Ο πεθερός μου, ορκισμένος τσιγκούνης, δεν ήθελε ούτε ν΄ ακούσει για ιδιωτική κλινική. Προτιμάω να πεθάνω καλύτερα, είπε. Αναγκαστικά διακομίστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, που κάποτε ούτε να πλησιάσω δεν τολμούσα!
Και μόνο η αποκρουστική αρχιτεκτονική του σού προκαλεί ρίγος: κάτι ανάμεσα σε φυλακές, ορφανοτροφείο, νεκροτομείο και άσυλο τού περασμένου αιώνα από το οποίο αφαιρέσανε βιαστικά τις αλυσίδες. «Φυσικό» ντεκόρ για ταινίες τρόμου, με διαδρόμους που οδηγούν σε σκοτεινά υπόγεια, σκάλες που καταλήγουν σε διαβρωμένα μπαλκόνια δίχως κάγκελα, συρόμενα τζάμια ακίνητα από την εποχή της αγγλοκρατίας, πάτωμα με λιωμένα πλακάκια από εκείνα που αφθονούσαν στα δημόσια ουρητήρια και παντού βαριές πόρτες σκεβρωμένες που τρίζουν δαιμονισμένα, λες και πίσω τους καραδοκεί ο δολοφόνος με το πριόνι.
Έπρεπε όμως να πηγαίνω εκεί κάθε μέρα και να του παραστέκομαι και να του βρίσκω οξυγόνο γιατί δίχως αυτό δεν μπορούσε ούτε στιγμή. Είναι μόνος πια στη ζωή. Και μ΄ όλα τα παράπονα που είχα κάποτε γι αυτόν, τού οφείλω απέραντη ευγνωμοσύνη. Η τσιγκουνιά και η εργατικότητά του συσσώρευσαν αποταμιεύσεις δυο και τριών γενεών. Κι όλα τα έδωσε για να σωθεί το εγγονάκι του... Κι ακόμα δίνει και δίνει...
Τελικά, τι σου είναι αυτή η αγάπη! Τι σόι δύναμη κρύβει και μπόρεσε να μεταμορφώσει αυτόν τον κλειστό, αυστηρό, μυγιάγγιχτο, απότομο, αυταρχικό, απρόβλεπτο, φωνακλά και κυρίως αρρωστημένα ΣΠΑΓΚΟΡΑΜΜΕΝΟ άνθρωπο, σε καλοσυνάτο, γενναιόδωρο και ανεκτικό παππούλη; Μυστήριο!
Πηγαίναμε λοιπόν να τον φροντίσουμε. Τώρα όμως δεν είχα να αντιμετωπίσω μόνο την έμφυτη τρομάρα μου αλλά και μια μπόχα πρωτόγνωρη. Από την είσοδο κι όλας σε υποδέχεται κι όσο προχωράς στα ενδότερα γίνεται ανυπόφορη. Βρώμα, βρώμα, βρώμα! Κάθε σφουγγάρισμα μάταιο! Βρώμα: η βασίλισσα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας και πριγκίπισσα του Παθολογικού Αντρών.
Και νά ΄ταν μόνο αυτό;
12 σχόλια:
Πράγματι,το μεγαλείο της αγάπης υπάρχει, έστω κρυμμένο καλά,ακόμα και στον φαινομενικά πιο ''πέτρινο ''άνθρωπο.Κάποια στιγμή θα του μιλήσει,έχοντας ''ξυπνήσει'' από κάποιο ερέθισμα.Για τον παππού,το ερέθισμα ήταν το λατρεμένο αγγελουδάκι του γιου.Κι ο παππούς είπε,''για σένα όλα τα'δινα,τα που'χα και δεν είχα''..
Στη Λευκωσία,ας περιμένουμε να λειτουργήσει το νέο νοσοκομείο,κι ας δώσει καλές εντυπώσεις σαν αυτό στο Παραλίμνι.Πάντως,εξαιρουμένης της-πρωταρχικής σημασίας-καθαριότητας,τα πράγματα π.χ.στην Ευαγγελίστρια,λιγα χρόνια πριν τουλάχιστον,δεν ήταν καλύτερα...
Καλό μεσημέρι!
Είναι το τρίτο κείμενό σας που διαβάζω και η τρίτη συγκίνηση που παίρνω.
Η ζωή σας είναι γεμάτη από συγκινήσεις ή έχετε μέσα σας κάτι που να βγάζει συγκίνηση από παντού.
Αν ισχύει και το δεύτερο, τότε έχετε ένα πλεονέκτημα. Το να μπορείτε να βάζετε έναν συναισθηματικό μανδύα στη καθημερινότητά σας.
Σήμερα ο άθρωπος είναι γεμάτος από δυσάρεστα συναισθήματα ως επακόλουθο της μιζέριας. Θα πει ότι το να μην μπορεί κάποιος να συγκινηθεί από καθημερινές καταστάσεις τον οδηγεί στο να υποφέρει.
Βγάζουμε το συναίσθημα από τη ζωή μας και μετά γεμίζουμε με αρνητικά συναισθήματα του τύπου "δεν ξέρω τι μου φταίει", "νιώθω αφόρητη ανία", "δεν έχει νόημα η ζωή" και άλλα τέτοια.
Σας φαντάζομαι μάλλον αισιόδοξο άτομο. Δεν μπορεί κάποιος να πέρασε πραγματικές δυσκολίες και να μην έμαθε να εκτιμά τη χαρά της ζωής.
Το νοσοκομείο Λευκωσίας το είδα μια φορά στη ζωή μου.
Κατέβηκα στην Κύπρο για να δώσω εξετάσεις για μια θέση ειδικότητας. Τελικά δεν ευδοκίμησε.
Είστε κάτοικος Κύπρου;
Κατά την παραμονή μου στην Κύπρο επισκεύθηκα μόνο τη Λάρκανα, τη Λευκωσία και την Αραδίππου.
Καλή μου apusia,
με συγκλόνισες με το : και ο παππούς είπε,''για σένα όλα τα'δινα,τα που'χα και δεν είχα''..
Όσο για το νέο νοσοκομείο, ξέρεις, τον τόπο τον κάνουν και οι άνθρωποι κάποτε...
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος
"
Φίλτατε φιντείας...finteias,
ο καθένας εξωτερικεύει ό,τι έχει πραγματικά μέσα του. Έγώ δεν θα μπορούσα φερ΄ ειπείν να μιλησω με την ... ευρηματικότητα του "σαλτάρω". Αλλά και ο "σαλτάρω" δεν θα μπορέσει ποτέ να βρεί μέσα του ευαισθησίες σαν τις δικές σας.
Κατά τα λοιπόν, κατοικώ στη Μεγαλόνησο.
Με αγάπη
Παράγραφος
Ο καθείς και οι ικανότητές του.
Αχ, αυτός ο "σαλτάρω".
Ακόμα δεν αποφάσισα το σχόλιο για το σημερινό post του Ν.Δ.
Δύσκολα θα τοποθετηθώ σε μια παράγραφο.
Βλέπουμε.
Ειλικρινά νιώθω συγκλονισμένη από τα κείμενά σου. Είναι απίστευτο πόσο οι εξομολογήσεις από βάθους καρδιάς μας ακουμπάνε όλους.
Σαν μάνα μιάς 19μηνης κόρης, δεν μπορώ παρά να σου ευχηθώ όλα τα καλά του κόσμου γιά τη δική σου κόρη. Και να θαυμάσω το κουράγιο σου, όχι μόνο στην αρρώστια της αλλά και στη δύναμη που βρίσκεις να γράψεις γι'αυτή.
Νιώθω αληθινά περήφανη που σε γνώρισα. Νάσαι καλά.
Το παρακάτω για τις ερωτήσεις - ήδη απάντησα στο μπλογκ μου, αλλα θα βρεις πολλά ενδιαφέροντα στο http://help.blogger.com/ - χρησιμοποίησε την αναζήτηση, παίξε δοκιμάζοντας διάφορες σχετικές λέξεις, στα αγγλικά πάντα.
Καλή τύχη :)
Μυστήριο!!! Ευτυχώς όχι τόσο ασυνήθιστο.
___
Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σας λόγια. Η Lemon έγραψε ένα σχόλιο για να σε βοηθήσει.
Στη σελίδα του blog σου (dashboard) > Change settings (δίπλα στο new post).
Στη νέα σελίδα, Formatting (τρίτο από αριστερά).
Κάνε scroll και θα βρείς επιλογές
Time zone, timestamp format...
@ Φιντείας...Finteias
- Πάντως, το σχόλιό σας για την "καύση" μου άρεσε, το βρήκα πολύ εύστοχο.
@ dora in e-space
- Είσαι μια μανούλα που μεγαλώνεις μια ευτυχισμένη κορούλα. Πολλά φιλάκια και στους δυο σας!
alombar42
- Ευχαριστώ δάσκαλε! Θα δοκιμάσω! Αλλά εσένα μην περιμένεις ποτέ να σε φτάσω κι ας λένε ότι ο μαθητής κάποτε ξεπερνάει το δάσκαλο.
@ FUFUTOS
- Ευχαριστώ και σε σας δάσκαλε. Με τη βοήθειά σας θα τα καταφέρω. Ελπίζω να δείτε σύντομα να καλά αποτελέσματα!
απλα περασα για να πω μια καλημερα... Δεν εχω πολυ χρονο για να γραψω κατι αλλο...πρεπει να φυγω και να παω στο εργαστηριο να κανω τα πειραματακια μου με τις ομορφες μυγουλες μου.
Επιπλεον, δεν θελω να επαναλαμβανομαι, για το ποσο μας συγκινειτε με τα κειμενακια σας. περαστικα στον Παππου!
ειμαι σιγουρος οτι νιωθει πολυ καλυτερα τωρα που η εγγονα του ειναι καλυτερα!
αντε, θα το χασω το τρενο... καλημερα
Τίποτα,τελικά στο Σύμπαν δεν είναι τυχαίο, όλα έχουν τον Ιερό τους σκοπό!
Αν ο παππούς ήταν σπάταλος, δεν θα είχατε τα αναγκαία χρήματα...Ακόμα και το "Κακό" λοιπόν έχει και την θετική του πλευρά! Έξοχο κείμενο!
@ Μυθωδός
Κάποτε η ζωή μάς κάνει να δείχνουμε σκληροί. Μια θύελλα όμως αρεκεί κάποτε για να διαβρώσει το κέλυφος που φτιάξαμε, όταν προσπαθούσαμε να προστατευτούμε, και τελικά ν΄ αποκαλύψει το χρυάφι της καρδιάς μας.
Με αγάπη
Παράγραφος
Δημοσίευση σχολίου