταδιστες.
21 Οκτώβριος, 2006 19:37
--------------------------
Την περασμένη Κυριακή πήγα στα παιδάκια του αδελφού μου. Εκεί ήταν και η άλλη γιαγιά του, ένας χρυσός άνθρωπος της παλιάς σχολής που μας αγαπάει σας παιδιά της. Οταν της είπα ότι όλα πάνε καλά, δάκρυσε από τη χαρά της. "Και μη ξεχάσετε να το πατε στη εκκλησία το παιδί, να το σταυρώσει ο παπάς", με συμβουλεψε... Τι να της πω της καημένης; Γι΄ αυτό λεω, δεν είναι όλοι οι θρησκευόμενοι φασισταριό. Υπάρχει και θρησκόληπτος κοσμος με πολλή αγάπη μέσα του. Βέβαια, ο κανόνας είναι αυτό που λέτε... Απλώς οι άνθρωποι είναι παραπληροφορημένοι, ψιλοφοβισμένοι με αυτά τα πράγματα...
Με πολλή αγάπη και εκτίμηση
Α.
Άσχετος said...
Αγαπητή Παράγραφε,
απλά ενημερώνω πως η Μαρίνα έχει εμφανιστεί...
21 Οκτώβριος, 2006 20:37
------------------------------
Τη καημένη την Απουσία μας, τι έπαθε... Δεν της έφταναν τόσα βάσανα είχε και το δυστυχημα! Αυτό δεν είναι απλή ατυχία, αυτό είναι τραγική ατυχία που αγγιζει τα όρια της δυστυχίας. Μακάρι να γίνει σύντομα καλά.
Με αγάπη
Α.
Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ (ένα παράδειγμα)
Δεν είμαι θρησκευόμενο άτομο και ήθελα από καιρό να μιλήσω για τις προκαταλήψεις της εκκλησίας μας σε βάρος των ατόμων με επιληψία (ασθένεια από την οποία πάσχει η κόρη μου). Η αφορμή μου δόθηκε όταν, περιμένοντας στην εκκλησία για το μνημόσυνο του αδελφού μου, βγήκε ένας ιεροκήρυκας και ταύτισε τα συμπτώματα της επιληψίας με τον δαιμονισμό. Θύμωσα τόσο πολύ που έκλαιγα όλη μέρα...
Τις προάλλες (στο ποστ του αγαπημένου μου ΝικόΔημου για τον Προκαθήμενο) βρήκα το θάρρος να καταφερθώ ενάντια στις εκκλησιαστικές και χριστιανικές μας δεισιδαιμονιών και φυσικά ανέμενα με αγωνία τα... πρωτοβρόχια.
Κάποιοι από τους επισκέπτες μας δαγκώθηκαν, άλλοι λούφαξαν, ορισμένοι θύμωσαν, ελάχιστοι με καταράστηκαν και ένα ζευγάρι μου έστειλε σήμερα το πιο κάτω γράμμα, απόσπασμα του οποίου θα παρουσιάσω εδώ:
[Αν μου δώσουν άδεια -επειδή περιέχει προσωπικά τους στοιχεία σε ζητήματα υγείας- θα το παρουσιάσω ολόκληρο στο μπλόγκ μου]
-----------------------------------------------
"Αγαπητοί μας φίλοι,
Σας στέλνουμε αυτό το μαιηλ γιατί είχαμε πολύ καιρό να επικοινωνήσουμε μαζί σας με σχόλια η με μήνυμα και δεν θέλουμε να νομίσετε, όπως αναφέρεις σε
κάποια σχόλια σου, ότι ανήκουμε σ αυτούς που λόγω των θέσεων σας στο ποστ για την εκκλησία, πάψαμε να σας αγαπάμε και να σας σκεφτόμαστε, μιας και ανήκουμε
(όπως θέλουμε να πιστεύουμε) στους πιστούς χριστιανούς.
Κατ αρχήν είναι μεγάλη η χαρά μας γιατί όπως γράφεις η υγεία της
κουκλίτσας σου πηγαίνει θαυμάσια, άλλωστε αυτό είναι που έχει και την μεγαλύτερη σημασία σήμερα και μετά ο αγώνας σας για να βοηθήσετε τους συνανθρώπους σας.
(...) [Παρεμβάλλεται η θέση τους στα ζητήματα που έχω θίξει κατά τα επτά τελευταία ποστς στο μπλογκ μου, συν ορισμένα προσωπικά στοιχεία σε ζητήματα υγείας]
(...) Μην νομίσετε προς Θεού ότι θεωρούμε τους εαυτούς μας δασκάλους απέναντι σας, στην ίδια μάχη είμαστε, μέρα με την μέρα κερδίζουμε την ζωή, ο καθένας προσπαθεί να νικήσει τα δικά του θηρία, ίσα-ίσα σας θεωρούμε περισσότερο χριστιανούς από μας (και ας νομίζετε ότι δεν είστε πιστοί) γιατί δίνετε την
ζωή σας παρ όλες τις προσωπικές σας δυσκολίες για να βοηθήσετε άλλους ανθρώπους και αυτό δεν είναι παρά η ουσία του χριστιανισμού.
(...)
Μακάρι η εκκλησία της Κύπρου και όχι μόνο αυτή να σας βοηθήσει στο ζήτημα που αντιμετωπίζετε σχετικά με την προκατάληψη που υπάρχει για την ασθένεια της κόρης σας, γιατί είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν αυτές οι προκαταλήψεις.
Να είσαστε όλοι καλά γεμάτοι δύναμη και αγάπη για την ζωή και τους ανθρώπους, σας αγαπάμε και σας σκεφτόμαστε πολύ, και να μας συγχωρέσετε αν σας ζαλίσαμε.
Α, και τα δικά μας τα νέα όσον αφορά "τη υγεία μου" είναι καλά!!!
Με πολλή αγάπη, οι φίλοι σας"
--------------------------------------------------
Για την αντιγραφή
Παράγραφος - Με αγάπη
harrygreco said...
Οντως,το κριτηριο ειναι η καλωσυνη & η κακια,μιας που υπαρχουν θρησκοληπτοι με καλη καρδια & αλλοι που ειναι ορθοδοξιστες.
22 Οκτώβριος, 2006 13:35
-----------------------------
Κε Χάρρυ, πάνω στην ώρα ήλθε και η επιστολη του Σταύρου και της Αννας.
Ναι, τελικώς, έχετε δίκιο: είναι ζήτημα καλοσυνης και αγαπης.
Με πολλή αγάπη
Α.
ΥΓ. Το γράμμα που έλαβα με έκανε να δακρύσω από χαρά!
Παράγραφε καλή σου μέρα.
Σε συγχαίρω για το κουράγιο να εξηγείς και να επιχειρηματολογείς.
Γεννημένη διαφωτιστής.
Διαβάζοντας τα σχόλια δηλώνω ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΗ.
Εγώ δεν έχω ανάλογο κουράγιο.
Φιλιά και την αγάπη μου σε σένα και όλη σου την οικογένεια. Και αν είναι η αγάπη και η φιλία να είναι δαιμονικά πράγματα ΟΚ.
Είμαστε όλοι δαιμονισμένοι.
Eleni63 said...
Παράγραφε καλή σου μέρα.
Σε συγχαίρω για το κουράγιο να εξηγείς και να επιχειρηματολογείς.
Γεννημένη διαφωτιστής.
Διαβάζοντας τα σχόλια δηλώνω ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΗ.
Εγώ δεν έχω ανάλογο
----------------------------
Ελένη μου, είσαι γλύκα!!!
Σ΄ ευχαριστώ για τη συμπαράσταση
σε φιλώ
με πολλή αγάπη και εκτίμηση
Α.
harrygreco said...
Τι διαβαζω για ατυχημα Απουσιας ? Μας ενδιαφερουν οι συνθηκες,να μαθουμε πώς σωθηκε...
----------------------------
Τα έγραψε μέσω του αδελφού της στο μπλογκ της.
http://mtheofilou.blogspot.com/
Ηταν τυχερή!!!
Τι παράξενος σταθμός κι αυτός στη ζωή της!!!
Ξεκίνησε για διακοπές, χαιρετηθηκαμε και...
Με αγάπη
Α.
Πολύ ωραία συζήτηση.
Βέβαια, παράγραφε θέτεις επιστημονικά ερωτήματα σε έναν θεολόγο και εκεί είναι το πρώτο σου λάθος.
Η θρησκεία έχει ταυτίσει την επιληψία με τον δαιμονισμό.
Πριν 2.500 χρόνια οι δεισιδαιμονίες ήταν απείρως πιο έντονες από σήμερα.
Σκεφτείτε ότι ακόμη και σήμερα, εν έτει 2006 υπάρχει η δεισιδαιμονία.
Ο κ. Άσχετος, που μόνο άσχετος δεν είναι στην επιστήμη του, ήταν σαφής:
"Πώς μπορώ εγώ για παράδειγμα, να πείσω κάποιον για τον δαιμονισμό ή για την αγιότητα κάποιου, όταν αυτός δεν πιστεύει πως υπάρχει ο διάβολος ή ο Θεός ή οι Άγιοι"
17 Οκτώβριος, 2006 15:10
Πολύ σωστή παρατήρηση. Εγώ π.χ. που είμαι αγνωστικιστής, σε πολλά σημεία των δημοσιεύσεων του κ.Άσχετου είδα έναν δογματισμό και μια αναπαραγωγή κλισέ εκφράσεων.
Έχω και εγώ πτυχίο Θεολογίας και ξέρω.
Απάντησε όπως θα απαντούσε ένας οπαδός του ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας όχι δικές του εκφράσεις (το δόγμα απαγορεύει την προσωπική γνώμη), αλλά αλιεύοντας από εγκεκριμένες πηγές.
Σωστά έπραξε ως Θεολόγος, πολύ σωστά.
Αυτό που όμως είναι λυπηρό, είναι το ότι η εκκλησία δεν έχει απαγκιστρωθεί από αυτή την παρωχημένη ταύτιση και για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται εκτός τόπου και χρόνου.
Κρίμα.
doctor
harrygreco said...
Φαινεται να εγινε με μοτο,δεν διευκρινιζει. Γι' αυτο,ΙΧ με 6 α/σ.
22 Οκτώβριος, 2006 21:27
---------------------------
Κε Χάρρυ, ακόμα δεν βρήκα την ψυχραιμία να δω τι ακριβώς έγινε. Ταραχτήκαμε πολυ...
Δεν σας κρύβω ότι έχω και λίγες ενοχές, γιατί προς στιγμήν νόμιζα πως έριξε μαύρη πέτρα... Το τελευταίο που μπορούσα να σχεφτώ ήταν το κακό!!!
Καλημέρα σας με πολλά φιλιά
και αγάπη
Α.
doctor said...
Πολύ ωραία συζήτηση.
Βέβαια, παράγραφε θέτεις επιστημονικά ερωτήματα σε έναν θεολόγο και εκεί είναι το πρώτο σου λάθος.
Η θρησκεία έχει ταυτίσει την επιληψία με τον δαιμονισμό.
Πριν 2.500 χρόνια οι δεισιδαιμονίες ήταν απείρως πιο έντονες από σήμερα.
Σκεφτείτε ότι ακόμη και σήμερα, εν έτει 2006 υπάρχει η δεισιδαιμονία.
----------------------
Φίλε Ντοκ,
στόχος μου είναι ο διάλογος με όλους τους καλοπροαίρετους πιστους και μη για το ζήτημα που με καίει τόσο ως μητέρα ενος "δαιμονισμένου" παιδιού, όσο και ως πρόεδρος των Συνδέσμου υπερ των ατόμων με επιληψία.
Ως εκ τούτου είναι καθήκον μου να υποδέχομαι καθε άποψη και να την συζητάω καλοπροαίρετα. Αλλωστε, ακόμα και ο Ασχετος καταδίκασε τις σε βάρος των ατόμων με επιληψία ρατσιστικές συμπεριφορές.
Τη μεγαλύτερη όμως χαρά μου την έδωσε ένα ζευγάρι πιστών Χριστιανών μεν, με απέραντη αγάπη μεσα τους δε. (Δείτε το σχόλιο 22 Οκτώβριος, 2006 14:12)
Ασφαλώς η ανάλυση της συζήτησης είναι ακριβής. Ο φιλος μου ο Ασχετος κινήθηκε στα πλαίσια του δογματος που πιστεύει. Παρά ταύτα, απέρριψε τις δεισιδαιμονίες και προσπάθησε να δώσει άλλη ερμηνεία για τα δαιμόνια, αποχωρίζοντά τα από την Επιληψία. Και αυτό δεν είναι λιγο!
Κατά τ΄ άλλα συμφωνώ απολύτως μαζί σας με την κριτικη κατά την εκκλησίας μας.
Με εκτίμηση και αγάπη
Παράγραφος
Απόσπασμα απο το ιμέιλ που μου έστειλε οι λατρευτοί μου φίλοι Σταύρος και Αννα:
--------------------------
"(...) σας στέλνουμε την αγάπη μας να είστε καλά, δυνατοί και χαρούμενοι, και μην ξεχνάτε πως "ο Θεός αγάπη εστί και όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεω μενει και ο Θεός μένει εν αυτόν"
Πολλά φιλιά
Σταύρος και Άννα
---------------------
Για την αντιγραφή
Με απέραντη αγάπη
Α.
"...Απάντησε όπως θα απαντούσε ένας οπαδός του ΚΚΕ, χρησιμοποιώντας όχι δικές του εκφράσεις (το δόγμα απαγορεύει την προσωπική γνώμη), αλλά αλιεύοντας από εγκεκριμένες πηγές.
Σωστά έπραξε ως Θεολόγος, πολύ σωστά.
Αυτό που όμως είναι λυπηρό, είναι το ότι η εκκλησία δεν έχει απαγκιστρωθεί από αυτή την παρωχημένη ταύτιση και για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται εκτός τόπου και χρόνου.
Κρίμα."
Από τον doctor.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο... Η Εκκλησία, που ο μόνος λόγος ύπαρξής της είναι το να απλωθεί το νόημα όλης της διδασκαλίας του Χριστού, που είναι η ΑΓΑΠΗ προς όλους, πώς γίνεται και το αντιμετωπίζει έτσι?
Πώς τόσοι θεολόγοι αφήνονται και δημιουργούν ένα μικροπολιτικό κλίμα, ένα "μικρομάγαζο", που ούτε το χειρότερα εννοούμενο franchise στην Κάτω Μπανανία δεν αφήνει να γίνει?
Ναι, δεν θα κατέβει πάλι από τους ουρανούς για να μας βάλει στη θέση μας - από πού να πρωτοξεκίναγε δλδ!!! Αλλά το να είσαι "αντιπρόσωπος", δεν προύποθέτει ότι πρώτα αγαπάς τους ανθρώπους και ΕΙΔΙΚΑ οσους έχουν πρόβλημα και ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ όσους είναι παιδιά?
Ποιός ο λόγος να οχυρώνεσαι και να διαιαωνίζεις τα στεγανά ενός συστήματος, λες και είναι υποβρύχιο σε καιρούς σατανικούς - ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΤΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑ με όλους εμάς που πνιγόμαστε!!! Και μάθε μας και κολύμπι στην πορεία, μια-δυό απλωτές, δεν είπα να μας βγάλεις και στεγνούς στο κοντινότερο ξενοδοχείο!
Δεν ξέρω Παράγραφε, φίλοι, θέλω να έχω κάτι να μου κρατάει το χέρι από την άποψη του spiritual guidance, αλλά αυτό το κάτι προϋποθέτει δύο βασικά: Αγαπάμε και βοηθάμε.
Πού το χάσαμε το νήμα και δεν επανέρχεται...
Συγνώμη, διαβάζω εδώ και πολλές μέρες τα περί δαιμονισμού και επιληψίας και φρίττω, δεν μου έχει μείνει άλλη επιείκεια...
Με πολλή αγάπη και πολύ μεγάλη θλίψη,
Αφροδίτη
Το μάθημα της Δογματικής το πέρασα με την 8η (τι βλάξ!) και ήταν το τελευταίο μάθημα που πέρασα και πήρα το πτυχίο!
Με έκοβε ο κ.Ορφανός διότι έγραφα ... την γνώμη μου!!!
Δηλαδή ο Νίκος Δήμου δεν θα έπαιρνε ποτέ του πτυχίο!!!
Σε πολλά μαθήματα, υπήρχαν συγκεκριμένες απαντήσεις στις ερωτήσεις που τυχόν να μας έθεταν μαθητές ή κάποιοι ..."περίεργοι".
Π.χ. οι 5 αποδείξεις της ύπαρξης του Θεού ή το αν ο Ιησούς είχε σύνθετον φύσιν ή σύνθετον υπόστασιν, λες και τον εξέτασαν οι πατέρες της εκκλησίας σε ψυχιατρείο...
Τέλος πάντων.
Παράγραφε μην ξαναπείς το παιδάκι σου δαιμονισμένο και ως πρόεδρος υπόβαλε επίσημη ερώτηση στην εκκλησία της Κύπρου.
Και μη μου μιλάς στον πληθυντικό γιατί ξυπνά μέσα μου ο σχιζοφρενής με το πριόνι και προσπαθεί να κατακρεουργήσει το ego που τον κλειδώνει στο κελάρι!
Είμαι 33 και έχω μια κόρη 3 ετών, υγιέστατη (η ζωή είναι θέμα πιθανοτήτων, γι'αυτό δεν λέω thanx God, έχει κι άλλες δουλειές ο Πανάγαθος).
Αφροδίτη, μικρό μου σεντονάκι, προσπαθώ να βρω έστω και μια δημοσίευσή σου που να διαφωνώ.
doctor
@ aphrodite
Αν και πολλοί θρησκευόμενοι φίλοι δυσαρεστήθηκαν με τα τελευταία κείμενα που έγραψα, εντουτοις ουδείς βρέθηκε να μιλησει για δαιμόνια. Επισήμως δηλαδή έχει επέλθει στο εδώ συζητουμενα ο... διαχωρισμός επιληψίας και δαιμονισμου (πώς λέμε, διαχωρισμός... κράτους και εκκλησίας;).
Πιστεύω, λοιπον, αγαπημένη μου Αφροδίτη, ότι εάν η ιεραρχία καθοδηγήσει τον κόσμο με μια απλη κοινοποιηση: "η Εκκλησία μας δηλώνει ρητά ότι τα άτομα με επιληψία δεν έχουνε καμία απολυτως σχέση με τα δαιμόνια, είναι το ίδιο ασθενεις όσο οι καρδιοπαθείς" και οφείλουμε να τους συμπαραστεκόμαστε και όχι να φοβόμαστε την ασθένειά του τώρα στον 21ο αιώνα", εάν δηλαδή η εκκλησία μάς δώσει ένα τέτοιο κείμενο, τα υπόλοιπά είναι δική μας δουλειά.
Αυτός είναι τώρα ο στοχος: μία δήλωση για την αξιοποιήσουμε.
σε φιλώ πολύ
με απέραντη αγάπη
Α.
doctor said...
(...)
Και μη μου μιλάς στον πληθυντικό (...)
Είμαι 33 και έχω μια κόρη 3 ετών, υγιέστατη (...).
----------------------
Φίλε ντοκ,
σου εύχομαι υγεία και σε σένα και στην κορούλα σου!!!
Οσο για την "δογματική", απ΄ ό,τι βλέπω, παραμένεις ακόμα... ανεπίδεκτος!!!
Με αγάπη
Α.
Πιστεύω, λοιπον, αγαπημένη μου Αφροδίτη, ότι εάν η ιεραρχία καθοδηγήσει τον κόσμο με μια απλη κοινοποιηση: "η Εκκλησία μας δηλώνει ρητά ότι τα άτομα με επιληψία δεν έχουνε καμία απολυτως σχέση με τα δαιμόνια, είναι το ίδιο ασθενεις όσο οι καρδιοπαθείς" και οφείλουμε να τους συμπαραστεκόμαστε και όχι να φοβόμαστε την ασθένειά του τώρα στον 21ο αιώνα", εάν δηλαδή η εκκλησία μάς δώσει ένα τέτοιο κείμενο, τα υπόλοιπά είναι δική μας δουλειά.
----------------------------
Αγαπητή Παράγραφε,
από τη δική μου τη μεριά, μπορώ να σου υποσχεθώ πως ό,τι περνάει από το χέρι μου προς αυτή την κατεύθυνση, σου υπόσχομαι πως θα το κάνω.
Με αγάπη και εκτίμηση
Γιώργος
Άσχετος said...
Πιστεύω, λοιπον, αγαπημένη μου Αφροδίτη, ότι εάν η ιεραρχία καθοδηγήσει τον κόσμο με μια απλη κοινοποιηση: "η Εκκλησία μας δηλώνει ρητά ότι τα άτομα με επιληψία δεν έχουνε καμία απολυτως σχέση με τα δαιμόνια, είναι το ίδιο ασθενεις όσο οι καρδιοπαθείς" και οφείλουμε να τους συμπαραστεκόμαστε και όχι να φοβόμαστε την ασθένειά του τώρα στον 21ο αιώνα", εάν δηλαδή η εκκλησία μάς δώσει ένα τέτοιο κείμενο, τα υπόλοιπά είναι δική μας δουλειά.
----------------------------
Αγαπητή Παράγραφε,
από τη δική μου τη μεριά, μπορώ να σου υποσχεθώ πως ό,τι περνάει από το χέρι μου προς αυτή την κατεύθυνση, σου υπόσχομαι πως θα το κάνω.
Με αγάπη και εκτίμηση
Γιώργος
24 Οκτώβριος, 2006 12:02
-----------------------------
Φίλε Γιώργο,
περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι αρχιεπισκοπικές εκλογές για να πορευτούμε όμως ειπαμε.
Θα σε κρατάω ενήμερο κι αν έχει κανένα γνωστό εδώ κατω, να βοηθήσεις.
σ΄ ευχαριστώ πάρα πολυ
με αγαπη
Α.
"η Εκκλησία μας δηλώνει ρητά ότι τα άτομα με επιληψία δεν έχουνε καμία απολυτως σχέση με τα δαιμόνια, είναι το ίδιο ασθενεις όσο οι καρδιοπαθείς" και οφείλουμε να τους συμπαραστεκόμαστε και όχι να φοβόμαστε την ασθένειά του τώρα στον 21ο αιώνα"
Συγνώμη αν ακουστεί χοντρό, να βάζαμε όμως κι ότι δεν κολλάει, δεν έχει αντισώματα ή εμβόλιο αλλά πιθανόν να είναι εντελώς ΙΑΣΙΜΗ?
Γιατί προχτές άκουσα κάτι σε παιδικό πάρτυ και κόντεψα να βγάλω φλύκταινες, "το τρέχουν το παιδί στους τρελλογιατρούς, αλλά τι περιμένεις, επιληψία είναι, τελειωμένη υπόθεση, τι το κουράζουν? Ας κοιτάξουν το άλλο τους το παιδί μην έχει κολλήσει τίποτα...!". Ναι, Αθήνα 2006.
Αν δεν σεβόμουν το ότι ήμουν κι εγώ φιλοξενούμενη στο σπίτι, θα γινόταν της μουρλής... Ευτυχώς η φίλη (μαμά που έκανε το πάρτυ) ξέρει για σένα, της το είπα και ανέλαβε να "καθαρίσει" εκείνη. Καταντράπηκε, αλλά τουλάχιστον θα εξηγήσει... Πόσοι όμως από άγνοια διαιωνίζουν αυτή την αηδία?
Αχ Παράγραφε, τουλάχιστον ας κάνουμε όλοι μια μικρούτσικη διαφορά, είναι κι αυτό κάτι...
Μακάρι τη μεγάλη σε σας να την κάνει η Εκκλησία ως οφείλει, με την επιρροή που έχει. Και μακάρι να συνδράμουν και όλα τα ΜΜΕ να ησυχάσουμε! Αυτό παντού.
Αγάπη και πάλι αγάπη!
ΥΓ- Ασχετο: την θυμάστε την παράσταση της Σαλλυ Φηλντ όταν παρέλαβε το 2ο της Οσκαρ? "μ'αγαπάτε, πραγματικά μ'αγαπάτε!". Ε, τώρα που μου είπε τόσο καλά λόγια ο doc (μετά από τόσα ορθά-κοφτά και "διαφωνώ" που με έχει κεράσει, "μικρό μου σεντονάκι!" ΓΟΥΑΟΥ- ΠΟΡΩΣΗ!) I kinda have the same buzz...!!! Είδατε η καλή & αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα (for a change)?
:)))
ΥΓ2- ώρες-ώρες λέω αι-σιχτίρ με τους κολλημένους, που βγάζουν σουλάτσο την οξεία κομπλεξίτιδά τους πάνω σε ασθενείς και δη παιδάκια, ας είναι τα παιδάκια όλου του κόσμου καλά, κι εμείς οι μεγάλοι που τα σκατώνουμε έτσι, ας αλληλομουτζωνόμαστε, δεν πειράζει!...
Να μας ζήσουν τα μικρά μας αγγελάκια! Και λέω "μας" γιατί όλα τα παιδιά, παντού, είναι δικά μας, πώς θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε?...
σκουληκοτρυπα said...
@Παραγραφος απο το ποντικο blog..
Αναφερεσαι σε μενα μιλωντας για μικροπρεπείς, μικρόψυχες και κακοήθεις
επιθεσεις τηρωντας αλλα μετρα και σταθμα απεναντι σε εξεχοντες διαταραγμενους οπως ο "σωστος"
και ο Harrygreco". Μπορει να υποστηριξεις οτι αυτο οφειλεται στην βαθυτερη γνωση που εχεις για τα
συγκεκριμενα προσωπα, αλλα τοτε εμενα γιατι με κρινεις "ελαφρα τη καρδια";;;
Η σταση των ανω προσωπων τοσο καιρο
συναδει με την αξιοπρεπεια και το ηθος που επικαλεισαι;
Ξερεις κυρια μου το πιο δυσκολο πραγμα ειναι να μπορεις να κρινεις δικαια, με τα δικα σου μετρα παντα, αλλα οχι ανισοβαρως ανεξαρτητα απο τις ιδιαιτερες προσωπικες σου σχεσεις μαζι τους- ακομα και αν εναι συγγενεις σου και δικοι σου ανθρωποι. Ο συναισθηματισμος δεν ειναι καλος συμβουλος σε τετοιες περιπτωσεις.
24 Οκτώβριος, 2006 22:35
--------------------------
Σας απάντησα στο άλλο ποστ, στο επόμενο.
Με αγάπη
Παράγραφος
aphrodite said...
"η Εκκλησία μας δηλώνει ρητά ότι τα άτομα με επιληψία δεν έχουνε καμία απολυτως σχέση με τα δαιμόνια
-------------------------
Αφροδίτη μου, καλη μου φίλη,
δεν σου κρύβω ότι φέρουμε κι εμείς οι γονείς των παιδιών με επιληψία, μεγάλη ευθύνη. Πολλή μεγάλη ευθύνη.
Τόσα χρονια είμαστε κι εμείς θυματα της φοβίας μας. Κρυβόμαστε και προσπωθουμε να κρύψουμε το παιδί μας και την οικογένειά μας από το στίγμα.
Τωρα που το σκέφτομαι: αν είχα δευτερο παιδί, θα εβρισκα άραγε τη δύναμη να μιλησω ανοιχτα;
Ειλικρινά δεν ξέρω.
Με αγάπη
Α.
Αγαπητή παράγραφος να μου επιτρέψεις να σου πώ οτι η τακτική όλοι οι καλοί χωράνε έχει τα όριά της.
Ζητάς να ξεκαθαρίσει η εκκλησία ότι άλλο επιληπτικός και άλλο δαιμονισμένος,τη στιγμή που έχουν τα ίδια ακριβώς συμπτώματα.
Ζητάς δηλαδή απο τους παπάδες να λύσουν ένα πολύ δύσκολο γρίφο.
Εαν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ο δαιμονισμένος είναι η αρχαία εκδοχή του επιληπτικού,πώς θα διαχωριστούν τα ταυτόσημα;
Ας πούμε ότι οι παπάδες θα κάνουν μία απο τις γνωστές τους τρίπλες και θα αποδεχθούν αυτό που ζητάς.Πρέπει ταυτόχρονα να οριοθετήσουν και τα πλαίσια του δαιμονισμένου.Εαν ο επιληπτικός είναι αυτό που κάποτε γνωρίζαμε ως δαιμονισμένο πως στην ευχή θα τα οριοθετήσουν;
Η άποψή μου είναι ότι πρέπει ο σύλλογός σας εξαρχής να σταθεί απέναντι στους κάφρους της ορθοδοξίας και με συνέπεια και σταθερότητα να υποστηρίξει ότι δεν υπάρχουν δαιμονισμένοι αλλά μόνο επιληπτικοί.Θα αντιμετωπίσετε εντάσεις αλλά για μένα είναι μονόδρομος.
Το κακό είναι ότι με τον ήπιο χαρακτήρα που έχεις είναι δύσκολο να τα βάλεις με τους γενίτσαρους του χριστιανισμού.
@ Yosemite
Είδα το σχόλιό σας και ευχαρίστως θα τοποθετηθώ πολυ σύντομα.
Σας ευχαριστώ πολυ
με αγάπη
Παράγραφος
Yosemite Sam said...
Αγαπητή παράγραφος να μου επιτρέψεις να σου πώ οτι η τακτική όλοι οι καλοί χωράνε έχει τα όριά της.
Ζητάς να ξεκαθαρίσει η εκκλησία ότι άλλο επιληπτικός και άλλο δαιμονισμένος,τη στιγμή που έχουν τα ίδια ακριβώς συμπτώματα.
Ζητάς δηλαδή απο τους παπάδες να λύσουν ένα πολύ δύσκολο γρίφο.
Εαν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ο δαιμονισμένος είναι η αρχαία εκδοχή του επιληπτικού,πώς θα διαχωριστούν τα ταυτόσημα;
Ας πούμε ότι οι παπάδες θα κάνουν μία απο τις γνωστές τους τρίπλες και θα αποδεχθούν αυτό που ζητάς.Πρέπει ταυτόχρονα να οριοθετήσουν και τα πλαίσια του δαιμονισμένου.Εαν ο επιληπτικός είναι αυτό που κάποτε γνωρίζαμε ως δαιμονισμένο πως στην ευχή θα τα οριοθετήσουν;
Η άποψή μου είναι ότι πρέπει ο σύλλογός σας εξαρχής να σταθεί απέναντι στους κάφρους της ορθοδοξίας και με συνέπεια και σταθερότητα να υποστηρίξει ότι δεν υπάρχουν δαιμονισμένοι αλλά μόνο επιληπτικοί.Θα αντιμετωπίσετε εντάσεις αλλά για μένα είναι μονόδρομος.
Το κακό είναι ότι με τον ήπιο χαρακτήρα που έχεις είναι δύσκολο να τα βάλεις με τους γενίτσαρους του χριστιανισμού.
26 Οκτώβριος, 2006 12:03
-----------------------------
Αγαπητέ φίλε,
στην Κύπρο ο κοσμος πιστεύει στο θεό και σέβεται την εκκλησία. Είναι μια πραγματικότητα. Εδώ ζω και πρέπει να την αποδεχθώ. Αρα οφείλω να ζητήσω κάτι, κάτι παρά τίποτα.
Αυτό το κάτι είναι το αίτημά για μια δήλωση με την οποία θα διαχωρίζεται η επιληψία απο τον δαιμονισμό. Μπορεί να ακουγεται ως... λογική ταχυδακτυλουργία. Δεν εχει σημασία. Σημασία έχει ο κόσμος να ακουσει από τα χείλη του Αρχιεπισκόπου ότι "όποιος έχει επιληψία δεν είναι δαιμονισμένος αλλά άνθρωπος του θεού που χρειάζεται γιατρό".
Αν μας δώσει η Εκκλησία της Κύπρου αυτην τη δήλωση, εμείς θα την μοιράσουμε στον κόσμο, θα της δημοσιεύσουμε στις εφημερίδες, τα περιοδικά, θα την κοινοποιήσουμε στα ΜΜΕ κοκ.
Για την ώρα υφέρπει η προκατάληψη, για την ώρα ακόμα και στα μορφωμένα (υποτίθεται) άτομα, υπάρχει ένα κρυφος φόβος για τα άτομα με επιληψία...
Δυστυχώς, υπάρχει ένα συλλογικό υποσυνείδητο που είναι μπολιασμένο με ξεχασμένα δαιμονόπληκτα ακούσματα. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε.
Ας κρατήσει ο κόσμος την πίστη του κι ας κάνει η Εκκλησία τη σοφιστεία της. Ξέρει από αυτά. Θα είναι η πρώτη της φορά;
Με αγάπη και εκτίμηση
Παράγραφος
Ολα αυτά είναι θλιβερά.Σχεδόν απίστευτα.Το 2006 χρειαζόμαστε σε έδαφος της ευρωπαϊκής ένωσης μία δήλωση "απο τα χείλη του αρχιεπισκόπου" για να μπορούμε να αναπνεύσουμε και να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα χωρίς να ντρεπόμαστε που έχουμε αρρωστο παιδί.
Εχεις ήδη αρκετούς μπελάδες με το κοριτσάκι σου και δεν θέλεις άλλους.Σε καταλαβαίνω.Καλή δύναμη!
Yosemite Sam said...
Ολα αυτά είναι θλιβερά.Σχεδόν απίστευτα.Το 2006 χρειαζόμαστε σε έδαφος της ευρωπαϊκής ένωσης μία δήλωση "απο τα χείλη του αρχιεπισκόπου" για να μπορούμε να αναπνεύσουμε και να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα χωρίς να ντρεπόμαστε που έχουμε αρρωστο παιδί.
Εχεις ήδη αρκετούς μπελάδες με το κοριτσάκι σου και δεν θέλεις άλλους.Σε καταλαβαίνω.Καλή δύναμη!
-----------------------
Αγαπητέ φίλε, καλή σου μέρα,
Σας ευχαριστώ πάρα πολυ για την κατανόηση.
Υπάρχει και κάτι που δεν το έχω πει: συχνά σε πολυμελείς οικογένειες τα παιδάκι με επιληψία είναι κυριολεκτικά πεταμένα στη γωνία. Είναι το... "ονειδος" της οικογένειας, η... "αποτυχία" των γονιών και η... "δυσφήμιση" σε βάρος των υγιών παιδιών.
Εκείνο που με είχε συγκινήσει, μιλώντας με μια οικογένεια από την Πάτρα, είναι η αλληλεγγύη που δειχνουν τα δυο αδέλφια στον τρίτο (μικρότερο) αδελφό που πάσχει από επιληψία: έχουν οργανώσει τη ζωή τους, έτσι ώστε πάντα να ειναι να τον βοηθήσουν. Δεν κρύβονται, ποτέ δεν έκρυψαν την επιληψία του αδεφλού τους και από παιδιά έτρεχαν και ήξεραν να προσφέρουν πρώτες βοήθειες. Και δεν είναι να πεις άτομα πολυπτυχιούχα, και οι γονείς τους είναι ακόμα βιοπαλαιστές!
Οπως έλεγε κι ένα σοφός και το ξαναείπα εδώ μέσα, ο ασθενής δεν υποφέρει εξαιτίας της ασθένειάς του, αλλα εξαιτίες της στάτης της κοινωνίας απέναντί του. Ο ασθενής δεν χρειάζεται οικτο αλλά αλληλεγγύη. Δηλ έμπρακτη προσφορά, απλώς το χέρι μας, να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί όταν παραπατά.
Σ΄ ευχαριστώ για την ευχή σου
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Παράγραφε καλημερα
Μόλις γύρισα από το σπίτι της διπλανής μου (τώρα είναι σχεδόν 9 τη νύχτα εδω), μια πολύ ωραία γυναίκα, την λένε Dawn, και η οποία έχει τρία παιδιά. 15, 8, και 3 ετών το πιο μικρό κορίτσι, που τη λένε Brynne.
H Brynne γεννήθηκε με το σύνδρομο 9ρ-, εξαιρετικά σπάνιο, μόνο λίγες εκατοντάδες στις ΗΠΑ. Ως τώρα η μικρή έχει υποστει 12 βαρβάτες και βάρβαρες εγχειρήσεις, ως και ανακατασκευή κρανίου.
Το κρανίο άρχισε πάλι να παραμορφώνεται και η επόμενη μεγάλη εγχείρηση ( της αφαιρούν το δέρμα του προσώπου, της σπαζουν το μέτωπο, της το ξανακολάνε, της επαναφέρουν το δέρμα) θα γίνει 11 Νοεμβρίου στο St Petersburg.(δίπλα μας).
Λοιπόν, επειδή μίλησες για απομόνωση. Τώρα που ήμουν εκεί έδειχνε ένα έργο η τηλεόραση, οπου η σύζυγος είναι έγκυος και η αμνιοκέντιση δείχνει ανωμαλια. Το ζευγάρι δείχνει να καταρρέει.
Και τότε ο μικρός γιος της Dawn λέει, Τι πάθανε αυτοί; Γιατί κάνουν έτσι; Εμείς είμαστε τόσο ευτυχισμένοι με την Brynne.
Η Brynne έμαθε και μερικές κουβέντες Ελληνικά από μενα. Οποτε με βλέπει μου λεει "You know what? Σ'αγαπώ"
Και μου δίνει τις πιο ζεστές αγκαλιές στον κόσμο.
Η δε Dawn και ο άνδρας της ο Tim θεωρούν τους εαυτούς τους ευλογημένους που την έχουν.
Αυτά από το Αμέρικα.
Θα την γνωρίσεις όταν έρθεις. Σύμφωνοι;
:)
Αγαπημένη μου Πανέμπορφη,
σε παρακαλώ να δώσεις στη φίλη σου και στα παιδάκια της πολλά φιλιά!
Ολόψυχα τους ευχόμαστε καλή ανάρρωση!
Μερικές φορές ο δικός μας ο πόνος μας κάνει εγωιστές: κλεινόμαστε στη δική μας ταλαιπωρία και νομίζουμε ότι είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι άνθρωποι στον κοσμο. Κι όμως, υπάρχουν δυστυχίες και δυστυχίες...
Σ΄ευχαριστώ, τόσο που δεν μπορείς να φανταστείς!!!
Με πολλή αγάπη και εκτίμηση
Α.
Αγαπητή Παράγραφε.
Διαβάζω στη σελίδα σου και διαπιστώνω έναν καταφανή πόλεμο κατά της Εκκλησίας. Aρχικά δεν γνωρίζεις τί είναι Εκκλησία, γιατί αν γνώριζες θα ήξερες ότι είσαι κι εσύ μέλος της. Εσύ περιγράφης κάποια λάθη των μελών της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να τροφοδοτής συνέχεια τον πόνο σου και να μην μπορείς να ησυχάσης καθόλου. 'Aδικα ψάχνης να βρής αγάπη και συμπαράσταση απο τους ανθρώπους, αυτοι που σου συμπαραστέκονται σήμερα αν αύριο θήξεις το συμφέρον τους μπορούν και να σε σκοτώσουν, έτσι κάνουμε σχεδόν πάντοτε εμείς οι άνθρωποι, άλλωστε το μαρτυράει η μέχρι τώρα ιστορία μας, αυτό που θεωρής ως συμπαράσταση είναι μια συναντίδραση κατα του ΘΕΟΥ που μεγαλώνει τον πόνο σου. Αγάπησέ ΤΟΝ γιατί σε ΑΓΑΠΑΕΙ. Αγάπησέ ΤΟΝ και ζήτα του να απαλυνει τον πόνο σου, μόνη σου δεν μπωρείς, είσαι άνθρωπος. Πίστεψέ ΤΟΝ γιατί σταυρώθηκε ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ομως, παλι για ΣΕΝΑ. Δεν ζητάει εσυ να κάνεις τίποτε απο αυτά, τα έκανε όλα ΑΥΤΟΣ για ΣΕΝΑ, εσυ κάνε το λίγο, ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ, λίγο.
Όλα όσα κρίνης και κατακρίνης, μαζί με τους συμπαραστάτες μιας ματαιότητας, είναι αποτέλεσμα ΕΓΩΪΣΜΟΥ και ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ. Κρίνης ένα ΘΕΟ που δεν γνώρισες και μία διδασκαλία που δεν βίωσες. Με το μίσος και την έχθρα προσπαθείτε να νικήσεται την αδυναμία σας να λύσεται τα προβλήματά σας. Η αυτοθέωση είναι αδύνατη. Μας τρομάζει όλους τους ανθρώπους η ιδέα της υποταγής στο Θεό. Όμως μόνο αυτή η υποταγή μας κάνει θεούς κατα Χάρη και μας απελευθερώνει απο τα πάθη μας. Η εμπαθής μας κατάσταση μας κάνει να χάνουμε το χρόνο μας άσκοπα και μάταια. Οι αρχαίοι πρόγονοίμας θεοπόιησαν και προσκύνησαν τα πάθη τους το ίδιο και εμείς σήμερα, τα πάθη είναι οι πύλες των δαιμόνων, μην τρομάζης που υπάρχει ο διάβολός γιατί δεν είναι ανίκητος τον νίκησε ο ΧΡΙΣΤΟΣ πάνω στο ΣΤΑΥΡΟ, η μωρία του ΣΤΑΥΡΟΥ, χαρίζει ζωή στους "ανόητους" που θα τον πιστέψουν. Πίστεψε ότι ΑΥΤΟΣ "μόνο" έχει λύσεις στα προβλήματά σου. ΑΥΤΟΣ έχει την αγάπη που ψάχνης, γιατι ο ΘΕΟΣ στην ουσία του ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ. Μακάρι ΑΥΤΟΣ να σε βοηθήσει να ξεπερασης τα ορατα εμπόδια, αλλά και τα αόρατα, που εμποδίζουν την αόρατη ψυχή σου να πλησιάση το ΑΟΡΑΤΟ ΘΕΟ.
Ο/Η paragrafos είπε...
Ο/Η jean 40 είπε...
Αγαπητή Παράγραφε.
Διαβάζω στη σελίδα σου και διαπιστώνω έναν καταφανή πόλεμο κατά της Εκκλησίας.
---------------------
Αγαπητέ κύριε,
οι ευαγγελιστές, οι ιερείς και οι μοναχοί δεν ούτε... Θεοί ούτε... Χριστοί. Είναι άνθρωποι!!!
Δεν σας πέρασε πότε από το νου ότι, ως άνθρωποι, μπορεί να σφάλλουν;
Δεν σας πέρασε ποτέ από τον νου ότι στο ζήτημα της επιληψίας, απλώς αναπαράγουν τις κουταμάρες και τις δεισιδαιμονίες τής εποχής τους;
Δεν θέλω να θίξω τα ιερά και τα όσιά σας. Απλώς υπερασπίζομαι, ως μάνα, το δικαίωμα τού παιδιού μου και τα δικαιώματα των παιδιών με βαριά επιληψία, να μη τα θεωρεί η κοινωνία και η Εκκλησία δαιμονισμένα, επειδή έτσι τα στιγματίζει και τα οδηγεί στον ρατσιστικό και απάνθρωπο κοινωνικό αποκλεισμό.
Κι αν υπάρχει Θεός και Χριστός, συμφωνεί μαζί μου κι όχι με τους θρησκοληπτους που ξημεροβραδιαζουν στους εξορκισμούς.
Εκτός αν τα παιδάκια με βαριά επιληψία είναι παιδιά ενός άλλου... κατώτερου Θεού...
Με αγάπη
Παράγραφος
@ Ο/Η jean 40
Αγαπητέ κύριε,
Αν θέλετε διάλογο, ελάτε έδω (http://parakeimena.blogspot.com/)όπου έχω μεταφέρει τα λόγια σας προς σχολιασμό.
Με αγάπη
Παράγραφος
https://filologos1962.blogspot.com/p/blog-page_49.html?sc=1728446595485&m=1#c145222656955803729 🇬🇷
θυρα 3 - θυρα 4:
Οι 4 Ευαγγεληστες ≝ Πασχαλης Καμορα
Δημοσίευση σχολίου