Σάββατο 22 Απριλίου 2006

Πέρσι το Μεγάλο Σάββατο...

Πέρσι πήγαμε όλοι οικογειακώς στην εκκλησία και ο καλός μου και η μανούλα και ο αδελφούλης και η κορούλα μου, όλοι μας με την ανομολόγητη έγνοια να προσευχηθούμε (εκείνοι περισσότερο, γιατί πιστεύανε) για το παιδί που είχε παρει κατήφορο και δεν ξέραμε αν θα προλαβαίναμε ζωντανοί το ραντεβού στην Αμερική...

Στο "ω γλυκύ μου έαρ" άντεξα, αν και ηχούσε αβάσταχτα ειρωνικά στ΄αφτιά μου, αφού εκείνη η άνοιξη ήτανε πιο πικρή από κάθε άλλη...

Στο "γλυκύτατον μου τέκνο", με πήρε το παράπονο, αλλά κανείς δε με κατάλαβε καθώς ήτανε βουτηγμένοι στη δική τους συντριβή...

Εκεί που δεν άντεξα πια και κατέρρευσα ήταν στο "Πού έδυ σου το κάλλος". Ευτυχώς πρόλαβα κι έδωσα το παιδί στον άντρα μου...

Θα μπρορούσα να πάω και φέτος στην εκκλησία, αφήνοντας κάποιον να προσέχει την κορούλα μου. Αλλά δεν τόλμησα... Άλλωστε λείπουνε και δυο αγαπημένοι μου... Τι να κάνω εκεί σχεδόν μόνη...

Αυτό το Πάσχα, αυτό το φετεινό Πάσχα κι αυτή η άνοιξη, μου φαίνονται καπως σαν τον μουντό καιρό που απλώνεται πάνω από τη Λευκωσία σήμερα. Δεν ξέρεις τι νιώθει. Απο τη μια η φύση παντού χαμογελά, αλλά τα σύννεφα είναι εκεί σκοτεινιασμένα και βλοσυρά, βλέπουν το φως των λουλουδιών, μια θάλασσα πολύχρωμης ζωής, μα δε γελούν, δε χαίρονται, δεν τραγουδούν, κάτι τους λείπει, κάτι μας λείπει...

Χριστός Ανέστη, μάμμα!

Χριστός Ανέστη, Αδελφούλη!

Αναστήθηκε η κορούλα μας!

62 σχόλια:

McKat είπε...

Καλή Ανάσταση, αγαπητή Παράγραφος. Σε όλα.

Stavros Katsaris είπε...

Είναι αλήθεια τόσο δύσκολο να φανταστείς τι γολγοθά τραβάει καθένας από εμάς!
Ξεκινάς να πεις τον πόνο σου και εκπλήσεσαι γιατί ο άλλος είναι σε χειρότερη θέση από σένα!
Πόσος πόνος Θεε μου!
Παίρνεις μιαν ανάσα και λες είμαι καλύτερα τώρα. Την ιδια στιγμή δίπλα σου κάποιος πονάει.Και όταν και εκείνος θα νιώσει καλά κάποιος άλλος θα πονάει πάλι!
Πόνος! Ανθρώπινες φιγούρες σέρνουν αδιαμαρτύρητα τον σταυρό τους στο γολγοθά του μαρτυρίου τους!
Και αφού βασανιστούν και ταπεινωθούν έρχεται η ανάσταση! Η ανακούφιση, η ελπίδα για τη συνέχεια!
Δεν πίστεψα ποτέ πως ο Χριστός σταυρώθηκε για να μας σώσει από τις αμαρτίες!
Πιστεύω πως ο Χριστός σταυρώθηκε για να ενσωματώσει στο περασμά του από τη ζωη την δική μας ζωη. Πρώτη φορά συναντώ τέτοια ταύτιση στη ζωη του Χριστού μα την ζωη των ανθρώπων!
Η αλληγορία αυτή ας είναι πραγματική πυξίδα στις καρδιές των ανθρώπων.
Υγεία σε ολόκληρο το κόσμο!
Δύναμη σε σένα και στην οικογένεια σου! Και για το παιδάκι σου αυτό τον υπέροχο άγγελο οτι καλύτερο!
Καλό Πάσχα!

Psipsinel είπε...

kalo pasxa kai tis kaliteres efxes mou gia tin koroula sou .

apousia είπε...

''Πώς αδίκως θνήσκεις..''

Έχεις μάθει να διαβάζεις και την σιωπή μου,είμαι σίγουρη...
Σε λίγες ώρες,μετά τον Καλό Λόγο,θα σου κάνω μια μεγάλη αγκαλιά,παραπάνω από όση αντέχω!
Σ'αγαπάω πολύ!
Η φίλη σου!

An-Lu είπε...

Καλή Ανάσταση, με υγεία για όλους σας και είθε να αναστηθείτε και φέτος!

mickey είπε...

Καλή Ανάσταση σε όλους!

Finteias είπε...

Αγαπητή Παράγραφος

σου εύχομαι
καλή Ανάσταση!

Μην ξεχνάς ότι η Σταύρωση προηγείται της Ανάστασης.

Αυτό που αγαπάς και που πονάς θ' αναστηθεί.

Χριστός Ανέστη!

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα και χρονια πολλα!!
Τι σκεφτηκα θεε μου? Σε περιπου
20 χρονια να σου φερει η θυγατερα
σου κανενα καλαμαρουθκι και εσυ να μην τον εγκρινεις!!Τοτε να δω το
σημερινο υποδειγμα μαννας πως θα αντιδρασει...
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ
ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΟΥ
Με εκτιμηση

lemon είπε...

Τα λόγια σας κύριε Κατσάρη, τόσο αληθινά... Ξεκινάς να πεις τον πόνο σου και εκπλήσεσαι γιατί ο άλλος είναι σε χειρότερη θέση από σένα!
Πόσος πόνος Θεε μου!

Kαλή μου παράγραφε, τίποτα δε μένει σταθερό στη ζωή μας, όλα αλλά ζουν, άλλα προς το καλύτερο κι άλλα προς το χειρότερο. Και δικά σου-μέσα σε ένα χρόνο, και τα δικά μας επίσης...
Κουράγιο και υπομονή, να είστε όλοι καλά εύχομαι, και...δες τον ανώνυμο τι σου λέει! Τι ευχή καλύτερη, να σου φέρει η κουκλίτσα σου σε 20 χρόνια ενα παληκάρι (αυτό σημαίνει αυτή η λέξη, φαντάζομαι...!), και συ έχοντας ξεχάσει πια τα παλιά, παίρνοντας ως δεδομένη την σιγουριά του τότε, να μην τον εγκρίνεις...
Τι όμορφο μέλλον, σε κάνει να ξεχνιέσαι απο το τώρα και να γελάς!

Markos είπε...

Χριστός Ανέστη !!!
Χρόνια Πολλά.
Και ας ... γκρινιάζεις μετά από ... 20 χρόνια με την κόρη σου, για τον γαμπρό που ... δεν θα εγκρίνεις :-)))
[Λες και θα σε ρωτήσει δηλαδή :))) ]
Να είσαι πάντα καλά!!
Την αγάπη μου.

Debby είπε...

Ελπίζω η Ανάσταση του Ιησού να σταθεί σημείο ανάφοράς και για την δική σου "Ανάσταση" στη ζωή σου.
Οι δυσκολίες δεν πρόκειτε να λείψουν ποτέ, αλλά η δύναμη σου και το κουράγιο σου θα τις διαλύσουν όλες, να 'σαι σίγουρη.
Καλό Πάσχα να έχεις.

Artanis είπε...

Αναστήθηκε...
Σήκω...
Βγες...
Δες...
Άκου...
Μύρισε...
Νιώσε...
Γεύσου...
Γράψε...

...ότι είσαι καλά!

Σε φιλώ!
Σας φιλώ!
Artanis

paragrafos είπε...

Το φετεινό Πάσχα ήταν χριστουγεννιάτικο!


Χτες, ανήμερα της Λαμπρης, εμείς χτες ακούγαμε όλη μέρα... χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

Η κορούλα μας (η οποία από βρέφος είχε εξάρτηση με τη μουσική και τα τραγούδια) ήθελε πρωί-πρωί τα... κάλαντα και τα συναφή: "Χριστούγεννα ήρθαν πάλι, χριστουγεννα ήρθαν πάλι...", "Χιόνια στο καμπαναριό", "Αγια Νύχτα" κτλ.

Ακόμα κι όταν ανέβηκε ο σκύλος στο σπίτι για να παίξουμε, ο... μικρός τυμπανιστής έπρεπε να δίνει το ρυθμό.

ΈΤσι κύλησε η μέρα μας: στην γαλήνη, την ηρεμία και την κατάνυξη και την ευτυχία των... Χριστουγέννων!


Μακάρι και του χρόνου το Πάσχα να είμαστε καλά και να το γιορτάσουμε επίσης... χριστουγεννιάτικα!


Με απέραντη αγάπη

και εγκάρδιες ευχές γι όλους σας, που τόσο μας βοηθήσατε και μας βοηθάτε


Παράγραφος

paragrafos είπε...

@ McKat

Ανταπέδωσα τις ευχές στο μπλόγκς και είχα έτσι την ευκαιρία να απολαύσω τα κείμενα και τις υπέροχες φωτογραφίες σας!

Σας ευχαριστώ θερμά και ολόψυχα αντεύοχομαι ξανά υγεία και χαρά!

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

@ Stavros Katsaris

Σας ευχαριστώ για τις ευχές και όμορφα γεμάτα ανθρωπιά, καλοσύνη και τρυφερότητα λόγια σας. Τώρα συνειδητοποιω ότι πίσω από τον όμορφο γούστο σας στη διακόσμηση, βρίσκεται ένα πλούσιος συναισθηαματικός εσωτερικός διάκοσμος!

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

Psipsinel said...
kalo pasxa kai tis kaliteres efxes mou gia tin koroula sou
----------------------

Ψιψιλέν μου, σ΄ εύχαριστώ και να ξέρεις ότι έχω τρέλα με τα γατάκια και το νίκ σου το βρίσκω γλυκύτατα χαριτωμένο!

φιλιά

Με αγάπη

ΠΑράγραφος

paragrafos είπε...

@ apousia said

Αγαπημένη μου Απουσία, ανυμονώ να τα ξαναπούμε. Μακάρι ο Θεός να σου δίνει δύναμη γιατί εγώ είμαι βέβαιη ότι στη θέση σου δεν θα είχα τη δίκη σου δύναμη να επιστρέφω και να επιστρέφω... δεν θα την είχα, γιατί αυτή δεν είναι ακριβώς δύναμη, κάτι άλλο είναι που δεν έχει ακόμα όνομα, ή μάλλον έχει και το λένε "απουσία"!

Σ΄ αγαπώ

Παράγραφος

paragrafos είπε...

@ An-Lu

@ mickey

@ Φιντείας...Finteias

Η αγάπη και οι ευχές σας θα μας χρειαστούν. Μα τι λέω, όχι θα, αλλά μας χρειάζονται, τώρα, καθε στιγμή, κάθε μέρα. Κάθε μέρα κερδίζουμε ζωή. Μακάρι οι ευχές σας να είναι τόσο δυνατές ώστε να μπορέσουμε να κρατηθούμε μέχρι την ερχόμενη άνοιξη που θα πάμε πάλι στις ΗΠΑ ίσως για το πιο κρίσιμο ραντεβού μας... Θ΄ αντέξουμε άραγε μέχρι τότε;

Με πολλή-πολλή ολόψυχη αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

@ Anonymous

Αγαπητέ μας ανώνυμε,

αφού δεν τολμάμε εμείς να κάνουμε όνειρα, το τολμήσατε εσείς για μας! Σας ευγνωμονώ!

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

lemon said...
Kαλή μου παράγραφε, τίποτα δε μένει σταθερό στη ζωή μας, όλα αλλά ζουν, άλλα προς το καλύτερο κι άλλα προς το χειρότερο.
----------------------------

Καλό μου λεμονάκι,
όταν τον Ιούλιο που μας περασε χάθηκε άδικα ο αδελφούλης μου, τότε μ΄ αγκάλιασε ο καλός μου και μου είπε "κουράγιο", αλλά δεν το έλεγε με την καρδιά του, μονάχα με το λόγια. Στα μάτια του έβλεπα οτι κι αυτός είχε κάσει το δικό του κουράγιο... Αχ! Μακάρι από δω και πέρα, να μείνουν τα πράγματα οπως είναι, γιατί η ζωή με έμαθε πως δεν έχει και τόσο σημασία να ψάχνουμε το καλύτερο. Εκείνο που έχει σημασία είναι να μη μας χτυπήσει το χειρότερο και το αναπάντεχο μαζί!

Σ΄ αγαπώ πολύ

Παράγραφος

paragrafos είπε...

Markos said...
Χριστός Ανέστη !!!
Χρόνια Πολλά.
Και ας ... γκρινιάζεις μετά από ... 20 χρόνια με την κόρη σου, για τον γαμπρό που ... δεν θα εγκρίνεις :-)))
[Λες και θα σε ρωτήσει δηλαδή :))) ]
Να είσαι πάντα καλά!!
Την αγάπη μου.
----------------------------
Σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολυ κύριε Μαρκο μου! Εύχομαι και σε σας υγεία πάνω απ΄όλα και ευτυχία στα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

@ Debby said...
Ελπίζω η Ανάσταση του Ιησού να σταθεί σημείο ανάφοράς και για την δική σου "Ανάσταση" στη ζωή σου.
---------------------
Και για τη δική μου και για τη δική σου και για την Ανάσταση και ευτυχία όλου του κόσμου!

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

@ Artanis

Καλή μου Artanis,
κρίμα που είσαι μακριά μας. Η κορούλα μου έχει παθος με τη μουσική. Πόσο όμορφο θα ήταν να είσαι κόντά μας και να της μάθεις να χαίρεται τους ήχους, τα λουλούδια και την ομορφιά στη ζωή!

Με αγάπη και ευγνωμοσύνη

Παράγραφος

Artanis είπε...

Δεν έχω ύπνο σήμερα. Είμαι βαμπίρ, που λέει και ο φίλος μου ο π.
Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι κοντά σας και να σας γνωρίσω, θα ήταν μεγάλη μου τιμή, αλλά δεν χρειάζεται εμένα η μικρή σου για να μάθει την ομορφιά. Έχει εσάς.
Καταλαβαίνω ότι οι δυσκολιές σας, δεν σας έχουν αφήσει πολλά περιθώρια "οπτικού" πεδίου για την ομορφιά. Είναι ίσως δύσκολο να βρεις πια την ομορφιά.
Ίσως κι επώδυνο να την αντικρύσεις, άμα τη βρεις.
Σιγά σιγά όμως, θα έρθει κι αυτό στην ώρα του.
Δεν θα το καταλάβεις.
Θα δεις κάτι και ξαφνικά θ' αναρωτηθείς:
"Μα καλά, κάθε μέρα το κοιτάω αυτό, δεν είχα δει ότι ήταν τόσο όμορφο;" Και τότε θα καταλάβεις ότι ο χρόνος κυλά με το δικό σου μέρος.
Και θα μπορέσεις να δείξεις στην κοράκλα σου, μέσα από τα μάτια σου, τις ομορφιές της ζωής.
Όμως, για τη μουσική σου έχω "αφήσει" κάτι σε μένα.
Θα σου στείλω e-mail κάποια στιγμή, μέσα στις επόμενες μέρες. Έχω αρκετή δουλειά από αύριο και θα προσπαθήσω να το στείλω το συντομότερο.

Εμπιστέψου τη ματιά σου, παράγραφε.
Η ομορφιά είναι σαν παιχνιδιάρα νεράιδα .
Της αρέσει να κρύβεται.
Αλλά της αρέσει και να τη βρίσκουν!

Σε καλημερίζω με πολλά χασμουρητά και πολλά φιλιά

Artanis

Yannis H είπε...

Και επειδή η ανάσταση έρχεται για πιστούς και άπιστους, επειδή η ανάσταση έρχεται επειδή υπάρχει ζωή και η ζωή δεν τα βάζει εύκολα κάτω…

…ίσως κάποιοι θυμούνται μια ιστορία που διηγήθηκα εδώ (και στου Δήμου) για τον ανιψιό μου που χάθηκε. Λοιπόν… η αδελφή μου, που έχει ακόμα ένα αγοράκι 5 χρονών, είναι πάλι έγκυος – και η ζωή, θέλουμε δεν θέλουμε συνεχίζεται.

Δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Η συνέχεια, μέχρι να νικήσει ολοκληρωτικά ο θάνατος, αλλά τέτοια μαυρίλα ανήκει σε κάποιο διαφορετικό κόσμο, είναι αδιαπραγμάτευτη.

Από τη ζωή τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.

Και κάτι που μου ήρθε τώρα: η ανάσταση είναι η θρησκευτική εκδοχή, σχεδόν συνώνυμο, της αναγέννησης. Πώς είναι δυνατό να ‘ξαναγεννιέται’ κάτι αν πρώτα δεν έχει πεθάνει;

Χρόνια Πολλά. Και καλά.

apousia είπε...

@yannis h
Γιάννη,επ'αυτού του όμορφου σχολίου σου,μια-να την πω τοποθέτηση,ερώτηση-σου άφησα στο δικό σου blog.
Φιλικά!

Aphrodite είπε...

agapimeni mou paragrafos,

Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ με τα χτεσινά - δε διαφωνώ καθόλου με την αποχώρησή σου και πίστεψέ με, το σκέφτηκα πολύ καλά για να γράψω κατ'ευθείαν σε σένα κι όχι στου ΝΔ. Νοιώθω ότι με σένα μπορώ να κινούμαι στο αυθεντικό μου μήκος κύματος, κι όχι να σκέφτομαι πριν γράψω, ώστε να μην πατήσω σε κάλους, αλλά και να είμαι σωστή, και να γράψω κάτι καλό & αξιοδιάβαστο, και να διατηρήσω - αν όχι ανεβάσω το επίπεδο αν δω ότι παραπαίει - κι όλα αυτά με χιούμορ. Αν μη τι άλλο αυτό εσύ το έχεις καταλάβει, και νά'μαι.

Στην αρχή πριν 1-2 μήνες που μπήκα τρελλάθηκα με τα κείμενα που έβλεπα, όπως και με τις πλακίτσες και τα πειράγματα, ακόμη και με κάποια "στείρα" σχόλια που "κάθιζαν" όλη την ατμόσφαιρα. Ξέροντας ότι ο ΝΔ φυσικά και γράφει για να του σχολιάσουμε, αλλιώς θα καθόταν να γράφει τα βιβλία του και να μετράει εισπράξεις, μπήκα σιγά-σιγά προσπαθώντας να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων, ακόμη κι όταν χρησιμοποιούσα ως όχημα την πιο καθημερινή έκφραση για να πω αυτά που ήθελα να ειπωθούν.

Και νά'μαι τώρα, να έχω στο μυαλό μου εσένα, την ποίηση και τα σχόλιά σου και τον αγώνα σου, και τόσα πολλά παιδιά (όλους μας θεωρώ παιδιά όταν γράφουμε εδώ) που σχεδόν δεν θυμάμαι πώς ήταν πριν - και να πεις μωρέ παράγραφε ότι δεν είχα φίλες/φίλους ή κοινωνικό κύκλο και περίμενα την παρέα από δω....

Απορώ με μένα ώρες-ώρες πού βρήκα τον χρόνο να μπει το διαδίκτυο στη ζωή μου έτσι, και μετά ακούω στο μυαλό μου φράσεις -με πρώτες και κύριες του ΝΔ, αλλά κι ολοένα κι από περισσότερους "άλλους" και λέω δεν ξερω το "πού", αλλά ξέρω σίγουρα το "γιατί"...

Λοιπόν, είδα ότι κάποιες στιγμές μας (σα να τα λέμε στην κουζίνα, μετά το τέλος του πάρτυ, μασουλίζοντας τα τελευταία μεζεδάκια και γελώντας με τα τελευταία "σώψυχα" ανέκδοτά μας) δεν ελήφθησαν όπως τα εξέπεμψα εγώ προσωπικά. Ακουσα για λολίτες, άκουσα για σεξ-chat, άκουσα για "εξυπνάδες", κάλυψα πολύ κόσμο και έδωσα πάσσες για να ειπωθούν αρκετά, αλλά πλέον τα πήρα.

Δε μπορώ να πιστέψω ότι κάποιοι -χωρίς να έχουν διαβάσει τα προηγούμενα - καταφέρονται όχι μόνον ενάντια σε μένα (σιγά, αν δε μπορούν να δουν ότι η αφροδίτη είναι "έτσι" αλλά είναι και "αλλιώς", δεν πειράζει, το ότι με διαβάζουν όμως και υιοθετούν φράσεις και "χαριτωμενιές" δικές μου αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς!!) αλλά και ενάντια σε ανθρώπους που γράφουν εδώ με αίμα, όχι απλά με bytes..

Είχα σκεφτεί σήμερα ειδικά να γράψω πάρα πολλά για το θέμα, και περίμενα κιόλας το βράδυ, να κοιμηθούν τα παιδια, να τακτοποιήσω το σύμπαν και μετα΄να δω την εκπομπή που μαγνητοσκόπησα με τον ΝΔ, κυρίως για να "βουλώσω" στόματα που μας έχουν μόνον ως ψυχαγωγία.

Το ξανάπα, αν είναι να ψάχνει κανείς για αποστειρωμένες συντετηγμένες διατριβές, δεν έχει παρά να μπει κατ'ευθείαν στο ίντερνετ και να ψάχνει με τις ώρες. Εδώ νόμιζα πως είναι αλλιώς, αλλά λεώ δεν πειράζει, κάν'το γι αυτούς που εκτιμάς και σ'εκτιμούν.

Βλέπω όμως ότι και ο ΝΔ αναγκαστικά μαζί με τα ξερά καίει και τα χλωρά και λέω "αφροδίτη, στοπ!".

Και ο κύριος άνθρωπος που με νοιάζει να ξέρει το γιατί είσαι εσύ. Οι άλλοι θα το καταλάβουν από τα συμφραζόμενα.... ακόμη και το "ζμπρώξιμο" στον Μίκυ για την 666-άρα (που το πήραν πολλοί ότι this is all we are worth...κι όχι για το effort-within-the effort, που αν μη τι άλλο, ήταν και... η τέλεια απόδειξη ότι όλο το σύμπαν συνωμότησε για να το πετύχει), κι αυτό θα το καταλάβουν!

Λοιπόν, μη σε κουράζω, έχω πολλά στο κεφάλι μου, πάλι αρμένικη βίζιτα σου έκανα (είναι που είσαι φιλόξενη) και με συγχωρείς για τον χώρο που σου κατέλαβα!

Πολλά φιλιά στην κόρη και πολλή αγάπη για καλή συνέχεια!.. .

Artanis είπε...

Τί έγινε, ρε παιδιά; Τί έχασα, γ*** τη 56κ σύνδεσή μου, που αρνείται ν' ανοίξει τα 600 και βάλε σχόλια; Μέχρι να φορτώσει τις σελίδες, έχω βάψει το σπίτι! Ποιός σας πείραξε, ρε κορίτσια, να πάω να καθαρίσω;

με απορία
Artanis

paragrafos είπε...

Artanis said...
Τί έγινε, ρε παιδιά; Τί έχασα, γ*** τη 56κ σύνδεσή μου, που αρνείται ν' ανοίξει τα 600 και βάλε σχόλια; Μέχρι να φορτώσει τις σελίδες, έχω βάψει το σπίτι! Ποιός σας πείραξε, ρε κορίτσια, να πάω να καθαρίσω;

με απορία
Artanis
-----------------------

Καλή μολυ Artanis, νά σαι καλά, μ΄έκανες και γέλασα, πάνω που είχα πάει από της Απουσιάς και θυμηθήκαμε τα δικά μας... Πρώτα το κλάμα τώρα το γέλιο, τι σου είναι η ζωή!

Ακούς εκεί "Μέχρι να φορτώσει τις σελίδες, έχω βάψει το σπίτι!". Μόνο μια γνήσια εξαρχειώτισσα θα το έλεγε αυτό!

Εν όλιγοις: κάποιος μπήκε στο χτεσινό ποστ του ΝΔ και τα έβαλε με το Μιχάλη. Μιλάμε για χοντρή επίθεση. ΌΤαν το κακό τρίτωσε, αποχώρησα σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Μετά κάποιοι καλοθελητές, εσκεμμένα παρερμήνευσαν την πλάκα που έπεσε στο μπλογκ του ΝΔ κατά το τριήμερο (και με τις ευλογίες του οικοδεσπότη) και έμμεσα έθιξαν την Αφροδίτη και την Ιουλία.

Ψιλομπάχαλο δηλαδή. Εκτός εάν πούμε, εντάξει, ό,τι έγινε, έγινε και πάμε παρακάτω.

Εμενα δεν με ενόχλησε κάποιος. Εγώ ενοχλήθηκα από την κακία κάποιου σε βάρος του Μιχάλη.

Σ΄ αγαπώ και ανυπομονώ να τα πούμε!

Παράγραφος

paragrafos είπε...

Artanis said...
Όμως, για τη μουσική σου έχω "αφήσει" κάτι σε μένα.
Θα σου στείλω e-mail κάποια στιγμή, μέσα στις επόμενες μέρες. Έχω αρκετή δουλειά από αύριο και θα προσπαθήσω να το στείλω το συντομότερο.
----------------------------
Καλή μου Artanis,
η ομορφιά βρίσκεται δίπλα μας αλλά μέσα σε ανθρώπους σαν και σένα! Γι΄ αυτό την έψαχνε και ο Διογένης με το φανάρι, μέρα μεσημέρι...

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

Yannis H said...

"…ίσως κάποιοι θυμούνται μια ιστορία που διηγήθηκα εδώ (και στου Δήμου) για τον ανιψιό μου που χάθηκε. Λοιπόν… η αδελφή μου, που έχει ακόμα ένα αγοράκι 5 χρονών, είναι πάλι έγκυος – και η ζωή, θέλουμε δεν θέλουμε συνεχίζεται.

Δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Η συνέχεια, μέχρι να νικήσει ολοκληρωτικά ο θάνατος, αλλά τέτοια μαυρίλα ανήκει σε κάποιο διαφορετικό κόσμο, είναι αδιαπραγμάτευτη."
-------------------------------

Κύριε Γιάννη,

ειλικρινά χαίρομαι που η ζωή έρχεται η νικήσει το θάνατο.

Ξέρετε, όμως, εκ φύσεως ρέπω στη θλιψη και στη μαυρίλα... Θυμήθηκα λοιπόν ένα "έγκλημα" που έγινε προς ετών στη γειτονιά, όταν ήμουνα παιδί.

Μια γειτόνισσά μας έχασε το αγοράκι της κι έκανε στη θέση του ένα... κοριτσάκι και του έδωσε το ίδιο όνομα... Τραγική κατάσταση. Ακόμα κι εγώ που ήμουνα παιδάκι έκλαιγα με αυτά που κάνανε (στον) στη Φ. Δεν είχε ζωή, δεν είχε φύλο, δεν είχε δικό της όνομα. Τι σου είναι ο άνθρωπος! Πόσο εύκολα μπορεί να καταραστει την ευλογία του!

Όμως εσείς είδατε την ανοιξιάτικη πλευρά της ζωής, είδατε την ορμή τη φύσης που αγωνίζεται να καλύψει τα κενά. Άλλωστε, τι είματε κι εμείς; Της φύσης πλάσματα δεν είμαστε; Γιατί εμείς να έχουμε περισσότερα δικαιώματα στην αθανασία από τα άλλα ζωντανά;

Αφήστε που ο Αλαχιώτης θα μας έλεγε πως οφείλουμε τη μακροζωία μας (ως όντα) στην θνητότητά μας η οποία μάς εξασφάλισε την προσαρμογή στο εκάστοτε περιβάλλον... Με λίγο Χοκινς και Γραμματικάκη, κάμποσο Δαρβίνο και βιολογία... συνερχόμαστε κάπως από τον εγωισμό της θλίψης μας, από τον εγωκεντρικό μας πόνο, απο την ψευδαίσθηση ότι είμαστε αθάνατοι κι εμείς και οι αγαπημένοι μας...

Με αγάπη

Παράγραφος

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Ενα από τα βράδυα που ξενυχτούσα για τον πατέρα μου στο νοσοκομείο κόντευε να τελειώσει. Χάραζε, ο κυ Μήτσος είχε αποκοιμηθεί. Πήρα ένα ζεστό καφέ και βγήκα στη βεράντα του σαλονιού να καπνίσω. Είχαν αρχίσει οι αποκλιστικές να έρχονται και το νοσοκομείο άρχισε να γεμίζει ήχους βημάτων και φωνές.Πήρα ένα ζεστό καφέ και βγήκα στη βεράντα του σαλονιού να καπνίσω.Ο ήλιος είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει στα απέναντι βουνά. Ακουσα την μπαλκονόπορτα να ανοίγει και ένας άντρας περιποιημένος , φρεσκοξυρισμένος και χαμογελαστός σαν να πήγαινε σε ραντεβού με την καλή του, βγήκε με το αναπηρικό του καροτσάκι και στάθηκε δίπλα μου. " Δεν είναι όμορφο να βλέπεις τον ήλιο να ανατέλλει ; " με ρώτησε. Μετά έκλεισε τα μάτια του και τέντωσε το πρόσωπό του στο ζεστό φώς. Χαμογέλασε και απάντησε μόνος του.
"Είναι όμορφο να ζείς , έστω και για βλέπεις τον ήλιο να ανατέλλει"

paragrafos είπε...

@ aphrodite

Αγαπημένη μου Αφροδίτη,

τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια. Όλος ο κόσμος σ΄ αγαπάει και σε χαίρεται. Όλοι επισης αναγνωρίζουμε το ταλέντο σου στον αυθόρμητο και ευφάνταστο λόγο. Βρέθηκαν κι ένα-δυο ζηλιάρικα νικς να κάνουν τον έξυπνο. Ή κακία τους θα τους μείνει.

Για τα υπόλοιπα, αν θέλεις, σου στέλω ιμέιλ. Εκτος εάν προτιμάς να λήξει το ζήτημα έδω.

Σ΄ αγαπώ και σε θαυμάζω

Με απέραντη αγάπη

Παράγραφος

(Μα κι ο Μιχάλης είναι εκλεκτός παιδι. Τι διάολο μπλέξιμο κι αυτό!)

paragrafos είπε...

padrazo said...

"Είναι όμορφο να ζείς , έστω και για βλέπεις τον ήλιο να ανατέλλει"

-----------------


Σας ευχαριστώ μέσα μέσα από την καρδιά και την ψυχή μου!

Με εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος

Yannis H είπε...

Αγαπητή Παράγραφος και Απουσία,

Χαίρομαι πολύ τις απαντήσεις σας. Μίλησα για την όμορφη και ‘ανοιξιάτικη’ πλευρά, για ένα σωρό λόγους.

Ένας μπορεί κάλλιστα να είναι η ‘φυσική ροπή προς τη θλίψη και τη μαυρίλα’, που αναφέρθηκε η Παράγραφος. Δηλαδή, όσο αληθινή είναι αυτή η ακραία ροπή, άλλο τόσο είναι η (επίσης ακραία) δική μου. Είναι πολύ πιθανόν να με οδήγησε η επιθυμία μου για έναν αισιόδοξο, αλλά εξίσου αληθινό, αντίλογο. Τονίζω το ‘εξίσου αληθινό’.

Μίλησες Παράγραφος για «ένα "έγκλημα" που έγινε προς ετών». Έχω εμπειρία ενός παρόμοιου συμβάντος. Το αγόρι που χάθηκε πριν 20 τόσα χρόνια ονομαζόταν Ηλίας και πάνω στο χρόνο, οι γονείς τους έκαναν ένα κοριτσάκι, την Ηλιάνα. Δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα: η κοπέλα είχε δικό της όνομα, είχε φύλο (και μάλιστα εμφανέστατο, καθώς ήταν και είναι πανέμορφη) και τώρα σπουδάζει … όπως όλα τα παιδιά. Και φυσικά, είναι καμάρι των γονιών της.

Είναι μια απόδειξη ότι και η αντίθετη ρότα είναι πιθανή, όπως και η αρνητική που ανέφερες. Και είναι αυτονόητο: δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες. Τίποτα δεν είναι προδικασμένο για κανένα και ελπίζω, και όσο μπορώ θα βοηθήσω προς αυτήν την κατεύθυνση, η αδελφή μου με το νέο της παιδί, να ακολουθήσει αυτήν την φωτεινή και υγιή πορεία.

Να κάνω και μια διευκρίνιση: δεν είπα ότι έχουμε περισσότερα δικαιώματα στην αθανασία από τα άλλα ζωντανά. Η ‘ανοιξιάτικη ορμή’ που είδατε στο μήνυμά μου, αφορούσε αυτούς που μένουν. Αφορούσε τις στιγμές που σφίγγουμε τα δόντια και προχωράμε. Τον αγώνα μας να νιώσουμε καλύτερα, την υπέρβαση από κάτι αρνητικό. Στην αδιαπραγμάτευτη φυγή προς τα εμπρός είδα την ουσία της ζωής.

Και έρχομαι στην Απουσία… Ο πόνος είναι κάτι απτό και πραγματικό και τα ‘όπλα’ μας πρέπει να είναι εξίσου απτά – διαφορετικά θα ζούμε σε μια επίφαση ευτυχίας. Σαν μαστουρωμένοι από τα ‘πρέπει’ και θεωρίες περί αισιοδοξίας και θετικότητας. Τι μίζερη περίπτωση! Γνωρίζω καλά ότι η αδελφή μου ξεκίνησε, μέσα στο δράμα της, από θέση ισχύος: είχε ακόμα ένα παιδί, που – όπως είπα και ιδιωτικά στην Παράγραφος – την έκανε να βλέπει τη ζωή να κυλάει κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια της. Και επίσης, αυτή και ο άντρας της είναι νέοι, έχουν τη δυνατότητα για ακόμα ένα παιδί. Όλα αυτά είναι που χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν για να ‘ξεπεράσουν’ (ναι, σε εισαγωγικά, γιατί πάντα κάτι θα υπάρχει) αυτό που τους έτυχε.

Μιλάμε με αυτά που έχουμε. Αν σε όσα είπα βλέπω μια καθολική αλήθεια, κάτι που ισχύει για όλους, είναι η ύβρις απέναντι στον πόνο. «Θα σε ξεπεράσω. Θα βάλω τα δυνατά μου. Η ζωή προχωράει.» Ελπίζω ποτέ να μη χρειαστεί να το αποδείξω προσωπικά, αλλά αυτή η στάση, που φορές-φορές με έκανε να δείχνω σχεδόν άκαρδος, είναι που με βοήθησε προσωπικά, με έκανε να κρατήσω το μυαλό μου στο κεφάλι και να μπορώ να δώσω κάτι πέρα από μια αγκαλιά, και που είδα να βοηθάει αυτούς που πόνεσαν πρώτοι απ’ όλους.

Μίλησα για ‘καθολική αλήθεια’. Στην ουσία, δεν ξέρω αν υπάρχει δράμι αλήθειας σε όσα λέω. Μάλλον είπα μια προσωπική μου αλήθεια, και μάλιστα, μιας συγκεκριμένης στιγμής.

apousia είπε...

@yannis h
Γιάννη,χαίρομαι πραγματικά τη συζήτηση,όπως, είμαι σίγουρη,
και η Παράγραφος.
Επί της ουσίας,δεν θα διαφωνήσω πουθενά.
Να σου ευχηθώ,με όση δύναμη έχω,ναι,να μην χρειαστεί ποτέ να αποδείξεις τίποτα στην πράξη,και δεν θα χρειαστεί..
Κρατάω την πολύ σοφή κουβέντα σου,που είναι η ''ύβρις απέναντι στον πόνο'',και σ'ευχαριστώ!
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω κάποτε αυτή την ύβριν να την ''διαπράξω''.
Μακάρι!
Οι μικροενστάσεις μου,αφορούν στην δική μου ιδιοσυγκρασία,και καθόλου στα όσα εσύ πολύ σωστά λες.
Για παράδειγμα,όσο κι εγώ είμαι σε ηλικία που έχω τα περιθώρια να κάνω ένα μωρό,η ερώτηση που μου βάζω είναι πόσο έχω το ηθικό δικαίωμα να ''χρησιμοποιήσω'' κάποιον άνθρωπο,που έχει και θέλει να δώσει,ενώ εγώ αισθάνομαι πως δεν μπορώ να του δώσω...
Για να μην φλυαρώ άσκοπα,δεν ενδιαφέρει και κανέναν,την ΥΒΡΙΝ που αναφέρεις,θα μπορούσα να την κάνω,αν ο γιος μου,είχε προλάβει να γεννηθεί...
Και πάλι σ'ευχαριστώ και πάλι μόνο χαρά και υγεία από εδώ και στο εξής,στην οικογένεια της αδελφής σου και σ'όλους σας!

Καλή μου,με συγχωρείς για τον χώρο...

Artanis είπε...

Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για το άσχετο, με το post σου, σχόλιο. Πάντως, θέλω να ευχηθώ απ' αυτό το βήμα, στον Yannis H, ό,τι καλύτερο για την οικογένειά του μέσα από την καρδιά μου. Κι επίσης ότι το τελευταίο του σχόλιο με συγκίνησε πολύ.

Γλυκιά μου paragrafos και υπέροχη aphrodite, έριξα μια ματιά στου ΝΔ και είδα ότι πολλά έγιναν, αλλά και πολλά θα γίνουν (Με την καλή έννοια. Δεν χρειάζεται να "καθαρίσω" :-)).
Τα όρια απ' ότι κατάλαβα, αρχίζουν και μπαίνουν από μόνα τους. Η ιστορία με τα blogs είναι κάπως καινούρια και δοκιμάζονται τα πάντα. Ήδη ισχύουν κάποιοι άγραφοι νόμοι, ως προς την επικοινωνία και τον τρόπο συμπεριφοράς και οριοθετούμε μέσα από τις λέξεις μας το χώρο μας. Θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να βρούμε μια φόρμα επικοινωνίας και κατάθεσης απόψεων και βιωμάτων, μία χρυσή τομή που θα λειτουργεί, μέσα από τις δοκιμές. Πολλές απόψεις, πολλές φωνές. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνυπάρξουν. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι ο καθένας μας θέτει πολλές παραμέτρους σε μία σκέψη, είναι ακόμα δυσκολότερο. Αλλά όχι αδύνατον. Νομίζω, ότι η επιστράτευση της ψυχραιμίας και της καλής διάθεσης είναι μια καλή αρχή. Εκεί, όμως, μπαίνει το πρόβλημα του τί να κάνεις με τους κακόβουλους, χυδαίους, trolls, κ.λ.π.. Απ' ότι είδα, η αδιαφορία δεν λειτουργεί. Αντιθέτως, μετά από τα πρόσφατα γεγονότα, το κλίμα ανανεώθηκε κάπως.
Στεναχωρέθηκα με την επίθεση στον mickey, πάρα πολύ. Ελπίζω μέσα στις δοκιμές να μην απογοητευτούν κι άλλοι και φύγουν. Για μένα είναι το μεγαλύτερο λάθος. Όλοι μαζί το φτιάχνουμε. Και συνήθως, μέσα από τα λάθη οριοθετούμε το χώρο μας. Έχω πολλά να γράψω ακόμα, αλλά έχω ήδη εκμεταλλευτεί, υπέρ του δέοντος, την φιλοξενία σου, paragrafos.
Θα ήθελα πολύ να σχολιάζω στου Νίκου Δήμου. Είναι για μένα ένας από τους πρώτους "δασκάλους" στη δομή της σκέψης μου είτε διαφωνώ είτε συμφωνώ μαζί του. Τον διαβάζω ανελλιπώς, αλλά για πρακτικούς λόγους αδυνατώ να σχολιάσω. Μου έχει τύχει να βάλω πλυντήριο πιάτων και να μαγειρέψω κοτόπουλο και η σελίδα δεν είχε ανέβει ακόμα ολόκληρη. Ευελπιστώ ότι τα οικονομικά μου θα καλυτερέψουν και θα πάρω τη ρημάδα dsl. Η αλήθεια είναι ότι όταν βλέπω πολλά σχόλια, ξέρω ότι θα υπάρχουν και πολλές απόψεις. Και αυτό μου αρέσει. Ακόμα κι αν είναι κακόβουλα ή άσχετα. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Ο αγγελικά πλασμένος δεν υπάρχει μέχρι να τον φτιάξουμε εμείς. Θέλω να το πιστεύω.

Και πάλι συγγνώμη για την εκμετάλλευση του χώρου με το σεντόνι μου.

Καλό απόγευμα
Artanis

paragrafos είπε...

@ Αφροδίτη
@ Artanis
@ Απουσια
@ yannis h
@ λέμον
αλλά και πρός όλους όσοι επιθυμούν να γραφουν εκτεταμένα Σχόλια και όχι μόνο:

Μπορείτε να γραφετε όσα θέλετε, ό,τι θέλετε, σχετικό ή ασχετο με το όποιο ποστ, να κουβεντιάζετε μεταξύ σας και να κουβεντιάζουμε μεταξύ μας, χωρίς Κανεναν Απολύτως περιορισμό στην ΕΚΤΑΣΗ και στο θέμα των σχολίων σας.

Μα, δεν έχετε καταλάβει ότι τα λόγια σας μού είναι απαραίτητα και μου δίνουν απέραντη χαρά! Και το πιο σημαντικό: από τα ιμέιλ που δεχομαι, (δεν είναι πάρα πολλά, είναι όμως ενδεικτικά) όλοι μου λένε ότι απολαμβάνουν στα σχόλιά Σας και τις κουβέντες σας, ότι ωφελούνται από αυτές και λυπούνται που είμαστε φειδωλοί!

Ας μη ξεχνάμε ότι το ημερολόγιο αυτό έγινε και για να "μιλήσει" στις καρδιές άλλων ανθρώπων (που έχουν προβλήματα παρόμοια με τα δικά μου) και οι οποίοι έχουν επίσης (όπως μου λενε)ευεργετηθεί από τη συμμετοχή σας, ακόμα και από τα φαινομενικά "άσχετα" σχόλιά σας!

Άλλος είναι εντυπωσιασμένος από την έμμονη αντοχή και την παθιασμένη αγάπη της Απουσιάς μας,
καποιοιος χάρηκε τον τσαμπουκά τής Αρτάνις, κάποιες φίλες έχουν (επανειλημμένα) έξάρει το ήθος, την αυστηρότητα αλλά και την ευαισθησία του Yannis H και σχεδόν όλοι γουστάρουνε Αφροδίτη και άλλα σχόλια με τα οποία θα κάνω κάποια στιγμή ένα ποστ - εφόσον που δοθεί η αδεια από τους επιστολογραφους.

Ανοίγω παρένθεση: Ξέρετε, γύρω από την επιληψία υπάρχει φοβερή προκατάληψη ακόμα και στην Αθήνα των εκατομμύρίων ψυχών. (Ειλικρινά, αυτό δεν το περίμενα! Νόμιζα ότι το πρόβλημα το έχουμε μόνο εμείς εδώ στη μικρούλα Κύπρο). Κατανοώ συνεπώς τη αμφιθυμία πολλών επισκεπτών που ενώ επικοινωνούμε μέσω ηλ. ταχυδρομείου, δεν βρήκαν το κουράγιο να μιλήσουν ανοιχτά ούτε με ψευδώνυμο.

Επανέρχομαι: σας εκλιπαρώ μη μου ξαναζητήσετε συγγνώμη για το... χώρο που πιάνουν τα λόγια σας επειδή με σταναχωρείτε αφάνταστα! Δεν το λέω από ευγένεια! Κρίμα που δεν μπρόρεσα μέχρι τώρα να σας δείξω πόσο σάς είμαι ευγνώμων, ακόμα και για μια καλημέρα σας!

Να γράφετε λοιπόν ό,τι και όσα θέλετε, με εξαίρεση το "συγγνώμη για το χώρο κλπ". Είναι σα να έρχεται κάποιος, να σας προσφέρει ό,τι πιο όμορφο έχει και να σας ζητάει και... συγγνώμη από πανω!

Εσείς πώς θα νιώθατε, δηλαδή;

Με αγάπη

Παράγραφος

Aphrodite είπε...

@dearests of all dears (γενικό σχόλιο)

Λοιπόν, παρ'όλο που τα είχα πάρει ΤΟΣΟ πολύ χτες, όχι μονον για τις επιθέσεις μα και για την ανοχή ορισμένων -στους οποίους είχα εμπιστοσύνη ότι θα μιλούσαν, αλλά πού...- και διαβάζοντας εδώ και αργότερα και στου ΝΔ και σε μερικά άλλα μπλογκς, λόγια "έλα", ομολογώ πως ταρακουνήθηκα...

Μου στοίχισε πολύ το πόσο εύκολα ευτελίζεται κάτι -από πρόθεση ως αποτέλεσμα- και δεν μπορούμε να... μοιράσουμε και μερικά από τα μπουκέττα του γκερρέρο, προς γνώσιν και συμμόρφωσιν (τελικά θα τον συμπαθήσω πολύ μου φαίνεται, και μη βαράτε!).

Αστειεύομαι, είμαστε αρκετά καινούριοι στην επανάσταση αυτή, και πραγματικά we play by ear - ευτυχώς που προσπαθούμε να δείξουμε ήθος και συνέπεια - και καταλαβαίνετε φαντάζομαι ότι ακόμη και τα πιο πικάντικα ή πειραχτικά σχόλια, όταν είναι σε ορισμένα πλαίσια, έχουν όχι μόνον τον χώρο τους, αλλά και ομορφαίνουν το μπλογκ και μας δένουν περισσότερο... (σήμερα ας πούμε το "αντι//ισμός" έκατσε εντελώς από ξεραϊλα)...

Χτες βράδυ έβραζα στο ζουμί μου, είχα ετοιμάσει ολόκληρο κατεβατό στο κεφάλι μου περί συνωμοσιών για να βουλώσω στο ΝΔ-μπλογκ ορισμένους, με βιβλιογραφίες που τόοοοοσο αρέσουν, και μετά... σκατά! Είπα τέρμα, τέρμα, τέρμα...

Και μετά στη ροή της ημέρας μου σήμερα (δεκάδες δουλειές + πακετάρισμα δώρων για άπορα παιδάκια -η καλύτερή μου- και προετοιμασία για το πάρτυ γενεθλίων της μεγάλης μου την Παρασκευή (30 σακκουλάκια τίγκα με πολλά και διάφορα σκατουλάκια μέσα, σφυρίχτρες, αυτοκινητάκια, δαχτυλιδάκια, αυτοκόλλητα, μπαλλόνια, μπρελόκ, απ'όλα!), ένοιωθα τέτοια χαρά, σα μωρό, σα να μου χαρίζουνε εμένα ψιλικοκό... Και λέω, κάτσε να τα πω στα παιδιά - οι φίλοι ΟΚ, αλλά να που μπήκατε κι εσείς... "Τα παιδιά!!!"

Μα έχω θέσει εαυτόν εκτός κινήματος... Συνέχισα να αφρίζω, και μετά μπήκα για να διαβάσ λίγο το ΝΔ-μπλογκιον, και μετά τα τα άλλα και στο τέλος λέω, χεσ'τα μωρέ, αφού σου κάνουν κλικ αυτοί οι συγκεκριμένοι, άϊντε και ξεκόλλα! Πείσματα στην ηλικία σου!

Και νά'μαι - αλλά λέω θα γράψω κάτι από τα "σοβαρά", κι ας κάνω πλάκα και με τα σεξ-τσατς, οι φίλοι θα καταλάβουν...

Αυτά που θα διαβάσατε είναι η πραγματικότητα - επαγγελματική μου ενασχόληση επί σειρά ετών από την οποία είχα την τύχη & πολυτέλεια να πω "στον αγύριστο" και τώρα να τα δίνω όλα στα παιδιά μου... Σκασίλα μου να φτιάξω "το πιο πράσινο υγρό πιάτων", να σχεδιάσω επέκταση σε ανατολικό μπλοκ, να στήσω εταιρεία συθέμελα... Ας το κάνουν καλύτερα αυτοί που έχουν ακόμη την όρεξη - τα παιδιά πρώτα... Σέβομαι απεριότιστα τις γυναίκες που δουλεύουν κι έξω από το σπίτι, αλλά πραγματικά δεν άντεχα να το κάνω άλλο.

Γι'αυτό και εδώ προτιμώ πάντα να γράφω το "δια ταύτα" και τις ευαίσθητες πλευρές, κι όχι ακόμη ένα λογίδριο... Γι'αυτό κι εκτιμώ τόσο πολύ εσάς, που μπορείτε να κάνετε το ίδιο, να γράφετε τα σοβαρά, αλλά να προτιμάτε τα της καρδιάς...

Σας ξανα-βρίσκω, πιο έτοιμη αυτή τη φορά, κι όποιος σας πειράξει, κάηκε!!!

(Θα φάει τακούνι στο μάτι!)

Με πολλή αγάπη, Αφροδίτη

paragrafos είπε...

aphrodite said...
@dearests of all dears (γενικό σχόλιο)

Λοιπόν, παρ'όλο που τα είχα πάρει ΤΟΣΟ πολύ χτες(...)
-------------------------

Πες τα παιδί μου, πες τα!


Με αγάπη

Παράγραφος


(Πάω να τσιμπησω κάτι, κι έρχομαι να τοποθετηθώ! Φιλάκι!)

paragrafos είπε...

@ Aφροδίτη

Αφροδίτη μου, πρώτα-πρώτα να σου ζήσει η κορούλα σου. Τι πιο σημαντικό από το να είστε καλά όλοι σας και να γιορτάζετε και να χαίρεστε! Ξέρεις πόσο μου αρέσουν και ζηλεύω αυτά τα καθημερινά πράγματα που για μένα είναι πια μια απιστευτη πολυτέλεια.

Χτες είχε γενέθλια η κορούλα μου. Καμια γιορτή, κανένα παρτι. Εγώ μέσα στα μαύρα, οι συγγενείς μου επίσης, το παιδί λόγω της ειδικής θεραπευτικής δίαιτας που κάνει απαγορεύεται ρητά να φάει οτιδήποτε έξω απο το σκεύασμα που του δίνουμε και κάτι ψιλογραμμάρια λαχανικά με κοτόπουλο ή με βοδινό ή με σολομό. Κι όταν λέω γραμμάρια, το εννοώ! Έχουμε ζυγαριά ακριβείας με μετράμε 18 γραμμαρια το ένα, 27 το άλλο 22 το παρ΄ άλλο.

Γι΄αυτό σου λέω καλή μου Αφροδίτη, δεν αξίζει τον κοπο να σκας για τίποτε. Έχεις εκεί τον Ζωντανό σου Παράδεισο. Άμα σε φέρνει ο δρόμος από εδώ, να έρχεσαι όποτε θέλεις, να γράφεις ό,τι θέλεις και όσα θέλεις.

Εδώ μέσα δεν είσαι ακριβώς ευπρόσδεκτη, εδώ μέσα μας είσαι απαραίτητη!

Σ΄ αγαπώ

η φίλη σου

Παράγραφος

maika είπε...

Καλησπέρα παράγραφος,δεν γνωριζόμαστε φυσικά αλλά μου αρέσουν πολύ τα κείμενά σου γιατί έχουν πάνω απ΄όλα ψυχή!!
Γνώσεις έχουν πολλοί ψυχή όμως???

Να πω και κάτι στην Αφροδίτη που την στενοχώρησαν...
Αφροδίτη προχώρα σε θέλει όλη η χώρα!!!
Διαβάζοντας τα χτεσινοβραδυνά σχόλια στου ΝΔ περι συνωμοσιών κλπ έλειπες και το είπα (κάπου στις 12.30)
Νομίζω πως πολλοί ήθελαν να το πουν αλλά φοβήθηκαν τους μπαμπούλες....
φιλικα

Ανώνυμος είπε...

@paragrafos,

God works in mysterious ways... Πραγματικά έχεις την Ανάστασή σου στο σπίτι σου μέσα, και μπορείς να την εκτιμάς, όταν εγώ κάθομαι και αναλώνομαι σε ηλιθιότητες...

Σήμερα τις μάλωσα και τις δύο τόσο πολύ, που ένοιωσα τουλάχιστον Χίτλερ, αλλά αν δεν το έκανα, θα είχαν ανοίξει κεφάλια... Και μετά όταν το ξέχασαν, και ήρθαν "μαμά-μαμά" είχα τέτοιες τύψεις που λέω τι κάνω η κακούργα...

Η μικρή μου έχει πάλι αλλεργία (έχει γεμίσει εξανθήματα) στη νιοστή αντιβίωση που παίρνει φέτος (ωτίτιδες, φαρυγγίτιδες, αμυγδαλίτιδες, χαλάζιο, βρογχίτιδες και τώρα παρ'ολίγον πνευμονία...) και είμαι κι εγώ με το μέτρημα και τα σιρόπια και μού'χουν πέσει οι πλάτες στην αγκαλιάκ αι το κουβάλημα και λέω δε γινόταν να είμαι 10 χρόνια πιο νέα, να αντέχω περισσότερο? (και ούτε λόγος για τούρτες, στα κρυφά τα κάνουμε για τη μεάλη!)

Οσο σκέφτομαι ότι με γνωρίζουν έτσι, κι όσο μεγαλώνουν, τόσο γερνάω, και δε θα μπορέσουν να με γνωρίσουν ποτέ ως νέα, στεναχωριέμαι... Καμμιάα φορά πάω να τις χαϊδέψω στον ύπνο τους και τις ξυπνάω γιατί τις γρατζουνάει κατά λάθος κάποιος από τους νάρθηκες που φοράω στα χέρια για τις τενοντίτιδες που απέκτησα, ή ακόμη κι από τα δάχτυλά μου, αν δεν προλάβω να τα παστώσω στη νιβέα, είναι τόσο άγρια από όλη μέρα χλωρίνες & δουλειές που δε με αναγνωρίζω... Πού κάποτε το ταγιεράκι, η γόβα & το γαλλικό μανικιούρ...

Δεν ξέρω, ώρες-ώρες η ζωή μου φαίνεται ότι είναι μια ανάσα, μια πολύ αστεία ανάσα κι άντε πάμε παρακάτω - και το μόνο που με σηκώνει είναι τα γελάκια τους... Και μ'αυτές τις στιγμούλες, που λυπάμαι για τους ανθρώπους που δεν τις ζουν, ευγνομωνώ τη ζωή που με αξίωσε... και πορεύομαι μέχρι το επόμενο ολίσθημα!

Υπομονή παράγραφε, κάποια στιγμή μεγαλώνοντας τα παιδιά "παίρνουν μπρος" και κάνουν μαγικές προόδους - κι εσύ που είδες να ξαναγεννιέται, είμαι σιγουρη πως θα το δεις κι άλλες φορές!

Να σου ζήσει η κοράκλα, γερή, δυνατή και όλο και καλύτερα! Εχει να δώσει μαθήματα σε όλους μας το μικρουλάκι...

Φίλησέ την πολύ-πολύ στις πατούσες, από μένα, με βαθειά ανάσα-μυρωδιά ανάμεσα στα δαχτυλάκια των ποδιών!

Με πολλή αγάπη,
Αφροδίτη.



@maika,

Το είδα το σχόλιό σου χτες, αλλά είχα τη φούρκα μου - σ'ευχαρίστησα πριν από λίγο, ρίχνοντας και σπόντα για τον παραπάνω...

Φιλάκια πολλά-πολλά & διαδικτυακή αγάπη, να φτάσει εκεί που είσαι!!

paragrafos είπε...

Αφροδίτη μου,

ο Θεός (που δεν πολυπιστεύω ότι υπάρχει, αλλά και που τόσο αβίαστα έρχεται στην καρδιά μου όταν μιλάω για παιδιά και αγαπημένα πρόσωπα) ο Θεός, λοιπόν, εύχομαι να σου δίνει δύναμη.

Κι εγώ χρειάζομαι δύναμη. Κάθε μέρα τρέμει η ψυχή μου και μόνο με τη σκέψη ότι ίσως το παιδί ξαναρρωστήσει κι αρχίσουν πάλι τα επιληπτικά επεισόδια! Κάτι τέτοιες ώρες ανακαλύπτω να την Παναγία και την Αγία-Μαρινα!

Να λες ευχαριστώ που είστε καλά κι εσείς και τα παιδακια σας!

Όλα τα άλλα είναι μικρά και ασήμαντα.


Υγεία, υγεία υγείαααααα!

Σ΄ αγαπώ

Παράργαφος

paragrafos είπε...

Μaika said...
Καλησπέρα παράγραφος,δεν γνωριζόμαστε φυσικά αλλά μου αρέσουν πολύ τα κείμενά σου γιατί έχουν πάνω απ΄όλα ψυχή!!
-------------------------

Είστε καλός άνθρωπος και σας ευχαριστούμε για τα ευγενικά σας λόγια

Με αγάπη

Παράγραφος

Artanis είπε...

@aphrodite
Μπορεί να στερούμαι τη dsl, αλλά εσύ έχεις το τακούνι! Μπου χα χα! Και μετά λέει εμένα εξαρχειώτισσα βομβίστρια η paragrafos.
Ναι, του γλυκού νερού! Έμπαινε γερά, aphrodite.
Επειδή δεν ξέρω, αν θα προλάβω να σου ευχηθώ (και βασικά το από που είναι το πρόβλημα):
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τη μία κόρη-ζουζούνιο και
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ για την άλλη κόρη-ζουζουνάκι!!!!!! :-DDD

@paragrafos
Σου στέλνω το πρώτο από τα e-mail.
Έκτακτη έκδοση!!!!

mickey είπε...

Τι έγινε ρε παιδιά και δεν πήρα χαμπάρι, ο πόντικας;

Μεταφέρατε εδώ την κουβέντα για τα προχθεσινά και δε μου ρίξατε ένα μηνυματάκι; Ευτυχώς, που παρά τις συμβουλές του γιατρού και το πρωινό ξύπνημα που πρέπει να κάνω αύριο, έστειλα στην Αφροδίτη μήνυμα, είδα τυχαία το ειδικό blog που έφτιαξα για τα flames, είδα και το παράπονό της εκεί (ελπίζω γλυκιά μου να έγινα σαφέστατος πλέον - ρίξε μια ματιά), μπήκα κι εδώ και διάβαζα σχόλια με τη σέσουλα - ελπίζω να μη στραβωθώ τελείως ;)

Αφού καταλάβατε τι συνέβη - όλοι οι υποψιασμένοι κατάλαβαν! Ως πιο ...παλιός, τα έχω ξαναδεί κι άλλες φορές. Απλά η στάση του γάτου ήταν περίεργη και η θέση του δύσκολη. Κατά τη γνώμη μου έπρεπε απλά να σβήνει κάθε σχόλιο που πόσταρε το malakotroll και να πει τα δικά του περί σοβαρότητας ΧΩΡΙΣ να πάρει αφορμή από τις επιθέσεις. Προφανώς αιφνιδιαστήκαμε άπαντες μετά τη χαλάρωση των ημερών.

Φυσικά και οι "συμπαραστάτες", trolls ήταν (φρεσκότατα, όπως είδα από το profile τους). Άλλωστε ο nikitas (που έχει και καμιά πενηνταριά nicks BTW) είναι γνωστός στου ΝΔ και απλά σπάει πλάκα με αυτά. Παλιά ψαρώναμε, τώρα όμως θα τον περιποιόμουν αλλιώς. Αλλά βλέπετε, άλλαξε το post εν μέσω τεχνικών προβλημάτων του Google, πρόλαβε να αντιγράψει τα εμετικά του στο τέταρτο μόλις σχόλιο (φάτσα-κάρτα) του post, αντιμετώπιζα και κάποια προσωπικά προβλήματα, συνέχιζε κι ας μην του δίναμε σημασία και ούτε εγώ ούτε προφανώς ο γάτος ξέραμε πώς να αντιδράσουμε (και ούτε θα του έκανα υποδείξεις φυσικά).

Με τα πολλά, το ρίξαμε στο 666 και τους ...οργασμούς (στο "σοβαρό" post) και έριξα και μια ...συνωμοτική σούμα να ελαφρύνει το κλίμα. Το πρωί όμως πλάκωσαν οι "σοβαράκηδες" (κάποιοι έλειπαν και λόγω Πάσχα προφανώς και ήταν "νταβρανταρισμένοι") και ...ξεσπάθωσαν. Τα λουστήκαμε λοιπόν οι συνήθεις ύποπτοι - μέχρι κι ο γραφικός harry έκανε τον ...τιμητή!

Συγκρατήθηκα, αλλά όταν ο γάτος έριξε το νέο ...Σύνταγμα, κάθισα και τα είπα ένα χεράκι (μαζί με άλλους). Ευτυχώς, έσβησε έστω και μετά από πολύ καιρό τα εμετικά από την "είσοδο" και το κλίμα αποφορτίστηκε σιγά σιγά. Λοιπόν, μην ανησυχείτε, έχουν γίνει και θα ξαναγίνουν, εκτός κι αν ο γάτος βάλει κάποτε νέα μπλογκομηχανή που θα κόβει ή/και θα στηλιτεύει τους ψυχάκηδες - πιθανόν να φτιάξω κάτι το καλοκαίρι. Αν το πουλούσα και στο Google να βγάλω κάνα φράγκο, καλά θα ήταν ;)

Ψυχραιμία και μη μασάτε! Όλα θα στρώσουν τις επόμενες μέρες :)

Υ.Γ. Είδες Παράγραφος για να μη βάζεις όρια στα σχόλια; Το εκμεταλλεύτηκα δεόντως :)))

mickey είπε...

@artanis
Βάλε DSL και άσε τα "οικονομικά". Σήμερα μια 512άρα γραμμή (10 φορές πιο γρήγορη από αυτή που έχεις) κοστίζει 20-25 ευρά το μήνα (ΟΛΑ πληρωμένα). Αν το ψάξεις, μπορεί τα χρήματα που δίνεις στην dial-up (με τη χρέωση του ΕΠΑΚ) να είναι και περισσότερα. Και ο χρόνος που χάνεις περιμένοντας ΔΕΝ κοστολογείται. Αν θες περισσότερα στείλε email. Κι αν γουστάρεις, σου κάνω και πακέτο 6 μήνες ...γαμήλιο δώρο - για τον γάμο με τον cyrusgeo ντε ;)

maika είπε...

@paragrafos
καλημέρα όλη μέρα...
Δεν ξέρω τελικά αν είμαι τόσο καλός άνθρωπος όμως το παλεύω..

φιλιά στο αστεράκι σου!!

ευχαριστώ

maika είπε...

@aphrodite

Καλημέρα,καλημέρα!!

έλαβα τα φιλιά και αγάπη over!
σου στέλνω κι εγώ πακετάκι με τα ίδια συν λίγο ύπνο,συν λίγο βότανο γράψτους...που νομίζω πως χρειάζεσαι!!

πάω να διαβάσω τα χτεσινοβραδυνά στου ΝΔ..

φιλιά και στις σουσουράδες σου

Xνούδι είπε...

πάντα κάτι λείπει καλή μου.
Πάντα κάτι που δεν μπορεί να αντικατασταθεί.

Είναι όμως και άλλα που είναι εδώ. Μας περιμένουν.

Πρέπει να πάμε.

Σε φιλώ με αγάπη

Πατουσίτσα είπε...

Παραγραφούλα χρόνια πολλά έστω και καθυστερημένα...και πολλά γλυκά φιλιά.. Σε όλους μας δίνεις μια σταλίτσα δύναμη και κουράγιο απο τη δική σου. Να είσαστε πάντα ολοι καλά.

paragrafos είπε...

@ Xνούδι
kai
@ Πατουσίτσα

Έχετε αγγίξει απαλά ένα κομμάτι της καρδουλας μου και το έχετε ζεστάνει με τη αγάπη σας τόσο πολύ ώστε να σας νιώθω δικούς μου ανθρώπους, απαραίτητους!

Σας φιλώ

Με αγάπη

Παράγραφος

apousia είπε...

@Aφροδίτη
Σκέφτηκα να μιλήσω μέσω mail,με την Παράγραφο,μα άλλαξα γνώμη.
Από την Μ.Παρασκευή και μετά,ψυχολογικά έχω κάνει ''βουτιά''.
Κάτι που βέβαια δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Πολύ προτού γίνουν τα όσα έγιναν,είχα ερμηνεύσει κάτι με τρόπο που μου γέννησε πικρία.
Μιλώ με γρίφο,μα ποντάρω στην αποδεδειγμένα υψηλή νοημοσύνη σου.
Έξω,είχα αποστασιοποιηθεί.Μέσα,υπήρχε πάντα ο χώρος που πλήρως συνειδητά άνοιξα στην καρδιά μου για την Αφροδίτη.
Εξακολουθώ να πιστεύω πως το blog,δεν ήταν αυτό που ήταν παλιότερα,και εξακολουθώ να φωτογραφίζω κάποιον.ΚΑΠΟΙΟΝ!ΑΝΤΡΑ!
Ίσως ήμουν πολύ κουρασμένη και μερόνυχτα άυπνη,ίσως ο δικός μου πόνος λόγω ημερών ήταν άφατος και κλείστηκα εγωκεντρικά σ'αυτόν,ίσως,ίσως,πάντως δεν πήρα θέση,δεν υπερασπίστηκα,δεν έκανα έκκληση επιστροφής.
Το ίδιο ίσως απαράδεκτο,είχα κάνει και όταν πλήγωσαν την anathrika,δεν θυμάμαι αν την πρόλαβες.
Κατάλαβα,μπορεί και λαθεμένα,πως το καταλογίζεις.
Πως ''μέτρησες'' φίλους και εχθρούς.
Πως έφτιαξες στρατόπεδα,δικών και ξένων.Αν είναι έτσι,μέτρησες λάθος Αφροδίτη.
Αν πάλι δεν είναι έτσι,απολογούμαι,ζητάω συγγνώμη και ως μη γενόμενο το σχόλιο.
Χρόνια πολλά για το παιδί,πάντα να είσαι γερή κι ευτυχισμένη.

paragrafos είπε...

@ apousia

Καρδούλα μου, μην ανησυχείς για την Αφροδίτη μας. Ξέρει ότι την αγαπάμε. Όσο για την Αναθρηκα, κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Ας μην ξεχνάμε ότι εκεί, κι εμείς είμαστε φιλοξενούμενες. Δεν έχουμε και πολλά περιθώρια να σκοτωνόμαστε με τον κάθε αγενή.

Αλλά και ο αγαπημένος μου ΝΔ, τι να σου πρωτοκάνει. Τι να πρωτοδιαβάσει. Με ποιον να πρωτοχτυπηθεί! Αυτός είναι ένας κι εμείς εκατό. Μήπως κι αυτόν δεν το βρίζουνε, δεν τον ταλαιπωρούνε;

Νομίζω ότι ίσως η καλύτερη λύση είναι να επαναστατούμε μόνο όταν πια η κατάσταση είνα ασήκωτη. Από την άλλη, σκέφτομαι πως αν από ένας βαλτός μπαίνει εκεί μέσα, προκαλεί και του δίνουμε κι εμείς τροφή, τότε κι εμείς θ΄ αρρωστήσουμε χειρότερα και το μαγαζί θα χαλάσουμε.

Απουσία μου, καλή μου φίλη, αγαπημένη μου, σε παρακαλώ, μη μου στεναχωριέσαι!

Βέβαια, το ιμέιλ προσφέρεται πάντα για περισσότερα λόγια.
Το δικό μου είναι διαθέσιμο.

ΜΕ αγάπη-αγάπη

Παράγραφος

apousia είπε...

@paragrafos
Στενοχωριέμαι όταν μοιράζονται λάθος οι ''δάφνες'' και λάθος οι ''ρετσινιές''.
Για τον Νίκο Δήμου,προσυπογράφω,άψογος,το έγραψα και στον Μιχάλη.
Ας είναι..
Δεν μπορούμε ν'αλλάξουμε τίποτα,όταν οι αποφάσεις έχουν παρθεί.
Θυμάσαι ένα παλιό στίχο από τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα?
''Δεν πειράζει που δεν μ'αγαπάς,
η καρδιά είναι δικιά σου.
Εγώ φεύγω απ' τα όνειρά σου,
Και καλή τύχη όπου κι αν πας...''
Ξαναλέω,ας είναι.
Σημασία έχει ο διάλογος με την συνείδησή μας,και όλα τα άλλα περιττά..

paragrafos είπε...

Κύριε Μιχάλη,

Όπως είπα και νωρίτερα στην Απουσία μου, δεν αξίζει τον κόπο να σκάμε άλλο, επειδή ενας δυο τρελοί θέλουν να τσιγλάνε τον σκόσμο.

Ο λόγος που επιμένω και στη χρήση του ηλ. ταχυδρομείου είναι για να διευκολυνθεί η άρση των μεταξύ μας παρεξηγήσεων και η εμβάθυνση την φιλίας μας. Είστε πάντα ευπρόσδεκτος.

Με αγάπη

Παράγραφος

Ανώνυμος είπε...

@apousia,

Εχουμε περισσότερα κοινά απ'ό,τι νομίζεις (και ζώδιο, και χρώμα ματιών, κι αν δεν κάνω λάθος, και σημάδι στο δεξί μάτι, κάτω από το φρύδι...) - και όχι μόνον!!!

Μια και δεν είμαι από την αρχή μες το ΝΔ-μπλογκ, άρχισα να σε παρακολουθώ από τότε που βγήκε στη φόρα η φάση με τον σαχλαμάρα/σαλάτα κτλ.

Επίσης κατάλαβα ότι τα πήρες με τον γκερρέρο (αν και τελικά τον χειρίστηκες περίφημα) και τώρα με τον χιόνιαμ - αυτό που είπε ήταν σούπερ μαλακία, αλλά αν λάβεις υπ'όψιν σου ότι ήταν για τον γκερρέρο, που και αν μας έχει πετάξει αγριάδες, τουλάχιστον να το εκλάβεις σαν ανήθικο σε ούγκα-ούγκα...

Ναι, οποία ποιότητα - αλλά δεν θα το σχολίαζα καν, παρ'όλο που συμφωνώ ότι σιωπή = σιωπηλή παραδοχή. ΣΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΠΛΩΣ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΩ!

Θα μου πεις, τότε εσύ γιατί θίχτηκες? Γιατί παρεξηγήθηκαν οι προθέσεις μου και δεν μίλησαν άνθρωποι τους οποίους έχω καλύψει πανταχόθεν... Δεν βγήκα ντιρέκτ να την πω σε καποιον και μετά να κλαψουρίζω... Πάντως κι ο γκερρέρο είδες τι ωραία το ειρωνεύτηκε, "κύριε-κύριε, μ'έβρισε, πείτε του"...

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αν υπάρχουν κι άλλα που σε πληγώνουν και μιλάω χωρίς να έχω πλήρη εικόνα. Επίσης δεν ξέρω για το "αγέννητό σου", τον Μάρκο, τι ακριβώς έχει συμβεί, αλλά όπως καταλαβαίνεις μου είναι πολύ δύσκολο να ρωτήσω - και αν είναι αυτός ο λόγος που περνάς μαύρο πάσχα, μια και οι γιορτές είναι τόσο φορτισμένες - σε συμπο΄νώ πλήρως...

Εμένα ο θάνατος του πατέρα μου κι όλα τα επακόλουθα αυτοκτονικά της μάνας μου, και χριστούγεννα & πάσχα, μ'έκαναν να κλαίω όλη μέρα, που στο κάτω-κάτω, αναμενόμενα και τα δύο, όχι όταν μιλάμε για παιδί...

Αλλά πληζ, αν θέλεις εξήγησέ μου λίγο, μην ξεχνάς ότι κι εγώ είμαι μείον ένα παιδί λόγω αποβολής (κι ευτυχώς που ήρθα στο συν δύο, γιατί δεν θα ήμουν καθόλου καλά) και δεν περνάει μία, μία ρημάδα μέρα που να μην το σκεφτώ... Μέχρι έλεγα να πάω στον Σαι-Μπάμπα, να μου πει αυτή η ψυχούλα αν βρίσκεται κάπου καλά...


Παράκρουση - οπότε αν θες, ρίχτα! Και ρώτα το η-μαιλ μου από την παράγραφο, να στο δώσει, να μου γράψεις κι εκεί αν θες...

Για "στρατόπεδα" τελικά αρκεί να έχω εσάς, και τους άλλους τι να κάνουμε, σ'όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε...

Και πάλι συγνώμη αν δεν σε υποστήριξα σήμερα, αλλά πραγματικά αυτόν τον άνθρωπο τον γράφω - θα έκανα φουλ επέμβαση αν είχε πειράξει καποιον από εσάς προσωπικά...

Σ'ευχαριστώ για όλα, με πολλή αγάπη και σόρρυ αν δεν τα έχω πιάσει όλα ακόμη - βόηθα!

Aphrodite είπε...

sorry, to proigoumeno sxolio itan diko mou, aphrodite, kati exei pathei pali to pc mou! ai sixtir pia!!!

stelios katsaris είπε...

H υποδοχή σας ήταν πραγματικά συγκινητική. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Η ιστορία της καθημερινοτητάς σας με έχει αγγίξει πάρα πολύ. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν πιστεύσω σε κάποιο θεό. Ως εκ τούτου δεν πιστεύω ούτε σε θαύματα. Πιστεύω όμως σε ανθρώπους θαύματα. Το πόση αντοχή και επιθυμία για ζωή και συνέχεια μπορεί να επιδείξει ένας άνθρωπος είναι ένα από τα θαύματα που εγώ αποδέχομαι. Ένα θαύμα σαν το δικό σας...

stelios katsaris είπε...

Η υποδοχή σας ήταν πραγματικά συγκινητική. Δεν ξέρω τι να πω. Η ιστορία της καθημερινοτητάς σας με έχει προβληματίσει. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν πιστεύω σε κάποιο Θεό. Ως εκ τούτου δεν πιστεύω και σε θαύματα. Πιστεύω όμως σε ανθρώπους-θαύματα. Γιατί για μένα κάθε άνθρωπος που παρόλες τις δυσκολίες του έχει την δύναμη να συνεχίζει να ζει είναι ένα θαύμα!

paragrafos είπε...

@ stelios katsaris

Όπως ξέρετε, κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του το θαύμα, φτάνει να μην χάσει την ελπίδα και τη αισιοδοξία του.


Με αγάπη

Παράγραφος