Έπιασα την κορούλα μου στα χέρια κι άρχισα να τρέχω σαν τρελή δεξιά-αριστερά, από δωμάτιο σε δωμάτιο και από τηλέφωνο σε τηλέφωνο. Στην αγκαλίτσα μου το παιδάκι μισοπεθαμένο, στο τηλέφωνο να μη μπορώ να μιλήσω και ο άντρας μου να ακούει, από τη συσκευή, ένα βουβό κλάμα που τον κατατρόμαξε .
Τρέχω για το γραφείο του - είναι δίπλα από το σπίτι. Νά ΄σου η μανούλα στην αυλή που τώρα μ΄ ακολουθεί αλαφιασμένη! Ορμάω και του δίνω το παιδί μας λέγοντάς του σπαραχτικά: "δεν αναπνέει"... Εκείνος, προσπαθεί απεγνωσμένα να διατηρήσει την ψυχραιμίας του. "Εισρόφηση", λέει, το γυρίζει μπρούμυτα και το χτυπάει στην πλάτη. Η ψυχούλα μας βγάζει το φαγητό, αρχίζει να κλαίει και ξαναβρίσκει το χρώμα της. "Γρήγορα στο νοσοκομείο!"
Αλλά και στο αυτοκίνητο (οδηγούσε ο παππούς) ξανά τα ίδια : τα μάτια γυρίσανε πίσω, το πρόσωπο μελάνιασε κι ανάσα καμιά. "Πάλι σταμάτησε η αναπνοή του", ουρλιάζω... Τώρα ο καλός μου τού έδωσε το φιλί της ζωής, συνέρχεται για λίγο αλλά σύντομα ξανασβήνει...
Έτσι το παραδώσαμε στον παιδίατρο, ξεψυχισμένο. Πανικός στο θάλαμο, σωληνάκια, οξυγόνα, μια νοσοκόμα κάτι ψελλίζει για σπασμούς, βάζουν υπόθετο στεζολίντ (δηλαδή βάλιουμ) και μετά από δέκα λεπτά, η κορούλα μας ξαναβρίσκει το χρώμα της, την αναπνοουλα της, τώρα κοιμάται το αγγελούδι μας, ήσυχα...
- «Θα ζήσει γιατρέ;"
- «Δεν είναι τίποτε, θα ζήσει. Αφήστε την μόνο να ηρεμήσει λίγο..." και τα λέμε μετά.
35 σχόλια:
Αγαπητή paragrafos,
μας συγκινείς πολύ με αυτά που γράφεις και πολλές φορές μας αποστομώνεις! Τι να σου γράψουμε άραγε; Πάντως έχουν δει το προφίλ σου περίπου 1000 άτομα! Αφορμή για να σου γράψω στάθηκε κυρίως το σχόλιό σου στο blog του Ν.Δ.
Ναι, είμαστε μια υπέροχη και αγαπημένη παρέα (κι ας υπάρχουν και μερικά "καβγαδάκια" κάποιες φορές). Μπορεί να παρασύρομαι συχνά και να αφιερώνω απίστευτο χρόνο στην μπλογκόσφαιρα, αλλά η χαρά και η ικανοποίηση που μου δίνουν δεν περιγράφεται! Μη μιλήσω για "ευτυχία" και με περάσουν για κανένα τρελό - πάντως δε νομίζω πως καμιά "ψυχοθεραπεία" μπορεί να έχει τόσο εκπληκτικά θετικά αποτελέσματα.
Να 'σαι πάντα καλά και να μας γράφεις με τα υπέροχα ποστάκια και τα σχόλιά σου.
Με αγάπη,
Μιχάλης
Υ.Γ. Σου 'κανα και σένα σεφτέ! Άχτι το είχα :))
Έζησε!
Και είναι καλά!
Και αύριο θα είναι ΟΡΙΣΤΙΚΑ υγιέστατο!
Και η ευτυχία που θα σου χαρίζει,οι ήλιοι που θα ζωγραφίζει στη ζωή σου,τούτες τις τρομερές στιγμές που περιγράφεις,θα τις ''θολώνουν'',θα τις κάνουν να έρχονται στην μνήμη σου πιο αραιά,θα τις κάνουν λιγότερο επώδυνες...
Καλο μήνα!
Υπάρχει μια κινέζικη νομίζω παροιμία που λέει Θεέ μου βοήθησε με να μην υποστώ όσα μπορώ να αντέξω. Κάτι τέτοιο αισθάνομαι να συμβαίνει εδώ.
Είσαι τολμηρή, δυνατή και αποφασισμένη και έτσι θα είναι και το παιδί σου.
Ειλικρινά πιστεύω ότι θα νικήσετε και ότι όλα θα σας πάνε καλά.
mickey said...
Αγαπητή paragrafos,
μας συγκινείς πολύ με αυτά που γράφεις και πολλές φορές μας αποστομώνεις! Τι να σου γράψουμε άραγε; Πάντως έχουν δει το προφίλ σου περίπου 1000 άτομα!(...)
--------------------------
Μετά τα "Βοήθεια" και "Βοήθεια (2)" θα παρουσιάσω ψυχραιμα την κατάσταση, τα λάθη που κάναμε εκείνη την πρώτη φορά... γιατί θα πρέπει να σας πω ότι εκείνη τη μέρα το παιδί κινδύνεψε απο τον... πανικό μας. Δυστυχώς.
Με αγάπη
Παράγραφος
Παράγραφε
Με το να διαβάζω συνεχώς αυτά που περιγράφεις, βλέπω την ουσιαστική πλευρά του ανθρώπινου πόνου.
Οι περιγραφές σου με οδηγούν στο να δω την επίγουσα κατάσταση από την πλευρά του συνοδού. Αυτό δεν έχει κάποιος τα περιθώρια να το αισθανθεί, όταν θα πρέπει να σκέφτεται τις βενζοδιαζεπίνες (είναι άψυχος ο όρος, αν και πολύτιμος για τον ασθενή).
Σπουδάζω τα πράγματα από την άλλη πλευρά στο "σπίτι" της Παραγράφου.
Σε χαιρετώ και περιμένω
Φιντείας
@ apousia
Ναι, η κορούλα μας ζει. Με απώλειες βέβαια. Δυσκολίες στην κίνηση, στην ομιλία, με αβέβαιο μέλλον (κάθε χρόνο πρέπει να πηγαίνουμε στην Αμερική).
Ζει όμως κι εμείς δεν παραδινόμαστε εύκολα.
Σ΄ έχω μέσα στην καρδιά μου
η Φίλη σου
Παράγραφος
silk123 said...
Υπάρχει μια κινέζικη νομίζω παροιμία που λέει Θεέ μου βοήθησε με να μην υποστώ όσα μπορώ να αντέξω. Κάτι τέτοιο αισθάνομαι να συμβαίνει εδώ.
--------------------------
Μιας γνωστής το αγαπημένο (μικρότερό της) παιδί (ήταν το τρίτο της) πέθανε πριν έξι χρόνια (καρκίνος στο κεφάλι), αφού πρώτα γυρίσανε όλη την Ευρώπη και βασανίστηκαν όλοι αφάνταστα.
Μαζί με το παιδί, πέθανε ψυχικά και η φιλη μου. Χώρισε. Τα δυο μεγάλα παιδιά τα πήρε ο σύζυγος που είχε τα χρήματα, τα απέκοψε από τη μητέρα κι εκείνη τώρα γυρνάει δεξιά και αριστερα σαν την άδικη κατάρα.
Υπέστη όσα μπορούσε να αντέξει; Θα μου πείτε, αφού ζει, ναι.
Πάντως, σας ευχαριστώ για την ενθάρρυνση.
Με αγάπη
Παράγραφος
Φιντείας...Finteias said...
Παράγραφε
Με το να διαβάζω συνεχώς αυτά που περιγράφεις, βλέπω την ουσιαστική πλευρά του ανθρώπινου πόνου.
Οι περιγραφές σου με οδηγούν στο να δω την επείγουσα κατάσταση από την πλευρά του συνοδού.(...)
---------------------
Θα σας βοηθήσω να δείτε επίσης και ποσο χρήσιμη είναι η "άκαρδη" ψυχραιμία τού επαγγέλματός σας και πόσο επικίνδυνη είναι η πανικόβλητη αγάπη των γονιών.
Αυτά στο επόμενο ποστ. (Γιατί το επαναλαμβάνω: εκείνη τη μέρα το παιδί κινδύνεψε από εμάς. Ό,τι κάναμε ήταν μαλλον λάθος για την περίπτωσή του.)
Με αγάπη και εκτίμηση
Παράγραφος
ΥΓ. Φίλτατε κε Φιντεία, δεν ξέρω την ειδικότητά σας.Αν κρίνω όμως απο τις τελευταίες σωστικές παρεμβάσεις σας (πολλαπλής φύσεως) σε φιλικά μπλογκς νομίζω ότι θα σας πήγαινε πολυ η ειδικότητα του χειρουργού.
Μην τις χαρακτηρίζεις απώλειες.
Προβλήματα, που είναι πλήρως αναστρέψιμα,αυτό να σκέφτεσαι.
Κι εγώ σ'έχω στην καρδιά μου,και σ'ευχαριστώ για όλα!
Εσένα,τον εξαίρετο Φιντεία και κείνο το πανέμορφο λουλούδι,που το πίκρανα άθελά μου..
@silk123
Σοφά τα πλείστα κινέζικα ρητά,μα,επιτρέψτε μου να έχω αντίλογο για το συγκεκριμένο.
Συχνά ο άνθρωπος εκτίθεται σε καταστάσεις στις οποίες αδυνατεί να ανταπεξέλθει.
Ζει βεβαίως,αλλά χωρίς να αντέχει.
Πάντως το ενθαρρυντικό μήνυμα που θέλετε να περάσετε με την παροιμία,σίγουρα το εισέπραξε η γλυκιά paragrafos.
@ paragrafos
κι όμως βρίσκομαι στο χώρο των νευροεπιστημών.
Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι στην "προσθήκη κώδικα", όπως θα λέγαμε "προσθήκη βαλβίδας", στο φιλικό "σπίτι" της Απουσίας.
Γράφεις: "δεν ξέρω την ειδικότητά σας"
Αχ, αυτός ο πληθυντικός.
Μπορεί ως άνθρωπος να έχεις μεγαλύτερη αξία από μένα. Τι σημασία έχει το επάγγελμα;
"Ως χαρίεν εσθ' ανθρωπος ότ΄ Ανθρωπος είη."
Αυτό μου βγήκε αυθόρμητα την πρώτη φορά που διάβασα τις καταθέσεις της ψυχής σας.
Σήμερα θέλω να σας πω Ευχαριστώ.
Και να σας ευχηθώ να είστε πάντα δυνατή.
@ paragrafos
Σχετικά με αυτό που με ρώτησες για τους υπερσυνδέσμους.
Ελπίζω να γίνει σαφές.
Κατέβασε την εικόνα που βρίσκεται εδώ
@ Φιντείας...Finteias
Σχετικά με τον πληθυντικό: συγχωρέστε με, είναι δευτέρα φύσις μου. (Μόνο με την Apousια και την Αrtanis τον έχουμε καταργήσει. Σιγά-σιγά θα προσαρμοστώ, πού θα πάει;)
Επιχειρώντας να εφαρμόσω αυτά που με μάθατε σας λέω ότι η κορούλα μας βρήκε (για την ώρα) γιατρειά στο Μάγιο Κλινικ. Για να πάρετε μια ιδέα (ως γιατρός) περί του συγκεκριμένου νοσοκομείου πατήστεεδώ
Με αγάπη
Παράγραφος
@ paragrafos
Συγχαρητήρια.
Ο υπερσύνδεσμος με οδήγησε στο
Treatment of Epilepsy at Mayo Clinic
Θα πλουτίσουν τα επόμενα posts από ό,τι φαντάζομαι.
Καλησπέρα
@ Φιντείας
Να σας πώ: δεν σκοπεύουμε να υπεισέλθέλθουμε σε εξειδικευμένα ζητήματα που άποπτονται της παιδονευρολογίας, επειδή άλλη η δουλειά του... ναύτη κι άλλη του καντηλανάφτη.
Πρόθεσή μας είναι ωστόσο να μοιραστούμε με όλους σας όσο το δυνατόν περισσότερες από τις ποικίλες (μάλλον σκληρές) εμπειρίες που αποκομίσαμε.
Και κυρίως να απομυθοποιήσουμε εν τέλει τη φοβία και την προκατάληψη (παρεπόμενα της άγνοιας) γύρω από την επιληψία.
Κλείνω λέγοντας πως εάν είχαμε κάποια σωστή ενημέρωση από την αρχή, εμείς ως γονείς θα αποφεύγαμε τα ψυχικά τραύματα και η κορούλα μας να γινόταν καλύτερα πολύ πιο σύντομα.
Στερνή μου γνώση...
Με αγάπη
Παράγραφος
Υ.Γ. Τα ιατρικά τα αφήνουμε σε σας, που είστε ειδικός, να μας τα εξηγήσετε από εδώ αν θέλετε, σε όποιο πόστ επιθυμείτε και όταν μπορέσετε.
Markos said...
"Ως χαρίεν εσθ' ανθρωπος ότ΄ Ανθρωπος είη."
Αυτό μου βγήκε αυθόρμητα την πρώτη φορά που διάβασα τις καταθέσεις της ψυχής σας.
Σήμερα θέλω να σας πω Ευχαριστώ.
Και να σας ευχηθώ να είστε πάντα δυνατή.
--------------------------
Η φριχτή αλήθεια είναι κε Μάρκο ότι το ημερολόγιό μας είναι για δυνατά στομάχια.
Το ξέρω, είναι ανθρώπινο και τη συγχωρώ, ωστόσο... Κάτι θέλω να πω για την καλύτερη παιδική μου φίλη που είμαστε κολλητές χρόνια και χρόνια και όταν έμαθε ότι η κορούλα μου πασχει από επιληψία, εξαφανίστηκε...
Πέρασαν τριάμισι χρόνια κι ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Παρ΄ότι επανειλημμένα της τηλεφώνησα για να δω τι κάνει, φυσικά, και πώς είναι... Εκείνη όμως, ακόμα κρύβεται...
Σημειώσατε:
"Η φριχτή αλήθεια είναι κε Μάρκο ότι το ημερολόγιό μας είναι για δυνατά στομάχια".
Και η ομορφιά του ημερολογίου σας είναι που αναδεικνύει το μεγαλείο του ανθρώπου, σημειώνω εγώ αγαπητη Παρουσία.
Πιστέψτε με το "γερό στομάχι" δεν το χρειάζομαι για να σας διαβάζω, το χρειάζομαι για τα άλλα καθημερινά που συμβαίνει να φτάνουν μέχρι σε εμένα.
Εδώ συναντώ την όμορφη πλευρά, ναι την όμορφη πλευρά του Ανθρώπου (το Α δεν είναιι τυχαία κεφαλαίο)...
Και θέλω να επαναλάβω το "ευχαριστώ" γιατί έχετε τη δύναμη να καταγράψετε όσα σας συμβαίνουν και να φτάσει και σε εμάς, εμένα εν προκειμένω, η άλλη πλευρά που κάποιες φορές όσο κι αν προσπαθώ δεν είναι εύκολο να την ανακαλύψω.
Την Καλησπέρα μου.
@ paragrafos
@apousia
Δεν ισχυρίζομαι ότι καταλαβαίνω, δεν ξέρω την απάντηση στα "γιατι σε μένα",δεν ξέρω αν υπάρχει "λόγος" για όλα αυτά.
'Εχετε το σεβασμό μου και τη σκέψη μου και τη διάθεση να φανώ χρήσιμη αν μπορώ.
silk123 said...
@ paragrafos
@apousia
Δεν ισχυρίζομαι ότι καταλαβαίνω, δεν ξέρω την απάντηση στα "γιατι σε μένα",δεν ξέρω αν υπάρχει "λόγος" για όλα αυτά.
'Εχετε το σεβασμό μου και τη σκέψη μου και τη διάθεση να φανώ χρήσιμη αν μπορώ.
--------------------------
Μας φτάνει που μας σκέφτεσαι και που θες να είσαι δίπλα μας. Ήδη είσαι δίπλα μας, το νιώσαμε και το νιώθουμε. Κι είσαι τόσο κόντά μας που άκουσες το παράπονό μας καθώς ομολογήσαμε χαμηλόφωνα και με μισόλογα ότι ώρες-ώρες πνιγόμαστε και δεν αντέχουμε...
Σ΄ αγαπάμε
Παράγραφος
Aγαπητή,
Αντίδωρο στη ζεστή σου επίσκεψη κι επειδή κι εγώ ήθελα καιρό να σου γράψω, παραθέτω μια μικρή εμπειρική ιστοριούλα.
Στα φοιτητικά μου χρόνια στην Οδοντιατρική του ΑΠΘ είχα συναντήσει 2-3 επιλειπτικούς ασθενείς.Ως γνωστό κατά την οδοντιατρική πράξη λόγω του αυτονόητου άγχους τού ασθενούς αυξάνουν τα επίπεδα τών κατεχολαμινών στο αίμα με αποτέλεσμα να επέρχεται λόγω αγγιοσύσπασης μία παροδική ισχαιμία τού εγκεφάλου.Τέτοιες μεταβολές εχει παρατηρηθεί ότι μπορεί να αποτελέσουν "ζώνες σκανδάλης"που θα πυροδοτήσουν την εκδήλωση τής νόσου. Πολλές φορές οι ασθενείς το αποκρύπτουν(εγώ προσωπικά το έχω μόνιμα στο ερωτηματολόγιό μου) και ετσι ο γιατρός βρίσκεται εξ απροόπτου σε πιθανή εμφάνιση συμπτωμάτων(εσύ τα γνωρίζεις καλά)και πιστέψτε με είναι ένα πολύ ψυχρό συναίσθημα. Να μην πολυλογώ, έμαθα λοιπόν τη υποδείξη των καθηγητών και επί "ζωντανών"περιστατικών, τον τρόπο αντιμετώπισής τους.
Πέρασαν κάποια χρόνια χωρίς να έχω άλλη προσωπική εμπειρία.Μια μέρα βρισκόμουν στο Ελ.Βενιζέλος περιμένοντας την πτήση μου για Κάρπαθο.Ακούω φωνές και αντιλαμβάνομαι ένα πανικό,λίγο πιο πέρα.Καμιά λιποθυμία σκέφτηκα κι από συνήθεια πλησίασα να βοηθήσω. Ήταν ένα παλικάρι περί τα 35 πεσμένο κάτω και σε συνεχείς σπασμούς.Φαινόταν αβοήθητος,τρομαγμένος(σαν να είχε αντίληψη τι τού συνέβαινε)και όλοι γύρω του απομακρύνθηκαν σα να ήταν μίασμα ενώ οι γονείς του ούρλιαζαν...Πλησίασα,ήξερα τι έπρεπε να κάνω,γονάτισα,έβαλα το κεφάλι του στα γόνατά μου,το γύρισα στο πλάι ,έλυσα τη ζώνη κι ό,τι τον έσφιγγε κι έβαλα τα δάκτυλά μου στο στόμα του να τού τραβήξω τη γλώσσα γιατί εκεί είναι όλη η επικινδυνότητα να μη γυρίσει πίσω και κλείσει την αεροφόρο οδό.Ταυτόχρονα προσπαθούσα να πω στους γονείς του να σταματήσουν τις υστερίες γιατί χειροτέρευε την κατάσταση αλλά οι καημένοι τόσα χρόνια δεν είχαν ιδέα ότι ο γιος τους έπασχε και είχαν έρθει σε πανικό!Η κρίση πέρασε, το παιδί ηρέμησε,άφησα το κεφαλάκι του στο πάτωμα και άφησα τους δικούς τους να τον προσέξουν...Ήμουν πολύ λυπημένη για την όλη υστερία.Ηξερα απ ό,τι είχα διαβάσει, ότι αυτός ο πανικός κάνει πολύ περισσότερο κακό σ'αυτούς τους ανθρώπους, αλλά βλέπεις μέσα στην αβασάνιστη προκατάληψή μας, αντιμετωπίζουμε όλα αυτά τα φαινόμενα σαν απ το υπερπέραν και τους προσδίδουμε μια μεταφυσική χροιά. Αυτό που χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι από εμάς είναι η ψυχραιμία και η αγάπη μας. Αλλά, μήπως έχουμε μάθει να αγαπούμε για να μπορούμε να το ανακαλούμε όταν είμαστε απροετοίμαστοι;...Τα θυμήθηκα όλα αυτά εξ αφορμής του σχολίου σου ότι ίσως να κάνατε περισσότερο κακό στη μικρή με την όλη αναστάτωση που δημιουργήθηκε.Δε σας αδικώ. Είναι κι αυτή η άγνοια πολλές φορές που μας τρομοκρατεί...Να, γιατί όλοι κάτι μαθαίνουμε εδώ μέσα μοιραζόμενοι τις εμπειρίες μας.Σε φιλώ γλυκά στον αγώνα σου.
ΥΓ:Ισως δεν έχει σχέση με το θέμα αλλά το αναφέρω γιατί είναι η συνέχειά του.Οταν σηκώθηκα από κάτω ήμουν ολόκληρη μέσα στο αίμα .Είχε χτυπήσει στο κεφάλι κατά την πτώση-και ξέρετε πόσο θορυβώδεις είναι κ οι ελάχιστες κρανιακές κακώσεις-και αιμορραγούσε ασταμάτητα.Οπότε ένας κρύος ιδρώτας με έλουσε σκεφτόμενη ότι μπορεί να είχα κάποια αμυχή και να ήρθε σε επαφή...Το παιδί φαινόταν κ λίγο μαστουρωμένο-δεν το λεω με προκατάληψη αλλά είχε αυτό το βλέμμα ξέρετε-και πραγματικά τρομοκρατήθηκα.Πέρασα τις επόμενες μέρες αναστατωμένη περιμένοντας τ αποτελέσματα των εξετάσεων απ το γενικό Κρατικό όπου διεκομισθη.Ηταν αρνητικές!
Λίγες μέρες μετά μου τηλ η μητέρα του να με ευχαριστήσει.Την ευχαριστώ για την καλοσύνη της και τής εύχομαι πάντα καλή δύναμη!
Ζητώ συγγνώμη που μακρηγόρησα τόσο, στο παρθενικό μου μάλιστα σχόλιο!
@ Houlia
Να μακρυγορείτε συχνά! Και μακάρι να σας μιμηθούν κι άλλοι! Αλλωστε, αυτό εδώ μέσα πρέπει να είναι κανόνας!
Σας υπέρ-ευχαριστούμε που μοιραστήκατε μαζί μας την (σωτήρια για το παληκάρι) παρέμβασή σας και εμπειρία!
[Πάντως, τα τελευταία χρόνια, σε Ευρώπη και Αμερική, απαγορεύεται αυστηρώς το τράβηγμα της γλώσσας κατά το επιληπτικό επεισόδιο, γιατί ο περισσότερος κόσμος (που δεν έχει προπαίδεια σαν την δικη σας) αντί να τραβάει την γλώσσα, είτε έχανε...δάχτυλα, είτε έσπρωχτε τη γλώσσα προς τα μέσα, προκαλώντας ασφυξία στον ασθενή! Θα επανλέθω όμως...}
Με ευγνωμοσύνη και αγάπη
Παράγραφος
[Μου δίνετε την άδεια να ανεβάσω, κάποια στιγμή, το περιστατικό αυτό σε ξεχωριστό ποστ -με την υπογραφή σας φυσικά;]
Markos said...
"Ως χαρίεν εσθ' ανθρωπος ότ΄ Ανθρωπος είη."
Αυτό μου βγήκε αυθόρμητα την πρώτη φορά που διάβασα τις καταθέσεις της ψυχής σας.
Σήμερα θέλω να σας πω Ευχαριστώ.
Και να σας ευχηθώ να είστε πάντα δυνατή."
------------------------
Ο εκλεκτός και αγαπημένος κος Μάρκος μας κάνει το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να φανταστεί: μας λεέι Ανθρώπους (εμένα και το σύζυγό μου) Πρόκειται για τίτλο τιμής.
Ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να του δείξω την αγάπη μου. Να του πω ότι εσείς αγαπητέ κε Μάρκο είστε ο Ανθρωπος, γιατί εσείς αν και άγνωστός μας, αντέχετε να διαβάζετε τόσο σκληρά κείμενα και έχετε επισης το κουράγιο να μας εμψυχώνετε, να μας λέτε έναν καλό λόγο.
Κι ενώ ήθελα να πω όλα αυτά στον κο Μάρκο, θυμήθηκα ξαφνικά την από χρόνια κολλητή και παδική μου φίλη και συνάδεφλο, η οποία μόλις έμαθε ότι η κορούλα μας πάσχει από επιληψία, εξαφανίστηκε (ουσιαστικά κρύβεται).
Ήθελα λοιπόν να δείξω αυτή την φοβερή αντίθεση. Από την μια έχουμε έναν άγνωστο Άνθρωπο (τον κο Μάρκο) που αντέχει να διαβάζει τα βάσανά μας, και από την άλλη έχουμε τη αγαπημένη μου παιδική φίλη και κολλητή επί δυομιση δεκαετίες, η οποία μόλις είδε τα σκούρα όπου φύγει-φύγει, χωρίς καν μια εθιμοτυπική επίσκεψη, χωρίς καν ένα τηλεφώνημα.
Εγώ όμως μαθαινω ότι είναι καλά, κι εύχομαι παντα να είναι καλά κι αυτή και το δεύτερο παιδάκι που περιμένει, και το πρώτο της παιδάκι και ο καλός της. Να είναι καλά κι ας... εξαφανίστηκε.
Με αγάπη και σεβασμό για τον κο Μάρκο
Παράγραφος
Σωστή η παρατήρησή σου Παράγραφε για το τράβηγμα τής γλώσσας. Χρειάζεται πολύ προσοχή να μη σου δαγκώσει τα δάκτυλα καθ'ότι δεν ελέγχει τους μυς εκείνη την ώρα.Για το λόγο αυτό καλό είναι να χρησιμοποιείται παράλληλα και μία ξύλινη σπάθη για να κρατάει σε απόσταση τις γνάθους. Και τη γλώσσα για να τη συγκρατήσεις (επειδή γλυστράει και έχει κι έντονο σπασμό) χρειάζεται να την πιάνεις κι μ'ένα κομμάτι ύφασμα ή δυνατόν.Τώρα βέβαια στον πανικό τής στιγμής τα ξεχνάς όλα αυτά κιεύκολα και γίνονται λάθη.Γι αυτό είναι πολύ σημαντική μία ευρύτερη ενημέρωση -με πρακτική εφαρμογή ή δυνατον- τού κοινού σε θέματα τέτοια πρώτης βοήθειας. Ουτε μια απλή λιποθυμία δεν ξέρει ο πολύς κόσμος να αντιμετωπίζει.Απλά πράγματα.Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου χρειαστεί.Να ένα ωραίο θεματάκι που θα μπορούσες ας πούμε να θίξεις εξ αφορμής...Τεχνητή αναπνοή(Θα τη χρειαστούμε πολύ πιο συχνά απ ό,τι φανταζόμαστε!Και έχει σώσει ζωές)Μην τα αφήνουμε όλα στην πιθανότητα να υπάρχει γιατρός εκεί κοντά...Κι ας οπλιστούμε με ψυχραιμία(όποιες κι αν είναι οι γνώσεις μας).Λειτουργεί σωτήρια πολλές φορές!
silk123 said...
'Εχετε το σεβασμό μου και τη σκέψη μου και τη διάθεση να φανώ χρήσιμη αν μπορώ.
----------------------------
επανέρχομαι γιατί νωρίτερα με πρόδωσαν τα λόγια μου και δεν κατάφερα να σας πω το πιο σημαντικό:
για μας φίλε ή φίλη
είστε ένας πολύτιμος άνθρωπος επειδή και μας σέβεστε και μας σκέφτεστε και θέλετε να βοηθησετε.
Μακάρι στην κοινωνία μας να υπήρχαν λίγοι ακόμα άνθρωποι σαν κι εσάς και τους άλλους επισκέπτες μας και ο κόσμος θα ήταν στ΄ αλήθεια όμορφος, δεν θα υπήρχαν πόλεμοι και εκμετάλλευση, ούτε παιδιά ενός κατωτερου Θεού!
Σας ευχαριστούμε
Με αγάπη
Παράγραφος
Houlia said...
(...) Τώρα βέβαια στον πανικό τής στιγμής τα ξεχνάς όλα αυτά κιεύκολα και γίνονται λάθη.Γι αυτό είναι πολύ σημαντική μία ευρύτερη ενημέρωση -με πρακτική εφαρμογή ή δυνατον- τού κοινού σε θέματα τέτοια πρώτης βοήθειας. Ουτε μια απλή λιποθυμία δεν ξέρει ο πολύς κόσμος να αντιμετωπίζει.Απλά πράγματα.Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου χρειαστεί.Να ένα ωραίο θεματάκι που θα μπορούσες ας πούμε να θίξεις εξ αφορμής...Τεχνητή αναπνοή(Θα τη χρειαστούμε πολύ πιο συχνά απ ό,τι φανταζόμαστε!Και έχει σώσει ζωές)Μην τα αφήνουμε όλα στην πιθανότητα να υπάρχει γιατρός εκεί κοντά...Κι ας οπλιστούμε με ψυχραιμία(όποιες κι αν είναι οι γνώσεις μας).Λειτουργεί σωτήρια πολλές φορές!
02 Απρίλιος, 2006 22:01
-------------------------------
Αγαπητή Ιουλία,
όπως είπα νωρίτερα και στο συνάδελφό σας κο Φιντεία, δεν κατέχω πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, κάτι έχω διαβάσει για τεχνητή αναπνοή αλλά δεν ξέρω τίποτε στην πράξη.
Εμείς όπου παμε κουβαλέμε ολόκληρο εξοπλισμο: οξυγόνα, "σάξιον" δηλαδή εισροφητήρα, υποθετα στεζολίντ και μια αρμαθα τηλεφωνα για να κινητοποιήσουμε τους "σωστούς" ανθρώπους την κατάλληλη ώρα (για να μη βασανίσουν το παιδί άσχετοι - όπως τελικά συνέβη για καιρό. ).
Εσείς μπορείται να φτιαξετε ποστ με πρώτες βοήθειες κι εμείς ευχαρίστως το ανεβάζουμε Εδώ!
@silk123
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και από μένα!
Χάρηκα και για την παρουσία του Φειδία (όταν έχει ένα τόσο όμορφο avatar έχει σίγουρα ευγενική ψυχή)
Χαρηκα και για το γεγονός οτι πηγαίνετε τη μικρή στο Mayo Clinic.Πιστεύω θα το έχεις διαπιστώσει αλλά είναι εξαιρετική κλινική!Πολλοί φίλοι πέρασαν απο εκεί και ακόμα εργάζεται μια συνάδερφος τής αδερφής μου-παθολόγος- εξαιρετικός άνθρωπος!Αν χρειαστεί μπορώ να σε φέρω σε επαφή.
Καλό βράδυ!
@ Houlia. paragrafos
Συμφωνώ και συμπληρώνω.
Κατά την κρίση, ο επιληπτικός, πολύ συχνά, δαγκώνει τη γλώσσα του. Άλλωστε, αυτό είναι ένα ακόμα διαφοροδιαγνωστικό σημείο (όχι παθογνωμονικό) από την ψυχογενή κρίση.
Δύο γλωσσοπίεστρα χρησιμοποιούνται, συνήθως, για την προστασία του πάσχοντος.
Επίσης, ένα άλλο που πρέπει να προσέξει κάποιος είναι πιθανές κακώσεις από την πτώση, που μπορεί να συμβεί.
Βεβαίως, όλα εξαρτώνται από τον τύπο της κρίσης (Grand mal ίσως;) και συμβουλές δίνονται από τον γιατρό που γνωρίζει καλά την κατάσταση του ασθενούς.
Καλημέρα,
Συμπτώσεις...Σήμερα το πρωί ήρθε στο ιατρείο μου μια μητέρα πολύ πονεμένη γιατί πριν λίγο καιρό ανακάλυψε οτι το λιγων μηνών κοριτσάκι της πάσχει μάλλον από ολική τύφλωση ( το τραγικό είναι ότι κανείς ακόμα δεν μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα...)και σαν να μην έφτανε αυτό ξαφνικά άρχισε να παρουσιάζει κ κάποιες νευρολογικές διαταραχές και οι γιατροι ανησυχούν για επιληψία.Τής μίλησα φιλικά για σένα.Δε χρησιμοποιεί υπολογιστή.Θα ήταν ευτύχημα να μπορούσε να σε πλησιάσει!
Αλλά και μια φίλη μου γέννησε το δεύτερο κοριτσάκι της με διεγνωσμένη επιληψία.Τρέχουν κι εκεινοι..Ακόμα τα συμπτώματα όμως είναι πολύ ήπια.Καλή δύναμη Κάτια...
@ Houlia
Αγαπητή Ιουλία,
έχω ιμέιλ στο προφίλ μου. Μπορείτε να το αξιοποιήσετε. Εν ανάγκη με ιμέιλ ζητήστε το τηλέφωνό μας κι εμείς θα σας το στείλουμε αμέσως!!!
Μπορούμε με τις φίλες σας ν΄ ανταλλάξουμε και τηλεφωνικώς πληροφορίες.
Με αγάπη
Παράγραφος
(Αν είναι απλή επιληψία, κάτι γίνεται. Το κακό αρχίζει εάν πίσω από την επιληψία υπάρχουν άλλα χειρότερα, όπως όγκοι αιματώματα κλπ. Πρώτα πρέπει να αποκλειστούν αυτά και για την επιληψία βλεπουμε. Αλλωστε η απλή επιληψία εύκολα αντιμετωπίζεται με ένα ή με συνδυασμό φαρμάκων.
Φιλιά και περαστικά στα παιδάκια εκ μέρους μας
Με αγάπη
Παράγραφος
@ Houlia (απευθύνομαι σ΄ εσάς αλλα΄στο μυαλό μου έχω τους ταλαίπωρους γονείς.
Εαν ξέραμε από την αρχή τι σημαίνει (στα παιδονευρολογικά) Mayo Clinic, θα είχαμε πάει εκέι από τότε που το παιδί ήταν πέντε μηνών και θα μέναμε εκεί μέχρις ότου βρεθεί λύση.
Στερνή μου γνώση...
Με αγάπη
Παράγραφος
Μόλις σήμερα διάβασα τα κείμενά σου. Δεν είχα διάθεση να διαβάσω κανένα από τα σχόλια που έκαναν οι υπόλοιποι.Έχω μιά κόρη 14 χρονών. Σε ηλικία μόλις 3 μηνών, στην τακτική επίσκεψη στον παιδιάτρο ανακαλύψαμε 4 χιλιοστά μεσοκολπικό άνοιγμα στην καρδιά.΄Εκλαιγα μερόνυχτα και έμενα ξύπνια για να την ακούω να αναπνέει. Νόμιζα ότι θα σταματήσει να χτυπά η καρδούλα της. Έναν μήνα αργότερα ανακαλύψαμε ότι έπασχε και από αλλεργικό βροχικό ασθμα.Η αναπνοή που σταματάει στον λαιμό,τα νοσοκομεία, οι μάσκες οξυγόνου.... Τώρα είναι καλά. Το μεσοκολπικό άνοιγμα έκλεισε. Οι κρίσεις ασθνματος έχουν περιοριστεί. Ο πόνος και ο φόβος όμως της μάνας... των γονειών... δεν σταματάει ποτέ. Επέτρεψέ μου να πω πως νομίζω ότι μπορώ να σε νιώσω λιγάκι.
Κουράγιο.
@ Butterfly
... μας νιώθουμε...
Τη αγάπη μου σε σας και φιλάκια στο παιδάκι σας
Σας ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου