Ευχαριστουμε πολυ!

Σας ευχαριστούμε πάρα πολυ για τις ευχές σας!

Σας ευχόμαστε κι εμείς, ολόψυχα,

ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!

Με αγάπη

Μαρία-Φωτεινή, Κώστας και Αντιγόνη

Η ξινή βόλτα και το φευγαλέο παράπονο

Α. ....Έξι μηνών ήταν το παιδάκι μας, όταν έπαθε το πρώτο και παρατεταμένο (πάνω από 40΄) επιληπτικό επεισόδιο κι αμέσως φύγαμε για το Λονδίνο, όπου οι γιατροί διάταξαν να μην αφήνουμε το παιδί από τα μάτια μας, γιατί το επόμενο επεισόδιο ίσως είναι πιο επίμονο κι αν δεν αντιδράσουμε έγκαιρα, μπορεί να χάσουμε την κόρη μας από αμέλεια, όπως έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις (που σκεπάστηκαν) ανηλίκων με επιληψία (όπου η συμφορά χρεώθηκε τάχα στο SUDEP, δηλαδή στο Σύνδρομο Αιφνιδίου Θανάτου). Από τότε άλλαξε η ζωή μας ριζικά. Δεν τολμήσαμε ούτε στιγμή να απομακρυνθούμε από το σπίτι και κόψαμε. με το μαχαίρι, γυμναστικές και εξόδους, ακόμα και το από χρόνια καθιερωμένο, βραδινό μας περπάτημα.

Ακόμη, φέραμε, από την πρώην Σοβιετική Ένωση, μία νοσοκόμα που είχε ειδικότητα στην παιδονευρολογία και που αποδείχτηκε σπάνιος και εκλεκτός άνθρωπος και φύλακας άγγελος του παιδιού μας και δικός μας, αφού , κάθε φορά που πάθαινε κρίση το παιδί κι εμείς ήμασταν στις δουλειές μας (που φροντίσαμε να τις φέρουμε κοντά στο σπίτι), εκείνη μπορούσε να του προσφέρει τις Πρώτες Βοήθειες (οξυγόνο και υπόθετο βάλιουμ) κι αμέσως μας ειδοποιούσε. Εμείς τσακιζόμασταν να πάμε σπίτι (το πολύ σε 10΄), κι αν το επεισόδιο συνεχιζόταν, βάζαμε το παιδί στο ειδικά διαμορφωμένο αυτοκίνητό μας: εγώ οδηγούσα, η νταντά έδινε οξυγόνο, και η μανούλα, με τρεμάμενη φωνή, ειδοποιούσε φίλους και συγγενείς γιατρούς, ώστε εκείνοι, με το που φτάναμε στο νοσοκομείο, αμέσως να παραλάβουν το παιδί για τα δέοντα (χορήγηση βάλιουμ ενδοφλεβίως).

Β......Ύστερα από πέντε χρόνια εγκλεισμού, αποφασίσαμε, πέρυσι το Σεπτέμβρη (του 2007), μετά την αισιόδοξη επιστροφή της οικογένειας από τις ΗΠΑ, να απομακρυνθούμε λίγο από το σπίτι και βγήκαμε με τη μανούλα μια βόλτα προς το κέντρο της Λευκωσίας (είχε πεθυμήσει τη "Λήδρας"), όχι όμως με το αυτοκίνητο -που ενδεχομένως, σε ώρα ανάγκης, να κολλούσε στην κίνηση- αλλά με τη "μοτόρα", δηλαδή τη μηχανή.

Ήταν ένα γλυκό, ζεστούλικο σαββατόβραδο. Ο κόσμος είχε επιστρέψει από τις διακοπές και κάποιοι ντόπιοι (ανάμεσά τους κι εμείς) αποτόλμησαν ένα περίπατο (για το παραδοσιακό παγωτό/χωνάκι) στο ανθρωπόβριθο, ιστορικό κέντρο, ανάμεσα στους μαρμαρωμένους (με τις μπύρες στο χέρι) αθλητικούς, φρεσκοξυρισμένους και δουλευταράδες Ποντίους, και στις πυκνές, πολύχρωμες παρέες από πανευτυχείς και ανοιχτόκαρδες Φιλιππινέζες και Σριλανκέζες, που μόλις ανταμώνανε φίλες τους, σε ξεκούφαινε η διαπεραστική χαρά τους.

Από ένα τραπεζάκι του «Ηράκλη», με ανάμεικτα αισθήματα, εισπνέαμε αχόρταγα την απλόχερη και ζηλευτή δροσιά που ανέδυε αυτό το πρωτοφανέρωτο, ανθρωπόμορφο και άναρχο ποτάμι ανεμελιάς, κι η ώρα πέρασε δίχως να το καταλάβουμε. "Τι κρίμα που πρέπει να φύγουμε", την άκουσα να μονολογεί με παράπονο.

Γ. .....Για να κερδίσει ακόμα λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και ρέμβης, της είπα να περιμένει κι εγώ πήγα να φέρω, από απέναντι, τη μηχανή (την είχα αφήσει σε ένα πλαϊνό δρομάκι, πενήντα βήματα πιο κάτω). Ερχόμενος, πάνω στη μηχανή, όσο πιο αργά και προσεχτικά γινότανε, βλέπω δεξιά μου δυο αγριεμένους αστυνομικούς να με κυνηγούν, λες και καταδίωκαν εγκληματία! Ο ένας, μάλιστα, ήταν σχεδόν σε έξαλλη κατάσταση και φώναζε όσο πιο δυνατά μπορούσε ότι έχω στραβωμάρα, ότι είμαι βλάκας και δεν ξέρω πως απαγορεύεται η μηχανή στον πεζόδρομο, ότι είμαι γουρούνι και πεζεβέγκης και πολύ θα ήθελε να με πάει στο τμήμα να με κανει μαύρο στο ξύλο για να βάλω νου...

Εγώ, φυσικά, επειδή είμαι δειλός άνθρωπος, σε τέτοιες περιπτώσεις αναγκαστικά καταφεύγω στην ευγένεια και την χαμηλών τόνων διαμαρτυρία. Δεν τον διέκοψα, παρά το γεγονός ότι με είχε πλησιάσει τόσο πολύ, που τα σάλια της παθολογικής του οργής έπεφταν με ορμή στα μούτρα μου. Μόνος του σταμάτησε, μάλλον για να πάρει ανάσα. Τότε, όσο πιο ψύχραιμα και χαμηλόφωνα γινότανε, του είπα ότι, ναι μεν, αυτό που έκανα ήταν παράνομο (μηχανή σε πεζόδρομο) και είμαι έτοιμος να πληρώσω αδιαμαρτύρητα ό,τι πρόστιμο προβλέπει ο νομός, ωστόσο και ο ίδιος παρανομεί, καθώς παραβιάζει τα δικαιώματά μου, τα οποία συμβαίνει, λόγω της εργασίας μου, να τα γνωρίζω καλά.

Ποιος είδε το Θεό και δεν τονε φοβήθηκε! Έγινε κατακόκκινος από θυμό. Χειρονομώντας και ουρλιάζοντας αφρισμένα (προς στιγμήν φοβήθηκα μην πάθει κανένα εγκεφαλικό και μπλέξουμε για τα καλά) άρχισε, μπροστά στους περίεργους που συνέρρεαν γύρω μας, να με περιλούζει μοχθηρά με τις πιο αισχρές βρισιές και απειλές του κόσμου! Μάλιστα, σήκωσε το χέρι του να με χτυπήσει στο πρόσωπο! Ευτυχώς τον σταμάτησε ο συνάδελφός του, που τον πήρε παράμερα, κάτι του είπε και φύγανε το ίδιο απότομα όπως εμφανίστηκαν!

Δ. ..... Καθ΄ όλη τη διάρκεια του περιστατικού, η μανούλα είχε κολλήσει στο αριστερό μου μπράτσο και με τα μεγάλα, γαλήνια μάτια της, μετάγγιζε ήρεμη αποφασιστικότητα που με βοήθησε να κρύψω την ταραχή μου.

Κατά την επιστροφή μας, σε ένα κόκκινο φανάρι, θέλοντας να παρακάμψω το παράπονο τής κακόκεφης σιωπής μας, γύρισα κάτι τάχα να της πω κι είδα στο μάγουλό της ένα δάκρυ φευγαλέο.

- "Κλαις;" τη ρώτησα.
- "Όχι, μωρέ, από τον αέρα είναι...»



Με εκτίμηση

Κάπα

ΥΓ. Αφιερώνεται σε όσους έχουν βιώσει την όποια μικρή ή μεγάλη αστυνομική αυθαιρεσία

Περιεχόμενα του μπλογκ - Ευρετήριο Κειμένων.

Περιεχόμενα του μπλογκ - Ευρετήριο Κειμένων.

Με μπλε: Βιωματικά κείμενα, προσωπικές εκμυστηρεύσεις, αφήγηματα και διηγήματα

Με μωβ: πληροφορίες γύρω από την επιληψία και την Κετογενική Δίαιτα

Με μαύρο: Μαχητικά κείμενα και δοκίμια

Με πράσινο: Αφιερώματα

...............................

134. Καλό ταξίδι, Μαργαρίτα

133. Οι ζωγραφιές της κορούλας μας (φωτό)

132. Εκεί πίσω, στη γωνία...

131. Μη φοβάσαι, μαμά, μη φοβάσαι !

130. Κλωτσώντας την... επιληψία με αγκαλίτσες και χορους (φωτό)
129. Επιστροφή, έξι μήνες μετά
128. Επιληψία και αυτυχήματα - ρούχα που προστατεύουν
127. Dravet syndrome - links
126. Πέντε μήνες στις ΗΠΑ ενάντια στο Σύνδρομο Ντραβαί ...
125. Το χθεσινό αγκάθι που έγινε ρόδο
124. Χαιρετισμούς στον μπαμπά !
123. Κερδοσκοπική και αφιλόξενη η ιατρική γραφειοκρατία...
122. Τρεμάμενο σώμα
121. Ακόμα χειρότερα νέα: Σύνδρομο Ντραβαί - Dravet's ...
120. Υποτροπή της επιληψίας - Προσωρινή αναστολή του μπλογκ
119. Τι είπαν οι γιατροί του νοσοκομείου - Απαισιόδοξο ...
118. Εισφορές υπερ του ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΑΤΟ...
117. Φεύγουμε ξανά, για νέες ιατρικές εξετάσεις στις ΗΠΑ
116. Είναι σοβαρά / το μικρό παπάκι...
115. Το πρώτο μας επιληπτικό επεισόδιο σε δημόσιο χώρο
114. Φιλοξενια ασθενών και συγγενών τους στις ΗΠΑ
113. Αυτή η αγωνία δεν συνηθίζεται...
112. Επιληψία και ψυχραιμiα
111. First Do No Harm

110. Η Έμμα και ο Μάθιου

109. Ορθολογισμός και κοινωνία - ή όταν ο Στέλιος Ράμφο...

108. Ενας υπέροχος άνθρωπος - Αφιερωμένο στο Τζιμ Άμπραxαμς...

107. Κυστική Ίνωση (αν έχεις τύχη, διάβαινε)

106. Μετά την ανάρρωση (εκμυστήρευση του Κάπα)

105. Diary of seizures - Αρχείο από το 2002 έως το 2007...

104. Ευτυχώς... ανευθυνότητα! (Λάθος συναγερμός)

103. Αιματουρία: ξανά πρόβλημα στα νεφρά; (Προσθήκη: η ...

102. Υποτροπή ή παρένθεση; (Εξελίξεις)

101. Διπολική διαταραχή ή Μανιοκατάθλιψη: πληροφορίες

100. Αλλαγή σχεδίων και νέο πρόγραμμα

99. Η επίμονα εξοντωτική αγάπη (αφιερωμένο στον ΝικόΔημο)

98. Αν τα σκαλιά ήταν από μάρμαρο...

97. Τα πρώτα... σκαλιά

96. Το βάπτισμα του πυρός

95. Τι συμφορά κι αυτή !!!

94. Η αναθεωρημένη Κετογενική Δίαιτα της κόρης μας

93. Mανιοκατάθλιψη (και κάτι για αντιστάθμισμα)

92. Ξεπεράστηκε το πρόβλημα - ετοιμασίες για επιστροφή...

91. Δυσάρεστα νέα

90. Νέα από τις ΗΠΑ

89. Αποχαιρετώντας τους άλλους γείτονες

88. ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ & Ενημερωτικα βίντεο για την Επιληψία...

87. Αποχαιρετισμός στο Doncat

86. Ενα φιλί για τη ζεστή παρέα του Νίκου Δήμου

85. Παραμορφωμένη Αφροδίτη

84. Από μικρή λάτρευα τα ταξίδια...

83. Ανεπίκαιρο

82. TETRAPODOLOGEIN - επισκεφτείτε το!

81. Ξανά δυσκολίες...

80. O Αντυ έκλεισε το μπλογκ του

79. ΄Ετυχε;

78. Η μικρή Kelly θέλει να ζήσει...

77. Παραλίγο ατύχημα - σχέδια για ειδικό ανεκλυστήρα

76. Η επιληψία στο χειρουργείο - και δυο θέματα ακόμα

75. Κρύβοντας την επιληψία - οι επιπτώσεις της

74. Για τον Νίκο Δήμου (με τα λόγια του Θανάση Τριαρίδ...

73. "Λευκανσία" - κείμενο στον λογοτεχνικό διαγωνισμο του Ν. Δήμου

72. Η μνήμη...

71. Ακόμα κι ένας άπιστος...

70. Χθες το βράδυ

69. Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

68. Ο Kαιάδας της γραφειοκρατικής αναλγησίας: άρρωστος...

67. Η Αφροδίτη για την ταινία του Jim Abrahams (κριτι...

66. Η Μπρεν είναι καλά και σας ευχαριστεί !

65. Μια ευχή για την Brynne που χειρουργείται την Παρα...

64. Εγωισμός

63. Το διαβατήριο τής αγάπης - Ο Σωκράτης

62. Επιληψία: πολλές πρηροφορίες

61. Από το Ευαγγέλιο: θεραπεία δαιμονιζόμενου παιδιού

60. Δυστυχώς, κατά την εκκλησία, Επιληψία = Δαιμονισμό...

59. "Σχιζοφρένεια": ένα περιστατικό

58. Περι μισαλλοδοξίας και νηφαλιότητας: η διαχωριστικ...

57. Η συνεισφορά ενός τακτικού μας επισκέπτη

56. Εκκλησία, θρησκεία και Επιληψία

55. Πίστη χωρίς... ψευδαισθήσεις!

54. Αγρύπνια

53. Αλλο σόι φθινόπωρο και τούτο!

52. Η Κετογενική Δίαιτα στην πράξη

51. Ενα "ασήμαντο" περιστατικό

50. Γράμμα της... κόρης μου σε μια φίλη της

49. 50 χρόνια με την επιληψία (η αφήγηση του 68χρονου ...

48. Φθορά

47. Το αγόρι που γνώρισα και δεν πρόλαβα να αγαπήσω

46. Κετονογόνος Δίαιτα ή Κετογόνος ή Κετογενής ή Κετον...

45. Επιληψία: κρίσιμες ερωτήσεις και χρήσιμες πληροφορ...

44. Α. Προς το Συνέδριο για την επιληψία - Β. Οφειλή σ...

43. 20 Ιουλίου 1974: Τουρκική εισβολή

42. Τώρα το DVD για την (Κετογενική Δίαιτα) και με ελληνικούς υποτίτλους

41. Η Αννίτσα (και οι ελπίδες τής ντροπής) - ΔΙΗΓΗΜΑ στο blog του Νίκου Δήμου

......Η Αννίτσα (και οι ελπίδες τής ντροπής) - σχόλια και στο δικό μου μπλογκ

40. Ενα ιμέιλ που με προβλημάτισε...

39. Το υπόγειο της αφθονίας (και το τίμημα) - ΔΙΗΓΗΜΑ στο blog του Νίκου Δήμου

..... Το υπόγειο τής αφθονίας (και το τίμημα) - σχόλια και στο δικό μου μπλογκ

38. Ο... απρόβλεπτος αμερικάνος Φίλος

37. Γεύση θανάτου και ζωής...

36. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

35. Never give up!
34. Οφειλή (Στο Νίκο Δήμου - με αγάπη)
33. Μια συνταρακτική Γεύση Ελπίδας...
32. Αφιέρωμα σε μια αξιοθαύμαστη φίλη, την N-s
31. ...σε κείνον τον άγγελο που έφυγε...
30. Η φαρμακοανθεκτική επιληψία και ο... Βολτέρος
29. Σχόλιο (ενός φίλου) για τη σύγκριση Ευρωπαίων και ...
28. Κάποτε θέλησα ν΄ αλλάξω τον κόσμο...
27. Όταν απαρνήθηκα, για λίγο, τη μανούλα...
26. Αυτή η βδομάδα είναι κάπως δύσκολη...
25. Όαση στην ερημία...
24. Στη φίλη μου Κ. και στην κορούλα της Μ.
23. Πέρσι το Μεγάλο Σάββατο...
22. 21η Απριλίου: ακόμα κρατάει η σταύρωση...
21. Από τους εφιάλτες στον παράδεισο...
20. Η Αφροδίτη για τη μητέρα της...
19. Ο μπαμπάς που δεν είχα...
17. Στο δρόμο για τις ΗΠΑ...
17. Διεκδικώντας κρατική βοήθεια...
16. Όταν η ελπίδα πέθαινε...
15. Έλλη μου, σ΄ ευχαριστώ...
14. Μια αγάπη για έναν...
13. Καρδούλα μου, αντίο...
12. Βοήθεια! ( 2 )
11. Βοήθεια! (1)
10. Μισή προσευχή
09. Η πρώτη Έξοδος!
08. Η δική μας άνοιξη!
07. Λέξεις αιματοβαμμένες
06. Η αληθινή ζωή
05. Μια "ιστορία τρόμου"
04. Νοσοκομείο Λευκωσίας - 3
03. Νοσοκομείο Λευκωσίας - 2
02. Νοσοκομείο Λευκωσίας - 1
01. Επιληψία, αγάπη μου!

.

Καλό ταξίδι, Μαργαρίτα

Οσοι έχουν αρρωστήσει ψυχικά, έστω για λίγο, ξέρουν ότι η Μαργαρίτα είναι ο δικός μας άνθρωπος.

Στο καλό, Μαργαρίτα, στο καλό!

Με αγάπη

Παράγραφος.